8
TOORTS
Uit de vereniging
Tekst: Jet Kooderings
Vrijwilliger in de spotlight
Hull bij Eerbeek. Tot voor corona hield ik ook de voorraden bij voor het ABK-huis en deed ik de boodschappen. Hoeveel tijd kost je dat allemaal? Heel veel. Voor het aanmeldsecretariaat zijn er elke dag wel mails te beantwoorden en soms is het een hele uitzoekerij om de plaatsen te verdelen. Zeker met corona, want we werken nu met beperkte zaalruimte. Maar ik vind het geweldig om te doen, echt super. En in de lockdowntijd ben ik er lekker druk mee geweest.
Wie? Adri Coenders-Leeuwerink (76) uit Doesburg Wat doe je op dit moment voor Nivon? De meeste tijd ben ik kwijt met het aanmeldsecretariaat van de Banjaert in Wijk aan Zee. Na het vertrek van de vorige secretaris werd ik in 2008 benaderd door mijn zus Hanneke met de vraag of ik tijdelijk wilde invallen tot er een nieuw iemand was. Die kwam, maar ik bleef achterwacht. Sinds 2014 heb ik het weer overgenomen en ik doe het met heel veel plezier. Daarnaast zit ik in de kookploeg van de vrouwencursusweek, die één keer per jaar in november in een van de grotere natuurvriendenhuizen wordt gehouden. Daar komen ongeveer veertig vrouwen bij elkaar en het is altijd erg inspirerend en gezellig. Verder doe ik handen spandiensten bij de Banjaert en ben ik terreinwacht op kampeerterrein Het Hallse
Wat is je Nivongeschiedenis? Mijn vader was voorzitter van Nivon-KOOG Zaandijk, later van afdeling Doesburg, dus het is me met de paplepel ingegoten. Als kind al gingen we met het gezin naar activiteiten van de afdeling en op zondag naar de Banjaert, mijn eerste vakanties waren met mijn ouders en broers naar De Hondsrug en Het Hunehuis, Nivon was toen echt heel belangrijk in mijn leven. Op het moment dat ik getrouwd was en we kinderen kregen, schoof Nivon wat naar de achtergrond en van 1967-1980 was ik helemaal geen lid meer. Dus ik ben een herintreder, maar totdat ik gepensioneerd werd nam Nivon geen grote plaats in mijn leven in. We gingen wel eens mee met een winterreis. Nadat mijn man Ad in 2013 is overleden, is Nivon weer heel belangrijk voor me geworden. Doe je nog meer vrijwilligerswerk? Hier in Doesburg verzorg ik de contributieinning voor Korfbalvereniging Rivalen.
Gele Anemoon geëvacueerd
Mijn vader heeft deze club opgericht nadat we in 1959 naar Doesburg zijn verhuisd. Hij was voor de verhuizing voorzitter van de Noord-Hollandse Korfbalbond en hij vond het belangrijk dat jongeren konden sporten. Hij was een heel actieve man, echt een verenigingsmens. Wat vind je leuk aan vrijwilligerswerk? Het bezig zijn en het ontmoeten van mensen. Ik maak het mensen graag naar de zin en haal er voldoening uit als ik aardige reacties krijg. Heb je nog meer hobby’s? Jazeker, ik tennis en fiets heel graag. Vroeger veel in het buitenland met mijn man, maar sinds zijn overlijden ga ik met mijn zus Hanneke. De laatste jaren blijven we in Nederland. Verder kampeer ik heel erg graag. Dit jaar is De Gele Anemoon ons reisdoel, tentje achterop de fiets en daar gaan we. Wat is er nog meer belangrijk in je leven? Mijn vriendinnengroepje in Doesburg, Nivonvrienden, mijn twee dochters, de een woont in Bloemendaal, de ander in Rijswijk. En natuurlijk mijn vijf kleinkinderen van inmiddels 22, 20, 19, 17 en 17 jaar.
In deze rubriek zetten we elke keer een Nivon-vrijwilliger in het zonnetje. Wil je iemand aanmelden? Mail een korte toelichting naar toorts@nivon.nl •
De Gele Anemoon, de Nivoncamping in Wijlre (Zuid-Limburg), is deze zomer door de hevige regenval flink onderstroomd geweest en werd zo even landelijk nieuws. In de middag hoorden de gasten dat de camping ontruimd moest worden. De vrijwilligers van De Gele Anemoon bleven op het terrein om de spullen en het terrein te bewaken. Vrijwilligers van natuurvriendenhuis Eikhold in Heerlen haalden de kampeerders op en brachten hen naar Eikhold, waar ze konden overnachten. “We hebben dertig volwassenen en zes kinderen opgevangen,” vertelt Diana Snijders, vrijwilliger bij Eikhold. “Vanwege corona stond er een heel aantal kamers vrij. We hebben dus wel een beetje de bezettingsregels moeten overtreden…’ De vrijwilligers waren uiteraard niet op een evacuatie voorbereid, maar dankzij goede onderlinge communicatie is alles goed
