Esther Barend: freestyle op canvas

Esther Barend

Freestyle

op

Esther Barend schildert coole portretten en vrij werk dat aan street art doet denken. Ze gebruikt dikke lagen verf in een waar feest van kleuren. De schilderijen spatten bijna van het doek en zijn een lust voor het oog. Dat vond ook zangeres Anouk, voor wie ze de cover van haar nieuwste album schilderde.

Ze heeft haar roots in Eindhoven, maar woont al lange tijd net over de Belgische grens, in Lommel. In België volgde ze een schildersopleiding aan de kunstacademie. “Ik ben begonnen met figuratief schilderen, zoals portretten en stillevens, maar kon daar mijn eigen stijl niet in vinden,” vertelt ze. “Dat deed ik met olieverf. Toen heb ik letterlijk van de ene op de andere dag de olieverf laten staan. Ik heb acrylverf gekocht en ben puur abstract gaan schilderen. En dan heel experimenteel. Ik ben in de tuin gaan staan en gaan gooien en smijten met verf, en daarnaast schil-

deren. Het resultaat vond ik mooi en ik ben daar op doorgegaan. Op een bekende kunstbeurs in België sprak de eigenaar van galerie De Kei uit Nuenen me aan en stelde voor om mijn werk te gaan verkopen. Daarna zijn er meer galeries bijgekomen.”

Sieraden

Voordat ze ging schilderen was ze enkele jaren ontwerpster van sieraden. “Ik heb dat een tijd gedaan, maar toen ik kinderen kreeg, werd dat me te veel. Ik maakte sieraden van hout, glas, metaal. Twee collecties per jaar, die ik presenteerde bij exclusieve modezaken. Zij kochten het aan en verkochten het weer. Maar dat

was vóór het internettijdperk. Ik moest echt naar beurzen, stad en land af. Heel arbeidsintensief. Als ik dat nu had kunnen doen, was het allemaal veel makkelijker geweest.” Sinds enkele jaren is ze ook weer portretten gaan schilderen, maar dan gemixt met vrij werk. Esther: “Ik zoek naar mooie portretten op internet of uit eigen foto’s. Meestal verander ik die iets. Voor mij is de houding heel belangrijk, de blik. Dat mix ik met mijn vrije stijl.”

Een bedrijf had haar werk scherp gefotografeerd en vervolgens in China door fijnschilders laten namaken in een oplage van 250 stuks.

Plagiaat

Zo werd haar werk geleidelijk aan bekend in het kunstcircuit. Mooi natuurlijk, maar ze kreeg ook met een donkere kant van het kunstwereldje te maken: plagiaat. Wat bleek? In 2007 kwam ze er achter dat een Nederlands bedrijf op twee van haar schilderijen plagiaat had gepleegd. Ze hadden haar werk scherp gefotografeerd en vervolgens in China door fijnschilders laten namaken in een oplage van 250 stuks. Esther: “Het was aan de ene kant een compliment, maar het was heel slecht gedaan. Ik heb een rechtszaak aangespannen en die ook gewonnen.”

Anouk-album

Een stijl die is terug te zien in de cover van het Anouk-album. Ze kreeg deze opdracht al in maart en moest het geheim houden. Tot eind augustus, toen de zangeres alvast de albumcover op sociale media plaatste. Esther: “Haar manager heeft gevraagd of

te spelen en i structuren.

ik een schilderij wilde maken voor het album. Anouk had een werk van mij gezien dat ze heel mooi vond. Het idee was om iets in dezelfde stijl te maken. Dus ik zei, dat wil ik doen. Ik wist wat voor elementen ze mooi vond, maar had alleen de muziek van het album nog niet gehoord. Dat vond ik lastig. Ze vond dat mijn werk aan de soulstijl uit de jaren zeventig en tachtig doet denken, wat ze mooi vond aansluiten bij de nieuwe nummers.” De coverschildering kreeg op internet al veel positieve reacties. Ook wordt deze gebruikt voor grote concertposters in Amsterdam en Antwerpen.

Flow

Ze schildert altijd met acrylverf, dat redelijk snel droog is, zodat ze laag over laag kan zetten. Als gereedschap gebruikt ze kwasten, een paletmes, stokjes of ‘wat er maar in de buurt ligt’ en haar vingers. Op sommige schilderijen is haar vingerafdruk gebruiken en dat doe ik niet. Bovendien wordt veel street art met spuitbussen gemaakt en ik werk met dikke lagen verf. Ik wil dat er wat gebeurt in mijn werk. Dat je vandaag iets ziet in mijn schilderij en later weer iets anders. Voor mijn gevoel staat alles met elkaar in verband. Het hele leven en het universum. Vandaar dat mijn schilderen in elkaar overvloeit, verbindt. Ik heb niet zo’n vrolijk beeld van hoe het er aan toegaat in de wereld, maar hoop dat mijn werk iets positiefs oproept.”

zelfs te zien. Het zijn grote panelen, vanaf anderhalf bij twee meter. “De compositie zet ik vaak in een dag op het doek,” vertelt ze. “Dat gaat in een flow, ik schets niet op het doek. Het enige dat ik van tevoren weet, is welke kleuren ik ga gebruiken. Bij portretten kijk ik naar een losse schets of foto. Daarna ga ik de compositie uitwerken. Ik speel met verf. Door ermee te spelen en te experimenteren, ontstaan allerlei structuren. Van dichtbij kun je zien dat op sommige plekken de verf dikker is. Uiteindelijk ben ik met een schilderij een paar weken fulltime bezig.”

Graffiti

De abstracte schilderijen lijken, door de golvende bewegingen, sterk op graffitikunst. Esther: “Ik heb die reactie wel vaker van mensen gekregen. Sommige street art vind ik heel mooi en ik ken ook mensen die het maken. Het verschil is, dat bij street art de kunstenaars vaak schetsen

Muziek

Tijdens het schilderen heeft ze altijd muziek op staan. Esther: “Dat kan van alles zijn: Massive Attack, The Prodigy, klassieke muziek, Moby, Earth, Wind & Fire, James Brown, Marvin Gaye… Ik volg ook nieuwe bands. Ik ben laatst naar een concert van The Boxer Rebellion geweest.” Om haar schilderijen te kunnen verkopen, werkt ze samen met meerdere galeries in de Benelux en verder in Parijs en New York. Daarnaast heeft ze regelmatig exposities. “Sommige galeries, ook in het buitenland, zijn elitair. Daar hou ik niet van, want dan richt je je op één procent van de bevolking. Ik hoor wel mensen zeggen, dat ze mijn werk mooi vinden, maar eigenlijk helemaal niet van kunst houden. Vanaf dat moment gaan ze door mijn werk misschien ook wel ander werk bekijken.”