ZWAN
GER Annette (36) is 33 weken zwanger van haar vierde kind, een meisje. Samen met haar Ierse man Peter (37) heeft ze al drie zonen: Jonah (9), Finn (6) en Sean (3). “De wens om samen een groot gezin te hebben, is er
complexer, jongens zijn wat dat betreft een stuk
altijd geweest. Voorkeur voor geslacht hebben we nooit
makkelijker: die stoeien even met elkaar en het is al
gehad. Na drie jongens rekenden we er min of meer op
goed. Heen en weer zullen de kinderen – hoe dan ook –
dat dit ook weer een jongen zou worden. Toch voelde de
invloed op elkaar hebben; ik ben benieuwd hoe dat
zwangerschap vanaf het begin anders. Had ik voorheen
straks gaat. Ik wil in ieder geval voorkomen dat ze een
nooit interesse in roze of paarse kleding of bloemetjes
verwend jongste prinsesje wordt. Maar als het een
printjes, nu werd ik er als een magneet naartoe
pittige tante wordt, loopt ze zo over de jongens heen,
getrokken. Gekscherend dacht ik, het moet wel een
die zijn veel te lief. Haha!”
meisje zijn!”
SURPRISE! VERWONDERING
“Tegen de bevalling zie ik maar een klein beetje op,
“Bij de twintigwekenecho kon mijn man er niet bij zijn,
des te meer tegen het ontzwangeren. Dat is bij mij
hij had corona. Dat was zo’n teleurstelling, hij was nog
telkens een ding: extreme vermoeidheid, haaruitval,
nieuwsgieriger dan ik! De verloskundige gaf mijn zus
flink afvallen, nachtelijk zweten, paniekaanvallen,
een envelop met daarin een briefje waarop het geslacht
schommelende hormonen. Maandenlang zit ik niet
stond geschreven. Omdat we niet langer konden
lekker in mijn vel. Zo frustrerend. Je wilt wel, maar het
wachten, heeft zij diezelfde middag nog snel een feestje
lukt niet. Sinds een paar maanden krijg ik B12injecties,
georganiseerd voor onze familie. Toen de roze en witte
die geven me meer energie. Ook al hadden we nog een
confetti om ons heen dwarrelden nadat we de ballon
kinderwens, ik wist niet of ik voor een volgende
hadden doorgeprikt, konden we het niet geloven. Een
zwangerschap klaar was. Toen ik weer kotsmisselijk
meisje! Het nieuws moest echt even landen bij ons,
werd van de geur van vanilleyoghurt – net als bij mijn
terwijl iedereen om ons heen door het dolle was.”
zoons, wist ik genoeg. Met trillende handen deed ik een fijn als het leven je overkomt. Deze baby is ons
“Een meisje na drie jongens lijkt me natuurlijk
cadeautje!”
ontzettend leuk. Al negen jaar word ik omringd door jongenskleren, monstertrucks en veel blauw. Dit is weer
LEKKER RELAXED
eens iets anders! Ben benieuwd of ik in haar iets herken
“Op de eerste dag van de zomervakantie, ben ik
van mezelf – de jongens lijken qua uiterlijk stuk voor
uitgerekend. Het is zo’n luxe dat we wekenlang in alle
stuk op hun vader. Ze zal absoluut iets teweegbrengen
rust – zonder de hectiek van school en werk – aan elkaar
in de dynamiek binnen ons gezin. Ik vind het een fijne
kunnen wennen. Ook kijk ik uit naar kerst. Dan gaan
gedachte dat ze drie grote broers boven zich heeft, die
we met z’n allen naar Dublin, naar de ouders van mijn
haar no matter what zullen beschermen. Meisjes zijn
man. We hebben ze al bijna drie jaar niet gezien door
toch een stuk kwetsbaarder. Mijn man roept nu al dat
corona. Ik kan niet wachten om ons meisje, hun enige
ze op judo gaat. Aan de andere kant zijn meiden ook
kleindochter, aan ze voor te stellen.”
Benieuwd hoe het nu gaat met Annette? Lees haar blogs op WIJ.nl.
TEKST: WEIJA STEFFENS. FOTOGRAFIE: ANOUK DE KLEERMAEKER.
test; superleuk, maar ook hartstikke eng. Soms is het
JUDOKA
