8
TOORTS
Uit de vereniging
Tekst: Jet Kooderings
Vrijwilliger in de spotlight
Wie? Leo van Manen (87) uit Elst. Zes jaar geleden stond hij al eens in de Toorts: Leo van Manen, ‘Nivonner’ in hart en nieren. Inmiddels is hij 87 jaar en tot voor kort actief in de archiefgroep van afdeling Arnhem. Vorig jaar heeft hij die werkzaamheden afgesloten en nu doet hij het wat rustiger aan. Maar het Nivon is en blijft een belangrijke ader in zijn leven. Leo van Manen (1936) is geboren in Arnhem en woonde daar min of meer zijn hele leven. Tegenwoordig woont hij in Elst, samen met Nolda met wie Leo al drieënzestig jaar getrouwd is. Ze hebben twee kinderen en drie kleinkinderen. Het eerste achterkleinkind is op komst, daar kijkt hij naar uit. Welke rol speelt Nivon in je leven? Best een bijzondere: ik heb bijna zeventig jaar archief van Nivon Arnhem in mijn hoofd. De afgelopen jaren is dat geordend volgens
de regels van het archief. Dat hebben we met eerst vijf, later vier personen gedaan. Onlangs hebben we alles tot en met het jaar 2013 bij het Gelders Archief ingeleverd. We hadden geen idee waar we aan begonnen in 2016, maar een van de groepsleden wist hoe dat aan te pakken. Door alles te sorteren kwam er heel geleidelijk een lijn in, ook in dingen waarin de regels niet voorzagen. Overal moesten de nietjes en de paperclips uit, en al het plastic moest worden verwijderd. We maakten een inventarislijst en hebben alles per periode gedateerd in archiefdozen gedaan. Al met al was het een echte zoektocht die zes jaar heeft geduurd. Hoe begon jouw verenigingscarrière? Begin 1946 ben ik bij de AJC gekomen Mijn eerste ervaring was bij het Paasvriendschapsfeest van de Jeugdbeweging in Amsterdam, gestoeld op sociaaldemocratische normen. Ik was 10 jaar en ik had geen idee. We kwamen net uit de oorlog en de bestuurders van voor de oorlog pakten de draad op uit 1940 en wilden op dezelfde voet doorgaan. Tot 1958 was ik bij de AJC en heb verschillende bestuursfuncties bekleed, bijvoorbeeld die van penningmeester. Ik was toen 16, jongvolwassen dus, en had daar nog geen kaas van gegeten, maar ik had wel geleerd verantwoordelijkheid voor elkaar te nemen. Dus deed ik het gewoon. Ik heb veel profijt gehad van het bekleden van die functie. Daarmee is de basis gelegd voor al mijn latere Nivon-activiteiten. Wat heb je zoal gedaan voor het Nivon? Het begon in de Natuurvriendencommissie van afdeling Arnhem. We maakten daar het zomerprogramma. Ik heb goede herinneringen aan excursies naar Neeltje Jans, de Haringvlietdam, nachtelijke droppings en het pinksterkamp van de afdeling. Toen al hield ik de penningen bij van die commissie. In 1960 werd ook in Arnhem Nivon-jongeren
opgericht met een eigen bestuur, Voor mij was dat het moment om in het afdelingsbestuur te komen, met als taak adviseur en contactpersoon te zijn tussen jongeren en volwassenen. Daarna kwam ik bij Mededelingen terecht, het maandblad van afdeling Arnhem. We hebben daar nog veel van teruggevonden in het archief. In het begin was er een keurig gedrukt blad, De Poort. De tekst daarvoor moest twee maanden van tevoren worden ingeleverd. Dat was onwerkbaar, dus zijn we dat allemaal zelf gaan stencillen. Later werd ik penningmeester in het bestuur, wat ik heel lang heb gedaan. Wat is er nog meer belangrijk in je leven? Politiek heeft me altijd erg geïnteresseerd. Ik ben lid van de Partij van de Arbeid en ben links georiënteerd. Maar er is wel veel veranderd. Vroeger waren er zuilen. Dan zat je bij de Vara en het FNV en wist je waar je aan toe was; het was jouw rode familie. Maar al bij de heroprichting van afdeling Arnhem na de oorlog waren er geen banden meer met de politiek en het FNV. Op dit moment ben ik positief over de samenwerking tussen de Partij van de Arbeid en GroenLinks. Hopelijk kunnen we op die manier iets doen voor het klimaat. We moeten allemaal een beetje anders gaan denken en doen. Hoe ervaar je het om ouder te worden? Het is heel fijn om ouder te worden, maar niet fijn om het te zijn. Je merkt dat er steeds meer afgaat, maar er komt niets meer bij. Daar zijn we wel mee bezig. Als je overal hulp bij nodig hebt en zelf niets meer kunt, dan hoop ik dat ik via het NVVE mijn levenseinde krijg. Maar ik realiseer me dat het moeilijk is daar uitvoering aan te geven. In deze rubriek zetten we elke keer een Nivon-vrijwilliger in het zonnetje. Wil je iemand aanmelden? Mail een korte toelichting naar toorts@nivon.nl•
Internationale Natuurvrienden bijeen Zestig vertegenwoordigers van natuurvrienden-organisaties wereldwijd troffen elkaar afgelopen oktober voor het 25ste NFI-congres in Spital am Pyhrn in Oostenrijk. De gedelegeerden waren afkomstig uit vijftien landen, zelfs uit Afrika en uit de Verenigde Staten. Nivon heeft zich 100 jaar geleden aangesloten bij de internationale beweging die zich sterk maakt voor de natuur, duurzaamheid
en internationale solidariteit. Nivon is de op twee na grootste vereniging, qua ledenaantal (Duitsland en Oostenrijk gaan voorop). We waren dit keer sterk vertegenwoordigd met vijf vertegenwoordigers: Ron ManuelBeneker (directeur landelijk bureau),
Juul Mous (namens NivonJong, tevens bestuurslid van de IYNF – het internationale jongerenbestuur), Han Verschuur (portefeuillehouder internationalisering Centraal Bestuur), Hugo Snabilie (lid Financiële Commissie en Ed Smit (penningmeester).•
