Column
C-man
Hollands hopeloos? Als zelfs onbeduidende landjes als Denemarken (5,5 miljoen inwoners) en Zweden (9 miljoen) wereldwijd lof oogsten met hun televisiedrama’s, zou je denken dat er eindelijk weer eens een terrein is waarop ook Nederland in de internationale eredivisie kan meespelen. Gaat het toepasselijk getitelde Hollands Hoop ons land als leverancier van kwaliteitsseries op de kaart zetten?
De voortekenen waren goed. Nog voor de kijker een minuut Hollands Hoop had gezien stond voor de media al vast dat het een mijlpaal in de Nederlandse televisiegeschiedenis zou worden. ‘On-Hollands goed’ jubelde de een, een ‘Groningse versie van Fargo’ juichte de ander. Hollands Hoop zou een combinatie van Weeds en Breaking Bad zijn. Een vergelijking waar zelfs de makers zich – on-Hollands onbescheiden – bij aan-
Fargo, en net als bij Breaking Bad moeten meedogenloze buitenlandse criminelen in Hollands Hoop voor zenuwslopende spanning zorgen. Wat ook aan Breaking Bad doet denken is de onnozelaar, hier een werkeloze psychiater met een huwelijkscrisis en een blowende tienerzoon, die tegen wil en dank drugsbaron wordt. Tot slot is er een snufje Twin Peaks in de vorm van enkele types die rechtstreeks uit het rariteitenkabinet
en was hij niet een crimineel in Penoza? In de volgende scène zien we Kim van Kooten die (grappig detail) in bed ligt te snurken als een bootwerker. Of Kim een goeie actrice is zou ik niet weten, maar hoe realistisch ze ook snurkt, ze zal altijd de dochter-van blijven. Een half uurtje later verschijnt alweer een bekende kop. Ondanks het best overtuigende Grunningse accent en de blonde pruik herken je direct volkszanger Martin Morero uit Gooise Vrouwen. Zat hij trouwens ook niet in nederthriller De Eetclub? Zo ben je meer bezig met een wie-is-wie quiz dan dat je je door het verhaal laat meeslepen.
Swiebertje
sloten. Al ontvingen het beste meer mis
een week na de eerste aflevering de makers een Gouden Kalf voor televisiedrama. Het kon bijna niet gaan.
David Lynch Maar hoe ik ook mijn best deed de eerste twee afleveringen fantastisch te vinden, het wilde niet lukken. Waarschijnlijk denken de makers (en media) dat als je uit elke succesvolle buitenlandse cultserie een ingrediënt plukt, het resultaat automatisch fantastisch is. Zo is de keus voor Noord-Groningen geent op de Amerikaanse plattelandsthriller
van David Lynch afkomstig lijken; een dwerg als dorpskruidenier en een Belgisch sprekende psychopaat. Nu is er op zich niets mis met inspiratie van succesvolle voorbeelden. Maar op de een of andere manier vloeit al die inspiratie in Hollands Hoop niet samen tot een overtuigend of zelfs maar enigszins spannend geheel.
Bekende kop En dan is er nog het bekende-koppen-syndroom. Het begint al bij de openingsscène: hé, wie is die vent ook alweer? O ja, manager Koos van Dijk uit filmflop Wild Romance,
In Nederland betekent televisiedrama vooral dat er doorlopend met heftige emoties wordt gesmeten. De ene deur is nog niet dichtgeknald, of ze staan elkaar in de volgende scène alweer schuimbekkend uit te schelden. En zo is er meer in Hollands Hoop dat bekend voorkomt. De manier van praten bijvoorbeeld. Wie weet hebben Zweden en Amerikanen dat net zo goed bij hun series, maar al sinds Swiebertje praten Nederlandse acteurs zoals je nooit iemand in het echt hoort praten. Al kan dat ook liggen aan de woorden die scenarioschrijvers hen in de mond leggen. Op het realiteitsgehalte valt ook het nodige af te dingen. Groningers voelen zich terecht beledigd dat mobieltjes in het Groningen van Hollands Hoop geen bereik hebben. Wanneer zowel de notaris, de begrafenisondernemer als de dorpskruidenier belachelijk beschaafd Nederlands spreken, bekruipt je toch het gevoel dat er iets niet klopt. Als er, zoals in aflevering twee wordt gezegd, twee buitenoogsten per jaar worden binnengehaald, is dat alleen geloofwaardig voor iemand die nog nooit een wietplantje in de tuin heeft gehad. Gelukkig is de Hollands Hoop waar de serie om draait wel realistisch: de wiet is echt, niet van die opzichtig slechte plastic imitaties zoals in Weeds. En dat enorme wietveld bij maanlicht is werkelijk prachtig.
81
