Zorgfocus oktober 2017

Zorgfocus

NUMMER 4 OKTOBER 2017

Voor medewerkers en vrijwilligers van de Zorggroep Met ĂŠn voor elkaar

lef & lof Een geborgen gevoel in een bedtent

8

uitgelicht Hulp in het huishouden op handen gedragen

10

meelopen met ...

Monique Veldkamp, facilitair adviseur

12

agenda

15 oktober

Nationale Handenwasdag

27 oktober

Dag van de Ergotherapie

tips

10 november Dag van de Mantelzorg 7 december Dag van de Vrijwilliger

Activiteiten rondom 12,5 jaar bestaan Hospice Jasmijn Harderwijk 14 oktober

Open huis

24 oktober

Avondvoorstelling “De kunst van het troosten”

26 oktober

Lichtjesavond

Uitnodiging lichtjesavond voor nabestaanden

Kijk op https://ons.znwv.nl voor de agenda en scholing

colofon

Het verpleeghuis is het einde

Het verpleeghuis komt regelmatig in het nieuws, maar de mensen die er wonen komen zelden aan het woord. Dáár willen Freya Angenent en Lauke Bisschops – beide arts in opleiding tot specialist ouderengeneeskunde – met dit boek wat aan veranderen. Ze lieten de bewoners, in hun eigen woorden, vertellen hoe het leven er nou écht uitziet in het verpleeghuis.

Ook wordt de lezer door een beeldverhaal meegenomen in de wereld van het verpleeghuis.

Zij vroegen aan bewoners: Hoe lukt het u om, binnen de omstandigheden, het beste van uw leven te maken? En welke tips wilt u geven aan degenen die op de drempel van het verpleeghuis staan? Naast de vele positieve verhalen gaan de samenstellers ook in op verbeterpunten die de bewoners aandragen. Daarnaast deelt een twintigtal artsen de liefde voor het vak en hun toekomstvisie voor langdurige zorg.

Zorggroep Noordwest-Veluwe is specialist in ouderenzorg

Zorggroep Noordwest-Veluwe

zorg en welzijn waar het nodig is, thuis, in één van

Telefoon: 088-0563000

in Ermelo, Harderwijk, Nunspeet en Putten. Wij bieden

onze tien woonzorgcentra of bij Reactiveringscentrum

Klimop, Hospice Jasmijn en het Specialistisch Centrum

Postbus 392, 3840 AJ Harderwijk E-mail: servicebureau@znwv.nl | Internet: www.znwv.nl

Ouderenzorg.

Redactie – Erik Gosker, Anita Kiers, Magda Olofsen en Mary Welter

Zorgfocus is een uitgave van de afdeling communicatie

Cover – De heer A.F.J. de Hosson en Aline Kroon

van de Zorggroep Noordwest-Veluwe.

2 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

Grafisch ontwerp – Ontwerpgroep Lale, www.lale.nl Fotograaf cover: Lizanne Ganzevles

van de redactie

De ziel van een gebouw

inhoudsopgave Vrijwilliger

Al fietsend van Sonnevanck naar huis mijmer ik over de afgelopen middag. Ik was getuige van een feestelijk moment: de officiële opening van De Vlindertuin bij Sonnevanck. Een prachtig gebouw, van buiten en van binnen, in een mooie bosrijke omgeving.

19

De afgelopen jaren mocht ik bij meerdere openingen aanwezig zijn. In 2013 De Amaniet en De Schauw en in 2014 De Arcade.

Allemaal prachtige gebouwen met het doel om onze cliënten een liefdevolle, vertrouwde en veilige omgeving te bieden.

Blog Margreeth Wind in de zeilen

4

De vraag “Wat is jouw eerste indruk van de Zorggroep?”

6

Dierbaar bezit

7

Lef en Lof Een geborgen gevoel in een bedtent

Hulp in het huishouden op handen gedragen

8

Meelopen met...

Monique Veldkamp, facilitair adviseur

12

Kort nieuws

14

10

Opening nieuwbouw De Vlindertuin Sonnevanck 15 Onvrijwillige zorg in de thuiszorg

16

Kort nieuws

18

Vrijwilligers Irma Hop

19

Geluksmoment

20

Over een paar weken verhuis ik met honderd collega’s van het management en de ondersteunende diensten naar een nieuwe werkplek in Harderwijk. Ik heb er veel zin in, maar er moet nog heel wat gebeuren voor het zover is. Op pagina 12 vertelt Monique Veldkamp over wat er allemaal komt kijken bij zo’n verhuizing.

Maar of het nu gaat om een kantoor, een woning of een verpleeghuis: ieder gebouw krijgt pas zijn functie door de mensen die er werken, wonen en leven. Het gaat om ontmoeting, mensen in de buurt om wie je geeft en die naar jou omkijken. Fijne collega’s bijvoorbeeld, met wie je goed kunt samenwerken.

Als we samenwerken zijn we tot veel in staat. In de rubriek “Lef en Lof” lees je bijvoorbeeld het verhaal van team Ariane van De Schauw, dat volhardend was in het zoeken naar een oplossing voor de aanhoudende nachtelijke onrust bij een cliënt. Lees ook het verhaal van Patricia, die veel meer doet dan alleen het huishouden. En het ontroerende moment van Lisanne Spaander tijdens een huiskamerconcert in De Amaniet.

Veel leesplezier!

Magda Olofsen

Anita Kiers – Erik Gosker – Magda Olofsen – Mary Welter Nieuwstips en/of reacties:

Zorggroep Noordwest-Veluwe, socialmedia@znwv.nl

postbus 392, 3840 AJ Harderwijk, telefoon 088 - 056 3000 ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

|3

Wind in de zeilen blog van Margreeth Margreeth Kasper de Kroon Raad van Bestuur

Goed nieuws: er komt meer geld voor de ouderenzorg. Om precies te zijn

100 miljoen euro, met terugwerkende kracht vanaf 1 januari 2017. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik kon die positieve boost wel gebruiken.

Met dit geld moet de sector het nieuwe kwaliteitskader verpleeghuiszorg handen en voeten gaan geven. 100 miljoen lijkt overigens heel veel,

maar is omgerekend per cliënt een kleine stimulans om na tijden van bezuinigen weer te kunnen bouwen.

Niet dat we de afgelopen periode niet gebouwd hebben.

Het tegenovergestelde is eerder waar. Dat is zonder meer jullie verdienste! De afgelopen maanden hebben we met medewerkers uit allerlei functies teruggekeken op de strategie 2012 – 2016. De conclusie is duidelijk: we hebben grote stappen gezet richting ‘cliënt centraal’. Dat deden wij bijvoorbeeld in de projecten Levensverhaal centraal, gedeelde besluitvorming en in de teams van de toekomst.

Uit het kortcyclisch cliëntentevredenheidsonderzoek en de waarderingen op ZorgkaartNederland blijkt dat dit wordt gewaardeerd!

Lenige, wendbare organisatie De ingezette koers blijven we dan ook varen. Maar nu met wat meer (financiële) wind in de zeilen en met wat meer ademruimte. In de herziene strategie 2017 – 2020 focussen we op ‘persoonlijke zorg op maat’ en ‘behoeftegedreven diensten’. In de kern komt het erop neer dat de cliënt (en zijn naasten) aangeeft hoe zorgverleners en -organisaties zo optimaal en liefdevol mogelijk kunnen bijdragen aan zijn kwaliteit van leven. De rol die jij hierin krijgt als zorgverlener lijkt wat op die van een personal coach. Je gaat met de cliënt in gesprek over zijn behoeftes en doelen; je denkt met hem mee om zoveel mogelijk uit het leven

4 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

te halen en te genieten van de dingen die er voor hem toe doen. Om in de behoeften van cliënten te voorzien, zal de hele organisatie leniger en wendbaarder moeten worden. Niet ons aanbod, maar de wensen en behoeften van de cliënt bepalen welke (nieuwe vormen van) zorg wij zullen bieden. We staan voor een grote uitdaging: we willen de beweging maken van zorgorganisatie naar zorgonderneming. Zelforganisatie helpt daarbij: doordat de verantwoordelijkheden en bevoegdheden in de relatie tussen cliënt en zorgverlener liggen, kun je flexibeler op behoeften inspelen. We onderzoeken daarnaast of de afdeling zorgbemiddeling al in een zeer vroeg stadium kan achterhalen wat de daadwerkelijke behoeften van onze (potentiële) cliënten zijn, zodat we daarop kunnen voorsorteren.

Ondernemende medewerkers Ook van zorgmedewerkers vraagt dit lenigheid, lef en ondernemerschap. Als ‘personal coach’ help je de cliënt om zijn behoeften te verwoorden en neem je de ruimte die nodig is om hierin te voorzien. Daarbij stel je huidige werkwijzen ter discussie. Is wat wij doen wel echt van waarde voor deze cliënt? Soms niet, zo ontdekten wij recentelijk met het ‘scrumteam persoonlijke zorg op maat’.

Is jou iets opgevallen binnen de organisatie of heb je vragen over het beleid? Stuur een bericht naar socialmedia@znwv.nl

Wil je meer weten

over de herziene strategie of

heb je vragen naar aanleiding van

deze blog? Je bent van harte welkom Met regelmaat leveren wij zorg waar de cliënt helemaal niet om vraagt. Uit gewoonte? Maar het omgekeerde kan ook gebeuren, als de cliënt iets wenst wat bijvoorbeeld niet binnen het budget valt. Ga jij dan met hem in gesprek over wat de extra kosten of alternatieven zijn? Dat is ondernemerschap! De cliënten (van de toekomst) hebben hier behoefte aan.

om op 26 oktober aan te schuiven

bij de OR-vergadering van 14.30 tot 15.30 uur waarin we de strategie

bespreken. Je kunt je opgeven via servicebureau@znwv.nl

Plezier in ‘ja’ zeggen Het is fantastisch dat er meer geld komt voor de ouderenzorg zodat we nog meer behoeftegedreven diensten kunnen gaan leveren. Maar daarvoor hebben we wel voldoende goede professionals en vrijwilligers nodig.

Het wordt de kunst om deze nieuwe mensen binnen te halen. Mensen die net zo enthousiast zijn als jij en ik over de mooie dingen die hier gebeuren. Die er voldoening

uit halen om kwetsbare ouderen elke dag opnieuw persoonsgerichte, goede en liefdevolle verzorging en aandacht te geven. En die er net als jij plezier in hebben om - als het ook maar even kan - ‘ja’ te antwoorden op vragen en wensen van cliënten. Ik hoop van harte dat je ambassadeur voor de ouderenzorg wilt zijn en ook anderen enthousiast wilt maken voor ons prachtige werk!

ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

|5

de vraag

‘‘

Wat is jouw eerste indruk van de Zorggroep?

”

Nelleke Biesheuvel, preventiemedewerker arbo en veiligheid

Lianne Breimer, projectleider vastgoed

Karin Blomjous, assistent inkoop

Mijn eerste kennismaking met de Zorg-

Vanaf 1 juli ben ik werkzaam bij de Zorg-

Ik werd blij verrast door een goed

merk. Een keurmerk voor zorgverzekeraars

vooral merk aan mijn nieuwe collega’s is

mijn eerste werkdag! Wat attent zeg

groep was via het GezondVeluwekeuren uitgedeeld door onder andere de

Zorggroep. Inwoners van de regio werden gestimuleerd een zorgverzekering te

kiezen met dit keurmerk. Een actieve en

ambitieuze manier om je als zorginstelling niet afhankelijk op te stellen naar zorgverzekeraars. Ik was onder de indruk.

Ik werk hier nu ruim 8 maanden en ervaar eigenzinnigheid en een flink ambitieniveau in de organisatie. Maar ik zie

ook de gevolgen van bezuinigingen en organisatieveranderingen: taken die

groep als projectleider vastgoed. Wat ik

de betrokkenheid. We doen het allemaal

voor onze cliënten en daar blijven we ook steeds aan denken als we keuzes moeten

Vastgoed is niet alleen het gebouw zelf,

plek. Een leuke baan, met veel uitdaging

maar vooral de beleving, het woon- en

werkgenot van de bewoners en mede-

werkers. Het is fijn om met collega’s uit

de zorg aan de projecten te werken, zodat ook zij hun kennis en ervaring kunnen inbrengen.

te focussen op kerntaken.

dat is heel fijn werken. Ik hoop dat mijn

(BHV), hepatitis B-vaccinatie en afhande-

ling van prikaccidenten, fysieke belasting

en inzet ergocoaches én het digitaliseren van de incidentmeldingen medewerkers (MIM).

6 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

dus voor mij, wat ik erg kan waarderen.

Ik werk al ruim 4 maanden samen met

Alle collega’s die ik tot nu toe heb gesproken

Zelf focus ik mij op: bedrijfshulpverlening

van mijn collega’s. Een warm welkom

maken.

(zijn) blijven liggen en een hoge werk-

druk. Het wordt naar mijn idee de kunst

gevulde snoeppot op mijn bureau op

Nicole Ekkers en zit helemaal op mijn

waar nog veel te doen valt. Momenteel ben ik bezig met het contractbeheer.

Ik plaats alle contracten in TopDesk, zodat we ze beter kunnen beheren.

Ook houd ik alle contracten tegen het licht en kijk waar dingen goedkoper en/of beter kunnen.

zijn heel benaderbaar en toegankelijk,

Dit komt uiteindelijk ten goede aan onze

nieuwe collega’s datzelfde gevoel over mij

de vergrijzing wordt de zorg duurder.

hebben. De komende jaren staat er nog genoeg te gebeuren op het gebied van

vastgoed binnen de Zorggroep. Ik zal de samenwerking met de zorg blijven opzoeken.

cliënten en dat voelt super goed. Door

Aan ons de taak om de zorg van goede

kwaliteit te houden, met goede prijzen, afspraken en voorwaarden. Zo draag ook ik mijn steentje bij.

dierbaar bezit dierbaar bezit: 480 schilderijen foto: Mevrouw Kleijer en meneer Kleijer naast een van zijn schilderijen Door Mary Welter

“Ik kunstschilder?

Ik noem mijzelf liever een fijne hobbyist” Zo ging het vroeger als je uit een

groot gezin kwam: je had een zeker

talent, maar een vervolgopleiding zat er vaak niet in, want je ging werken.

Zo ook bij de heer Kleijer uit Putten

die zo’n 480 schilderijen op zijn naam heeft staan. Veel, bijna alles heeft hij zichzelf aangeleerd. “Als ik de keuze

boomtoppen van het Putterbos zich af.

“Ik plukte zaad, kweekte bomen en dit

werk hoort er ook bij”, zegt de heer Kleijer

Hoop

exact voor de geest halen wat ik overdag

Addison, een auto-immuunziekte

ik ‘s avonds mijn ogen dicht deed, kon ik

Mevrouw Kleijer heeft de ziekte van

zag.” Tot in de kleinste details; van het

die wordt veroorzaakt doordat de

natte neusje van een hert tot aan het

oortje van een konijn waar de zon lichtjes doorheen scheen.

Atelier

Zijn werk in de bosbouw bleek een

opdracht, maar liever niet: “Het moet

kunstschilder”. Toch heeft hij geen spijt.

Af en toe maakte hij schilderijen in

belangrijke inspiratiebron!

willen zijn en geen moeten. Ik hou ze

van een werkpaard dat onder leiding

van een arbeider boomstammen voort trekt. Op de achtergrond tekenen de

“Zij is mijn alles en gaat voor alles”.

terwijl hij naar het zelfportret wijst. “Als

had gehad, was ik gaan studeren voor

In de huiskamer hangt een schilderij

zijn aandacht uit naar zijn vrouw:

liever zelf.” In zijn atelier staat een half afgemaakt schilderij omringd door

tubetjes verf en kwasten. Misschien

maakt hij het ooit nog af, maar nu gaat

bijnierschors niet genoeg hormonen meer produceert. Zij heeft zijn zorg

nodig. Als je zelf een heup mist en 83

bent, is dat niet altijd even gemakkelijk.

Maar gelukkig is er hulp van familie

en Thuiszorg. “Er gloort hoop, alles en

iedereen begint nu op elkaar ingespeeld te raken. Als de renovatie van ons huis klaar is, wil ik weer gaan schilderen.”

“Dat stimuleer ik ook”, vult zijn vrouw aan. Het zou dus zomaar kunnen dat schilderij 481 er komt.

ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

|7

lef & lof

team Ariane volhardt en wint

Een geborgen gevoel in een bedtent Door Erik Gosker

Je moet het maar doen. En durven. Je hebt een

mogelijke oplossing voor het probleem van een

cliënt, maar die oplossing kost een paar duizend

euro. Of het plan werkt is onbekend. Geld is er niet.

Wel een idee dat het proberen waard is. Het is een gevoel. Een aanname. Met een lege portemonnee en een vermoeden moet je samen op zoek naar

financiers. Dat is lef hebben! Het team van Ariane op De Schauw deed het.

8 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

In Ariane woont een vrouw die erg onrustig is. Vooral ’s nachts. Steeds weer stapte ze uit bed, op zoek naar anderen. Door een verslechterde loopfunctie moet er altijd iemand bij haar zijn, zodat zij niet valt. En ’s nachts kan dat niet. Dat was gevaarlijk. Daar moest een oplossing voor komen.

Al veel geprobeerd Het team van Ariane had al veel geprobeerd om die nachtelijke onrust te beperken: een valmat, verzwaarde dekens, snoezelmaterialen. Ook het bedhek is al eens omhoog gezet, maar daar klom ze gewoon overheen.

Op een gegeven moment sliep deze bewoner zelfs in de huiskamer. Dat vond zij prettiger, maar dat was niet ergonomisch verantwoord. En later overnachtte een vrijwilliger bij de dame op de kamer. Niets hielp.

Na maanden van alles uitproberen kwam specialist ouderengeneeskunde Janneke de Wal met het idee van een bedtent. Een bedtent is een tentopbouw rond het bed die je kunt dichtritsen. Dit voorkomt uit bed vallen, of uit bed klimmen. Verzorgers hebben toegang via ritsen op verschillende plaatsen. De cliënt voelt zich meer geborgen, doordat er als het ware een kleinere kamer wordt gecreëerd. Een bedtent kost echter een paar duizend euro.

Bedtent

“Ze was altijd op zoek

naar geborgenheid; terwijl ze

niet kon aangeven waarom en

wat ze zocht. Dus werd ze boos.

Nu heeft ze rust gevonden.

De bedtent heeft haar een dag- en nachtritme gegeven.”

Geen budget Een mogelijke oplossing was gevonden en daarmee een nieuw probleem gecreëerd: er is geen geld voor. Een bedtent was niet begroot dus konden ze deze pas volgend jaar kopen.

Dat betekende dat de vrouw maanden moest wachten.

Het team van Ariane bedacht weer een oplossing: ze namen eerst een bedtent op proef. Zo konden zij ontdekken of dit een oplossing was voor de onrust van de vrouw. Het werkte direct. Na 4 weken wist het team genoeg: dit heeft een grote kans van slagen. De veiligheid en het welzijn zouden significant verbeteren. Maar er bleef een probleem met het budget. Een paar duizend euro investeren voor één cliënt, dat is natuurlijk een fors bedrag.

Helpende hand Het team gaf het niet op. Dit was dé oplossing voor deze vrouw. Meerdere partijen, bedrijven, familieleden en fondsen werden benaderd, maar niemand wilde zo’n groot bedrag doneren voor één cliënt. Tot de nieuwe geestelijk verzorger,

Johan van der Veen, aanschoof bij het MDO: “Hebben jullie de hervormde kerk in Putten al benaderd? Zij is lid van die kerk.”

Een beslissende tip bleek later. De kerk doneerde niet het hele bedrag, maar hielp team Ariane wel een eind op weg.

Wat volgde was nog éénmaal lobbyen bij het management én de leverancier. Nu een groot gedeelte van de kosten werd gedekt, bleek het resterende bedrag haalbaar. Het management van de Zorggroep zegde een bedrag toe en ook de leverancier gaf een fikse korting. Zij zagen hoe volhardend team Ariane was: die bedtent móest er komen!

Inmiddels slaapt de vrouw in kwestie al weken rustiger.

Ze was altijd op zoek naar geborgenheid; terwijl ze niet kon aangeven waarom en wat ze zocht. Dus werd ze boos.

Nu heeft ze rust gevonden. De bedtent heeft haar een dagen nachtritme gegeven. Ze slaapt beter. Is veel minder onrustig, is vrolijker, lacht meer. Team Ariane verdient alle lof!

Lef verdient Lof Ina Nieland: “Het getuigt van lef om je nek uit te blijven

Dat verdient lof! De cliënten die aan hun zorg zijn

wilde graag een bedtent, maar wij vertelden hen dat

Een dikke pluim voor team Ariane!”

steken, ook al stoot je steeds jouw neus. Team Ariane

we daar geen financiën voor hadden. Niet nu. Niet direct.

toevertrouwd boffen maar. En ik ook! Wij ook!

Dat zij vervolgens andere wegen vonden om toch aan

Ook iemand aanmelden voor Lef & Lof?

voor élke cliënt en geven daar niet voor op.

naar socialmedia@znwv.nl!

geld te komen, dat getuigt van lef. Zij willen het beste

Mail de naam en je motivatie voor de aanmelding

ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

|9

uitgelicht

Hulp in het huishouden op handen gedragen Door Erik Gosker

De noodzaak van hulp in het huishouden zie je als het niet gebeurt. Toch lijkt hulp in de huishouding continu het kind van de rekening te zijn bij wetswijzigingen. Nelie en Ursela, coördinatoren huishoudelijke verzorging voor ouderen in Putten, laten een tegengeluid horen. Zij dragen hun collega’s op handen! Het is namelijk een pittig beroep.

Cliënten zien de huishoudelijke hulp iedere week en daardoor ontstaat er een band tussen beide. Soms een hele hechte. Het is veel meer dan een huis schoonmaken.

Een opgeruimd huis is niet voor iedereen vanzelfsprekend, maar draagt wel bij aan woon- en leefgenot.

10 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

Toegeven is moeilijk Ursela en Nelie zien te vaak ouderen die eigenlijk eerder ondersteuning nodig hadden. Ursela: “Mensen vinden het moeilijk om hulp te vragen. Aan bekenden, maar ook aan de gemeente. Ouderen wachten vaak langer dan nodig is.

Dat is ook niet makkelijk. Je geeft iets uit handen wat je altijd zelf gedaan hebt. Het is lastig om toe te geven dat je iets niet meer kunt.” Nelie: “Als iemand van de gemeente wat verder doorvraagt, dan zijn cliënten geneigd hun problemen af te zwakken. Een Wmoconsulent zich goed kunnen verplaatsen in de situatie.

Waar loopt iemand thuis tegen aan en waarom is hulp nodig? Hoe eerder hulp komt, hoe sneller iemand weer prettig kan wonen! Heb je hulp nodig, bereid het gesprek met de gemeente dan goed voor.”

Op orde Een van hun collega’s in Putten is Patricia Koster. Zij deed jaren het huishouden in een hotel, maar weet nu dat ouderenzorg leuker werk is. Dankbaarder vooral: “Je doet je werk, maar drinkt ook een kopje thee en houdt een praatje.” Die band opbouwen gaat niet altijd even makkelijk. Soms zijn er extreme cliënten: “Mensen krijgen niet zomaar ondersteuning toegewezen.

Als mensen geen hulp hebben, pas dan komen wij.”

De meeste cliënten van Patricia zijn hartstikke lief en helpen zo goed mogelijk mee, dat wil ze benadrukken, maar er zijn huizen waar hulp echt eerder nodig was: “Die chaos is zo groot, dat mensen het overzicht kwijt zijn. Dan maak ik het huis per vertrek in orde. Tot de hele woning gedaan is. Dat duurt dan een aantal weken voor je zo’n huishouden weer op orde hebt. Vervolgens is het een kwestie van bijhouden. Meestal zien mensen het dan zelf ook weer zitten. Proberen ze het zelf weer bij te houden.”

Slechts één keer heeft ze de hulp gestaakt. Dat ging echt niet. Verder lukt het altijd om een band op te bouwen en samen het huis weer aan kant te krijgen.

Ook als dat wat langer duurt. “Onlangs nog een moeilijk man. Hij snauwde, schreeuwde en gooide alles van zich af.

Hij was niet in staat voor zichzelf te zorgen. Schimmel op de afwas, vuilnis op de grond. Hij was boos en eenzaam.

Heel sneu. Stapje voor stapje ging het steeds beter.

Daarin vind je dan de drive om door te gaan.”

Hoe bereid je een gesprek met de gemeente voor?

Op www.znwv.nl/wmo vind je

een stappenplan om het gesprek met een Wmo-consulent goed voor te bereiden.

Meer dan schoonmaken Nelie herkent het verhaal van Patricia, hoewel de meeste cliënten juist behulpzaam zijn: “Wat een hulp in het huishouden doet omvat veel meer dan alleen het huishouden. Schoonmaken is de helft van het werk, zij zijn vaak het luisterend oor en hebben een essentiële signalerende functie. Ze kijken verder dan het huishoudplan. Ook als iemand vereenzaamt, of zorg nodig heeft, dan is het de taak van onze collega om meer hulp in te schakelen. Vaak zitten cliënten in de laatste levensfase, waardoor afscheid nemen – hoe moeilijk dat ook is – onderdeel is van hun werk.’

Het is lastig om toe te geven dat je iets niet meer kunt wat je altijd zelf gedaan hebt. Dus wacht en mensen met hulp vragen. Maar als ondersteuning nodig is, dan is die bereikbaar. Patricia bijvoorbeeld, een vakvrouw. Zij helpt mensen hun huishouden weer op orde te krijgen. Daar is soms doorzettingsvermogen voor nodig: “Mensen hebben onze hulp nodig. Zij kiezen hier echt niet voor. Dat maakt ons werk hartstikke dankbaar.”

ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

| 11

meelopen met...

Op een van de bankjes voor in het nieuwe hoofdkantoor

Monique Veldkamp 23 oktober is voor het management en alle ondersteunende diensten de eerste werkdag na de geplande verhuizing. Vanaf die datum werken zij in het nieuwe hoofdkantoor op de Wethouder Jansenlaan 1 in Harderwijk. Voor facilitair adviseur Monique Veldkamp zal dan het uur van de waarheid aanbreken. Er gaan zo’n honderd collega’s in het pand werken. Is alles voor de 23e klaar?

Kunnen haar collega’s die dag daadwerkelijk aan de slag? Op het moment van schrijven nog niet, maar er zijn nog 41 dagen te gaan.

Op het oog lijkt het eenvoudig: je kiest een mooie, centraal gelegen locatie, je pakt verhuisdozen in en je verhuist, toch? “Het is een heel omvangrijk project”, aldus Monique, “alle facetten die bij mijn vakgebied horen, komen aan bod.” Waar collega’s straks nieuwbakken over de drempel stappen, heeft Monique er als projectleider al flink wat uurtjes op zitten: “Ik heb de verbouwing begeleid en de voorbereiding van alle facilitaire processen.

12 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

facilitair adviseur Door Mary Welter

Je kunt daarbij denken aan de inrichting van het kantoor, de postverwerking, de ontvangst van goederen, de glasbewassing en de schoonmaak. Ik kan dat niet allemaal alleen. Een goede samenwerking met collega’s en externen is daarom cruciaal. Hoe ik dat doe? Schuif aan tijdens de bouwvergadering!”

Bouwvergadering Om de tafel in Randmeer zitten Monique, Gerjan Stam, hoofd ICT, de extern projectleider van de bouw, een medewerker van het bouwbedrijf en een van de installateurs. Voor hen ligt een A3’tje met een enorme lijst aan actiepunten. Terwijl de heren zich van koffie voorzien, legt Monique uit: “Ik begon twee jaar geleden aan dit project door een business case te maken. In dit document stond waar we naar op zoek waren in een nieuw pand. In de loop van de tijd is dit steeds gedetailleerder uitgewerkt. Nu ligt er een

Inspectie Na de vergadering wandelen we van Randmeer naar de overkant van de straat om de bouw te inspecteren.

We passeren het parkeerterrein aan de linkerkant en steken over naar de ingang van het nieuwe kantoorpand.

Monique maakt een aantekening als ze over de drempel stapt: “Deurmat vervangen”.

Transparant

Wat begon als een business case is bijna realiteit draaiboek voor de bouw, de inkoop, de facilitaire processen en de verhuizing. Een aantal werkgroepen voert de acties uit die in de draaiboeken staan. Ik wil en kan niet alles wat er in die groepen gebeurt op detailniveau weten, dat is teveel.”

Lampen Tijdens de bouwvergadering passeren de meest uiteenlopende zaken de revue. Zo zijn de lampen nog aan boord van een schip, maar Monique verzekert dat ze wel op tijd aankomen. Opvallend is dat zij direct de maatvoering van de lampen oplepelt. Voor iemand die probeert niet te verzanden in details, weet ze er verrassend veel direct te noemen. Nog een paar actiepunten zijn: de afwerking van de geluidsisolatie in de cursusruimte en de bestelling van een brandblusser en een blusdeken voor in de keuken.

Moeiteloos lijkt ze te schakelen tussen het gesprek en haar laptop. “Heeft iedereen de plattegrond? Nee?” Pling!

Hij zit al in je postvak.

Wat bij binnenkomst opvalt, is de hoeveelheid glas en het open karakter van het gebouw. Vanuit de hal op de begane grond zijn de kantoren op de eerste verdieping zichtbaar.

Er is gekozen voor rustige kleuren, bijvoorbeeld voor het tapijt. Juist daardoor springen de Zorggroep-blauwe kasten extra in het oog. Monique: “Vlak voor mijn vakantie kwam ik erachter dat de bestelde kasten niet geschikt waren om foldermateriaal op te leggen. Gelukkig kon ik het nog net aanpassen!” Terwijl Monique met een medewerker van het bouwbedrijf een probleem over een van de deuren bespreekt, is er tijd om wat foto’s te maken.

Plant “Het is toch raar dat hier geen grote plant zou kunnen staan”, zegt ze even later. “Er zou niet genoeg licht zijn volgens de leverancier.” Monique wil het idee duidelijk nog niet loslaten. Zou de plant er uiteindelijk komen? Misschien moet je zelf eens komen kijken. We houden aan het eind van het jaar een officiële opening. In de tussentijd is het vanaf de 23e business as usual. En hoewel het niet op de nieuwe deurmat komt te staan, ben je van harte welkom!

Vastgoedcollega’s Anita van der Haar en Jeannine van Ark nemen ook een kijkje.

NOG EEN PAAR FACILITAIRE ZAKEN: Vanaf 23 oktober is het adres van het hoofdkantoor: Zorggroep Noordwest-Veluwe Wethouder Jansenlaan 1, 3844 DG Harderwijk Ons nieuwe postadres: Postbus 392, 3840 AJ Harderwijk Let op! Vanaf die datum verandert ook het telefoonnummer in: 088 056 3000.

Interne post kun je sturen onder vermelding van ‘Wethouder Jansenlaan’ Op 19 en 20 oktober gaan wij verhuizen. Het servicebureau is in die periode gewoon bereikbaar.

Parkeertip:

Heb je een afspraak met een van de collega’s aan de Wethouder Jansenlaan?

Parkeren op het terrein van Randmeer is niet de bedoeling.

Op het naastgelegen parkeerterrein kun je de eerste twee uur gratis parkeren.

ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

| 13

kort nieuws

HalloZorg

HalloZorg op je tablet

Een goede samenwerking tussen familie en naasten, vrijwilligers en beroepskrachten om de zorg voor de cliënt beter te laten verlopen: daarvoor maakt de Zorggroep zich sterk. De technologie kan ons hierbij helpen. HalloZorg is een interactief platform dat de mogelijkheid biedt op een laagdrempelige manier via bijvoorbeeld je tablet met alle betrokkenen te communiceren, foto’s te delen, taken te (ver) delen en de cliëntagenda te beheren; op een Facebookachtige manier. In het najaar van 2015 deden we hiermee de eerste ervaringen op tijdens een pilot bij verzorgd wonen in De Dillenburg. Na een tijdje radiostilte gaan we nu weer van start: in september op afdeling Crocus en vanaf november bij alle andere verzorgd en beschermd wonen-afdelingen. We kunnen het niet alleen makkelijker maken, maar ook nog eens leuker! Projectleider is Joran Hoogenberg.

Pilot triagekaart: voordat je een arts of verpleegkundige belt…

“Er is iets mis met een cliënt”. Met die mededeling bel je bezorgd de verpleegkundige of de arts. Vervolgens krijg je een rij vragen op je afgevuurd: wat vertelden de controles je? Hoe ligt de cliënt erbij na die val? Allemaal gegevens die de verpleegkundige of arts nodig heeft om de juiste afwegingen te kunnen maken, waaronder: moet ik direct komen of niet? In de praktijk blijkt dat die controles niet altijd allemaal gedaan zijn vóór het bellen. Als ze dan alsnog gedaan moeten worden, gaat onnodig tijd verloren.

Tijdens de onderzoeken naar calamiteiten bleek bijvoorbeeld dat cliënten na een val al verplaatst werden, voordat de verpleegkundige/arts was gebeld. Achteraf werd vastgesteld dat deze verplaatsing niet goed was voor de cliënt.

Een kleine werkgroep, bestaande uit verpleegkundigen B&V (Jenny van Dijk en Anneke Bruinink), een verpleegkundige van de ambulante dienst (Janneke van der Net), een SO (Pieter Schimmel) en Sandra Oldewarris, heeft nagedacht over de vraag hoe we teams kunnen ondersteunen om te komen tot de juiste controles en acties, voordat zij de arts/verpleegkundige bellen.

Dit resulteerde onder andere in een ‘triagekaart’ in zakformaat waarop staat: • welke 1e controles je moet doen.

• wat je moet doen en laten bij situaties waarin een cliënt op de grond aangetroffen wordt • aan welke aanvullende afspraken je moet denken • en de benodigde contactgegevens Om te checken of de triagekaart daadwerkelijk gebruikt wordt en of teams er makkelijk mee kunnen werken, loopt momenteel een pilot in Harderwijk. De eerste resultaten zijn bemoedigend! Hierna gaan we het evalueren en kan uitrol naar de andere regio’s plaatsvinden.

14 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

EEN MOOI, LICHT EN PRETTIG GEBOUW IN EEN PRACHTIGE, BOSRIJKE OMGEVING

Opening nieuwbouw De Vlindertuin Sonnevanck Door Magda Olofsen

Op donderdag 21 september is bij Sonnevanck het nieuwe gebouw De Vlindertuin geopend. Vanaf begin oktober wonen 25 ouderen in De Vlindertuin die er psychogeriatrische zorg krijgen. De openingshandeling bestond uit de onthulling van het gevelbord door bewoner De heer Rijken, Henk Bakker, commercieel manager van hoofdaannemer Van Wijnen Harderwijk en Marian van der Linden, projectleider van de nieuwbouw bij Zorggroep Noordwest-Veluwe.

De aanwezigheid van kinderen van de Beatrixschool uit Ermelo maakte de openingshandeling extra feestelijk.

Een nieuw team collega’s staat vanaf 2 oktober klaar om de nieuwe bewoners warme en vakbekwame zorg te bieden. Ze gaan dat doen in

een “mooi, licht en prettig gebouw in een prachtige, bosrijke omgeving”, aldus Marian van der Linden over het nieuwe complex.

De Vlindertuin De naam van het gebouw is bedacht door Cosima Bronger, woonzorgbegeleider in De Korenbloem.

Na de openingshandeling was het de eer aan motorzaagkunstenaar Dennis van Kraaij om een beeld te maken voor in de tuin. De opening van de nieuwbouw viel samen met de jaarlijkse familiedag. Deze dag had als thema meegekregen “Oud en Nieuwbouw” wat terug te vinden was in de verschillende activiteiten.

Zo konden bezoekers luisteren naar Koor Ermeluiden, op de foto worden gezet door een fotograaf of meedoen met oude en ultramoderne spellen.

ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

| 15

uitgelicht

Onvrijwillige zorg in de thuiszorg Een verzorgende maakt ontbijt klaar voor een cliënte met dementie en pakt haar medicatie. Vervolgens plaatst zij de medicatie op een plek waar de vrouw niet bij kan. Of ze maakt het ontbijt klaar en geeft de medicatie zonder dat de cliënte het door heeft. Het zijn voorbeelden van vrijheidsbeperkingen in de thuiszorg. In de huidige wetgeving zijn ze niet toegestaan, maar wat doe jij als de gezondheid van een cliënt anders mogelijk in het geding komt?

Collega’s in de thuiszorg hebben dagelijks dilemma’s waar geen pasklare oplossing voor is. En doordat ouderen langer thuis blijven wonen, worden dit er steeds meer. Hoe handel je als een cliënt verward is?

Af en toe dwaalt of rommelt met de medicijnen?

Doe je dan respectievelijk het huis op slot, of verberg je medicatie achter slot en grendel of dien je min of meer stiekem medicatie toe? Met wie bespreek jij je dilemma’s? De nog aan te nemen nieuwe Wet zorg & dwang biedt collega’s in de thuiszorg handvatten om daar mee om te gaan.

16 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

Door Erik Gosker

Wet zorg & dwang In de nieuwe wet, die nog in ontwikkeling is, wordt voor vrijheidbeperkende maatregelen een nieuwe term gebruikt: ‘onvrijwillige zorg’. Dat is zorg die niet conform de wens is van de cliënt. Onvrijwillige zorg mag niet zomaar worden toegepast. Ook bij ernstig onbegrepen gedrag of in een gevaarlijke situatie is vrijwillige zorg het uitgangspunt. De nieuwe wet wil echter ruimte bieden waar dit niet meer mogelijk is.

Er moet aan allerlei criteria voldaan worden, voordat je onvrijwillige zorg mag toepassen. ‘Nee, tenzij...’ is

altijd het uitgangspunt. Om onvrijwillige zorg te mogen toepassen moet je eerst vaststellen of er sprake is van ernstig nadeel voor de cliënt. En dat roept al vragen op.

Wie bepaalt dit? De wijkverpleegkundige, de familie of de huisarts? En wat doe je in belang van de cliënt? Hoe lang wacht je? Waar ligt de grens? Het is een onderwerp dat leeft in de thuiszorgteams.

Visie van de Zorggroep De zorg wordt complexer. Dat merken we elke dag. Hoe gaan wij om met situaties waarin de veiligheid van de cliënt in gevaar is? Wat is de visie van de Zorggroep? Tijdens een werktafel bespraken we de voorbeelden. De kaders die de huidige wet geeft blijken in de praktijk vaak onduidelijk.

Onvrijwillige zorg wordt al toegepast, alleen zijn we ons daar niet altijd van bewust.

De Bopz-commissie werkt aan beleid en handvatten om collega’s in de thuiszorg zo veel als mogelijk te helpen.

We gaan samen met jullie en huisartsen, overleggen hoe we moeten en willen omgaan met de vraagstukken en de wet. Zo komen we tot gedegen beleid en geven we collega’s in de thuiszorg handvaten om met moeilijke situaties om te gaan.

Tot die tijd gaan we er vanuit dat collega’s zorgvuldig omgaan met de vrijheid van cliënten. Twijfel je? Vind je het moeilijk? Overleg dan met collega’s waaronder de wijkverpleegkundige, of de casemanager dementie in jouw regio. Je kunt ook de huisarts bij deze vraagstukken betrekken. Bovendien zijn de specialisten ouderengeneeskunde van de Zorggroep beschikbaar om mee te denken. Zo willen we met zijn allen veilige en zoveel mogelijk vrijwillige respectvolle zorg bieden aan cliënten.

“We gaan ervan uit dat collega’s zorgvuldig omgaan met de vrijheid van cliënten.”

E-LEARNING:

PLUG & PLAY BOPZ:

Wil je online oefenen of meer weten over onvrijwillige zorg in de thuiszorg?

Kijk eens op: http://www.vilans.nl/nieuwsoverzichtelearning-vrijheid-veiligheid-thuiszorg.html

De Bopz-commissie maakt deel uit van de Plug & Play-groep; maatregelen op maat en zorg voor cliënten met gedragsproblemen. Deze groep is onder andere bezig met de juiste vastlegging over vrijheidsbeperking in dossies, Bopz-traingen voor medewerkers, een verkorte weergave van het Bopz-protocol en de genoemde handvaten voor thuiszorgmedewerkers.

ZORGFOCUS 2 | JULI 2017

| 17

kort nieuws

Elim gaat verbouwen Elim zal in december 2017 een nieuwe woongroep voor tien bewoners openen. Hierdoor kunnen meer mensen met lichamelijke klachten in Putten blijven wonen. Om die woongroep – met de werknaam Koudhoorn –

op de begane grond te realiseren, geeft Elim grotendeels de kantoorruimtes op.

Ook woongroepen Bijsteren en Steenenkamer leveren ruimte in. Zij gaan samen woongroep Husselerveld vormen voor negen bewoners met dementie. Husselerveld is niet alleen

Tijd voor verandering

Be

t nk da

nu

vo or j

ou

r Voo

er lat or Vo

j mi or Vo

Jarenlang werd heton eb ard eindejaarsevenement van a W de Zorggroep gehouden in het Dolfinarium. Dit jaar gaan we een andere invulling geven aan de uitreiking van het eindejaarsgeschenk.

Wat er gaat gebeuren blijft nog een verrassing.

Houd intranet in de gaten.

Voor jo u&

Voor m

ij?

es

r all Voo

Volg ons

De facebookpagina van de Zorggroep houdt je op de hoogte van ontwikkelingen en gebeurtenissen 1. in verschillende regio’s en locaties. Ook jij kunt mooie momenten, nieuws en activiteiten delen.

18 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

or Vo

een bestaande wijk in Putten, het staat tevens voor de wijze waarop het team tot stand komt: door elkaar gehusseld. Wil je meer weten over de verbouwing in Elim? Lees dan op de intranetpagina van vastgoed de nieuwsbrief Verbouwing Elim.

vrijwilliger Irma Hop “Cliënten verdienen die extra aandacht”

Door Magda Olofsen

“Ik wilde graag een steentje bijdragen aan de maatschappij en ging op zoek naar vrijwilligerswerk in de ouderenzorg. Dat leek me wel wat, maar ik wilde meer dan alleen koffieschenken. Op de website zag ik een vacature voor een gastvrouw bij Reactiveringscentrum Klimop. Na een enthousiast gesprek ben ik begonnen.

Vanaf de eerste dag heb ik het naar mijn zin. Ik kom elke donderdagmorgen.

Het doet mij goed en dat geldt ook voor de mensen. Iedere keer is weer bijzonder.

Ontbijtbuffet

Leuk team

’s Morgens begin ik met hulp bij het ontbijtbuffet. Cliënten van Klimop worden gestimuleerd om zoveel mogelijk zelf te doen en waar nodig assisteer ik. Ik begeleid cliënten naar het ziekenhuis onder andere voor bloedprikken, röntgenfoto’s en onderzoek. Zo komt het dat ik heel goed de weg weet in St. Jansdal. Cliënten vinden het prettig dat er iemand meegaat. Tijdens het wachten is het fijn als ze tegen iemand aan kunnen praten. Het gaat dan niet alleen over hun ziekte; we lachen wat af. Ook ga ik regelmatig een eindje buiten met ze wandelen.

Bij Klimop werkt een leuk team. Alle vrijwilligers horen er helemaal bij. Ze zijn blij met ons en laten dat ook merken.

We worden echt gewaardeerd. We gaan ook mee als er een uitje wordt georganiseerd. Ik ben hier nu al vijf jaar en hoop dit nog heel lang te doen.”

Het werk is erg afwisselend Cliënten verblijven een korte periode bij Klimop dus je ontmoet steeds andere mensen. Af en toe zie je cliënten weer terug, omdat ze bijvoorbeeld aan de andere heup of knie geholpen zijn. Sommigen herkennen mij en weten mijn naam nog. Hoe leuk is dat! Het zou wel heel fijn zijn als er nieuwe vrijwilligers komen voor het weekend.

“Cliënten vinden het

prettig dat er iemand meegaat. Tijdens het

wachten is het fijn als ze tegen iemand aan kunnen praten.”

ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

| 19

geluksmoment

Muziek. Dat is haar passie...

Door Magda Olofsen

Muziek. Dat is haar passie. Daar leeft ze

voor. Tot ze ernstig ziek werd en haar wereld instortte. Maar ze liet zich niet klein krijgen.

Lisanne Spaander, een bijzondere zangeres.

In augustus gaf ze een huiskamerconcert

in De Amaniet. Lees de reactie van Lisanne.

Ontroerend “Dat was in een woord mijn

huiskamerconcert in De Amaniet. Ik vind

het zo leuk om op steeds weer nieuwe en onverwachte plekken te komen zingen.

Ik heb nog niet eerder in een zorgcentrum een huiskamerconcert gedaan, maar wat was het leuk! De bewoners, allemaal op

leeftijd, leefden zó met mij mee en waren zo ontroerd door mijn verhaal. Een meneer zei

tegen mij dat hij kracht put uit mijn liedjes; wat een eer om dat te horen. Ik krijg er nog steeds kippenvel van als ik hoor wat mijn

“Lisanne zingt in mijn hart,” aldus een bewoner

liedjes voor anderen betekenen.”

“Ik vul het repertoire van mijn eigen liedjes

aan met andere nummers die daar goed bij passen; gevoelige, maar ook vrolijke liedjes.

Ik vond het geweldig hoe deze lieve mensen de liedjes meezongen die ze kenden; wat een fantastische sfeer! Een mevrouw zei

dat ik ‘in haar hart zing’, wat een prachtig compliment!”

Meer informatie over Lisanne kun je lezen op haar website www.lisannespaander.nl

@znwv

facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe/

company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe

20 | ZORGFOCUS 3 | OKTOBER 2017

www.znwv.nl