Η Αντίπαρος της έμπνευσης

Μάρω και Ηλέην Κουρή Μάρω Κουρή Ξυπνώντας το πρωί μέσα στη σκηνή του διαχρονικού κάμπινγκ της Αντιπάρου, νιώθω ενθουσιασμένη για άλλη μία καταπληκτική μέρα. Απολαμβάνουμε το χειροποίητο και πεντανόστιμο πρωινό μαζί με την αδελφή και τη μαμά μου και μια τεράστια παρέα νέων κι εφήβων που έρχονται σχεδόν κάθε χρόνο από γεννησιμιού τους στο νησί, και συγκεκριμένα στο κάμπινγκ. Πηγαίνουμε τον σκύλο μας βόλτα στην παραλία, όπου παίζει με άλλα σκυλάκια καθώς εμείς γνωρίζουμε νέους φίλους. Κολύμπι, μουσικές, χοροί, ρακέτες και βόλεϊ στην πεντακάθαρη παραλία με τη μαλακή άμμο, γνωστή ως «του κάμπινγκ» ή «Θεολόγος». Μοιάζει με λιμνοθάλασσα και συχνάζουν εδώ τόσο οι παρέες του κάμπινγκ όσο και οικογένειες που αναμειγνύονται με γυμνιστές στην πιο απομακρυσμένη μεριά – με την ταμπέλα «Nudist official beach»!

Ηθάλασσα είναι ρηχή, μα σε ένα σημείο βαθαίνει. Κολυμπάμε ως το απέναντι ξερονήσι για εξερεύνηση και διαλογισμό. Μεσημεριανό στο δροσερό ταβερνάκι με τις ονειρικές ζωγραφιές και τα εξαιρετικά, σπιτικά φαγητά, με κιθάρες και τραγούδια. Από την ανοιχτή κουζίνα μοσχοβολάνε μπαχάρια και μπασμάτια από τις παρέες που μαγειρεύουν αυτοσχεδιάζοντας. O κυρ Γιάννης με την εγγονή του την Τζένη, όπως και όλη η οικογένεια, είναι οι αγαπητοί οικοδεσπότες που μας περιποιούνται με το παραπάνω! Το κάμπινγκ ξεκίνησε το 1978, όταν ένας Ιταλός πρότεινε στον κυρ Γιάννη να του πουλήσει τον αμπελώνα του και εκείνος αποφάσισε να το στήσει ο ίδιος. Με τα πόδια, από το Χωριό φτάνουμε στην «Ψαραλυκή» με τα ρηχά νερά, την άπλετη σκιά κάτω από τα αρµυρίκια, τα μπαράκια με τις αιώρες και τις ξαπλώστρες πάνω στο κύμα. Οδικώς, φθάνουμε στις δαντελωτές αμμουδιές με τα καθάρια νερά του Σωρού, στον Άγιο Γεώργιο, στον Σιφνέικο Γιαλό, στον Bαθύ Bώλο. Το λεωφορείο πηγαινοέρχεται στο μυστηριώδες όμορφο Σπήλαιο, στα Λιβάδια, στη Γλύφα και στον κόλπο των Μοναστηριών, που κρύβεται ανάμεσα σε δυο λόφους κι έχει έναν εξωτικό βυθό! Στον Άγιο Γεώργιο και τη διάσημη ταβέρνα «Ο Πιπίνος» φάγαμε γαριδάκια, πολύ καλά μύδια

Θαλασσινή εκδρομή με την ψαρόβαρκα του κυρ Γιάννη στον βράχο με την εκκλησιά του Αγίου Σπυρίδωνα

και ψαρόσουπα, σε μια παραλία που είναι η τέλεια για τα παιδιά. Στο Λιβάδι, κοντά στο Χωριό, οι σέρφερς ξετρελαίνονται όταν έχει άνεμο, και όταν η θάλασσα είναι λάδι, είναι πραγματικά υπέροχα! Το ακριβό «Beach house» βρίσκεται στην παραλία πριν από τον Σωρό, όπου τα νερά είναι πάντα ήρεμα. Mεσημεριανός ύπνος, διάβασμα στην αιώρα του κάμπινγκ, χαρτιά, κουβέντες, χειροτεχνία. Βουτιά την ίδια ώρα που βουτά και ο πορφυρός ήλιος στο νερό, αποχαιρετισμός της μέρας και φυσικά φανταστικές φωτογραφίες το ηλιοβασίλεμα στην παραλία του κάμπινγκ. Ακολουθεί η πασαρέλα στις ντουζιέρες, όπου κορίτσια κι αγόρια στολιζόμαστε για τη βραδινή εξόρμηση στην πιο ρομαντική πόλη των Κυκλάδων. Ολόγιομα με βουκαμβίλιες τα στενά, ασβεστωμένα δρομάκια με τα μικρά πετρόχτιστα σπίτια, τα καλόγουστα μαγαζιά και τα καταπληκτικά ρεστοράν, σουβλατζίδικα, πιτσαρίες και φυσικά παγωτατζίδικα! Οπωσδήποτε πάμε θερινό σινεμά στον «Ωλίαρο» –από την αρχαία ονομασία του νησιού– με δωρεάν είσοδο. Κάθε βράδυ παρακολουθούμε μια ξεχωριστή, ποιοτική ταινία ή άλλα δρώμενα που οργανώνει ο πολυπράγμων Γιάννης. Στην κατάμεστη πλατεία, μετά την περατζάδα, γινόμαστε μια ακόμη μεγαλύτερη παρέα, στα μπαράκια με τις εμπνευστικές μουσικές, που μοιάζει να σφιχταγκαλιάζονται και μας θυμίζουν το μεγάλο παζάρι του Αλ Χαλίλ, όπου κι εκεί, μετά τα μεσάνυχτα, κοπέλες και άνδρες χορεύουν ξέφρενα. Καληνυχτίζουμε το Χωριό με ροκιές στα διαχρονικά «Doors» και «Λούκυ Λουκ», μπαρ γεννημένα από τη δεκαετία του εβδομήντα. Στις τέσσερις τα χαράματα παίρνουμε την έξοδο από το χωριό, στον χωματόδρομο δίπλα στις ασβεστωμένες χαμηλές μάντρες των χωραφιών όπου αχνοφωτίζονται τα στάχυα, ως την ντισκοτέκ-σύμβολο του νησιού, τη θρυλική «Luna». Πολλά ξυπνη

τήρια ηχούν στις σκηνές του κάμπινγκ για να βρεθούν οι κατασκηνωτές στην ντίσκο! Γύρω στις οκτώ το πρωί κι αφού ο ήλιος ανέβει για τα καλά, οι εορταστές έρχονται στο κάμπινγκ για πρωινό...

Ένα γαστρονομικά ιταλικό ηλιοβασί- λεμα ή ένα δροσερό κοκτέιλ απολαμ- βάνουμε στη βεράντα του «Sunset Deseo» με συχνά ζωντανές μουσικές, τσιγγάνικες, μπλουζ, γαλλικές.

Τα ερηµονήσια ∆εσποτικό, Τσιµιντήρι και Στρογγυλό παρουσιάζουν αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Στο ∆εσποτικό βρέθηκαν τμήµατα αρχαίου ναού, ένα αρχαϊκό κιονόκρανο και ειδώλια. Από τον Αϊ-Γιώργη ξεκινούν καραβάκια για το ∆εσποτικό. Ο καπετάνιος προσφέ- ρει καρπούζι και στάση για βουτιές στον μαγευτικό Επιτάφιο. Οι πιο αθλητικοί πλέουν με καγιάκ, κουπί ή με πανιά στα ανοιχτά. Αξίζει να σαλπάρετε για τον γύρο της Αντι- πάρου µε ένα από τα καΐκια. Στο νησί, βρίσκεται και το Σπήλαιο, µε τον αρχαιότερο σταλαγµίτη της Ευρώπης, ηλικίας 45 εκατομμυρίων ετών. Έχει βάθος 100 μέτρα και η κατάβαση γίνεται µε σιδερένια σκάλα 411 σκαλιών. Το σπήλαιο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα, όπως αποδεικνύ- ουν τα ευρήματα από την Εποχή του λίθου, τα χαράγματα και οι επιγραφές στο εσωτερικό του. Στον μεγαλοπρε- πή σταλαγμίτη της εισόδου σωζό- ταν μέχρι τον περασμένο αιώνα η επιγραφή: «Επί Κρίτωνος οίδε ήλθον Μένανδρος, Σόχαρμος, Μενεκράτης, Αντίπατρος, Ιππομέδων, Αριστέας, Φι- λέας, Γόργος, Διογένης, Φιλοκράτης, Ονήσιμος». Σύμφωνα με την παρά- δοση, πρόκειται για τους συνωμότες κατά της ζωής του Μεγάλου Αλεξάν- δρου, οι οποίοι όταν αποκαλύφθηκαν, βρήκαν κρυψώνα στο Σπήλαιο. Από τις επιγραφές που είναι χαραγμέ- νες ξεχωρίζουν αυτές του βασιλιά Στο κάμπινγκ του νησιού

Σωρός

Όθωνα και του μαρκήσιου Ντε Νουαντέλ. Καλεσμένος του πειρατή Ντανιέλ, κατέβηκε με σχοινιά στο σπήλαιο για να καπηλέψει αρχαία, κι όταν ανακάλυψε τον σταλαγμίτη, αποφάσισε μαζί με τους 500 ζωγράφους, σχεδιαστές, κτίστες, ιησουίτες, καπουτσίνους, Τούρκους και πειρατές, να γιορτάσουν εκεί τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων με εκατό λαμπάδες και τετρακόσια λυχνάρια… Στον σταλαγμίτη που χρησίμευσε ως Αγία Τράπεζα χαράχτηκε η επιγραφή: «HIC IPSE CHRISTUS ADFUIT RJUS NATALI DIE MEDIA NOCTE CELEBRATO MDCLXXIII», που σημαίνει «Εδώ ο Χριστός γιόρτασε τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων του 1673». Ως αρχαιότερος επισκέπτης του σπηλαίου αναφέρεται ο λυρικός Παριανός ποιητής Αρχίλοχος (728-650 π.Χ.). Διασώζονται γκραβούρες διεθνών φιλελλήνων οι οποίοι επισκέπτονταν το νησί με σκοπό την κατάβαση στα βάθη του σπηλαίου του. Μετά τον Ντε Νουαντέλ και τη συνοδεία του, το Σπήλαιο συλήθηκε και από Ρώσους (1770-1774) και από Γερμανούς στην Κατοχή. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες που αποσπάστηκαν στολίζουν σήμερα τις προθήκες του Μουσείου Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη. Η σπηλαιολόγος Άννα Πετροχείλου ανέλαβε το 1979 την εξερεύνηση, χαρτογράφηση και μελέτη της τουριστικής διαδρομής και ονομάτισε τους χώρους του Σπηλαίου.

Στα γραφικά ταβερνάκια του λιμανιού μπροστά στις ψαρόβαρκες, όπως και στου Αγίου Γεωργίου το ψαρολίμανο, μας παρασέρνει η αφθονία στα πιάτα με τα μαγειρευτά, τους γόνους, τις σαλάτες με το σταμναγκάθι, τα φρέσκα ψάρια, τα χταπόδια που λιάζονται κάτω από τα αρμυρίκια. Σταθερή αξία ο… «Σταθερός», απέναντι από τα ferries, και δίπλα η καλύτερη ιταλική πίτσα στο «Lo los». Νοστιμότατο φαγητό στο «yam», με τα παιδιά να παίζουν ελεύθερα στον τεράστιο κήπο με το τούνελ και τον σκαρφαλότοπο!

Καραβάκια για την Αντίπαρο αναχωρούν από την Παροικιά ή από την Πούντα της Πάρου.

Στους φωτισμένους χώρους του Κάστρου για έκτη χρονιά διοργανώνεται το Antiparos International Photo Festival με έκθεση φωτογραφιών και με συμμετοχές στα τριήμερα workshops της Ειρήνης Βουρλούμη και της Φωτεινής Παπαχατζή, όπως και μια ολόκληρη μέρα φωτογραφικής εξόρμησης με κατεύθυνση από τον Άγγελο Μπαράι, που θα προβάλει τις εικόνες σας το βράδυ στο μαγευτικό κάστρο. Το σπήλαιο του νησιού με το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη

Παραλία Σωρού

Στα ταβερνάκια του Αϊ-Γιώργη

Ψαρεύοντας αστακούς με την «Ευγενία» του κυρ Γιάννη στην παραλία Μοναστήρια

Χρήστος Κανατάς Ζωγραφική από άμμο και θάλασσα. Τηλεμεταφορά σε τοπίο τροπικό. Φλερτ σε παλέτα τιρκουάζ. Ένας μυστικός παράδεισος, δύο μόλις ώρες από την πρωτεύουσα, ένα υπέροχο ξεχωριστό κόσμημα του Δημιουργού στην έτσι κι αλλιώς ξακουστή ελληνική ταξιδιωτική βιτρίνα. Μια κολυμβητική-παραλιακή εμπειρία που πρέπει οπωσδήποτε να ζήσεις.

Τα Λιχαδονήσια είναι μια συστάδα νησιών που βρίσκονται σε μια πολύ ιδιαίτερη τοποθεσία. Είναι λες κι ολόκληρη η Εύβοια τεντώνεται σαν βέλος και δείχνει με τη βορειοδυτική μύτη της αυτήν ακριβώς τη θαλασσογή. Σαν να σου λέει πήγαινε εκεί! Κι όταν φτάνεις στη χαρακτηριστικά έντονη μύτη της Εύβοιας κι αντικρίζεις απέναντι τα νησάκια, θαρρείς πως μπορείς να βουτήξεις και να κολυμπήσεις ως εκεί. Όμως όχι. Στο σημείο αυτό συναντιούνται δύο θάλασσες. Πολλές φορές μπορείς να δεις τα νερά να βράζουν από τη σύγκρουση των ρευμάτων. Μπαίνεις στη θάλασσα και νομίζεις ότι είσαι σε ποτάμι – αν αφήσεις τα πόδια σου, θα σαλπάρεις! Αυτή ακριβώς η ροή είναι που δίνει απίστευτη καθαρότητα στα νερά. Ένας γείτονας κατασκηνωτής θα μου πει: Εδώ τα νερά είναι 96% καθαρά. Πραγματικά διαυγή, και το κολύμπι εδώ απόλαυση. Ο Κάβος, στο ακρωτήριο Κήναιο, είναι ιδανικό μέρος για ελεύθερο κάμπινγκ και καλοκαιρινές διακοπές. Αλλά τα νησάκια απέναντι είναι κάτι ξεχωριστό. Νιώθεις να σε μαγνητίζουν. Δεν μπορείς να διανυκτερεύσεις, καθώς είναι προστατευμένη περιοχή και ανήκει στο δίκτυο Natura. Ο Κώστας, ο βαρκάρης που θα μας περάσει απέναντι, μας εξηγεί ότι παλιά κατοικούνταν τα νησάκια, πάνω από 40 άνθρωποι ζούσαν εκεί μέχρι το 1960. Πάνω στο μεγάλο νησί υπάρχει εκκλησάκι στο οποίο ακόμα γίνονται γάμοι. Σκεφτείτε το όσοι αναζητάτε κάτι διαφορετικό για να ενωθείτε στη ζωή.

Μια από τις φώκιες μονάχους μονάχους που ζουν στα νησάκια

Τοπίο στα Λιχαδονήσια

Στην πορεία μας συναντήσαμε τις φώκιες μονάχους μονάχους που κατοικούν εκεί και είχαμε την ευκαιρία να δούμε το κοντινό ναυάγιο, που βρίσκεται σε χαμηλό βάθος. Στο μεγάλο νησί, τη Μονολιά, υπάρχει μια καντίνα με ομπρέλες και ξαπλώστρες κι άλλη μία στα μικρά αμμουδερά νησάκια. Εμείς επιλέξαμε τη δεύτερη, όπου και το τοπίο είναι πολύ πιο όμορφο. Τα νησάκια είναι καταφύγιο για τα θαλασσοπούλια κι έτσι, καθώς κολυμπάς στα ζεστά ρηχά νερά, σε συνοδεύουν πετώντας ακριβώς αποπάνω σου. Ατόλες που σου θυμίζουν Μαλδίβες ή Σεϋχέλλες, απέραντες χρυσές αμμουδιές που βυθίζονται για λίγο στο νερό και δημιουργούν αμέτρητα νησάκια, το τοπίο σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι αλλού... Με 6 ευρώ εισιτήριο για το καραβάκι είτε από Εύβοια είτε από Στερεά, από τα Καμένα Βούρλα, απολαμβάνεις έναν τόπο απαράμιλλης ομορφιάς, παρόμοιο με προορισμούς που θα ήθελες χιλιάδες ευρώ και πολυάριθμες ώρες πτήσης για να βρεθείς εκεί. Το βαρκάκι μετά τη σύντομη περιήγηση θα μας αφήσει στην παραλία. Ο Κώστας θα μας πει, όποτε θέλουμε να γυρίσουμε, να τον πάρουμε τηλέφωνο

να έρθει να μας πάρει! Έτσι μπορείς αν θέλεις να περάσεις ολόκληρη την ημέρα σου στη μικρή Εδέμ, κάνοντας βόλτες, κολυμπώντας και απολαμβάνοντας την ηρεμία και τη χαλαρότητα στο απόγειό της. Τα Λιχαδονήσια πήραν το όνομά τους από τον Λίχα, τον υπηρέτη του Ηρακλή, ο οποίος του έδωσε τον δηλητηριώδη χιτώνα που του είχε ετοιμάσει η Δηιάνειρα ώστε να μείνει για πάντα πιστός σ’ αυτήν. Όμως ο κένταυρος Νέσσος, που τον είχε ποτίσει με το αίμα του, είχε σκοπό να σκοτώσει τον Ηρακλή, όπως κι έγινε. Την ξεγέλασε, κι έτσι ο άμοιρος Ηρακλής μόλις τον φόρεσε, από τους αβάσταχτους πόνους θύμωσε και εκσφενδόνισε τον Λίχα προς τη θάλασσα. Το σώμα του σχημάτισε τα Λιχαδονήσια, ενώ όλη η χερσόνησος που βρίσκεται απέναντι στην Εύβοια ονομάζεται Λιχάδα. Ο Άγιος Γεώργιος, η Λιχάδα και τα Γιάλτρα είναι οικισμοί που ανήκουν στην πανέμορφη αυτή χερσόνησο που φημίζεται για την πλούσια χλωρίδα και πανίδα της. Μια εξαιρετική τοποθεσία με απολαυστικές παραλίες, αλλά και βουνό με πολύ πράσινο, το γνώριμο φανταστικό σκηνικό της υπέροχης Εύβοιας. Μια ιδιαίτερη στάση είναι τα Γιάλτρα με τα θερμά λουτρά τους· ρωτώντας θα τα βρεις, είναι κάτω από δυο ταβέρνες δίπλα στη θάλασσα. Η πηγή κοχλάζει θεραπευτικό ύδωρ. Πέτρες σχηματίζουν μια μικρή λιμνούλα όπου τα νερά είναι πολύ ζεστά. Αν επιθυμείς χαμηλότερη θερμοκρασία, μετακινείσαι ελαφρά προς τη θάλασσα. Έτσι μπορείς να εναλλάσσεις το περιβάλλον, από ζεστό σε κρύο, να κολυμπάς και να επιστρέφεις στα θερμά για όση ώρα θες. Δωρεάν απόλαυση σε όλο της το μεγαλείο. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική. Εμείς απολαύσαμε τις θερμικές εναλλαΤα τιρκουάζ νερά στη Μονολιά γές για δύο ολόκληρες ώρες. Χρειάζεται όμως προσοχή η παραμονή στα ιαματικά νερά, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους με προβλήματα υγείας, ενώ δεν συνιστάται μετά το λουτρό η οδήγηση. Η περιοχή της Λιχάδας βρίσκεται στην αγκαλιά του Μαλιακού κόλπου και παρότι αντικρίζεις απέναντι τα βουνά της Στερεάς Ελλάδας, έχεις ταυτόχρονα και την εντύπωση ότι βρίσκεσαι μεσοπέλαγα. Η ηρεμία και η γαλήνη στη μαγευτική περιοχή του ακρωτηρίου Κήναιου αιχμαλωτίζουν τις καρδιές των κατασκηνωτών, που συνήθως έρχονται και ξαναέρχονται και διαμένουν στα τροχόσπιτά τους για μήνες ολόκληρους. Η περιοχή προσφέρεται επίσης για καταδυτικό τουρισμό, για υποβρύχιο ψάρεμα και κάθε είδους δραστηριότητα που έχει να κάνει με τη θάλασσα. Επισκεφτείτε τη Λιχάδα με τα νησάκια της και θυμηθείτε ότι για να βρούμε την ευτυχία, πολλές φορές δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Μπορεί να βρίσκεται μέσα μας, δίπλα μας, στη γειτονιά μας.

Η πρόσβαση στα Λιχαδονήσια γίνεται τόσο με βάρκες από τον Κάβο οποιαδήποτε ώρα, όσο και με πλεούμενα από τα Καμένα Βούρλα, που αναχωρούν στις 12 το μεσημέρι και επιστρέφουν στις 6 το απόγευμα. Για την πρόσβαση στη χερσόνησο της Λιχάδας, μπορείς να πάρεις τον δύσκολο δρόμο από τη Χαλκίδα, ή να περάσεις με φέρι είτε από την Αρκίτσα στην Αιδηψό, είτε από τον Άγιο Κωνσταντίνο στον Άγιο Γεώργιο.