Dankjewel René

Na ruim 22 jaar lang vrijwel iedere zaterdagochtend training te hebben gegeven aan René’s Bagger Bende, nam René de Ruiter op 13 augustus 2022 tijdens een feestelijke dag afscheid van zijn trainingsgroep én Het Streekbos.

Een rekensommetje leert dat hij zijn pupillen in al die jaren in totaal zo’n 60.000 km door het bos heeft laten lopen en rennen. Anderhalf keer de wereld rond... Verbazingwekkend.

Een onderdeel van het programma op die feestelijke 13e augustus, was het afnemen van een interview met René. Hierbij een weergave van dit gesprek en aldus een nadere kennismaking.

“Ik heb nooit een training voorbereid. Ik zorgde dat ik ruim op tijd aanwezig was, probeerde de stemming onder de atleten te peilen, schatte de weersomstandigheden in en visualiseerde gedeelten van het bos. Mijn gevoel en intuïtie kregen vervolgens de vrije loop. Op deze wijze 40 heb ik de R.B.B.-ers maar ook mezelf altijd laten verrassen. Daardoor heb ik het zo lang kunnen volhouden.

Ik ben geboren in Velsen-Noord en getogen in Amersfoort. Ik heb vanaf mijn jeugd jarenlang gehandbald, maar blessures noopten me met deze mooie sport te stoppen. Een kennis bracht me in contact met de atletieksport op Birkhoven in Amersfoort en al snel besloot ik de jeugd te gaan begeleiden en behaalde ik mijn diploma. Op speelse wijze bracht ik ze discipline en liefde voor de atletiek bij. Diezelfde werkwijze heb ik hier in De Streek bij de recreanten toegepast.”

Nou dat is je gelukt René. En niet alleen in het bos of op de baan. Ooit organiseerde je, op een steenkoude zaterdag in januari, voor ons een ‘Driekoningen-dag’. Onder leiding van een deskundige gids maakten we een wandeling door de Haringstad, beleefden we enkele sfeervolle uurtjes in Het Wapen van Urk en togen tot slot naar je woning aan de Breedstraat. Om in

“ik heb genoten van jullie als ‘zaterdaggroep’; ook al begrepen jullie mijn opdrachten niet altijd”

Driekoningen-termen te spreken: “Wij waren de koning te rijk!” En daar gebeurde het... Je deelde pennen en papier uit en gaf de aanwezigen de opdracht hun ‘Driekoningen-gevoel’ te beschrijven. Hè, wat nu? Maar doordat je ons op speelse wijze in de juiste stemming had gebracht, werden er ware juweeltjes naar voren gebracht. Onvergetelijk. René vervolgt:

“Het noordwestelijke deel van Het Streekbos was mijn favoriete trainingslocatie. Aan de zuidelijke kant daarvan ligt een heuveltje van hooguit twee meter hoog, jullie Westfriezen noemen dat een ‘kluggie’. Mij deed het enigszins denken aan de Utrechtse Heuvelrug. Ik heb me altijd thuis gevoeld in Het Streekbos; een rijk bos met een wisselende ondergrond. Daardoor kon ik mijn trainingen altijd variëren. Ik heb genoten van jullie als ‘zaterdaggroep’; ook al begrepen jullie mijn opdrachten niet altijd. Niet te beroerd om door een laag sneeuw te hollen of het water van de zwemplas in te springen. Ook buiten het lopen om onderhielden we mooie contacten. Samen mosselen eten, een wedloop rond het Egboetswater of golfen in mijn tuin in Oostwoud. Geweldig!” Vanaf medio september 2022 zijn René en zijn partner Yvonne de trotse bewoners van een prachtig landhuis in het Franse Rochetaillée. We wensen hen heel veel én heel lang woonplezier toe.

René, heel hartelijk dank voor die honderden (circa 1100...) fijne trainingen in ons Streekbos. We hebben je als trainer én als mens mogen leren kennen. Dat was een bijzonder genoegen.

Tot slot een anekdote met een knipoog:

Bij thuiskomst van Het Streekbos ontspon zich regelmatig het volgende gesprekje:

“Hoe was de training René?” “Ze hadden er weer niks van begrepen Yvonne!” “Hoe had je het dan uitgelegd René?” Vervolgens deed René de ‘ins and outs’ van een loop- of trainingsvorm uit de doeken, waarop Yvonne reageerde met: “Zoals je het mij uitlegt, zou ik het ook niet begrepen hebben...”

Namens de dankbare R.B.B.-ers, Gerrit Besseling.