2
TOORTS
Column
Van toen naar toekomst
D
ertien jaar was ik, toen ik met mijn ouders en twee broers op vakantie ging naar natuurvriendenhuizen in Nederland en Duitsland. Ik herinner mij het huis Am Kapfelberg, bij Fellbach. Bij het betreden ervan moest je sloffen aantrekken. Die stonden voor iedereen klaar. Een warm welkom dus. Ik werd Nivon-lid. Vanaf mijn vijftiende bezocht ik activiteiten van de Rotterdamse Nivon-jongeren. In een oude kleuterschool aan de Noordsingel. Plaatjesdraaien, instuif, ontmoeting, gezellig kletsen. We gingen kamperen, met de fiets en later op mijn Puch naar kampeerterrein Solleveld bij Den Haag. Ik werd bestuurslid en later voorzitter van Nivon-jongeren Rotterdam. Langs die weg maakte ik kennis met bestuurders van andere afdelingen en samen met Rotterdam, Den Haag en Amsterdam organiseerden we tal van jongerenactiviteiten in Ons Honk in Lage Vuursche. Als student op de Sociale Academie liep ik stage bij het tv-programma ‘De Ombudsman’ van de VARA. Na mijn studie werd ik de eerste beheerder van Ons Honk. Met andere actieve leden vormden we een heuse commune in Het Probleem, een woning op het terrein van Ons Honk. Muziek, discussiebijeenkomsten en de organisatie van talrijke activiteiten waren onze vaste bezigheden. En tussendoor losten wij alle wereldproblemen in een handomdraai op. We bepaalden alles zelf en lieten ons niet leiden, wij wisten alles beter. Nu, zestig jaar later, tref ik die houding nog steeds binnen Nivon aan. Gekscherend zeg ik wel eens dat veel Nivon-leden in een T-shirt rondlopen met de tekst: “Ik weet het beter”. Eigenzinnigheid is een eigenschap van de gemiddelde ‘Nivonner’, maar wel met het hart op de goede plaats; aandacht voor de wereld om je heen en voor elkaar. Ook al levert ´t soms een fel debat op, ik hoop dat die eigenheid binnen onze vereniging blijft voortleven. Ik heb geleerd, ik ben getraind en gevormd door en in Nivon. Kortom: dankbaarheid.
Kort nieuws Geslaagd experiment Op een leeg kampeerveldje van natuurkampeerterrein Het Hallse Hull, bij Eerbeek, doet een jongen met korte dreadlocks een pittige work-out. Geïnteresseerd kijken een paar mannen toe en doen ook een lacherige poging. Wat vrouwen met overduidelijk Afrikaanse wortels wandelen, vriendelijk groetend, vanuit het ABK-huis naar het deel van het kampeerterrein met slaaptenten, kooktenten en een paar gasbarbecues. Daar verblijft het grootste deel van de groep van zo'n veertig personen die met ASKV uit Amsterdam voor een midweek naar dit fraaie terrein van het Nivon zijn gereisd, een kleiner gedeelte van de groep slaapt in het naastgelegen ABKHuis. Het is een experimenteel groepsuitje voor de mensen waar ASKV in Amsterdam mee optrekt en die ze ondersteunt. Voor ongedocumenteerde vluchtelingen die niet terug kunnen of durven keren naar hun thuisland bestaan in Nederland nauwelijks voorzieningen. Daarom werden in 1987 het Amsterdams Solidariteits Komitee Vluchtelin-
Nu, eind 2023, telt Nivon bijna 30.000 leden! Toen ik acht jaar geleden aantrad als lid van het Centraal Bestuur waren dat er nog slechts 16.000. Mijmeren over hoe goed het vroeger was is makkelijk, maar willen we Nivon levend houden dan moeten we vooruitkijken. Er is al hard gewerkt aan het versterken van onderlinge contacten met accommodaties, geledingen en afdelingen Beheercommissies van de huizen en kampeerterreinen en afdelingsbesturen ontwikkelen een visie over hoe Nivon er over pakweg tien jaar moet uitzien. Eind 2024 zullen we in een grote conferentie de plannen gezamenlijk concreet maken. Om ons waardevol bezit te behouden, om afdelingen en werkgroepen te ondersteunen: daarvoor zijn veel actieve Nivonners nodig. Nog even terug naar mijn beginjaren. Ik was actief bij de Pinksterkampen speciaal voor jongeren. Ik herinner mij de festivals met het eerste theaterprogramma van Herman van Veen, optredens van Q65, The Dream, Thijs van Leer, Action-paintings, de vele discussies, het bewegingsspel Xoelapepel. En het Pinksterkamp bestaat nog steeds, nu PiKa geheten. In 2024 bestaat Nivon honderd jaar. Op het PiKa festival vieren we dit eeuwfeest. Dan ben ik inmiddels afgetreden als CB-lid, en mag ik puur als deelnemer ervan genieten. Ik hoop samen met vele honderden andere Nivonvrienden.•
— Lid Centraal Bestuur
gen (ASKV) en het Steunpunt Vluchtelingen de Pijp opgericht. In 1997 fuseerden zij tot ASKV/Steunpunt Vluchtelingen. Zo zetten ze zich al ruim dertig jaar in voor vluchtelingen en uitgeprocedeerde asielzoekers. Het kampeerexperiment is geslaagd, vertelt een van de begeleiders: “Het samen kamperen, fietsen en koken blijkt een welkom uitje voor iedereen. En, waar we heel blij om zijn: het zorgde voor een gelijkwaardiger band tussen begeleiders en ‘cliënten’. Dit gaan we zeker nog eens doen.” Bij de receptie van Het Hallse Hull bladert een jonge vrouw in een folder waar alle Nivon-natuurvriendenhuizen en -kampeerterreinen op staan: “O, jullie hebben ook een huis aan zee! Dat is óók leuk!”•
Zonnepaneel nummer 1000! In oktober is het duizendste zonnepaneel op een Nivongebouw geplaatst. Dat gebeurde bij het Zeehuis in Bergen aan Zee. Nadat een aantal jaren geleden (onzichtbare) zonnepanelen op het dak van het hoofdgebouw van het Zeehuis zijn geplaatst, zijn nu ook de schuur en fietsenstalling van panelen voorzien. Het bijzondere aan dit project is dat het geheel is uitgevoerd door vrijwilligers (onder professionele begeleiding). Al onze huizen en terreinen hebben inmiddels zonnepanelen, want dit jaar is deze duurzaamheidsslag ook doorgevoerd bij natuurkampeerterreinen de Meenthe en de Gronselenput.•
