ШТЕФАН ЧАКАН
СТРАКА И ЛЄСОВ ДОХТОР
П
рилєцел лєсов дохтор до гумна на хвильку и почал моцно лупкац по висушеним конаре старого квашняка. Од того лопоту ше зорвала страка на сушедним древе, бо ше єй привидзело же ю заш дахто плаши. Страка ше дораз прешвечела же тот лопот нє грожи, та ше озвала ґу нєкаждодньовому госцови: – Витай у тим гумнє, брацику! Патрим на це и видзим же барз здабеме єдно на друге: мам пирскане пирє як и ти, мой писк мало нє таки як и твой. А же би чула од лєсового дохтора тото цо ю найбаржей пекло, предлужела лукаво: – А мушиш, брату, припознац же мнє вшадзи плаша, а тебе, гоч так барз лопоциш, нїхто нє руша. Ниа, вчера ме шпаки вигнали зоз лєшика, а ти без бриґи у нїм уж роками жиєш. – Здабеме, здабеме єдно на друге. Пирє нам лєм тельо же нє єднаке, алє я думам же це плаша прето же ци отупени писк!
– Писк? Видзиш, нїґда ми тото на розум нє пришло! Алє нє знам дзе сом го лєм так затупела. – Думам же ши найбаржей затупела розджубуюци тварду шкарупину вайцох у цудзих гнїздох! А вец, шестричко, часто забудзеш поуцерац писк од жовчкох. Я це, шестричко, нїґда плашиц нє будзем, бо я гнїздо нє правим на древе, алє у древе, а охабям лєм малу дзирку през котру лєм твоя главка прейдзе, алє ци ґринґи завадзаю же биш вошла до гнїзда! – весело одповед лєсов дохтор и одлєтол на други конар и залупкал по сухей скори старого квашняка. ЯСНА БАЛЇНТ
ЗАГАДКА Одгаднї фарбу тераз ти, кед ци повем словечка тоти: Слунко, медзик, лимун, банана... Яка фарба им подарована? (ЖОВТА)