Zorgfocus mei 2019

Zorgfocus Voor medewerkers en vrijwilligers van de Zorggroep Met ĂŠn voor elkaar

Uitgelicht Zorgheld Marieke: De mens in de zorg

10

Uitgelicht Zorgheld Daan: Van Militair naar Zorgheld

12

Meelopen met...

Didi en Hetty: Zorghelden in de nacht

14

NUMMER 2 MEI 2019

agenda

tip Chaos in de bovenkamer

5 mei – Dag van de hygiëne We hebben de verantwoordelijkheid voor onszelf en voor onze cliënten om te zorgen voor een optimale hygiëne. Veel infecties en besmettingen kunnen voorkomen worden door middel van simpele handhygiëne.

Chaos in de Bovenkamer is een informatief en interactief boekje voor kinderen. Het is een boekje waarin dementie wordt uitgelegd, in combinatie met praktische opdrachten, tips voor een bezoek aan iemand met dementie en mooie illustraties.

12 mei – Dag van de verpleging Op deze dag worden alle medewerkers en vrijwilligers binnen de Zorggroep in het zonnetje gezet en krijgen een kleine attentie.

16 mei – Workshopdag voor vrijwilligers Vrijwilligers krijgen hiervoor een persoonlijke uitnodiging 19 t/m 24 mei – Met vijftig cliënten uit alle regio’s varen we door Nederland en België 23 mei – Symposium 80 tinten grijs

Volg ons

De facebookpagina van de Zorggroep houdt je op de hoogte van ontwikkelingen en gebeurtenissen in verschillende regio’s en locaties. Ook jij kunt mooie momenten, nieuws en activiteiten delen.

colofon

Zorggroep Noordwest-Veluwe is specialist in ouderenzorg

Zorggroep Noordwest-Veluwe

zorg en welzijn waar het nodig is, thuis, in één van

Telefoon: 088-0563000

in Ermelo, Harderwijk, Nunspeet en Putten. Wij bieden

onze tien woonzorgcentra of bij Reactiveringscentrum

Klimop, Hospice Jasmijn en het Specialistisch Centrum

Postbus 392, 3840 AJ Harderwijk E-mail: servicebureau@znwv.nl | Internet: www.znwv.nl

Ouderenzorg.

Redactie – Anita Kiers, Magda Olofsen, Francisca Toes, Mary Welter

Zorgfocus is een uitgave van de afdeling communicatie

Cover – Ajiek Opiti, leerling VIG 2e jaars

van de Zorggroep Noordwest-Veluwe.

2 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

Grafisch ontwerp – Ontwerpgroep Lale, www.lale.nl

van de redactie

inhoudsopgave

Op de foto “En dan nu het leukste moment, de foto!”, roep ik doorgaans na een interview. Vaak volgen reacties zoals ‘Moet dat echt?’ en ‘Kun je er geen andere foto bij plaatsen?’. Of ook wel gehoord: ‘Kun je mijn heupen een beetje photoshoppen?’

8

Zorg-

ondernemer Blog Margreeth Inspraak, samenspraak en tegenspraak

4

Gespot op social media Snoezelkussens

6

De hobby van...

7

Ondernemerschap Johan van der Veen Alpha-cursussen voor ouderen

8

Uitgelicht De mens in de zorg

10

Uitgelicht Zorgheld Daan: Van Militair naar Zorgheld

12

Uitgelicht Sander de Hosson: Palliatieve zorg hoort in alle spotlights

13

Meelopen met...

De nachtdienst

14

In jouw schoenen Gijsbert van den Brink en Sylvia Bernard

16

Kort nieuws

18

Geluksmoment

18

Vrijwilliger

19

Waarom Zorghelden

20

Sommige kritische klanten laten mij de foto gerust meerdere keren maken. Op de afdeling communicatie klinkt dan: ‘Maar zij staat er juist zo leuk op!’ Ik zeg ‘zij’, want de meeste heren zijn meestal minder kritisch. Neem een voorbeeld aan team communicatie. De foto voor deze rubriek was zo gepiept, toch? Eh, nou nee. Zelf blijken wij ook te beschikken over een kritische blik. Onlangs wilden wij die foto buiten maken.

Na intensief overleg legde een stagiaire ons daar vast. Helaas bleek het resultaat verre van perfect. Waren het een scheve neus, een rare lach of dichte ogen? Veel erger! Er zat geen geheugenkaartje in het toestel. Normaal zijn wij wel ‘scherp’, om maar in fototermen te blijven.

Het blijft een van de mooiste dingen van mijn vak. Bevlogen collega’s bevragen over hun werk. Toch zijn het de interviews met ouderen die ik nooit vergeet. Geen wonder, want ouderen weten waar het in dit leven echt om gaat. Vaak ontstaan boeiende, open gesprekken. Een enkele keer loopt het anders.

Onlangs kreeg ik er bij een meneer geen speld tussen. Tot er een collega langsliep en hem vroeg: “Hebt u alles verteld?”

Hij schoot in de lach en zei spottend: “Ha ha, ík heb alleen maar vragen gesteld!” Misschien was het geen diepgaand gesprek, maar leuk genoeg om te delen. Net als al die mooie foto’s en verhalen in deze nieuwe Zorgfocus. Wat staan onze zorghelden er mooi op! En dat zonder photoshoppen!

Mary Welter

Team communicatie

Nieuwstips en/of reacties:

vlnr Mary Welter, Francisca Toes, Anita Kiers en Magda Olofsen

Zorggroep Noordwest-Veluwe, socialmedia@znwv.nl

postbus 392, 3840 AJ Harderwijk, telefoon 088 - 056 3000 ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

|3

Inspraak, samenspraak en tegenspraak blog van Margreeth Margreeth Kasper de Kroon Raad van Bestuur

Ruim twee jaar geleden trad de nieuwe Governancecode Zorg in werking.

Nog meer regeltjes? Nee. De code is geen in beton gegoten afvinklijst, maar een hulpmiddel voor goede gesprekken over waar wij als Zorggroep voor gaan en staan. De focus ligt meer dan ooit op de cliënt, op waarden en

normen, op gedrag en op een lerende, open cultuur van aanspreekbaarheid, verantwoordelijkheid, transparantie en vertrouwen. Dat is nogal wat!

Zo’n ‘goed gesprek’ voerden we eind maart tijdens een werktafel met een afvaardiging van onder andere de VVAR*, de CCR, de RvT, de OR en het CT over ‘good governance’.

Goed bestuur en toezicht zijn belangrijke voorwaarden voor goede zorg. En net als zorg verlénen, is zorg bestúren een interactieve bezigheid. Een bezigheid waarvoor meerdere partijen verantwoordelijkheid dragen. Goed besturen is niet alleen ‘mijn ding’, maar een opdracht aan ons allemaal.

Ik wil heel graag dat ‘good governance’ in de Zorggroep breed gedragen wordt en dat iedereen hieraan zijn steentje bijdraagt, net als aan de visie en onze strategie. We moeten het samen doen!

Daarom gingen we dan ook samen met de medezeggenschapsorganen aan de slag met deze onderwerpen, ieder vanuit zijn eigen perspectief. Wat betekent ‘het goede doen’ in de praktijk? Hoe ondersteunen en waarborgen we persoonsgerichte zorg op maat? Welke (kern)waarden en welk gedrag horen daarbij? En hoe organiseren wij zelfkritiek en tegenspraak in onze familiecultuur?

Ik ben er namelijk van overtuigd dat goed bestuur mede de uitkomst is van goed gekwalificeerde mede* VVAR= verpleegkundige en verzorgende adviesraad

4 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

zeggenschapsorganen, krachtige MT’s en professionals die graag van zich laten horen. Bovendien krijgen normen en waarden pas betekenis, wanneer mensen hun afwegingen over wat goed is om te doen met elkaar afstemmen. Dat doen we niet voor ons zelf maar voor de cliënt; die wordt daar beter van.

Het werd een levendige discussie. Wat voor de een goede zorg is, is dat voor een ander misschien niet.

Die verschillen mogen er zijn! Termen als eigen regie, maatwerk, iemands levensverhaal kennen, kunnen leven naar jouw waarden en normen en je gekend en gezien voelen liepen er als een rode draad doorheen.

In de discussie over wat goed bestuur is, werd duidelijk gesteld dat het van belang is om de basiskwaliteit te bepalen en bewaken, evenals de richting die wij met elkaar uitgaan. Binnen die grenzen is het belangrijk om gesprekken aan te gaan met elkaar, met de samenleving, de politiek, het Zorgkantoor. Niet alleen in Den Haag, maar ook dichtbij huis. Bijvoorbeeld tijdens het CT op de thee. Vertel wat er speelt en denk mee over hoe dingen beter kunnen!

Is jou iets opgevallen binnen de organisatie of heb je vragen over het beleid? Stuur een bericht naar socialmedia@znwv.nl

Onze kernwaarden respect, verantwoordelijkheid en geborgenheid blijken nog steeds sterk te leven. Niet gek, want we formuleerden deze ooit met zo’n 400 Zorggroepers! Welke normen en welk gedrag horen bij deze waarden nu we de beweging richting meer zorgondernemerschap willen maken? Het blijkt hem in 1001 dingen te zitten, soms groots en soms klein.

Een heel mooi voorbeeld van hoe wij in deze tijd verantwoordelijkheid nemen, is voor mij het Veluws Ouderen Servicepunt (het VOS) waarin de Zorggroep het voortouw heeft genomen. Als specialist in ouderenzorg is het onze taak om ervoor te zorgen dat kwetsbare ouderen de juiste zorg op de juiste plek krijgen. Liefst in hun vertrouwde omgeving.

Net als jij krijg ik er buikpijn van als een oudere helemaal naar Drachten moet voor een crisisopname!

Het VOS kijkt over de grenzen van de Zorggroep

heen en wil een wegwijzer zijn voor kwetsbare ouderen op de hele Veluwe. Daar word ik blij van en daar mogen de VOS-medewerkers trots op zijn.

Bij geborgenheid horen voor mij vertrouwen en warmte. Het is belangrijk dat we een sfeer hebben waarin we fouten mogen maken waarover we vervolgens zorgzaam met elkaar in gesprek gaan om ervan te leren. Je mond opendoen valt niet altijd mee. De CCR, OR en VVAR komen op voor de belangen van hun achterban, maar ik zou willen dat iedereen dat deed. Een beetje schuring geeft glans.

Inspraak, samenspraak en tegenspraak maken dat we samen tot betere besluiten komen. Ik hoop vurig dat jij die rol ook actief op je wilt nemen. Doe mee!

De zorg en de Zorggroep kunnen er alleen maar mooier door worden‌

De zeven

principes van

de Governancecode

ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

|5

gespot op social media

@znwv

Soms lees je iets op social media waar je

facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe

gewoon meer van wilt weten! Dit keer

company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe

aandacht voor voor de snoezelkussen op

Sonnevanck, gemaakt door twee vrijwilligers.

Door Magda Olofsen

www.instagram.com/zorggroepnwv

bank vol met Snoezelkussens Snoezelkussens worden gemaakt om de zintuigen van mensen met dementie te stimuleren en activeren. Mensen met dementie die veel met hun handen ‘frummelen’ worden hier rustiger van.

Willianne Bestman, medewerker welzijn en activering: “Vanuit de PG-woningen kwam de vraag of wij iets voor bewoners konden betekenen die veel met hun handen frummelen of ergens aan willen plukken.

We hebben een snoezelkussen aangeschaft en dat zorgt voor de nodige ontspanning. De kussens zijn prijzig, maar één kussen voor heel Sonnevanck was te weinig voor de vraag. Ik was dan ook erg verheugd dat vrijwilligsters Anja Oosterhoff en Annemiek Kamphorst bereid waren om snoezelkussens te maken. Van de Stichting vrienden van Sonnevanck ontvingen wij een prachtige donatie voor de aanschaf

van de materialen.” Vrijwilliger Annemiek Kamphorst: “Samen met Anja Oosterhoff ging ik aan de slag met deze bijzondere klus. Op zoek naar bruikbare materialen struin ik markten, kringloopwinkels en marktplaats af.

Elk kussen is uniek en bestaat uit verschillende stoffen en materialen. Velours, kraaltjes, pluizebolletjes, knuffels met geluid en ritsen. Felle kleuren die prikkelen, ringen die glinsteren. Allemaal materiaal dat triggert. Zachte voorwerpen waarin gekneed kan worden. Alles moet natuurlijk heel goed vastzitten.”

Het doel is ontspanning; het voelen, zien en ruiken kan beelden, woorden, termen, tekens en symbolen oproepen. “Alle kussens hebben verrassingen. Ze zorgen voor afleiding. Niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor de begeleider. We zijn nog lang niet klaar.

Ons streven is om voor elke woning een kussen te maken.” Met het enthousiasme van Annemiek en Anja komt dit vast helemaal goed!

Willianne Bestman en Annemiek Kamphorst

6 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

de hobby van ...

Henk Brouwer (53) Hobby: Racen en meubels restaureren Door Gerjan van Winkoop

de videobeelden terug gezien. Dat

Over de thuiszorg is Henk lyrisch

gerevalideerd. Ik heb opnieuw moeten

“Hang deze mensen vol met medailles!

zwaar was, is dat ik mijn beroep miste.

gezelliger.” Vies van een grap is hij niet,

Bij binnenkomst weet je direct wat de

het werk toen het gebeurde. Ik heb

Het huis hangt vol met merchandising

was emotioneel en pittig. Ik heb lang

favoriete sport is van Henk: Formule 1!

van Max Verstappen. Van zelfgemaakte

schilderijen tot miniatuurtjes. Maar er is meer. We lopen naar boven en zien daar één van zijn favoriete hobby’s: kastjes!

De zolder of zoals Henk het noemt, zijn atelier, staat vol met kastjes waar nog het een en ander aan moet gebeuren

en ook kastjes die al klaar zijn. ‘’Ik koop oude kastjes, restaureer ze en verkoop

ze daarna weer via Marktplaats. Het is

leren lopen en praten. Wat ook erg

Voor mijn herseninfarct was ik namelijk uitvaartverzorger, een beroep waarin je écht iets kan betekenen voor

mensen die het zwaar hebben met het overlijden van een dierbare. Ik

heb 20 jaar bij ’s Heeren Loo gewerkt voordat ik voor mijzelf begon als

Zij maken mijn leven makkelijker en

zo vertelt hij: “Er was een nieuw meisje

dat mij thuis kwam helpen. Ik vroeg haar: wil jij mijn was strijken? Dit staat niet

in de werkzaamheden voor thuiszorg, maar ze deed het toch. Sommigen

trappen daar altijd weer in. Haha!”

ondernemer.’’

Wat mij in het interview opvalt, is dat

gebeurd is, heb ik er meer tijd voor.’’

Gelukkig wordt Henk tegenwoordig

met de boodschap: “Ik leef nog, toch?

Dankbaarheid

een aangepaste auto voor de deur.

heerlijk om te doen. Deze hobby had

ik eigenlijk altijd al, na wat er met mij

Henk vertelt dat hij 10 jaar geleden een herseninfarct heeft gehad: “Ik was aan

zoveel mogelijk geholpen. Zo staat er “Die heb ik gekregen. Ik heb ook een ligfiets. Die gaat hárd vriend!’’

Henk barst van de energie. Hij sluit af

Het leven is onvoorspelbaar, dus pak de kansen.” Met die quote in mijn hoofd

fiets ik ontroerd en geïnspireerd terug naar de Wethouder Jansenlaan.

ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

|7

zorgondernemer Om onze strategie te kunnen behalen, willen we als Zorggroep meer de beweging richting zorgondernemerschap maken. Dat klinkt ‘groots’, maar soms zit het al in kleine dingen.

In een cliënt zó goed kennen, dat je al weet wat hij nodig heeft voordat hij dat zelf in de gaten heeft.

Maar ook in de wijze waarop jij tegen dingen aankijkt: geen beren op de weg, maar kansen voor verbetering zien. Zorgondernemerschap vraagt om vooruitdenken, samenwerken, flexibiliteit, doorzettingsvermogen.

En dat zie je al vaker binnen de Zorggroep dan je zou denken. Hoe collega’s dat doen, lees je in deze rubriek.

Ter inspiratie, maar ook om te laten zien dat we al goed op weg zijn.

Johan van der Veen

Alpha cursussen voor ouderen

Door Mary Welter

Geen koetjes en kalfjes, een gesprek met Johan van der Veen gaat ergens over. Maar het is dan ook zijn vak als geestelijk verzorger bij Elim en de Schauw. Hij komt bij mensen tot de kern en luistert aandachtig naar wat zij nodig hebben. “Ouderen zitten met allerlei levensvragen. Een Alpha-cursus, waarin die vragen vanuit het christelijk geloof worden bezien, kan daarbij helpen”, volgens Johan.

Gelovig of niet gelovig, de levensvragen van ouderen komen veelal overeen. Het gaat om vragen zoals: ‘wat is mijn waarde’? Of ‘wat maakt het leven de moeite waard’? Een aantal ouderen bleek te willen verkennen wat het christelijk geloof daarbij kan betekenen. Anderen zochten juist meer verdieping in hun geloof. Samen met vrijwilliger Herman Arissen organiseerde hij voor hen een Alpha-cursus. In een dergelijke cursus gaan deelnemers samen in gesprek over thema’s rondom het christelijk geloof. “Als er zoiets op mijn pad komt, zie ik dat als een

8 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

manier waarop God mij leidt. Bidden alleen is niet genoeg, er zijn ook stappen nodig. Samen inventariseerden wij de belangstelling, benaderden wij kerken voor samenwerking en werving van vrijwilligers.”

Essentieel “De levensvragen van ouderen zijn essentiële vragen, maar zij praten daar niet zomaar over”, verduidelijkt Johan.

“Er is enige schroom en dat is begrijpelijk, want het is heel persoonlijk. De Alpha-cursus in Elim biedt een vertrouwde,

veilige omgeving waar mensen zich kunnen openstellen.

Het voorziet daarmee in een belangrijke emotionele behoefte. Het kan in een verzorgingshuis heel eenzaam zijn als bewoners niet kunnen praten over hun ‘diepste zijn’.”

Organisatie De cursus voor ouderen is niet nieuw in Nederland, maar wel in Putten en bij de Zorggroep. De landelijke stichting Alpha Nederland biedt hulp bij de organisatie van dergelijke cursussen, bijvoorbeeld in de vorm van studiemateriaal en posters (zie de poster bij dit artikel). Johan: “De cursus startte in januari. Er doen vijftien mensen mee – vier bewoners van Elim en elf omwonenden – verdeeld over drie gespreksgroepen. Ook zijn er zes enthousiaste vrijwilligers.

Het studiemateriaal staat in grootletter. Het gaat in op dat wat ouderen zoal bezighoudt: de (klein)kinderen, dagbesteding, gezondheidskeuzes en het levenseinde.”

Laatste bijeenkomst Tijdens het interview kijkt Johan naar de klok: de laatste bijeenkomst van de cursus begint bijna. Hij loopt naar de zaal waar een hele lange tafel klaar staat met allemaal lekkers. Is het een high tea? Ja, maar het is tevens het begin van de bijeenkomst. “Elkaar leren kennen is een belangrijk onderdeel, het schept een band.” Terwijl mensen binnenwandelen, vertelt een van de vrijwilligers: “Ik zie mensen hier opbloeien. Er groeit vertrouwen en mensen durven zich steeds meer te uiten”. Even later neemt iedereen plaats: cursisten, vrijwilligers, de voorganger en Johan van der Veen. De gezelligheid, de open, ongedwongen sfeer, het lijkt wel in de lucht te hangen.

Vervolg Na de cursus klinken positieve geluiden, maar hoe nu verder? “Er zijn diverse mogelijkheden voor deelnemers”, vertelt Johan. “Wellicht hebben zij behoefte om de kerk (vaker) te bezoeken, om mee te doen met de bijbelstudiegroep of een Alpha-cursus-reünie? Iedere cursist heeft een evaluatieformulier met dertig vragen ingevuld. Uit de evaluatie zal blijken wat mensen willen. Inspelen op de vraag, dat is voor mij zorgondernemerschap. En wat is er mooier om als christelijke organisatie meer te vertellen over het christelijk geloof?”

Bemoediging Na de high tea volgt een inleiding. Dit wordt altijd verzorgd door een voorganger van een van de Puttense kerken.

Aansluitend gaan de gespreksgroepen uiteen om verder te praten over vraagstukken zoals: ‘hoe leidt God ons’? en ‘wie was Jezus?’ “Het is mooi om te zien dat ouderen elkaar bemoedigen als levensvragen ter sprake komen.

Een ogenschijnlijk eenvoudig gebaar, zoals een arm om iemand heenslaan of voor elkaar bidden, betekent veel”, aldus Johan. “Geen vraag of opmerking is in deze cursus teveel.” Gezien de levensfase van ouderen, zijn dat soms ook ‘moeilijke’ vragen. “Hoe ik dat zelf beleef? In mijn werk krijg ik daar uiteraard mee te maken. Soms vind ik het heel verdrietig. Maar het geloof biedt troost. Soms mogen wij ook mooie dingen ontdekken, temidden van het lijden.”

High tea

ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

|9

uitgelicht “Ik hoop dat

Marieke tot het einde

blijft. Ja, zij is een toffe meid.

Soms staar ik voor mij uit

en dan denk ik ‘morgen is zij er weer’. Dat houdt mij op de been.”

De mens in de zorg Door Francisca Toes

Twee jaar geleden hoorde de 78-jarige Gerard Houtveen dat hij ALS heeft, een spierziekte waarbij iemand steeds verder achteruit gaat. Tot een jaar geleden kon hij nog alles, totdat hij in het ziekenhuis kwam. Hij kon niet meer naar huis. Na een periode in een ander verzorgingshuis, kwam Gerard naar Sonnevanck. “Ik ben hier zo liefdevol en met open armen ontvangen. Wat een welkom! Het gaf mij een warm gevoel, een thuisgevoel.”

Verpleegkundige Marieke Haagsma: “Ik wil daar zo graag aan meewerken. Voor hen, die ervoor gezorgd hebben dat de maatschappij is zoals wij die nu hebben.

Dat zij nu de zorg krijgen die zij verdienen. Natuurlijk moeten wij zorgen dat het lichamelijk goed gaat met diegenen. Maar er is ook een mens die al een heel leven achter zich heeft. Voor deze mensen van elke dag een mooie dag maken, daarvan krijg ik energie!”

Zorg op maat “Voor de komst van meneer Houtveen waren wij helemaal niet ingesteld op de verzorging van iemand met ALS”, vertelt Marieke. “Wij moesten aan een aantal voorwaarden voldoen om deze zorg te mogen bieden.

Het hele team is toen geschoold. Dit in samenwerking met het Universitair Medisch Centrum en het CTB (Centrum voor Thuis Beademing).”

10 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

Humor en dropjes “Dit is toch geweldig?”, vult Gerard aan. “Alle medewerkers zijn voor mij zorghelden. Zij zijn allemaal behulpzaam, liefdevol en zorgzaam. Maar met Marieke voelde ik direct een klik, wij beuren elkaar op.” Toen Marieke op privé-gebied iets had meegemaakt, merkte Gerard dat direct op. “Ik moest gaan zitten en hij zei ‘nu ben jij aan de beurt’. Ik vond dat zo bijzonder.

De rollen waren even omgedraaid. Hij was de zorgverlener en ik de zorgvrager.” Op de vraag wat hen het meest verbindt kijken zij elkaar aan en zeggen tegelijk: “Humor en dropjes! En wij kunnen alles tegen elkaar zeggen.”

Aandacht

Filmsterren

Gerard: “Aandacht is zo belangrijk. Hier wordt aan de mens gedacht. Als je goed verpleegd wordt, zit je ook lekkerder in je vel.” Marieke knikt bevestigend. “Ik vind het heel belangrijk om te kijken naar de mens als geheel.

Wat wil jij? Wat zijn je interesses? Wat kun jij? Wat houdt je bezig? Zo is Gerard zoveel meer dan iemand met ALS. Ik wil bijvoorbeeld graag weten wie die mooie mensen op de foto zijn”, terwijl zij wijst naar een prachtige foto van kinderen en kleinkinderen. “Wij doen onszelf en zorgvragers tekort als wij niet verder kijken. Wat ik ook heel belangrijk vind, is dat zij tegen ons kunnen zegen wat niet goed gaat of wat zij niet prettig vinden.

Alle bewoners moeten zich kunnen uiten. Iedere bewoner heeft een stem. Ik wens dat iedereen gehoord wordt.”

Zonder dat Marieke het wist, heeft Gerard haar voorgedragen als zijn zorgheld voor de mini-docu ‘De Zorgheld’. Toen Marieke het hoorde, heeft zij eerst rustig haar koffie opgedronken en is toen richting zijn kamer gegaan. “Wat heb je nu gedaan?”, riep ik vanuit de deuropening. “Maar wat was ik vereerd!” “Je was een geweldige tegenspeelster”, zegt Gerard, die geniet van zijn momenten op het witte doek. Marieke kijkt hem lachend aan en zegt: “Wat hebben wij het samen goed gedaan, vind je niet? We hebben genoten tijdens de filmopnames en zijn trots op het resultaat.”

“Ik heb progressieve ALS en zit hier in principe tot mijn dood”, geeft Gerard aan. Het blijft even stil. “Ik denk dat ik er over twee jaar niet meer ben en hoop echt dat Marieke tot het einde blijft. Ja, zij is een toffe meid.

Soms staar ik voor mij uit en dan denk ik ‘morgen is zij er weer’. Dat houdt mij op de been.”

Bekijk de

mini-docu met

daarin Marieke en

de heer Houtveen op www.deheldinjou.nl

ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

| 11

uitgelicht

Lees de

verhalen van de

ander zorghelden op www.deheldinjou.nl

Van Militair naar Zorgheld Daan was tien jaar beroepsmilitair. Ook dat is een heldenberoep.

Zorgzaam was hij altijd; ook bij defensie volgde hij een opleiding in de zorg.

Door Magda Olofsen

“Na een leerzame stageperiode in de ouderenzorg

Wat versta jij onder Heldendom?

elke oudere is anders. Ik ontdekte vooral hoe

vreemden en vertrouwt erop dat wij goed voor hen

was ik verkocht en ben gebleven. Ik leer veel want

“Iemand laat zijn vader of moeder achter bij wild-

belangrijk rust is. Mensen met dementie hebben

zorgen. Het gaat vooral om de passie die mensen

hier baat bij. Als ik rust bied, merk je dat dat de stemming goed beïnvloedt. Ik leer elke dag bij.

Dit kun je niet uit boeken halen maar alleen door het te doen en door het opbouwen van ervaring.

Iedere bewoner is anders en vraagt om een andere benadering. We hebben mensen nodig die van

alle markten thuis zijn. Heel veel mensen kunnen

hier hun ei kwijt. Misschien niet bij iedereen maar altijd wel bij iemand. Je moet daarom wendbaar zijn. Eenheidsworst gaat hier nooit werken. De

zorg vraagt om grote diversiteit aan werkers en

persoonlijkheden. Je moet goed kunnen schakelen.”

12 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

ervaren in hoe wij werken. Een bewoner zei: eigenlijk ben je mijn bonusfamilie. Dat vind ik een groot compliment.”

“Mensen hebben geen goed beeld van de ouderen-

zorg. Ik had dat ook niet, maar de afwisseling heeft

mij verrast. Je hebt te maken met een grote diversiteit aan gedrag, verpleegtechnische handelingen en het begeleiden van naasten die

het er zwaar mee hebben dat hun ouder hun ouder niet meer is. Het vak omvat zoveel facetten.”

Daan besluit: “Als je gevoel heb voor je medemens, ben je geschikt voor de zorg!”

Geneeskunde is soms genezen, vaak verlichten, maar altijd troost bieden.

Dat is waar het volgens longarts Sander de Hosson in de zorg om draait.

Hij vertelt dat deze woorden van Ambroise Paré hem de passie geven om vol te houden. In de kerkzaal op Sonnevanck kun je een speld horen vallen.

Ruim 250 aanwezigen luisteren ademloos naar hem als hij spreekt over zijn eigen ervaringen en kijk op de zorg in de laatste levensfase.

‘Palliatieve zorg hoort in alle spotlights’ Door Francisca Toes

Volgens Sander hoort palliatieve zorg in alle spotlights.

Inmiddels staat hij zelf ook vaak landelijk in de aandacht om hierover te vertellen. Voor Hospice Jasmijn Harderwijk de reden om hem uit te nodigen als spreker tijdens de voorlichtingsavond ‘Benauwdheid in palliatieve fase’.

Want wie kan beter vertellen over de zorg in de laatste levensfase dan Sander de Hosson? Hij is longarts, met als specialisaties longkanker en palliatieve zorg.

In zijn boek Slotcouplet beschrijft Sander zijn eigen tranen, maar ook hoe mooi het is om iemand zo ‘goed’ mogelijk naar het einde te begeleiden. “Als je weet dat overleven niet mogelijk is, dan is het minstens zo belangrijk om te zorgen voor een zo goed mogelijke dood”, vertelt hij. “De zorg in de laatste levensfase is niet meer gericht op genezing, maar op een zo hoog mogelijke kwaliteit van leven. Je kijkt hierbij niet alleen naar de bestrijding van symptomen, zoals pijn en benauwdheid, maar ook naar sociale en psychische aspecten. Belangrijk is om te kijken naar de mens in zijn totaliteit. Kleine dingen kunnen het verschil maken, juist in de laatste dagen van iemands leven.”

Het verhaal van Sander is prachtig, duidelijk en zo herkenbaar, met als belangrijke boodschap: ER ZIJN. “En terwijl wij hier zijn, is mijn vader 200 meter verderop.

Hij woont op Sonnevanck. Ik ben ongelooflijk dankbaar, ik kan geen betere plek voor mijn vader wensen.

Heel veel respect voor de verzorgenden van mijn vader.

Terwijl de dementie hem en zijn waardigheid stukje bij stukje vermorzelt, slaan zij terug met liefde. Een stilmakend en ongeëvenaard antwoord op waanzin.”

Stichting Veluwse Ambulance Wens Deelnemers aan de avond konden een vrijwillige bijdrage doen voor Stichting Veluwse Ambulance Wens. Zij vervullen wensen die heel eenvoudig te vervullen lijken, maar voor mensen die niet lang meer te leven hebben, niet altijd vanzelfsprekend zijn. De Veluwse Ambulance Wens speelt daarop in en maakt dit wel mogelijk.

Samen met vrijwilligers laten zij laatste wensen in vervulling gaan, zo ook voor cliënten van Hospice Jasmijn Harderwijk. Het team van Jasmijn wilde graag iets terugdoen, zodat Ambulance Wens wensen kan blijven vervullen.

ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

| 13

meelopen met...

Zorghelden in de nacht Door Magda Olofsen

“Leuk dat je een nachtje meeloopt” appt woonzorgbegeleider Didi Willems. “Kom ’s avonds om kwart voor elf maar naar de IJsvogel.” Als de meeste mensen slapen zijn er collega’s waakzaam voor onze bewoners. Voor bewoners die angstig zijn , verward of zich eenzaam voelen. Zij zijn er ook voor familie die waakt bij hun dierbare. Bijna onzichtbaar, maar elke nacht dichtbij.

Overdracht Voor Didi is het haar vijfde en laatste nachtdienst.

Wij beginnen met de overdracht en horen enkele bijzonderheden: een bewoner is gevallen, maar het blijkt mee te vallen. Didi noteert een extra controle bij deze mevrouw. Een bewoner schommelt erg met haar bloedsuiker. “Willen jullie dit goed in de gaten houden?”, vraagt een collega. De avonddienst gaat weg en wij lopen een eerste ronde, maar niet voordat we de noodknop meenemen. Wij controleren of alle deuren en ramen dicht zijn. Intussen krijgt Didi een telefoontje: een verpleegkundige van de dagdienst meldt zich ziek.

14 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

Overdracht

Gezien het tijdstip kan Didi niet zo snel vervanging regelen. Wel stuurt ze vast een appje naar een collega van de dagdienst. Op mijn vraag hoe ze dit gaan oplossen, zegt Didi dat ze eventueel wat langer blijft om de dagdienst op gang te helpen. Het mag niet, maar soms is er geen andere oplossing.

Didi en Hetty

Didi en Hetty

Zwerfwachten Tussen de woonzorglocaties in Ermelo zijn twee zwerfwachten. Dit zijn medewerkers die ’s nachts ondersteuning bieden. De eerste zwerfwacht arriveert om 0.00 uur. “Hé een oude bekende. Susan Cameron, voorheen werkzaam bij het servicebureau en nu helemaal in haar element in de nachtdienst. Zeven dagen op, zeven dagen af. Zij vindt het heerlijk. Daarna gaan we langs bij de bewoner met de schommelende bloedsuiker.

Deze mevrouw slaapt en wij maken haar zachtjes wakker.

Haar bloedsuiker is verder naar beneden gezakt en dit is niet goed. Didi besluit om later nog een keer te prikken.

Tussen 2.00 en 4.00 uur Tussen deze tijden doen wij een ronde. We kijken bij alle bewoners van beschermd wonen. De meesten laten we rustig slapen, maar enkelen worden gedraaid, zodat ze weer comfortabel liggen. Didi leegt katheterzakken en verschoont incontinentiemateriaal. Zij doet dit heel behendig.

Het valt mij op dat sommige bewoners zich verontschuldigen als ze geholpen moeten worden. “Jullie zijn maar druk met mij, zo midden in de nacht. Onderweg kom ik nog een bekende tegen. Zij herkent mij en begint te vertellen over vroeger. Ze is klaarwakker en bij het weggaan hoor ik haar lachend zeggen: “Doe de groetjes aan iedereen in Hierden en kom de volgende keer overdag op bezoek.”

Hetty Bron is de tweede zwerfwacht. “Ik werk vier of vijf nachten, twee keer per maand. Gezien mijn leeftijd hoef ik niet meer in de nachtdienst. Ik ben een avondmens en kies hier bewust voor. De samenwerking tussen Didi en Hetty is mooi om te zien. Zo helpen ze behendig een meneer met een plukpak. Een plukpak is een pyjama uit één stuk, die de bewoner niet zelf aan- of uittrekken.

De rits kan op de rug of bij de benen zitten. Dit voorkomt dat de bewoner bijvoorbeeld de huid kapot krabt of het incontinentiemateriaal stuk maakt. Het is een vrijheidsbeperkende maatregel en daar is toestemming voor nodig. Dit geldt ook voor een bedsensor en bedhekken. Daarna gaan wij weer naar de bewoner met de lage bloedsuiker. Deze is weer gezakt en we geven mevrouw dextro, havermoutpap en ranja.

Didi (22) werkt sinds juli 2018 in de IJsvogel. Zij geeft aan dat ze het prettig vindt om ook dagdiensten te draaien.

“Ik weet dan ook hoe bewoners overdag zijn. Maar de onvoorspelbaarheid van de nacht vind ik ook leuk. Ik doe acht nachtdiensten per maand. De ene nacht ben je aan een stuk door bezig, de andere nacht ligt iedereen rustig te slapen.”

Terwijl Ermelo langzaam ontwaakt, begin ik slaperig te worden. Wij horen iemand binnen komen. Het is de collega van de dagdienst die het appje heeft gelezen.

Zij is een half uur eerder gekomen. Didi’s dienst zit er bijna op. Ik weet zeker zij nog even blijft om haar collega’s van de dagdienst op gang te helpen.

Een bijzondere ervaring om mee te maken maar ik werk toch liever overdag. Ik ben blij dat deze zorghelden in de nacht er zijn.

Zorghelden in de nacht

ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

| 15

in jouw schoenen

Maatje 37 versus 44 Op de dag dat ze het gesprek met elkaar aangaan, werkt Gijsbert van den Brink op de kop af 17 jaar bij de Zorggroep en haar voorgangers. In die tijd is er veel veranderd.

Zijn gesprekspartner Sylvia Bernard is verser van de pers. Maar ze maken zich warm voor dezelfde Zorggroepzaken, zo blijkt al snel.

Sylvia: “Gijsbert, ik heb het idee dat ik je al aardig heb leren kennen. Ik ervaar jou als een bijzonder gedreven, betrokken en veeleisende man. Veeleisend in de goede zin des woords. Als hoofd van de technische dienst wil jij dat veiligheidszaken en vooral brandveiligheid heel goed geregeld zijn voor bewoners én personeel en dat doe je met hart en ziel. En toen er even geen preventiemedewerker was, toonde jij verantwoordelijkheid en eigenaarschap en bood je aan deze taak op je te nemen.

Dat waardeer ik enorm in je.”

16 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

Door Anita Kiers

“Die waardering is wederzijds”, zegt Gijsbert op zijn beurt tegen Sylvia. “Jij bent manager support. Daar valt veel onder. Dus eigenlijk ben jij de manager van alles?” vraagt hij haar lachend. Sylvia: “Support omvat inderdaad een bonte verzameling aan clubjes: de HR-adviseurs, HR services, recruitment, HR beleid, de teamcoach, communicatie, leren en ontwikkelen, de salarisadministratie en de preventiemedewerker. Het gaat over al die zaken die we goed moeten regelen voor medewerkers. Daar zitten nog veel uitdagingen en verbeterslagen in.”

De rubriek ‘in jouw schoenen’ wil je een kijkje bieden in de verschillende Zorggroepculturen. Met als doel: meer begrip en waardering voor elkaars doen en laten. Waarom doet iemand wat hij doet? Hoe draagt ieder op zijn eigen manier bij aan de Zorggroep?

Telkens gaan twee medewerkers in deze nieuwe rubriek als vertegenwoordiger van een bepaalde cultuur met elkaar in gesprek. Hoe zitten jouw schoenen eigenlijk? Meedoen? Meld je aan!

Gijsbert: “Je werkt hier nu ruim anderhalf jaar en een half jaar als manager support. Voldoet het aan je verwachtingen?” “Niet echt”, peinst Sylvia voor zich uit.

“Ik ben gestart als ziektevervanger in de regio Harderwijk/ Ermelo en had toen echt een ander beeld dan ik nu heb.

Er is meer werk aan de winkel dan ik dacht. Het mooie is wel dat ik mag helpen om alles op orde te krijgen en op te bouwen. Een leuk voorbeeld daarvan is Good Habitz, een e-learningomgeving waarin iedereen straks kan gaan leren wat ‘ie wil. Het maakt niet uit of het werkgerelateerd is, of dat je je de Spaanse taal eigen wilt maken. Ander mooi wapenfeit is de nieuwe gesprekscyclus. Deze wens komt direct voort uit het medewerkeronderzoek. Iedere medewerker krijgt jaarlijks een één-op-ééngesprek met zijn leidinggevende waarin hij de aandacht krijgt die hij verdient en zijn zegje kan doen. Een flinke stap vooruit die ook aansluit op de cultuurbeweging die we willen doormaken naar meer zorgondernemerschap!”

Gijsbert: “Dat noemen we het goede gesprek toch? Ik las daarover in de Zorgfocus ja. Heb jij de indruk dat de nieuw ingeslagen weg gedragen wordt door de werkvloer?

Ik hoor nog weleens: ‘Het CT verzint weer eens wat.’

Terwijl we het toch echt allemaal met elkaar moeten doen”.

Sylvia herkent die geluiden: “Een van mijn grote wensen is dat we met zijn allen het gat kunnen dichten dat er ogenschijnlijk bestaat tussen de werkvloer en het CT. Maar ook iedereen in de ondersteunende diensten werkt keihard om de zorg te ondersteunen. Soms vind ik dat daarvoor te weinig waardering is. Hoe kunnen we elkaar beter bereiken? En hoe brengen we elkaars verhaal goed voor het voetlicht, zodat het ook begrepen wordt zoals het is bedoeld? Soms gaan mensen met het verhaal aan de haal op een manier die ik niet begrijp. Uiteindelijk hebben we allemaal het beste voor met de Zorggroep en dan is het zo jammer dat we elkaar daarin niet altijd vinden.”

Gijsbert: “Ik merk zelf ook regelmatig dat ik geen respons krijg op wat ik aan anderen wil overbrengen. Dat verwon-

dert me. Lezen mensen hun mail of intranet niet? Is er geen interesse? Voelen ze zich bedolven onder de informatie?

Zitten we letterlijk te ver van elkaar met al onze locaties?

En dan hebben wij het als TD’ers misschien nog wel wat makkelijker dan jullie, omdat we letterlijk op alle locaties aanwezig zijn.” “O ja, dat wil ik ook veel meer gaan doen”, zegt Sylvia. “Er zijn daar zoveel goede ideeën te halen!

Laatst was ik nog op Jasmijn en dat vond ik prachtig. Daar kwam aan de orde hoe we medewerkers beter kunnen ondersteunen als er nare dingen gebeuren. Dat heeft geleid tot het voornemen om een BOT-team (bedrijfsopvangteam, red.) te gaan oprichten. Het is zoveel betekenisvoller als we dat sámen voor elkaar krijgen. Net zoals onze nieuwe arbeidsmarktcampagne het resultaat van het meedenken van veel collega’s. Veranderen is leuker en mooier als je er samen voor staat.”

“Absoluut!”, beaamt Gijsbert. “Vandaag werk ik hier precies 17 jaar. Ik behoor tot de derde generatie Van den Brinken die een aandeel hebben in Elim. Mijn opa was een van de oprichters in 1957, later zat mijn oom in het bestuur en nu ik. Ik begon als tuinman, ging richting TD en raakte steeds meer betrokken bij bouwprojecten. In die tijd heb ik heel wat mensen zien komen en gaan; collega’s, bestuurders, leidinggevenden. Verandering genoeg. Telkens met een beetje weerstand, het was altijd weer wennen. Toen ik een paar weken bij Elim werkte, werd ik officieel voorgesteld aan het bestuur. Voor die gelegenheid moest ik verplicht mijn blauwe stofjas aan. Over verandering gesproken!

Vroeger stond Elim op zichzelf, nu is de Zorggroep een grote club. Soms hoor je dat het vroeger beter was. Daarmee ben ik het niet eens. Je moet meebewegen! Als je dat moeilijk vindt, dan moet je jezelf maar eens een schopje geven, of je afvragen of jij nog wel bij de organisatie past. Verandering is nodig en nuttig. Ik vind de Zorggroep prachtig en voel mij echt een Zorggroeper!”

Sylvia: “Mooi Gijsbert! Je werkt hier al lang, maar bent bepaald niet vastgeroest. Natuurlijk mogen mensen weerstand hebben bij veranderingen, maar ga daarover dan met elkaar in gesprek. Alleen maar mopperen lost niet op. Meer ondernemerschap vraagt wat van ons allemaal. Doe het samen, help elkaar. En zit je iets dwars? Ga naar de bron.

Maak het bespreekbaar!”

ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

| 17

geluksmoment

Mevrouw

G. Jonker geniet in het water

Ons doel is

dat we binnenkort

meerdere bewoners

een ‘ontspannen uurtje bewegen in water’

kunnen aanbieden.

Ontspannen uurtje bewegen in water Jamie van Leeuwen, woonzorgbegeleider: “Met medewerkers van de Vlindertuin inventariseren wij regelmatig wat de wensen van onze bewoners zijn. . Hieruit kwam onder andere naar voren dat een aantal bewoners graag wil zwemmen. We werden enthousiast en hebben contact gezocht met meerdere zwemgelegenheden, waaronder de Sypel in Harderwijk. Met twee van onze bewoners hebben we op proef gezwommen om te kijken of het een passende activiteit zou kunnen zijn. Wat wij zagen was totale ontspanning . Ze liepen door het water en begonnen weer uit zichzelf te praten. Als we de filmpjes en foto’s van die dag bekijken geeft dat herkenning, hoe fijn het was en vragen ze: wanneer gaan we weer? Het was een groot succes! Wij zijn nog enthousiaster en gaan uitzoeken hoe we dit zwemuurtje in de toekomst gaan organiseren.

kort nieuws

Good Habitz: een leven lang leren!

We leven in een tijd van veranderingen. Veranderingen in de samenleving, in de maatschappij, in technologie, etc.

Dit betekent dat ook ons werk verandert. Ook de inhoud van functies verandert doordat er o.a. steeds meer technologie de werkplek opkomt. Er wordt meer gevraagd in het contact tussen cliënt en professional en/of vrijwilligers. Dit vraagt om ontwikkeling, om veerkracht, flexibiliteit.

Wij willen jou daar graag bij ondersteunen. De 1 op 1 gesprekken zijn opgestart waarin je o.a. kunt aangeven wat jij wilt leren, waarin jij je wilt ontwikkelen. En de Zorggroep heeft Good Habitz aangeschaft. Een online scholingsaanbod met meer dan 100 trainingen voor medewerkers en vrijwilligers.

In dit scholingsaanbod zitten allerlei soorten trainingen (kennis, kunde, vaardigheden (digitale) -management, talen, algemene ontwikkeling, etc.). Als medewerker of vrijwilliger van de Zorggroep krijg je onbeperkt toegang tot alle onlinetrainingen. Jij kiest zelf waar, wat, hoe en wanneer je leert.

GoodHabitz is er voor jouw persoonlijke ontwikkeling. Nog even terugkomend op de 1 op 1 gesprekken. Hoe mooi zou het zijn als jij als medewerker of leidinggevende ter voorbereiding

18 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

op dit gesprek de training ‘gesprekstechnieken ‘of ‘feedback vragen ‘volgt. Aan de hand van de inhoud van de training kunnen jullie verder doorspreken/oefenen etc. op dit thema. Naast de trainingen die je volgt vanuit je eigen functie ligt er nu een groot aanbod die je kan volgen vanuit eigen belangstelling.

Daarnaast zijn er ook onderwerpen/trainingen die je mogelijk van toegevoegde waarde vindt voor jouw team of collega’s. Zo kan iedere leidinggevende en/of coördinator en ieder team op een doelgerichte manier onderdelen in het functioneren van de medewerkers, vrijwilligers en teams verbeteren. Jullie ontvangen nog bericht vanaf wanneer jullie Good Habitz kunnen gaan gebruiken.

Nadere info volgt hierover.

vrijwilligers Elvera Beelen en Henriëtte Kaal

“Wij maken er samen echt iets leuks van!”

Elvera en Henriette

Door Mary Welter

“Vrijwilligerswerk heb je in allerlei soorten en maten.

Neem nu Elvera Beelen en Henriëtte Kaal, zij ondersteunen het secretariaat in Harderwijk. Zij bewijzen dat vrijwilligers hun talenten overal bij de Zorggroep kunnen inzetten.

En dat je dit prima samen kunt doen.”

“Je wilt mij interviewen, maar vraag je het ook aan Henriëtte?”, zei Elvera toen ik de afspraak maakte.

“Wij werken altijd samen”. Elvera deed voorheen vrijwilligerswerk voor de receptie in Randmeer.

Toen de receptie werd opgeheven, bleef er werk liggen.

“Ik bood mij daarvoor vrijwillig aan, want het is leuk om te doen. Enige tijd later haakte Henriëtte om dezelfde reden aan.” Archiveren, kantoorartikelen bestellen, de liturgie maken, mailings verzorgen, dat is wat zij zoal doen twee ochtenden per week.

Bingo!

Elvera: “Het haalt je even uit de dagelijkse beslommeringen. Henriëtte is heel sociaal, ik mis haar als zij er niet is.” Henriëtte: “Maar wij zijn geen theekransje hoor, na de koffie gaan wij aan de slag, het is niet vrijblijvend.”

Elvera klinkt instemmend en dan schiet haar iets te

binnen: “De bingo organiseren voor de personeelsvereniging is ook zo leuk!” Henriëtte schiet in de lach: “Dan lopen wij met een afgeladen winkelwagentje met bingoprijzen door de stad”.

Carrière “Er zit uitdaging in het werk. Vaak bespreken wij vooraf hoe wij een klus het best kunnen aanpakken, aldus Henriëtte.” Dat gaat hen goed af, maar ze zijn dan ook door de wol geverfd als vrijwilliger bij de Zorggroep.

Sinds vier jaar ondersteunen zij het secretariaat, maar hun vrijwilligerswerkcarrière begon in 2010 voor Henriëtte en in 2009 voor Elvera. Henriëtte: “Ik heb ook een vaste baan bij het servicebureau. Maar ik wil niet met het vrijwilligerswerk stoppen.” Elvera: “Wij maken er samen echt iets leuks van!”

ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

| 19

campagne Zorghelden

Waarom zorghelden?

Mensen die in de ouderenzorg werken, zijn bijzonder. Het

zijn helden. Het gekke is, dat ze dat zelf helemaal niet vinden.

Zorgmedewerkers zijn bescheiden. Ze vinden het vaak heel

gewoon dat ze kwetsbare ouderen bijstaan. In de campagne

maakt deze bescheidenheid terecht plaats voor trots op onze collega’s in de ouderenzorg en zeggen we voluit: jullie zijn

zorghelden! Maar het is hard werken; extra handen zijn meer dan welkom! Daar is deze campagne op gericht. Jij kunt de

Zorggroep helpen om nieuwe collega’s te interesseren voor de ouderenzorg. Hoe?

• Promoot en deel de campagne op de sociale media: Facebook,

Twitter, LinkedIn of Instagram. Deel onze berichten met mensen die jij graag als nieuwe collega zou verwelkomen!

• Nodig mensen uit om te testen of zij ‘het’ ook in zich hebben op www.deheldinjou.nl

• En dan het allerbelangrijkste: vertel aan iedereen die het maar

wil horen hoe prachtig, betekenisvol en bijzonder het is om het

leven van kwetsbare ouderen telkens weer een beetje mooier te maken. Dat is nu precies wat jou tot een zorgheld maakt!

Zorgheldendom Zorgheldendom zit hem in kleine en grote dingen. Een hand op een schouder. Een warme glimlach. Oog en oor hebben

voor iemand die het moeilijk heeft. Laten merken dat je iemand de moeite waard vindt. Een gezellig praatje op een eenzaam

moment. Een lief liedje zingen voor iemand die de kluts even

kwijt is. Even bij iemand in de koelkast kijken of de inhoud ervan niet over de datum is. Of een skypegesprek op gang brengen

met een kleinkind in het buitenland dat zo intens gemist wordt…

@znwv facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe/ company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe www.instagram.com/zorggroepnwv

20 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2019

www.znwv.nl