Zorgfocus oktober2018

Zorgfocus

NUMMER 4 OKTOBER 2018

Voor medewerkers en vrijwilligers van de Zorggroep Met ĂŠn voor elkaar

blog van Margreeth Vakmanschap en gezond verstand weer in de hoofdrol

5

Zorgondernemer Francisca Zantingh, zorgondernemer in hart en nieren

14

Geluksmoment Poppenkinderen voor bewoners met dementie

20

agenda

tip Tommie in de zorg

“Ik ga toch geen mensen

wassen?’ zei Tommie

13 oktober – Open huis Hospice Jasmijn Harderwijk

Niessen toen zijn moeder hem voorstelde om een tijdje in de zorg te gaan werken nadat hij met

school was gestopt. Maar

na een jaar ICT en een jaar marketing werd het tijd

voor een nieuwe wending.

Tommie ging de opleiding

tot verzorgende volgen en meteen voelde het goed.

Nu werkt Tommie als

wijkverpleegkundige in

de wijkzorg en in een hospice. En het heeft hem veel gebracht.

Om zijn werk positiever onder de aandacht te brengen schrijft hij blogs onder de titel “Tommie in de zorg’. Hij wil laten

zien hoe mooi het vak is én hoe moeilijk het soms kan zijn.

Binnen no time had hij meer dan tienduizend volgers. En nu is daar dus het boek, waarin hij openhartig en eerlijk vertelt

over Tommie in de zorg. Een boek voor iedereen die bekend is

15 oktober – Nationale Handenwasdag 16 oktober – Pensioenbijeenkomst voor medewerkers van 57 jaar en ouder.

Kijk voor meer informatie op Intranet.

27 oktober – Dag van de Ergotherapie 10 november – Dag van de Mantelzorg 7 december – Dag van de Vrijwilliger

colofon

met de zorgverlening of juist helemaal niet. Dit boek bevat

treffende observaties, waardevolle levenslessen en ontroerende ontmoetingen uit de dagelijkse praktijk.

Volg ons

De facebookpagina van de Zorggroep houdt je op de hoogte van ontwikkelingen en gebeurtenissen in verschillende regio’s en locaties. Ook jij kunt mooie momenten, nieuws en activiteiten delen.

Zorggroep Noordwest-Veluwe is specialist in ouderenzorg

Zorggroep Noordwest-Veluwe

zorg en welzijn waar het nodig is, thuis, in één van

Telefoon: 088-0563000

in Ermelo, Harderwijk, Nunspeet en Putten. Wij bieden

onze tien woonzorgcentra of bij Reactiveringscentrum

Klimop, Hospice Jasmijn en het Specialistisch Centrum

Postbus 392, 3840 AJ Harderwijk E-mail: servicebureau@znwv.nl | Internet: www.znwv.nl

Ouderenzorg.

Redactie – Anita Kiers, Magda Olofsen, Francisca Toes, Mary Welter

Zorgfocus is een uitgave van de afdeling communicatie

Cover – mevrouw Dijkhuizen en Rozanne Uijttenbroek

van de Zorggroep Noordwest-Veluwe.

2 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

Grafisch ontwerp – Ontwerpgroep Lale, www.lale.nl

van de redactie

inhoudsopgave

Ik zie (geen) mogelijkheden

Zorg-

ondernemer

Onlangs was ik aanwezig op een bijeenkomst van de Rabobank met als thema ‘Geen opvolging, wat nu?’ In de zaal zaten voornamelijk agrarische ondernemers zonder opvolgers. Het was een interessante bijeenkomst, vooral omdat het goed is om tijdig na te denken over de toekomst van je bedrijf. Nu wil ik in deze rubriek niet gaan schrijven over financiële cijfers, fiscale termen en oplossingen. Maar wel over iets dat mij van deze bijeenkomst het meeste is bijgebleven. Zeg nooit “Ik zie geen mogelijkheden”, maar zeg in plaats daarvan “Ik zie mogelijkheden!”

14

Het is goed om tijdig na te denken over de toekomst van het bedrijf. Maar ook om anderen erbij te betrekken, want zij zien vaak mogelijkheden die jij op dat moment (nog) niet ziet. Dit gegeven zouden wij kunnen vertalen naar de Zorggroep, waar wij op dit moment druk bezig zijn met de zoektocht naar nieuwe medewerkers. Wij zouden ook zo’n bijeenkomst kunnen organiseren, maar dan met het thema ‘Geen personeel, wat nu?’

Blog Margreeth Vakmanschap en gezond verstand weer in de hoofdrol

4

Gespot op social media Dagje naar de dierentuin

6

Dierbaar bezit

7

Uitgelicht Gastvrouwen op De Arcade: koffie met een beetje liefde

8

Meelopen met...

Jan Kievit: geestelijk verzorger en gespreksleider Moreel Beraad

10

In jouw schoenen Ard Kleijer en Janneke de Wal

12

Zorgondernemer Zorgondernemer Francisca Zantingh

14

Uitgelicht Oosterhoorn weer in beweging

16

Kort nieuws

18

Vrijwilliger

19

Nieuwstips en/of reacties:

Geluksmoment

20

postbus 392, 3840 AJ Harderwijk, telefoon 088 - 056 3000

Zo zijn wij met een groep medewerkers van start gegaan met de arbeidsmartktcampagne. Het doel van deze campagne is het enthousiasmeren en binden van nieuwe medewerkers. Belangrijk is dat de campagne laat zien dat iedereen in de zorg kan werken, ongeacht opleiding en/of werkervaring. Lees maar in het artikel op pagina 8 over de gastvrouwen op De Arcade of het kort nieuws berichtje op pagina 18 over de landelijke campagne IK ZORG waarvoor medewerkers werden geïnterviewd en gefotografeerd.

Ook zijn we bezig met het maken van filmpjes, vlogs en het delen van verhalen van enthousiaste medewerkers om te laten zien hoe mooi de ouderenzorg is. De rol van jou als medewerker van de Zorggroep is heel belangrijk.

Jullie zijn immers de ambassadeurs van onze organisatie.

Dus zie jij mogelijkheden? Laat het ons weten!

Veel leesplezier!

Magda Olofsen

Zorggroep Noordwest-Veluwe, socialmedia@znwv.nl

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

|3

Vakmanschap en gezond verstand weer in de hoofdrol blog van Margreeth Margreeth Kasper de Kroon Raad van Bestuur

Ken je dat? Heb je net al je oude kledingzakken weggegooid, is de jaren 70-mode ineens weer hip! Dat zul je altijd zien. Soms neem je afstand van zaken waar je later weer op terugkomt. Niets zo veranderlijk en eigenlijk dus ook voorspelbaar als het leven…

Soortgelijke golfbewegingen zie je ook in de zorg. Goede dingen komen en goede dingen gaan. Vroeger was de relatie tussen zorgverleners en zorgvragers gebaseerd op vertrouwen en aandacht en het werk van de professional op passie en vakmanschap. Maar de maatschappij veranderde snel en ingrijpend. Individualisering, vergrijzing, privatisering, marktwerking; ze maakten dat er andere eisen werden gesteld aan de zorg. Het moest efficiënter, zakelijker en met minder. Ieder dubbeltje moest als het ware twee keer worden omgedraaid en we moesten er drie keer verantwoording over afleggen. Bureaucratie, controle en standaardisatie gingen ten koste van het gevoel van bewegingsruimte van zowel de professional als de cliënt. Presteren en verantwoorden leken belangrijker dan het inzicht van vakmensen en collegiaal samenwerken, dan warmte en aandacht en dan ruimte en tijd. Waar bleef de cliënt? En waar de vakman?

Doen waarin je goed bent De komende jaren komt er gelukkig weer meer geld voor de ouderenzorg. Om in aanmerking te komen voor het extra budget, moeten we van de minister per locatie een verbeterplan inleveren bij het zorgkantoor. Eerst was ik daar niet blij mee. Wat een gedoe! Maar nu zie ik de meerwaarde.

Iédere locatie heeft kans gekregen om na te denken over

4 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

waaraan zij het willen uitgeven en hoe het daar beter kan.

Daardoor komen er prachtige, eigen plannen tot stand.

Met daadkracht en passie, helderheid en structuur, vol vakmanschap en ondernemerschap, mensgerichtheid én eigenaarschap. En er lijkt ook maatschappelijk weer ruimte voor het goede ‘van vroeger’: meer waardering voor de professional, voor vakmanschap, voor vertrouwen, aandacht, ruimte en diversiteit. Je kunt weer gaan doen waarvoor je ooit gekozen hebt! Niet alleen de cliënt, maar ook de medewerkers in de frontlinie komen meer centraal te staan met hun bezieling en vakmanschap.

Staf en management staan hen ten dienste. Iedereen doet waarin hij goed is en levert daarmee een bijdrage aan waar het écht om draait: prachtige, warme en uitstekende ouderenzorg. De zorg wordt weer menselijk!

Meebewegen zonder zwabberen Gooien we daarmee al het andere weer overboord?

Welnee. Het gaat erom dat we een goede balans vinden tussen mensgerichtheid én een gezond bedrijfsresultaat.

Tussen ruimte voor initiatief en gezond verstand én voor verantwoording afleggen aan de maatschappij over wat wij doen en waarom we dat doen. Tussen efficiënt werken en aandacht en warme zorg. Tussen je eigen koers varen

Is jou iets opgevallen binnen de organisatie of heb je vragen over het beleid? Stuur een bericht naar socialmedia@znwv.nl

én lenig en wendbaar inspelen op de veranderingen en schommelingen die op ons af zullen blijven komen.

De politieke wind kan morgen ineens weer anders waaien en daarop moeten we zijn voorbereid. Maar zonder te zwabberen; ondanks alle turbulentie blijven we wel een stabiele koers varen. Onze visie blijft recht overeind staan: wij voegen waarde toe aan vitaliteit en welbevinden van ouderen vanuit een christelijke levensvisie! Maar ‘stippen op de horizon’ en strakke plannen daar naartoe zijn niet meer van deze tijd.

En zo zullen we nog wel vaker onze werkwijze aanpassen.

Zelforganisatie is een prachtig manier om de zorg zo dicht mogelijk rondom de zorgvrager te organiseren en we zijn daar vol overtuiging op overgestapt. We gaan op de ingeslagen weg voort, maar bij nader inzien zijn er zaken die misschien toch beter door specialisten georganiseerd kunnen worden. Laat de zorg haar mooie zorgtaken uitoefenen, laat de verpleegkundigen en gespecialiseerd opgeleide zorgmedewerkers doen waarin zij goed zijn

en laat de inkoop of het oplossen van knelpunten in de roosters bijvoorbeeld doen door iemand die daarin is gespecialiseerd. Dat is ook vakmanschap!

Korenbloem en verbinding Uitdagingen te over, maar de grootste is toch wel de krappe arbeidsmarkt. Het is de taak van ons allemaal om hier iets aan te doen. Door ambassadeur te zijn voor jouw mooie vak bijvoorbeeld en door creatieve oplossingen te zoeken die misschien niet zo snel voor hand liggen.

We hebben keihard collega’s nodig! Maar in al die krapte ontstaat soms ook iets moois: creativiteit. Deze zomer nog!

Het augustusrooster op de Korenbloem was zo goed als rond, maar drie diensten konden met geen mogelijkheid worden ingevuld. Het management kwam met een idee.

Ze daagden niet-zorgcollega’s uit om de handen uit de mouwen te komen steken. Het gevolg: alle drie de diensten zijn (letterlijk) dubbel en dwars ingevuld door enthousiaste stafmedewerkers ter ondersteuning van de professional die niet met vakantie was. Zó ontstaat verbinding!

De heer Cranenbroek en Gerda Wildemande With (Elim

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

|5

gespot op social media Soms lees je iets op social media waar

je gewoon meer van wilt weten! Dit keer het verhaal achter het Facebookbericht over een dagje naar de dierentuin.

Door Magda Olofsen

Mevrouw Dijkhuizen en Rozanne Uijttenbroek, genieten zichtbaar. Een waardevol moment!

Wat een geweldige dag!

“Vandaag zijn een heel aantal bewoners, familie en personeel van afdeling Sering, locatie Ittmannshof, naar dierenpark Amersfoort geweest. Wat een geweldige dag!”, schreef Heleen Vos eind juli op Facebook

“Het idee ontstond tijdens een pauze” vertelt Heleen.

“Het leek mij en mijn collega’s Rozanne Uijttenbroek en Charlotte Menges zo leuk om een keer met onze bewoners naar de dierentuin te gaan. Op de afdeling Sering van locatie Ittmannshof wonen mensen die nog vrij goed kunnen. Toen wij riepen ‘we moeten eigenlijk naar de dierentuin’, waren onze collega’s direct enthousiast.

Wij hebben ons idee aan familie voorgelegd en alles in werking gezet. We regelden een busje, auto’s en met bijna de hele afdeling vertrokken wij richting Amersfoort.

Heleen bleef achter met enkele bewoners die helaas niet mee konden of mee wilden.

De familie was zo enthousiast dat zij besloten ook mee te gaan. Prachtig natuurlijk in het kader van familieparticipatie. De collega’s waren zo enthousiast dat zij

6 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

in eigen tijd meegingen. Het weer was mooi, de sfeer was goed, iedereen genoot. Moe en voldaan vertrok de groep einde van de middag weer richting Nunspeet.

Dat het een geslaagde actie was bleek wel uit de reacties van de bewoners. Een week later werd er nog over het uitje naar de dierentuin gesproken.

Waardigheid en trots Ook veertig bewoners van Randmeer en Weideheem brachten een bezoek aan dierenpark Amersfoort. Tineke Bulthuis, dagbestedingscoach, “Het was een wens van de inmiddels overleden heer van Geffen. We besloten om de wens toch door te laten gaan. Met familie en naasten hebben we een stralende dag gehad. De bewoners hebben enorm genoten.” Deze dag is mogelijk gemaakt door Waardigheid en Trots.

dierbaar bezit familie Klein Resink dierbaar bezit: papegaai Elvis In bezit sinds: 1988 Door Magda Olofsen

Op het terras van Weideheem tref ik

eigenaar was hij slecht behandeld

een praatje. “Om dichter bij onze zoon

Dat krijsen hebben wij met veel geduld

het echtpaar Klein Resink. We maken te wonen zijn wij drie jaar geleden

verhuisd van de Achterhoek naar de

Veluwe. Een hele stap, maar het bevalt ons goed in Harderwijk. Ook Elvis,

onze papegaai heeft zijn plekje hier gevonden. Elvis woont al 30 jaar bij

ons. We hebben hem gekregen toen

hij een jaar was. Een familielid had een papegaai en het leek ons ook wel wat.

Een papegaai is niet goedkoop We betaalden er in die tijd 1.000

waardoor hij in het begin veel krijste.

afgeleerd. Elvis verblijft het liefst in zijn kooi en aanraken vindt hij niet prettig.

Hij komt wel buiten, maar blijft altijd in

zijn kooi zitten. Hij is dol op eten en laat

dat merken door te roepen, lekker, lekker. ’s Morgens zegt hij altijd hallo en bij het weggaan aju. Hij kan ook dansen, maar

schuwing dat deze Elvis niet van vrouwen

een keer per week onder de douche met

aan, zijn veertjes gaan recht overeind

niet als er vreemden bij zijn. Hij gaat

kooi en al. Hij heeft niet altijd zin in een

wasbeurt en laat dat duidelijk merken.”

houdt. Bij binnenkomst kijkt hij mijn

staan, maar gelukkig gaat hij niet krijsen.

Misschien scheelt het dat ik blond ben…

gulden voor. Een hoop geld, maar we

hadden het er graag voor over. Je moet

Onze Elvis houdt niet van vrouwen

Op de foto wil Elvis wel. Hij komt zelfs zijn

er wel rekening mee houden dat een papegaai erg oud kan worden en om

Intussen ben ik wel heel nieuwsgierig

deurtje zitten. Zijn baasje geeft hem

veel aandacht vraagt. Door de vorige

naar Elvis en vraag of ik hem mag

ontmoeten. “Dat mag, met de waar-

kooitje uit en gaat op het openstaande

wat te eten en zo kan ik een mooie foto maken. Een bijzonder ontmoeting.

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

|7

uitgelicht Anita Jansen, locatiemanager Evelien Hop, gastvrouw

Pilot gastvrouwen op De Arcade

Koffie met een beetje liefde

Door Anita Kiers

Tijdens de introductiebijeenkomst voor nieuwe medewerkers kwam ik ze voor het eerst tegen: de kersverse gastvouwen van De Arcade. Het was een levendige boel: de energie en het plezier spatte van de nieuwe collega’s af. Eén van hen is Evelien Hop. Samen met locatiemanager Anita Jansen vertelt ze meer over deze nieuwe functie waarvan er zeker meer gaan komen!

‘Het is hier in de avonden niet te doen. We rennen en vliegen en hebben alleen tijd voor onze zorgtaken. Een beetje aandacht voor de bewoners? Dat schiet er volledig bij in! Kunnen we niet wat extra VIG’ers aannemen? ’, kreeg Anita Jansen afgelopen december te horen van haar collega’s op De Arcade. Ze was toen nog maar net

8 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

benoemd tot locatiemanager, maar wist al wel dat dat geen eenvoudige opgave zou worden. “Als ik een blik VIG’ers kon opentrekken, zou ik dat meteen doen.

Maar iedereen weet dat die heel moeilijk te vinden zijn.

Dus moeten we creatief zijn.” En zo ontstond de zeven maanden durende pilot ‘gastvouwen op De Arcade’.

Aandacht en ademruimte Evelien Hop vindt gastvrouw-zijn een tópbaan! “Wij mogen alles doen wat leuk en mooi is. Een spelletje, iemand een lekker bakkie koffie geven, familie ontvangen, liedjes zingen, taarten bakken, voorlezen, puzzelen, nagels lakken. Kort samengevat: koffie met een beetje liefde!”, zegt ze stralend.

Anita: “Het is inderdaad een hele brede functie. Je bent een soort huismoeder. Bewoners krijgen nu de aandacht die ze verdienen en collega’s hebben meer ademruimte gekregen. Ik ben er trots op dat het hier kan en dat ik de kans heb gekregen om de pilot hier te doen!”

Baan verkoopt zichzelf De belangstelling was direct heel groot. Anita: “We hebben geen vacature opgesteld, maar via mond-tot-mondreclame kregen we zeker 40 reacties. Deze baan verkoopt zichzelf. Allemaal vrouwen met verschillende leeftijden en zonder zorgachtergrond. Tijdens een eerste bijeenkomst, half februari, wisselden we verwachtingen uit.

Daarna volgden er verdiepende klikgesprekken. We lieten de afdeling zien en vroegen: wat voor een gevoel heb je als je hier rondloopt? Een paar mensen vielen toen af, bijvoorbeeld omdat we hun taalgebruik ongepast vonden of omdat ze ongeïnteresseerd overkwamen.

We willen wel mensen met bepaalde houding en stevigheid. De belangrijkste taak van een gastvrouw is: aandacht voor bewoners zodat de zorg kan zórgen.

Zij moeten zich niet ook nog eens moeten bezighouden met de gastvrouwen. Als gastvrouw kun je zonder zorgdiploma toch je hart volgen. En als je wilt, kun je doorgroeien en bijvoorbeeld de VIG-opleiding gaan doen.”

Toetje op een werkdag Evelien wil dat niet. “Ik ben bang dat ik alles dan veel te veel mee naar huis ga nemen. Nu kan ik in alle rust mooie en leuke dingen doen en dat bevalt me prima.

Ons allemaal trouwens. De gastvrouwen hebben het onderling erg leuk met elkaar. Dat heb je wel gemerkt bij de introductiebijeenkomst. We hebben allemaal dezelfde geweldige baan en zijn daarover allemaal even enthousiast. Een aantal doet dit naast de eigen drukke baan. Ik ook! We zien het werken op De Arcade als het toetje op een werkdag.”

Evelien Hop:

“En hoe fantastisch is

het om een vrouw die

bijna niet beweegt, toch een beetje in beweging te krijgen.”

Alsof ze me nog niet genoeg overtuigd heeft, gaat ze door: “Laatst was een vrouw behoorlijk agressief en ze moest erg huilen. Ik ben toen voor haar gaan zitten en ben heel zachtjes voor haar gaan zingen. Je zág haar ontspannen en voor zover dat lukte, begon ze mee te zingen. Een andere vrouw die op haar sterfbed lag, mocht ik veel warmte en aandacht geven. Ook zij werd heel ontspannen en rustig.

En hoe fantastisch is het om een vrouw die bijna niet beweegt, toch een beetje in beweging te krijgen? En zie je die meneer daar? Daar vergader ik altijd mee. Het is zó mooi om tijd te hebben om in te spelen op iemands achtergrond!

Ik ben alleen heel erg bang dat het na de pilot stopt...”

Familie positief en complimenteus “Welnee!”, zegt Anita overtuigd. “Ik heb het in mijn locatieplan voor de komende jaren opgenomen en ik weet dat heel veel collega-managers hetzelfde hebben gedaan in hun locatieplannen. Mijn doel is: per woning één gastvrouw. In de pilotfase is er één gastvrouw voor twee woningen. En dat is al fantastisch. Cliënten fleuren ervan op en ook familie is heel positief. Zij zien een grote verbetering en zijn complimenteus. Reden genoeg om in volle vaart door te gaan!”

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

|9

meelopen met...

Gespreksleiders Jan Kievit en Carolina Stegenga

Jan Kievit

Geestelijk verzorger en gespreksleider moreel beraad

In zijn kantoor op locatie Sonnevanck is geestelijk verzorger Jan Kievit druk met de voorbereiding voor het moreel beraad van morgen. Het is voor Jan de eerste keer dat hij gespreksleider is. Een beetje spannend is het wel, maar hij heeft er zin in!

Carolina Stegenga is ook gespreksleider moreel beraad binnen de Zorggroep en geeft Jan nog wat laatste tips en adviezen.

“Kunnen jullie beginnen met te vertellen wat een moreel beraad is?”, is de eerste vraag die ik Jan en Carolina voorleg.

Vol enthousiasme vertellen zij dat, wanneer je in een bepaalde zorgsituatie tegen een dilemma aanloopt, het moreel beraad een gesprek is waarin je met elkaar zoekt naar wat in de betreffende situatie goed handelen is.

“Samen probeer je een antwoord te vinden en elkaar te ondersteunen bij het maken van keuzes. Ethische kwesties

10 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

Door Francisca Toes

bespreken we volgens een vaste systematiek. Denk aan een cliënt met onbegrepen gedrag die alle aandacht van de zorgverleners opeist. Hierdoor ervaren de zorgverleners dat de overige bewoners te kort komen. Hoe kun je hiermee omgaan? Of die meneer die wel van een drankje houdt. Dit zorgt voor overlast in zijn omgeving. Waar liggen de grenzen?

Een moreel beraad is géén debat en géén discussie.

Je probeert elkaar niet te overtuigen, maar met elkaar onderzoek je welke waarden in het geding zijn in bepaalde praktijksituaties. Juist in situaties waarin geen eenduidig antwoord voorhanden is, kan een moreel beraad nuttig zijn.”

Vertrouwelijk De volgende dag is het zover. Jan is er klaar voor! Deze keer vindt het moreel beraad plaats in De Schauw in Putten.

Na een korte voorstelronde geeft Jan aan dat tijdens een moreel beraad iedereen gelijkwaardig is. Er wordt geen gewicht aan functies gegeven. Ook benadrukt hij dat alles wat besproken wordt vertrouwelijk is. “Dat is heel belangrijk! Iedere deelnemer moet zich namelijk veilig voelen om vrijuit te kunnen praten.”

Casusinbrenger Erik van Helden

Een zorgdilemma binnen jouw team?

Praat erover! Geef het aan bij je leidinggevende.

Tijd wordt vergoed. wordt er gekeken wat er voor hen op het spel staat.

Welke waarden zijn in het geding voor welke betrokkene?

Voorbeelden van waarden zijn geluk, loyaliteit, vrijheid, vertrouwen, onafhankelijkheid, plezier en rust. En zo zijn er nog veel meer te bedenken.

Concrete afspraken ‘Mogen wij…?’ ‘Moeten wij…?’ ‘Is het goede zorg om…?’ en ‘Is het verantwoord om…?’ Dit zijn vragen die nu aan de orde komen. “Dit is het lastigste gedeelte van het moreel beraad”, aldus Jan. “Met behulp van een van deze vragen proberen wij – indien nodig – het dilemma nog scherper te verwoorden. Hoe scherper hoe beter! De deelnemers komen vervolgens samen tot een afweging hoeverder te gaan en doen een aantal voorstellen om tot oplossingsgericht handelen te komen. In deze laatste fase worden concrete afspraken gemaakt.

Vertel eens Instellingskok Erik van Helden brengt de casus in. Hij beschrijft in het kort de situatie en legt uit wat voor hem het dilemma is. Gezien de vertrouwelijkheid blijft de geschetste situatie binnen de muren van De Schauw.

Om de situatie helder en duidelijk te krijgen, stellen de aanwezige collega’s die bij het dilemma betrokken zijn elkaar allerlei vragen. Vragen kunnen betrekking hebben op bijvoorbeeld de fysieke situatie, de naasten of levensbeschouwing. Al snel worden oplossingen bedacht.

“Stop!”, roept Jan. “Een moreel beraad gaat volgens een vaste structuur. Dit is nog niet het moment voor oplossingen”, verduidelijkt Jan het stopmoment. Als de situatie voor iedereen duidelijk is, wordt in kaart gebracht welke partijen bij deze casus betrokken zijn. Vervolgens Jan geeft structuur aan het gesprek

Deelnemers Ria (r) en Bea (l): “Wij kunnen verder”

Wij kunnen verder Met toch wel een lichte zucht van opluchting rondt Jan zijn eerste beraad af. Het is goed gegaan! Een paar keer mengde Jan zich bijna in het gesprek en moest hij op het puntje van zijn tong bijten. Waarom? “Als gespreksleider neem je niet deel aan het gesprek”, licht hij toe. “Mijn rol is structuur geven aan het gesprek.” En hoe vonden de deelnemers het?

Erik geeft aan dat hij het heel nuttig vond om met diverse betrokkenen om tafel te zitten. Dat het volgens een vaste structuur ging hielp. De overige deelnemers knikken bevestigend. Ria en Bea geven aan echt verder te kunnen doordat er duidelijke afspraken met elkaar zijn gemaakt.

“Wij hebben er alle vertrouwen in dat het goedkomt.”

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

| 11

in jouw schoenen

Wie heeft het eigenlijk voor het zeggen?

Door Anita Kiers

Janneke: “Dat vak van jou Ard, dat managen, dat heb ik heel bewust niet opgezocht.

Te veel gedoe. En iedereen heeft wel een mening over je, van politiek tot individuele medewerker. Laat mij maar dokteren.” Ard, geamuseerd: “Dat is dan maar goed ook!”

Janneke de Wal benijdt Ard niet. Ze bewondert hem wel. En die bewondering is wederzijds.

Voor ‘In jouw schoenen’ gaan ze met elkaar in gesprek over wat hen zoal bezighoudt: Janneke de Wal, specialist ouderengeneeskunde en Ard Kleijer, manager van het specialistisch centrum ouderenzorg (SCO). Kunnen zij een beetje invoelen hoe het is om in de anders schoenen te staan?

“Jij kunt je niet alleen maar bezighouden met de grote lijnen, maar moet ook in allerlei kleinere dingen duiken”, is Jannekes beeld van Ards baan. “Beleid, jaargesprekken, geld, grote problemen en kleine probleempjes. Het komt allemaal op jou af. In sommige zelforganiserende teams gaat het fantastisch, terwijl andere een directe manager missen. Die hebben een vadertype nodig. Iemand waartegen ze soms kunnen ageren maar die ze ook dat duwtje in de rug geeft dat ze even nodig hebben.”

Mijn hart bloedt soms Ard herkent het beeld: “Als er een goede onderlinge cohesie is in een team, loopt het meestal op rolletjes. Maar waar

12 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

dat niet zo is, duiken klachten op van bijvoorbeeld familie.

En zaken die het team onderling prima zelf zou kunnen oplossen, komen dan op mijn bord.” Janneke: “Dan is jouw bouwende rol belangrijk, waarbij je erop moet letten dat je je op tijd weer terugtrekt.” Ard: “De teams moeten veel. Soms verbaas ik mij er bijvoorbeeld over hoe we de inkoop hebben georganiseerd. Doordat ieder team zelf bestelt, loop je volumevoordelen mis. Als je centraal inkoopt zou je veel kunnen besparen wat de zorg weer ten goede komt. Heel veel zaken hoef je niet door de schaarse zorgmedewerkers te laten doen.” “Maar ja”, vindt Janneke, “voor sommige taken geldt dat de teams het ronduit leuk vinden ze zelf te doen. Dat enthousiasme wil je ook weer

niet de grond inboren. Maar ik moet toegeven dat mijn hart bloedt als zakelijke rompslomp zorgmedewerkers ervan weerhoudt een wandelingetje met een bewoner te maken.”

Het moge duidelijk zijn: “Ik ben geen voorstander van het volstrekte medische model. Medemenselijkheid, aandacht, liefde en warmte zijn minstens zo belangrijk.”

Dokters niet storen “Als dokter proberen wij de omgeving van een cliënt zó te helpen regisseren, dat deze op elk mogelijk vlak een optimale kwaliteit van leven heeft. Daar hoort ook bij dat we op een hoger organisatieniveau meedenken over hoe dat het beste kan. Onze eerste neiging is: als er iets is, komen we eraan rennen. Vervolgens proberen we problemen een volgende keer te voorkomen. Maar willen we ons graag op een efficiënte manier bemoeien met de grote organisatie om het welzijn van de cliënten te helpen bevorderen. Soms worden we daarin ontzien. Kennelijk bestaat de indruk: die dokters zijn druk aan het dokteren, die mogen we niet storen. Maar we zien zeker dat we onze bijdrage moeten leveren. Kijk vooral door onze telefoon- en agendatoestanden heen en benader ons!” Janneke noemt direct een concreet voorbeeld: de inkoop van zorg. “Behandelaren worden wel betrokken bij de discussies die de Zorggroep voert met het zorgkantoor, maar onze rol zou groter kunnen zijn. Neem eens een dokter en een logopedist mee naar het zorgkantoor! Vanuit hun dagelijkse ervaring kunnen zij als geen ander uitleggen dat bepaalde toekenningen echt veel te krap zijn. We kunnen goede en overtuigende zorginhoudelijke argumenten aanvoeren.” Ard staat zijn stoel niet zonder slag of stoot af: “Het zou mooi zijn als jij en de andere behandelaren mij meer zouden voeden met zorginhoudelijke informatie, zodat ik die weer kan vertalen naar het zorgkantoor.”

Slag bij heldere hemel Dat de belangen af en toe strijdig zijn, blijkt tijdens de ‘beddendiscussie’ die ontstaat. Ard: “Voor de managers is het belangrijk dat de beddenbezetting goed is. Soms vraag ik me af: wie heeft het voor het zeggen of een cliënt ergens past of niet? Dat moet echt een samenspel zijn waarin organisatorische en professionele argumenten samen wegen. Maar daar krijg ik de dokters niet altijd in mee. Recentelijk besloot het zorgkantoor als slag bij heldere hemel om observatiebedden niet meer te vergoeden. Maar we hebben wél de bedden. Het besluit die bedden voorlopig te gebruiken voor somatiek waar een wachtlijst voor is, leek mij logisch. Maar direct ontstond er een soort Babylonische spraakverwarring. Terwijl het volgens mij niet zo complex is…”

De rubriek ‘in jouw schoenen’ wil je een kijkje bieden in de verschillende Zorggroepculturen. Met als doel: meer begrip en waardering voor elkaars doen en laten. Waarom doet iemand wat hij doet? Hoe draagt ieder op zijn eigen manier bij aan de Zorggroep?

Telkens gaan twee medewerkers in deze nieuwe rubriek als vertegenwoordiger van een bepaalde cultuur met elkaar in gesprek. Hoe zitten jouw schoenen eigenlijk? Meedoen? Meld je aan!

“Qua bedden misschien niet. Een bed is een bed”, zegt Janneke droog. “Maar qua zorg wel. Uit pragmatische overwegingen lijkt het soms makkelijk mensen door te schuiven naar een afdeling waar plek is, maar dat moet wel gedekt worden door een gedegen medisch oordeel. Klopt het echt dat deze cliënt hier het beste af is? Is het terecht dat deze bewoner achter gesloten deuren zit? Het omgekeerde van heb ik overigens ook meegemaakt. Tijdens een van mijn diensten werd er een cliënt aangemeld. Er was een bed vrij en dat heb ik geregeld; er was immers sprake van medische noodzaak.

Achteraf werd ik daarop aangesproken door de manager!

Had ik die man moeten laten zitten dan? Het management en uiteindelijk de bestuurder mogen dan eindverantwoordelijk zijn, maar ik als dokter ben wel degene die haar werk volgens haar eigen professionele standaard moet kunnen doen!”

Rapporten en spreadsheets Hoewel een groot deel van Ards werk uit vergaderen bestaat, zit hij het liefste met de deur wijd open in zijn kantoor op Sonnevanck. “Dan komt er wel vijf tot zes keer per dag een middenkadermanager binnen met de vraag even ergens over mee te denken. Prettig dat ze geen drempel voelen. En begin van de middag start het bezoekuur en ontstaat er drukte in de gang. Dan weet ik direct weer: dít zijn onze cliënten en hun naasten, híer doen we het voor. Ik vind het leuk om van hen te horen hoe ze de zorg ervaren. De primaire feedback die ik dan krijg, is veel inspirerender dan die uit allerlei rapporten of via ZorgkaartNederland. Laagdrempelig signalen opvangen en er wat aan kunnen doen; daar loop ik warm voor.”

Janneke: “Ik kan mij voorstellen dat je plezier haalt uit die anekdotische ontmoetingen. Maar als manager moet je je toch heel goed over die rapporten en spreadsheets buigen.

Het komt erop neer dat ik grote bewondering voor je hebt. De zorg is complex en continu in beweging, je balanceert steeds tussen allerlei belangen, moet brandjes blussen, problemen zien te voorkomen en ver vooruitkijken. Die knul die net geridderd is (majoor Gijs Tuinman, red.), is dat omdat hij goed orders en en taken kon verdelen, zonder de menselijke maat uit het oog te verliezen. Zo zie ik jou ook wel een beetje!”

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

| 13

zorgondernemer Om onze strategie te kunnen behalen, willen we als Zorggroep meer de beweging richting zorgondernemerschap maken. Dat klinkt ‘groots’, maar soms zit het al in kleine dingen. In een cliënt zó goed kennen, dat je al weet wat hij nodig heeft voordat hij dat zelf in de gaten heeft. Maar ook in de wijze waarop jij tegen dingen aankijkt: geen beren op de weg, maar kansen voor verbetering zien. Zorgondernemerschap vraagt om vooruitdenken, samenwerken, flexibiliteit, doorzettingsvermogen.

En dat zie je al vaker binnen de Zorggroep dan je zou denken. Hoe collega’s dat doen, lees je in deze rubriek.

Ter inspiratie, maar ook om te laten zien dat we al goed op weg zijn.

Francisca Zantingh

“Het is pionieren, je kunt het niet alleen”

Zorgondernemer in hart en nieren Door Francisca Toes

Bevlogenheid, transformatie, lef, durven loslaten, ontdekken en verbindingen leggen.

Dat is wat zorgondernemerschap betekent volgens Francisca Zantingh, hoofd zorgbemiddeling en ondernemer in hart en nieren. “Ondernemerschap zit in je genen.

Het is pionieren, je kunt het niet alleen. Zorgondernemerschap is een goede balans vinden tussen commercieel denken en het belang van de cliënt. Belangrijk is dat je draagvlak creëert voor je plannen en medestanders de ruimte biedt om te groeien.

Ieder mens heeft kwaliteiten en het is voor een ondernemer belangrijk om die kwaliteiten te herkennen.”

“Veranderen betekent voor mij buiten de kaders treden,

dan ook belangrijk om van binnen naar buiten te kijken

Zo kun je met elkaar resultaten boeken. Als Zorggroep

te toetsen en om de markt te verkennen.”

je eigen belangen opzij zetten en van je eiland afkomen. doen wij onze uiterste best om vanuit de cliënt te denken

en andersom. Zo zit ik om tafel met conculega’s om dingen

maar vanuit verandering is het nog een hele uitdaging”,

Van zorgbemiddeling naar klantadvies 2.0

nog niet. Wij zijn wel aan het ontwikkelen. De praktijk is

2.0’ willen wij de cliënt meer centraal stellen en de

geeft Francisca aan. “Veel gaat al goed, maar wij zijn er

Met het project ‘Van zorgbemiddeling naar klantadvies

zoveel weerbarstiger dan de theorie. En daarbij hebben

doelmatigheid verhogen. Francisca: “De afdeling zorg-

wij met zoveel partijen te maken. Als ondernemer is het

14 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

bemiddeling bemiddelt bij het vinden van de juiste

zorg. Klantadvies is breder en pakt alle vragen op. Daarnaast

Ik vind daarom dat je als zorgondernemer altijd betrokken

zorg, woon- en verblijfsmogelijkheden, gemaksdiensten en

iedereen in de ondersteunende diensten af en toe in de zorg

geeft de afdeling advies rondom verschillende vormen van

welzijnsactiviteiten.” Dit project is een mooi voorbeeld van zorgondernemerschap.

Persoonsgerichte zorg “Als ondernemer in de zorg moet je scherp blijven op mark-

ontwikkelingen”, benadrukt Francisca. “Dat is van groot belang.

Zo kunnen wij tijdig inspelen op het ontwikkelen van nieuwe producten voor de binding met onze cliënten. De gedachte

achter van ‘zorgbemiddeling naar klantadvies 2.0’ is dat wij de cliënt blijven volgen vanaf het moment van de eerste melding tot aan de deur van de afdeling en de zes weken daarop.

Bij verhuizing of overlijden begeleiden wij cliënten en/of de familie. Wij willen dus het pad van de cliënt blijven volgen.

Hoe dit idee verder in te vullen, moet nog nader vorm krijgen.

Betrokken

moet blijven bij de werkvloer en je team. Eigenlijk zou ook

moeten meedraaien, al is het maar een half uur per maand.”

Enthousiast en bevlogen Ondernemerschap is volgens Francisca ook je dienstbaar

opstellen voor de maatschappij. Zo spant zij zich enorm in

voor de kwetsbare groepen. Sinds dit voorjaar is zij verbonden aan de Zorggroep en zet zij zich in voor de ouderen op de

Veluwe. Eerder heeft zij een instelling voor respijtzorg opgezet

en was zij verbonden aan een kinderdagverblijf voor kwetsbare kinderen. Francisca woont in Meppel en is moeder van twee prachtige dochters. “Echte doorzetters”, vertelt zij met trots.

“Binnen het gezin is ruimte voor kwetsbare kinderen. Zo wil

ik mijn dochters iets van mijn drive meegeven. Ik ben gek op

het buitenleven en op hardlopen. Een ideale uitlaatklep. Mijn hoofd zit namelijk altijd vol met ideeën en ontwikkelingen.”

Vanaf het begin heb ik mijn team betrokken bij de ontwik-

Tot slot wil Francisca meegeven dat dingen gaan zoals ze

de collega’s van zorgbemiddeling. Zo creëer je onderling

helpt niet. Leer ervan! Denk niet alleen binnen de kaders,

kelingen. Ik ben transparant en doe het echt samen met

vertrouwen. Ik vind openheid heel belangrijk, we gaan uit van elkaars kracht. Zorg is inherent aan verandering.

gaan. “Soms moet je het gewoon loslaten. Achteromkijken durf er ook buiten te treden. Blijf continu om je heen kijken, toetsen en in beweging komen.”

“Wij doen het samen”

Team Zorgbemiddeling Francisca Zantingh (achter) Ina Geel, Joke van Stralen (midden) Rosalieke Meijer, Marja van Engelenhoven (voor)

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

| 15

uitgelicht

“De combinatie ggz en complexe ouderenzorg spreekt mij aan. En met de komst van Frank voelden we ons gehoord en gezien.”

Oosterhoorn weer in beweging

Go with the positieve flow “Er broeit iets op De Oosterhoorn. Het lijkt een beetje op een bloem die op openknappen staat”. Dit soort poëtische teksten had ik niet zo gauw verwacht uit de mond van Frank Janse, de nieuwe manager van onder andere De Oosterhoorn. Maar ik zie aan alles dat hij het meent. Naast hem zitten twee mensen instemmend te knikken: Danielle Postema en Antoon Castelein.

Wat is hier aan de hand?

Door Anita Kiers

Alweer zo’n twee jaar geleden opende de Zorggroep haar

Botsende culturen

verwelkomden wij een nieuwe groep cliënten. Gewone,

start. Maar het viel niet mee. Dat merkte locatiemanager

deuren in de Oosterhoorn op landgoed Veldwijk. Daarmee

Vol goede moed ging iedereen op de ‘nieuwe’ afdeling van

mooie mensen die de pech hadden kwetsbaar te zijn

Frank Janse ook toen hij een paar maanden geleden kennis-

voor een chronische psychiatrische aandoening. Mensen met bijvoorbeeld schizofrenie die oud en zorgbehoeftig

werden of dementie krijgen. Eén ding hebben ze gemeen: ze hebben het grootste deel van hun leven in een ggzinstelling doorgebracht.

16 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

maakte met de afdeling. Frank: “Ik trof een team aan dat door zijn hoeven gezakt was. Het verhaal ging: op de

Oosterhoorn moet je niet willen werken. Al in mijn eerste

weken kondigden meerdere medewerkers hun ontslag bij mij aan, omdat ze het niet meer zagen zitten. Waar het

eigenlijk over ging, was dat de mensen zich verwaarloosd

voelden. Ze waren aan het verzuipen. Dat raakte mij. Ze hebben lopen ploeteren. Ik heb mijn excuses gemaakt aan zowel de medewerkers als de bewoners en hun naasten.”

“Medewerkers zien er een uitdaging in om van deze bijzondere afdeling een

Antoon Castelein heeft het allemaal zien gebeuren. “Ik heb

prachtafdeling maken. We willen

in de boter.” Antoon kent de afdeling al sinds 2013, toen zijn

expert worden in complexe

wel gedacht: lekker begin voor die Frank. Hij valt met zijn neus vrouw er kwam wonen. “De Oosterhoorn hoorde toen nog

bij GGz Centraal. De overgang van de ggz naar de Zorggroep was wennen, maar wel positief. Voor mijn vrouw was het

ggz-ouderenzorg, samen met de Vlindertuin.”

beter; ze ging naar een wat minder heftige groep. Maar het samenkomen van twee werelden, de ggz en de Zorggroep, verliep moeizaam”.

“Klopt”, zegt Frank. “Er moesten zelfs drie stromingen met

elkaar gaan samenwerken: ggz, Zorggroep en nieuwe mensen

Als mensen eens wisten hoe geweldig deze afdeling is, zou het

zelforganiserend werkten. We hebben te weinig oog gehad

als mensen die zijn vertrokken, spijt krijgen en terug willen.”

van buiten. Ondertussen werd ook van hen verwacht dat ze voor de impact van dit alles. Er had meer aandacht naar dit

overlopen van sollicitanten. Het zou mij zélfs niet verbazen

team gemoeten, kun je achteraf gezien concluderen.” Antoon:

Expert ggz-ouderenzorg

Een Zorggroeper wil orde en dagstructuur, een ggz’er zegt:

Mensen voelen dat er een positieve flow is. Mond-tot-mond-

“De culturen botsten. Een ggz’er praat, een Zorggroeper doet.

Frank: “Ondertussen zijn er vijf nieuwe medewerkers gestart.

‘ze ligt zo lekker, laat haar nog maar even!’ Dat leidde tot

reclame is zijn werk gaan doen. Ook zijn we met iemand in

onbegrip. ‘Ga eens praten’, zeiden de ggz’ers. ‘Ga jij maar eens

wérken!’, vonden de mensen van de Zorggroep op hun beurt.”

Langs hindernissen laveren En in deze hectiek deed Danielle Postema afgelopen februari haar intrede als stagiaire. “Ik merkte dat er veel aan de hand was, maar besloot positief langs de hindernissen heen te

laveren. Go with the flow. Ik nam ook geen blad voor mijn

mond en heb me kritisch geuit over hoe het hier reilt en zeilt.

Daar stonden ze voor open. Alles was nieuw voor mij en ik vond het geweldig: juist de combinatie ggz en complexe

ouderenzorg spreekt mij aan. En met de komst van Frank

voelden we ons gehoord en gezien. Ik zie en voel dat het de

gesprek gegaan die elders een beetje op haar tenen liep en die heeft het hier nu vreselijk naar haar zin. We hebben er weer zin en zijn ambitieus. Het niveau van medewerkers

gaat omhoog, we leiden mensen op en dat werkt ook mee

aan het beter worden, beter willen. Medewerkers zien er een uitdaging in om van deze bijzondere afdeling, in deze verre

uithoek, een prachtafdeling maken. We willen expert worden in complexe ggz-ouderenzorg, samen met de Vlindertuin.

De eerste verkennende gesprekken met GGz Centraal om

de samenwerking toch weer van de grond te krijgen, zijn al

gevoerd. Samen willen we toewerken naar een psychiatrisch verpleeghuis. Echt samen!” Heerlijk, zo’n frisse wind!

goede kant op gaat. En ik wil nog meer, beter. Daarom heb

Frank besluit: “De Oosterhoorn is misschien een oude afdeling,

kundige mijn BBL hier te doen.”

mensen vragen ook niet om luxe, maar om liefde, warmte.”

ik besloten het laatste jaar van de opleiding tot verpleeg-

Die positiviteit is niet onopgemerkt gebleven. Antoon:

“Je merkt dat er nu aandacht is en dat doet goed. Er is veel

meer vrolijkheid. Typisch voorbeeld daarvan is Danielle. Die

komt stralend binnen en dat pakt de rest over. Ik ben vaak heel kritisch geweest, maar nu verdienen het team en Frank dikke

complimenten. De positiviteit slaat ook over op de bewoners.

maar het heeft sfeer. We máken er iets van.” Antoon: “Deze

Frank, instemmend: “Het draait inderdaad om je hartsgesteldheid. Behandel mensen zoals je zou willen dat je vader of moeder behandeld zou moeten worden. Zo simpel is het

eigenlijk!” En terwijl ik naar mijn auto loop, roept Danielle me

nog na: “De Oosterhoorn is een schitterende afdeling. Mensen

moesten eens weten! Het voelt niet eens alsof ik aan het werk ben. Ik voel me hier gewoon lekker thuis!” Nu straal ik ook…

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

| 17

kort nieuws

Wilma van Ommen 35 jaar in dienst Karin Schuiteman: “De thuiszorgmedewerkers van team de Aanleg uit Harderwijk hebben op 15 juli hun collega Wilma van Ommen verrast! Zij was op deze dag 35 jaar

in dienst bij de Zorggroep en dat wilden wij als collega’s niet ongemerkt voorbij laten gaan. Ook de cliënten die Wilma regelmatig zien, zaten in het complot. Na een wat bijzondere en geweldig leuke route in de wijk hebben we met alle collega’s een high tea gehouden, als blijk van waardering voor de al jarenlange, trouwe inzet van Wilma. Met dit berichtje wil ik graag de collega’s van de team de Aanleg bedanken en de collega’s van de andere thuiszorgteams. Jullie hebben meegedacht, geregeld en voor de cliënten gezorgd, zodat we met het hele team bij de high tea aanwezig konden zijn. Jullie zijn allemaal KANJERS! Liefs, Karin.”

Feestelijke start Oranjepark Vier jaar geleden konden we er alleen maar van dromen: het Oranjepark. Een buurtgemeenschap in het hart van Ermelo, waar mensen wonen die er bewust voor kiezen er voor elkaar te zijn. Volledig energieneutraal en toekomstbestendig. Deze droom wordt nu stukje bij beetje waarheid. Op vrijdag 14 september werd de eerste steen overhandigd door mevrouw Ansink (rechts) en mevrouw van Diest aan Margreeth Kasper de Kroon, bestuurder Zorggroep Noordwest-Veluwe en Rick Kasper, inspirator Oranjepark.

Met confettikanonnen luidden leerlingen van groep 8 van de Beatrixschool Ermelo de bouw van het Oranjepark vervolgens officieel in. Zorggroep Noordwest-Veluwe en Van Wijnen waren de trotste gastvrouw en -heer.

IK ZORG Dit najaar start de landelijke publiekscampagne: IK ZORG. Persoonlijke verhalen van medewerkers in zorg en welzijn staan centraal. Een campagneteam toert hiervoor met een mobiele fotostudio door Nederland. Het campagneteam was ook op bezoek bij de Zorggroep. Op locatie Randmeer vertelden diverse medewerkers van diverse locaties wat zij doen, waar zij trots op zijn en wat zij willen dat anderen weten over werken in zorg en welzijn. De medewerkers werden gefotografeerd, geïnterviewd en kregen hun eigen campagneposter mee. De campagne IK ZORG is onderdeel van het brede arbeidsmarktprogramma Werken in de Zorg van het ministerie van VWS.

18 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

vrijwilliger Eldert Schouten

Wie wel eens in het restaurant van Randmeer is geweest, weet dat daar een prachtig aquarium staat met allerlei soorten vissen. Bewoners, bezoekers en vooral (klein) kinderen vinden het mooi om naar de vissen te kijken.

Een aquarium moet natuurlijk wel goed schoongemaakt en onderhouden worden. Dit wordt wekelijks gedaan door vrijwilliger Eldert Schouten. Elke zaterdagmorgen, zo rond de klok van negen uur, kun je hem aantreffen in het restaurant. “Vier jaar geleden werd ik benaderd door een andere vrijwilliger of ik interesse had. Je moet er namelijk wel wat vanaf weten. Vanaf mijn twaalfde is het houden van vissen mijn hobby. Ik heb thuis ook een aantal aquariums. Het aquarium van Randmeer heb ik opnieuw aangekleed. Er was bijna geen beplanting.

Nu zwemmen er allerlei soorten vissen: maanvissen, guppen, algeneters, een regenboogzalm. Het is weleens gebeurd dat er zoveel guppen waren dat ik er een aantal mee naar huis heb genomen. Soms tref je ineens een “gast” in de vissenkom. Dit is natuurlijk niet de bedoeling want deze vis kan een ziekte meebrengen.

Door Magda Olofsen

“Vanaf mijn twaalfde is het houden van vissen mijn hobby” Ik ben ongeveer een half uur bezig. Het meeste werk is het schoonmaken van de ruiten aan de binnenkant.

Het aquarium heeft een automatische waterafsluiting, dit scheelt een hoop werk. Ik vind het fijn om te doen.

Drink gezellig een bakje koffie met de bewoners en bezoek aansluitend de weekmarkt, vlakbij Randmeer.

Zolang Randmeer er nog is, hoop ik dit vrijwilligerswerk vol te houden.”

Als een vis in het water Elke dag worden de vissen gevoerd door de heer van den Brink, bewoner van Randmeer. “Ik ben meestal voor acht uur in het restaurant en het eerste wat ik doe, is de vissen voeren. Ik houd ook in de gaten of er geen bijzonderheden zijn. Ik heb het erg naar mijn zin in Randmeer. Ik voel me als een vis in het water.”

ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

| 19

geluksmoment

Poppenkinderen voor bewoners met dementie Door Francisca Toes

“Wat prachtig, zo mooi!”, is de eerste

reactie van Oranjefan Jan Bont, bewoner van woonzorgcentrum Weideheem op

het poppenkind dat in zijn armen wordt gelegd. De pop is voor de gelegenheid

speciaal in het Oranje gekleed. Op Wereld Alzheimerdag werd op alle locaties

van Zorggroep Noordwest-Veluwe met beschermd wonen een poppenkind te

vondeling gelegd. Deze actie is mogelijk gemaakt door de handwerkclub van De

poppenkind aan. Toen vervolgens twee

bedacht. “Mensen konden een pop

waren alle afdelingen voorzien. Tirza:

vondeling wordt gelegd”, legt Tirza uit.

poppen te vondeling werden gelegd,

doneren die vervolgens op de locaties te

“De poppenkinderen hebben een positief effect op de bewoners. Zij zijn er zo blij

mee. Mijn collega’s en ik vonden dat ook

Dat de actie zo’n enorm succes zou groep poppenkinderen moesten krijgen.” worden, had niemand verwacht.

Voor alle locaties van de Zorggroep is Er zijn zoveel afdelingen dat het voor nu een poppenkind beschikbaar, voor de handwerkclub niet mogelijk was sommige locaties zelfs meerdere. de andere woonzorgcentra van de Zorg-

om alle locaties van een poppenkind te voorzien. Daarom werd de actie ‘leg een poppenkind te vondeling’

Amaniet en meerdere sponsors.

“Poppen hebben een bijzonder effect

Tirza:

“Wij zijn de gevers enorm dankbaar.

De poppen betekenen echt veel voor de mensen, de reacties van de bewoners zijn zo bijzonder mooi.”

op mensen met dementie”, vertelt

welzijnsmedewerker Tirza de Lange.

Zij brengen de persoon terug naar een

moment in hun leven toen de zorg voor een jong familielid de eerste prioriteit was. In

een wereld waarin zij zelf veel hulp nodig

hebben, doet het goed om voor een ander

te kunnen zorgen. “Omdat wij merkten dat

die behoefte er was, zijn wij gestart met de actie poppenkinderen.”

Het begon allemaal toen een vrijwilligster met haar eigen poppenkinderen bij de

bewoners langsging. De bewoners begon-

nen de poppen drinken te geven en te knuffelen. De handwerkclub van De Amaniet haakte daarop in en schafte een eigen

Oranjefan Jan Bont maakt kennis met poppenkind

@znwv

facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe/

company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe

20 | ZORGFOCUS 4 | OKTOBER 2018

www.znwv.nl