Η χαραυγή πάνω από τον Αβλέμονα
Μονοπάτια με μοναδική θέα
Μητάτα - Φαράγγι του Τσάκωνα Την επόμενη μέρα, αφού πάρω πολύτιμη ενέργεια από το πεντανόστιμο και θρεπτικό μέλι που παράγει ο ίδιος, ξεκινάμε μαζί για το μονοπάτι στα Μητάτα. Μου εξηγεί πως από Σεπτέμβρη θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για τη σηματοδότησή του, καθώς κατηφορίζουμε τον χωματόδρομο μπροστά από την εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Χαλινωτή. Είναι κτισμένη μέσα σε μια σπηλιά. Εγώ εντυπωσιάζομαι, μα ο συνονόματος του αγίου ξεναγός μου μειδιά. Γνωρίζει πως στη συνέχεια μας περιμένουν κρυμμένα ακόμα καλύτερα πράγματα. Καθώς περνάμε από ερειπωμένους νερόμυλους και οινοποιεία, ρουφώντας πάντα την οσμή από το πανταχού παρόν θυμάρι, το άκουσμα της πατημασιάς μου αλλάζει, σαν να σπάω κάτι. «Μην ανησυχείς», με καθησυχάζει ο κ. Γιάννης, «είναι κοχύλια». Ναι, σε υψόμετρο 325 μέτρων πατάμε κοχύλια. Πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια, όπως μου εξηγεί, εδώ ήταν ο βυθός της θάλασσας. Η πινακίδα και τα σκαλισμένα σκαλοπάτια μάς οδηγούν στη Μαύρη Σπηλαία, ένα μεγάλο άνοιγμα κάτω από τους βράχους με τους λαξεμένους θόλους, τους σταλακτίτες και τις γούρνες από νερό, με έντονο το μαύρο χρώμα στους βράχους από τους μύκητες, αιτία της ονομασίας της σπηλιάς. Μυστήριο η χρήση της. Ίσως ήταν αρχαίος λατρευτικός τόπος, ίσως κρυψώνα ντόπιων από τους πειρατές. Δίπλα, χωμένο στους βράχους, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου με την παλαιοβυζαντινή επιγραφή ακόμα εκεί, να μαρτυρά τη μακραίωνη ιστορία του. Στον δρόμο για το φαράγγι του Τσάκωνα και το τέλος του μο-
46 | www.epathlo.gr
