Zorgfocus juli 2018

Zorgfocus

NUMMER 3 JULI 2018

Voor medewerkers en vrijwilligers van de Zorggroep Met ĂŠn voor elkaar

blog van Margreeth Geluk en kwetsbaarheid liggen heel dicht bij elkaar

5

familieparticipatie Waardevolle samenwerking

10

meelopen met ...

Gerda Rook, manager beschermd en verzorgd wonen en welzijn in Nunspeet

14

agenda

8 september – Dag van de Fysiotherapie 19 september – Dag van de Diëtetiek 20 september – Wereld Alzheimerdag 22 september – Zorgmarathon 25 september – 4 oktober Week tegen de eenzaamheid 1 oktober – Dag van de Ouderen

tip

Project Van Huis Naar Thuis

Voor het project Van Huis Naar Thuis is een Facebookgroep gestart, waarvoor zorgprofessionals werkzaam in de

verpleegzorg voor ouderen gezocht worden. Het is de

bedoeling om in de Facebookgroep een dialoog op gang te

krijgen waarmee we de ouderenzorg in een positiever daglicht stellen. We weten namelijk dat er een hoop inspirerende en

positieve voorbeelden zijn, maar momenteel worden vooral de negatieve gedeeld. Daarom zijn we op zoek naar bestuurders, verzorgenden en verpleegkundigen die in deze groep geheel vrijblijvend hun visie, verhaal, ervaringen of inspiratie willen delen, of van gedachten willen wisselen met collega’s.

Centraal staat de vraag: hoe maken we van een huis een thuis?

13 oktober Internationale Dag van de Palliatieve Zorg Op deze dag zet Hospice Jasmijn Harderwijk de deuren open 16 oktober Pensioenbijeenkomst voor medewerkers van 57 jaar en ouder Kijk voor meer informatie op Intranet.

colofon

Zorggroep Noordwest-Veluwe is specialist in ouderenzorg

Zorggroep Noordwest-Veluwe

zorg en welzijn waar het nodig is, thuis, in één van

Telefoon: 088-0563000

in Ermelo, Harderwijk, Nunspeet en Putten. Wij bieden

onze tien woonzorgcentra of bij Reactiveringscentrum

Klimop, Hospice Jasmijn en het Specialistisch Centrum

Postbus 392, 3840 AJ Harderwijk E-mail: servicebureau@znwv.nl | Internet: www.znwv.nl

Ouderenzorg.

Redactie – Anita Kiers, Magda Olofsen, Francisca Toes, Mary Welter

Zorgfocus is een uitgave van de afdeling communicatie

Cover – Erna de Boer, en mevrouw C. Tolmeijer (Hortensia).

van de Zorggroep Noordwest-Veluwe.

2 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

Grafisch ontwerp – Ontwerpgroep Lale, www.lale.nl Fotograaf cover: Magda Olofsen

van de redactie

inhoudsopgave

Warm welkom

Zorg-

ondernemer

Er is een communicatievacature bij de Zorggroep ... Zal ik wel of zal ik niet? Terwijl ik mijn 89-jarige oma aankijk, weet ik het: ik ga solliciteren! Na bijna twintig jaar in het ziekenhuis gewerkt te hebben, is het tijd voor verandering.

16

Dan is het moment dat ik op gesprek mag komen.

Zenuwachtig? Een beetje. Maar ik heb er ook zin in. Ik word hartelijk welkom geheten door Margriet van het servicebureau.

Even later ontmoet ik ook Anita, Magda en Mary. Het voelt direct goed, er is een klik.

Dan is het zover! Mijn eerste werkdag. Mijn werkplek is op het hoofdkantoor aan de Wethouder Jansenlaan in Harderwijk.

Ik heb enorm veel zin om te beginnen, maar een beetje spannend is het natuurlijk wel. Op het grote scherm in de hal staat ‘Welkom Francisca’ en op mijn bureau staan tulpen.

Wat een warm welkom. De eerste dagen schud ik veel handen.

Help! Hoe ga ik al die namen onthouden? Maar wat voelt het goed dat ik verwacht word en dat er naar mijn komst werd uitgekeken.

Blog Margreeth Geluk en kwetsbaarheid liggen heel dicht bij elkaar

4

Gespot op social media Jong en oud, samen GOUD!

6

Dierbaar bezit

7

Uitgelicht Margriet Westra-Hornstra, medewerker servicebureau

8

Uitgelicht Waardevolle samenwerking

10

In jouw schoenen Irma Janssen en Mariëlle Bruin

Meelopen met...

Gerda Rook, manager beschermd en verzorgd wonen en welzijn in Nunspeet

12

Zorgondernemer Zorgondernemer ontmoet ondernemer

16

Kort nieuws

18

Vrijwilligersdag

19

Nieuwstips en/of reacties:

Geluksmoment

20

postbus 392, 3840 AJ Harderwijk, telefoon 088 - 056 3000

14

In de weken die volgen bezoek ik diverse locaties en ontmoet ik veel bevlogen collega’s en vrijwilligers. Wat gebeuren er mooie dingen binnen de Zorggroep. Op elke locatie word ik ook hartelijk begroet door bewoners. “Ben jij er niet één van?”, vraagt een van de bewoners. Mijn antwoord dat dit niet het geval is, hoort meneer niet. Hij zit al volop in een verhaal over vroeger. Ik luister en vind het prachtig. Hier draait het om!

Achter iedere oudere zit een schat aan verhalen. Wat een dankbaar werk. En ik mag hieraan mijn steentje bijdragen.

Als communicatieteam kunnen wij er niet meer onderuit, ook wij gaan op de foto. De afspraak met de fotograaf is gemaakt.

In de volgende Zorgfocus weer een foto onder deze rubriek van het communicatieteam. Beloofd!

Hebben wij elkaar al ontmoet? Zo niet, dan hoop ik binnenkort ook met jou kennis te mogen maken.

Francisca Toes

Zorggroep Noordwest-Veluwe, socialmedia@znwv.nl

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

|3

Geluk en kwetsbaarheid liggen heel dicht bij elkaar blog van Margreeth Margreeth Kasper de Kroon Raad van Bestuur

Je gelukkig voelen is een wonder dat zich niet eenvoudig laat verklaren.

Dit wonder voel ik nu meer dan ooit. Ik ben namelijk oma geworden van een wolk van een kleindochter. Een mooier en liever kindje kun je je niet voorstellen. Ultiem geluk! Maar met de komst van liefde,

komt bij mij ook de angst voor verlies. Als je angst voelt, kan dat alleen maar betekenen dat er ook veel liefde is om te verliezen. Geluk en kwetsbaarheid liggen heel dicht bij elkaar…

Wat dat betreft lijk ik niet op mijn moeder. Zij zei altijd “je moet vertrouwen hebben en niet in angst leven”.

Zij was een blij-gelovig mens en beschikte over de gave om erop te vertrouwen dat alles altijd wel weer goed zou komen. Voor mijn moeder was dit troostend. Terwijl zij bepaald geen makkelijke jeugd heeft gekend. Toch scheen bij haar altijd de zon. Ze gaf ook veel vertrouwen aan anderen, ook aan haar kinderen. Haar motto was: jullie lopen vast niet in 7 sloten tegelijk, dus loop nu maar!

“Als je angst voelt, kan dat alleen maar betekenen dat er ook veel liefde is om te verliezen.

Geluk en kwetsbaarheid liggen heel dicht bij elkaar… ”

4 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

De vrijheid die ik van haar kreeg, heeft er mede aan bijgedragen dat ik nu zo’n mooi leven heb. Ik beschik over de grote rijkdom dat ik mensen om mij heen heb van wie ik zielsveel houd. Daarnaast heb ik ook nog eens de mooiste baan van de wereld voor zover ik weet. Ik mag mij inzetten voor een organisatie die de welgemeende intentie heeft oudere mensen wat gelukkiger te maken.

Onze beste mensen werken direct vanuit hun hart.

Dat zie je terug in de uitkomsten van het medewerkeronderzoek. Daarin scoorden jullie opvallend hoog op het thema bevlogenheid. Bevlogen medewerkers krijgen energie van hun werk, zijn er trots op en ervaren hun werk als zinvol.

Gulle lach Maar diezelfde bevlogenheid maakt je kwetsbaar voor verdriet en teleurstelling. In de ouderenzorg word je veelvuldig geconfronteerd met lijden. Ouder worden gaat gepaard met verlies. Het verlies van geliefden, van rollen, van lichamelijke functies, van controle en eigen regie en vaak ook van het geheugen. Wij kunnen het verdriet over

Is jou iets opgevallen binnen de organisatie of heb je vragen over het beleid? Stuur een bericht naar socialmedia@znwv.nl

“Levensgeluk wordt weerspiegeld in de ogen van geliefden en de mensen om wie je geeft. ”

dit verlies niet wegnemen. Maar we hebben wel veel mogelijkheden om een beetje geluk te brengen, elke dag weer. Door een troostend woord te bieden, iemand een gulle lach toe te werpen, door een hand op een schouder te leggen. Door oprechte belangstelling te tonen voor de mens in al zijn facetten. En door diep respect te tonen voor al die mensen die ondanks alle tragiek waardig, zo goed en zo kwaad als het gaat, overeind blijven staan.

De bedoeling Natuurlijk gaat er ook veel niet zoals je zou willen en dat is teleurstellend. De zorg blijft mensenwerk en ons werk is ook oneindig; je kunt nooit alles doen wat je zou willen bieden. Ik begrijp dat dat frustrerend is en het raakt mij dat jullie je niet altijd voldoende gewaardeerd voelen.

Zonder jullie geen Zorggroep! Maar dat laten we elkaar kennelijk niet altijd op de juiste manier merken. Hieraan gaan we hard werken. En we hebben de wind gelukkig weer mee. Het kabinet investeert de komende jaren flink in de ouderenzorg. Elke Zorggroeplocatie moet voor het einde van dit jaar een verbeterplan bij het zorgkantoor indienen

waarin staat hoe we de bedoeling van het kwaliteitskader verpleeghuiszorg willen bereiken: meer tijd en aandacht voor cliënten en leren van en met elkaar. Elk plan is volledig afgestemd op de lokale wensen en behoeften. Daarmee kunnen we voor 2019 zeker 3 miljoen binnenhalen!

Zodat we ook in 2019 voortvarend verder kunnen en écht het verschil kunnen maken voor onze bewoners en medewerkers. Door een stukje geluk toe te voegen aan de vaak laatste levensfase van de kwetsbare ouderen die aan onze zorg zijn toevertrouwd. En hopelijk ook aan jouw werkgeluk!

Je gelukkig voelen is een wonder dat zich niet makkelijk laat verklaren. Levensgeluk wordt weerspiegeld in de ogen van geliefden en de mensen om wie je geeft. En ja, die kan je kwijtraken. Hoe meer geluk, hoe meer je kunt verliezen.

Maar dan denk ik graag aan de onvergetelijke woorden van Alfred Lord Tennyson: It’s better to have loved and lost, than never to have loved at all. Hoe troostrijk!

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

|5

gespot op social media Soms lees je iets op social media waar je gewoon meer van wilt weten!

Door Francisca Toes

Dit keer het verhaal achter het Facebookbericht over GBS Fontanus die woonzorgcentrum Weideheem adopteert.

Jong en oud, samen GOUD! De oudste bewoner van Weideheem en twee kleuters knoopten twee linten aan elkaar en symboliseerden hiermee een succesvolle start van de samenwerking tussen de school en het woonzorgcentrum.

beperkingen hebben. Daarnaast neemt ook het aantal mensen met dementie toe. De Fontanus ziet het als een opdracht om de verbinding te leggen tussen de generaties.

“Het omzien naar elkaar en het leren omgaan met je naaste kan door het samenwerkingsverband concreet gemaakt worden”, geeft Hans aan. “Het past goed bij de identiteit van onze school en wij zien het daarnaast ook als een invulling van het kerndoel ‘burgerschapsvorming’.

Ook draagt het bij aan de persoonlijkheidsontwikkeling van onze kinderen. Meer aandacht en begrip voor elkaar zijn belangrijke elementen.”

Het idee GBS Fontanus is de eerste basisschool in Harderwijk die een verzorgingshuis adopteert. Samen met de bewoners van woonzorgcentrum Weideheem vierden zij vrijdag 8 juni de start van deze samenwerking. Leerlingen van groep 8 brachten de bewoners van Weideheem in de strómende regen naar de Fontanus. Daar vormden de overige leerlingen en leraren een erehaag om de bewoners op feestelijke wijze welkom te heten.

“Tijdens een bezoek aan mijn moeder in een verpleeghuis zag ik een medewerker een spelletje Rummikub spelen met een bewoner met dementie”, vertelt leerkracht Hans de Ruiter. “Dat raakte me. Ik herinnerde mij een artikel in het Nederlands Dagblad waarin verslag werd gedaan van een basisschool die een verzorgingshuis adopteerde.

Dat wilde ik ook. Vanwege de korte afstand is de keuze op Weideheem gevallen.”

Verbinding tussen generaties De samenleving telt steeds meer ouderen. Ouderen die steeds meer tijd hebben, eenzaam zijn en/of lichamelijke

6 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

Het idee om zoveel mogelijk scholen een verzorgingshuis te laten adopteren in Nederland is afkomstig van Stichting Creatief Onderwijs. De Fontanus is de eerste school in Harderwijk die uitvoering geeft aan dit idee. De leerlingen brengen de komende drie schooljaren maandelijks een bezoek aan Weideheem. Daar gaan zij samen met de bewoners aan de slag met een activiteit. Denk aan een spelletje doen, nagels lakken, voorlezen, bewegingsspelletjes en zingen. De eerste activiteit staat trouwens al gepland!

Een groep bewoners zal een speciaal voor hen ingelaste uitvoering van de eindmusical van groep 8 bijwonen.

Positieve reacties Ineke Ros, dagbestedingscoach van Weideheem, vindt het een mooie gedachte dat het een samenwerking is tussen ouderen die al geschiedenis hebben geschreven en jongeren die hopelijk een mooie geschiedenis gaan schrijven. “De reacties van bewoners en medewerkers zijn heel positief. De bewoners vinden het geweldig als er jongeren op bezoek komen.”

Ook wethouder Gert Jan van Noort draagt dit initiatief een warm hart toe en was daarom bij deze start aanwezig.

Hij hoopt dat er meer scholen in Harderwijk zullen volgen.

dierbaar bezit

dierbaar bezit: vazen foto: Alie van den Hazel Door Magda Olofsen

Vandaag ga ik op bezoek bij mevrouw

“Loop maar mee, dan laat ik het zien”.

van Ittmannshof. “Zeg maar Alie hoor,

nieuwe wanddecoratie met magnolia’s.

Van den Hazel. Ik tref haar op het terras dat vind ik wel zo prettig”. Samen

met Judith Hagenbeek, medewerker welzijn en activering, luistert ze

naar Nederlandstalige muziek via de

En inderdaad, het ziet er prachtig uit, de

“Ik woon met veel plezier in Ittmannshof op afdeling Orleander

smartphone. Alie is dol op muziek.

Ik kan niet zelfstandig wonen vanwege

Aan Judith geeft ze verzoeknummers door

mijn zin, een eigen plekje en word goed

“Ik ben blij dat ik op deze manier naar mijn favoriete liedjes kan luisteren”.

Na een drankje gaan we naar de kamer van Alie. Onderweg vertelt ze over de opgeknapte gangen in Ittmannshof.

mijn beperking. Ik heb het hier erg naar

verzorgd. Op de kamer van Alie staan niet

Een vaas is van vaderskant en een vaas van moederskant Ik heb ze gekregen van mensen waar ik

het meest van houd. Ik doe ze nooit weg,

al krijg ik een miljoen maar ik denk dat ze nog geen 3 euro waard zijn. Het schilderij aan de wand is ook van mijn ouders

geweest. Ik vind het geschilderde boeket prachtig met al die mooie kleuren.”

veel spullen. Een bed, een schommelstoel

Na het maken van de foto mag ik nog niet

maar wat ik nog bezit daar ben ik heel

sap want met dit warme weer moet je

en een tv-kastje. “Ik heb niet veel spullen gelukkig mee. Kijk, ik heb hier twee

vazen staan waar ik aan gehecht ben.

weg van Alie. “Neem eerst nog een glaasje genoeg drinken.”

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

|7

uitgelicht

Interview met Margriet Westra-Hornstra, medewerker servicebureau

Ik wil dat mensen zich geholpen voelen Door Mary Welter

“Goedendag, Zorggroep Noordwest-Veluwe, u spreekt met Margriet”. Dit zegt Margriet Westra-Hornstra, medewerker servicebureau gemiddeld zo’n 75 keer per dag. Samen met haar vier collega’s zorgt zij voor de belangrijke, eerste indruk die bellers en bezoekers van de Zorggroep krijgen. Telefonisch of achter de balie aan de Wethouder Jansenlaan: “Hoe cliënten de service waarderen, begint bij ons.”

“Tot vorig jaar waren we alleen die stem aan de telefoon.

Maar aan de Wethouder Jansenlaan zijn we letterlijk zichtbaar geworden. In die nieuwe rol – mijn collega’s en ik wisselen de baliedienst onderling af – ontvangen

8 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

we medewerkers en externen. Het geeft een extra dimensie aan mijn werk, ik word er blij van. Nu zijn we echt de centrale spil!”

Margriet Westra-Hornstra

medewerker servicebureau

Servicebureau

‘Voor al uw vragen’.

Een belangrijke button op de website www.znwv.nl

Puzzel “Elke dag werken er twee collega’s bij het servicebureau.

Degene die geen baliedienst heeft, beantwoordt de telefoon (achter de schermen). De andere collega doet dit ook, mits er geen bezoekers aan de balie staan.

Het is meer dan de telefoon opnemen en doorverbinden.

Wij leggen als het ware het eerste stukje van de puzzel.

Als we dat goed doen, heeft de collega na ons daar profijt van. Dit vergt kennis van de organisatie en communicatieve vaardigheden.”

Antwoord De vragen die we krijgen zijn heel divers, vaak is doorvragen nodig. “Hoe kan ik mij inschrijven?”, “Ik zoek vakantiewerk, bij wie moet ik zijn?”, “Wat moet ik regelen als ik thuiszorg wil?”, het zijn zomaar wat voorbeelden.

Soms zijn de vragen heel concreet, zoals: “Ik ben ziek en ik kan niet naar dagbegeleiding, wilt u dit doorgeven?”

In sommige regio’s kunnen cliënten zich ook telefonisch opgeven voor een activiteit, bijvoorbeeld een ritje op de duofiets. Dergelijke aanmeldingen komen ook bij ons binnen.”

Benadering “Ik wil dat mensen zich geholpen voelen, wie er ook ‘aanklopt’, ik benader hen positief. Zo belde er een tijdje

geleden een cliënt die het nummer van het taxibedrijf kwijt was. Deze dame wist eigenlijk wel dat wij daar niet voor zijn, maar ik heb haar toch geholpen. Het was een kleine moeite. Mijn collega Susanne van de Boom-Schouten kreeg onlangs wel een hele bijzondere vraag van een cliënt: ‘Ik heb een kussen waar kapok in zit, op hoeveel graden moet ik dat wassen?’ Ook deze vraag van een oudere ging zij niet uit de weg. Je kunt je afvragen of dit hoort bij de ouderenzorg van de Zorggroep; niet of juist wel?

Hoe dan ook, terwijl je dit leest, ligt dat kussentje ongetwijfeld weer fris gewassen op de bank.

Professioneel De positieve instelling van Margriet laat haar wel eens in de steek bij commerciële telefoontjes: “Soms krijgen we meermaals hetzelfde aanbod, terwijl ik weet dat er geen interesse is.” Maar toch blijft Margriet professioneel.

Over de bereikbaarheid van collega’s is ze kritisch, want die kan beter. “De service begint bij ons, maar eindigt daar niet. Het is een verantwoordelijk van ons allemaal.

De medewerkers van het servicebureau leggen het eerste puzzelstukje, maar alleen samen kunnen we de puzzel compleet maken. Ik beantwoord een vraag nooit met: ‘Hij/zij is niet aanwezig’. Mensen hebben niks aan dat antwoord, daar begint het pas.”

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

|9

uitgelicht

Joop en Anke Valk.

Op de achtergrond

Erika Bekema-Jansen

(woonzorgbegeleider en GVP-er woning Alexia).

Waardevolle samenwerking Door Francisca Toes

Als mensen verhuizen naar een zorginstelling, dan blijven familieleden een belangrijke rol spelen in hun leven. Familieleden zijn de experts, zij kennen de wensen en behoeften van de cliënt. Het meehelpen door naasten bij de verzorging van een familielid in een zorginstelling is een actueel onderwerp.

Door Francisca Toes

Bij familieparticipatie werken professionals in zorg

Zo zijn onze manieren

vrijwilligers nauw samen om de kracht en eigen regie van

als het project ‘Team van de Toekomst’. Het doel dat op

en welzijn, cliënten, familie, naastbetrokkenen en

In 2015 is familieparticipatie binnen de Zorggroep gestart

de cliënt te bevorderen. In de ouderenzorg kan de inzet

31 december 2017 80% van de beschermd wonen-teams

van familie variëren van het bezoeken van een familielid, het meedoen aan activiteiten tot meehelpen in de zorg.

Maar het gaat niet alleen om taken, het gaat juist ook om het kennen van de cliënt. Naastbetrokkenen kunnen de

zorgverleners veel waardevolle informatie geven, omdat zij hun naasten als geen ander kennen.

10 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

voldeed aan de werkwijze ‘Team van de Toekomst’, is

behaald. Regiomanager Ina Nieland: “Als bekroning kregen de teams een certificaat in de vorm van een taart. Met het einde van het project stappen wij af van de term ‘Team

van de Toekomst’. Familieparticipatie is nu de manier van werken binnen de Zorggroep. Hiermee zeggen wij: dit is onze werkwijze, zo zijn onze manieren.”

Van betekenis Familieparticipatie vergroten betekent een verandering van

De cliënt

de cultuur binnen de Zorggroep. Het gaat om ruimte geven

staat centraal en

en voelen dat je een bijdrage mag leveren. Projectleider Joran Hoogenberg beaamt dit. “Belangrijke punten daarbij zijn: openstaan voor elkaar en zaken bespreekbaar maken.”

Waarom is er de laatste tijd zoveel aandacht voor familie-

participatie? Joran: “Dat heeft denk ik te maken met het besef dat familie en vrijwilligers een belangrijke rol hebben in het welbevinden van de cliënt. Alleen als je de cliënt echt kent,

daaromheen het netwerk.

Hoe kunnen wij met elkaar de

beste zorg geven? Welke zorg is nodig? Wat kan familie doen en nog belangrijker, wat wil familie

de behoeften weet en weet wat hij of zij belangrijk vindt,

doen?

dan pas kun je goede zorg op maat leveren. Voor cliënten

zijn familie en vrienden heel belangrijk. Voor familieleden en naastbetrokkenen is een blijvende betekenisvolle bijdrage

waardevol. En voor zorgmedewerkers zijn familie en andere naasten fijne samenwerkingspartners. Maar wij hebben als

Mooi voorbeeld

aan een hand op de schouder als het even niet meer gaat.”

cliënten”, vult Hetty aan. “Dat is wat ons samen bindt, toch?”

Zorggroep ook een rol in de ondersteuning van naasten. Denk

Eigen invulling Hetty Lommers, coördinator informele zorg, benadrukt dat elke locatie, ieder team in samenwerking met familie en

vrijwilligers een eigen invulling geeft aan familieparticipatie.

“Die ruimte is ook belangrijk. De cliënt staat centraal en

daaromheen het netwerk. Hoe kunnen wij met elkaar de

beste zorg geven? Welke zorg is nodig? Wat kan familie doen en nog belangrijker, wat wil familie doen? Goede onderlinge communicatie en afstemming is daarom heel belangrijk.”

In de praktijk Sinds zijn vrouw Anke drie jaar geleden op afdeling Alexia

“We willen de beste zorg en aandacht geven aan onze

Joop knikt bevestigend. “En wat de een snel oppakt, is voor de ander een enorme drempel. Wat ik belangrijk vind, is

dat iedereen de ruimte krijgt en veiligheid voelt om dingen

bespreekbaar te maken. Hoe zit een netwerk in elkaar en hoe houden wij dat in stand? Zo blijft een van de bewoners van

een andere afdeling op zaterdag in bed. Een vriendin van haar

ziet dit als haar kans om even alleen te zijn met haar vriendin.

Elke zaterdag komt zij haar eten geven. Echt contact is niet

meer mogelijk, maar wat voelt dit moment goed voor beiden.

Ondertussen kunnen de zorgverleners hun aandacht richten op de andere bewoners. Dit vind ik een mooi voorbeeld van familieparticipatie.”

van De Schauw is komen wonen, is Joop Valk daar dagelijks

“Het woord familieparticipatie kleeft wel aan bezuinigingen,”

zoveel te doen! Ik vind het vanzelfsprekend. En ik ben er toch.

in de kosten te snijden of te besparen op inzet van

te vinden. Hij is zowel naastbetrokkene als vrijwilliger. “Er is

Mijn hulp ging verder dan die van een naaste, daarom ben ik ook officieel vrijwilliger geworden.” Familieparticipatie vindt

geeft Hetty aan, “maar het is zeker geen manier om beroepskrachten.”

Joop een moeilijk woord. “Als je het uitlegt, dan snappen

mensen het vaak wel. Neem als voorbeeld afgelopen zondag.

Na de kerk kwam ik op de afdeling. De zorgverleners waren

druk in de weer met allerlei zorgtaken. De bewoners zaten aan tafel met nog onaangeroerde taartjes. Als vanzelfsprekend

schuif ik aan en help de bewoners met hun taartjes. Als dank krijg ik een glimlach van een bewoner. Die glimlach van een bewoner en andere kleine dingen geven mij een voldaan

gevoel. Ondertussen konden de zorgverleners de andere taken

uitvoeren. Ze werken echt keihard. Wat heb ik een respect voor

De bijdrage van familieleden en vrijwilligers ligt vooral op het gebied van welzijnstaken. Het gaat bijvoorbeeld om samen wandelen, spelletjes doen en koken. Het gaat niet zozeer om wie welke taken doet, maar om het gevoel van samen doen. Dat er ruimte is die je mag innemen om een bijdrage te leveren. De opbrengst van familieparticipatie zit vooral in verbetering van de kwaliteit van leven van de cliënten.

deze mensen.”

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

| 11

in jouw schoenen

Irma Janssen & Mariëlle Bruin

Door Anita Kiers

Irma Janssen en Mariëlle Bruin: twee powervrouwen die een duidelijk stempel drukken op de thuiszorg in Putten. Elk vanuit hun eigen rol: Irma als manager en Mariëlle als VIG’er. Met een klinkend resultaat: de thuiszorg in Putten scoort waanzinnig hoog in cliëntenwaardering op ZorgkaartNederland. En de medewerkers voelen zich ook nog eens als een visje in het water in hun werk. Hoe krijgen ze dat voor elkaar?

Irma Janssen kijkt hier nuchter tegenaan: “We slagen er met elkaar in om een goede mix te vinden tussen wat de cliënt wil en wat nodig is voor een gezonde bedrijfsvoering. Zo zijn we recentelijk teruggegaan van meerdere kleine thuiszorgteams naar twee grotere teams.

De gedachte van kleine teams is mooi, maar dit stelde ons voor het probleem dat we allerlei houtje-touwtjeroutes hadden. Nu het team weer groter is, zijn onze routes langer waardoor thuiszorgmedewerkers minder vaak voor kortere periodes naar hun werk moeten komen.

Ondertussen houden we wel zoveel mogelijk vast aan ons principe dat cliënten niet eindeloos veel verschillende gezichten over de vloer krijgen.”

12 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

Gatenkaas Mariëlle: “Ik moest wel even slikken toen dat besluit werd genomen. Dat kleinschalige was leuk en het werkte lekker voor ons en voor de cliënten. Maar het werd zo’n gatenkaas, dat iedereen begreep dat het niet meer werkzaam was. Je moet meebewegen. Zoals het altijd is gegaan kan het niet blijven. De collega’s hier zijn erg loyaal en positief. Hetzelfde geldt voor onze cliënten: ze hadden er begrip voor!”

Een positieve flow valt hier niet te missen. Dat na een periode van zwaar weer. Irma: “Een goed jaar geleden was het alle hens aan dek in de thuiszorg. De formatie liep

uit de pas met de productie, dus kregen we de opdracht alleen cliëntzorg te bieden en verder, op roosteren na, niets.

Geen extra uren, geen werkgroepen en vergaderingen.”

Mariëlle vult aan: “Dat was een pittige tijd die mij de nodige hoofdbrekens heeft gekost. Het rooster kende geen enkele ruimte.” Irma: “Maar we zagen de noodzaak en iedereen zette zich 100% in. Met succes. Het strakke regime van vorig jaar heeft zijn vruchten afgeworpen. We hebben wat verruiming gekregen in de begroting, Dat biedt weer ruimte voor scholing en avonden waarop we zaken weer eens goed met elkaar kunnen doorspreken.”

En dat is nodig ook, want doordat mensen langer thuis blijven wonen, krijgt de thuiszorg te maken met mensen met complexere zorgvragen en dus met meer dilemma’s.

“Ik gun het mijn teams dat we weer eens wat meer de tijd hebben om kritisch te kijken naar wat we willen, om te dromen, brainstormen over welke innovaties we zouden willen oppakken. Want de vraag is groot en complex.

Tot hoe ver kun je gaan? Daarover hebben we interessante gesprekken met elkaar”, aldus Irma. “En met cliënten”, vult Mariëlle aan. “Omdat niet alles kan, sluit je vaak compromissen met de cliënt. Daarbij moet je goed kunnen uitleggen wat er wel en niet kan. Vanuit kennis én compassie.” Ze vervolgt: “Het mooie van de thuiszorg vind ik het afwisselende. De wetenschap dat wat vandaag waar is, morgen compleet anders kan zijn.

Ondernemerschap past bij uitstek in de thuiszorg. Het is doorlopend onderhandelen: wat wilt u, wat kunnen we u bieden en waar kunnen we elkaar vinden? Ik had vroeger nooit kunnen bedenken dat ik dat zó leuk zou vinden!”

Irma snapt dat direct: “Je moet een bepaalde sterkte, een bepaalde rijpheid hebben om zo zelfstandig te kunnen werken en zo stevig in je schoenen te staan.”

De rubriek ‘in jouw schoenen’ wil je een kijkje bieden in de verschillende Zorggroepculturen. Met als doel: meer begrip en waardering voor elkaars doen en laten. Waarom doet iemand wat hij doet? Hoe draagt ieder op zijn eigen manier bij aan de Zorggroep?

Telkens gaan twee medewerkers in deze nieuwe rubriek als vertegenwoordiger van een bepaalde cultuur met elkaar in gesprek. Hoe zitten jouw schoenen eigenlijk? Meedoen? Meld je aan!

alles te doen om de cliënt te plezieren. Ook al moeten we ons daarvoor soms in bochten wringen. Door Irma’s nuchterheid realiseer ik me dan ineens weer: we moeten cliënten ook flexibel houden.”

Irma: “Ons samenspel is daarin mooi. We vinden elkaar in het midden; Mariëlle vanuit cliëntperspectief en ik vanuit personeelsperspectief. Mariëlle heeft veel meer detailinformatie en kijkt preciezer.” “Als ik weet dat iemand naar de fysio moet, probeer daar omheen te plannen. Jij zou ook best een planning kunnen maken van achter je bureau, maar ik kan dat beter omdat ik de mensen ken”, vindt Mariëlle. Bescheiden: “Ik doe de planning overigens samen met een fantastische collega. We zijn samen heel flexibel en dat werkt prettig.”

Telkens even een ander leven instappen

Irma: “Ik heb respect voor hoe Mariëlle haar werk doet en hoe zij die onmogelijke planning telkens weer rondbreit. Mariëlle is bij uitstek iemand die een goede balans heeft tussen het zorgende en het zakelijke.” “Maar het grootste genoegen haal ik toch uit de zorg”, aldus Mariëlle. “Als je ziet hoe blij mensen zijn dat ze door wat hulp van ons lekker thuis kunnen blijven wonen, dan wil je nooit meer iets anders. Daarbij mag je al je creativiteit gebruiken. Een simpel voorbeeld: je ziet dat iemand een wondje heeft en moet op zoek gaan Alle cliënten even bijzonder naar een pleister. Is er überhaupt wel een pleister in huis?

Irma: “Het mooie aan Putten is dat alle cliënten even Leuk toch?” Irma tenslotte: “Misschien lukt daardoor zoveel bijzonder zijn en dat we heel ver voor ieder van hen willen in de thuiszorg. Je moet creatief zijn, flexibel, met grote gaan. Bij zorgmedewerkers merk ik soms dat dit tot wisselingen kunnen omgaan. Als je het leuk vindt het leven dilemma’s leidt. Mariëlle maakt de planning en zij spant van een anders telkens even in te stappen en daarvan een zich er heel erg voor in dat cliënten worden geholpen op wat klein onderdeeltje uit te maken, dan moet je bij de thuiszorg wij noemen hun wenstijd. Maar vanuit mijn perspectief ben komen. Trouwens: we zoeken nog collega’s. Dus eh, overweeg ik geneigd het belang medewerkers voorop te stellen. We je weleens om iets anders te gaan doen en wil je een dagdeel zitten met personeelskrapte en dat betekent soms: roeien meelopen? Je bent meer dan welkom!” met de riemen die je hebt.“ Mariëlle: “Dan denk ik: dát is Irma. Die kan zakelijk zijn. Wij willen vaak te ver te gaan;

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

| 13

meelopen met...

Gerda Rook

manager beschermd en verzorgd wonen en welzijn in Nunspeet

“Wat ik doe?”, het blijft even stil als ik die vraag stel aan Gerda rook, manager beschermd, verzorgd wonen en welzijn in Nunspeet. “Meestal noem ik een aantal dingen op waar ik mee bezig ben.” Ze vertelt over een nieuw parkeerterrein, een werkoverleg en iets over de verbouwing van de Veluwse Heuvel. Het is niet gemakkelijk om een functie die zo divers is te beschrijven, dus meelopen maar!

Jenet Bonestroo, dagbestedingscoach geeft meteen het eerste inzicht tijdens een overleg met Gerda in wijkontmoetingscentrum Binnenhof. “Ze is benaderbaar”, aldus Jenet. “Ze geeft mij een duwtje in de rug als ik het nodig heb.” Jenet geeft aan waar ze tegenaan loopt. Gerda luistert aandachtig, vat samen en stelt vragen: “Wat wil je precies?” en “Wat heb je van mij nodig?”. Dit alles om weer een stapje verder te komen, ‘op weg’ naar een bruisend wijkontmoetingscentrum.

14 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

Door Mary Welter

“Ik leg verantwoording af aan regiomanager Ina Nieland over onze voortgang, “, vertelt Gerda.

“Het wijkontmoetingscentrum is een van mijn werkopdrachten, zo heb ik er meer”. Gerda en Jenet maakten samen een plan van aanpak met input van het team. “Zie het als een groot memobord met allemaal geeltjes. Op een zo’n geeltje stond bijvoorbeeld dat bezoekers zich niet zo welkom voelden bij binnenkomst. Daar moest wat aan gebeuren. Nu de benadering anders is, krijgen we reacties, zoals: ‘Wat is het hier prettig!’ Dat is niet alleen belangrijk voor bezoekers, ook voor collega’s.

Ze zien dat het werkt en dat motiveert om door te gaan. Maar niet zonder het succes eerst te vieren”, zegt Gerda nadrukkelijk.

“Ze geeft mij een duwtje in de rug als ik het nodig heb”, aldus Jenet Bonestroo

Bloei Even later rijden we in de auto naar Ittmannshof voor een overleg ter voorbereiding van de familieavond die ’s avond plaatsvindt. Onderweg voel ik Gerda aan de tand: “Ja, ik vind mijn werk leuk”, lacht Gerda. “Nee, ik ben niet degene die altijd alle problemen moet oplossen en de brandjes blust. Ik zet mensen in hun kracht, zodat ze dat zelf kunnen.” Als ik haar meewarig aankijk, licht ze toe: “Vaak heb ik wel een idee wat er speelt in een team, maar zien zij het ook zo? Ik stel vragen om dat te verduidelijken. Niet elk team laat je zomaar los. Soms stuur of ondersteun ik, maar uiteindelijk is loslaten de bedoeling. Ze komen dan nog meer tot bloei, zijn gepassioneerd en dat gaat hand-in-hand met goede zorgverlening.”

Een van de werkgroepen tijdens de familieavond

Hulp Het overleg is al begonnen als we binnenkomen. Bij deze vergadering is de rol van Gerda anders dan bij een werkoverleg. “Tijdens een werkoverleg let ik er onder andere op hoe collega’s reageren en hoe het teamproces verloopt. Als een collega teruggetrokken lijkt en stilletjes

is, vraag ik daar gelijk of de volgende dag naar: ‘Gaat het goed?’ Het werkt om open het gesprek aan te gaan”.

Maar nu is Gerda meer op de achtergrond en staan collega’s die de avond organiseren op de voorgrond.

“Ik kijk wel hoe ze het aanpakken en of ze mijn hulp nodig hebben”, aldus Gerda. Het thema van de familieavond gaat over het zorgleefplan: ‘Hoe sluit het zo goed mogelijk aan op wat een bewoner wil?’. Jan van der Hammen, trainer bij Evarea is spreker vanavond, maar eerst praat hij het team bij. Hij geeft handvatten om de familie meer bij het zorgleefplan te betrekken. Na de uitleg, heeft het team nog een half uur om een goede ontvangst van de familie voor te bereiden. Gerda vraagt: “Hebben jullie mijn hulp nodig?”

Samen de familieavond voorbereiden

Passie “Het lukt wel”, geeft een van de teamleden aan. Het geeft Gerda even een kwartiertje de tijd om wat e-mails te beantwoorden. “Kom je niet chronisch tijd te kort met zo’n breed takenpakket?” “Het is maar hoe je daarmee omgaat”, aldus Gerda. “Ik stel prioriteiten en denk bewust, dit ga ik doen en ik maak het af.” Langs het raam van het kantoor loopt ondertussen de eerste familie langs voor de familieavond. “Ik ga”, zegt Gerda, “dit is een ideaal moment om de sfeer te proeven.” Ze schuift aan tijdens maaltijd en draait mee in de werkgroepen die collega’s en familieleden later vormen. Gerda is in haar element, want, dat had ze mij ‘s middags al toevertrouwd: “Ik zou niet alleen kunnen werken voor het geld. Ik heb passie voor de mensen die hier wonen en werken.” En dan zijn we bij de kern van haar werk beland: ze kijkt wat medewerkers en cliënten nodig hebben en ondersteunt daarbij, binnen de mogelijkheden die er zijn. Het is mooi toch, om Gerda te fotograferen naast en voor het bloeiende en groeiende groen bij Ittmannshof? Het lijkt bijna symbool te staan.

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

| 15

zorgondernemer Om onze strategie te kunnen behalen, willen we als Zorggroep meer de beweging maken richting zorgondernemerschap. Dat klinkt ‘groots’, maar soms zit het hem al in kleine dingetjes. In een cliënt zó goed kennen, dat je al weet wat hij nodig heeft voor hij dat zelf in de gaten heeft. Maar ook in de wijze waarop jij tegen dingen aankijkt: geen beren op de weg, maar kansen voor verbetering zien. Zorgondernemerschap vraagt om vooruitdenken, samenwerken, flexibiliteit, doorzettingsvermogen. En dat zie je al vaker in de Zorggroep dan je zou denken. Hoe collega’s dat doen, lees je in deze rubriek. Ter inspiratie, maar ook om te laten zien dat we al goed op weg zijn.

Hessel Lodder

Zorgondernemer ontmoet ondernemer Door Anita Kiers

Je hoort hem meestal al van veraf schaterend aankomen: Hessel Lodder. Als iémand de term zorgondernemerschap belichaamt, dan is hij het wel. Die Zorgoutlet op De Dillenburg?

De verhuur van kantoorruimte aan het Sociaal Team? De opstal van de werken van de Ermelose schilderclub in ruil voor tentoonstellingen op vier woonzorglocaties?

Hessels werk! “Zorgondernemerschap betekent voor mij dat je dingen anders doet om tot een beter resultaat te komen dan tot nu toe, zonder dat je je laat leiden door belemmeringen van gewoonten, systemen, regels, beleid of geld”, zegt hij zonder ook maar een seconde te hoeven nadenken. “Ondernemerschap zit hem er ook in dat je verschillende takken van sport samenbrengt om het samen beter te doen voor de cliënt.”

Met een gerust hart op vakantie Zo organiseerde Hessel ook ‘even’ dat een thuiszorgcliënt

haar en zij zei: ‘Dirk, wanneer kom je weer thuis, dan moet

Hessel: “Ik ontmoette Dirk van den Brink omdat zijn

beter. Ze maakte meteen contact met andere bewoners en

zo nu en dan voor respijtzorg terecht kan op Randmeer. moeder thuiszorg van ons heeft. Dirk is ondernemer in

Hierden en samen met zijn vrouw Emmy mantelzorger

je me direct komen ophalen.’ De tweede keer ging het al deed mee aan activiteiten. Een hele geruststelling!”

voor zijn moeder die bij hen woont. Een dagje onbezorgd

Sterke eigen wil

Dirk en Emmy. Vanwege die mantelzorgtaak. Toen zei ik:

ik vroeger op Sonnevanck werkte? Ik vind de ouderenzorg

weg of onbezorgde vakanties zijn heel lastig voor

Dirks vrouw Emmy voegt zich bij het gesprek. “Wist je dat

‘je moeder kan wel komen logeren op Randmeer.

heel mooi.” Ze vervolgt: “Het is fijn dat we af en toe op

Dan kunnen jullie met een gerust hart op vakantie!’”

Ik begeef mij naar Hierden om te informeren hoe dat is

bevallen. Dirk van den Brink herinnert zich de eerste keer dat zijn moeder een week naar Randmeer ging: “ik belde

16 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

Randmeer kunnen terugvallen. Nu ik dag in dag uit voor mijn schoonmoeder zorg, vind ik het soms wel zwaar.

Het is een pittige vrouw met een sterke eigen wil. Ik ben 40 jaar met Dirk getrouwd en zij heeft vrijwel al die tijd

“Dirk is ondernemer in Hierden en samen met zijn vrouw Emmy mantelzorger voor zijn moeder die bij hen woont.”

“Hessel organiseerde ook ‘even’ dat een thuiszorgcliënt zo nu en dan voor respijtzorg terecht kan op Randmeer”

naast ons gewoond. Iedereen zegt: mooi dat je zo oud

in het leven dan geld verdienen. Kyra Bouwman had onderzoek

zit altijd in ons achterhoofd. Ze kan alles nog, denkt ze,

dat veel ouderen in Hierden eenzaam zijn. Oranjehof in

kunt worden. Maar eh, wij zijn er ook nog! Dirks moeder maar ze doet niets meer. Ik run ook haar huishouden. Dat gaat prima, maar soms is het pittig. We kunnen niet onbevangen een stukje gaan fietsen. Begrijp me niet verkeerd; ik doe het met liefde. Maar het vraagt veel. Andersom heeft ze altijd heel veel voor ons gedaan, ook met de kinderen.”

Het bleef niet bij deze ‘deal’ tussen Hessel en Dirk. Want wat

gebeurt er als je twee ondernemers samen in één kamer zet?

Iets moois! Hessel: “Dirk wilde graag iets betekenen voor de

Hierdense samenleving en diens ouderen. Zijn moeder woont haar leven lang al in Hierden, maar dagbesteding? Niet in Hierden. We gingen samen kijken of we dagbesteding en

wonen zouden kunnen realiseren in Hierden. Dirk bleek direct bereid om hierin te investeren”.

Mooie dagbesteding Dirk: “Ik vind: je leeft niet alleen voor jezelf, maar ook voor

anderen. Ik wil mijn omgeving iets nalaten. Er is immers meer

gedaan naar eenzaamheid onder ouderen en daaruit bleek Elspeet is voor mij een prachtig voorbeeld van hoe het ook

kan, samen met inwoners. Toen ik wat meer tijd kreeg, heb ik het plan opgepakt om iets neer te zetten waar oudere,

kwetsbare mensen een mooie dagbesteding kunnen krijgen.

Om het rendabel te krijgen waren we ook in gesprek met een kinderdagverblijf voor die locatie. Samen met Hessel zijn we de boer op gegaan. ‘Zijn met de gemeente gaan praten en

hebben andere partijen gezocht die wilden meedoen. Bijna twee jaar zijn we bezig geweest om aan de Molenweg een

prachtig project te bewerkstelligen. Waren al heel ver. Zelfs

de vergunning hadden we binnen. Maar uiteindelijk maakte

de buurt bezwaar en werd de boel afgeblazen. We waren flink uit het veld geslagen. Maar ondertussen hebben we onze

wonden gelikt en een frisse nieuwe start gemaakt.” Hessel weet het ook zeker: “Het gáát ooit gebeuren in Hierden!”

En in die tussentijd zullen Dirk en Emmy gaan genieten van

een welverdiende zomervakantie, in de wetenschap dat hun moeder veilig en prettig logeert bij Randmeer!

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

| 17

kort nieuws

Laurens Fokt met minister Hugo de Jonge op pad

Ouderen willen het liefst in hun eigen vertrouwde omgeving zelfstandig oud worden en een fijn en zinvol leven leiden.

92% van de 75-plussers woont momenteel zelfstandig thuis.

Om de zorg en ondersteuning voor thuiswonende ouderen beter mogelijk te maken, presenteerde minister De Jonge

(VWS) op 18 juni het programma Langer Thuis.

In Harderwijk! En onze wijkverpleegkundige Laurens Fokt begeleidde hem tijdens zijn werkbezoek. Op Zorggroepfietsen fietste het ministerieel gezelschap onder aanvoering van Laurens door Harderwijk, om meer te horen over het project Gezond Veluwe: een goed voorbeeld van hoe de samenwerking rond zorg voor ouderen op wijkniveau en binnen de regio geregeld kan worden. Aansluitend vond in het Huis van de Stad in Harderwijk, in aanwezigheid van alle partijen die een rol spelen rond het programma Langer Thuis, de presentatie van het programma plaats. En voor wie het nog niet wist: Laurens Fokt is een kanjer en een fantastische ambassadeur van onze Zorggroep!

De Amaniet 5 jaar Woonzorgcentrum De Amaniet bestond woensdag 6 juni vijf jaar. Reden voor een feestje! Samen met Piet de Wilde (voormalig lid cliëntenraad) gingen de aanwezigen even terug in de tijd. Vervolgens onthulde manager Joran Hoogenberg een plaquette ingelegd met mozaïek. Bewoners en medewerkers werkten de afgelopen weken hard aan deze jubileumplaquette. Ester Verburgt van Kunstsessies Ermelo maakte het ontwerp. Kunstenaar en bewoner Gerard van Os bevestigde de plaquette tegen een plaat van hout die hij in bijpassende kleuren schilderde. Na het ‘officiële gedeelte’ wachtte buiten

een verrassing. Onder het genot van een hapje en een drankje genoten bewoners, medewerkers en andere belangstellenden van een optreden van dweilorkest Toeter nog maar één.

Bootreis

Volg ons

De facebookpagina van de Zorggroep houdt je op de hoogte van ontwikkelingen en gebeurtenissen in verschillende regio’s en locaties. Ook jij kunt mooie momenten, nieuws en activiteiten delen.

18 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

Wijde vergezichten, de wind in de haren en het kabbelen van het water. Meer is er vaak niet nodig om cliënten te laten genieten van een vakantie op het water. Vijftig cliënten vanuit alle regio’s stapten in juni aan boord van Vakantieschip Prins WillemAlexander. We vertrokken vanuit Lelystad naar Makkum, Texel, Harlingen, Medemblik en Lemmer. Een onvergetelijke week!

Je kunt de foto’s van deze reis bekijken op Intranet.

vrijwilligersdag

Door Magda Olofsen

Binnen de Zorggroep zijn meer dan 1.000 gemotiveerde vrijwilligers actief met een warm hart voor onze cliënten.

We zijn er trots op dat zo veel mensen hun vrije tijd besteden in de ouderenzorg. Dankzij hun inzet is er extra tijd en aandacht voor cliënten maar ook voor ondersteuning van onze medewerkers. Vrijwilligers zijn onmisbaar.

Op dinsdag 15 mei organiseerde de Zorggroep een vrijwilligersdag met als thema: ‘Je bent nooit te jong/oud om te leren.’

Tijdens deze dag kon men deelnemen aan workshops, lezingen of een activiteit. Thema’s van deze workshops, lezingen en activiteit waren onder andere: • Aan tafel met slikproblemen door logopediste • Hoe werkt de tovertafel?

• Hoe geef ik handverzorging?

• Uitleg over dementie Daarnaast was er ruimte en tijd voor ontmoeting onder het genot van een hapje en een drankje. De dag werd afgesloten met een ontmoeting met bestuurder Margreeth Kasper de Kroon. Het was een geslaagde dag!

Henry Vinke, vrijwilliger dagbegeleiding: “Ik vond het een inspirerende dag met een gevarieerd programma.

Wat mij betreft mogen ze elk jaar zo’n dag organiseren.”

Elisabeth Eskes, coördinator informele zorg SCO: “Ik heb de dag als zeer inspirerend ervaren.

Het was super om te zien dat de vrijwilligers open staan om nieuwe dingen te leren of kennis weer op te halen. De aanwezigheid van Margreeth Kasper werd erg gewaardeerd, fijn om te zien dat we met elkaar het gesprek aan konden gaan over moeilijke zaken: grenzen in het vrijwilligerswerk, personeelstekort en financiën. Margreeth was hierin open en eerlijk, dit was fijn.

De workshop handmassage was een duidelijke topper! Hier willen we zeker verder mee gaan.”

ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

| 19

geluksmoment

Een bijzondere en waardevolle ontmoeting Door Francisca Toes

Mevrouw Pastoor, die inmiddels is

overleden, had nog een laatste wens.

Zij zou nog heel graag een keer worden voorgelezen uit de gedichtenbundels

van Marinus van den Berg. Ze heeft altijd steun gevonden in zijn teksten. Hoe

mooi zou het zijn als pastor Marinus van den Berg dit zelf wilde doen?, bedacht welzijnsmedewerkster Tirza de Lange.

“Ik stuurde een mail met daarin haar laatste wens. Al snel kwam er een

antwoord terug. De volgende dag al kwam

Mevrouw Pastoor en Marinus van den Berg

hij met de trein vanuit Rotterdam speciaal

“Ik mocht naar haar levensreis-

haar moment. Het was zo’n mooie

geschreven gedichten aan haar voor te

diepe indruk op mij maakte. In geen wet

bubbel zaten. En ik mocht vanaf de

naar de Amaniet in Ermelo om zijn zelf dragen.

“Tirza haalde mij van het station en bracht mij naar de kamer waar mevrouw Pastoor juist afscheid nam van een kleindochter”, vertelt Marinus van den Berg. “Ze is zeer

complimenteus over de hartelijke aandacht van Tirza. ‘Ze is een beste.’ Tegelijkertijd

geschiedenis luisteren. Een vrouw die en in geen protocol te vangen: elkaar

aankijken en luisteren met zorg , lijden erkennen en herkennen, onbevangen

zijlijn meekijken. Echt een bijzonder en waardevol moment.”

ontmoeten en de ander ontvangen met

kennis van zaken en niet te snel denken: ik weet het al… Ik neem afscheid en reis weer verder.”

voel ik de pijn van deze welzijnswerkster:

Voor alle drie was het een bijzondere en

van te houden.”

mij op de achtergrond gehouden, dit was

afscheid moeten nemen van een vrouw om

sfeer. Alsof zij samen in een soort

waardevolle ontmoeting. Tirza: “Ik heb

Mevrouw Pastoor vond het fijn om deze ervaring met ons te delen.

@znwv

facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe/

company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe

20 | ZORGFOCUS 3 | JULI 2018

Tirza

“Het was zo’n mooie sfeer. Alsof zij samen in een soort bubbel zaten.

En ik mocht vanaf de zijlijn meekijken. Echt een bijzonder en waardevol moment.”

www.znwv.nl