Zorgfocus december 2018

Zorgfocus

NUMMER 5 DECEMBER 2018

Voor medewerkers en vrijwilligers van de Zorggroep Met ĂŠn voor elkaar

Dierbaar bezit Martin van Ewijk

7

Zorgondernemer Tirza de Lange, welzijnsmedewerker een verbindster in hart en nieren

8

Uitgelicht Kim Suurland, verzorgende. Hoe ga je om met gevoelens van rouw en verlies?

16

agenda

tip De scheurkalender Dementees 2019

Symposium Samen denken en doen – 7 februari 2019

Voor iedereen die weet

hoe ontroerend en raak mensen met dementie

zich kunnen uitdrukken: de

scheurkalender Dementees 2019! Met 365 uitspraken

van mensen met dementie;

elke dag één. Om als zorgverleners elke dag weer geïnspireerd

door te raken en te voelen waarvoor je het doet. ‘‘Het leven van onze bewoners met dementie is net een schatkamer” schrijven de makers. “Je vindt er donkere hoekjes, kleerscheuren, gebrek en hartzeer. Maar ook een rijkdom aan verhalen, een grote

schat aan wijsheid. In de levensverhalen van bewoners liggen juweeltjes verstopt: kostbare herinneringen, ontroerende

gezegdes, diepe levenskennis. Vaak in hun eigen, wondermooie poëtische taal uitgesproken: het Dementees”.

Eindejaarsgeschenk

Aan het einde van 2018 wil ik jullie hartelijk danken voor jullie inzet in het afgelopen jaar. We hebben enorm hard gewerkt

om onze cliënten weer te kunnen geven wat zij nodig hebben

en kijken terug op een jaar waarin we trots mogen zijn op wat we samen hebben bereikt. Als blijk van waardering voor jullie inzet aan het welzijn van onze cliënten wil ik jullie namens

alle concernteamleden een eindejaarsgeschenk aanbieden.

Volg ons

De facebookpagina van de Zorggroep houdt je op de hoogte van ontwikkelingen en gebeurtenissen in verschillende regio’s en locaties. Ook jij kunt mooie momenten, nieuws en activiteiten delen.

colofon

We hebben ook dit jaar gekozen voor de “Tinteling”: jullie mogen je geschenk zelf uitzoeken in de voor ons gemaakte, goed gevulde webshop. Jullie zullen er vast iets kunnen vinden! Ik wens jullie en al jullie dierbaren gezegende Kerstdagen en een gezond en gelukkig 2019!

Margreeth Kasper de Kroon, Raad van Bestuur

Zorggroep Noordwest-Veluwe is specialist in ouderenzorg

Zorggroep Noordwest-Veluwe

zorg en welzijn waar het nodig is, thuis, in één van

Telefoon: 088-0563000

in Ermelo, Harderwijk, Nunspeet en Putten. Wij bieden

onze tien woonzorgcentra of bij Reactiveringscentrum

Klimop, Hospice Jasmijn en het Specialistisch Centrum

Postbus 392, 3840 AJ Harderwijk E-mail: servicebureau@znwv.nl | Internet: www.znwv.nl

Ouderenzorg.

Redactie – Anita Kiers, Magda Olofsen, Francisca Toes, Mary Welter

Zorgfocus is een uitgave van de afdeling communicatie

Cover – Mevrouw Mulder en Anja Havenaar

van de Zorggroep Noordwest-Veluwe.

2 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

Grafisch ontwerp – Ontwerpgroep Lale, www.lale.nl

van de redactie

inhoudsopgave Blog Margreeth Iemands eenzaamheid doorbreken, dat kan iedereen!

4

Gespot op social media Zorggroep gaat viraal!

6

Dierbaar bezit

7

Ondernemerschap Tirza de Lange, welzijnsmedewerker “Het geluk van mensen, dat is mijn drijfveer!”

8

In jouw schoenen Joran Hoogenberg en Jaap Schuurman

10

Landelijke campagne #IkZorg van start

12

Collega aan het woord – Erik van Helden

13

Meelopen met...

De heer Bertus Juckers, cliënt reactiveringscentrum Klimop

14

Stroomversnelling

Uitgelicht 16 Hoe ga je om met gevoelens van rouw en verlies?

Kort nieuws

18

Vrijwilliger

19

Geluksmoment

20

Geluks-

moment

Zeg, even over dat ouder worden, ik ben er de laatste tijd veel mee bezig. “Tja, logisch, je werkt in de ouderenzorg”, hoor ik je bijna zeggen. Dat klopt, maar ik bedoel dat ik er meer over nadenk dan voorheen.

Vroeger ging ik fluitend door het leven als student en beginnend werknemer. Daarna zat ik ‘ineens’ tot over mijn oren tussen de luiers van mijn kinderen. Soms lijkt het leven een stroomversnelling.

Bij mij kwam deze plotseling tot stilstand toen mijn moeder vorig jaar voor een zware hartoperatie naar het ziekenhuis ging. Inmiddels gaat zij weer fietsend door het leven. Eind goed, al goed, maar het zet wel aan tot denken. Dus keek ik, mede met het oog op de leeftijd van mijn ouders, naar programma’s, zoals ‘Het Geheim van Methusalem’ van neuropsycholoog Erik Scherder. Hij stelt cruciale vragen: Hoe krijg je een gelukkige en zinvolle oude dag? En is het wel zo fantastisch om zo oud als Methusalem te worden?

Ook het interview op pagina 16 met verzorgende Kim Suurland zette aan tot denken.

Het is best zware kost voor een column. Maar dat past bij de wereld van de ouderenzorg, dat is er een van uitersten. En dus zorgt mijn werk in de ouderenzorg tevens voor de broodnodige luchtigheid. Zo maakte ik onlangs een filmpje over dagbegeleiding. Ik zette mijn statief klaar. Een van de aanwezige heren op leeftijd keek glimlachend in de camera. Hij aaide over zijn kale hoofd en zei met pretogen: “Wacht even tot mijn haar goed zit!”

Mary Welter

20

Nieuwstips en/of reacties:

Zorggroep Noordwest-Veluwe, socialmedia@znwv.nl

postbus 392, 3840 AJ Harderwijk, telefoon 088 - 056 3000 ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

|3

Iemands eenzaamheid doorbreken, dat kan iedereen! blog van Margreeth Margreeth Kasper de Kroon Raad van Bestuur

‘Kon het maar altijd Kerstmis zijn’. Ken je dat liedje van Kinderen voor Kinderen nog? Kerst is voor mij een mooie tijd. Een feest van licht,

van wedergeboorte. Van gezelligheid, verbondenheid en bezoekjes aan familieleden die je al lang niet meer hebt gezien.

Maar voor veel mensen en voor nóg veel meer ouderen staan De-Alles-Behalve-Feestdagen voor de deur. Zij hebben vaak geen mensen om zich heen om kerst mee te vieren en worden zo met een pijnlijke werkelijkheid geconfronteerd.

Meer dan de helft van de mensen ouder dan 75 jaar voelt zich eenzaam. Meer dan de helft! Als je bedenkt dat Nederland momenteel 1,3 miljoen mensen van boven de 75 telt, is de rekensom gauw gemaakt: meer dan 700.000 ouderen! Een schrikbarend hoog getal en daarmee een groot maatschappelijk probleem. De feestdagen lenen zich om daarbij eens stil te staan. Mensen nemen dan wat vaker en langer de tijd om te overdenken wat hen het afgelopen jaar is gebeurd, wat ertoe doet en om stil te staan bij het leven in het algemeen.

Dé oplossing wordt nooit gevonden Eenzaamheid onder ouderen heeft vaak te maken met verlies. Verlies van geliefden om je heen. En van je gezondheid en daarmee ook vaak je bewegingsvrijheid. Eenzaamheid is een verdrietig verschijnsel dat grote invloed heeft op iemands kwaliteit van leven.

Een verschijnsel dat zó groot en veelomvattend is, dat dé oplossing ervan waarschijnlijk nooit zal worden gevonden. Maar iemands eenzaamheid doorbreken, dat kan iedereen!

4 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

Verantwoordelijkheid en geborgenheid Een klein gebaar kan een groot verschil maken. We kunnen elke dag voor iemand van betekenis zijn. De Zorggroep heeft daarin als maatschappelijke organisatie en vanuit onze kernwaarden verantwoordelijkheid en geborgenheid een belangrijke taak. ‘Omzien naar elkaar’ past bovendien bij onze christelijke identiteit. Wij willen veel meer zijn dan enkel een ouderenzorgorganisatie. Wij willen een belangrijke bijdrage leveren aan zorg én welzijn voor ouderen. Daarom staan de deuren van onze brasserieën wijd open voor iedereen die op zoek is naar menselijk contact. En daarom bouwen we in het Oranjepark een buurtkamer waar ontmoeten centraal zal staan.

Mensen hebben mensen nodig Ook de overheid pakt de handschoen op. Met het actieprogramma ‘Eén tegen eenzaamheid’ wil zij de trend van eenzaamheid onder ouderen doorbreken. Door eenzaamheid eerder te signaleren en aan te pakken. Het kabinet investeert de komende jaren 26 miljoen euro extra om eenzaamheid de aandacht en aanpak te geven die het verdient. Maar het belangrijkste deel van dat programma valt niet op papier of in geld te vangen. Mensen hebben mensen nodig! Echte verbondenheid kan eenzaamheid doorbreken.

Is jou iets opgevallen binnen de organisatie of heb je vragen over het beleid? Stuur een bericht naar socialmedia@znwv.nl

Ook jij kunt in je eigen omgeving met kleine dingen het verschil maken. Het feit dat je in de ouderenzorg werkt, doet misschien zelfs wel een extra beroep op jou om je oren en ogen goed open te houden om signalen van eenzaamheid op te kunnen pikken.

In je werk, in je eigen netwerk, in de kerk en zelfs in de supermarkt. Zelf ben ik van plan mijn oude ooms en tantes weer eens te verrassen met een kaartje of bezoekje. Dat neem ik me vaak voor, maar het is er toch alweer een poos niet van gekomen…

Op Eerste Kerstdag zijn alle mensen vrienden.

Kon het maar altijd Kerstmis zijn!

Op Eerste Kerstdag zijn alle mensen vrienden Op Tweede Kerstdag zijn grote mensen klein Op Derde Kerstdag gaan alle deuren open Kon het maar altijd Kerstmis zijn Op Vierde Kerstdag dan gaan de wapens roesten Op Vijfde Kerstdag groeit graan in de woestijn Op Zesde Kerstdag breekt overal de zon door Kon het maar eeuwig Kerstmis zijn Uit: Eeuwige Kerst van Kinderen voor Kinderen

“Omzien naar elkaar” past bij onze christelijke identiteit

“Mensen hebben mensen nodig! Echte verbondenheid kan eenzaamheid doorbreken”

ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

|5

gespot op social media Soms lees je iets op social media

waar je gewoon meer van wilt weten!

Dit keer aandacht voor de films en vlogs van de Zorggroep.

Door Magda Olofsen

@znwv

facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe/

company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe

Zorggroep gaat viraal!

De afgelopen maanden zijn we binnen de Zorggroep druk bezig geweest met het maken van films en vlogs om te laten zien hoe mooi de ouderenzorg is. Cliënten en medewerkers uit alle regio’s hebben hieraan hebben meegewerkt. Het resultaat is prachtig!

De films zijn inmiddels in première gegaan.

Van de lancering maakten we een feestje.

Wist je al dat de Zorggroep een eigen Youtubekanaal heeft?

Daar kun je alle films en vlogs vinden.

Binnenkort verschijnt ook de film: Persoonsgerichte zorg op maat. Zó doen wij dat bij de Zorggroep! De ruwe versie is binnen en ook dit belooft iets heel moois te worden.

Fragment: film werken bij de Zorggroep

6 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

Vloggen: iets voor jou?

Om nog meer mooie dingen te laten zien, hebben we jouw hulp nodig. Lijkt je het leuk om ook mee te doen met het maken van een vlog waarin jij iets vertelt over jouw werk? Laat het ons weten! Schroom niet want wij helpen je indien nodig. Je kunt je aanmelden via socialmedia@znwv.nl

Maak ook kennis met de Zorggroep

dierbaar bezit Martin van Ewijk (65) dierbaar bezit: Mozaïek van Herman Brood en André Hazes Door Magda Olofsen

Michael Jackson, Marilyn Monroe,

in revalidatiecentrum de Trappenberg

Hazes, zomaar enkele beroemdheden

moest leren. Ik kon niet meer praten.

Johnny Depp, Laurel en Hardy, André

die ik aantref in en om de woning van Martin van Ewijk. Martin schildert en maakt van mozaïek portretten van

bekende personen. Ik ben onder de indruk.

in Huizen omdat ik alles opnieuw

Ik was rechtshandig maar aan deze kant heb ik nu verminderde kracht.

Nu doe ik alles met mijn linkerhand. Ik kan nog maar een paar meter lopen.”

Martin: “Ik kom uit Amsterdam en

Na mijn revalidatieperiode ben ik begonnen met schilderen

Een prachtig vak met veel vrijheid.

op het witte doek. Dit gaat me aardig

Mozaïeken

heid. Later ben ik gaan mozaïeken.

André Hazes vind ik het mooist. Ik kijk

Ernstige hersenbloeding ben internationaal chauffeur geweest.

“Van een afbeelding schilder ik het

Bijna alle landen van Europa heb ik

goed af en ik vind het een mooie bezig-

“De mozaïeken van Herman Brood en

Ik sla de stenen die ik voor de kleur-

er graag naar. Twee keer in de week ga

wel gezien. Tien jaar geleden kreeg

ik op de terugreis een ernstig hersenbloeding . Ik kan me er niks meer van herinneren maar de gevolgen waren ernstig. Acht maanden verbleef ik

rijke afbeelding gebruik zelf kapot

tot kleine stukjes. Ik werk ongeveer vier maanden aan een mozaïek.

ik naar Ermelo om daar te schilderen.

Ik hoop nog vele beroemdheden aan mijn collectie toe te voegen.

ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

|7

zorgondernemer

Tirza de Lange,

welzijnsmedewerker

Om onze strategie te kunnen behalen, willen we als Zorggroep meer de beweging richting zorgondernemerschap maken. Dat klinkt ‘groots’, maar soms zit het al in kleine dingen.

In een cliënt zó goed kennen, dat je al weet wat hij nodig heeft voordat hij dat zelf in de gaten heeft.

Maar ook in de wijze waarop jij tegen dingen aankijkt: geen beren op de weg, maar kansen voor verbetering zien. Zorgondernemerschap vraagt om vooruitdenken, samenwerken, flexibiliteit, doorzettingsvermogen.

En dat zie je al vaker binnen de Zorggroep dan je zou denken. Hoe collega’s dat doen, lees je in deze rubriek.

Ter inspiratie, maar ook om te laten zien dat we al goed op weg zijn.

Door Francisca Toes

“Het geluk van mensen, dat is mijn drijfveer!”

‘Babyboom in verzorgingshuizen’ kopte de media. ‘Poppen en robotkatten brengen rust in de huiskamer’, schrijft een andere krant. Acties die een groot succes werden dankzij de inzet van welzijnsmedewerker Tirza de Lange, een verbindster in hart en nieren. Het ondernemerschap zit Tirza in het bloed. Haar drijfveer? Mensen! Wat willen mensen? Wat hebben zij nodig? “De ideeën komen niet van mij hoor, maar van bewoners, verzorgenden en vrijwilligers. Ik speel in op de behoefte.”

Van jongs af aan wilde Tirza al werken in de welzijnssector. Toch ging zij eerst een andere weg. Zo volgde zij de opleiding tot verpleegkundige en ging werken in een ziekenhuis. Tirza liet zich omscholen tot leidster kinderopvang en zette in Hierden en in Harderwijk een

8 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

christelijke peuterspeelzaal op. Niet veel later startte zij een bedrijf in traktatiedoosjes. Ook werkte zij als vertegenwoordigster en zette in die functie het blad ‘Stad en bedrijf’ in Harderwijk op. De opgedane ervaring nam zij mee naar de Zorggroep, waar zij twee jaar

“De handwerkclub

van de Amaniet, bestaande uit bewoners en collega’s,

haakte en breide knuffels en spaarde zo geld bij elkaar voor robotkatten.”

geleden als verzorgende op Randmeer kwam werken.

Nu werkt zij als welzijnsmedewerkster op de Amaniet, een functie die haar op het lijf is geschreven.

Actie knuffel voor een knuffel Van projecten gaat Tirza’s hart sneller kloppen. Dus toen vanuit de zorg de vraag naar robotkatten kwam, pakte zij dit direct op. “Uit onderzoek blijkt dat robothuisdieren – net als echte huisdieren – een positief effect hebben op het welzijn van ouderen, vooral op dat van ouderen met dementie. Prachtig toch?” Samen met haar collega’s Monique Gort en Lia Ruitenberg bedacht Tirza de actie ‘Knuffel voor een knuffel’. “De handwerkclub van de Amaniet, bestaande uit bewoners en collega’s, haakte en breide knuffels en spaarde zo geld bij elkaar voor robotkatten. Tegelijkertijd kregen we ook donaties.

Ondertussen vond ik een adres waar de katten goedkoper waren dan bij de dementiewinkel, waardoor wij meerdere afdelingen van de Zorggroep een robotkat konden geven.”

Poppenvondelingen De media pakte het verhaal over de robotkatten op en zo kwam het dat een vrijwilligster met haar poppenkinderen bij de bewoners langsging. De bewoners begonnen de poppen drinken te geven en te knuffelen.

De handwerkclub haakte daarop in en schafte van de opbrengsten een eigen poppenkind aan. Toen vervolgens twee poppen te vondeling werden gelegd, waren alle afdelingen van de Amaniet voorzien. Tirza: “De poppenkinderen hebben een positief effect op de bewoners. Zij waren er zo blij mee, dat ik vond, dat deze actie Zorggroepbreed moest worden uitgezet. Er zijn zoveel afdelingen dat het voor de handwerkclub niet mogelijk was om alle locaties van een poppenkind te voorzien. Daarom bedachten wij de actie ‘Leg een poppenkind te vondeling’. Mensen konden een pop doneren die vervolgens op een locatie te vondeling werd gelegd”, legt Tirza uit. “Dat de actie zo’n enorm succes zou worden, had niemand verwacht. In totaal werden er 46 poppen te vondeling gelegd.”

Verbinder “Waar mogelijk zoek ik de verbinding. Neem als voorbeeld de kinderen van een kinderdagverblijf die ik vroeg om zelf de poppen te brengen. Of het gezin met een tweeling.

De tweeling komt nu nog om de twee weken gymmen met onze bewoners.” Ook een mooi voorbeeld is de museumkar.

“Met bewoners van de Amaniet gingen wij naar het Pakhuis. Helaas konden maar een beperkt aantal bewoners mee. Kunnen wij niet iets samendoen? Zo ontstond het idee voor de museumkar: een rijdende kar met een collectie pronkstukken van Museum het Pakhuis. Deze mobiele museumkar zal alle locaties van de Zorggroep in Harderwijk en Ermelo bezoeken. Bewoners kunnen vaak zelf niet meer bij een museum komen. Met een museum die naar de locatie komt voorziet Het Pakhuis in een enorme behoefte.”

En wie denkt dat Tirza nu wel even pauze neemt na al die projecten, heeft het mis. Zij heeft alweer twee acties omarmd: placemats met daarop oude liedjes, spelletjes om beweging aan tafel te stimuleren en foto’s van vroeger en nu. En de handwerkopa die samen met een kunstenares voelborden gaat maken. Gewoon omdat er vraag naar is!

“Het geluk van mensen, dat is waar ik het voor doe. Ik leg verbindingen en waar mogelijk het liefst Zorggroepbreed.”

ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

|9

in jouw schoenen

Joran Hoogenberg, locatiemanager

Jaap Schuurman,

Broeder, chirurg, kok of piloot? Nee, Zorggroep! van de Amaniet en manager welzijn in Ermelo

Door Anita Kiers

hoofd financiĂŤn & administraties

Murphy ’s law was van toepassing op deze afspraak: het interview met

Jaap Schuurman en Joran Hoogenberg voor In jouw schoenen. De deadline was verstreken, dus het moest snel. Maar terwijl Joran en ik op de Amaniet op Jaap

wachtten, liep Jaap op de Wethouder Jansenlaan naar ons te zoeken. De volgende dag deden we een nieuwe poging. Nu waren het Jaap en Joran die op mij zaten

te wachten in het Harderwijkse, terwijl ik dacht de heren op De Amaniet aan te

treffen. Mensen uit de zorg en uit de ondersteunende diensten: kunnen ze elkaar wel vinden? Uiteindelijk wel! Maar het kost soms een klein beetje moeite.

10 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

Jaap Schuurman, onze financiële man, is hoofd financiën & administraties. Maar naast cijfertjes, stroomt ook de zorg door zijn bloed. “Toen ik op de basisschool zat, wilde ik broeder worden. Of chirurg. In mijn puberteit veranderde dat naar kok. Ook dat is niet gebeurd. Na de meao was ik helemaal klaar met leren en toen wilde ik aan de slag.

Het werd de zorg en ik ben nooit meer weggegaan.”

Joran Hoogenbergs zorgcarrière is wat korter. “Elf jaar geleden, op de middelbare school, deed ik vakantiewerk in de zorg. Schoonmaakwerk en later gastheer. Tijdens mijn studie luchtvaarttechniek en management, hield ik dat bijbaantje. Na mijn studie wist ik: ik wil de zorg in!

Na een master aan de Erasmusuniversiteit kwam ik hier, nu bijna twee jaar geleden.” Joran is locatiemanager van de Amaniet en manager welzijn in Ermelo.

Kritische dochter Het laatste jaar hebben Joran en Jaap veel met elkaar te maken gehad. Jaap: “Beide maken we deel uit van het project Hoogstpersoonlijke zorg: intramuraal persoonsvolgend budget. Ik mag de financiële kant ervan belichten, de achterkant, kostprijzen enzo. Joran is vooral aan de voorkant bezig: de zorginhoud en het proces. Laatst gingen Joran, Sandra Oldewarris (projectleider iPVB) en ik in gesprek met een kritische dochter van een bewoner van de Amaniet.

Zij wilde de belangen van haar moeder zo goed mogelijk behartigen, maar liep tegen zaken aan en had veel vragen.

‘Het ministerie zegt dít, en jullie zeggen dát! Hoe zit het nou eigenlijk?’ Mensen denken vaak dat ze recht hebben op veel zaken, maar zo is het al lang niet meer. Ik heb dat goed kunnen uitleggen, terwijl Joran met name kon vertellen over het proces.” Joran: “Hoewel we niet al haar vragen konden beantwoorden omdat niet altijd alles duidelijk is, hebben we wel laten merken dat we haar heel serieus namen.

Jaaps bijdrage daarin was erg waardevol. Zo merk je dat zorg en ondersteuning elkaar mooi kunnen aanvullen.”

Jaap: “Soms ervaren zorgmedewerkers een kloof naar de kantoormensen. Het is goed om als ondersteunende dienst dan een brug te leggen. We hoeven niet altijd op cliëntniveau mee te praten, maar we zouden wel vaker samen om tafel kunnen gaan om elkaar beter te leren begrijpen.” Joran kan dit alleen maar beamen: “Jaap zorgt dat er voldoende geld op de plank ligt. Dat besef had ik niet altijd, maar nu weet ik dat dat een superbelangrijke randvoorwaarde is.” Jaap: “Onbekend maakt onbemind.

Ik weet soms ook niet wat er op werkvloer gebeurt.

Omgekeerd zal dat ook zo zijn.”

De rubriek ‘in jouw schoenen’ wil je een kijkje bieden in de verschillende Zorggroepculturen. Met als doel: meer begrip en waardering voor elkaars doen en laten. Waarom doet iemand wat hij doet? Hoe draagt ieder op zijn eigen manier bij aan de Zorggroep?

Telkens gaan twee medewerkers in deze nieuwe rubriek als vertegenwoordiger van een bepaalde cultuur met elkaar in gesprek. Hoe zitten jouw schoenen eigenlijk? Meedoen? Meld je aan!

Joran: “Klopt. Ik en anderen op de werkvloer vragen ons soms af wat de ondersteunende diensten precies doen.”

Jaap: “Dat is niet altijd zichtbaar, maar we werken allemaal wel aan hetzelfde doel. Natuurlijk ben ik gedreven om mijn werk goed te doen, maar aan mij hoef je het belang van de zorg niet uit te leggen. Wij doen wat wij doen echt voor jullie. Het helpt dat mijn vrouw ook in de zorg zit. Vroeger zat mijn kantoor dicht bij het vuur. Ik werkte tussen de bewoners en medewerkers. Ik kreeg ze allemaal aan mijn bureau en wist precies waarvoor ik het deed. Dat is nu niet meer vanzelfsprekend. Daardoor wordt er vanuit financiën soms wel gemakkelijk gedacht over het primaire proces, ‘dat moeten ze gewoon maar doen’. Maar dat kan niet altijd. Meer contact leidt tot meer begrip.”

Joran: “In een grote organisatie als de onze heb je nu eenmaal wat meer ondersteunende diensten nodig om goed te functioneren. Mensen die je salaris overmaken.

Die zorgen voor goede randvoorwaarden. Die de organisatie op de kaart zetten. Als ik aan iets nieuws begin, denk ik steeds beter na welke mensen ik erbij moet betrekken.

In het project iPVB is dat goed gelukt, omdat we van het begin af aan met brede delegatie om tafel zaten: zorg, ICT, financiën, administratie, communicatie. Mijn beeld over de ondersteunende diensten is daardoor veranderd. Ik heb een periode gehad waarin ik vond dat dingen te moeilijk liepen. Dat irriteerde. Maar nu weet ik dat ik er zelf ook energie in moet steken en ook dat het mijn taak is om mijn medewerkers naar de juiste loketten te verwijzen. Jaap: “In je enthousiasme wil je stappen maken, de goede dingen doen. En dan betrek je niet altijd de juiste mensen.

Je kunt ook niet altijd overzien wie iets aangaat. Maar uiteindelijk werkt dat toch niet. We hebben elkaar gewoon nodig.”

ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

| 11

uitgelicht

Philine Kroon

Verpleegkundige verzorgd wonen

Ajiek Opiti Leerling-

Janet Bonestroo

verzorgende

Dagbestedings-

IG

coach Nunspeet

Aorora Hofman Els Seynaeve

Clarie Spelmink

begeleider

kundige

Woonzorg-

Gastvrouw De Arcade

WijkverpleegHarderwijk

de Amaniet

In de landelijke publiekscampagne ‘Ik Zorg’ staat werken in de zorg centraal.

De campagne is gestart op 1 november 2018 en heeft als doel de komende jaren nieuwe medewerkers te werven voor de sector Zorg en Welzijn.

Ook Zorggroep Noordwest-Veluwe zet zich in voor deze campagne.

Onze medewerkers Ajiek, Philine, Jenet, Els, Clarie en Aurora vertellen wat hun functie inhoudt en waarom zij gekozen hebben voor een baan in de zorg.

Met ‘Ik Zorg’ laten meer dan 600 professionals door heel het land zien, voelen en ervaren hoe divers, breed en betekenisvol ons werk is.

Landelijke campagne #IkZorg van start De landelijke campagne ‘Ik Zorg’ is onderdeel van het arbeidsmarktprogramma Werken in de Zorg van het ministerie van VWS. Ga voor meer informatie en de verhalen van onze medewerkers naar www.ontdekdezorg.nl of www.werkenbijznwv.nl #IkZorg

12 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

Wil je ook

graag meedoen?

Laat het ons weten via socialmedia@znwv.nl

Collega Erik van Helden aan het woord

Een gast moet zich welkom en thuis voelen

Door Magda Olofsen

“Vijf jaar geleden kreeg ik een tip van een

De brasserie is ook toegankelijk voor

van haar moeder. We krijgen veel compli-

vroegen ze een zelfstandig werkende

een belangrijk onderdeel van en dat

als team heel trots op.”

vriendin. Bij de nieuwe Schauw in Putten kok. Op dat moment was ik werkzaam bij het Parkhotel, een vakantiehotel,

externe gasten. Gastvrijheid is daar willen wij uitstralen.”

speciaal voor ouderen. Ik was toe aan

Verse maaltijd

verheugd dat ik werd aangenomen.”

maaltijd in samenwerking met de

een nieuwe uitdaging en was erg

“We bereiden elke dag een verse

“Mijn werkzaamheden zijn onder

lokale slager, groente- en visboer. We

andere het bereiden van maaltijden,

bestellingen, roosteren, administratie

en meehelpen in de brasserie. Daarnaast

ben ik verantwoordelijk voor het naleven van de voedselveiligheid en beheer van het restaurant. Ik werk proactief, neem initiatief en vervul een belangrijke

kartrekkersrol in het team. Een hele afwisselde baan.”

Wijkontmoetingscentrum “De brasserie is een open, vriendelijke

en sfeervolle plaats waar men elkaar kan ontmoeten, een maaltijd of kop koffie

kan nuttigen. Centraal staat de levendigheid, bedrijvigheid en huiselijkheid.

koken meestal Hollandse pot omdat daar de meeste behoefte aan is. De

bewoners eten in de brasserie. Het is

goed om samen aan tafel te gaan. Zien eten, doet eten. Als een bewoner iets

menten en weinig klachten. Daar zijn we

“In de brasserie werken mensen met een

beperking. Zes cliënten van ’s Heeren Loo bieden we een zinvolle dagbesteding. In

het begin was het erg wennen aan elkaar maar nu gaat het prima. Belangrijk is dat

we een vaste structuur bieden. Ik plan op een dag drie rustmomenten. We hebben

dan een kort overleg en verdelen de taken.

Dit werkt goed en ze weten precies wat ze moeten doen.”

niet lust dan houden we daar rekening

Een avondje uit

met ‘je moet eten wat de pot schaft’

buffetavond met een thema: wildbuffet,

mee. De oudere generatie is opgevoed

“Elke maand organiseren we een

maar we vinden het belangrijk dat

stamppotten, barbecue. Op zo’n avond

mensen goed eten. Bij het ouder

worden kan de smaak veranderen.

We hebben een lijstje waarop staat

vermeld wie wat niet lust. Dit wordt

gewaardeerd. Zo sprak ik leen familielid die aangaf dat ze het zo fijn vindt dat we rekening houden met de wensen

schuiven er gemiddeld 50 personen uit de wijk aan. Het is echt een avondje uit voor ze. We zien ze genieten. Voortdurend zijn

we bezig hoe we de brasserie aantrekkelijk kunnen maken voor onze bewoners en

voor gasten van buitenaf. Een gast moet zich welkom en thuis voelen.”

ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

| 13

meelopen met...

De heer Juckers samen met zijn vrouw Alie en dochter Marcia

De heer Bertus Juckers

cliënt reactiveringscentrum Klimop Ruim tien jaar geleden werd de heer Bertus Juckers uit Harderwijk getroffen door een hersenbloeding.

Na enkele weken in het ziekenhuis ging hij naar een revalidatiecentrum in Zwolle. In maart van dit jaar kreeg hij een TIA en in september een beroerte. Dit keer kon hij al na een paar dagen ziekenhuis terecht voor revalidatie in de Klimop. Voor de familie heel fijn zo dichtbij huis. Vandaag is een dag om te kijken hoe het met de heer Juckers gaat en om te beoordelen of hij op de geplande datum naar huis kan. Zijn vrouw Alie en dochter Marcia zijn hierbij aanwezig en gaan mee naar de diverse behandelaars.

Klimop is een reactiveringscentrum in Harderwijk, waar mensen kunnen verblijven als zij na een ziekenhuisbezoek moeten revalideren, bijvoorbeeld na een operatie of beroerte. Tijdens de revalidatieperiode werkt een team van professionals samen aan het optimaliseren van de lichaamsfuncties. Mensen leren weer zelfstandig

14 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

Door Francisca Toes

functioneren, ook als zij een beperking hebben.

Het doel is dat zij weer naar huis kunnen, naar hun eigen, vertrouwde omgeving.

Tijd nemen om te eten Logopedist Nely van Werven heeft de heer Juckers al eerder geobserveerd tijdens het eten. “Het is belangrijk dat u de tijd neemt om te eten en kleine hapjes neemt om verslikking te voorkomen”, vertelt Nely. Dit terwijl de heer Juckers een koekje in een keer naar binnen hapt! Mevrouw Juckers stelt voor om het brood in kleinere stukjes te snijden. Dit is ook het advies van Nely. “Na een beroerte heeft 70 procent van de mensen namelijk in meer of mindere mate kauw- of slikproblemen. Belangrijk om te weten is dat afleiding kan zorgen voor verslikken.”

Logopedist Nely van Werven: “Na een beroerte heeft 70% van de patiënten in meer of mindere mate kauwof slikproblemen.”

Zoveel mogelijk zelfstandig functioneren Dochter Marcia vertelt dat de motoriek van haar vader is aangetast, vooral de coördinatie in de linkerhand is minder. Ergotherapeut Karin van Panhuis: “Je vader kan alle bewegingen maken, maar de sturing is niet goed.”

Terwijl zij uitleg geeft, maakt de heer Juckers grapjes.

“Er gebeurt veel in uw hersenen wat zorgt voor verstoring.

Als ergotherapeuten kijken wij zoveel mogelijk naar het zelfstandig functioneren en oefenen wij vanuit bekende activiteiten. Soms is krachtoefening nodig. Daarnaast kijken wij naar de woonsituatie.” Na de hersenbloeding tien jaar geleden is de woning van de familie Juckers al aangepast. “Zijn er nog meer aanpassingen nodig?”, vraagt Karin. “Wat kunt u zelf en waarbij is hulp nodig?”

Karin geeft tips. Ook stelt zij een proefdag voor, waarop meneer een dag naar huis gaat om te kijken hoe het gaat. “Indien gewenst komen wij langs om tips te geven en te beoordelen of er nog extra aanpassingen of hulpmiddelen Ergotherapeut nodig zijn.”

Karin van Panhuis: “Wat kunt u zelf en waarbij is hulp nodig?”

Oefenen met staan en balanceren Op weg naar de fysiotherapie vertelt de heer Juckers dat hij drie keer in de week naar denkwijzertraining gaat. Het is een intelligente man, hij spreekt vier talen. Door de hersenbloeding is zijn spraakvermogen aangetast en spreekt hij moeizaam. Dit zorgt ervoor dat mensen regelmatig geen gesprek beginnen of hem niet laten uitpraten. Fysiotherapeut Dicky van der Wolf staat de heer Juckers al op te wachten. “Vandaag oefenen wij vooral met staan en balanceren. Wij concentreren op een ding tegelijk, er zijn ook altijd prikkels uit de omgeving.” Marcia kijkt haar vader aan en zegt: “Om je te kunnen concentreren, moeten wij dus stil zijn? En als je weer zit, dan kunnen wij weer praten.”

De heer Juckers en Dicky knikken bevestigend. “Als fysiotherapeut kijk ik hoe meneer zijn functioneren kan verbeteren en geef hiervoor oefeningen. Naast lopen en balans doen wij ook krachttraining.”

Fysiotherapeut Dicky van der Wolf: “Vandaag oefenen wij vooral met staan en balans.”

Naar huis Een dag later is het voortgangsgesprek met de arts.

Alles verloopt volgens plan en meneer Juckers mag op de geplande datum naar huis. Afgesproken wordt dat de ergotherapeut voor die tijd nog een bezoek aan huis zal brengen om te kijken hoe het gaat. Enkele dagen later vindt dit bezoek tijdens de proefdag thuis plaats. Hieruit komt naar voren dat tijdens het resterende verblijf op de Klimop meer geoefend zal worden met de transfer van de sta-op-stoel naar de trippelstoel.

“Nu een maand later gaat het redelijk goed met mijn vader”, vertelt Marcia. “Het duurde wel een paar dagen om zijn draai weer te vinden. De kracht in zijn arm is al bijna terug, maar in de benen is hij nog slapjes. Op de Klimop had hij intensieve fysiotherapie, nu niet meer elke dag. Het verblijf op de Klimop heeft hem goed gedaan. Fantastisch dat hij zo snel terecht kon en dat hij dichtbij huis was.”

ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

| 15

uitgelicht

Kim Suurland,

Verzorgenden Celine Boonen en

verzorgende in

Kim Suurland

Celine Boonen,

in gesprek

in Sonnevanck

Sonnevanck

verzorgende

Hoe ga je om met gevoelens van rouw en verlies?

“Er gebeurt veel in de levens van de mensen die hier (komen) wonen”, aldus Kim Suurland, verzorgende in Sonnevanck. Ze werkt bij afdeling Crocus waar ouderen wonen met zware lichamelijke klachten. “Bewoners krijgen allerlei vormen van verlies te verwerken. Het verlies van dierbaren, zelfredzaamheid, woning en uiteindelijk ook het leven zelf. Ik zag bij hen onder andere verdriet, boosheid en teruggetrokkenheid.”

Door Mary Welter

“Naast mijn werk volg ik een opleiding toegepaste

hoop te bereiken: bewustwording. We zijn elke dag

ik rouw- en verliesverwerking als onderzoeksopdracht”,

Voor gevoelens van verlies en rouw is meestal minder

psychologie. Juist door de ervaringen van bewoners, koos vertelt Kim. “Het begin was moeilijk, want binnen de

Zorggroep was er geen informatie.” Inmiddels is dat er

wel, omdat Kim een informatieblad en beslisboom voor haar team maakte. Haar collega Celine Boonen is daar

blij mee: “Het heeft mijn ogen geopend. Bij rouw dacht ik alleen aan het verlies van een dierbare, maar het omvat meer.” Kim: “Dat is wat ik in eerste instantie

16 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

bezig met wassen, helpen aankleden en bed opmaken. aandacht. Logisch, want we leren er in de opleiding niet

mee omgaan. Terwijl je er in de praktijk vaak mee te maken krijgt. Bewoners overvielen mij er soms mee.” Celine:

“Dat gebeurde onlangs nog, toen een bewoner aangaf

klaar te zijn met het leven. Ze hoopte mij na de vakantie niet meer terug te zien. Als je zoiets zegt, is daar een

rouwproces aan vooraf gegaan. Hoe reageer je daarop?”

De heer en

mevrouw Wielinga samen met Kim

Verliezen Kim kwam tijdens haar werk in contact met het echtpaar

Wielinga. Vanwege hun interesse in de onderzoeksopdracht van Kim, delen zij hun verhaal in de Zorgfocus. In relatief

korte tijd verloor het echtpaar hun dochter en zij werden

allebei getroffen door ziekte. Hij is hersteld, maar zij niet en daarom woont ze in Sonnevanck. “Mijn vrouw en ik hebben het verlies van onze dochter allebei anders beleefd. Zij op

vrij ‘nuchtere’ wijze, ik met meer verdriet”, vertelt meneer Wielinga. “Wat mij heeft geholpen, zijn mijn geloof en

Hoe ga je om met gevoelens van rouw en verlies?

gesprekken met dierbaren. Toen mijn vrouw verhuisde naar Sonnevanck voelde dit anders. Het was geen rouw. Wel

een gevoel van verlies, want we konden niet samenwonen in ons droomhuis. Naarmate de leeftijd vordert, word ik sentimenteler, het doet je wat. Dat geldt ook voor wat

we hier meemaken. Sinds mijn vrouw hier woont, zijn er ongeveer acht mede-bewoners overleden.”

Rouw is rauw Gevoelens van rouw zijn rauw en daarom vaak taboe.

Daarnaast ontbreekt het collega’s aan tijd om erop in

te spelen. “Toch kan het”, meent Kim. Ze ontwikkelde een informatieblad in samenwerking met Pieter Schimmel, specialist ouderengeneeskunde en Mellenie Bruining,

manager middenkader Sonnevanck en tevens studiebegeleider van Kim. Je kunt het bij wijze van spreken lezen aan de

koffietafel. Het bevat de aanleidingen van verlies of rouw,

de soorten verlies en de fasen van het rouwproces. Je krijgt ook inzicht in het verschil tussen rouw en depressie. Maar belangrijker nog, je leert wat jij kunt doen. En wie je kunt inschakelen, want je hoeft het niet allemaal zelf te doen.

Kim maakte hiervoor een beslisboom. Dit hulpmiddel helpt

•

•

• •

• •

•

•

•

Heb inzicht in je eigen verlieservaringen, zo kan jij je beter inleven.

Creëer een veilige situatie bij het voeren van een gesprek, reageer op non-verbale communicatie, wees empathisch en geef praktische tips.

Onderzoek feiten en gevoelens rondom het verlies.

Wees bescheiden en ietwat terughoudend. Je kan het gevoel krijgen dat je niets kunt doen, dit klopt ook, de oudere moet zelf het ‘werk’ verrichten.

Jij kunt wel ondersteunen.

Luister actief en blijf rustig.

Probeer de ontlading van het verlies te faciliteren, dit kan bijvoorbeeld door muziek op te zetten.

Breng het netwerk in kaart en kijk wie je kunt betrekken.

Stel spirituele vragen, bevraag een oudere over zingeving.

Als er geen woorden meer zijn, is het goed dit uit te spreken, angst voor stilte is niet nodig.

je beslissingen te nemen.

Pictogrammen bij dementie Nu gebruikt team Crocus het informatieblad en de beslisboom. Binnenkort gaat Kim naar De Vlindertuin, een

beschermde woongroep voor ouderen met dementie.

Ook daar hoopt zij het ‘blad’ en de ‘boom’ te introduceren.

Ze wil aangepaste versies maken. Ouderen met dementie kunnen zich soms moeilijk uiten, pictogrammen kunnen daarbij helpen.

“Inmiddels zit het gebruik van het informatieblad en de

beslisboom in mijn systeem. Aandacht voor de menselijke kant, de gevoelens van bewoners, voor mij hoort dat bij de zorg. Maar het begint bij bewustwording”, zegt Kim gedreven.

Wil je meer weten? Lees meer op intranet in de nieuwsrubriek ‘uitgelicht’.

ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

| 17

kort nieuws

Zorgkantoor keurt ons kwaliteitsplan goed!

De afgelopen periode is er op alle locaties hard nagedacht over hoe we de zorg aan ouderen de komende jaren nog mooier en beter kunnen maken. Al dit denkwerk is beloond door het Zorgkantoor met een budget van tenminste @ 3,1 miljoen om de plannen te kunnen verwezenlijken!

We kunnen dus van start. En we zijn ambitieus: • We willen de beleefde kwaliteit van de zorg voor onze cliënten verder verhogen. Cliënten ervaren meer aandacht en krijgen meer, sneller en betere zorg. Ze voelen zich gezien en gehoord en ervaren meer warmte en sfeer.

• We willen dat medewerkers die zorg bieden rust, ruimte en plezier in hun werk hebben. Er zijn letterlijk

meer handen aan het bed maar ook in de woonkamer; medewerkers zijn blij dat ze bij de Zorggroep werken en voelen zich verbonden met hun collega’s.

• We willen dat de Zorggroep zich positief onderscheidt in zorgland en regionaal/landelijk en wordt gezien als koploper in zorg en welzijn.

Natuurlijk hoeven de locaties dit niet in hun eentje te doen.

De Zorggroep wil het hele traject zorgvuldig aanpakken en richt daarom een projectorganisatie in die de in te voeren verbeteringen met raad en daad zal ondersteunen. Lees hier meer over op Intranet.

Extra waardigheid en Trots-gelden in 2019 Het plan dat de Zorggroep bij het zorgkantoor heeft ingediend om ook in 2019 aanspraak te maken op de extra Waardigheid en Trots-gelden, is goedgekeurd.

In dit plan, dat tot stand is gekomen door gesprekken met en is goedgekeurd door cliëntenraad, de ondernemingsraad en de VVAR (verzorgenden- en verpleegkundigenadviesraad) is o.a. ruimte voor: • Zinvolle dagbesteding voor de cliënt door extra inzet personeel zorg en/of welzijn op afdelingen en teams.

• Scholing voor de medewerkers welzijn en activering.

• Scholing voor vrijwilligers.

• Faciliteren (in uren) en opleiden van verzorgend en verpleegkundig personeel rond specifieke zorginhoudelijke onderwerpen (zgn Plug&Play).

Iedere onderdeel valt onder de verantwoordelijkheid van een middenkadermanager. Zij gaan met ons en jullie aan de slag om dit mooie bedrag op een goede en verantwoorde manier aan onze cliënten te besteden.

Ondertussen in Nunspeet...

Onlangs is appartementencomplex De Veluwse Heuvel opgeleverd.

De zes appartementen die worden verhuurd in combinatie met zorg van de Zorggroep, hebben inmiddels nieuwe bewoners.

Ook is het wijkontmoetingscentrum (WOC) in het gebouw van start gegaan. In het WOC werken wij samen met Het Venster en Stichting Welzijn Nunspeet.

18 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

vrijwilliger Truus van der Kaap

Mevrouw R. Polfliet

en Truus van der Kaap

Door Magda Olofsen

Truus van der Kaap (66) was medewerkster bij NOC-NSF en individueel begeleidster van topsporters.

Na haar afscheid van de sportwereld besloot ze om vrijwilligerswerk te gaan doen.

“Mijn voorkeur ging uit naar het ziekenhuis maar omdat ik nogal reislustig ben was dit geen goede combinatie.

Achteraf ben ik blij dat ik bij de dagbegeleiding in de Aanleg een plek heb gevonden. Dagbegeleiding is persoonlijker omdat je de mensen vaker en langer ziet.

Je krijgt een band. De groep bestaat uit twaalf cliënten.

Indien mogelijk ben ik op maandag van half tien tot vier uur aanwezig. Ik doe dit nu drie jaar en vind het prachtig.”

“De cliënten worden gebracht met een taxi en soms door familie. Ik vang de mensen op. De cliënten zijn blij als ze me weer zien. ‘Hé Truus, ben je er ook weer?’ Dat voelt goed. We drinken samen koffie en lezen de krant. We doen een spelletje, geheugentraining, iets creatiefs of praten gewoon gezellig met elkaar. Soms moet je een cliënt ook even met rust laten.”

“Zo was er een mevrouw die steeds aangaf dat ze hoofdpijn had en niet mee wilde doen. Toen ik later die dag het lied ‘Zij kon het lonken niet laten’ van Wim Sonnevelt liet

“De cliënten worden gebracht met een taxi en soms door familie. Ik vang de mensen op. De cliënten zijn blij als ze me weer zien.

‘Hé Truus, ben je er ook weer?’ Dat voelt goed.” horen, fleurde ze helemaal op, lachte en zong mee.

Van zo’n moment kan ik intens genieten. Ook wordt er veel gelachen. De antwoorden die ik soms krijg op de vragen van de geheugentraining zijn hilarisch.”

Truus vindt het wel heel jammer dat ze om budgettaire redenen geen warme maaltijden meer kan bereiden met de cliënten. “Samen gevarieerd koken is een gezellige activiteit. Ik kook vaak aparte gerechten die de mensen niet gewend zijn om te eten zoals couscous of lamsvlees. Dat levert weer leuke gesprekken op. Zo had ik koude soep gemaakt maar een cliënt weigerde dit want soep moet natuurlijk wel heet zijn.

Ook eten er mensen uit de wijk mee. Ik hoop dat dit in de toekomst weer mogelijk wordt.”

Ze besluit: “Ik geniet enorm dat ik dat stukje extra kan geven en de mantelzorger even kan ontlasten.

Ik hoop nog lang mijn steentje bij te dragen voor de cliënten.”

ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

| 19

geluksmoment Door Magda Olofsen

Voetbalwedstrijd van VVOG Koffie drinken op de nieuwe boulevard,

Sportpark de Strokel waar hij een warm

Singermuseum in Laren. Stichting

voetbalkraker VVOG - Quick Boys stond

naar het Dolfinarium of naar het

Thuishuis uit Harderwijk liet op Nationale

Ouderendag enkele wensen van bewoners in vervulling gaan.

‘Ik zou graag nog een keer een voetbal-

wedstrijd van VVOG bij willen wonen’ was

de wens van de heer Van Hunnik. Gert van Lunteren, een van de sponsors van VVOG nodigde hem uit en nam hem mee naar De heer van Gunnik en de heer Van Lunteren

Reactie

de heer van Gunnik:

“Ik heb altijd veel gesport en voetballen was mijn favoriet, Ik stond altijd rechtsbuiten. Ik heb een fijne middag gehad bij VVOG en wil iedereen bedanken die dit mogelijk heeft gemaakt.”

onthaal kreeg bij de bussinessclub. De

op het programma. Op de tribune, met VVOG sjaal om, moedigde hij de club aan. In de eerste helft speelden de

groen-witten prima mee, maar na de rust sloegen de Katwijkers genadeloos toe en

eindigde de wedstrijd in 1-4. Ondanks het verlies heeft de heer van Hunnik genoten van de wedstrijd en alles er om heen.

Het was echt mannen onder elkaar.

De heer Van Lunteren:

“Meneer van Hunnik heeft een prachtige middag gehad. Toen we weer op zijn kamer in Randmeer waren hebben we nog een uur gepraat.

Dit zal een vervolg krijgen en ik ga daar ook structureel mijn steentje aan bijdragen.”

@znwv

facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe/

company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe

20 | ZORGFOCUS 5 | DECEMBER 2018

www.znwv.nl