Trilogy

‫ﺳﻌﻴﺪ ﺳﺎﻣﺎن‬

‫ﺗﺮﻳﻠﻮژي‬

‫ـ ﺑﺲ ﻛﻦ ﻣـــﺮد! از دﺳـﺖ ﺗـﻮ ﺧـﺴﺘﻪ ﺷـﺪم! ﺑﺎﻳـﺪ از روز اول ﻛـﻪ ﻧﻨـﺔ ﭘﺪرﺳـﮓ‬ ‫ﺗــﻮ آﻣــﺪ ﺧﻮاﺳــﺘﮕﺎري ﺑــﻪ ﺣــﺮف ﭘــﺪرم ﮔــﻮش ﻛــﺮده ﺑــﻮدم‪ .‬ﺗــﻮ اﺻ ـﻼً آدم ﺑــﺸﻮ‬ ‫ﻧﻴ ـﺴﺘﻰ‪ .‬ﻟﻴﺎﻗــﺖ ﺗــﻮ ﻫﻤــﺎن زﻧــﺪﮔﻰ ﻧﻜﺒﺘــﻰ اﺳــﺖ ﻛــﻪ داﺷــﺘﻰ‪ .‬ﻳ ـﺎدت رﻓﺘــﻪ‬ ‫ﭼﻄــﻮر ﺗــﻮي ﻛﺜﺎﻓــﺖ ﺑــﻪ دور ﺧــﻮدت ﻣــﻰﭼﺮﺧﻴـﺪي؟ ﻳـﺎدت رﻓﺘــﻪ ﻛــﻪ ﻛﻮﻓــﺖ از‬ ‫ﺳﺮت ﺑﺎﻻ ﻣﻲرﻓﺖ؟‬ ‫ــ ﻣــﻦ دﻳﮕـﻪ ﭘــﺎ ﺗــﻮي اﻳـﻦ ﺧﻮﻧــﻪ ﻧﻤــﻰﮔـﺬارم‪ .‬دﻳﮕـﻪ ﺑـﺎ ﻳـﻚ دﻳﻮاﻧـﺔ زﻧﺠﻴـﺮي‬ ‫ﺣﺎﺿــﺮ ﻧﻴ ـﺴﺘﻢ زﻳ ـﺮ ﻳ ـﻚ ﺳــﻘﻒ زﻧــﺪﮔﻰ ﻛــﻨﻢ‪ .‬اﮔــﺮ آن ﻣــﺎدرِ ﺷــﻜﻢ ﮔﻨــﺪهات را‬ ‫ﺑﻴـﺎوري ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﭘـﺎﻳﻢ ﺑﻴﻔﺘــﺪ ﻫـﻢ ﻓﺎﻳـﺪه ﻧـﺪارد‪ .‬دﻳﮕـﻪ ﺗــﻮي ﺻـﻮرت ﺗـﻮ ﻫـﻢ ﻧﮕــﺎه‬ ‫ﻧﻤﻰﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺧُﺒـﻪ ﺧُﺒـﻪ! دﻟـﺖ ﺑﺨـﻮاد زﻳـﺮ ﺳـﺎﻳﺔ ﻣـﻦ ﺑﺎﺷـﻰ‪ .‬از ﺗـﻮ ﺧﻮاﺳـﺘﮕﺎرﻫﺎي ﺧﻴﻠـﻰ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﭘﺎم ﻣﻰاﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬دﺳﺘﻢ را ﻣﻰﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ‪...‬‬ ‫از درون ﭘﻨﺠﺮة آﺷـﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﭘﻴـﺎده رو ﺑـﺎز ﺷـﺪه‪ ،‬ﻓﺮﻳـﺎدي ﺗﻨـﺪ‪ ،‬ﺑـﻪ ﺗﻴـﺰي‬ ‫ﺗﻴﻐﻪاي ﺑﺮﻧﺪه ﭘﺮدة دﻋﻮاي زﻧﺎﺷﻮﺋﻰ را ﻳﻜﺒﺎره ﺟﺮ ﻣﻰدﻫﺪ‪:‬‬ ‫ـ آبِ ﺣﻮض ﻣﻰﻛﺸﻴﻢ‪ ،‬آب ﺣﻮض ﻣﻰﻛﺸﻴﻢ!‬ ‫٭٭٭‬

‫اﺳﻤﺶ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻰ ﻫﻤﻪ ﺑـﻪ او ﻣـﻰﮔﻔﺘﻨـﺪ ﻧـﺎزي‪ .‬ﺑﻌـﺪ ﻫـﻢ ﻛـﻪ ﺑـﺰرگ ﺷـﺪ‬ ‫اﺳــﻤﺶ را ﮔﺬاﺷــﺘﻨﺪ ﻧــﺎزيﺧــﺎﻧﻢ‪ .‬ﺗــﺎزه دﻳـﭙﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘــﻪ ﺑــﻮد‪ .‬ﻫــﺮ وﻗــﺖ ﻫــﻢ ﻛــﻪ‬ ‫دﻟﺶ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘـﺎي ﺗﻠﻔـﻦ ﺑـﺎ دوﺳـﺘﺎﻧﺶ ﺣـﺮف ﺑﺰﻧـﺪ‪ .‬آﺧـﺮ »ﭘﺎﭘـﺎ«‬ ‫و »ﻣﺎﻣﻰ« ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺪرن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎﭘﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪٢١‬‬