WIJ 4 2024

DECEMBER 2024 € 2,95

SEKS NA DE

‘Het voelde echt anders dan voordat ik moeder werd’

Het stille verdriet van een miskraam

OM TE KNUFFELEN zo lief

TWEE GRATIS NIJNTJE BOEKEN VOOR JE KIND

SPECIALE AANBIEDING

Bij WIJ weten we dat liefdevolle aandacht het belangrijkste is dat je je kind kunt geven. Voorlezen is een fijne en leerzame manier om dit te doen. Zeker met de boeken uit de nijntje collectie van WIJ Boekenplezier. Bestel vandaag nog gratis twee nijntje boeken t.w.v. € 12,95* voor je kind.

De nijntje collectie van WIJ Boekenplezier spreekt alle jonge kinderen aan. Want wie kent nijntje nou niet?! Ze is positief, onschuldig en staat open voor nieuwe ervaringen, net als jouw kind. En door het ritme in de teksten zijn de nijntje boeken fijn om naar te luisteren. Geniet daarom samen met je kleine van de avonturen van nijntje. Speciaal voor jou ligt er een gratis welkomstpakket klaar met twee prachtige nijntje boeken van WIJ Boekenplezier. Scan de QR-code of ga naar wijboekenplezier.nl/nijntje-collectie-aanmelden om te bestellen.

Scan de QR-code en bestel

IN DIT NUMMER

5 Mom to Mom

GOED BEGIN

MEER DAN GEWENST

6 Zwanger! Lotte moest snel op zoek naar een huis

8 Mode: zwangerschap

10 Seks na de bevalling

14 Meerouderschap: baby Finn heeft niet twee, maar drie ouders

19 Column verloskundige Marlies

20 Onder ons: de onverwachte baby zorgt voor onrust bij papa Dave

23 SpotOn

24 Drie generaties: dressuuramazone Emmelie Scholtens

28 Mode: newborn

30 Mijn verhaal: het stille verdriet van een miskraam

33 WIJ in actie voor de allerkleinsten

34 Expert over schermtijd

40 Het grote babynamenonderzoek

42 Mijn bevalling: Nicole beviel toch thuis

46 Mode: boys & girls

48 Pasgeboren

49 Column Martje

50 Dat eerste moment

Als je voor het eerst een baby hebt gekregen, ken je dat gevoel. Dat alles overweldigende en onvoorwaardelijke. De liefde, de verantwoordelijkheid, de opluchting … En als je zwanger bent, kun je niet wachten om je kleine te ontmoeten, in z’n oogjes te kijken, ‘m vast te houden*. Dat wilden Jason en Peter ook. Is dit wel voor ons als gay mannen weggelegd, vroegen ze zich af. Hoe pakken we dat dan aan? En toen ontmoe en ze Rosine en met z’n drieën zijn ze nu de ouders van Finn. 3 ouders, 2 adressen, 1 familie. Er is zoveel liefde, dat gun je elk kind.

Dat niet elke zwangerschap vlekkeloos verloopt en ook kan uitdraaien op een miskraam weet journaliste Philippine als geen ander. Ze deelt in deze WIJ openhartig haar verhaal over de eenzaamheid die ze voelde na haar miskraam.

Voor velen van jullie zal dit herkenbaar zijn, tenslo e komt het bij 10 tot 15% van de zwangerschappen voor. Maar waarom praten we er dan zo weinig over?

En mag ik jullie aandacht vragen voor onze actie voor de allerkleinsten (zie pagina 33)? We zamelen geld in voor een buidelstoel zodat ouders van een te vroeg geboren baby ergens in een ziekenhuis in Nederland comfortabel kan buidelen met hun kwetsbare baby. Elk bedrag telt, net als elk kind telt. Vast veel dank!

Mariska van der Kogel Hoofdredacteur WIJ

NIEUWE COLLECTIE

Green Stripes

Teddy Peach Blossom

ZWANGER WORDEN

DUURDE LANGER

DAN VERWACHT?

NIET WAAR, IK VIND

VOORAL DE ZWANGERSCHAP

LANG DUREN

Dominique

Ik werk in het onderwijs. Dan vallen er heel veel namen af Dionne

Weet je wat pas eng is? Speelgoed horen afgaan in de nacht. En bloedirritant, heel de nacht dat melodietje van Bumba nog gehoord

Angelina

Soms hilarisch, vaak ontroerend en vooral herkenbaar. Jullie reacties op facebook.com/wij en instagram.com/wij.insta over het (aanstaande) ouderschap.

46% JA

Sinds

Laatst had mijn kind één sandaal en één regenlaars aan

Gloria

de twins nog nooit koude koffie gedronken. Wel altijd extra vroeg op

aan voor

dat momentje voor mezelf

Mandy

Wat mijn kinderen horen: mama is boven, sla gauw elkaar de hersens in!

Elise Hallo mamabrein: vergeetachtiger geworden?

Eén bakje chips! (Met de gedachte: anders heb ik straks niets meer ) @deklaagmoeder

MOEDERSCHAP IS OOK EEN BAAN, BETAALD IN KUSJES EN KNUFFELS

Mijn baby heeft een speen 63% JA

Je bent jong en je seksleven is cola. Daarna wordt het cola light. En als je nog ouder bent, is het cola zero

Thomas

Nathalie

ZWAN GER

Lotte Wijnbergen (30) is ruim 37 weken zwanger van haar eerste kind. Ze werkte op Tenerife toen ze ontdekte dat ze in verwachting was van haar Colombiaanse vriend. Ze besloot terug te gaan naar Nederland, waar ze snel op zoek moest naar een huis.

“Ik werkte als entertainer in het toerisme. Eerst op Ibiza, later op Mallorca. Daar leerde ik mijn collega Julian kennen, een Colombiaan die is opgegroeid in Spanje. Van liefde op het eerste gezicht was bij mij geen sprake. Bij hem wel en hij heeft flink zijn best gedaan om mijn hart te veroveren. De vonk sloeg over toen we op een avond met twee andere collega’s vallende sterren gingen kijken. Hij kwam dichtbij me zitten, maar toen ik terugkwam van de wc was hij opgeschoven. Ineens merkte ik dat ik dat jammer vond. Die avond bleven we met z’n tweeën over en was onze relatie een feit. Na Mallorca waren we een tijdje in Nederland, maar er werd toen gezegd dat Julian hier niet mocht werken. Toen zijn we samen naar Tenerife gegaan. Met kinderen waren we op dat moment helemaal niet bezig, maar we zeiden altijd tegen elkaar: als het gebeurt, dan gebeurt het.”

Overtijd

“Hoewel ik huilerig was en een korter lontje had, kwam het geen moment in me op dat ik zwanger kon zijn. Ik dacht dat dat kwam doordat ik het niet zo naar mijn zin had op Tenerife. Toen ik overtijd was, heb ik een zwangerschapstest gedaan. Omdat ik een onregelmatige cyclus heb, deed ik dat wel vaker. Gewoon voor de zekerheid. Maar toen zag ik ineens twee streepjes. Ik keek in de spiegel en dacht: dit komt goed. Bij Julian moest het nieuws ook nog even landen, maar hij zei meteen dat we dit samen gingen doen. Dat ik terug wilde naar Nederland, begreep hij heel goed. Op Tenerife deelde ik een appartement met drie andere meiden, ik sprak de taal amper en mijn werk daar was niet te combineren met een kind. Ik wilde niets liever dan bij mijn familie in de buurt zijn.”

Geen huis

“Ik was drie maanden zwanger toen ik tijdelijk bij mijn ouders introk. Julian bleef nog op Tenerife. Ik wilde zo

snel mogelijk een huis voor onszelf regelen, maar dat bleek ontzettend moeilijk. De huren waren hoog en bezichtigingen zaten supersnel vol. Ik had er veel stress van, tot mijn moeder op een gegeven moment tegen me zei dat ik het echt rustig aan moest doen. ‘Als het niet lukt, dan lukt het niet. Dan maken we hier gewoon een babykamer’, zei ze. Niet ideaal, maar ik besefte dat het de baby niets uit zou maken. Die zou alleen maar extra aandacht krijgen als we bij mijn ouders woonden. Dat loslaten hielp, want op de dag dat ik Julian van Schiphol haalde, kreeg ik te horen dat we waren ingeloot voor een sociale huurwoning. Ik was zo blij! Al zorgde het nieuwe huis ook wel weer voor de nodige stress, want er moest nog ontzettend veel gebeuren. Gelukkig heb ik een heel handige vader. Samen met Julian heeft hij alles netjes gemaakt. Er zijn nog wel wat kleine dingen die ik wil veranderen, maar ik heb vorige week de babykamer ingericht en de box opgezet. Nu voel ik eindelijk de rust om me op mijn zwangerschap te richten.”

In bad bevallen

“Misselijk, moe, maagzuur … ik heb eigenlijk alle zwangerschapskwaaltjes wel gehad, maar mijn klachten waren niet heel heftig. Wel moest ik na 26 weken stoppen met mijn baan in de horeca omdat ik na een dienst helemaal stijf was. Dan kon ik amper de trap nog opkomen. Nu ik bijna ben uitgerekend, kan ik de hele dag wel slapen. Mentaal is er veel veranderd sinds mijn zwangerschap. Ik was altijd een beetje een flierefluiter, was snel verveeld. Nu ik moeder word, heb ik meer behoefte aan stabiliteit. Mijn focus ligt nu op de baby, die avonturen komen later wel weer. Wat mij betreft kan onze dochter komen, het bevalbad heb ik al in huis. Het lijkt me fijn om in bad te bevallen omdat het lekker warm is en je verschillende posities aan kan nemen. Voor de baby lijkt het me ook prettig om in warm water geboren te worden. Echt spannend vind ik het niet, ik heb het gevoel dat het een heel mooie ervaring zal zijn.”

‘Bij mijn ouders wonen?

Niet ideaal, maar de baby zou het niets uit maken’

ZWANGERSCHAPSTRUI

Maat S t/m XXL € 34,99

ZWANGERSCHAPSROK

Maat S t/m/ XXL € 34,99

ZWANGERSCHAPSJUMPSUIT

Maat S t/m XXL €49,99

ZWANGERSCHAPSTOP

Maat S t/m XXL €11,99

ZWANGERSCHAPSBROEK

Maat S t/m/ XXL € 34,99

Kijk voor meer positiemode op prenatal.nl/ kleding-voormama/

ZWANGERSCHAPSTOP

Maat S t/m XXL €24,99

ZWANGERSCHAPSTOP

Maat S t/m XXL €29,99

ZWANGERSCHAPSBROEK

Maat S t/m/ XXL € 34,99

TRENDY (Stijl & comfort)

Maak kennis met de perfecte mix van trendkleuren in de nieuwste zwangerschapscollectie van Prénatal. Deze collectie combineert stijl met comfort, zodat je er altijd fantastisch uitziet tijdens je zwangerschap. Combineer het met essentials en creëer eenvoudig verschillende looks die helemaal bij jou passen. Of je nu een casual dag hebt of een speciale gelegenheid: met deze veelzijdige collectie ben je altijd perfect gekleed.

SEKS NA DE BEVALLING

De één heeft na een week of wat wel weer zin, terwijl de ander denkt: voorlopig gebeurt er niks meer daar beneden. Feit blijft: seks na de bevalling kan best een beetje spannend zijn. Want wat als het pijn doet, of anders voelt?

“Na mijn eerste bevalling dacht ik: gaat dit ooit nog goedkomen?” Lisa (36), inmiddels moeder van drie, vond de eerste keer seks na de bevalling enorm spannend. “De geboorte van mijn oudste zoon was vrij pittig. Ik werd ingeleid, het duurde allemaal eindeloos en uiteindelijk werd er een knip gezet en kwam ‘ie met de vacuümpomp ter wereld. Ik had behoorlijk wat hechtingen en kon de eerste dagen na de bevalling amper lopen, zitten of liggen. De kraamverzorgster liet me met een spiegeltje kijken. Ik schrok me rot en kon alleen maar denken: komt dit ooit nog goed? Toen de verloskundige op de laatste dag van de kraamweek ook nog eens begon over het gebruik van anticonceptie, barste ik in tranen uit. Ik moest er niet aan denken. Maar na een maand of twee, toen ook het bloeden al een tijdje gestopt was, begon ik toch wel weer zin te krijgen om met mijn man te vrijen. Heel voorzichtig gingen we aan de slag, ik was als de dood dat het enorm pijn zou doen. Gelukkig viel dat mee, alhoewel ik het eerste jaar nog wel last had van het litteken. Het was niet geheel pijnloos en voelde echt anders dan voordat ik moeder werd. Met veel geduld kon ik gelukkig na ruim een half jaar ook weer echt genieten van de seks. Achteraf gezien had ik het wel fijn gevonden als iemand me dit had verteld. Dat het niet gek is als vrijen anders is dan voordat je er een kind uit perst. Ik voelde me er vrij onzeker over. Nu weet ik: tijd heelt alle wonden, letterlijk en figuurlijk.”

Stapje voor stapje

Jolien Spoelstra is seksuoloog en ziet in haar praktijk geregeld stellen bij wie seks na de bevalling een issue is geworden. “Vlak na de bevalling lijkt het misschien allemaal heftig, maar ons lichaam heeft een enorm zelfhelend vermogen. Met tijd en zorg komt het inderdaad heel vaak weer goed,” vertelt ze. Haar tip voor de eerste keer seks na de bevalling is de tijd te nemen en je lijf te koesteren. Het heeft zoveel verandering doorgemaakt en een enorme topprestatie geleverd. Jolien: “Bovendien hoeft seks niet gelijk penetratieve seks te zijn he?! Kijk samen naar wat fijn is. Seks gaat immers over genot. Over samen op een lijflijke manier plezier hebben, op wat voor manier dan ook. Het is belangrijk dat je goed naar jezelf luistert en met kleine stapjes de boel weer verkent. Vaak zijn vrouwen bang voor hoe het daar beneden uitziet en dat houdt ook de angst om weer seks te hebben in stand. Als je van tevoren met een spiegeltje kijkt, en dat kun je alleen maar ook samen doen, zul je zien dat het best meevalt. Of misschien vind je het prettig als er een dokter naar kijkt

zodat je gerustgesteld kunt worden en met minder angst naar die eerste keer kijkt.”

Er zijn ook vrouwen die zich juist na de bevalling op en top vrouw voelen. Jolien: “Hun lijf heeft een kind op de wereld gezet, ze zijn daar trots op en voelen zich sexy. Hun seksleven is niet zoveel veranderd.”

Wachten tot het bloedverlies is gestopt

Wanneer je weer seks mág hebben na de bevalling weet verloskundige Babische Vos. Ze legt uit: “Na de bevalling laat de placenta een wond achter in de wand van de baarmoeder. Deze is direct na de bevalling ongeveer zo groot als een ontbijtbordje. Naarmate de baarmoeder weer krimpt naar haar oude grootte van voor de zwangerschap (dit duurt meestal 1-2 weken) wordt het wondgebied kleiner. Maar die wond kan nog tot zes weken na de bevalling blijven bloeden. En zolang je bloedt, is de wond nog niet helemaal genezen en staat je baarmoedermond nog een beetje open. Dit maakt dat er een risico is op een infectie en daarom raden we seks af zolang er nog sprake is van bloedverlies. Dat geldt overigens ook voor tampongebruik, zwemmen en in bad gaan. Is het vloeien een paar dagen gestopt, dan kun je ervan uitgaan dat de wond genezen is en kun je weer zonder risico op een infectie seks hebben, ook als het bloeden al na drie weken na de bevalling helemaal gestopt is. Je hoeft dus niet per se die bekende zes weken af te wachten.

Naast de wond van de placenta kan het natuurlijk ook zo zijn dat er sprake is van een ruptuur (scheur, red.) of een knip. Veel vrouwen en hun partners vinden de eerste keer seks spannend omdat ze bang zijn dat de net genezen ruptuur weer zou kunnen scheuren. Als de ruptuur of knip volledig genezen

‘Het voelde echt anders dan voordat ik moeder werd’

‘Veel vrouwen zijn bang voor pijn waardoor ze juist pijn krijgen

bij het vrijen’

is, zal dat niet gebeuren. Een spontaan ontstane scheur is meestal binnen twee weken volledig dicht, bij een knip kan dit tot ongeveer zes weken duren. Littekenweefsel is in het begin altijd wat gevoeliger dan het weefsel eromheen. Ondanks dat de knip of scheur goed genezen is, kan de plek waar de hechtingen hebben gezeten wel wat gevoelig en soms ook pijnlijk zijn. Neem daarom rustig de tijd en tast samen af wat wel en niet prettig voelt. Na verloop van tijd neemt de gevoeligheid af en zul je merken dat je er geen rekening meer mee hoeft te houden.”

Angst voor pijn

Over die pijnklachten hoort Jolien geregeld in haar spreekkamer. “De eerste keer seks na de bevalling kan best spannend en weer even wennen zijn. Dat is heel normaal,” legt ze uit. “Maar seks hoort nooit pijn te doen. Misschien voelt het de eerste keer een beetje beurs, dan kun je beter nog even wachten. Als het gevoelig blijft en de pijn bij het vrijen aanhoudt, is het goed om toch even door een arts te laten checken wat het zou kunnen zijn. Wat ik als seksuoloog vaak hoor, is dat vrouwen bang zijn voor pijn waardoor ze juist pijn krijgen bij het vrijen. Er ontstaat een pijncirkel: uit angst voor pijn span je je bekkenbodem aan en raak je minder opgewonden, waardoor je minder vochtig wordt. Hierdoor is er meer schuring tijdens de penetratie, wat weer voor pijn kan zorgen. Dan is het goed om bij de seksuoloog en bekkenfysiotherapeut bijvoorbeeld te leren hoe je je spieren weer ontspant zodat je weer kunt genieten van seks. Je zou ook eventueel voor die eerste keer een beetje glijmiddel kunnen gebruiken, als je van jezelf weet dat je het spannend vindt. Hierdoor kan het minder pijn doen, maar je moet je afvragen of je wel penetratieve seks wil hebben als je niet echt opgewonden bent. Wanneer je opgewonden bent, gebeurt er in je lijf namelijk meer dan alleen maar vochtig worden. Je baarmoeder kantelt, je zwellichamen zwellen op, je vulvalippen wijken en je wordt vochtig waardoor de penis makkelijker naar binnen kan. Allemaal trucjes van je lijf om pijnloos en prettig te kunnen vrijen. Als het echt nog te gevoelig of spannend is, dan kun je in ook samen kijken of er een andere manier van vrijen is die wel prettig aanvoelt.”

Zin maken is zinloos

Belangrijk is dat je je niet laat opjagen door wat moet of hoort. Veel vrouwen voelen de druk om na de bevalling weer zo snel mogelijk de oude te worden. Maar als je net bevallen bent, is er zoveel veranderd en dat kan enorme invloed hebben op zin, aldus Jolien. “Voel je je weer sexy als vrouw, maak je genoeg uren slaap, heb je het zwaar gehad tijdens de bevalling of ben je – of je partner –

psychisch van slag door de geboorte? Elk lijf is anders en elke bevalling gaat anders. Ik denk niet dat je een richtlijn moet plakken op wanneer je weer seks zou moeten hebben. Blijf in ieder geval met elkaar praten over jullie (verschil in) verlangen. Het is niet meer dan logisch dat er dingen veranderen. Misschien voel je je schuldig dat je nog geen zin hebt of ben je als partner bang om je vrouw pijn te doen nadat ze is bevallen. Als je eerlijk en open bent naar elkaar is de kans groot dat je elkaar na verloop van tijd echt weer terugvindt.”

Zin maken heeft in ieder geval geen zin. Dat de combinatie van een baby naast je bed en gebroken nachten een perfect recept is voor een ingedut seksleven moge duidelijk zijn. Helemaal als je ook nog eens borstvoeding geeft en je lijf volledig in het teken van de baby staat, dan is seks vaak  het laatste waar je aan moet denken. Door die borstvoedingshormonen gaat het opwindingssysteem minder makkelijk aan, legt Jolien uit.

“Ook bij de juiste seksuele prikkels, kan het dan gewoon langer duren om opgewonden te raken en zin te krijgen. Je komt moeilijker tot een orgasme.

Het is dus niet zo gek dat het meer tijd en moeite kost. Dat is ook goed voor partners om te weten. Het moederlijf heeft een hele metamorfose ondergaan en is met zorgen en zogen bezig. Dat vraagt veel van je, ook psychisch. Als jonge moeder sta je de hele dag aan en als de baby dan net even slaapt en je partner aandacht wil, dan heb je niet altijd meer iets om te geven. Een andere kijk op intimiteit kan helpen. Wat kan jij hieruit halen?

Vind je het fijn om een massage te krijgen of wil je gewoon even knuffelen? Het is lekker als iemand even voor jouw lijf zorgt in plaats van dat jij continu moet zorgen. Ook hier zul je merken: als je kleine stapjes neemt, en vooral niks overhaast, komt die zin vanzelf wel weer.”

Met zoveel activiteiten en verschillende texturen om de zintuigen en verbeeldingskracht te prikkelen

verkrijgbaar bij

nieuwe collectie!

forest friends & fairy garden

3 OUDERS

2 HUIZEN

1 FAMILIE

Baby Finn heeft niet twee, maar drie ouders. Peter (42), Jason (36) en Rosine (36) vertellen waarom ze kozen voor meerouderschap.

Peter, Jason en Rosine zitten samen op de bank, klaar voor het interview. Maar dan, zal je altijd zien, wordt Finn wakker. “Ik ga wel even bij hem kijken”, zegt Rosine tegen de papa’s. “Dan kunnen jullie eerst vertellen hoe het bij jullie ging.”

Jason “Peter en ik waren vijf jaar samen en hadden net een huis gekocht toen ik hem vroeg hoe hij over kinderen dacht. Waarschijnlijk hadden we net een aflevering van Modern Family gekeken, waarin twee mannen een gezin stichtten.”

Peter “Ik had er tot dat moment nooit serieus over nagedacht of ik vader wilde worden. Ik dacht: het doet er niet zoveel toe, want ik ben gay. Toen Jason het ter sprake bracht, ging het leven. Misschien wilde ik dit wel. Maar hoe?”

Jason “We waren er in eerste instantie van overtuigd dat adoptie de enige vorm was die mogelijk was voor ons, maar bij een informatiedag van Stichting Meer dan Gewenst (de Nederlandse stichting voor regenboogouderschap, red.) hoorden we hoe complex adoptie is. Adopteren uit het buitenland was toen net verboden en om überhaupt in aanmerking te komen voor adoptie moet je eerst

twee jaar doorgelicht worden en trainingen volgen om te zien of je wel geschikt bent. Als de twee ouders dan ook eens beiden man zijn, wordt het nóg ingewikkelder. Toen we dat hoorden, zijn we met een heel andere mindset naar verhalen over andere vormen van ouderschap gaan luisteren. Vooral ervaringen over draagmoederschap en meerouderschap spraken ons aan.”

Peter “We zijn er veel over gaan lezen, luisterden podcasts … We hebben ruim een half jaar de tijd genomen om uit te zoeken wat de mogelijkheden zijn en te praten over wat bij ons past. Hoe zien we het ouderschap voor ons? Wat als het niet lukt? Die gesprekken waren heel waardevol en hebben ons nog dichter bij elkaar gebracht. Gaandeweg ontdekten we dat we het allebei heel belangrijk vinden dat een kind naast twee papa’s ook een moeder in diens leven heeft.”

Jason “Op papier waren we er dus uit, maar dan moet je nog iemand vinden. We hebben toen op de website van Stichting Meer dan Gewenst een contactadvertentie geplaatst. Ik weet nog goed de eerste keer dat we een match hadden met een leuk stel met wie we toen een afspraak maakten. Ik zat daarna echt met een fladderend gevoel op de fiets terug naar huis. Ik dacht: er zijn mensen die ook meerouderschap willen, er is gewoon echt een kans dat dit gaat lukken!”

Peter “Met dat stel is het uiteindelijk niets geworden, maar we hebben daardoor wel veel geleerd over wat we precies zochten in de andere ouder of ouders. We wilden het echt sámen doen en daarvoor moet je wel op dezelfde manier in het leven staan en eenzelfde wereldbeeld hebben. Vervolgens zijn we via Meer dan Gewenst mee gaan doen met een avond ‘speeddaten’. Mannen en vrouwen, dat kunnen stellen of singles zijn, worden op zo’n avond aan elkaar voorgesteld. Dat werkt precies hetzelfde als wanneer je een liefdespartner zoekt: je zit aan

‘We willen laten zien dat er veel meer gezinsvormen mogelijk zijn dan alleen een vader en een moeder’

een tafeltje en krijgt negen minuten de tijd om kennis te maken. Daarna besluit je of je verder wilt praten of niet. In de ‘dates’ erna gingen we snel de diepte in. Hierbij vroegen we naar iemands geloofsovertuiging en hoe diegene dacht over vaccinaties. Wat we ook belangrijk vonden, is dat we in dezelfde stad zouden gaan wonen als de baby er was. Als daar al grote verschillen zijn dan heeft het voor beide partijen geen zin om verder te praten, omdat het heel fundamentele keuzes zijn.”

Jason “En het allerbelangrijkste: dat je een klik met elkaar hebt. Die voelden we meteen bij Rosine. We hebben op de borrel na de speeddate gezellig doorgepraat en ontdekten dat we dat we over belangrijke dingen hetzelfde dachten. Het helpt ook dat we alle drie van musicals houden.”

Rosine zit inmiddels ook weer op de bank. Finn, inmiddels acht weken oud, ligt in haar armen. “Die klik voelde ik bij Peter en Jason ook direct.” Ze legt uit hoe zij aan dat speeddate-tafeltje terecht kwam.

“Ik heb relaties gehad, ook toen ik al in de dertig was, maar die bleken uiteindelijk toch geen match te zijn. Omdat we gewoon niet bij elkaar pasten of omdat mijn partner geen kinderwens had. Toen ik 33 was, vroegen mijn oudste zus en een vriendin of ik niet eens over andere opties na moest denken. Ik heb eerst gekeken naar donorschap, maar hoe meer ik me daarin verdiepte, hoe minder ik het voor me zag. Ik heb geen natuurlijke achtervang, want mijn ouders zijn allebei overleden. Mijn zussen en vriendinnen hadden me met liefde geholpen, maar het leek me toch wel heel pittig in mijn eentje. Bovendien is mijn vader heel belangrijk voor me geweest, ik vond het belangrijk dat mijn toekomstige kind ook een vader in zijn of haar leven zou hebben.”

Jason “Tijdens de speeddate vertelde Rosine dat ze de zorg voor het kind gelijkwaardig wilde verdelen.”

Rosine “Sommige mannen die ik bij de speeddates sprak, wilden maar 30 of 40 procent van de opvoeding op zich nemen, maar ik wilde dat het 50/50 zou zijn. Ik vond dat erg belangrijk en Peter en Jason wilden dat ook.”

Jason “Of beter gezegd, 60/60. Er is een overlap, want we willen bepaalde dingen ook samen doen. Denk aan het samen vieren van de verjaardagen en Sinterklaas, maar ook dat we iedere week samen eten zodat Finn ons echt als gezin ervaart.”

Peter “Na de speeddate mailde Rosine ons dat het haar leuk leek om eens af te spreken. Vanaf dat moment zijn we gaan daten. Drankjes drinken, samen eten, elkaars familie ontmoeten …”

Jason “En we zijn naar de Efteling en een escape room geweest, dat zijn ook goede manieren om elkaar te leren kennen. We spraken af om een jaar de tijd

te nemen om elkaar te leren kennen, veel gesprekken hebben over hoe we ons ouderschap en opvoeding zien, om vervolgens te besluiten of we met elkaar verder wilden. Na een gezellig lang weekend in Londen waren we er wel uit: dit wilden we samen doen.”

Rosine “Daarna hebben we nog een sessie gehad met kinderwenscoach Sarah Coster. In dat gesprek kwamen we erachter dat we op de goede weg waren en hebben we alles op papier gezet met de hulp van een gespecialiseerd familierechtadvocaat.”

Peter “We zijn alle drie evenveel de ouder van Finn, maar helaas is het volgens de wet niet mogelijk om juridisch meer dan twee ouders te hebben. We hebben daarom besloten dat één van ons juridisch de vader is en de ander biologisch. Zo voelde het gelijkwaardiger.”

Rosine “Hoe ik precies zwanger ben geraakt, wil ik later zelf aan Finn uitleggen. Ik was vooral heel blij dat het zo snel lukte om zwanger te raken.”

Jason “En dat je in zo’n korte tijd een huis in onze woonplaats Hilversum hebt gevonden, is helemaal een wonder!”

Rosine “We hebben de zwangerschapstest met z’n drieën gedaan, dat vond ik heel vanzelfsprekend. Al had ik geen test nodig om te weten dat ik zwanger was, ik voelde het aan alles.”

Peter “Het was nog heel pril, dus toen brak een spannende tijd aan. Voor de eerste keer het hartje horen, de NIP-test, de twintigwekenecho …”

Jason “In het begin durfde ik nog niet zo blij te zijn, maar toen deze hobbels waren genomen en Rosine naar onze stad verhuisd was, besefte ik dat het écht ging gebeuren.”

Rosine “Peter en Jason hebben me tijdens mijn zwangerschap en ook bij de bevalling enorm gesteund, dat was zo fijn. Ook mijn oudste zus was erbij.”

Jason “En toen werd Finn geboren, dat was zo’n bizar moment. We hadden zó lang over dit moment nagedacht, er eindeloos over gepraat. Het stond letterlijk op papier. En nu was hij er ineens.”

Peter “De eerste zes weken waren Rosine en Finn bij ons thuis. Het was fijn om op die manier aan elkaar te kunnen wennen en samen alle babydingen te leren. Inmiddels is Finn twee maanden en hij doet het supergoed. We werken nu langzaam toe naar de verdeling die we bedacht hebben: van maandag tot en met woensdag is Finn bij ons, en op woensdagavond, donderdag en vrijdag bij Rosine. De weekenden wisselen we om de beurt af.”

Jason “Ik heb veel geluk met mijn werkgever. Omdat ik wettelijk gezien niet de vader van Finn ben, heb ik geen recht op geboorteverlof en ouderschapsverlof. Mijn werkgever heeft toen besloten om dat uit eigen zak te betalen. Ik vind het heel belangrijk om hier aandacht voor te vragen, want veel bedrijven denken dat het in Nederland vanuit de overheid allemaal goed geregeld is. Met het huidige kabinet gaat die wetgeving denk ik niet veranderen, daarom hoop ik dat bedrijven hun budgetten voor diversiteit hiervoor gaan gebruiken. Daarmee kan je als organisatie echt een verschil maken voor je werknemers en vooral voor hun kinderen!”

Peter “We hopen met ons verhaal te laten zien dat er veel meer gezinsvormen mogelijk zijn dan alleen een vader en een moeder.”

Jason “Dat willen we ons kind ook meegeven. Ik hoop dat Finn met een brede blik naar de wereld gaat kijken.”

Rosine “Met drie ouders die hem allemaal iets meegeven zal dat wel lukken. Het belangrijkste is dat hij twee liefdevolle plekken heeft die hij thuis kan noemen.”

Jason “En het allerbelangrijkst: dat Finn mag zijn wie die is.”

UITGELICHT

HELP MIJN KIND KRIJGT TANDJES …

Veel huilen, niet willen eten of drinken, maar ook symptomen als diarree, rode billetjes, kwijlen en zelfs oorpijn vallen vaak samen met het ontwikkelen van het melkgebit. De oplossing is Gengigel® Baby. Een kindvriendelijke gel vrij van alle ongewenste sto en die de pijn verlicht, en andere klachten laat verdwijnen. gengigel.nl

is een medisch hulpmiddel. Lees voor gebruik de bijsluiter.

SILICONEN REGENBOOG BIJTRING

Ontdek de siliconen regenboog bijtring van Rammelaartje – een veilige en zachte bijtring die verlichting biedt voor doorkomende tandjes. Perfect voor kleine handjes en met een hartvormige uitsparing. rammelaartje.nl

EINDELOZE AVONTUREN EN PLEZIER

Stap in de Playgro Woodlands Music & Lights Projector Gym. Baby trappelt, giechelt en maakt speeltijd nog leuker met schattige bosvriendjes. Buikligtijd en volop giechelen voor eindeloze avonturen! playgro.nl

COMFORTABEL

HERSTEL

Herstel comfortabel met LANSINOH Post Partum-producten. Deze verzorgingslijn biedt optimale steun, zodat je sneller herstelt en je volledig kunt richten op wat belangrijk is: genieten van je pasgeboren baby. lansinoh.nl

BIJZONDER

AANDENKEN

NATUURLIJK DRINKGEDRAG

De Lansinoh drinkfles met de NaturalWave® speen bevordert het natuurlijke drinkgedrag van de baby, waardoor het switchen van borst naar fles en andersom eenvoudig en aangenaam is." lansinoh.nl

GRATIS

Leg jouw zwangerschapsbuik voor altijd vast in een uniek en persoonlijk 3D beeldje of laat een bijzonder placenta kunstwerk maken. Een aandenken voor altijd aan deze bijzondere periode. Ook leuk als babyshowercadeau! Met code #WIJSCAN24 ontvang je een gratis digitale scan t.w.v. €40 (geldig t/m 1- 2-2025). printjewonder.nl

DIGITALE

SCAN

T.W.V. €40

HANDSFREE BORSTKOLF

HAPPY EARTH BABY & KIDS

100% natuurlijke verzorging voor de gevoelige huid van je baby. Extra mild, verzorgend én microplasticvrij. Zo zorg je goed voor jouw baby én voor de aarde! happyearthcare.com

De nieuwe handsfree borstkolf van Difrax is discreet, gaat opgeladen 120 minuten mee en werkt volgens de natuurlijke zuigritme van je baby. Ideaal voor thuis, onderweg of op je werk. Ontdek meer op difrax.com

Gengigel

MARLIES

Verloskundige Marlies Keizer-Koers (33) werkt met vier collega’s in haar eigen middelgrote stadspraktijk in Deventer. Ze is getrouwd en moeder van Charlotte (13 maanden). Marlies schreef drie boeken: Dagboek van een verloskundige, Sorry dat ik je wakker bel en Alles over zwangerschap, bevalling en kraamtijd.

EEN EERLIJK BEELD

Een droombevalling met een strik erom, dat alles gaat zoals je het wenst. Welk scenario je ook voor je ziet als je jouw bevalling visualiseert, ik gun het je van harte. En met mij alle andere zorgprofessionals die werken in de geboortezorg, dat weet ik zeker. Toch is de realiteit dat veel vrouwen geconfronteerd worden met een situatie die ze niet hadden verwacht of gehoopt.

Vooraf kun je bedenken dat je op de baarkruk of in een bevalbad wilt bevallen, of dat je een ruggenprik wilt. Maar tijdens de bevalling kun je erachter komen dat je totaal iets ánders wilt. En los van iets willen: een bevalling valt niet te plannen. Je hebt niet in de hand hoe het gaat verlopen. En als je geboorteplan niet uitkomt, kan dat voelen als een teleurstelling.

Goed om te weten

Wist je dat twee op de drie stellen tijdens de geboorte van hun kind te maken krijgt met medische beslissingen (interventies)? Twee van de belangrijkste redenen waarom je medisch wordt, is het inleiden van je bevalling en het gebruik van pijnstilling. En ben je ervan op de hoogte dat één op de zes stellen (16%) te maken krijgt met een keizersnede?

Maar betekent dit dan dat je die strik überhaupt niet moet wensen? Dat een fijne bevalervaring onmogelijk is als je bevalling medisch wordt? Nee hoor, helemaal niet! Het is wel belangrijk om vooraf reële verwachtingen en ‘een eerlijk beeld’ van bevallen te hebben. Naast het voorbereiden op hoe lang het duurt, de intensiteit, omgaan met de pijn, de verschillende fases of de communicatie wil ik je een ultieme bonustip geven.

Verschillende scenario’s

Ga aan de slag met het schetsen van verschillende scenario’s, maar verzand niet in gedetailleerde opsommingen hoe je wilt dat de bevalling verloopt. Focus je juist op jouw reactie in lastige situaties.

Noteer hoe je reageert op onbekende situaties, pijn en stress. Ieder mens heeft een eigen manier van reageren: je stil terugtrekken in een hoekje, heel veel praten, emotioneel zijn en huilen, of juist dominant gedrag vertonen en een kort lontje hebben.

Wat betekent dit gedrag? En belangrijker nog: wat verwacht je op zo’n moment nodig te hebben van je zorgverlener? Dat ze uitleg geeft over alle opties en duidelijk maakt wat er gaat gebeuren? Of hoor je liever niet teveel details omdat dit je zorgen geeft? Kortom: welke benadering sluit bij jou aan: kordaat, kort en bondig, aanmoedigend of juist rustig en liefdevol? Is er belangrijke informatie die we moeten weten, zoals angst voor naalden of bloed? En als de situatie echt vervelend of kritiek wordt voor jou of je baby: wat heeft prioriteit?

Dezelfde taal

Schrijf kort en puntsgewijs op wat je wel of niet wilt. Zo is het duidelijk en uitvoerbaar voor de hulpverlener aan je bed. En wordt er tijdens je bevalling een onderzoek of behandeling aangeboden? Neem de tijd om vragen te stellen. Over je mogelijkheden, de voor- en nadelen en tenslotte wat het betekent in jouw situatie. Zo spreek je als zwangere dezelfde taal als je zorgverlener en komen jullie tot een passend besluit. Ik ben ervan overtuigd dat op deze manier goede zorg ontstaat en dat beide partijen positief terugkijken op de bevalling.

Op het moment dat jullie samen een kind krijgen, schuif je ineens een hokje op. Van een leuk stel worden jullie een gezin. Wat betekent dat voor jullie relatie? Een lezeres vertelt.

Marleen (28) en Dave (26) hadden slechts een jaar een relatie toen Marleen zwanger bleek van Timo (1). Niet gepland, maar daardoor niet minder gewenst. Toch lijkt het of de onverwachte komst van Timo, en het daardoor voorspelbaardere leven voor het koppel, voor onrust zorgt bij Dave.

“Het was flink schrikken toen ik die twee streepjes op de zwangerschapstest zag. Kinderen waren iets waar Dave en ik nog niet mee bezig waren. We kenden elkaar nog niet eens zo lang, waren nog jong en woonden zelfs pas sinds kort samen – iets wat we vooral uit financieel oogpunt hadden besloten met twee torenhoge huren in Amsterdam. Ik gebruikte ook anticonceptie, maar na een ernstige buikgriep bleek ik toch zwanger. In eerste instantie wisten we beiden niet goed wat we met de situatie aan moesten. Een kind?! Maar toen we van de ergste schrik bekomen waren, konden we weer rationeel nadenken. Wat weerhield ons er eigenlijk van om deze baby te laten komen? Ik wist zeker dat Dave een lieve vader zou worden. En hoewel ik nooit een heel sterke kinderwens heb gehad, vond ik het heel bijzonder om een klein baby’tje in mijn buik te hebben en voelde ik direct liefde voor dit kind. Ik twijfelde er dan ook niet aan dat ik zelf ook een goede moeder zou worden. Hoe verder de zwangerschap vorderde, hoe meer zin we kregen in de komst van Timo. We genoten van alle bezoekjes aan de verloskundige, het inkopen van de babyspullen en de schopjes in mijn buik. We fantaseerden over ons leven als ouders en bespraken hoe we de taken zouden verdelen. Toen Timo na een lange bevalling geboren was, waren we dolgelukkig. Dave had zes weken verlof, waardoor we samen rustig het leven met baby konden ontdekken. En dat was nodig TEKST: KARIN BROEREN.

‘Ik zie dat hij steeds vaker van huis vlucht’

ook, want we vonden het beiden nog een hele zoektocht om uit te vinden hoe het nu precies werkt met een baby. Wat betekenen al die verschillende huiltjes? Wanneer moesten we ‘m op bed leggen? Hoe wisten we of hij genoeg melk binnenkreeg? We voelden ons ontzettend onzeker, ondanks onze lieve kraamverzorgster. Het was een wereld waar we niets van wisten. Vrijwel al onze vrienden waren en zijn nog kinderloos, dus we misten – en missen nog steeds – een soort klankbord. Toen Dave weer ging werken, zag ik aan hem dat hij dat helemaal niet erg vond. Hij zei dat hij zin had om weer even met anderen te kunnen praten en zich even met iets anders bezig te houden. Ondanks dat hij helemaal verliefd was op Timo, merkte ik aan hem dat dit nieuwe leven hem nog niet helemaal paste. Je wereld wordt nou eenmaal klein met een baby; daar kwamen wij op dat moment ook achter. Ook ik was na vier maanden wel klaar met luiers verschonen en blij dat ik weer aan het werk kon. Eenmaal allebei weer aan het werk, leek het leven weer iets ‘normaler’ te worden. Maar helemaal zoals je oude leven wordt het natuurlijk nooit. Ik kan dat wel accepteren, Dave lijkt er meer moeite mee te hebben. Ik zie dat hij steeds vaker van huis ‘vlucht’. Even naar vrienden. Naar zijn favoriete voetbalclub Ajax. Naar de kroeg. Of gewoon boodschappen doen. Ik zie hem struggelen met zijn nieuwe leven. Het is intensief om voor zo’n kleintje te zorgen. Niet alleen zijn we allebei heel moe, het

ONDER ONS

leven is natuurlijk ook een stuk eenvoudiger geworden. We moeten constant rekening houden met het schema van Timo. Doen we dat niet, dan hebben we alleen onszelf ermee. De uitjes beperken zich daarom tot de ochtenden, want ’s middags slaapt hij. Samen uit eten gaan doen we zelden, want onze ouders wonen ver weg en we willen niet een vreemde laten oppassen. Voor een goed gesprek of gezellig samen een spelletje doen, hebben we ’s avonds geen puf meer voor. Nu ben ik een wat rustiger type dan Dave. Ik weet dat het tijdelijk is en dat als Timo wat ouder is, we vanzelf weer wat meer vrijheid krijgen. Het lijkt wel alsof Dave zich er niet bij neer kan leggen dat zijn leven wat minder sprankelend is geworden. Het gezinsleven met een klein kind is niet rock ’n roll, het is vooral uitputtend. Het zijn tropenjaren. Dave is wat jonger dan ik en hij wil nog uitgaan met zijn vrienden. Hij heeft het gevoel dat hij van alles mist nu hij jong vader is geworden. Soms denk ik dat hij zich niet realiseert dat zijn vrienden er over een paar jaar precies hetzelfde bij zitten en wij dan alweer veel vaker leuke dingen kunnen gaan doen. Daarom ben ik af en toe wel bang. Bang dat hij opgeeft en ervandoor gaat. Bang dat hij zich weer wat meer die jonge God wil voelen en vreemdgaat. Hoe vaak hoor je wel niet dat vaders hun gezin verlaten? Ik begreep dat nooit, maar als ik eerlijk ben snap ik het nu beter. Niet dat het goed is, maar ik zie nu zelf wat voor impact een klein kind op

‘Is het onschuldig een biertje drinken met vrienden?’

je leven en op je relatie heeft. Laten we eerlijk zijn: je liefdes- en seksleven wordt er niet leuker van. Daarom doe ik ook niet moeilijk als hij weer met vrienden wil afspreken. Ik weet dat als ik ga zeuren of ‘m tegen houd, hij nog ongelukkiger wordt. Maar het vraagt wel veel van me. Los van het feit dat hij de volgende ochtend met een kater in bed ligt en ik weer in m’n eentje voor Timo moet zorgen, zit ik ook ’s avonds niet lekker rustig op de bank. Ik vraag me weleens af wat hij elke keer in de kroeg doet. Is het onschuldig een biertje drinken met vrienden? Wil hij bij de vrouwen testen of hij nog goed in de markt ligt? Wordt er geflirt? Of gaat het nog (veel) verder …? Ik heb het nog niet met hem durven bespreken. Ik denk dat als ik ‘m zijn vrijheid gun, dat hij gelukkig is en we deze periode het beste doorkomen. In de liefde moest je soms loslaten, dan komt het vaak vanzelf weer naar je toe. Toch vraag ik me steeds vaker af of het terecht is dat ik hem zo vertrouw. Want hoe lang ken ik hem nou eigenlijk? Wat gebeurt er allemaal tijdens die ‘mannenavonden’ in de kroeg? Heb ik Dave niet veel te jong in het ouderschap meegesleurd? En doe ik mezelf niet tekort door braaf thuis bij Timo te blijven, terwijl meneer ieder weekend aan de bar hangt? Ik hoop dat ik over een paar jaar kan zeggen dat alles goed is gekomen. Als ik mijn kind íets gun, is het wel dat hij opgroeit in een warm gezin. Misschien moet ik daarom simpelweg wat offers brengen.”

Jouw voordelige zorgverzekering voor 2025

Heb jij al gekeken naar jouw zorgverzekering? Bij UnitedConsumers kun je zelf jouw pakket samenstellen, die bij jou en je gezin past. Voordelige en goede zorg vinden wij belangrijk en daarom ben je al verzekerd vanaf € 149,90 per maand.

(9,1)

Gebaseerd op 1.498 reviews

Stel jouw pakket samen

Scan de QR-code of ga naar unitedconsumers.com/wij

Jouw voordelen

20% korting op aanvullende verzekeringen

Bespaar gemiddeld € 140,00 per persoon

Gratis tandongevallen verzekering

Altijd vrije keuze om jouw huisarts te kiezen

Net echt

Ker knu el

Eland Mellow lijkt zo uit Lapland te komen met zijn stoere bruine pak van ribstof. happy-horse.eu vanaf € 13,99

Wel zo veilig met kleintjes in de buurt: kaarsen met LED-licht. Met de afstandsbediening en timeropties stel je de kaarsen op ieder gewenst moment in. studio5121.nl

Dock, lock & go

Het Thule Maple babyautostoeltje is samen met de Thule Alfi ISOFIX basis de winnaar in de ADAC test (van de Duitse ANWB). Gemakkelijk in gebruik, wat zorgt voor extra veiligheid en gemoedsrust onderweg. thule.com € 279 en € 289

SAMEN AAN TAFEL

Eerste hapjes of kerstdiner: met deze eetset zit je goed. Het antislip kommetje houd je makkelijk vast. De lepel heeft een handige lange steel en zachte schep. En de slab met lekgoot heeft een extra zachte halslijn. babybjorn.nl € 34,90

WARME VOETJES

Stoere booties van zacht en duurzaam gerecycled materiaal. Door de klittenbandsluiting sluiten ze goed aan. bambam.nl € 15,95

DRESSUURAMAZONE

EMMELIE SCHOLTENS

‘Het moederschap heeft me leren relativeren’

Als dressuuramazone won ze diverse prijzen. Afgelopen zomer reed ze in de tuinen van Versailles tijdens de Olympische Spelen. Emmelie Scholtens (39) is moeder van dochter Mickey (2), traint dressuurpaarden en rijdt zelf nog altijd met veel plezier. Moeder Thea over Emmelie: “Ze is een bevlogen amazone, maar ook een bevlogen moeder.”

Met een sprookjesverhaal, zo begon Emmelies carrière. Haar moeder, Thea Scholtens-Moerkoert, erfde toen ze ach ien was vijf new forest pony’s.

Thea: “Ik was helemaal pony- en paardengek. Ik hielp en reed pony bij de oprichtster van het new forest pony-stamboek in Nederland. Pony’s zijn de rode draad in mijn én Emmelies leven.”

Emmelie scholtens (39) won 3x goud op het WK voor Jonge Dressuurpaarden en 1x zilver op het EK in 2019. In 2024 werd ze met team NL vierde bij de Olympische Spelen. Samen met haar partner Jeroen Witte (40) runt ze een trainingsstal waar ze jonge dressuurpaarden opleidt. Samen hebben ze dochter Micky Mae (2). Moeder Thea Scholtens-Moerkoert (77) is een bekende fokker. Met haar man Jan kreeg ze naast

Emmelie zoons Pieter en Hein. Jan overleed vlak voor de geboorte van Micky.

Emmelie: “Ik zag altijd pony’s en paarden om me heen, ik ben ermee opgegroeid. Het is me echt met de paplepel ingegoten.”

Wonderlijke band

Emmelie zat al op haar tweede op een pony om elastiekjes aan te geven aan meisjes die pony’s invlochten voor wedstrijden. Zelf rijdt ze vanaf haar zesde. Had moeder Thea meteen door dat ze talent had? Thea: “Ja, haar hele houding was als kind al zo goed. Sommige kinderen zi en voorover en scheef, maar Emmelie deed de amazones na die bij ons reden: hakken naar beneden, handjes netjes rechtop. Emmelie kreeg met haar beide broertjes les op de manege. Mijn man en ik vonden het belangrijk dat ze vooral plezier had. Het rijden ging haar heel gemakkelijk af.”

Ouders zijn vaak erg druk met de carrières van topsportende kinderen. Was het voor moeder Thea intensief om Emmelie bij te staan? “Dat viel wel mee. We waren toch altijd al bezig met paarden en pony’s. We hoefden haar ook niet naar trainingen te brengen, ze kon gewoon thuis paardrijden. In het begin was ik altijd bij de trainingen aanwezig.”

Emmelie: “Ik trainde wel, maar noemde het niet zo. Voor mij was het gewoon leuk. Na school ging ik lekker rijden met de paarden. Die connectie met je pony of paard is heel bijzonder. Je ‘sport’ samen, bouwt een band op met elkaar.”

Moeizame bevalling

Emmelie vond paardrijden geweldig en wach e daarom redelijk lang met moeder worden. “Voor mijn gevoel wilde ik alles gedaan hebben, de grote wedstrijden hebben gereden. Ik had geen tijd voor andere dingen, want mijn carrière verliep heel goed. Maar op een gegeven moment wilden mijn partner Jeroen en ik het allebei zo graag.”

Ze raakte zwanger. De zwangerschap ervoer ze als een pre ige tijd. Emmelie: “Ik voelde me fysiek goed, had geen kwalen en heb met gemak tot 35 weken gereden.” Maar zo soepel als de zwangerschap verliep, zo naar vond ze bevallen – ondanks dat ze fit de bevalling in ging en een rustige zwangerschap achter de rug had.

Emmelie: “Ik beviel op een zondagnacht, zonder pijnbestrijding, in het ziekenhuis. Het duurde in totaal acht uur, maar het ging heel moeizaam. Mijn bekkenbodemspieren waren te sterk, ik vond het vreselijk pijnlijk. Ik was een tikkeltje eigenwijs geweest, want naar het advies om eerder rust te nemen om mijn spieren te laten verslappen had ik niet geluisterd.” Herstellen van die pijnlijke bevalling ging dan gelukkig wél weer soepel.

Emmelie: “Al sloeg ik ook toen advies in de wind. Na drie weken ging ik weer een beetje stappen. Dat bouwde ik op, en na zes weken reed ik alweer. Ik had het zo verschrikkelijk gemist.”

‘Nu ik zelf moeder ben, re r ik me hoeveel mijn moeder van mij houdt’

Thea: “Ik had een keer gezien dat een vriendinnetje die weer snel ging rijden van haar paard afduvelde, omdat haar banden na de bevalling te slap waren. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik na mijn bevallingen ook al heel snel weer van alles deed. Ik heb me daarom nooit zorgen gemaakt of Emmelie te snel ging. Ik heb altijd het vertrouwen gehad dat ze heel goed wist wat ze deed.” Emmelie beaamt: “Ja, ik heb goed naar mijn lichaam geluisterd in die tijd.”

De juiste mindset

En zo stapte ze het paard weer op en reed ze afgelopen zomer voor het Nederlands team tijdens de Olympische Spelen. Een bijzondere ervaring, maar niet een doel waar ze bewust naartoe had gewerkt. “Het is niet zo dat al heel lang in mijn hoofd zit: dit wil ik bereiken. Inmiddels weet ik dat er altijd wel wat onverwachts gebeurt. Omdat je met een dier samenwerkt, kun je deze sport niet plannen.” Ook de rest van haar leven hee ze niet strak gepland. Dochter Micky is twee, Emmelie en Jeroen runnen een fokkerij, Emmelie blij voorlopig rijden. Hee ze nog toekomstdromen? Emmelie: “Ons doel is om de stal waar onze paarden staan over te nemen, maar dat is duur – daar moeten we nog even voor sparen. Op sportief gebied ga ik graag zo door. Micky is al geïnteresseerd in pony’s en als ze wil rijden, mag ze dat. Voor haar ontwikkeling vind ik het belangrijk dat ze ook andere sporten probeert. Sporten vinden we belangrijk. Het is goed voor je gezondheid, voor alles.” Thea: “Mijn vader schaatste en voetbalde veel voor zijn plezier. Zo word je vanzelf meegesleept. Emmelie hee geschaatst, getennist. Ik wandel veel en zou het niet willen missen.”

Emmelie: “Ik ga twee, drie keer in de week naar de sportschool. Dat helpt me om me fit en optimistisch te voelen. Rijden is mijn leven. Sporten, daar moet ik me soms toe ze en. Regelmaat helpt, het gaat makkelijker als je op vaste dagen gaat. Het draait uiteindelijk allemaal om de juiste mindset.”

Bevlogen moeder

Al met al is Emmelie behoorlijk tevreden. Het moederschap vindt ze soms zwaar, maar vooral ook heel erg leuk. Emmelie: “Je weet natuurlijk niet wat er op je af gaat komen. Ik vind het soms pi ig, maar ik kan het moederschap goed combineren met mijn werk. We hebben veel hulp van oppassen. Ik wil heel graag moeder zijn, maar ook rijden en ons bedrijf runnen, onze trainingsstal waar ik dressuurpaarden opleid. Het moederschap hee me leren relativeren. Als ik nu een wedstrijd niet win, baal ik daar veel minder van. Vroeger kon ik drie weken piekeren, nu denk ik: volgende keer beter. In die zin hee het moederschap mijn leven makkelijker gemaakt. Ik ben zo gelukkig met mijn prachtige dochtertje, zij is een enorme verrijking.”

Thea ziet hoe haar dochter van het moederschap geniet: “Emmelie is een bevlogen amazone, maar ook een bevlogen moeder. Alle problemen die ze dacht te hebben, zijn weggevallen.” Oma zijn vindt Thea heerlijk. “Micky is mijn vierde kleinkind, ik heb er vijf in totaal. Ik woon op twee uur rijden, we zien elkaar daarom helaas veel te weinig. Ik heb twee paarden en een hond. Als ik Emmelie wil bezoeken, moet ik zorgen voor een oppas. Micky keek in het begin, als ze me zag, een beetje naar me van: wie ben jij nou weer? Ze herkende mijn stem wel, maar had me niet vaak in het echt gezien. We videobellen regelmatig en zijn laatst met zijn viertjes weggeweest, dat was heel erg leuk.”

Vinden ze dat hun band is veranderd sinds Emmelie moeder is?

Emmelie: “Wat ik me nu pas realiseer, nu ik zelf moeder ben, is hoeveel liefde ik voel voor mijn kind, en hoeveel mijn moeder van mij houdt.

Als je dat zelf niet hebt ervaren, denk je daar niet over na. Door het moederschap waardeer ik mijn eigen moeder meer.”

BEWEGEN MET NIJNTJE: OUDERS ZIJN ZEER TEVREDEN

Nijntje wil de verbinding leggen tussen generaties en bewegen. Daarom in elke WIJ een interview met een bekende sporter en haar/zijn moeder of vader. Wist je dat nijntje in samenwerking met KNGU een nijntje beweegdiploma heeft? Dit speciaal ontwikkelde beweegprogramma voor kinderen van 2 t/m 5 jaar leert peuters en kleuters spelenderwijs de basisvormen van bewegen. Als beloning krijgen ze het nijntje beweegdiploma. Ouders waarderen zowel de kwaliteit van het programma als de variatie in het les- en beweegaanbod met het cijfer 8! dutchgymnastics.nl/beweegdiploma

Sweet petit MINI SLAAPZAK

maten 56/62

t/m 98/104/110

vanaf € 19,99

Kijk voor meer babykleding op prenatal.nl/ newborn

Sweet petit MINI OVERSLAGSHIRT maten 44 t/m 68, € 12,99

Sweet petit MINI TUINBROEK maten 50 t/m 68, € 22,99

Sweet petit MINI ROMPER maten 44 t/m 62/68, € 9,99

Sweet PETIT MINI TUINBROEK maten 50 t/m 68, € 22,99

Sweet petit MINI SLOFJES 1 maat, € 12,99

Deze collectie van Sweet Petit Mini straalt een rustige, natuurlijke sfeer uit. De vergrijsde tinten en lichte ivoorwitte accenten hebben een tijdloze uitstraling. Bij de schattige outfits horen ook allerlei producten om het kamertje van je baby te stylen. Hoe leuk is dat!?

OM TE KNUFFELEN

zo lief

Het stille verdriet van een miskraam

‘Ik had niet gedacht dat het zo eenzaam zou zijn’

Een miskraam komt voor bij 10 tot 15 procent van alle zwangerschappen.

Waarom praten we er dan zo weinig over? Dat er nog een taboe op rust, ondervond journalist Philippine Dike-Dankelman (36), die na drie goede zwangerschappen een miskraam kreeg. ‘Ik droeg een groot verdriet, en niemand die het wist.’

“Dolgelukkig waren we toen ik zwanger bleek van nummer vier. De droom voor een groot gezin is er altijd geweest en we beseften ons maar al te goed wat voor ongelofelijke bofkonten we waren met al drie prachtige, gezonde kinderen. En achteraf gezien dus ook met drie goede zwangerschappen. Deze vierde baby zou de kers op de taart worden en ons gezin compleet maken. Ik zag ons al zitten met z’n zessen aan tafel. Omdat mijn cyclus vrij regelmatig was, wist ik op welke dag ik ongesteld zou moeten worden en dus ook wanneer ik een zwangerschapstest kon doen. En jawel, een dag na het uitblijven van mijn menstruatie verschenen er twee blauwe streepjes op het staafje. Hartstikke zwanger. Vol trots belde ik de verloskundige voor het maken van een afspraak. Bij acht weken mochten we langskomen voor een eerste echo. We besloten tot die tijd nog even niks te zeggen over de nieuwe baby. Aan de kinderen thuis niet en ook niet aan familie en vrienden. Het was nog even ons geheim.”

Erwtje

“Vol vertrouwen, en achteraf gezien wellicht ook ietwat naïef, stapten we de verloskundigenpraktijk binnen. Het was fijn om alle bekende gezichten van de lieve dames daar weer te zien en het voelde gelijk weer zo vertrouwd. Lachend liet ik mijn onderbroek zakken en klom op de bank voor de echo.

Verwachtingsvol keken mijn man en ik naar het zwarte scherm dat boven in de hoek hing. Daar zouden we zo onze baby op kunnen zien. De echoscopiste mompelde iets en vroeg of ik de datum van mijn laatste menstruatie wel echt zeker wist. De grootte van het erwtje op het scherm, het kindje in mijn buik, kwam namelijk niet overeen met mijn berekening van de zwangerschapsduur. Het liep ruim een week achter in groei. Dat kon twee dingen betekenen: ik had het mis of het ging mis.”

Eindeloos wachten

“Twee weken moesten we wachten op de volgende echo. Het waren de langste weken uit mijn leven. Op internetfora las ik ervaringen van zwangere vrouwen bij wie het uiteindelijk toch goed bleek – te danken aan een verkeerde berekening of een late innesteling – en vrouwen bij wie het niet goed afliep. Aan mijn lijf begon ik ook te twijfelen; de ene dag voelde ik me hartstikke zwanger en de andere dag sloeg de onzekerheid weer toe. De misselijkheid had plaatsgemaakt voor extreme vermoeidheid en mijn borsten waren met vlagen pijnlijk. Was ik nou zwanger of niet?

De dag van de echo was ik ontzettend zenuwachtig, ik kreeg geen hap door mijn keel. Ik had geen flauw idee wat deze echo ons zou gaan brengen, het was voor mijn gevoel echt kop of munt. Met bonzend hart ging ik bij de verloskundige op de bank liggen. Terwijl zij met het echoapparaat op zoek ging naar

ons kindje, schoten mijn ogen heen en weer op het zwarte scherm, op zoek naar een flikkerend lichtje. Alsjeblieft, laat er een kloppend hartje zijn dacht ik. De echoscopiste schudde langzaam haar hoofd. Er was geen beweging of groei te zien. Het bleek stil in mijn buik. Dit kindje zou er niet gaan komen.”

Missed abortion

“Het hartje leek met negen weken al te zijn gestopt. Een missed abortion, vertelde de verloskundige. Een miskraam, zonder dat ik het doorhad. Ze gaf ons drie opties mee: ik mocht nadenken of ik wilde afwachten tot mijn lijf de miskraam zelf zou opmerken en op gang zou brengen. Optie twee was om de miskraam op te wekken met medicatie en optie drie was een curettage. Hoe ik die middag ben doorgekomen weet ik niet meer, ik geloof dat ik alles op de automatische piloot deed. Pas toen de kinderen in bed lagen, voelde ik de ruimte om in mijn hoofd af te spelen wat er die dag was gebeurd.

Mijn hele lijf deed pijn, een soort hevige spierpijn. Ik troostte me met de gedachte dat er van alles mis zou zijn met dit kindje en dat het beter was zo, maar ik voelde me intens verdrietig. Die nacht ben ik een paar keer huilend wakker geworden. Ongeloof, boosheid, teleurstelling, schuldgevoel en verdriet wisselden elkaar af. Had ik iets kunnen doen om de miskraam te voorkomen?”

Eenzaam

“Ik hoopte dat mijn lijf het vruchtje vanzelf snel los ging laten, nu mijn hoofd wist dat er geen baby zou gaan komen. Met de verloskundige maakte ik de

‘Het kon twee dingen betekenen: ik had het mis of het ging mis’

afspraak om in ieder geval nog een week te wachten. Het zou wel een soort mini-bevalling kunnen worden, waarschuwde ze me. Zeker omdat mijn lijf het nog niet eerder had afgestoten en nog zo ‘zwanger’ was. Waar ik eerst nog bleef doorwerken onder het mom van ‘met mij is niks aan de hand’, besloot ik me toch ziek te melden en thuis op de bank de miskraam af te wachten. Ik meed al het sociale contact en dook recht het verdriet in. Ik was echt aan het rouwen. Op internet zocht ik naar ervaringen van anderen die een miskraam hadden meegemaakt, maar kwam weinig tegen. Waarom werd er zo weinig over gesproken? Ik deed zelf ook mee het in de taboesfeer te houden, want had slechts één vriendin in vertrouwen genomen. Haar steun was heel fijn, maar tegelijkertijd heb ik me nog nooit zo eenzaam gevoeld. De miskraam was één van de verdrietigste dingen die ik heb meegemaakt en ik stond er helemaal alleen voor. Zo voelde het. De pijn, het verdriet en de eenzaamheid, ik vond het loodzwaar. Als verdoofd bracht ik de halve dag huilend onder een deken op de bank door, om ’s middags als de kinderen uit school kwamen weer te doen alsof er niks aan de hand was.”

In onze hart

“Na een week afwachten of mijn lijf de miskraam zelf zou uitdrijven, wilde ik het met medicatie proberen. Iedere dag langer zwanger zijn van een levenloos vruchtje trok ik mentaal niet meer. In het ziekenhuis kreeg ik nogmaals een echo om de miskraam vast te stellen en gaf de gynaecoloog me twee soorten medicijnen mee om de miskraam op te wekken. Mijn lijf begreep het zetje en deed wat het moest doen. Net als bij mijn drie eerdere bevallingen dook ik mijn bubbel in. Alleen nu met een andere afloop. Ik heb het vruchtje opgevangen en in een bakje gelegd. Gelijk voelde ik een soort rust. Het was klaar, hij was er (ik was ervan overtuigd dat het een jongetje was) en we zouden hem voor altijd in onze harten mee dragen. Bij de plaatselijke kweker kochten we een klein perenboompje voor in de tuin en in hetzelfde gat van het boompje, legden we het vruchtje. Zo bleef hij toch bij ons gezin.”

Taboe

“Na de miskraam heb ik me nog heel lang schuldig gevoeld over het verdriet. Ik had toch al drie gezonde kinderen? Waarom kon ik niet blij zijn met ons gezin zoals die was? Inmiddels besloot ik er open over te zijn en deelde ik mijn verhaal met meer mensen in mijn omgeving. Ik vond het helend om over de miskraam en de pijn die erbij hoort te praten en merkte dat ik niet de enige was. Waarom rust er dan eigenlijk nog steeds een taboe op als 10 tot 15 procent van de vrouwen dit meemaakt? Tegen mijn man zei ik: dit nooit meer. Een volgende zwangerschap met het risico nog een keer een miskraam mee te maken durfde ik lange tijd niet aan. Toch was het ons nog een laatste keer gegund: ik mocht voor de vijfde keer zwanger worden. En hoewel de zwangerschap niet meer onbezorgd was, is ons gezin na geboorte van onze vierde nu helemaal compleet.”

Een knusse winter met nijntje

Maak het deze winter nog gezelliger in huis met de warme en mooie producten van nijntje. Van een knus lampje voor je kleine tot aan een warme kruik voor jezelf. Wat zet jij op jouw verlanglijstje?

in de wolken

Nijntje is in de wolken! Dit gepersonaliseerde geboortetegeltje vereeuwigt warme herinneringen aan een bijzonder moment. Een prachtig cadeau om als klein kunstwerkje op te hangen. Gemaakt van keramiek en met de hand gebakken in Nederland. storytiles.nl

lekker opwarmen

Verwen jezelf met heerlijk zachte sokken (maat 36-41) en een warme nijntje kruik. Zo heb jij het nooit meer koud! De sokken berg je makkelijk – als de oren van nijntje –weer op het in het zakje van de kruik. Ook leuk om cadeau te geven onder de kerstboom. hema.nl

winters vriendje

Deze ijsblauwe nijntje knuffel is niet alleen een ideaal vriendje voor de winter, maar ook een mooi accessoire voor de kinderkamer. De nieuwe ECO variant is gemaakt van ten minste 90% gerecycled polyester. Bekijk alle kleuren en varianten op bontontoys.com.

nijntje schijnt

Verlicht donkere nachten met de nieuwe ‘nijntje schijnt’ lamp van Mr Maria. De lamp voelt soepel aan dankzij het BPA-vrije siliconen en met de dimmer vind je altijd het juiste licht. 22 cm groot. mrmaria.nl

knuffeldoekje

Lekker knuffelen met nijntje! Dit zachte knuffeldoekje past perfect in kleine handjes en biedt geborgenheid en troost. Met labeltjes om aan te voelen en een leuke illustratie op het doekje. prenatal.nl

Een buidelstoel laat ouders langer met hun baby samen zijn

KOM SAMEN MET WIJ IN ACTIE

VOOR DE ALLERKLEINSTEN

Wist je dat er jaarlijks 11.000 baby’s te vroeg worden geboren in ons land? Elke dag overlijden er twee van deze kwetsbare baby’s. We weten dat buidelen van levensbelang is. Met een buidelstoel kunnen vroeggeboren baby’s huid-op-huidcontact hebben met hun ouders, wat hun overlevingskans vergroot. Helaas hee nog niet elk ziekenhuis een buidelstoel. Daarom komt WIJ in actie.

Help mee geld in te zamelen voor een buidelstoel. Hier is een bedrag van € 7.600 voor nodig, dat is incl. buideltops en scholing van medewerkers van de Neonatale IC. Doe je mee? Elk bedrag is welkom!

Strong Babies

WIJ steunt Strong Babies en gunt alle baby’s een goede start. Samen willen we ziekenhuizen helpen aan goede buidelstoelen, zodat te vroeg geboren baby’s zoveel mogelijk vastgehouden kunnen worden door hun ouders en minder pijn en stress ervaren.

Scan de QR-c e en do er

EXPERT OVER SCHERMTIJD

‘Probeer het te beperken tot momenten dat je er zelf wat aan hebt’

Kinderen komen tegenwoordig steeds jonger in aanraking met schermen. Al is het maar omdat je zelf vaak op je telefoon zit. Welk effect heeft dat op die kleintjes? En hoe bied je als ouder weerstand aan de verleiding van ‘even snel een schermpje’?

Vrijwel iedere ouder maakt zich er weleens ‘schuldig’ aan: je kind even snel een schermpje geven, zodat jij wat tijd hebt voor het huishouden, of voor jezelf. Niets mis mee op z’n tijd. Maar als het een gewoonte wordt, kan dat weleens nadelige gevolgen hebben voor de ontwikkeling van je kind, weet ergotherapeut Lois den Hollander van Schermvrij Opvoeden. Ze waarschuwt dat schermen niet zo onschuldig zijn als sommigen misschien denken. Zeker als jij zelf vaak aan je telefoon gekluisterd zit, kan dat volgens haar problematisch zijn. “Een telefoon is een stoorzender die veel aandacht opeist, waardoor je minder goed kunt reageren op de behoeften van je kind. In een onderzoek is het vergeleken met het bekende ‘still face experiment’, waarbij ouders met een strak gezicht op hun baby reageerden, wat ze duidelijk van streek bracht. Hetzelfde gebeurt wanneer jij op je telefoon kijkt terwijl je kind je aandacht zoekt: je bent niet bereikbaar, met alle gevolgen van dien.”

Oogcontact

Voor jonge baby’s is oogcontact dé manier waarop ze contact maken en bevestiging zoeken, zegt Lois. “Andere manieren hebben ze nog niet. Oogcontact is een belangrijke basis voor de hechting. Als een baby zoekt naar jouw ogen en ze niet vindt, zou hij dat kunnen ervaren als een soort afwijzing. Het is niet gelijk dramatisch als dat één keer gebeurt, maar wel als het een patroon wordt. Hoe jong baby’s ook zijn, ze voelen echt wel of je met hen bezig bent of niet.”

Eén van de basisbehoeften van een kind is gezien worden, erkenning en aandacht krijgen, en daar wordt het dan niet in voorzien, legt Lois uit.

“Natuurlijk is iedereen weleens afgeleid, maar als jij keer op keer met je telefoon bezig bent, wat krijgt een kind dan voor boodschap mee?” Hoewel er nog geen onderzoek is naar de langetermijneffecten, vermoedt ze dat kinderen die dit van baby af aan meekrijgen – net als kinderen die überhaupt niet gezien worden door hun ouders – zich anders gaan gedragen. “Die gaan zich bijvoorbeeld misdragen, vanuit de gedachte: negatieve aandacht is óók aandacht. Of ze trekken zich juist terug, omdat ze van jou niets hoeven te verwachten.”

Achterstanden

Je eigen telefoongebruik beperken is dus bepaald geen slecht idee. Maar hoe zit het met de schermtijd van de kinderen zelf? Hoe erg is het om je kind af en toe een filmpje te laten kijken op een tablet of telefoon? Lois: “Het gaat om het hele plaatje. Heb jij een kind dat veel buiten speelt en beweegt, dan kan het weinig kwaad als het ook een uurtje per dag voor een scherm zit. Maar zit jouw kind vooral binnen en beweegt het nauwelijks, dan kan zo’n scherm wel degelijk ‘kwaad’. Tussen de 0 en 7 jaar moeten kinderen allerlei belangrijke

‘Op je telefoon ben je niet bereikbaar voor je kind, met alle gevolgen

‘Soms onmisbaar’

Lizette Brands-Mutsaers: “Bij mijn eerste zoon Mats was het niet zo moeilijk, die kreeg in zijn eerste levensjaar geen enkel scherm voor zijn neus. Ik wilde het zo lang mogelijk uitstellen. Maar toen Mats 15 maanden was en we op reis gingen naar Sri Lanka, bleek zo’n schermpje op bepaalde momenten toch wel handig. Als hij een filmpje keek, konden wij bijvoorbeeld rustig eten. Zo is het er toch een beetje in geslopen. Het liefst had ik ook bij mijn tweede zoon Sem minstens een jaar gewacht, maar dat bleek lastiger dan bij de Mats. Als zijn grote broer keek, keek Sem toch vaak automatisch een beetje mee. En bij zoon nummer 3, Job – inmiddels 22 maanden – vreesde ik dat het nog moeilijker zou worden, maar hij taalt er verrassend genoeg nauwelijks naar. Daar ben ik blij mee, want soms maak ik me er wel zorgen over. Vooral over Mats van 6, omdat hij zich moeilijk kan losmaken van de filmpjes. Ik wil niet te pas en te onpas de tv aanzetten of ze een tablet geven, maar als ik iets in het huishouden gedaan wil krijgen met drie kinderen, is het soms onmisbaar. Mensen noemen de tablet weleens een verkapte oppas, maar dat vind ik overdreven. Het is niet dat ik een uur lang in bad ga liggen terwijl ik de kinderen koest houd met een filmpje. We denken er bewust over na en proberen het zo veel mogelijk te beperken.”

van dien’

basisvaardigheden, zoals sociale omgang en leren bewegen en spelen, ontwikkelen die je nooit meer over kunt doen. Een gebrek hieraan op jonge leeftijd kan later voor achterstanden zorgen.” Ook kan zo’n scherm emoties onderdrukken, en dat moet je volgens Lois niet willen. “Veel ouders zien schermtijd als een rustmoment, maar je kunt je kind beter emoties laten beleven en verwerken, in plaats van ze af te leiden met zo’n tablet. Dat is beter voor hun emotieregulatie.”

Lois denkt dat als je té jong begint met schermtijd, kinderen hier snel aan gewend raken en het dan steeds vaker willen. “Een nadeel van te jong beginnen kan zijn dat een kind snel verveeld raakt, niet snel tevreden is en zichzelf moeilijk kan vermaken. Ik denk ook dat het lui maakt. Op een scherm gebeurt direct iets, terwijl spelen eigen inspanning vereist. Vroege schermtijd kan later problemen geven met geduld en doorzettingsvermogen. Dus hoe later je met die schermtijd kunt beginnen, hoe beter.”

Advies

Dat is voor veel ouders makkelijker gezegd dan gedaan (lees het verhaal van Lizette en Marjolein, red.). Toch is er volgens Lois geen enkele reden om al heel jong te beginnen met schermen. “Ze gaan de rest van hun leven nog veel tijd doorbrengen voor een scherm, het is echt niet zo dat ze dat moeten ‘leren’, zoals sommigen beweren.” De Wereldgezondheidsorganisatie adviseert om je kind tot 1 jaar helemaal geen schermen aan te bieden. Tussen 1 en 4 jaar is de richtlijn maximaal een uur per dag. Lois vindt dat eigenlijk al vrij veel, terwijl uit onderzoek blijkt dat veel jonge kinderen minstens twee uur per dag schermtijd krijgen.

Hoe voorkom je dat je in de valkuil trapt van even snel een schermpje geven? Lois: “Dat is het lastige. Het probleem is dat we zelf vrij ongeduldig zijn geworden door ons eigen schermgebruik. Daarnaast lijken we vergeten te zijn hoe we onze eigen jeugd doorbrachten: spelend. Spelen is het allerbelangrijkste voor de ontwikkeling van kinderen. En dat is iets wat ze zelf moeten doen. Ouders denken dat als hun kind zich verveelt, ze dat moeten oplossen – en dat doen ze al snel met een scherm. Terwijl ieder kind in staat is om te spelen. Maar als ze vrij snel doorhebben dat ze een scherm krijgen of vermaakt worden door papa of mama, dan oefenen ze dat nooit. Heb wat meer geduld. In veel gevallen heeft een kind binnen tien minuutjes wel iets gevonden om zich mee te vermaken.”

Probeer schermtijd te beperken tot momenten dat je er zelf wat aan hebt, adviseert Lois. “Tijdens het koken bijvoorbeeld. Zorg in de eerste plaats dat je kind voldoende beweging krijgt en sociaal contact heeft, daarna is er best tijd voor een filmpje af en toe. Maar gebruik het nooit als omkoping – ‘Als je dit niet doet dan mag je geen schermtijd’ – want dan maak je het veel te belangrijk.”

‘Zo min mogelijk’

Marjolein Koller: “Toen ik net moeder was, was ik van plan mijn kinderen zo min mogelijk schermtijd te geven. Bij de eerste, Boris, is dat ook wel gelukt. Tot hij 2,5 was, heeft hij nooit een tablet of telefoon in zijn handen gehad. Maar toen ik zwanger werd van zijn zusje Piene, voelde ik me zo beroerd, dat zo’n tablet toch wel handig was. Zo hoefde ik niet de hele tijd met hem bezig te zijn en kon ik toch iets van rust pakken.

Toen Piene er eenmaal was, bleek het lastiger om haar weg te houden van de schermen, omdat Boris al keek.

En nummer drie Flora – nu 2 – keek al vanaf 1,5 jaar.

Ze hebben alle drie een eigen iPad. We hebben van alles geprobeerd om de schermtijd enigszins binnen de perken te houden. Van alleen ’s middags een half uurtje kijken tot alleen op een bepaalde app. We hebben ook een tijdje geprobeerd om het helemaal los te laten en ze zelf te laten bepalen hoeveel en wat ze keken. Bij Boris ging dat wel oké, maar Piene zat de hele dag op YouTube en was chagrijnig als ze er niet op mocht. Dat bleek dus ook niet de manier. Nu ‘kopen’ ze schermtijd met Monopoly-geld, een idee van Boris. Ze krijgen ’s ochtends ieder zes briefjes en elk briefje staat voor een kwartier. Ze mogen maar een deel van de briefjes gebruiken voor YouTube, de rest moeten ze aan educatieve apps besteden. Op sommige dagen geven ze al hun briefjes uit, op andere dagen maar een paar en dan houden ze over. Dat werkt voor ons wel goed.

Toch vind ik het nog steeds ingewikkeld. Je weet niet waar je goed aan doet, er zijn zoveel meningen en oordelen. De één zegt dat het goed voor kinderen is omdat ze er Engels door leren en goed worden met computers, de ander zegt dat het verslavend is en dat ze worden geïndoctrineerd. Wat is nou waar?”

HÉT BABY-EVENT

Verwacht je een kleintje of ben je net ouder geworden? Dan mag je de Negenmaandenbeurs 2025 niet missen! Van woensdag 19 februari tot en met zaterdag 22 februari verwelkomt de Negenmaandenbeurs je dagelijks van 10.00 tot 17.00 uur in RAI Amsterdam. En voor wie extra tijd wil hebben om alles te ontdekken: op 20 en 21 februari zijn er speciale koopavonden, met openingstijden tot 21.30 uur!

VAN HET JAAR

WAAROM DE NEGENMAANDENBEURS 2025

DÉ PLEK IS VOOR JOU

1) Ontdek de nieuwste trends

Laat je inspireren door de nieuwste producten en innovaties voor jouw kleintje. Van schattige babykleding tot slimme babyfoons en van gezonde voeding tot de beste verzorgingsproducten — op de Negenmaandenbeurs vind je alles wat je nodig hebt om goed voorbereid aan het ouderschap te beginnen.

2) Ervaar deskundig advies

Wat zijn de beste slaaptips voor je baby? Hoe krijg je borstvoeding goed op gang? Of wat zijn de nieuwste trends op het gebied van babyverzorging? De Negenmaandenbeurs biedt volop gelegenheid om van experts te leren. Met cursussen en workshops van ervaren professionals krijg je waardevolle inzichten in alles wat met je zwangerschap en je baby te maken heeft. En voor de allerkleinsten is er dit jaar De Mini Club, met een peuterpodium en diverse speelpleinen, zodat jij rustig kunt genieten van een lekker kopje koffie terwijl je kleintje zich vermaakt.

3) Shop de leukste producten

Op de beurs vind je meer dan 350 topmerken op het gebied van baby- en kinderproducten, én ook mode voor zwangere vrouwen! Van de perfecte kinderwagen tot trendy zwangerschapskleding en alles daar tussenin: hier slaag je gegarandeerd voor al jouw essentials.

MIS HET NIET!

De Negenmaandenbeurs is dé kans om je onder te dompelen in de wereld van het ouderschap, nieuwe producten te ontdekken en advies in te winnen van deskundigen. Tickets zijn al verkrijgbaar vanaf € 10. Bezoek de website voor de beste deals en verzeker je van je tickets.

PRAKTISCHE INFORMATIE

WAAR: RAI Amsterdam

WANNEER: Woensdag 19 februari t/m zaterdag 22 februari 2025

OPENINGSTIJDEN:

Woensdag 19 februari: 10.00 - 17.00

Donderdag 20 februari: 10.00 - 21.30

Vrijdag 21 februari: 10.00 - 21.30

Zaterdag 22 februari: 09.00 - 17.00

HET GROTE

BABYNAMENONDERZOEK

Je spot de naam in een serie, op het etiket van een wijnfles of via een babynamenlijst: elke zoektocht is anders. WIJ deed onderzoek naar deze zoektocht en vroeg in totaal duizend zwangere vrouwen en moeders met een baby naar hun ervaringen. Eén ding is zeker: voor een deel van de vrouwen is het kiezen van een naam stiekem net zo spannend als het krijgen van de baby zelf.

De zoektocht

Voor de één begint de zoektocht direct na de positieve zwangerschapstest, terwijl de ander wat langer wacht. Er zijn ook vrouwen die al vóór de zwangerschap op zoek gaan naar een naam. Dit geldt voor 37% van de ondervraagden. De rest wacht tot de twee streepjes van de zwangerschapstest zichtbaar zijn: 35% start in het eerste trimester, 25% in het tweede trimester en 2% pas in het derde trimester.

De namenlijst

“Die naam is leuk, zeg! Die gaat op de lijst.” Klinkt bekend, toch?! Of het nu in de notities van je telefoon is of op een verfrommeld papiertje: maar liefst 84% heeft zo’n lijstje. Hoeveel namen erop staan verschilt, gemiddeld zijn het er zo’n tien.

Om een lijstje te maken, is inspiratie nodig. Voor 71% van de ondervraagden zijn online babynamenlijstjes dé inspiratieplek. Iets meer dan de helft gebruikt een babynamen­ app. Lekker swipen! Ook zoekt 31% inspiratie op geboortekaartjeswebsites. Van deze vrouwen testte driekwart zelfs al hun favoriete naam uit op een proefkaartje. Voor een kwart was dat hét moment waarop de naam definitief werd.

Inspiratie kan ook uit de meest onverwachte hoeken komen. Zo heeft een moeder de naam van haar zoontje op een grafsteen gezien. Een andere moeder vond ‘m toevallig op een wijnfles in een restaurant en weer iemand anders zag dé naam op de geboortekaartjesmuur bij de verloskundige.

Uitdaging 1: tijd

heeft een lijstje

Een zwangerschap duurt negen maanden, maar voordat je het weet is de kleine er. Het gevoel dat de tijd snel voorbij vliegt, ervaren veel vrouwen als de grootste uitdaging bij het vinden

van de geschikte naam voor hun baby. Een derde (35%) ervaart de zoektocht als lastig en 43% van hen geeft aan dat tijd dé oorzaak daarvan is. En waar dat getreuzel vandaan komt? Nou, die eindeloze lijst met vragen: “Is deze naam wel geschikt voor de rest van zijn leven? Vind ik ‘m over een paar jaar nog steeds mooi? Past deze naam wel bij ons kind?” Het kost tijd om daar echt zeker van te zijn.

Hoe lang de zoektocht naar dé naam duurt, verschilt. De meeste vrouwen (30%) geven aan tussen de twee á drie maanden bezig te zijn geweest. Een andere groep (19%) was er zelfs tussen de vier á zes maanden mee zoet. En dan heb je nog de gelukvogels (26%), die in minder dan een maand al dé naam hadden gevonden.

Uitdaging 2: uniek

Niet alleen tijd, maar ook een naam kiezen die niet populair is, vormt voor 42% een uitdaging. Want zeg nou zelf: je kind een naam geven die zó populair is dat hij straks in de klas zit met drie naamgenootjes, liever niet toch?! Voor 67% is een te populaire naam zelfs een reden om die juist níet te kiezen. Bijna 40% is dus op zoek naar iets unieks, maar ook daar zitten ook haken en ogen aan. Zo wil 36% voorkomen dat de naam té vreemd klinkt en vindt 62% het ook belangrijk dat de naam gemakkelijk uit te spreken of te schrijven is.

Wat opvalt is dat een meisjesnaam bedenken makkelijker is dan een jongensnaam. Ook kan werken in het onderwijs of de kinderopvang een rol spelen. Je koppelt toch onbewust bepaalde namen aan mensen die je kent. En dan is er misschien een partner die er ook iets over te zeggen heeft. Hoewel jij dé naam al in gedachte hebt, kan het zijn dat je partner deze niet mooi vindt. Gelukkig blijkt dat 43% van de ondervraagden met een partner (96%) meestal dezelfde mening heeft en dat 35% zelfs volledig op één lijn zit.

Voor- en achternaam

“Is de naam pestgevoelig?” Een vraag die zéker in het achterhoofd wordt gehouden. Je wilt natuurlijk niet dat je kind met een ‘schaamnaam’ rondloopt, zoals bijvoorbeeld Beau ter Ham. Daarom vindt 86% van de ondervraagden het belangrijk dat de voornaam goed bij de achternaam past. Ook wordt gelet op de initialen: 72% denkt goed na over de combinatie, want sommige letters kunnen verrassend uitpakken.

40%

is op zoek naar een unieke naam

Sinds dit jaar kun je ervoor kiezen om je kind een dubbele achternaam geven, die van jou én van je partner. Toch kiest 87% liever alleen voor de achternaam van de partner. Hoe zit het met dubbele voornamen, worden die wel gegeven? Iets minder dan de helft (44%) kiest voor één naam, 36% voor twee en 17% gaat zelfs voor drie of meer. En vernoemen, gebeurt dat nog? 64% doet dat niet, maar van de 29% die het wél doet, kiest de helft voor een familielid.

‘Inspiratie kan uit de meest onverwachte hoek komen’

Emoties

De zoektocht naar een babynaam kan veel emoties oproepen. Toch ervaren de meesten dit als ‘blij’ (45%) of ‘ontspannend’ (39%). Een kleine groep (11%) voelt zich gestrest. “Je hebt maar een paar maanden om de naam voor je kind te kiezen, die je de rest van zijn leven zult gebruiken – dat is best een grote verantwoordelijkheid.”

Maar als de naam eenmaal gekozen is, geven veel ouders hun keuze een hoge score: gemiddeld een 9,7! Bijna 80% van de ondervraagden geeft de gekozen naam zelfs een tien. Met andere woorden: de zoektocht kan misschien spannend zijn, maar wanneer je je kleintje voor het eerst bij zijn naam noemt, voelt alles precies goed.

10 UNIEKE

JONGENSNAMEN

• Rijk

• Boet

• Jeppe

• Willow

• Gosse

• Ids

• Sevijn

• Ferran

• Ayman

• Tuur

10 UNIEKE

MEISJESNAMEN

• Zosja

• Femme

• Jotte

• Reeva

• Cadi • Indigo

• Ulvi

• Wafa

• Ejona

• Noam

MIJN ZWANGERSCHAP

“Tot week 35 had ik een vlekkeloze zwangerschap.”

MIJN BEVALLING

Start bevalling: 21:00 uur

Geboorte: 11.16 uur

MIJN KIND

Nora, 55 cm, 4040 gram

‘We besloten de natuur z’n gang te laten gaan’

Nicole (35) en haar man Randy (36) zijn sinds drie maanden trotse ouders van dochter Nora. De zwangerschap was er één voor in de boeken, tot week 38. En toch kregen ze de bevalling waarvan ze droomden. “De baby werd groter dan gemiddeld geschat en we kregen het advies om in te leiden, maar we besloten toch de natuur z’n gang te laten gaan.”

WAT VOORAF GING

“We hebben ongeveer een jaar geprobeerd zwanger te raken, zonder succes. Via de huisarts kwamen we bij een fertiliteitsarts en na wat onderzoeken – waar niets geks uitkwam – konden we starten met IUI. Ik heb een maand lang hormonen gespoten, maar vanwege de feestdagen kon de inseminatie niet plaatsvinden en kregen we de tip ‘om het met kerst heel gezellig te maken’. En dat is gelukt, ik raakte zwanger. Een echt kerstcadeau, dus!”

HOE HET BEGON

“De zwangerschap is vlekkeloos verlopen; ik had wel wat last van de standaardkwaaltjes, maar voelde me verder top. Tot week 38 ben ik fysiek heel actief geweest. In de 35e week kregen we een liggingsecho en daarop bleek de baby groter dan gemiddeld passend bij het aantal weken zwangerschap. Zodoende moest ik een dag

mijn suiker bijhouden en bleek ik zwangerschapsdiabetes te hebben. Met aanpassingen in mijn voeding onder begeleiding van een diëtist, heb ik dat goed en snel onder controle gekregen.

We kregen van de gynaecoloog het advies om in te leiden met 39 weken. Dat zou betekenen dat we in het ziekenhuis moesten bevallen en dat matchte niet helemaal met onze wensen voor een geboorte.

We overlegden met onze verloskundige en die zei:

‘Als we naar het totaalplaatje kijken – mede gezien jullie lengte van 1.81 en 1.96 – verbaast een grote baby mij niet.’ En ook vanuit mijn omgeving hoorde ik regelmatig dat ik nog best een bescheiden buik had. We hebben alle informatie van de professionals naast elkaar gelegd en uiteindelijk besloten om de natuur z’n gang te laten gaan.

In ieder geval thuis starten en als het nodig was, uiteraard naar het ziekenhuis.”

‘Ik zette nog even de ein print in en daar was ze’

DE BEVALLING

“Natuurlijk werden de baby en ik goed in de gaten gehouden en werden er regelmatig controles uitgevoerd. Zo ook met 41 weken en 3 dagen, op een zondagmiddag. Er werd een hartfi lmpje gemaakt en alles bleek goed, ik had een klein beetje ontsluiting en kon gestript worden. Daarna zijn we nog lekker samen naar de bios geweest, want ja, anders zit je thuis ook maar te wachten tot er wat gaat gebeuren. Mijn man grapte toen: ‘Zullen we dan nu voor de derde keer voor het laatst met z’n tweeën uiteten?’ Maar ik ging liever naar huis. Tijdens het avondeten begon het wat te rommelen en rond een uur of tien gingen we naar bed. Randy sliep nog drie uur, maar ik kon al niet meer slapen. Toen zijn we de weeën gaan timen en hebben we de verloskundige gebeld. We bleven nog even met z’n tweeën. Rond vijf uur ’s ochtends braken mijn vliezen. Na een tweede belletje naar de verloskundige kwam zij, samen met de kraamhulp, een stagiaire en de geboortefotograaf – een vol huis, maar daar merkte ik niets van.

Ik heb allerlei houdingen aangenomen in de ontsluitingsfase, onder de douche, liggend, op de baarkruk. Ik kreeg veel rugweeën dus tegendruk was essentieel – daar was Randy gelukkig heel goed in. Ik had heel erg de drang om te persen, maar dat kon niet, dus er moest veel gepu worden. Ik was dolblij toen ik mocht gaan persen, alleen schoot het niet echt op. We gingen richting de twee uur, te lang voor de persfase, en moesten naar het ziekenhuis. Iedereen maakte alles gereed, Randy reed de auto voor en toen checkte de verloskundige nog even hoe het ervoor stond. ‘Nou, wij gaan niet naar het

ziekenhuis. Die kleine gaat hier geboren worden’, zei ze. En zo geschiedde: ik ze e nog even de eindsprint in en daar was Nora toen.”

DE EERSTE KENNISMAKING

“Dat eerste moment vond ik heel absurd. Ik vond het ook indrukwekkend hoe lang ze al was. Onwerkelijk. Ik vond het heel mooi en bijzonder om mijn man te zien reageren en iedereen was superblij. We wisten niet wat het zou worden, dus de verloskundige had de baby snel in doeken gewikkeld en op mijn borst gelegd. Toen zei ik: wat is het eigenlijk? Randy ging even kijken en zei: het is Nora. Een moment dat je nooit meer vergeet. Eerst lag ze bij mij, daarna bij Randy huid op huid.”

MIJN GROTE STEUN

“Absoluut Randy. Maar ik moet zeggen dat ook de verloskundige, de kraamhulp en de geboortefotograaf – al is het in een hele andere rol, mij veel steun boden. Haar rustige en bemoedigende blik vond ik heel fijn. En ook gaf de verloskundige mij het vertrouwen dat dit mij ging lukken. Net als wij is zij een triatleet en tijdens de bevalling was het erg leuk om daar aan te refereren. Zo van: ‘Het fi etsen zit er nu op, we gaan nu nog even een halve marathon lopen’.”

DE EERSTE KEER SAMEN

“En toen was ineens iedereen weg en dat was best gek. O ja, nu zijn we met z’n drieën. En ergens, best snel, voelde het ook heel normaal dat ze er was. Ik vond het ook fijn om even dat moment met elkaar te hebben zodat het landen kon starten. Nora doet het goed en we zijn heel trotse ouders.”

BOYS&GIRLS

Stoere items met oversized jeans voor een casual, eigentijdse look voor boys. En winterse items in zomerse tinten met trendkleur roze voor girls. Optimaal te combineren met alle tijdloze essentials van Prénatal. Dit wil je!

SWEATER maat 56 t/122

vanaf € 16,99

JURK MOUSSELINE

maat 56 t/122 vanaf € 17,99

SWEATER maat 56 t/122 vanaf € 14,99

JEANS BROEK maat 74 t/m 122 € 21,99

BLOUSE maat 74 t/m 122 € 24,99

Kijk voor meer baby- en kinderkleding op prenatal.nl/ kinderkleding

SWEATER maat 56 t/122 vanaf € 14,99

BROEK maat 56 t/122 vanaf € 14,99

SWEATER maat 56 t/122 vanaf € 15,99

FLARED BROEK maat 56 t/122 vanaf € 11,99

Dex Vandebergh 09-09-2024

Lily Fleur Koestinger 18-09-2024

Guus Hendrik Snijder 29-07-2024

Scott Miralles Kleinlooh 20-07-2024

Teun Zijlmans 08-09-2024

Avy van der Hoeven 20-09-2024

Dex Fredriks 13-08-2024

Iris Irida Minnema Christodoulou 17-10-2024

Yinthe Kornaat 02-10-2024

Laat je het WIJ weten? Is jouw baby geboren? Laat het ons binnen 6 weken na de geboorte weten op wij.nl/gratismutsje. Je krijgt dan totdat je kind één jaar is het magazine WIJ thuis gestuurd én een gratis mutsje van simply colors met de naam van je kind. Doen!

MARTJE

Martje Doeve is tekstschrijver en communicatieadviseur. Ze woont in Amsterdam met haar vriend, zoon (6), dochter (4) en zoontje (0).

Wel wennen

Tijd om voorgoed uit de bubbel te stappen. Na vier maanden begon mijn zoontje op het kinderdagverblijf. Doei verlof, hallo gewone wereld. Ik zag ertegenop. Als een huis, eerlijk gezegd. Maar ik had mezelf vermanend toegesproken: het komt goed, je kent de plek. Broer en zus hebben het er ook jarenlang leuk gehad. En de leidsters zijn ontzettend geduldig en meedenkend.

Geroutineerd en onwennig tegelijk gingen we er dus heen, die eerste wendag. Mixed feelings. Mijn zoontje nam de nieuwe omgeving goed in zich op. Met grote ogen liet hij zich zijn fruithapje voeren. Maar toen we wegliepen – dáág! Dahaag, tot vanmiddag! – keek hij al niet meer naar ons. De vette babygym voor zijn neus was veel interessanter. Tja, wat hadden we dan verwacht? Dat hij zou zwaaien tot we uit het zicht waren?

Blauwe slofjes uit. Dapper terug naar huis, het lege autostoeltje tussen ons in. Het was meegevallen. Dit ging best. “Ik hoefde niet eens te huilen,” zei ik tegen mijn vriend. Hij haalde zijn schouders op: “Misschien omdat het de derde is?”

Pling! Daar kwam de eerste update van de juffen al, via de app. “Ik lig lekker met de blokken te spelen.” Dat klinkt goed. “Niet alle juffen mogen dichtbij komen, maar ik lach wel naar ze.” Niets aan de hand dus. Had ik me hier nou zo druk om gemaakt?

Thuis vloog de babyloze dag voorbij. Het was best lekker, dingen doen zonder een schuin oog op de babyfoon te houden. Werken, koffie zetten en een was opvouwen: ik vermaakte me wel. Onrustiger werd ik toen het tijd was om de baby in kwestie weer op te halen. Iets te vroeg deed ik het hek van het kinderdagverblijf open. Ik trok de blauwe slofjes weer aan en gluurde naar binnen. Een bekend hoofdje keek vrolijk rond. Aan zijn bolle wangetjes zag ik dat hij glimlachte.

Tot hij mij zag. In anderhalve seconde trokken alle emoties door zijn koppie. Verbazing, blijdschap, verwarring, eindigend in een harde kreet. En traantjes, bij ons allebei. Hij pakte mijn gezicht vast en begon het fanatiek af te lebberen. Met een natte neus probeerde ik ondertussen zijn leidsters te bedanken, die me begripvol een tissue toestaken. De hele weg naar huis hield ik mijn zoontje dicht tegen me aan.

Pling! Weer een update van de juffen. “Vandaag heb ik gezellig gespeeld,” stond er. “Maar ik moest wel wennen. En mama ook.”

COLOFON

Hoofdredactie Mariska van der Kogel

Art direction & vormgeving Gabriëlle de Vries

Directeur/uitgever Marcel Bakker

Aan dit nummer werkten mee

Karin Broeren | Philippinne Dike-Dankelman

Martje Doeve | Irene van Engen

Franke van Hoeven | Anouk De Kleermaecker

Marlies Koers | Selien Koster

Marja van de Nes | Pure Life Geboortefotografie

Kim Sinkeldam | Roxanne Vis

Drukwerk

Senefelder Misset Doetinchem B.V.

Advertenties

Laura Beemsterboer | Nicôle Eggenhuizen contact@wij.nl

ISSN: 2589-0964

• Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd zonder voorafgaande toestemming van de uitgever. Druk- en zetfouten voorbehouden.

Cadeaupakket WIJ

WIJ verschijnt 4x per jaar via controlled circulation aan zwangere vrouwen en moeders met een kind tot één jaar. Als je je hebt aangemeld voor de blije doos ontvang je tijdens je zwangerschap en totdat je kind één jaar oud is 4x per jaar het magazine WIJ. Heb je vragen? Stuur dan een e-mail naar consumentenservice@wij.nl.

Veranderingen in je woon- of gezinssituatie kun je wijzigen op Mijn.WIJ.nl.

Redactie

WIJ Special Media bv Lageweg 17a 1695 GL Blokker Graag ontvangen wij reacties op redactionele artikelen: redactie@wij.nl.

Het magazine WIJ is een uitgave van WIJ Special Media bv. Persoonsgegevens worden vastgelegd voor de toezending van het magazine WIJ. Je kunt je gegevens beheren op Mijn.WIJ.nl. Zie verder het privacystatement op WIJ.nl.

Op de cover Ny-Vaughn Fotografie

Petra de Munck

DAT EERSTE MOMENT

Herinner jij je nog het eerste moment dat je je kleintje vasthield? Wat was toen je eerste gedachte?

We vroegen het jullie op onze socials.

Daar ben je eindelijk! Ik zei gelijk zijn naam. En ik wil je zien!

De navelstreng was erg kort, waardoor hij net op mijn buik kon liggen en het even duurde voordat ik eindelijk zijn gezichtje kon bekijken.

Cathy

Wauw, ze is perfect!

Nathalie

Toevallig is dat vandaag één jaar geleden. Het enige dat ik dacht was: is dit mooie mensje nou echt of droom ik?

Chloe

Niks, alleen maar auw wat een pijn.

Chay

Eindelijk niet meer zwanger. En dat was ook wat ik zei haha.

Ina Eline

Welkom lief meisje, wat fijn dat je er eindelijk bent! Jeska

Hoe kon dit in mijn buik zitten? Als ik me goed herinner heb ik dat ook hardop gezegd hihi.

Cindy

Ik kon alleen maar denken: WTF een baby!

Guusje

Bij beide mijn stilgeboren dochter en mijn rainbow zoon zei en dacht ik: “Hi beautiful.”

Femke

Ik weet niet meer wat is dacht ivm keizersnede onder narcose. Maar mijn eerste versufte woorden zijn gelukkig gefilmd. Ik stelde de vraag: ‘Is ze knap?’

Cindy

Wauw!! En: het is een jongetje! Had de hele zwangerschap gedacht dat het een meisje zou zijn.

Gehan

Omg, wat voelt dit gek en vies. Maar ik zal maar doen alsof ik hem wil vasthouden, anders denken ze dat er iets mis met me is.

Fanny Lisette

Wat een strijder! Toen ik haar eindelijk na 8 dagen mocht vast houden.

Ilse

Ik dacht: hier komen jij! (De verloskundige wilde hem aanpakken maar ik was haar voor.) En daarna: jij bent van mij!!! (Ik vergat voor het gemak even dat mijn zoon ook een beetje van zijn papa was.)

Janneke

Bij alle drie de grootste opluchting die ik ooit voelde. Zo blij dat de bevalling klaar was.

A.

Ik leefde een droom, zo overweldigend van emoties en liefde!

Elisa

Bij de eerste was ik zo overweldigd dat ik niet goed wist wat ik moest denken of voelen. Ik dacht: oh jee, moet ik niet nu meteen supergelukkig zijn? Bij de tweede dacht ik: jaaaa daar ben je, kom hier.

Evelien

Hé, wie ben jij? Ik herken je niet.

Kbende

Volgens mij is er iets niet goed met haar, en ze is erg blauw. Gelukkig een goed team snel ter plaatse in het ziekenhuis.

Anoniem

Pfff nu moet ik nog een keer. Vijf minuten later was de tweede er.

Renate

Wij hebben jou gewoon gemaakt!

Thabita

Ik dacht: woow, dit heb ik gemaakt!

Ik was heel verbaasd dat ze er zo mooi uitgekomen was. Ik had een verrimpeld koppie verwacht die eerst nog moest wennen aan de buitenwereld, maar ze was zo perfect.

Everdien

Het eerst wat ik zei toen ik haar zag: “Wat heeft ze een hoop haar!”

Adeline

Keizersnede mama hier. Er zat een doorzichtig zeil tussen ons. Toen ze hem eruit hadden en bij het scherm hielden, zei de gynaecoloog dat ik hem wel mocht aanraken.

Mijn eerste woorden? “Hij is warm.”

En daarna: “Hij is zo klein.” Meneer was met 4,2 kg echt niet klein.

Wendy

Oh neee! Alle echo’s waren toch goed?! (Wist ik veel wat een vacuumpomp met een babyhoofd deed.)

Mineke

Bij de eerste was ik sprakeloos. Er ging van alles door me heen. Bij de tweede heb ik gehuild omdat ik hem eindelijk vier uur na zijn geboorte vast mocht houden. En dat doet nog steeds beetje pijn als ik eraan denk.

Cindy

Oeps, vitamine K vergeten te geven aan mijn baby! Wat nu?

Bij het Voedingscentrum vind je antwoorden.

Op de website van het Voedingscentrum vind je praktische informatie en handige tips over gezonde voeding voor elke fase: gezond eten tijdens de zwangerschap, vitamines, borst- en flesvoeding, eerste hapjes geven en eten voor je peuter. Check het op www.voedingscentrum.nl/zwangerenkind

Benieuwd naar het antwoord op de vraag hierboven? Scan de QR-code.