Z życia szkół i placówek oświatowych
Rzeszowska młodzież ZSO nr 2 w Rzeszowie Sukces to maksymalne wykorzystanie możliwości jakie masz. nie zaSpała Zig Ziglar EURO 2012 przesłoniło Polakom, cały świat. Wciąż nie gaśnie fascynacja piłką nożną, która, powiedzmy wreszcie otwarcie, przestała dostarczać rodakom emocji, tych, ma się rozumieć, pozytywnych, bo negatywne wciąż rosną i rosną, niemalże jak w przedszkolnej piosence: Baloniku mój malutki, rośnij duży, okrąglutki.... Tylko czekać na efektowne, zgodne z losem balonika, zakończenie polskiej przygody z piłką nożną. Epoka Orłów Górskiego bezpowrotnie minęła, co od lat już prawie 40, niestety bezskutecznie, próbują kibicom udowodnić piłkarze i trenerzy. Polacy jednak nie gęsi i swój język mają, więc wciąż rozbrzmiewa hymn: Nic się nie stało. A jednak się stało. Gdy Stadion Narodowy w Warszawie 8 czerwca 2012 r. pocił się pod przykrytym dachem, a wraz z nim z minuty na minutę skraplały się szanse Polaków na zwycięstwo nad Grekami, podopieczni Andrea Anastasiego rozgromili w brazylijskim Sao Bernado Kanadę w trzecim turnieju Ligi Światowej. Niewielu było kibiców, którzy,
nie poddając się narodowej euforii, obejrzeli mecz siatkówki. Oni jednak mogli z dumą zaśpiewać: Polska, Biało-czerwoni. Polscy piłkarze wprawdzie zostali mistrzami Europy, ale jedynie w grze komputerowej UEFA Euro 2012. Cóż znaczy komputerowy tytuł mistrzów Europy wobec rzeczywistego mistrzostwa świata? Pomyliliśmy dyscypliny. Smolarek, Młynarczyk, Boniek, nie wybiegną już na boisko, aby strzelać gole, bawić się z rywalem w narożniku boiska czy piękną paradą pozbawić szans przeciwnika na strzelenie bramki. Mistrzostwa Świata z Hiszpanii z roku 1982 to odległa przeszłość. Od sukcesu (trzecie miejsce) podopiecznych trenera Antoniego Piechniczka minęło już 30 lat. Teraz powinniśmy skoncentrować się na takich nazwiskach, jak Nowakowski, Kosok, Bartman. Jeszcze nie tak dawno niewiele mówiły one przeciętnie interesującemu się sportem Polakowi. Dziś są rozpoznawalni, uwielbiani, choć wciąż w cieniu piłkarzy. Niektórzy, tacy jak Gruszka czy Kubiak, stali się idolami młodzieży, wzorami, którym chcą dorównać.
W pierwszym rzędzie klęczą od lewej: Karol Ziobro, Marcin Maćkowicz, Kamil Koniuszewski, Bartłomiej Urbanik, Kamil Kalandyk, Mateusz Masłowski; w drugim rzędzie stoją od lewej: trener Jacek Podpora, Daniel Gąsior, Aleksander Śliwka, Bartłomiej Mordyl, Mateusz Hołobut, Dawid Wiczkowski, Dariusz Jakubek, trener Grzegorz Wisz
Nauczyciel i Szkoła nr 4-5 (28-29)
