
1 minute read
Naar Duitsland
from Na de razzia
Nu, dan heb je geen goed woord over voor de kerken in Ne¬ derland, waar nooit voor deze mensen in nood gebeden wordt. Erger nog, als er een stad in Duitsland wordt gebombardeerd, spreekt men daar zelfs z’n blijdschap over uit. Ken je die versjes niet over die bombardementen? Op het bolsjewistische gevaar dat Europa bedreigt, wordt nooit in de kerk gewezen. Met zo’n gemeenschap kan ik niet samen in een Godsdienstoefening zitten. Ik ben kerkelijk opgevoed, maar kerken kan ik niet meer”. Hij bekeek de gruweldaden van zijn kant, en wij hielden onze mond niet. Het ging er heet toe, en hem werd heel wat voor de schenen geworpen, alhoewel wij wel moesten oppassen. Klaas van Dokkum, de schilder, liep de klas uit en mompelde: „Ook een mooie mop”. Van der Plas verstond dit verkeerd en dacht dat Klaas zei:,,Ook een dooie mof”. Het vuur straalde uit zijn ogen. Hij wilde hem nalopen, maar werd door ons tegen gehouden. Hij merkte wel dat het verstandig was een toontje lager te zingen in zijn sympathie voor Duitsland, maar wilde toch luidkeels de klas verlaten. Het was maar goed voor hem, dat toen juist de bel ging voor appel, anders was deze verrader van ons volk nog gemolesteerd en dan had het er niet goed voor ons uitgezien. Het was ook maar goed, dat hij niet verstond wat hem in het Urkers naar het hoofd gegooid werd. Na het appel waren de gemoederen wat bedaard. We verzorgden onze voeten, prikten de blaren door en deden er meel op. De tijd verstrijkt en de stemming wordt er toch niet slechter op. In ons optimisme verdrijven we de sombere gevoelens. Het zal wel tewerkstelling aan de IJssellinie worden. Ontvluchten zou gevaarlijk en zinloos zijn. Ook in brieven, die wij door bemiddeling van Urker bezoekers van huis ontvangen, wordt ons moed ingesproken. De paar dagen rust in het stro hebben ons opgeknapt, en de warme maaltijden uit de gaarkeuken verkwikken ons. De school is goed verwarmd en we kunnen natte kleren te drogen hangen. De blaren beginnen te beteren.

24