belangrijk omdat hier nog gezwommen kon worden en dekking te vinden was. De vele palingen die ik hier later nog zag bevestigden het vermoeden dat bij een hoge beekwaterstand paling vanuit zee de beek kon bereiken. Een paar jaar is dat brugje interessant geweest, nu is de beek aangepast aan het ook hier veranderende klimaat. Het was ook een plek waar ook de roodwangschildpad voorkwam. Door met bulldozers de bodem morfologie te verwoesten zijn de belangrijkste habitats verdwenen. En dus ook de schildpadden! Op de rotsen Een ander bijzonder voorval deed zich voor bij de rivier de Argens ergens in de buurt van Roquebrune. We waren daar om te kijken of we er de Griekse landschildpad konden vinden, omdat we in de nabij gelegen beekbedding sporen van deze schildpad hadden gevonden. Zelf liep ik langs een helling totdat maatje Ina van boven op een rotsplateau riep iets te horen‌snel bleef ik
58
staan en hoorde het ritselen vanuit de prikstruiken. Op oogniveau waren onder in de struiken twee Griekse landschildpadden zichtbaar die elkaar schenen te achtervolgen. Het was een vreemd gezicht. Even later liepen ze weer in mijn gezichtsveld langs en toen pas zag ik tussen hen in ook een reep wit plastic voorbij komen. Misschien zaten ze aan elkaar vast of was het plastic in bek of poten blijven hangen. Pogingen om bij ze te komen mislukten volledig, omdat de doornige struiken ondoordringbaar bleken. Tot slot: Op basis van het afnemend aantal waarnemingen in de laatste jaren dat we de streek bezochten lijken zowel de moeras- als de Griekse landschildpad sterk in aantal af te nemen. Met dit verhaal hoop ik jullie een beeld te hebben gegeven over het voorkomen van schildpadden hier en in Frankrijk. â?€
Roquebrune-sur-Argens