Reportage: "Accepteer de ander en waardeer elkaars kwaliteiten"

Ans Verdonschot, nieuw bestuurslid Centraal Bestuur:

Accepteer de ander en waardeer elkaars kwaliteiten

Ans Verdonschot (71) maakt sinds het voorjaar deel uit van het Centraal Bestuur (CB). Zij heeft als taak om de Beheercommissies (BHC) van de natuurvriendenhuizen te ondersteunen en te begeleiden. Een taak die haar op het lijf is geschreven, want Ans heeft veel bestuurlijke ervaring en ook een duidelijke visie. De vraag ‘Waar moeten we naar toe en wat willen we?’ vindt Ans daarom ook heel interessant. Om tijd te maken voor deze nieuwe rol binnen Nivon heeft Ans haar functies bij natuurvriendenhuis Morgenrood doorgegeven aan anderen. Ze heeft er zin in.

Ans woont in Reusel en is vorig jaar getrouwd met Arnold, die ook een actieve ‘Nivonner’ is. Ze heeft twee kinderen en twee kleinkinderen. Leuk detail: ze woont in de achtertuin bij haar dochter. Op de toekomst voorbereid dus.

Juweeltjes

Over haar nieuwe functie in het bestuur vertelt Ans heel enthousiast. “Tien jaar geleden was er een crisis en gingen er mensen weg. Daardoor werden veel taken bij vrijwilligers neergelegd. Er zijn toen veel leuke initiatieven genomen, maar die zijn niet goed afgewerkt. Er zat weinig kracht in omdat niemand eindverantwoordelijk was, met name bij de BHC’s. Het is heel noodzakelijk dat daar een lijn in komt,” aldus Ans. “Of anders samengevat: Er zijn mooie juweeltjes gebreid, maar er is nog geen deken van gemaakt.” Het is de bedoeling dat Ans één keer per jaar contact heeft met alle Beheercommissies. Een prima formule om de kwaliteit te waarborgen en te ontwikkelen. Ook komt er een boek met richtlijnen voor de BHC’s - om wat meer handvatten te krijgen. Nadrukkelijk gaat het over richtlijnen, want

Ans is niet van de strenge en strakke regels. Ze vindt het belangrijk dat vrijwilligers de vrijheid hebben om hun functies in te vullen zoals ze zelf willen.

Ja-cultuur

Tot voor kort was Ans voorzitter van de Beheercommissie bij natuurvriendenhuis Morgenrood in Oisterwijk. Nu heeft ze het stokje doorgegeven. Daarnaast doet ze de planning voor de huiswachten daar - een functie die ze binnenkort ook hoopt over te dragen. Nog tijdens haar werkzame leven, als wijkverpleegkundige, meldde ze zich samen met twee vriendinnen als huiswacht bij Morgenrood. Omdat ze een drukke baan had, wilde ze graag worden ingeroosterd op rustige momenten. Later kreeg ze beleidsfuncties op allerlei niveaus en runde een eigen bureau. Ook was ze gemeenteraadslid en wethouder. Die huiswachtweekenden waren voor Ans ontspanning. En na haar pensionering nam ze het voorzitterschap van de BHC van Morgenrood op zich. “Ik heb de ‘ja-cultuur’ ingevoerd in het huis en op het kampeerterrein,” vertelt Ans. “Dat wil zeggen dat er veel mogelijk is als je je soepel opstelt. Ik ben zelf van de rekkelijken en soms zijn er regels die knellen. Dan wordt flexibiliteit gevraagd.” Ans is ervan overtuigd dat het op die manier veel leuker is om huis of terreinwacht te zijn.

Vluchtelingen en statushouders

Op het moment dat de oorlog uitbrak in Oekraïne en er vluchtelingen naar Nederland kwamen, moest er onderdak gevonden worden voor deze mensen. Vanuit gemeente Oisterwijk kwam het verzoek of het Nivon-huis in Morgenrood misschien plaats had voor vluchtelingen. Het is een groot huis met tachtig bedden, dus de vraag was voor de hand liggend. “Toch was het een groot dilemma. We konden totaal niet overzien wat de gevolgen zouden zijn,” geeft Ans aan. Er werd besloten om vijf kamers ter beschikking te stellen en er werden met de gemeente afspraken gemaakt. Onder andere over wat te doen als het niet werkte, maar ook dat er 24 uur per dag iemand beschikbaar moest zijn voor eventuele problemen. Daarnaast zorgde de gemeente voor een tolk, waardoor de communicatie goed zou verlopen. Het warme welkom bleek een groot succes. Er zijn vriendschappen uit ontstaan en nog steeds is er veel contact met de Oekraïners, die inmiddels in de buurt wonen. Daarna zijn de vijf kamers ter beschikking gesteld aan statushouders, op voorwaarde dat er niet alleen mannen zouden komen. Op dit moment is er een mix: drie kamers zijn voor statushouders en twee voor Oekraïense gezinnen. En voorlopig blijft dit zo want het contract met de gemeenten voor het gebruik van die vijf kamers loopt tot 2025. Gelukkig zijn er geen incidenten geweest en hoefde er nooit een beroep te worden gedaan op de 24-uurs achterwacht.

Naamsbekendheid

Ans is ervan overtuigd dat Nivon hierdoor meer naamsbekendheid heeft gekregen. Ook zijn veel mensen na corona blijven hangen, in de zin dat ze regelmatig terugkomen. “Nederland ontdekte dat op vakantie gaan in eigen land heel goed kan en de natuurvriendenhuizen varen daar wel bij. Ook heeft onderzoek uitgewezen dat jongeren tussen de 15 en 25 jaar graag actief zijn in de natuur en daarvoor kunnen ze uitstekend terecht bij Nivon. Het aantal overnachtingen stijgt fors en dat trekt ook weer vrijwilligers aan. “Nivon is een mooie organisatie met voldoende vrijwilligers. Met z’n allen zetten we de schouders eronder. En ook werkenden schuiven aan als vrijwilliger. Dat is een goed teken. Gesomber over de toekomst, dat houdt alleen maar dingen tegen,” is de overtuiging van Ans.

Beetje zen

Ans heeft ook een duidelijke boodschap. “Waardeer elkaar en geef elkaar de ruimte. Wees mild naar elkaar en laat iedereen zijn eigen weg lopen. Kijk ernaar en laat het, heb geen oordeel. Accepteer de ander en waardeer de kwaliteiten. Wees een beetje zen, laat het gaan.” •

Tekst: Jet Kooderings Foto's aangeleverd door Ans Verdonschot