BLOG:Het schooljaar van Arvid

Wie is Arvid De Muynck?

• leraar Nederlands en Engels in

College Ten Doorn Eeklo • achttien jaar voor de klas • Leraar van het jaar 2021 • “Leerlingen tegenkomen in de zomer? Meestal vinden zij dat vervelender dan ik als ik enthousiast in hun gezichtsveld spring”

Het schooljaar van Arvid

“Hoe is ’t?” Die vraag stelt Arvid dagelijks aan zijn leerlingen. En dus kaatst Klasse de vraag vier keer terug.

Tekst Arvid De Muynck & Bart De Wilde Beeld Debby Termonia

EXAMENSTRESS “Omdat we al maandenlang geen vervanger voor onze zieke collega Engels vinden, neem ik sinds Pasen extra uren op. Te weinig tijd voor de klassieke aanpak, te veel ambitie om alleen gaten dicht te rijden. Dus gaan we voor onontgonnen terrein: leerlingen lezen teksten op Britse nieuwssites en krijgen daarover schrijf- en leesopdrachten. Benieuwd hoever ze geraken tegen eind juni. Een examenstresske? Voor een keer misschien meer bij mij dan bij mijn leerlingen.” TIENERDROMEN “Juni is de maand waarin toekomstplannen scherper worden. Sommige leerlingen dromen heerlijk groot. Een jongen trekt een jaar naar de VS om American football te spelen. Gedurfd, en toch: zoveel rust in zijn hoofd. Enkele zesdejaars twijfelen nog over hun studiekeuze. Niets overhaasten, stel ik ze – en vooral hun ouders – gerust. Mijn collega Frans laat ze een brief naar later schrijven. ‘Maar wat als ik verhuisd ben?’ vragen ze. Zo klein kunnen dromen dus ook zijn.”

LERAAR VAN HET JAAR “Deuren zwaaiden open dit schooljaar. Ik sprak met onze koningin over het belang van leraren, werkte mee aan een podcast en passeerde op MNM. Soms leidde dat tot grappige misverstanden. ‘Stierf je niet van de stress toen je voor de koning moest speechen?’ vroeg iemand me. Terwijl ik gewoon te gast was op het lenteconcert. En tijdens de doorlichting leken sommige collega’s een tikje te gerust ‘Wat kan er ons gebeuren, we hebben de Leraar van het Jaar in ons team.’” GEEN AFSTAND HOUDEN “Dit schooljaar was de band met mijn klas helemaal anders. We hielden wat meer afstand. Wiskunde en fysica zijn hun heilige graal, taal ligt ze minder. Misschien speelt dat mee. Toch kon ik een meisje dat erg somber was, wél bereiken. ‘Gaat het met je?’ vroeg ik, met mijn remediëringsoefeningen onder de arm. Ze huilde, maar loste niets ‘Het heeft geen zin.’ Ik beloofde haar elke les dezelfde vraag te stellen. Na een drietal lessen kwamen stukjes verhaal er in stapjes uit.”