7 Behandeling
7.2
Concrete therapiedoelen In de praktijk wordt vaak gebruik gemaakt van concrete therapiedoelen voor de diabetespatiënt. Dit zijn objectief meetbare doelen, waarvan de uitkomst gerelateerd is aan de kans op (te vermijden), chronische complicaties.
We maakten eerder al kennis met de HbA1c (zie hoofdstuk 6)
Volgende concrete doelen moeten worden nagestreefd bij de diabetespatiënt: • BMI
< 25
kg/m2
• Nuchtere glycemie
< 110
mg/dl
• HbA1c
< 53
mmol/mol (<7%)
• Bloeddruk
< 140 / 90
mmHg
• LDL-cholesterol
< 100
mg/dl
In de praktijk worden deze waarden vaak individueel bijgesteld per patiënt. Zo kan het aangewezen zijn om een lagere bloeddruk (< 130 / 85 mmHg) na te streven bij patiënten die al oog- of nierbeschadiging hebben opgelopen. Daarnaast blijkt het vaak ook niet mogelijk om sommige therapiedoelen te bereiken. Indien het bereiken van een BMI < 25 kg/m2 onhaalbaar blijkt bij een T2DM-patiënt met obesitas, kan een gewichtsreductie van 5 à 10% worden nagestreefd. Dit heeft immers al een gunstig effect op de aanwezige insulineresistentie (zie 7.3.1). Bij zwangeren met GDM wordt trouwens nooit een gewichtsreductie nagestreefd. We mogen ook niet vergeten dat een te strenge diabetesbehandeling de kans op hypo’s verhoogt. Bij ouderen (70+) zal men om die reden vaak een iets hogere HbA1c toelaten (< 58,5 mmol/mol of < 7,5%). Een hypo die leidt tot een valincident en heupfractuur kan immers een belangrijke functiebeperking betekenen. Tot slot kan het gelijkmatig nastreven van alle doelen de patiënt sterk overweldigen of ontmoedigen. Bij nieuw gediagnosticeerde patiënten moet de eerste aandacht gaan naar het verwerken van de diagnose en de nodige diabeteseducatie (zie H9). De kennis, het inzicht en de vaardigheden die patiënt hierbij verwerft zijn immers belangrijk voor de eerste oppuntstelling van diabetes. Een patiënt met voldoende inzicht in zijn aandoening is ook al een stap dichter bij het zelf formuleren van haalbare therapiedoelen (bv. op vlak van gewicht, leefstijl of rookgedrag).
34
