W XVI wieku Wiązownica nadal jest wsią królewską zamieszkiwaną przez 34 osadników na 35 łanach, z 2 rzemieślnikami i 4 komornikami /biedakami/. Od XVII wieku datuje sie powolny upadek gospodarczy wsi. Świadczy o tym stan kościoła parafialnego, który wymagał natychmiastowego remontu: przyciesie były zgniłe, ściany zaciekłe, podłoga powykrzywiana, dach dziurawy. W 1648 roku Biskup krakowski Piotr Gembicki ustanowił na rzecz nowopowstającej kolegiaty w Klimontowie dziesięcinę ze wsi Wiązownica, Czajków (Czajkowa) i Smerdyny. Od 1706 roku dzierżawcą dóbr królewskich, w tym Wiązownicy, zostaje Samuel Nahorecki herbu Kocisza starosta kotelnicki, rotmistrz wojsk królewskich. Natomiast w 1749 roku dzierżawi dobra Stanisław Tymiński podczaszy królewski, kapitan wojsk królewskich. Jak podaje ks. Jan Wiśniewski, w 1820 roku od uderzenia pioruna kościół spalił się i przez 25 lat msze św. były odprawiane w murowanej zakrystii. 4. Wiązownica w latach 1795-1917.
Po utracie niepodległości przez Polskę, wieś Wiązownica znalazła sie pod zaborem rosyjskim. W 1835 r. majorat osiecki, do którego należała wieś Wiązownica, został przyznany w nagrodę za zasługi generałowi intendentowi klasy IVsenatorowi Wasylemu (Bazylemu) Pogodinowi, który był właścicielem wsi w latach 1835-1863 tj. do swojej śmierci4. 4. Postanowienie królewskie z dnia 4/16 października 1835 roku nadające donacje w Królestwie Polskim w nagrodę zasług /Dz. Praw Królestwa Polskiego Nr 61 t. XVII s.339 /
-10-
