Vaak verkeerden de kantonniers in levensgevaar

namen zij ook melk voor Schokland mee. Te voet ging de reis naar Kampen, waar de post afgeleverd en een praatje met de leveranciers gemaakt werd. Een stalhouder vervoerde de goederen naar de boerderij. Pas later werden deze transporten door de leveranciers gezamenlijk gedaan. Met vast weer en een stevige oostelijke bries werd het zeil op de zwaar beladen vlet gehesen; achter de ijsvlet schaatsten de mannen soms wel in een goed uur naar de Middelbuurt terug. In het Gat van Ens bleef het ijs meestal zwak en daardoor gebeurde het wel eens dat de slede, bij onderlinge transporten op Schokland, met een deel van de pas overgebrachte proviand door het ijs zakte, waarbij de mannen met moeite gered konden worden.

Vaak verkeerden de kantonniers in levensgevaar

Wanneer de nood op Schokland steeg, was men wel genoodzaakt om de tocht naar de Ramspol onder veel minder gunstige omstandigheden te maken. Dan liep er steeds een man met een lange ijshaak voorop om het vaak onbetrouwbare ijs te onderzoeken. Maar ondanks dat, zakte de ijsvlet toch nog door het ijs en moesten ook grote stukken open water genomen worden. Een ware marteling werd de tocht wanneer er onderweg een sneeuwstorm opstak of wanneer de mannen door mist overvallen wer¬ den. Draaide de wind opeens naar het noordwesten, waarbij het ijs door het wassende water omhooggeperst werd en het met donderend geweld knapte, dan betekende dit voor de mannen dat zij in levensgevaar verkeerden. Het leken wel kanonschoten, soms dichtbij, dan weer in de verte. Als eenmaal de boerderij bij de Ramspol bereikt was, waren zij hun vermoeidheid weer snel kwijt, maar de volgende dag voelden zij het nog in hun benen. Echt teleurgesteld waren zij wanneer het slechte weer aanhield, waardoor zij de terugreis naar Schokland soms dagen moesten uitstellen. Onder deze omstandigheden, waarbij het ijs meestal ging kruien, waren die tochten een uiterst moeilijke en inspannende onderneming. De ijsvlet was meer dan duizend pond zwaarder geworden; behalve door de ijsbergen langs de kust van het Kampereiland, werd hun weg ook nog door opgewaaide sneeuwhopen versperd. Hoe het er bij de haven van Emmeloord uit zou zien, hoefden zij zich niet af te vragen; het ijs zou daar met geweld over de

112