HAAS rapt over Highlife
“Ik ben iemand die altijd wel in de coffeeshop is” Tekst: Arjan van Sorge / Foto’s: Carolien van Dalen, Arjan van Sorge
Haas aka Jeffrey de Haas plaatste in het verleden de bal trefzeker in het doel, maar schiet nu met scherp in zijn raps. Van voetbal naar hiphop, het gebeurt niet dagelijks, en zeker niet met een joint erbij.
Haas (26) is een toffe, levendige en spontane gast uit Meppel, die daar in het oosten van het land terecht kwam na de scheiding van zijn ouders. Hiphop leeft niet echt in Meppel, dus daarom belandde hij al vrij snel in Groningen bij het New Attraction platform. “Dat heet nu Urban House Groningen. Een supertof platform voor mensen die beginnen met muziek, of dansen, of wat dan ook aan de artistieke kant.”
Overal zijn Inmiddels is Haas een studie begonnen aan de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden, waar Kraantje Pappie ook nog op school heeft gezeten. “Het gaat er daar om hoe je zelf wilt dat je gestuurd wordt, want zij doen het niet voor je. Je hoeft er dus niet te zijn als jij allemaal andere dingen doet.
30
Je koppelt je kerncompetenties eraan en je houdt goed contact met school, dan mag je praktisch overal zijn. Dan kan ik naar Amsterdam en zo wanneer ik wil.”
Fantastische voetballer Dat zou mooi uitkomen, want hij heeft nog een huis en vriendin in Meppel, en genoeg te doen. “Nu wordt het steeds drukker in het weekend, met muziek maken en met voetballen.” Dat voetballen is overigens niet meer wat het geweest is, want Haas heeft eerder op hoog niveau gevoetbald, bij SC Heerenveen, en zat daarom zo’n vijf jaar in Friesland. “Ik speelde jarenlang bij SC Heerenveen, en daarna ben ik zonder dat ik het door had muziek gaan maken. Ik kreeg van Heerenveen te horen dat ze niet verder
met me zouden gaan: je bent een fantastische voetballer, maar in je koppie zit het niet helemaal goed.”
Roken, blowen, vrouwen “Ik ben stronteigenwijs en wel een boefje; op school stoute dingen doen en stiekem een keertje roken. Ik had een keertje geblowd en dat hoorden ze. Ik wou gewoon nog jong zijn, maar als je kiest voor profvoetbal op zo’n jonge leeftijd, dan moet je dat eigenlijk aan de kant schuiven, en heel bewust voor dat doel gaan. Ik was 13, 14 toen ze me hadden gescout, en dan weet je nog helemaal niet wat roken en blowen en vrouwen zijn. Tenminste, in mijn tijd dan, dat is nu weer heel anders. Ik ontdekte al die dingen en toen was voetballen het niet meer voor mij.”
