Crisistijd

vereniging een ijsvletdemonstratie. De prins kwam ook wel eens incognito een kijkje nemen. In 1933 was een deputatie aanwezig bij de opening van de Staten-Generaal om de koningin te huldigen. In hetzelfde jaar was er een verzoek om als vereniging mee te doen aan de huldiging van burgemeester Gravestein als die 25 jaar hoofd der gemeente zou zijn. Na een breedvoerig debat werd tenslotte met algemene stemmen besloten aan deze huldi¬ ging als vereniging niet mee te doen. Hadden de visserijproblemen van die jaren daar mee te maken?

Crisistijd

De malaise liet zich hoe langer hoe meer gevoelen en de vereni¬ ging kwam niet in aanmerking voor een waardeverminderingsvergoeding vanwege de Zuiderzee-steunwet. De zaalhuur bracht ook maar weinig op. Verhuurd werd onder andere aan de jongelingsverenigingen Filippus en Pro Rege, aan Visscherijbelangen en zo nu en dan voor een uitvoering ofeen fdmvertoning. Het viel niet mee de contributie van de leden binnen te krijgen en de huurder van de regenwaterbak bleef achterstallig in het betalen en er moest toch op de kleintjes gelet worden. Kosten waren er wel, ook vergeefse! In januari 1933 trok de ijsvlet uit om zes leden van de boot te halen die, naar gemeld was, zich op het ijs zouden bevinden. Maar het bleek loos alarm te zijn. De bemanning van de ijsloper moest echter wel 15 gulden beloning hebben. In diezelfde tijd werd het motorschip Ebenhaezer van de gebroeders Romkes geborgen. Als er gelden voor binnenkwamen, zouden die als volgt verdeeld worden: Aan C. Post (UK 176) 60 procent, aan J. Molenaar (UK 1) 15 procent en aan Hulp en Steun 25 procent. Helaas, ondanks alle pogingen daartoe bleek er niets te (ont)vangen. Wel moest de ingeschakelde advocaat betaald worden. En wegens ‘de nood der tijden’ moest de huur voor de verenigingen verlaagd worden. De norm werd ook soepeler. Verhuurd werd ‘tot zolang er geen dingen gebeuren of gesproken worden in strijd met onze innerlijke overtuiging.’ En niet alleen de twee ‘zalen’ werden verhuurd, ook stoelen werden tegen betaling beschikbaar gesteld, maar soms bleef betaling achterwege en werden de stoelen zelfs niet teruggebracht. Een stoel moest 5

70