EDITO: Oog voor elkaar

Edito

Oog voor elkaar

Ik heb de leraar die leesvleugels heeft én geeft ontmoet. Het is Trui, recent gelauwerd tot Beste Boekenjuf van 2022. Ze praat over onderwijs zoals een boek dat je in één adem uitleest. Een spraakwaterval. En toch viel ons gesprek enkele lange seconden stil. Het woord burn-out lag eruit. Na twintig jaar in het vijfde leerjaar was het plots op. Zelden ziek en dan negen maanden thuis. Ineens klapten alle boeken dicht.

Bijna dertig procent van het onderwijspersoneel loopt een reëel risico op burn-out. Dat blijkt uit onderzoek dat hrm-professor Ralf Caers verderop in dit magazine toelicht. De werkbaarheidsmonitor van de SERV wijst uit dat de onderwijssector – samen met de zorg – op dat vlak koploper is. Dertig procent! Een cijfer dat doet duizelen. Dat zijn zóveel leraren die mogelijk uitvallen, maar die leerlingen écht niet kunnen missen. Grote kans dat ook jij struggelt met een takenpakket dat nooit afgeraakt. Grenzen moet je vooral zelf trekken. In andere sectoren helpt – idealiter – een hele hr-dienst je daarbij. In onderwijs is ook dat nog een taak voor de al even struggelende directie.

Ook Trui moet sinds haar heropstart elke dag grenzen aanvoelen en aangeven. Haar passie is oneindig, haar energie niet. Of ze het dan maar met zelfzorg moet redden? Niet dus. Gelukkig heeft ze parels van collega’s en een directeur die ‘stop!’ roepen wanneer ze haar lat te hoog legt of begint te hollen. Ze laten haar niet los, en dat voelt veilig. Net als thuis, waar ze spontaan een taak overnemen als het even niet gaat. Zelf maant ze gespannen collega’s ook aan om prioriteiten te stellen. Constant op de toppen van de tenen lopen, moeten we elkaar afleren. Daar gelooft ze rotsvast in.

En Trui is niet de enige: driekwart van de onderwijsmensen is blij met hun team. Want ze mogen zich er kwetsbaar opstellen, hebben collega’s die elkaar soigneren, naar elkaar luisteren, voor elkaar inspringen. Meestal vangen ze elkaars signalen ook sneller op dan hun eigen alarmbelletjes. En zien ze makkelijker oplossingen. Voeg dus elke dag een wolkje teamzorg aan jullie koffie toe.

Oog hebben voor elkaar. Moeilijker dan dat hoeft teamzorg niet te zijn. En intussen: niet vergeten te waken over jezelf. Want zelfzorg staat ook altijd in verhouding tot de ander: op lange termijn maakt het je een betere collega. Zelfzorg is dus teamzorg, en omgekeerd.

Cherline De Maeght – redacteur Klasse Cherline@klasse.be