In april jl. vierden we één jaar Dat. Magazine. Het kwartaalblad met informatie over Dat. Wat Ondernemend Nederweert Bezighoudt. Aanwezig waren geïnterviewden uit de eerste vier uitgaves. Het werd een gezellige bijeenkomst bij ETF (Ruud Koppens), met Ivo Rigter (BAIV) als gastspreker. Absoluut voor herhaling vatbaar.
De bijeenkomst, maar ook de reacties die we in het afgelopen jaar van deze en gene ontvingen stimuleren ons om met vertrouwen aan het tweede jaar Dat.Magazine te beginnen. Een nieuw jaar met mooie verhalen van ondernemers. Mensen zoals jij en ik. Mensen die jij ook kent!
In deze uitgave vertellen de jonge ondernemers Christianne, Joey, Stijn en Danique over de groei van hun bedrijf. Terwijl Ton Borrenbergs zich inzet voor duurzaam behoud van het ambacht van tegelzetter, zorgt Ivo Rigter met zijn team voor restauratie en behoud van oude oorlogsvoertuigen. Wim Schilders daarentegen gaat voor een energieneutraal bedrijventerrein en zet een duurzame manier stappen voor een ‘betere wereld’. Een mooiere wereld waarin de door Lenie en Liz ter wereld gebrachte baby’s kunnen opgroeien.
De toren van Nederweert steekt boven alles uit en aanschouwt vanuit de hoogte alle ontwikkelingen op de voet. En dat al 555 jaar. Die ‘verjaardag’ wordt op 13 juli 2022 gevierd met een feestje voor iedereen! Jij kunt erbij zijn en genieten van een gezellige avond met een onverwacht programma. Laat je verrassen.
Kortom, voor je ligt alweer een lekker leesbare en luchtige Dat.Magazine.
Heb je de voorgaande uitgaves gemist? Geen nood, alle uitgaves vind je terug op onze website www.dat-nederweert.nl. En op onze facebookpagina Dat.Magazine Nederweert.
Veel leesplezier.
Tot ziens, tot Dat!
Francis Bruekers
Dion Zwartjens
Huib van Deursen
4 Verloskundigen Lenie en Liz: een gouden match
6 …aldus Wim Schilders: naar een energieneutraal bedrijventerrein
8 Horecakoppel Christianne en Joey: “Kunnen we het aan? Durven we het aan?
10 De 555e verjaardag, daar wil je toch bij zijn!
14 Stijn Tindemans laat er juist wel gras over groeien
17 Militaire voertuigen: van volledig verroest tot strak in de lak
22 Ton Borrenbergs: “Nederland investeert te weinig in het ambacht”
Colofon Dat. Magazine Nederweert is een uitgave van samenwerkende, lokale en betrokken ondernemers: Sparkle Tekst & Communicatie, Drukkerij van Deursen, Marketing- en Mediabureau Dionacle. Dat. Magazine Nederweert wordt huis aan huis verspreid in Nederweert, Nederweert-Eind, Leveroy, Budschop, Ospel en Ospeldijk aan ca. 8500 huishoudens. Het volgende nummer van Dat. Magazine Nederweert verschijnt in september 2022. facebook / Dat.watondernemendnederweertbezighoudt
Copyright Op de inhoud van deze uitgave rust auteursrecht. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de uitgevende partij. Aansprakelijkheid De uitgevende partij is niet verantwoordelijk voor eventuele onjuistheden in dit blad of voor onvoorziene gevolgen door onvolkomenheden. www.dat-nederweert.nl
Lenie Caris (55) is een door de wol geverfde verloskundige. Zij laat zich niet gek maken. Niet door de dames die op het punt staan van bevallen, noch door de wereld om haar heen. Humor en rationaliteit houden haar op het spoor. Een verloskundige moet immers te allen tijde kunnen handelen als de baby zich aandient.
We hebben een interviewafspraak in Baexem, een van de twee vestigingsadressen van Verloskundigen Midden-Limburg. Lenie is er niet. Liz Lievaart (25), haar collega, opent de deur. “Oh… uhm…interview. Dan zal ik Lenie ‘ns bellen. ‘Lenie? Hier is iemand voor een interview voor Dat.Magazine. Wist je dat? Ja? Ok, dan zie ik je zo.’ Liz beëindigt het telefoongesprek. “Lenie komt er aan, ze is in het ziekenhuis in Weert, maar ze kan hier zijn in 10 minuten. Zij heeft die weg al heel vaak gereden (knipoog).”
Het kenschetst Lenie. Vergadering hier, consult daar, een afspraak er nog snel even tussendoor. Altijd bezig. Eigenlijk wilde Lenie bij de Boerenleenbank werken. Op moeders aanraden ging Lenie de verpleging in. Op haar 18e kon zij zich melden bij de verloskamer in het ziekenhuis in Sittard. Vele jaren later pakte Lenie alsnog de studieboeken op. Zij volgde
onder andere de studies obstetrie, gynaecologie verpleegkunde en verloskunde. Zware studiejaren gecombineerd met intensief werk, maar niet zonder resultaat. In 1999 nam zij een verloskundepraktijk over waar zij acht jaren lang alleen werkte. Lenie: “Ik kende destijds mijn cliënten door en door. Ik voelde zelfs aan wanneer ze gingen bevallen.”
Zij vertelt enkele anekdotes. Wanneer Lenie met haar vier kinderen naar het zwembad ging, gaf zij haar telefoon aan de badmeester. Als de telefoon af zou gaan, hoefde hij niet op te nemen. Alleen maar de door haar meegebrachte boodschappentas op een tafel te zetten. Lenie wist dan genoeg: spullen inpakken en hop naar de bevalling. Een andere keer stond zij met haar jarige dochter bij de bakker toen zij telefonisch werd opgeroepen. De jarige job heeft de - welliswaar snelle - bevalling uitgezeten in Lenies auto, met naast haar de druipende slagroomtaart.
INTERVIEW FRANCIS BRUEKERS FOTOGRAFIE DION ZWARTJENS | AMBER UITERWIJK WINKEL VERLOSKUNDIGEN MIDDEN-LIMBURGLiz Lievaart en Lenie Caris zorgen ervoor dat iedereen die de praktijk bezoekt in een positieve sfeer ontvangen wordt. “Hier is alles pret”, noemt de goedlachse Liz het. Empathisch, toegankelijk en vrolijk treedt zij cliënten tegemoet. Liz vindt bevallingen doen ge-wel-dig! Nieuw leven in de wereld brengen en de bevalling voor de cliënt zo comfortabel mogelijk laten verlopen, daar doet Liz alles voor. Liz wist altijd al dat zij in de zorg wilde werken. Na haar vwo-opleiding oriënteerde zij zich op een studie geneeskunde, maar de opleiding verloskunde bleek veel beter bij haar te passen.
Na haar studie kon Liz meteen starten in de praktijk van Lenie. Een gouden match. Zij vullen elkaar aan, hebben dezelfde humor en spreken dezelfde taal. Letterlijk zelfs volgens hun cliënten. Ook hun aanpak is vergelijkbaar. “Het hoeft niet altijd op onze manier”, zeggen beiden. “We laten het afhangen van de situatie. Iedere bevalling is uniek. Of die nu in het ziekenhuis is of thuis. Overigens allebei even veilig. Wij zijn beiden volledig deskundig en getraind op levensreddende vaardigheden.”
Werken als verloskundige is een roeping, daarover zijn Liz en Lenie het eens. Hun werk is onvoorspelbaar.
Liz: “Als verloskundige moet je flexibel zijn. Je weet immers ’s ochtends niet wat je ’s avonds doet. Ouders kunnen altijd op onze steun rekenen. In goede én in slechte tijden. Lenie vult aan: “De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat je veel van het vak moet houden om het te kunnen doen. Zelfs de omgeving (partner, gezin, vrienden- en kennissenkring) moet kunnen accepteren dat je als verloskundige à la minute plannen omgooit om naar een barende te gaan.”
Het weerhoudt de dames niet van hun mooie werk. De kern van de zaak blijft immers dat de zwangere weet dat zij gehoord wordt, dat zij met al haar vragen en onzekerheden dag en nacht bij Verloskundigen Midden-Limburg terecht kan en dat zij zich veilig en vertrouwd voelt zodat zij de rust vindt om haar kind te baren.
www.verloskundigenmiddenlimburg.nl
Verloskundigen Midden-Limburg heeft twee praktijklocaties: Baexem en Nederweert. Je kunt er terecht voor advies
Verloskundigen Midden-Limburg heeft twee praktijklocaties: Baexem en Nederweert. Je kunt er terecht voor advies over anticonceptiemiddelen en voor begeleiding bij een kinderwens, zwangerschap, bevalling en kraambed.
Lenie en Liz streven ernaar op een laagdrempelige manier totaalzorg te bieden aan vrouwen, in alle levensfasen en in alle stadia van zwangerschap.
De praktijk maakt deel uit van het Verloskundig Samenwerkingsverband Weert (VSV) en werkt samen met huisartsen en overige ketenpartners in de geboortezorg. Denk aan gynaecologen, kinderartsen, klinisch verloskundigen, verpleegkundigen, kraamzorgorganisaties en jeugdgezondheidszorg.
Bovendien is het een opleidingspraktijk voor verloskundigen in opleiding van de Academie Verloskunde Maastricht en voor verloskundigen met de specialisatie echoscopie.
Lenie is behalve verloskundige ook echoscopiste voor medische en ‘pret’- echo’s.
Liz is tevens lactatiekundige. Zij adviseert over het geven van borstvoeding.
Koers zetten naar een energieneutraal bedrijventerrein
Om over enkele jaren volledig zelfvoorzienend te zijn, richt het parkmanagement van bedrijvenpark Pannenweg II in Nederweert een eigen energiemaatschappij op. Die verzamelt de op het park opgewekte zonne-energie en distribueert het tegen gereduceerd tarief aan de bedrijven op dat park. Zover is het echter nog niet. Begonnen wordt met een pilotproject als eerste stap richting een duurzaam en energieneutraal bedrijventerrein.
Bedrijvenpark Pannenweg II is vol. Meer dan 100 bedrijven hebben er een plek gevonden. Samen vormen zij de Coöperatieve Vereniging Pannenweg II. Iedereen betaalt contributie aan de vereniging. Van dat budget worden de gezamenlijke kosten van groenvoorziening, verlichting en beveiliging bekostigd. Nu dat goed is geregeld, is het tijd voor de volgende stap, aldus de voorzitter van het parkmanagement Wim Schilders. In samenspraak met de gemeente Nederweert, de Stichting Groene Economie Limburg en de Nederweerter Energie Coöperatie (Newecoop) start het parkmanagement met een pilotproject om het bedrijvenpark te verduurzamen. Onderdeel van de pilot is de oprichting van een digitaal Energie Handels Platform (EHP) en de plaatsing van zonnepanelen op daken van bedrijfspanden.
Alle bedrijven van de pilotgroep hebben een intentieverklaring getekend voor deelname aan het project. De pilot wordt gestart met 15 bedrijven waaronder VDL, Medicura, Groba en DeeDee. Wim: “Het feit dat er veel belangstelling is, is te danken aan de goede sfeer die er heerst op ons park. We weten dat we er samen de schouders onder moeten zetten om het doel te bereiken: een eigen energiehandelsplatform dat de bedrijven op het park zelf kan voorzien van groene energie, ofwel een EHPP(annenweg).
Het EHP is een softwaresysteem, gekoppeld aan slimme meters. Bedrijven die energie over hebben, leveren dit aan het EHP, dat het vervolgens doorlevert aan bedrijven die het nodig hebben. Is er een tekort? Dan wordt energie rechtstreeks op de beurzen voor duurzame energie ingekocht. Het pilotproject gaat ons informatie opleveren over de haalbaarheid van het project.”
Het bestuur is ambitieus. “We hebben het volste vertrouwen in de haalbaarheid van ons plan. In de herfst van dit jaar willen we de pilot afronden. Daarna bespreken we de onderzoeksresultaten in de Algemene Ledenvergadering. Als de leden instemmen met de businesscase die we hen voorleggen,
INTERVIEWkunnen we eind 2022 definitief starten met het EHP-P. De bedoeling is dat we uiteindelijk een energienet kunnen realiseren voor het gehele bedrijventerrein, zo mogelijk inclusief het naastgelegen bedrijventerrein Pannenweg I en de loswal bij de betoncentrale aan het kanaal.”
Het verduurzamen van bedrijventerrein Pannenweg II staat niet op zichzelf. In den lande lopen diverse pilotprojecten. Hiervoor worden subsidies verleend door de EU (Interregsubsidie) en vanuit de Subsidieregeling Verduurzaming Mkb (SVM). Het Nederweerter project is een van de 12 bedrijventerreinen in Nederland op weg naar energieneutraliteit. Mede door de voortvarende aanpak van Wim Schilders en de unanieme medewerking van de leden, kan Bedrijvenpark Pannenweg II vaart maken. Dit is nodig omdat netbeheerders de teruglevering van energie vanaf 2023 afbouwen. Wim: “Met het EHP kunnen netbeheerders zoals Enexis worden ontlast en kunnen wij zelf in onze energiebehoefte voorzien.”
Het zonnepanelen-project is de eerste stap. Het bestuur voert gesprekken met bedrijven en instellingen uit het Weerterland over mogelijke samenwerking. Een van hen is zonnepanelenfabrikant Solarge. Vooruitlopend op concrete
samenwerkingsverbanden, vindt een beoordeling plaats van de geschiktheid van de daken voor zonnepanelen. De deelnemer huurt of least deze. De Coöperatieve Vereniging Pannenweg II financiert de kosten van de omvormers en aanpassingen in de meterkast. Bedrijven die al zonnepanelen hebben, worden op korte termijn aangesloten op het EHP-net.
Zonne-energie alleen is niet voldoende om aan de uiteindelijke vraag op het bedrijventerrein te kunnen voldoen. Het bestuur van het parkmanagement heeft nog meer duurzame ideeën in petto. Zo willen zij uiteindelijk een gesloten energiesysteem realiseren, zonder ‘verlies’ van groene stroom naar externe energiemaatschappijen. “Het teveel aan stroom zetten we bij voorkeur om in waterstof. Een van de ondernemers op het park heeft het voornemen om een waterstofstation te bouwen. Een initiatief dat het parkmanagement toejuicht”, licht Wim toe.
Van de 107 bedrijven op Pannenweg II heeft iets meer dan de helft een eigen gebouw. De overige ondernemers werken vanuit een bedrijfsverzamelgebouw. Desondanks wordt iedereen naar rato mede-eigenaar van het EHP en ontstaat er voor iedereen voordeel. “We staan met z’n allen voor de taak om een schonere wereld achter te laten. Met Bedrijvenpark Pannenweg II proberen we daar een steentje aan bij te dragen. Daar hebben we allen geld voor over. Dan mag het ook wat opbrengen. We zijn immers niet voor niets ondernemers”, stelt Wim Schilders.
Bestuur Parkmanagement Bedrijvenpark Pannenweg II
Voorzitter: Wim Schilders
Parkmanager: Bart Schroijen / De Pinmaekers Interieurs
Secretaris/penningmeester: Martien Frenken / Frenken Financiële Dienstverlening
Bedrijfscontactfunctionaris: Ruud Joris / Gemeente Nederweert
www.pannenweg.nl | bestuur@pannenweg.nl .
Aan dit enorm ondernemende jonge horecapaar uit Ospel hebben we eigenlijk maar drie vragen. Wat is jullie drive? Wat is jullie ondernemersvisie? En wat is jullie stip op de horizon?
Daar bleef het vanzelfsprekend niet bij. Openhartig vertelden Christianne en Joey (beiden 30) over hun bedrijf en over hun plannen. En nee…ze gaan geen pannenkoeken bakken. Met frietjes bakken blijven ze doorgaan. Misschien komen daar ook nog wel pizza’s bij. Daarover moeten ze nog even nadenken.
We zullen vooraan beginnen. Christianne volgde de opleidingen horecamanagement en facilitymanagement. Al in haar studietijd, op 21-jarige leeftijd, zette zij Christianne’s Horecaservice op en liet zij zich inhuren voor horecawerkzaamheden. Met een duidelijk concept: horecaservice en –verhuur op locatie. Joey hielp haar naast zijn baan. Toen de verhuurvraag groter werd, stapte Joey volledig in het bedrijf. Ze besloten om de bedrijfsnaam te veranderen in JCS Partyrent. Onder die naam organiseren zij feesten, bruiloften en partijen, bemensen zij bedrijfskantines en verzorgen zij er het eten. Een toenemend aantal restaurants en bedrijfskantines weet hen te vinden voor horecapersoneel. Met een personeelsbestand van 50 medewerkers inclusief henzelf, is inhuur overigens ook nog steeds mogelijk voor kleine partijen. Desgewenst inclusief catering, verhuur van bar, toiletwagen of frietkar. Daar waar een helpende horecahand nodig is, is JCS.
Hoewel JCS goed liep, vond het horecakoppel de maandelijkse omzet te variabel. Gezocht werd naar een manier om een stabiel inkomen te verwerven. Op dat moment was gemeenschapshuis Haaze-Hoof in Ospel op zoek naar een uitbater die de horeca voor z’n rekening wilde nemen en de ruimte na een fikse verbouwing wilde huren. Daar hadden Christianne en Joey wel oren naar. Zij maakten van de voormalige bar en beugelbaan het gezellige Vrienden van de Peel. Een brasserie met een toegankelijke menukaart en de mogelijkheid tot het houden van feestjes. De beugelbaan werd verplaatst en kan nu vliegensvlug worden veranderd in een podium. Ideaal. Met hun ruime personeelsbestand was de brasserie meteen voorzien van voldoende bemensing. Covid-19 gooide echter bijna direct na de opening roet in het eten. Christianne zou echter Christianne niet zijn als daar niet meteen een creatieve oplossing voor gevonden werd. Er kwam een afhaalservice voor maaltijden en in no time was er een winkeltje met cadeau-artikelen. Het mocht echter niet baten. De horecasector heeft enorm verlies geleden in coronatijd. Daar is Vrienden van de Peel geen uitzondering op.
Gezegd wordt dat je moet investeren als tijden slecht zijn, zodat je ervoor klaar bent als tijden beter worden. Dat is ook de bedrijfsfilosofie van dit jonge ondernemerspaar. Dus toen Cafetaria ’t Pleintje in coronatijd te koop kwam, hadden zij niet veel tijd nodig om een keuze te maken. Zij stelden zich de vragen “Kunnen we het aan? Yep. Durven we het aan? Yep. Deal!” Het assortiment werd verbreed en met de komst van vele klanten, kwam ook de omzet. Een fikse steun in de rug voor brasserie Vrienden van de Peel.
Tussen de bedrijven door werd er getrouwd en kwam baby Jayden ter wereld. Inmiddels ruim een jaar oud. Een manneke met een eigen willetje dat zich al goed laat gelden. Joey wisselt zijn werk in de zaak en zijn rol als vader af met het blussen van branden en meer bij de Brandweer Nederweert. Heeft hij daar nog tijd voor? “Uhm nee”, zegt Christianne. “Ja hoor”, stelt Joey. Christianne heeft haar lidmaatschap bij de handbalclub
opgezegd. Daar heeft zij nu echt geen tijd voor. De zorg voor Jayden en het bedrijf vragen al haar aandacht. De planning is vol en iedere dag zijn er afspraken met klanten, personeel of leveranciers. Is er nog tijd voor extra opdrachten? “Uhm nee”, zegt Joey. “Ja hoor”, stelt Christianne, “met een beetje schuiven hier en daar moet dat wel lukken.” Het kenschetst dit jonge koppel.
Het zijn harde werkers, die zich voorafgaand aan iedere stap de vraag stellen of ze er voldoende uitdaging in zien en of het realistisch is. Zo groeit hun bedrijf gestaag. Voor het onlangs gehouden personeelsfeest reserveerden ze de dinnertheatershow Inspiration Point in Valkenswaard. Ze reden er met een volle bus personeelsleden naar toe. “Toen realiseerde ik me eigenlijk pas wat we allemaal doen en bereikt hebben”, zegt Christianne met verwondering in haar stem.
Ondanks dat er weinig samentijd resteert, ploppen er zo af en toe toch nieuwe bedrijfsplannen op. Soms uit pure ontwikkeldrang, soms noodgedwongen. Om te beginnen bij het laatste. Doordat de gemeente de uitbreiding van bedrijfsactiviteiten niet toestond op hun adres aan de Meijelsedijk in Ospel moest er worden verhuisd. Na enige oriëntatie kozen zij voor de voormalige zorgkwekerij met camperplaats van de fam. Swinkels aan de Plattepeeldijk, eveneens in Ospel. Geen geringe keuze, maar ze durfden het aan. De zorgkwekerij verdween. De camperplaats bleef. En daarmee komen we op de ontwikkeldrang. Want beiden houden wel van een uitdaging, tijd of geen tijd. Joey: “Zou het niet leuk zijn om iets meer beleving toe te voegen aan de camperplaats. Iets meer faciliteiten en iets meer reuring?” Het zit nog in de pen. Voorlopig is het genoeg zo, stellen beiden in koor. Toch verschijnt er een ondeugende glimlach op Christianne’s gezicht….
Een verjaardagsfeest voor iedereen die houdt van lekker eten, live muziek, entertainment, humor en gezelligheid. Dat allemaal in de openlucht in Nederweert. De Lambertustoren viert namelijk met iedereen die dat wil het 555-jarig bestaan. Is dat suf? Nee, dat is het niet. Is dat gezellig? Ja, dat is het wel. Is dat voor iedereen? Yep, iedereen kan erbij zijn. Even aanmelden en jouw plekje bij dit verjaardagsfeest is gegarandeerd.
Het 555-jarig bestaan wordt door de organisatie aangegrepen om hét baken van Nederweert, ook wel de Peelwachter genoemd, in het spotlicht te zetten. Dit verjaardagsfeest is bedoeld als startpunt van jaarlijkse activiteiten en festiviteiten bij en rondom speciale (erfgoed) locaties in Nederweert, zoals de Lambertustoren. Daarom noemen we het voortaan de Torenfeesten. Leuk voor jong en oud!
Het initiële doel van het comité, door vm. burgemeester Henk Evers opgericht, was betrokkenheid creëren bij de toren en fondsen werven voor de renovatie. Nu, vijf jaren later, staat het comité voor de uitdaging langdurige verbintenissen aan te gaan met inwoners en geïnteresseerden om historisch erfgoed op een unieke en laagdrempelige manier blijvend onder de aandacht te houden bij inwoners van Nederweert. De toren is tenslotte van iedereen!
Eens stond op facebook: “Mooi moment, terug van een week vakantie. De toren van Nederweert zichtbaar in de verte. Blijft mooi.” Met daaronder een zomerse foto waarbij de ‘aanwezigheid’ van Nederweert letterlijk hoog boven het maisveld uittorende. En dat al meer dan vijf eeuwen lang. Sta daar maar ‘ns bij stil. Dus…tijd voor een feestje op woensdagavond 13 juli 2022.
Voorzitter en vm. burgemeester Fons Jacobs: “De toren is ‘van’ alle Nederweertenaren. Al generaties lang. Daardoor maakt het deel uit van de identiteit van de Nederweertenaren. Als je van verre de toren ziet, dan weet je…je bent bijna thuis.” Burgemeester Birgit Op de Laak vertegenwoordigt het eigenaarschap van dit rijksmonument en treedt op als ambassadeur. “Deze bijzondere verjaardag van de toren is alle reden voor feest! Genieten van wat Nederweert te bieden heeft: historie, muziek, samen eten en je laten verrassen. Jij komt toch ook op 13 juli?”
Programma woensdag 13 juli 2022
18.00 uur inloop 18.30 uur aanvang live muziek, entertainment & diner
Zoiets heb je nog nooit meegemaakt in Nederweert! Echt leuk voor iedereen!
Aan deze avond werken mee: restaurants De Slak, Diverso, Siem en IJssalon Florence ondersteund door ‘terraspersoneel’ van o.a. Toneelvereniging De Krottepoffers.
De presentatie is in handen van Björn Smits. Live muziek door Hot Buskers. Entertainment door o.a. Magic Herman.
Deel uitmaken van deze culinaire belevingsavond kan al voor slechts 39,50 euro per persoon. Kinderen t/m 15 jaar 20 euro.
Mail uiterlijk 6 juli naar info@torenfeesten-nederweert. nl om verzekerd te zijn van een plekje. Verzoek om bij aanmelding aan te geven met hoeveel personen je komt en of de voorkeur uitgaat naar vlees, vis, of vegetarisch.
Eerst meer info? Dat kan via hetzelfde mailadres.
INTERVIEW FRANCIS BRUEKERS FOTOGRAFIE DION ZWARTJENS | NEDERWEERT24Wat was en wat is Hoewel de toren onlosmakelijk met de kerk verbonden is, heeft het een zelfstandige functie. Er is zelfs een bijnaam voor de toren: Wachter van de Peel. Dat komt door de hoogte, tot aan de eerste torentrans 41 meter, en de functie die hij daardoor kreeg. In tijden van oorlog werd hij als uitkijkpost gebruikt. Het belang van deze hoge toren werd vele jaren eerder ook al door keizer Napoleon onderkend. In 1802 liet hij de ligging van de Lambertustoren nauwkeurig inmeten ten opzichte van de torens van onder andere Peer (B), Sittard en Herungen (D). Hierbij werd de driehoeksmeting toegepast: het hele land werd in driehoeken opgedeeld, het zogenoemde driehoeksnet. Men deed dit aan de hand van hoge meetpunten in het land, zoals de Nederweerter toren. Zo konden grote gebieden in Nederland maar ook in België en Duitsland in kaart worden gebracht. Dit is de reden dat de toren sinds 1861 deel uitmaakt van de driehoeksnetten van onze buurlanden. In 1892 werd de toren een van de belangrijkste elementen in het Nederlandse rijksdriehoeksnet. De denkbeeldige lijn tussen Amersfoort en Nederweert vormde de ruggengraat van het Nederlandse meetnet.
Vanaf de toren had je met goed zicht en een verrekijker ongehinderd zicht op de 51 km verderop staande toren van Ubachsberg in Zuid-Limburg. In 1902 kreeg de toren de huidige spits, die opnieuw ingemeten moest worden. Wat bleek: de spits was 10 cm verschoven! (bron: Alfons Bruekers).
Hoe het ook zij, een bouwwerk zo groot en hoog als dit is een waar huzarenstuk voor die tijd. Om nog maar te zwijgen van het vakmanschap van de mannen die deze toren voor Nederweert hebben gebouwd. Alleen al voor hun inzet mag de verjaardag van de toren ieder jaar gevierd worden!
De Lambertustoren spreekt bij velen tot de verbeelding. Een oproepje op facebook leidde tot leuke reacties.
Toos Baetsen leverde een gedicht aan van haar schoonmoeder Fien Baetsen-Peeters, geschreven in 1993. De toren was jarenlang Fiens ‘buurman’. Zij schreef: “Ik zie je vanuit mijn keukenvenster, jou daar heel dichtbij me staan. (…) Een baken waar ik mij op richt.”
Mijn leven lang al ken ik jou.
Je bent me zo vertrouwd geworden, ‘n vriend bij blijdschap en bij rouw. Als ik mijn laatste gang zal gaan Kom ik nog even bij jou aan!
Onderstaande foto is van Harm Scheijven. Boven op de toren staan de initialen van Piet Scheijven in het steen gekerfd. Hij was, samen met zijn broers Ber en Jos, directeur van Bouwbedrijf Scheijven. Piet was betrokken bij de restauratie van de toren na WOII. Op de tweede foto is te zien dat de heren bouwvakkers echte durfals waren. Overigens waren Piet en zijn medewerkers tot tweemaal toe betrokken bij de restauratie van de toren. De tweede keer was bij het onderhoud ervan in de jaren tachtig.
Van Jos Jonkers ontvingen we een mooie foto uit 1960. De foto is genomen op de toren, voor die tijd een hele happening. Op de foto staan: met witte blouse Cor Jonkers, Jos Jonkers en moeder Maria Jonkers-Houtappels en Wim Jonkers (met pen in de jaszak). Daarachter: Jan Gielen, zus Ine Gielen, Ely Jonkers en de broers Toon en Jan Beijes.
Jos wist ook nog het volgende verhaal. Een vriend van hem zou het, met zijn bijzondere prestaties, vast tot in het Guinness Book of Records gemaakt hebben. Hij bezat namelijk de vaardigheid om, bij hoge sanitaire nood, de ramen van de kerk te raken.
Lottie Kuijt-Evers mailde tekst van een lied dat Drie-Jo en Co tijdens de Bonte Avond van de Pinmaekers in 1983 zong. Drie-Jo en Co bestond uit haar vader Johan Evers, Jos Sieben, Jo Kessels en Sjra Vosssen. Sjra Vossen schreef de tekst. In zijn couplet schreef hij: “Ich bin de opper Pin. Overal zeetdje woeë ich bin!”
Refrein: Ich bin de opper Pin, overál zeetdje woee ich bin Ich staon mèt geheve kop, ich pas op uch op!
.
Met vrienden onder elkaar is het goed toeven. Zeker met het vooruitzicht van jaarlijks terugkerende activiteiten.
Als vriend deel je mee in de beleving. Je maakt deel uit van een organisatie die behoud en aandacht voor cultureel en historisch erfgoed hoog in het vaandel heeft staan. Met de toren als middelpunt –vandaar dat we het Torenfeesten noemen - tussen al die andere bijzondere plekken in de gemeente Nederweert.
34 jaren later bezongen The Ornamentals, bestaande uit Jean Stassen, Winand Bijlmakers (accordeon), Marcel Tinnemans en Winand Bijlmakers (gitaar) de toren. Niemand die het volgende kan ontkennen: “Wied aan d’n horizon zeen vae uch staon, onger de zon of ’t leecht van de maon. Ich hèb ouch völ mej gemaaktj, ich zoog ‘t van hieèl wiet Èns vlooge granate rondj, ich raakdje mien klèp haost kwiet. Kreeg ga-ater in mien lièf, Ich haaj pien mèr ich stong stokstièf
Met onder andere jouw bijdrage kunnen er gezellige, muzikale, culturele, informatieve activiteiten georganiseerd worden voor jong en oud. Beleef erfgoed ‘ns op een andere manier en zorg dat jij op de eerst rij zit! Voor jouw vriendschap ontvang je korting op entree en trakteert de organisatie je op een jaarlijkse Torenbijeenkomst.
Voor slechts 15 euro per jaar steun jij de Torenfeesten. Vriend worden? Stuur een mail naar info@torenfeesten-nederweert.nl.
Wim Schilders, voorzitter Parkmanagement Bedrijventerrein Pannenweg II:
“Stijn heeft twee jaren geleden bij ons thuis graszoden gelegd. Ons gazon is nog altijd een plaatje. We zijn vooral blij met de prefecte opvolging rondom voeding en onderhoud ervan!”
CHRISTIANNE EN JOEY, JCS PARTYRENT:
“LENIE IS ONZE VERLOSKUNDIGE GEWEEST. WE HEBBEN HELE FIJNE ERVARINGEN MET LENIE. LIZ HEEFT BIJ
ONS DE HUISBEZOEKEN GEDAAN. OOK HEEL FIJN!”
Lenie en Liz, Verloskundigen Midden-Limburg:
“Alles begint klein en nooit alleen. Het zal u niet verwonderen dat juist wij dit schrijven. Stijn en Danique (Tindemans Graszoden) en Christianne en Joey (JCS Partyrent o.a.) hebben we onlangs mogen ontmoeten op weg naar het ouderschap. Zijn we niet een grote Familie? Juist dit! In Dat Magazine.”
Ivo Rigter, BAIV:
“Samen met het parkmanagement gaan we aan de slag om ons bedrijvenpark energieneutraal te maken. Wij zijn een van de deelnemers aan de pilotgroep.”
Stijn Tindemans, Tindemans Graszoden:
Heel fijn om Lenie en Liz bij ons te hebben bij de geboorte van onze zoon Mats.
Graszoden zijn zeer populair. Een mooi strak gazon, gebracht en gelegd, klaar terwijl u wacht. Wie wil dat nou niet? Stijn Tindemans (31) en Danique Cuijpers (27) maken slim gebruik van de populariteit van graszoden. Ze staan aan het hoofd van een groeiend concern, bestaande uit drie bedrijfsnamen: Tindemans, Dautzenberg en Schelfhout Graszoden. Het concept is compleet met enkele afhaaldepots en een webshop voor onderhoudsmachines, materialen en meststoffen.
Lees hier over een kwajongen die je alles verkopen kan. Een spraakwaterval met een handelsgeest. Iemand waarvan de leraren vroeger dachen dat er niks van terecht zou komen. Ambitieus en toch bescheiden. Trots op zijn bedrijf, zijn Danique en zijn zoontje Mats.
Vertel ‘ns. Hoe is het begonnen?
“School was niks voor mij. Het interesseerde mij echt geen biet. Als het proefwerkweek was, ging ik vissen. Ik zat op de havo maar moest naar Scholengemeenschap St. Ursula in Heythuysen. Daar zaten meer van die gasten zoals ik. De vervolgopleiding was transport en logistiek op het ROC in Eindhoven. Mam was blij dat ik eindelijk een diploma op zak had. Met 18 jaar reed ik al internationaal. Een graszodenkweker in Someren huurde mij in om graszoden te leveren. Na verloop van tijd zette mij dat aan het denken. ‘Wat nou als ik die graszoden ‘ns zelf aan de man kan brengen?’ In overleg met m’n baas ben ik op m’n 20e een eigen handeltje in graszoden begonnen, naast mijn werk. [lachend] Om klanten te werven reed ik in het weekend Nederweert rond om briefjes in de
brievenbus te doen met de tekst ‘graszoden te koop’. Ik kreeg al snel enkele klanten. Van de eerst verdiende centen kocht ik een aanhanger. Vrienden leenden mij hun auto met trekhaak. Vanaf toen kon ik de rollen graszoden met eigen vervoer naar de klant brengen. Soms vroegen klanten me of ik ook graszoden legde. Nope, toen nog niet. Als ze mij destijds gevraagd hadden ‘Kunnen graszoden op gele zand gelegd worden?’ dan had ik vast ‘ja’ gezegd. Maar goed, de vraag bleef komen, dus leerde ik mezelf via YouTube hoe het moest en schafte ik de benodigde materialen aan. Na wat oefenen lukte het.”
Toen had je er een bedrijfsonderdeel bij. “Klopt, graszoden leveren én leggen inderdaad. Ik investeerde in een website en kon op den duur iedere zaterdag tuinen maken. Doordeweeks zat ik nog op de vrachtwagen van de baas. Lange dagen werken, veel van huis. Wilde ik dit altijd blijven doen, vroeg ik me af. Om iets meer mogelijkheden te hebben, begon ik aan de particuliere handelsopleiding Automotive Management aan de IVA in Driebergen. Betaald van m’n eigen geld. Ik was toen 23 jaar. Precies in de eindexamenweek kreeg ik de vraag of ik een offerte wilde uitbrengen voor een grote opdracht aan de Kazernelaan in Weert. Tja, wat te doen? De opdracht laten schieten en de opleiding afmaken of proberen de opdracht binnen te halen? Ik koos voor het laatste, want in een mooi pakje proberen auto’s te verkopen was het ook niet voor mij. Ik maakte een offerte en kreeg de opdracht! In dat jaar leverde en legde ik 10.000m2. Ik was supertrots.”
Leuk, maar van één hectare graszodenverkoop kun je niet leven, toch?
“Inderdaad, er moest wel wat gebeuren om de kost te verdienen. Om te groeien, moest ik investeren in een website en machines. Mijn vriendin Danique en ik hebben doorgezet, hoewel het soms echt wel zwaar was. Het bedrijf is erg weersafhankelijk. In een natte zomer kunnen we niks doen en komt er niks binnen. Hoewel er periodes waren dat we nog maar zo’n 20 euro in de week overhielden voor boodschappen, hebben Danique en ik er altijd in geloofd. Daar zit de crux van ons bedrijf denk ik. Volhouden, volharden en service leveren. Als een klant ook maar één rol te kort kwam, sprong ik in de auto en zorgde ik ervoor dat die rol werd geleverd.”
Jullie smeden het ijzer als het heet is, dat bleek wel bij de eerste bedrijfsovername.
“Mijn vaste leverancier vertelde mij dat er in Gulpen een bedrijf ter overname kwam. Dat was Dautzenberg Graszoden. Dit bedrijf verkocht jaarlijks zo’n zeven hectaren. Ik ging het gesprek met hen aan en toen puntje bij paaltje kwam kon ik het bedrijf overnemen per 1 april 2017. Ik kreeg de sleutel van de vrachtwagen, de telefoon en het klantenbestand. Dat was het. Ik had geen idee waar ik aan begon.
Al vanaf dag één dat ik het bedrijf had, stond de telefoon roodgloeiend. Ik kreeg wel 100 belletjes per dag. Dat kende ik niet. Plotseling had ik tal van vaste afnemers: tuincentra en hoveniers. Ik wist niet wat me overkwam. Ik reed van hot naar her om graszoden te leveren. Ik had geen logische route en geen planning. Het was compleet chaos, totdat Danique besloot dat het zo niet verder kon. Daarna zaten we soms wel tot middernacht met de papieren op tafel om een planning te maken. Zij heeft me enorm geholpen om rust in de drukte van bestellingen te creëren.”
Geweldig dat het bedrijf zo snel groeide. Hoe heb je dat praktisch aangepakt? “Omdat de zaak zo goed liep, stopte Danique met haar baan en kwam zij bij mij werken. Zij nam de bestellingen, de telefoon en de (online) marketing voor haar rekening. Behalve de website Tindemans Graszoden, kwam er ook DautzenbergGraszoden.nl. Door Danique is onze vindbaarheid op Google super. Met onze websites en webshop scoren we heel goed.
We namen ons eerste medewerker aan. Toen hadden we nog geen kantoor, dus ik deed het sollicitatiegesprek buiten op de aanhanger. Niet zo professioneel maar ook wel heel leuk. Kort daarna kwam de tweede medewerker. Ook de vaste chauffeur van Dautzenberg nam ik fulltime in dienst. Dat was handig, want hij kende al hun klanten. Met z’n 68 jaar rijdt hij nog steeds voor ons.
Langzamerhand ontstond er een rolverdeling in het bedrijf. Zo kon ik me meer richten op de acquisitie.
Omdat de vrachtwagen al aan het rijden was, bezorgden Danique en ik met de bus en de aanhanger op vrijdagen nog zo’n 1.000m2 in de regio. Een rolletje hier en enkele rolletjes daar, alles met de hand afladen. Ondertussen hadden we een rijdend kantoor in de bus. Danique met de headset op en de papieren bij de hand. Ook startten we met een afhaaldepot in Voerendaal. Daar konden particulieren en bedrijven dagelijks op bestelling graszoden en meststoffen afhalen.
Al met al is het jaar 2017 gekkenwerk geweest. Intensief, duur en niet zonder risico. Maar goed, we leverden in dat jaar in totaal 12 hectaren graszoden. We groeiden en groeiden. Niet normaal!”
“In die tijd (2018) moest ik steeds vaker naar België. Daar hoorde ik inderdaad dat Schelfhout Graszoden, marktleider in België, was gestopt. In het jaar dat ze stopten, verkochten ze nog zo’n 35 hectaren graszoden! Ik houd van een uitdaging, dus ik reed er ‘ns langs. Even kijken of er iemand was voor een gesprekje. Na meerdere malen tevergeefs ernaartoe te zijn gereden én te hebben gebeld, had ik dan toch eindelijk beet. Al gauw bleek dat er een klik was. Zij herkenden zich in ons, jonge ambitieuze honden als we waren. Conclusie: ik kon het bedrijf overnemen met behoud van hun bedrijfsnaam en het klantenbestand.
Dat was een gouden greep. In België zijn de tuinen groter dan in Nederland, dus voor de handel interessanter. Danique regelde een nieuwe website (Schelfhout Graszoden) en we startten een afhaaldepot in Kinrooi, want een Belg koopt graag bij een Belg. Nu leveren wij in een straal van 150 km vanuit Kinrooi en Nederweert aan particulieren, hoveniers en tuincentra zoals Intratuin, Horta, Aveve en bijSTOX. De schaalgrootte van ons bedrijf brengt voordelen met zich mee. We kunnen scherper inkopen, efficiëntere routes maken en op meer plaatsen leveren. Tegenwoordig rijden er meerdere vrachtwagens per dag onder meerdere bedrijfsnamen. Op topdagen hebben we soms wel 10 bezorgvrachten per dag in alle windrichtingen.
Inmiddels zijn we ook gestart met een afhaaldepot in Susteren. Daardoor hebben we een goede dekking in Limburg en België. Om ook de Duitse klant te kunnen bedienen, gaan we de samenwerking aan met een Duits marketingbedrijf. Duitsland is een interessante markt voor ons. Ook in Oostenrijk weten ze ons te vinden. Vorige week nog belde een Oostenrijkse campingeigenaar voor graszoden!”
“Ik heb het enorm getroffen met Danique. Maar zij ook met mij! [ginnegappend]. Zonder gekheid. Danique heeft altijd achter én naast mij gestaan. Als we elkaar niet hadden, waren we zo ver niet gekomen. We hebben ons allebei voor de volle 100% ingezet. Ik op de voorgrond en zij op de achtergrond.”
“Ook dat klopt, maar vergeet niet… wij hebben een heel fijn team. Samen hebben we vorig jaar 300 zeer afwisselende tuinen aangelegd: van villatuinen tot stadstuintjes. Alle bestellingen, groot of klein, behandelen we met evenveel plezier, maar heel eerlijk…de kleinere particuliere bestellingen blijven eigenlijk het leukst.”
.
In Nederweert liggen diverse bijzondere bedrijven. Bedrijven waarvan je het bestaan niet wist en die geweldig interessante dingen doen. Bedrijven die een bijdrage leveren aan de lokale economie en de werkgelegenheid. En bovendien Nederweert als vestigingslocatie op de kaart zetten.
Een van die bedrijven is BAIV: British American Infantry Vehicles. Directeur Ivo Rigter (61) vond in Nederweert dé locatie voor zijn restauratie- en handelsbedrijf van oorlogsvoertuigen. ‘Serving Militairy History’, is de ondertitel van zijn bedrijf.
INTERVIEW
Met oorlogsontwikkelingen relatief dichtbij lijkt het welhaast ongepast om een bedrijf zoals BAIV te bewonderen. Het is de massaliteit van de voertuigen in de werkplaats die indruk maakt.
Maar ook de verwondering over waar dit bedrijf voor staat en de verbazing dat het is toegestaan. Volgens de letter van de wet is BAIV een wapenhandel, volledig gecertificeerd overigens. Maar wees gerust, de tanks en wapens verlaten stuk voor stuk ‘onklaar’ de loods. In veel gevallen kwamen ze al ‘onklaar’ binnen. Ivo Rigter vindt ze overal. Kapotgeschoten ergens in een Duits bos, tot wrak verklaard bij een Franse boer in de loods, achtergebleven op een verlaten industrieterrein in Griekenland of roestend dienend als schietschijf in militair oefengebied.
In opdracht van zijn klanten gaat Ivo op zoek naar tanks, jeeps of pantservoertuigen uit de Tweede Wereldoorlog, de Vietnamoorlog of de Golfoorlog. Duitse en Russische voertuigen doet hij niet. “Dat is een moeilijke markt. Er spelen veel sentimenten. Daar gaan we niet aan beginnen.”
Zijn klanten komen van over de hele wereld bij hem terecht. Grootverdieners uit onder andere Nederland, Griekenland, Australië, Scandinavië, USA en Groot-Brittannië behoren tot zijn klantenkring. Hun keuze is op dit gebied niet zo groot. Wereldwijd kent deze specifieke branche slechts twee ongeveer gelijkwaardige restauratie- en handelsbedrijven: een in Polen en een in Frankrijk. Dan hoor je nogal snel bij de top drie.
BAIV houdt nauw contact met z’n klanten. Voor hen is er de Customer Experience (CEx). Daarmee houdt BAIV de mensen die een tank of gepantserd voertuig kopen op de hoogte via foto's, mails en whatsappberichten. “Zo houden we de koper betrokken bij ‘zijn’ voertuig. Het restauratietraject dat moet worden afgelegd is immers minstens zo interessant als het uiteindelijke product.”
Een opgeknapte Shermantank kost zo’n 800.00 tot 920.000 euro. Prijzen kunnen wel oplopen tot 10 miljoen euro. Wie koopt deze dingen? Onder andere musea en particuliere verzamelaars. Onlangs nog verkocht Ivo een tank aan een CEO van een toonaangevend supermarktconcern in de Benelux. Van deze klant is bekend dat hij een groot liefhebber is van bijzondere voertuigen. Bovendien is hij actief betrokken bij herdenkingsevenementen. BAIV leverde veel materialen voor het grootste privé-museum in de wereld in Dubois Wyoming USA. Samen met zijn zoon en enkele medewerkers was Ivo bij de opening van dit National Museum of Military Vehicles. Hier staan vele door BAIV gerestaureerde voertuigen. Zij overhandigden een door de Eindhovense kunstenaar Rocco Verdult gemaakt kunstwerk als blijk van wederzijdse waardering. Voor uitbreidingen van dit museum heeft BAIV nog enkele projecten onderhanden. Een andere Amerikaanse klant heeft z’n geld verdiend in de ‘big screens’. Deze klant was een van de kartrekkers bij de Sea Shepherdbeweging, een internationale organisatie die zich inzet voor bescherming van het leven in zee, en eigenaar van enkele opvangcentra voor verwaarloosde dieren in Woodland Hills California. Een volgende klant is CEO van een bedrijf in Florida dat wereldwijd actief is in de cybersecurity voor overheden en multinationals. Diens passie is het om militaire voertuigen te verzamelen voor onder andere reënactment-events. Tijdens deze evenementen spelen vrijwilligers en beroepskrachten een militaire operatie zo goed als waarheidsgetrouw na. De klantenkring van BAIV bevindt zich in alle uithoeken van de wereld. Een bijzondere klant komt uit Polen. Deze ondernemer verzamelt voertuigen die door zijn land zijn ingezet bij de bevrijding van Europa.
Met zo’n klantenkring bouw je een interessant netwerk op! Ivo: “Het is fantastisch om te zien hoe je door mensen met elkaar te verbinden uiteindelijk zelf ook weer een stuk verder komt!”
Ivo was ruim 10 jaar bestuurslid van het Maczek Memorial in Breda, dat het aandeel van Polen bij de bevrijding van Nederland levend houdt, en kartrekker voor het nieuwe Memorial. Bovendien actief als bestuurslid van de organisatie Crossroads en Brabant Remembers die in 2019 de luchtlandingsoperatie Market Garden herdachten. Ook voor 2024 staan er weer diverse organisatorische uitdagingen op het programma. “Telkens een hele kluif, maar ik heb er veel zin in”, bevestigt Ivo.
Voorbijrijdend aan het bedrijf aan de Titaniumstraat in Nederweert zie je misschien een glimps van een voertuig dat klaar staat om opgeknapt te worden. Eenmaal binnen ontdek je een ruime loods, goed uitgerust, licht en praktisch ingericht. Een team van zo’n 17 personeelsleden ontwerpt, last, snijdt, monteert en test. Restaureren en volledig gereed maken neemt zo’n 6.000 werkuren in beslag. Roest verdwijnt, ontbrekende stukken worden vervangen of waarheidsgetrouw digitaal ontworpen en nagemaakt. Bekabeling vervangen, motoren gereviseerd. Een waar Walhalla voor iedereen die houdt van ouderwets sleutelen. Als het vehikel uiteindelijk klaar is, wordt proefgereden op het militair oefenterrein in Budel. Ivo: “Het zijn benzineslurpende machines, rijdende ‘milieudelicten’. De M48, een Amerikaanse gevechtstank uit de jaren vijftig, rijdt 8 op 1! Dat zijn geen grapjes!”
Dit bedrijfsverhaal is begonnen, zoals bij velen, thuis in de garage. Vader Rigter was dierenarts in de Gelderse Achterhoek. Ivo had daar niet zoveel mee. Hij kluste liever en wilde de techniek in. Hij sleutelde aan een crossauto, totdat vader een Jeep voor hem kocht. Dat was het begin van Ivo’s passie, een tijdlang niet meer dan een aardige hobby. Hij doorliep de lts, mts en hts en ging vervolgens aan de slag bij DAF. Later reisde hij als zelfstandig projectontwikkelaar de wereld over. Hij was betrokken bij een variatie aan interessante en innovatieve projecten op het gebied van aandrijving en besturing. In Taiwan nam hij deel aan de bouw van een waterloopkundig laboratorium. Pas toen hij voor de zoveelste maal in het vliegtuig stapte om na een lange periode naar huis te gaan, kwam hij tot de conclusie dat het roer om moest. Hij zag zijn gezin weinig. Met pijn in het hart hakte hij de knoop door, nam afscheid van zijn team en toog naar huis. Deze ontwikkelaar is echter geen stilzitter. Samen met zijn zoon Ivo jr. begon hij in Maarheeze het bedrijf British American Infantry Vehicles (BAIV). Acht jaren later verhuisde hij naar bedrijventerrein Pannenweg II in Nederweert. Een passie werd een bedrijf. Een jongensdroom werd werkelijkheid.
Alleen vanuit passie werken, is volgens Ivo onvoldoende. “We hebben besloten er een serieus bedrijf van te maken met een gedegen ondernemingsvisie. We namen ons voor bij de besten van de wereld te horen.”
BAIV is gebouwd op drie pijlers: focus op behoud van militair erfgoed, een goede klantrelatie en maatschappelijke betrokkenheid door een actief en bewust personeelsbeleid. Het bedrijf biedt werkgelegenheid voor 17 medewerkers. Veelal dertigers. Ivo: “Al onze medewerkers zijn echte aanpakkers. Zij komen meestal uit de garagewereld en hebben zin om hun tanden in een uitdagende klus te zetten. Zij hebben de passie en gedrevenheid om een voertuig weer in de oorspronkelijke staat te brengen. We leiden onze medewerkers zelf op via de BAIV Academy. Voor informatie over aansturing, werking en onderdelen hebben we een eigen bibliotheek met originele militaire handleidingen en documentatie.
We proberen met z’n allen het bedrijf én de mensen op een hoger niveau te brengen. Zij geven ons hun beste jaren, daar mag je ook iets voor teruggeven.”
Na 10 jaren BAIV is het tijd voor een nieuw bedrijfsonderdeel: handelshuis Tracks & Trade. Tracks & Trade is een platform en netwerk voor inkoop, verkoop en veiling van historische voertuigen uit de periode 1914 tot 1991. Het handelshuis is het verlengde van restauratiebedrijf BAIV. In de zomerperiode van 2022 wordt de eerste veiling gehouden die, als de voortekenen niet bedriegen, een uniek evenement wordt. Het platform verenigt verkopers en kopers in een onestop-shopping omgeving waar door experts geverifieerde militaire voertuigen worden aangeboden. Er is van alles te koop. Je kunt het zo gek niet bedenken. Zin in een gepimpt Jeepje? Kijk dan eens op www.tracksandtrade.com. Vanaf 2024 vindt er tweejaarlijks onder de vlag van Tracks & Trade een meerdaags evenement en symposium plaats. Helaas slechts voor een selecte groep internationale verzamelaars van militair erfgoed. Ivo: “We zetten in op mensen die met elkaar een investering doen om een tank te kopen. Samen zo’n ding hebben en een beetje sleutelen, dat is wat hen bindt.” Het evenement biedt tevens een interessant programma, netwerkmogelijkheden, unieke voertuigen en de persoonlijke benadering van deze slimme vader en zoon. Ondernemers die de markt door en door kennen.
Al met al een bijzonder bedrijf, krachtig vertegenwoordigd door z’n directeur. Ivo promoot daarmee niet het militarisme. Allesbehalve. Hij houdt niet van oorlog en al helemaal niet van schieten. Waarom dan toch een bedrijf gestart in militaire voertuigen? “Het is uniek!
Ik houd van deze technologie. Bovendien heb ik via BAIV de mogelijkheid om mensen met elkaar te verbinden, zodat ze gaan excelleren in hun werk. Mijn klantenkring is heel divers en ik mag over de hele wereld reizen om een voertuig te zoeken, aan de man te brengen of te leveren.
Prachtig toch!?”
Met een grijns van oor tot oor: “Daar geniet ik elke dag van.” .
Ben jij die sleutelaar op zoek naar een unieke werkplek?
BAIV zoekt mensen met passie voor historisch militair materieel. Iemand die het te gek vindt om deze roestige ‘veteranen’ te restaureren. Iemand die warmloopt voor techniek en ambachtelijk werk of dat wil leren. Ben jij een aanpakker op lbo- of mbo-niveau op het gebied van werktuigbouwkunde en/of automotive? Oplossingsgericht en creatief. Vind jij militaire voertuigen echt geweldig! Bel dan ‘ns met de directeur, Ivo Rigter. Hij kan altijd mensen gebruiken.
Mocht je het lastig vinden om aan werk te komen, omdat je op de een of andere manier een afstand tot de arbeidsmarkt ervaart? Aarzel niet, gewoon bellen. BAIV biedt Safe, Seen & Support, ofwel een plek voor iedereen die met de juiste intentie ambachtelijk werk wil verrichten in een geweldig team.
BAIV: 06-518 22 502. Of vul het contactformulier in op www.baiv.nl
Als je woon- en interieurprogramma’s mag geloven, kan iedereen – amateur of professional - een wandje of vloertje betegelen. De bouwmarkt levert een werkinstructie of je zoekt een instructiefilmpje op YouTube. Het lijkt eenvoudig: ondergrond effe egaliseren, voorstrijk er op en door. Maar vergis je niet. Als je als tegelzetter de kneepjes van het vak niet kent, kan het flink misgaan.
Wanneer na verloop van tijd de tegels losraken van de muur, ontstaat er een probleem. Ernstiger nog, als er schade ontstaat of er gebeuren ongelukken met tegelwerk in een openbaar gebouw, dan trekt de pandeigenaar gegarandeerd bij de tegelzetter aan de bel en kan het zelfs uitlopen op een rechtszaak.
In veel gevallen is het, volgens Ton Borrenbergs (58) van Technisch Advies Bureau Borrenbergs (TAB Support) verstandiger om – bij voorkeur vooraf – advies te vragen. Iedere tegel heeft technische eigenschappen die bepalend zijn voor de geschiktheid in specifieke situaties. Iedere ruimte en het gebruik daarvan stelt eisen aan de vloer- en wandafwerking. Zo kies je een andere tegel voor een supermarkt dan voor een restaurant. De eisen die gesteld worden aan tegelwerk in een zwembad zijn niet hetzelfde als voor een vriesruimte. Een tegel in een laboratorium moet aan andere voorwaarden voldoen dan in een woning.
Momenteel is hij lid van het college van deskundigen onderdeel Stapelbouw & Tegelwerken bij SKG-IKOB, de certificatie-instelling voor de bouw- en vastgoedsector.
Het lijkt zo logisch en dat is het ook. Toch wordt er volgens Ton Borrenbergs nog te weinig bij stilgestaan. Het besef dat ambachtelijke kennis nodig is, verdwijnt langzamerhand . Ton trekt daarin ten strijde door zijn kennis in te zetten en jongelui het vak van tegelzetten te leren. Dat doet hij via de bouwcampus in Mierlo en via het Vista College in Zuid-Limburg waar hij samen met enkele Limburgse tegelzettersbedrijven een leergang tegelzetten oprichtte. Of via online-cursussen die hij ontwikkelde.
Ton heeft zijn deskundigheid onder andere opgebouwd door jarenlange ervaring als tegelzetter. Nadat een loopbaantraject zijn geschiktheid uitwees als docent, startte hij enthousiast de opleiding. Zijn vader zou het vast niet geloofd hebben. Volgens hem moest Ton metselaar worden. Ton koos destijds voor het beroep van tegelzetter, dat leek hem leuker. En het werd alleen maar leuker. Tons wereld van wand- en vloerafwerking blijkt ontzettend divers.
Aangezien Ton verwachtte niet direct aan de slag te kunnen in het onderwijs, startte hij in 2006 als zelfstandig ondernemer. Na zijn opleiding werd hij parttime praktijkinstructeur bij een bouwopleiding in Mierlo. Hij kwam in contact met bedrijven in de bouwsector op zoek naar deskundig advies of een maatwerkopleiding. Ton ging aan de slag met het digitaliseren van lesmateriaal, werd technisch adviseur bij branchevereniging Bovatin (Bond van Aannemers van Tegelwerken), verstrekte advies over onder andere aanbrengtechnieken, nam toetsen af en beoordeelde bedrijven op hun deskundigheid.
Regelmatig wordt Ton als expert gevraagd partijen bij te staan in rechtszaken. Zo was daar het verzoek van de Rijdende Rechter. Er had zich een valpartij voorgedaan in de hal van een zorgcentrum. Een bewoonster viel en brak haar heup. Mevrouw klaagde de beheerder aan. Op verzoek van Mr. Visser beoordeelde Ton de situatie. Ja inderdaad, de vloer was glad als ‘ie nat was, maar voldeed verder aan de geldende normen voor stroefheid. Het einde van het verhaal was dat de huisbaas voortaan bij regenweer pionnen in de entree moest plaatsen om bezoekers te waarschuwen (en zichzelf juridisch in te dekken bij een volgende valpartij).
Ton voert expertisemetingen uit in het hele land. Daardoor maakt hij lange dagen. Dat belet hem niet in zijn werkplezier. “Iedere ervaring kan ik weer inzetten in mijn cursussen. Daar kunnen mijn leerlingen vervolgens weer van leren.”
Drie leerlingen van het Bouwcampus Mierlo werden Nederlands kampioen bij de Skills Heroes wedstrijden in 2013, 2017 en 2019. Dit zijn vakwedstrijden voor mbo-studenten. Nadien deden alle drie mee aan de Europese en internationale vakwedstrijden. “Dit zijn fantastische evenementen, waarbij de beroepstrots van de jongens en meisjes groeit.”
Ondanks de successen blijft Ton kritisch. “Nederland investeert te weinig in ambachten. We zijn heel goed in dienstverlening en handel, maar aan vaktechnische kennis schort het in Nederland.”
TABsupport is dé specialist voor een onafhankelijke bouwkundige keuring van uw woning.
Vraag een bouwkeuring aan via www.TABsupport.nl.
Tons vakkennis komt ook goed van pas bij de bouwtechnische keuringen die hij verricht. Noem het een APK van een woning voorafgaand aan verkoop of koop. Hij brengt een woning volledig en tot in detail in beeld en rapporteert vervolgens aan de potentiële koper of verkoper. Bij een bouwtechnische keuring bekijkt Ton de woning nauwkeurig. Vanaf de voordeur, ruimte voor ruimte, van kelder tot zolder, tot aan de achterdeur. Het advies kan worden benut in de onderhandeling of kan een reden zijn om de prijs van de woning te bepalen.
Het besef dat ambachtelijke kennis nodig is, verdwijnt langzamerhand.
Nederland investeert te weinig in ambachten.
