Zorgfocus mei 2018

Zorgfocus

NUMMER 2 MEI 2018

Voor medewerkers en vrijwilligers van de Zorggroep Met én voor elkaar

cultuurbeweging De Van der Valk van de zorg

11

meelopen met ...

Joke Vink, dagbegeleiding

14

vrijwilliger ...

Jan Leithuijser... ‘Ik heb haar nog’

19

agenda

tip

5 mei – Dag van de hygiëne 6 mei – Dag van de lach 12 mei – Dag van de verpleging 17 mei – Nationale fiets naar je werk-dag

‘Thuis in het Verpleeghuis’

10- 16 juni – Vaarvakantie cliënten met de PWA

Dat is de naam van het programmaplan dat minister Hugo de

tip

‘Thuis in het Verpleeghuis: Waardigheid en trots op elke locatie’.

Jonge op 10 april presenteerde. In het programmaplan staan de beleidsdoelstellingen op het gebied van de verbetering van de

verpleeghuiszorg. Voor de uitvoering van het kwaliteitskader is in het regeerakkoord € 2,1 miljard opgenomen.

Branchevereniging ActiZ is tevreden over het feit dat de minister in zijn programma het Kwaliteitskader Verpleeghuiszorg

centraal zet, maar maakt zich zorgen over een aantal belangrijke randvoorwaarden. Lees waarom op www.actiz.nl > nieuws > kwaliteit verpleeghuiszorg meer dan alleen extra handen.

Het hele plan kun je downloaden via www.rijksoverheid.nl

Intimiteit in de ouderenzorg

Over intimiteit en seksualiteit bij ouderen wordt vaak

verpleeghuis. Intimiteit, seksualiteit en diversiteit onder

en opvattingen van ouderen zelf. Omdat de politieke

en Cultureel Planbureau (SCP), dat op Valentijnsdag 2018

‘lacherig’ gedaan en er is weinig bekend over de behoeften en maatschappelijke aandacht voor het onderwerp wel

toeneemt, voerde het SCP een verkennend onderzoek uit.

De uitkomsten vind je in de publicatie Jezelf zijn in het

colofon

bewoners van verpleeg- en verzorgingshuizen van het Sociaal werd gepresenteerd. Download de publicatie via www.scp.nl

> Nieuws > Meeste bewoners ervaren voldoende ruimte voor romantisch en seksueel contact in verpleeghuizen.

Zorggroep Noordwest-Veluwe is specialist in ouderenzorg

Zorggroep Noordwest-Veluwe

zorg en welzijn waar het nodig is, thuis, in één van

Telefoon: 088-0563000

in Ermelo, Harderwijk, Nunspeet en Putten. Wij bieden

onze tien woonzorgcentra of bij Reactiveringscentrum

Klimop, Hospice Jasmijn en het Specialistisch Centrum

Postbus 392, 3840 AJ Harderwijk E-mail: servicebureau@znwv.nl | Internet: www.znwv.nl

Ouderenzorg.

Redactie – Anita Kiers, Magda Olofsen, Francisca Toes, Mary Welter

Zorgfocus is een uitgave van de afdeling communicatie

Cover – Helma Kamphorst, verpleegkundige bij Hospice Jasmijn

van de Zorggroep Noordwest-Veluwe.

2 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

Grafisch ontwerp – Ontwerpgroep Lale, www.lale.nl Harderwijk. Fotograaf cover: Lizanne Ganzevles

van de redactie

Stralen

inhoudsopgave Zorg-

ondernemer

16

Blog Margreeth Welkom123... Zitten jouw wachtwoorden in je hoofd?

4

Uitgelicht Margreth Versteeg als een vis in het water bij de Zorggroep

6

Dierbaar bezit

7

Uitgelicht Sterven kun je niet overdoen

8

Gespot op social media De Snoezelkar

10

Cultuurbeweging De Van der Valk van de zorg

11

In jouw schoenen Janet Kleis en Benjamin Lodewijkx

Meelopen met...

Joke Vink van de dagbegeleiding

Zorgondernemer Jezelf en de organisatie op de kaart zetten is zorgondernemerschap

12

Kort nieuws

18

Vrijwilliger Jan Leithuijser

19

Geluksmoment

20

Daar stonden ze dan: Anita van der Haar en Hessel Lodder.

Voor een zaal van dik 700 man pitchten ze op woensdagavond 11 april de sterren van de hemel in de finale van het Rabobank Samen Sterker Fonds. Op het spel stond € 22.500,–; de hoofdprijs die wij wilden benutten voor de inrichting van een buurtkeuken in de Kamer van de Buurt in het Oranjepark.

In slechts drie minuten tijd moesten ze de zaal én de vakjury overtuigen van de kracht van het Oranjepark. Iedereen was het erover eens: dít is de béste pitch! En ook de vakjury van burgemeesters kende ons project de hoogste score toe.

Al met al leidde dit tot een mooie derde eindplek in de finale.

En tot € 5.000,– voor een tuinset voor het Oranjepark.

Waarin een kleine organisatie groot kan zijn! Zonder de steun van velen van jullie – via Facebook en op de avond zelf – hadden we dit niet gered. Ik loop nog steeds een beetje na te stralen. Er werken ongelooflijk veel mooie, bevlogen mensen in de Zorggroep! En over een paar weken gaat de eerste schop al in de grond op het Oranjepark. Het gaat gebeuren: de start van de bouw van een prachtige nieuwe bosrijke wijk in het centrum van Ermelo waar iedereen mag wonen. Jong, oud, arm, rijk, vitaal en kwetsbaar. Als je er maar welbewust voor kiest om er voor elkaar te willen zijn. De Zorggroep heeft haar nek uitgestoken om dit in Ermelo voor elkaar te krijgen. Ik straal alweer: wat een mooie organisatie om voor te mogen werken!

En Hessel en Anita… wat moet ik zeggen? Jullie waren echt de stralende sterren van de avond. Wat een mooie collega’s om mee te mogen werken! Ik bof maar dat ik een Zorggroeper ben!

Anita Kiers

14

16

Nieuwstips en/of reacties:

Zorggroep Noordwest-Veluwe, socialmedia@znwv.nl

postbus 392, 3840 AJ Harderwijk, telefoon 088 - 056 3000 ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

|3

Welkom123... Zitten jouw wachtwoorden in je hoofd? blog van Margreeth Margreeth Kasper de Kroon Raad van Bestuur

Bijna elke dag hoor je er wel iets over in het nieuws: databeveiliging.

Hoe veilig zijn onze persoonlijke gegevens op het digitale netwerk?

Denk maar aan de berichten over het omstreden databedrijf Cambridge Analytica. Het bedrijf gebruikte informatie van mensen op Facebook om het stemgedrag van Amerikaanse kiezers te beïnvloeden in het

voordeel van Donald Trump. Of de hacker die via de krant liet weten

dat er honderdduizenden wachtwoorden en e-mailadressen op straat liggen. Zomaar twee recente voorbeelden…

Hoe veilig zijn onze persoonlijke gegevens? En die van onze cliënten? Weet jij bijvoorbeeld al je wachtwoorden uit je hoofd of bewaar je die ergens in een la of op je bureau? Ook ik word soms gek van het onthouden van alle verschillende wachtwoorden. Hoe makkelijk zou het zijn om er maar één te hoeven onthouden en daarmee overal bij te kunnen.

Onze ICT-afdeling werkt er hard aan om het aantal wachtwoorden zoveel mogelijk te beperken en daarbij tóch de bescherming van onze gegevens te waarborgen. Met één wachtwoord zou een hacker immers direct toegang hebben tot alle programma’s en gegevens waarvoor jij rechten hebt gekregen…. Dat is dan ook de reden waarom je regelmatig je wachtwoord moet veranderen.

Datalekken in de zorg Bij de autoriteit Persoonsgegevens werden in 2017 ruim 10.000 datalekken gemeld. Een toename van 70% ten opzichte van 2016! Bijna 1/3 van deze meldingen kwam uit de sector Zorg & Welzijn. Het lijkt erop dat de sector daar nog een slag heeft te slaan.

4 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

Natuurlijk willen wij de persoonlijke gegevens van onze cliënten en medewerkers goed beschermen. De Zorggroep zal medewerkers e-learning gaan aanbieden, waarin je leert wat datalekken zijn en wat je wel en niet mag delen via bijvoorbeeld mail, WhatsApp of Facebook. Wist je dat het delen van gegevens over cliënten of je collega’s via social media ook een datalek is? Maar ook het opslaan van dergelijke gegevens op een plek die voor anderen toegankelijk is, zoals de map algemeen op de U-schijf, hoort niet.

Gegevens cliënten en medewerkers op straat Om voorbereid te zijn op calamiteiten, hield ons crisisteam recentelijk een oefening met als onderwerp cybercrime.

Ons digitale systeem was zogenaamd gehackt waardoor een keten aan ellende ontstond. De telefoons werkten niet meer, we hadden geen toegang meer tot zorgdossiers en medicatiegegevens en alle elektronisch beveiligde deuren gingen van het slot. Tot overmaat van ramp kwamen de gegevens van zowel cliënten als medewerkers op straat

Is jou iets opgevallen binnen de organisatie of heb je vragen over het beleid? Stuur een bericht naar socialmedia@znwv.nl

te liggen. Door goede onderlinge samenwerking en samen met (hulp)diensten als politie, justitie en inspectie sloegen we ons door deze crisis heen en weten we nu beter wat ons te doen staat als ons zoiets zou overkomen.

Met ingang van 25 mei treedt de Europese General Data Protection Regulation (GDPR) in werking, in Nederland de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) genoemd. Deze wet vervangt de huidige Wet bescherming persoonsgegevens. Nieuw in deze wet is dat je voortaan actief moet aantonen dat je je als organisatie aan de nieuwe privacywet houdt. Simpel gezegd moet je zo min mogelijk data verwerken en alleen bewaren wat ook echt noodzakelijk is. Verder ben je verplicht cliënten te wijzen op hun recht op inzage van gegevens en de verwijdering daarvan.

AVG-proof worden is niet eenvoudig: het kost tijd, energie en geld. Maar informatiebeveiliging begint bij ons zelf!

De belangrijkste spelregels hebben we beschreven in de flyer ‘spelregels informatiebeveiliging’. Hopelijk heb je die al gelezen. Voor wie dat nog niet heeft gedaan: hiernaast vind je de spelregels nog een keer. Als we ons hier allemaal aan houden, zijn we al een heel eind op weg!

ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

|5

‘‘

uitgelicht

Mevrouw Heijligers- van der Bijl.

Margreth Versteeg, woonzorgbegeleider en

Monzque Gort-van de Kamp, gespecialiseerd verzorgende psychogeriatrie

Door Christel Zeldenrust van de Inclusief Groep

Margreth Versteeg als een vis in het water bij de Zorggroep Sinds september 2017 is Margreth Versteeg

Bewoners met dementie

bij de Zorggroep. Ze is werkzaam op de

verricht allerlei hand- en spandiensten op

via Inclusief Intervens gedetacheerd

En dat heeft goed uitgepakt. Margreth

woongroep Staverden van De Amaniet

de afdeling. Zo maakt ze de kamers schoon,

in Ermelo. Het initiatief voor deze

samenwerking kwam van Zorggroep-

collega Monique Gort die merkte dat het lastig was om het tekort aan handen in te vullen: “Ik ben bekend met Inclusief

verschoont ze bedden, ruimt ze op en helpt ze de bewoners met eten. Monique: “De

bewoners van Staverden hebben allemaal een vorm van dementie en dat betekent

dat ze allen op andere manieren kunnen

Gresbo en was ervan overtuigd dat met de reageren. Sommige mensen worden heel juiste begeleiding en duidelijke instructies

boos, anderen zijn erg op zichzelf of juist

een afstand tot de arbeidsmarkt.”

overleed een hele lieve bewoner en dat

dit mogelijk moest zijn voor iemand met

Gelukkig werd dit idee goed opgepakt

door personeelszaken en het contact met

heel ongeremd.” Margreth knikt: “Laatst

net kennis gemaakt met Margreth, omdat

onlangs gestart met een thuisstudie

Donk, arbeidsconsulent en jobcoach, had

Margreth maakt grote stappen: ze is

zij graag wat anders wilde. Margreth:

Helpende niveau 2 en ze hoopt dat ze na het

werk. Toen Arjan met de vacature bij de Zorggroep kwam, wilde ik gelijk kennis maken.”

6 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

op andere locaties. Zo wordt duidelijk dat sommige mensen veel meer kunnen dan

soms gedacht wordt. Een win-winsituatie dus. Monique: “We zijn echt heel erg blij

dat het zo goed heeft uitgepakt. Margreth is geweldig. Je hoeft haar maar iets te

vragen en ze doet het. Ik ben er trots op

dat dit mogelijk is gemaakt en dat er zo’n

prettige samenwerking is ontstaan tussen de Zorggroep en Inclusief Intervens.”

gelukkig ook goed over praten.”

Uitbreiding vanuit Intervens

en wilde meer afwisseling in mijn

Zorggroep begonnen met een proefperiode

was best wel moeilijk. Maar ik kan er thuis

Inclusief Intervens werd gelegd. Arjan

“Ik werkte al een tijdje bij Gresbo Post

twee andere dames vanuit Intervens bij de

behalen van haar diploma verder kan met niveau 3. Ze is trots, want op school werd haar verteld dat ze de opleiding niet aan

zou kunnen. En omdat het met Margreth zo goed gaat, zijn er ondertussen alweer

Monique:

“Ik ben er trots

op dat dit mogelijk is

gemaakt en dat er zo’n

prettige samenwerking is ontstaan tussen de

Zorggroep en Inclusief Intervens.”

dierbaar bezit

dierbaar bezit: fietsmedailles & postzegelverzameling foto: De heer Ben Regeling In bezit vanaf: 1947 Door Magda Olofsen De heer Ben Regeling (83) heeft een

heel erg trots op de medailles die ik heb

aan. Zij was een goede verkoper en ik

zamelt postzegels en houdt van fietsen.

Loop maar eens mee, dan kun je ze zien.”

naar een veiling gingen, hield zij het

binnen- en een buitenhobby: hij ver-

Dat hij van fietsen houdt blijkt duidelijk

behaald. Ze hangen in een mooi lijstje.

bij de eerste afspraak die ik met hem

Postzegelverzameling

avond, want dan is hij zeker thuis,”

de Friese vlag. Hier vertelt hij ook over

maak. “Hij is fietsen. Kom maar op een

In een kamertje hangen de medailles met

krijg ik te horen van zijn vrouw Nelie.

zijn andere hobby, postzegels verzamelen.

Fietselfstedentocht En dus ga ik op een avond langs bij

de familie Regeling. Meneer heeft die

dag vijftig kilometer op de teller staan.

“Ik fiets nog op een gewone fiets en

maak veel tochten. Ik kom uit Friesland en heb negen keer meegedaan met de Fietselfstedentocht. Deze tocht wordt elk jaar georganiseerd op Tweede

Pinkersterdag. De tocht is 235 kilometer

en begint en eindigt in Bolsward. Ik ben

Er staan kasten vol met postzegelboeken.

Netjes gesorteerd op landen, voorwerpen, vlaggen, dieren en nog veel meer. “Ik ben begonnen met postzegels verzamelen toen ik 12 jaar was. Ik verzamelde van

een goede koper. De eerste keer dat we bordje te hoog en zaten we eraan vast voor een te hoge prijs. Dat is ons niet

nog eens gebeurd. Je moet wel echt een

postzegelhart hebben. We zijn er niet rijk

van geworden. Ik was heel fanatiek, soms te. We zijn makkelijker geworden. Onze

kinderen zeggen wel eens “Wij mochten nog niet naar de zegels kijken maar de

kleinkinderen mogen ze zelfs aanraken.”

alles. Zegels van kaarten en enveloppen afweken, ruilen met anderen, alles om

Bedankje thuiszorgteam De Aanleg

de verzameling steeds meer compleet te krijgen. Vooral zegels uit Duitsland

“Graag wil ik nog melden dat ik erg blij

hadden mijn voorkeur. Samen met mijn

ben met de hulp die mijn vrouw drie

keer per dag krijg van thuiszorgteam

vrouw gingen we naar postzegelbeurzen en veilingen. We vulden elkaar goed

De Aanleg. Mede dankzij hen kan ik

mijn fietshobby blijven uitoefenen.”

ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

|7

uitgelicht

Sterven kun je niet overdoen

Door Anita Kiers

“Wij kunnen niemand beter maken; op Jasmijn komen mensen om te sterven.

We doen er wel alles aan om de laatste levensfase zo draaglijk en comfortabel mogelijk te maken. Dat is waar onze warme zorg om draait. Die zorg geven we met liefde, want liefde hebben we in overvloed op Jasmijn”, zegt Helma Kamphorst, verpleegkundige bij Hospice Jasmijn Harderwijk. Haar woorden hakken erin.

In haar werk ziet Helma veel verdriet en lijden. Hoe houd je dat vol? “Ik word zeker wel geraakt door het verdriet dat ik zie. Als er achter de deur een jonge vader ligt en er lopen drie huilende kleine kindjes binnen aan wie ik moet

8 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

vertellen dat papa sinds een paar uur niet meer kan praten, maar dat ze wel alles tegen hém kunnen zeggen, wordt het mij soms ook even teveel. Maar ik moet wel professioneel blijven, anders hebben mensen niets aan mij.”

Helma Kamphorst,

verpleegkundige bij Hospice Jasmijn

De kracht van

Hospice Jasmijn zit hem erin dat we een heel

hecht klein team zijn met dezelfde passie voor ons vak.

De betekenisvolle bijdrage die zij leveren aan het laatste stukje leven dat iemand nog is gegeven, houden haar en haar collega’s op de been. Helma: “Sterven kun je niet overdoen. Wij vinden het belangrijk om iemands stervensproces daarom zo goed mogelijk te laten verlopen. Voor de cliënt zelf, maar ook voor diens naasten. Dat helpt bij het rouwproces.”

Creatieve gebaren “We doen ons best om de cliënt in korte tijd zo goed mogelijk te leren kennen, zodat we weten waar zijn behoeften ligt. Dat kan in iets klein zitten als: na het wassen het gezicht insmeren met crème. Daarin kun je zoveel aandacht en warmte stoppen! Hoe simpel ook; je kunt altijd iets doen. Een mooi muziekje opzetten, een fotolijstje net even anders neerzetten zodat dit vanuit het bed te zien is, het kussen opschudden of gewoon maar luisteren naar de cliënt .”

Maar soms zijn de gebaren heel creatief van aard.

“Laatst was hier een vrouw die erg veel last had van misselijkheid. Ze had al maanden niet meer gegeten.

Op een zeker moment verminderde het braken en kreeg ze sinds maanden weer zin in een boterham. Zonder korsten, mét jam. Ik heb die in kleine stukjes gesneden

en in een hartvorm op een bord gelegd. In dat hart legde ik een paar bloemetjes. Toen ze dit zag, begon ze te huilen.

Zo kun je van het eten van een gewone boterham toch een heel bijzonder moment maken.”

Levenslessen cliënten “De kracht van Hospice Jasmijn is dat we een heel hecht klein team zijn met dezelfde passie voor ons vak. De lijnen zijn kort. De lat ligt wel hoog; we blijven met elkaar in gesprek over hoe we de best mogelijke zorg kunnen bieden.

Daardoor durf ik te zeggen dat ik elke dag nog leer. Van hoe een ander een gesprek voert, van de manier waarop de arts medicatie inzet, de levenslessen die cliënten ons meegeven…”

Jasmijn-ijsjes Helma benadrukt tenslotte nog de rol van vrijwilligers.

“Onze speciaal geschoolde vrijwilligers maken een onmisbaar onderdeel van ons team uit. Ze fungeren als gastheer of -vrouw, maken de kamers van Jasmijn gezellig, hebben een luisterend oor, maken wandelingetjes, bakken pannenkoeken of halen een visje, maken Jasmijn-ijsjes en waken naast het bed als de familie even een broodje gaat halen. Zonder vrijwilligers geen Jasmijn!”

ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

|9

gespot op social media Soms lees je iets op social media waar je gewoon meer van wilt weten!

Door Francisca Toes

Dit keer het verhaal achter het Facebookbericht over de snoezelkar.

Een echte snoezelkar!

Een snoezelkar voor De Boomgaard stond bovenaan het verlanglijstje van Gerdie Knieriem, medewerker welzijn en activering op Weideheem. Uit onderzoek blijkt dat snoezelen een ontspannend en rustgevend effect heeft op ouderen met dementie. Jarenlang werkte Gerdie met een geïmproviseerd karretje.

Sinds kort heeft zij een echte snoezelkar!

“Met de snoezelkar bied ik de bewoners individuele activiteiten, gericht op het prikkelen van de zintuigen”, vertelt Gerdie. “Snoezelen betekent dat de zintuigen geprikkeld worden door licht, geluid, smaak, geur en aanraking. Alle materialen in de snoezelkar zijn hierop gericht en zorgen voor ontspanning en afleiding.”

Wat zit er in de kar?

“De nieuwe verrijdbare kar heeft een vaste plek op De Beuk en heeft als groot voordeel dat deze op slot kan. Het geïmproviseerde karretje kon dat niet en soms was het zoeken naar de spullen. Dan waren ze even geleend, maar in de hectiek niet of ergens anders teruggelegd.” Maar wat zit er allemaal in de kar? Gerdie opent hem en laat als eerste de massageolie zien, waarmee zij bewoners een handmassage geeft. “Dat vinden zij zo heerlijk!”

een half en twee uur. Langer kan de boog echt niet gespannen staan. De kar is ook een verzamelpunt, vooral op de afdeling De Beuk. Het is echt een rustpunt voor de bewoners. Onder het genot van een kopje koffie pakken wij er iets bij uit de kar. Echt heel gezellig!”

Horen, zien en … ruiken

Met dank aan

Vervolgens komen de radio, cd’s, het duimorgel en een windvanger tevoorschijn. “Deze spulletjes zijn allemaal gericht op het gehoor en het geurei is voor het prikkelen van de geur”, legt Gerdie uit. “Ook zitten er bijvoorbeeld dierenknuffels in de kar en een babypop met badje.

Spulletjes waar bewoners behoefte aan hebben is het uitgangspunt.”

“De bewoners zijn altijd heel blij als ik kom met de snoezelkar. Daarvoor doe je het. De hulp daarbij van vrijwilligers is heel fijn. De kar is mogelijk gemaakt door de Vrienden van Weideheem, de Stadstuin Harderwijk en de Zorggroep.”

Allemaal verzamelen Op maandagavond gaat Gerdie altijd naar de afdeling Kastanje voor een handmassage of het geheugenspel.

“De gemiddelde duur van een activiteit ligt tussen

10 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

“Ik heb echt de allerleukste baan van Weideheem”, vertelt Gerdie tot slot terwijl zij de doos met oude kaarten uit de snoezelkar pakt. Aan de hand van deze kaarten heeft ze met de bewoners de mooiste gesprekken over vroeger.

Op de vraag of er nog iets mist in de kar, antwoordt zij heel bescheiden: “Misschien een staande discolamp?”

cultuurbeweging Door Anita Kiers

Mevrouw Van der Bosch-van der Vegt

en Mariëtte Aalten, woonzorgbegeleider

De Van der Valk van de zorg

Uit onderzoek blijkt dat de overheersende cultuur van de Zorggroep de familiecultuur is. Toevallig passen onze kernwaarden ‘respect’, ‘geborgenheid’ en ‘verantwoordelijkheid’ daar heel goed bij! Of misschien kun je beter zeggen dat onze cultuur is gevormd door die kernwaarden? Hoe dan ook, het is een dominante factor en daar is niets mis mee!

Nu dwingen maatschappelijke ontwik-

Wat kunnen we leren van familiebedrijven?

ondernemend te worden. Om kansen

C&A het? Die koesteren die familiecultuur

kelingen de zorgsector ertoe om meer te zien en nieuwe wegen in te slaan.

Wij, als Zorggroep, hebben die tendens onderkend en willen toegroeien naar een ‘zorgonderneming’.

Het hebben van een familiecultuur voor een zorgorganisatie is niet verkeerd.

Maar er kleven een aantal nadelen aan

een familiecultuur. Nadelen die hinderen als je meer ondernemend wilt worden.

Zo is een familiecultuur met name gericht

Hoe doet bijvoorbeeld een Van der Valk of toch ook, zonder het ondernemerschap uit het oog te verliezen? Bij een familiebedrijf staat de continuïteit voorop.

Familiebedrijven zien de onderneming

immers niet als middel om (snel) geld te

verdienen. Ze willen eerder iets betekenen voor de maatschappij en zijn ook vaak een belangrijke werkgever in de regio waarin ze actief zijn. Financieel nemen ze geen

Uit onderzoek blijkt

dat de overheersende

cultuur van de Zorggroep de

familiecultuur is. Wat kunnen

we leren van familiebedrijven?

Hoe doet bijvoorbeeld een Van der Valk of C&A het?

risico’s en ze besturen op basis van

vertrouwen. Hele mooie kenmerken die

ook van toepassing zijn op de Zorggroep.

Je innoveren of vernieuwen is dan ook

mantel der liefde’ afgedekt. Met andere

Maar waar familiebedrijven verschillen

En zoals je hiervoor kon lezen betekent

mensen elkaar niet aanspreken op ander

innoveren. Innoveren is heel belangrijk om

op behoud van de bestaande situatie en

worden lastige zaken nogal eens ‘met de woorden, verandering is lastig omdat gedrag of anders denken. En laat nou

juist de bereidheid om te veranderen zijn heel belangrijk voor een ondernemende cultuur…

van de Zorggroep, is op het gebied van het continuïteit te borgen. Familiebedrijven streven naar geleidelijke vernieuwing

het motto om ondernemend te worden. dat niet dat we meer geld moeten gaan

verdienen. Het betekent wel dat we méér willen betekenen voor onze cliënten!

of verandering omdat ze een langetermijnvisie hebben.

ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

| 11

in jouw schoenen

Sportieve sneakers versus dameslaarzen Door Anita Kiers

“Zuster! Zuster! Help!” “Ik ben geen zuster, maar misschien kan ik u wel helpen?”

“Ik moet naar het toilet.” “Dan denk ik niet dat het goed is als ik u help. Zal ik iemand voor u zoeken?” “Wat doe je dan hier als je geen zuster bent”?

“Ik ben de directeur.” “Nee, dan heb ik inderdaad helemaal niets aan jou!”

Lachend vertelt Janet Kleis, manager van het ABC*, deze ervaring aan Benjamin Lodewijkx, fysiotherapeut.

Ze zitten bij elkaar voor In jouw schoenen; de rubriek waarin telkens twee medewerkers met elkaar in gesprek gaan. Met als doel: meer begrip en waardering voor elkaars doen en laten en cultuur. Een hele uitdaging, want Janets en Benjamins schoenen verschillen nogal wat maatjes…

12 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

Jaloers op jouw schoenen Janet: “Benjamin, wat zou jij doen als jij in mijn schoenen stond?” Benjamin: “Mmmm, dat is een lastige vraag…”

Janet, lachend: “Je hebt dus geen flauw idee wat ik de hele dag doe.” Benjamin: “Daar raak je wel een punt. Ik begrijp dat jij in allerlei processen zit, gesprekken voert. En ik ben blij dat jij dat doet, ik zou het niet willen. Voor mij ben jij iemand die in een kantoor zit. Wát je daar precies doet?

Geen idee. Maar ik weet wel dat je heel druk bent voor ons.

Je bent makkelijk bereikbaar en ik vind écht gehoor

bij jou. Als ik ergens niet uitkom, dan ben je er. Wat ik anders zou doen? Loop eens een ochtend mee met mij op De Arcade!”

Janet: “Wat een leuke uitnodiging. Dat ga ik doen! En wat ik zou doen als ik in die grote schoenen van jou zou staan?

Ik heb niet behoefte om mij heel erg in jullie vakgebied te verdiepen. Daarvoor vertrouw ik helemaal op jullie deskundigheid. Wat ik leuk zou vinden en nu erg mis, is contact met cliënten. In die zin ben ik jaloers op jouw schoenen. Ik heb een prachtig kantoor, maar ik mis contact met die mensen waardoor ik meteen weer weet: hiervoor doe ik het! Zoals die meneer die mij vertelde dat hij niets aan mij heeft. Geweldig! ”

Veranderende vraag De weg naar meer zorgondernemerschap is een logische route voor het ABC. Janet: “De cliënt is uitgangspunt. Maar we zijn ook een onderneming die financieel gezond moet blijven. Daarin heeft iedereen een verantwoordelijkheid.

Het ABC zit in een enorme dynamiek. Er is veel vraag naar onze dienstverlening, maar niet meer zoals we die altijd leverden. Wat is de vraag van cliënten vandaag de dag? Wat betekent dat voor onze werkwijze? Daarover zijn we met elkaar in gesprek en ontwikkelen we nieuwe werkwijzen. Op die manier maken we gaandeweg, iedere vakgroep op zijn eigen manier, de beweging richting meer zorgondernemerschap.”

Wandelganggesprekken Benjamin: “We moeten onszelf opnieuw uitvinden om in de markt te blijven en hebben elkaar daarbij hard nodig.

Als fysiotherapeut word je door de cliënt niet altijd met open armen ontvangen. Als een cliënt mij ziet, moet hij bijvoorbeeld op dat zere been gaan staan. Met veel charme en creativiteit probeer ik dat gedaan te krijgen. Dan is het fijn als een psycholoog al bij die cliënt betrokken is en mij kan vertellen hoe ik het kan aanpakken. Doordat we verspreid werken op diverse locaties, lopen we het gevaar dat dit wandelganggesprekken worden. Maar juist omdat cliënten hier zo kort wonen, hebben we geen tijd het wiel telkens opnieuw uit te vinden. We moeten elkaars kennis volop benutten. En elkaar dus gericht blijven benaderen.”

Janet: “De nieuwe dynamiek, waarin cliënten korter bij ons wonen met zwaardere problematiek dan voorheen, vraagt om een andere werkwijze. Dat is een zoektocht die, naast creativiteit, ook verzakelijking met zich meebrengt. Er zitten grenzen aan hoe lang je per week mag behandelen en daar

moet je het mee doen. Bij cliënten die kort verblijven kun je niet kijken wat er allemaal nodig is, maar moet je focussen op wat het meest urgent is. Dat waren we niet gewend.

Je wilt het beste voor de cliënt maar soms past dat niet in zijn pakket. Je moet kijken wat er echt nodig is en dan zien hoe je het voor elkaar kan krijgen. Is er een ander potje?

Wil de cliënt zelf bijbetalen?”

Benjamin: “Ook daarvoor heb je elkaar nodig. Het is mooi als de psycholoog meedenkt of zij via een andere regeling nog iets voor elkaar kan krijgen, of via de huisarts.

Daarin moeten we handiger worden. Ik ben ooit uit een eerstelijnspraktijk vertrokken omdat het zakelijke daar de overhand had. Maar hier vind ik het leuk om mee te denken over de financiële stromen, terwijl ik de focus op de cliënt houd. Daarvoor ben ik de zorg ingegaan en heb ik ervoor gekozen om niet in jouw schoenen te staan. Geen mooier vak dan fysiotherapie in de ouderenzorg!”

Kleine dingen, groot verschil Janet: “Ik heb gemerkt dat alle behandelaren binnen de Zorggroep zo’n soortgelijk verhaal hebben. Stuk voor stuk hebben zij écht iets met deze specifieke doelgroep.

Kleine dingen kunnen hier een groot verschil maken.”

Benjamin: “Ik heb vooral te maken met ouderen met dementie die niet altijd meer zelf kunnen verwoorden wat zij wensen. De familie is dan aan zet. Soms denkt die: laat moeder met rust! Daar moet ik het dan mee doen.”

Janet: “Dat lijkt mij een fiks dilemma. Moeder moet toch zo nu en dan in benen, anders gaat het niet goed. Wat doe je dan?”

Benjamin: “Dan moet ik gehoor geven aan het beleid van de arts. Janneke de Wal, specialist ouderengeneeskunde heeft samenwerking met de familie heel hoog in het vaandel.

Ik probeer wel te onderhandelen en uit te leggen wat de consequenties zijn van het niet af en toe ‘moeder’ proberen overeind te krijgen. Passiviteit heeft vaak tot gevolg dat de bekkenbodemspieren slap worden, waardoor cliënten versneld incontinent kunnen worden. Dat weet familie vaak niet. Ik wil altijd graag doen wat mijn beroepshart mij ingeeft, maar Janneke kan daar een heel ander licht op laten schijnen.

Dat waardeer ik!”

* Het advies- en behandelcentrum bestaat uit de

vakgroepen ergotherapie, logopedie, fysiotherapie, diëtetiek, psychologie en artsen, het ambulant verpleegkundig team en het kwaliteitsbureau.

ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

| 13

meelopen met...

Joke Vink met groep op achtergrond

Joke Vink

van de dagbegeleiding In de gezellige ruimte op de tweede verdieping van Randmeer is Joke Vink al druk in de weer. Haar dienst begint rond 8:45 uur, ruim voordat de deelnemers voor de dagbegeleiding komen. “Nog niet zo lang geleden zaten wij met de dagbegeleiding op Sonnevanck”, vertelt Joke. “Vanwege de nieuwbouw is deze verplaatst naar Randmeer en Weideheem.” Joke en haar collega’s werken afwisselend van elkaar met ondersteuning van een stagiaire of vrijwilliger. Vandaag is stagiaire Manouk Schippers aanwezig. Zij volgt op Landstede de opleiding maatschappelijke zorg.

Door Francisca Toes

bezoekers worden even later gebracht door Armand.

Manouk vangt mevrouw Sinke op bij de ingang en brengt haar eerst naar de fysio. Ondertussen brengt Armand mevrouw Bruin en de heer Kersten naar de dagbegeleiding.

Koffiemoment Joke is nog druk bezig met het draaien van balletjes voor de soep als mevrouw Van de Linde samen met haar echtgenoot binnenkomt. Hij brengt en haalt haar iedere dag zelf. Joke stopt even met haar bezigheden en begroet hen hartelijk. “Mevrouw komt vier dagen in de week bij ons, zodat haar man ontlast wordt en even tijd voor zichzelf heeft”, geeft Joke aan. De andere

14 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

Als iedereen zit, schenkt Joke de koffie in en gaat zij rond met de koektrommel. Ook Armand drinkt gezellig een bakje mee. Als vaste chauffeur heeft hij een band met de bezoekers, dat blijkt. Meneer Kersten kijkt graag uit over het Wolderwijd. Naast hem zit mevrouw Bruin. Zij kennen elkaar nog van het samenwerken op Sonnevanck. Het is helder weer, het uitzicht over het Wolderwijd is prachtig!

een mooi potje voor uw vrouw schilderen?”, probeert Joke hem even later te overtuigen. Hij kijkt haar aan en begint te schilderen. Manouk en mevrouw Bruin zijn druk in de weer met het beplakken van servetten op het bloempotje.

“Volgende week ga ik er voorjaarsbloemetjes inzetten en krijgt u het mee naar huis,” zegt Joke terwijl zij mevrouw Sinke helpt met haar bloempotje.

Met plezier de afwas doen

Joke wordt morgen (21 maart) 60 jaar. Afgelopen weekend heeft zij dit met haar man en kinderen gevierd in haar geboortestad Haarlem. Er wordt uitgebreid over gesproken, vooral mevrouw Van de Linde is zeer geïnteresseerd. Het onderwerp gaat ineens over naar voorjaarsbloemen. Manouk leest voor uit de krant.

De weersvoorspelling is goed. Joke oppert het idee om ’s middags even te gaan wandelen. Daar is ook mevrouw Sinke. Zij wordt gebracht door de fysiotherapeut. Joke schenkt haar nog even een kopje koffie in.

Creativiteit De koffiekopjes maken plaats voor verf, kwasten, bloempotjes en servetten. Joke geeft aan dat zij vandaag kiest voor deze activiteit. “Een andere keer kan dit ook een geheugenspel of puzzel zijn. Wij kijken heel individueel wat iemand nodig heeft en proberen de mensen te prikkelen.” De heer Kersten is ondertussen nog druk in de weer met de afwas. Na de afwas schuift hij ook aan, maar hij heeft geen zin om te verven. “Wilt u misschien

Iedereen geniet zichtbaar

Aan tafel!

Het is bijna tijd om te eten. Manouk dekt de tafel, terwijl Joke de soep afmaakt. Het ruikt heerlijk in de kamer en iedereen heeft wel zin in een kopje soep. “Na het eten hebben wij even een rustmoment en gaan wij meestal iets voor onszelf doen.” Voordat er gewandeld wordt, schenkt Joke voor de liefhebber nog een kopje koffie of thee in.

“Ik vind het belangrijk dat de mensen een prettige dag hebben”

Naar buiten Joke samen met mevrouw Sinke

Jassen aan, sjaals om en nog even naar het toilet. Het duurt even, maar uiteindelijk zit iedereen in de lift. Buiten schijnt de zon, maar het is nog wel koud. Iedereen geniet!

Eenmaal terug van de wandeling schiet de dag al aardig op. Terwijl Joke iedereen uitzwaait zegt zij als afsluiting: “Ik vind het bijzonder dat ik voor deze groep mag zorgen, dat deze mensen aan mij worden toevertrouwd.”

ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

| 15

zorgondernemer

Jezelf en de organisatie op de kaart zetten is zorgondernemerschap Door Mary Welter

Om onze strategie te kunnen behalen, willen we als Zorggroep meer de beweging maken richting zorgondernemerschap. Dat klinkt ‘groots’, maar soms zit het hem al in kleine dingetjes. In een cliënt zó goed kennen, dat je al weet wat hij nodig heeft voor hij dat zelf in de gaten heeft. Maar ook in de wijze waarop jij tegen dingen aankijkt: geen beren op de weg, maar kansen voor verbetering zien. Zorgondernemerschap vraagt om vooruitdenken, samenwerken, flexibiliteit, doorzettingsvermogen. En dat zie je al vaker in de Zorggroep dan je zou denken. Hoe collega’s dat doen, lees je in deze rubriek.

Ter inspiratie, maar ook om te laten zien dat we al goed op weg zijn.

In deze grote organisatie kennen we elkaar niet

denken dat ik boven het team sta.” Als Nicoline zichzelf

niet vaak ziet of spreekt. Zo ook Nicoline van ’t Veld,

moet het functioneel zijn. Wat betekent dat precies?

allemaal bij naam. Maar sommigen wel, terwijl je hen wijkverpleegkundige in Putten. Hoe ik haar ken? In eerste instantie met name van haar leuke twitterberichten.

Ook hoor ik haar naam voorbij komen bij diverse

projecten, maar waarschijnlijk niet vaker dan andere hardwerkende collega’s. Toch lijkt dat wel zo. Jezelf

profileren, dat is de truck van Nicoline, ook dit is een vorm van zorgondernemerschap.

Aanwezig Gek genoeg twijfelde Nicoline of zij haar medewerking wilde verlenen aan dit artikel. “Ik wil niet dat collega’s

16 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

profileert, en daarmee automatisch ook de Zorggroep,

“Tijdens de opleiding vond ik het al leuk om daarmee bezig te zijn, bijvoorbeeld door mijn medewerking te verlenen

aan een open dag. Nu doe ik dat door mijn aanwezigheid

op social media en bij de inloopuren in Elim en de Schauw.

Ook ben ik incidenteel gastspreker bij een informatieavond over thuiszorg en bezoek ik geregeld bijeenkomsten, zoals een congres, waar ik vakgenoten tref. Op zo’n manier kan ik kennis delen en opdoen, maar het is ook een vorm van mond-tot-mondreclame. Ik leg contacten die ik een later stadium nodig kan hebben, bijvoorbeeld als ik iemand moet doorverwijzen.”

Nicoline van ’t Veld,

wijkverpleegkundige in Putten

Benaderbaar Wat levert het concreet op? “Geregeld leg ik aan belangstel-

lenden uit dat je ook thuiszorg van de Zorggroep kunt afnemen als je lid bent van Icare. Maar of dit concreet leidt tot nieuwe

cliënten, kan ik niet hard maken. En belt die ene huisarts eerder mij, dan een concullega, omdat ik meer zichtbaar ben en mij

goed voorbereid? Ook dat kan ik niet bewijzen. Toch zie ik het

“Via Twitter kan ik laten zie hoe mooi mijn vak is. Ook ben ik beter vindbaar. Als ik een twitterbericht plaats, merk ik bijvoorbeeld dat ik meer respons krijg via LinkedIn”, aldus Nicoline van ‘t Veld”

als een onderdeel van mijn vak. Een van mijn docenten zei

destijds: ‘Een goede verpleegkundige herken je aan kennis,

vaardigheden en attitude. Dat laatste is even belangrijk als de twee eerste punten. Laat zien dat je benaderbaar bent.’

Stel, er komt een vreemde binnen, blijf je dan zitten als iemand zoekend rondkijkt of vang je hem of haar op? Jij bent het

visitekaartje van de Zorggroep, wees jezelf bewust van dat feit.

Is het dan allemaal servicegericht en belangeloos? Nee, het

is alleen niet altijd meetbaar. En dat is een moeilijk gegeven

binnen de thuiszorg waar veel, zo niet alles draait om marges

en cijfers. Maar door regelmatig mijn gezicht te laten zien, kom ik verder, ook binnen de Zorggroep.” Bedoel je door te lobbyen?

“Ja, wat er leeft binnen het team, de ideeën, het gevoel, kan ik

delen met collega’s op strategische posities in de organisatie.”

Leren Moet iedereen zichzelf meer of beter profileren? “Nee, dat

hoeft niet, maar het kan je helpen. Ik zie heel veel collega’s om mij heen die naadloos in deze rubriek zouden passen. Harde

werkers met goede ideeën die we misschien niet altijd horen.”

Heb jij dat ook en wil je dat anders? “Trek aan de bel, stap

ergens op af, laat je stem horen, daar waar je nuttig kan zijn.”

Is dat realistisch in de weerbarstige wereld van de thuiszorg?

“Zelf ga ik kritisch met mijn tijd om; ik kijk waar ik iets kan bijdragen en waar niet.” Kun je het leren? De een heeft er

meer gevoel voor dan de ander, maar het kan wel. Nicoline: “Je hebt er eigenlijk alleen een beetje durf voor nodig.”

ZORGFOCUS 1 | FEBRUARI 2018

| 17

kort nieuws

Veluwse Heuvel herrijst In Nunspeet is de Veluwse Heuvel enige tijd geleden gesloopt. Er komt een nieuw pand voor in de plaats. Bouwbedrijf Van Wijnen is nog volop bezig met de bouw. De oplevering vindt plaats in oktober of november 2018. De Zorggroep zal straks hoofdhuurder worden van het gebouw van woningbouwcorporatie Omnia. Het plan is om van de Veluwse Heuvel een wijkontmoetingscentrum te maken.

Initiatiatiefnemer hiervan is gemeente Nunspeet. In de Veluwse Heuvel verhuurt Omnia ook woningen voor 55-plussers.

Er komen zes woningen beschikbaar voor de Zorggroep waar ouderen met een zogeheten ‘Volledig Pakket Thuis’ (VPT) kunnen wonen.

v.l.n.r.: Het bouwteam, bestaande uit Henri Schreurs (projectleider Van Wijnen), Ria Bronkhorst, medewerker welzijn, Ad Pos (bewoner Veluwse Heuvel), Bert Broekhuizen (medewerker technische dienst), Gerda Rook (manager zorg en welzijn), Monique Veldkamp (facilitair adviseur) en Willie Ruitenberg, medewerker welzijn.

Komt jouw zonnepaneel op Sonnevanck?

Links Wim Sederel van Endura en Ard Kleijer op het dak van Sonnevanck

Geen zonnepaneel op je dak, maar wel het voordeel? Endura en Zorggroep Noordwest-Veluwe gaan zich hiervoor inzetten.

Op een aantal gebouwen op Sonnevanck komen tussen de 800 en 900 zonnepanelen! Inwoners van Harderwijk met de volgende postcodes komen in aanmerking voor dit initiatief: 3841, 3842, 3843, 3844, 3845 en 3847. Het wordt een zonnepark middels de Regeling Verlaagd Tarief. Daarom is het vanwege belastingtechnische redenen alleen voor mensen in dit postcodegebied interessant. Heb je interesse of wil je meer informatie? Neem dat contact op met Endura.

Dit kan via info@endura-harderwijk.nl

Succesvolle actie knuffels voor een knuffel Uit onderzoek is gebleken dat robot-huisdieren – net als echte huisdieren – een positief effect hebben op het welzijn van ouderen. Dat geldt zeker ook voor ouderen met dementie. Om geld in te zamelen voor robotkatten, hebben initiatiefnemers Tirza de Lange, Monique Gort en Lia Ruitenberg de actie knuffels voor een knuffel bedacht.

“Terwijl bewoners en medewerkers van De Amaniet er driftig op los haakten, werd in de lokale media veel aandacht

Volg ons

De facebookpagina van de Zorggroep houdt je op de hoogte van ontwikkelingen en gebeurtenissen in verschillende regio’s en locaties. Ook jij kunt mooie momenten, nieuws en activiteiten delen.

18 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

aan dit initiatief geschonken. Ondernemers die deze actie een warm hart toedragen, kwamen vervolgens in actie en schonken robotkatten aan De Schauw en De Amaniet.

En omdat de actie zo succesvol is, bleef er een robotkat over die cadeau is gedaan aan de jarige IJsvogel.

vrijwilliger Jan Leithuijser

Jan Leithuijser

Door Mary Welter

Sinds tien jaar is hij mantelzorger voor zijn vrouw Ingrid.

Is dat zwaar? Wellicht dat de buitenwereld er zo tegenaan kijkt, maar Jan Leithuijser niet. “Ik heb haar nog!”

Sinds drie jaar woont zij in woning Iris I bij Sonnevanck.

Dagelijks huist hij daar, van tien tot ongeveer twee uur, en al lang niet meer alleen voor zijn vrouw.

“Ik heb haar nog!”

“Alleen een kopje thee drinken is niet genoeg. Ik zag dat er werk bleef liggen.”

Nuchter Met een gemak alsof het niets is, lepelt Jan, gepensioneerd gymnastiekleraar, ook bij een van de andere bewoners een stukje gehaktbal naar binnen. Hij doet dit, omdat hij drie jaar geleden op bezoek kwam bij zijn vrouw en dacht: Alleen een kopje thee drinken is niet genoeg. “Ik zag dat er werk bleef liggen”.

Dus nu dekt hij de tafel, helpt tijdens de maaltijd, pakt de vaatwasser in en houdt een oogje in het zeil als de verzorgende bewoners helpt die gaan rusten.

“Het zit in mij”, zegt hij nuchter over de wijze waarop hij niet alleen zijn vrouw, maar ook andere bewoners helpt.

Glimlach Zijn vrouw, voorheen kleuterjuf, kreeg op haar zestigste de eerste verschijnselen. “Ik merkte dat zij soms drie keer in een uur hetzelfde vroeg. Ik heb voor haar gezorgd totdat het niet meer ging”. Ook over dit moment is Jan nuchter. Daar waar anderen er wellicht meer moeite mee zouden hebben, heeft hij er vrede mee. “Ik zie hoe gelukkig ze hier is. Ze kan eigenlijk niet zoveel meer, maar kijk, als ik haar kus, dan glundert zij.” En ja hoor, er breekt bij haar een grote glimlach door.

ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

| 19

geluksmoment

Een bioscoopje pikken Door Magda Olofsen

Op dit moment draait de film ‘Wild’ in de bioscoop. In deze film vertelt de Veluwe

haar eigen verhaal: ontstaan in de ijstijd en uitgegroeid tot een groots natuurgebied

met een rijke verscheidenheid aan leven.

Je ziet de Veluwe in al haar schoonheid.

Met alle uitdagingen die de seizoenen voor

de dieren met zich meebrengen. De buizerd, het everzwijn, het edelhert, de vos, de eik,

het water en nog veel meer. Door het gebruik van drones zie je prachtige beelden met

Mevrouw van der Pal (rechts) vergezelde mevrouw Termaat

geweldige vergezichten. Ik was erg onder de indruk van deze film.

Een bekende supermarktketen hield een

om mee te gaan. Mevrouw vertelde

gratis was. Dus besloot ik om nog een keer

geweest en was blij verrast.

actie waarbij het tweede bioscoopkaartje naar deze film te gaan met een bewoner.

Mevrouw Termaat vroeg ik of ze zin had

dat ze nog nooit naar de bioscoop was

En zo gingen we op een middag een

bioscoopje pikken. Deze middag was

speciaal voor senioren. Na de koffie met

wat lekkers werden we door behulpzaam personeel naar de zaal gebracht. We

hadden mooie plekken gereserveerd

in het midden van de zaal. Mevrouw

Termaat genoot zichtbaar van het uitje: Mevrouw Termaat

“Wat een schitterende film.

Het voelt alsof ik echt in de bossen ben.”

“wat een schitterende film. Het voelt

alsof ik echt in de bossen ben. Jammer

dat het alweer afgelopen is maar ik heb een fijne middag gehad waar ik met plezier aan terug kan denken.”

@znwv

facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe/

company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe

20 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2018

www.znwv.nl