Zorgfocus mei 2017

Zorgfocus

NUMMER 2 MEI 2017

Voor medewerkers en vrijwilligers van de Zorggroep Met ĂŠn voor elkaar

lef & lof Aan de slag voor de bootreis

8

meelopen met ...

Nely van Werven, logopedist

10

uitgelicht Je bent nooit te oud voor liefde!

16

agenda

5 mei

Dag van de hygiëne

We hebben de verantwoordelijkheid voor onszelf en voor onze cliënten om te zorgen voor een optimale hygiëne. Veel infecties en besmettingen kunnen voorkomen worden door middel van simpele handhygiëne. Kijk op pagina 14 en Intranet voor meer informatie.

12 mei

Dag van de verpleging

Op deze dag worden alle medewerkers en vrijwilligers binnen de Zorggroep in het zonnetje gezet en krijgen een kleine attentie.

11 – 17 juni

Bootreis PWA

Met vijftig cliënten uit alle regio’s varen we door Nederland. We vertrekken vanuit Dordrecht naar Zierikzee, Middelbrug, Willemstad, Schoonhoven en Lelystad.

Kijk op onsznwv.nl voor de agenda en scholing

colofon

boekentips App Dementie en herinneringen Een app als hulpmiddel voor het ophalen van positieve herinneringen van mensen met dementie. In deze app is een aantal thema’s uitgewerkt die voor de meeste personen positieve herinneringen ophalen.

Er wordt gebruik gemaakt van verschillende stimuli voor het oproepen van herinneringen.

Geluiden en klanken maar ook beeldfragmenten zijn via deze app toegankelijk.

Het boek: ‘Hou me maar vast’ Mijn moeder, Alzheimer en ik Geschreven door Jose Fransen

Hou me maar vast gaat over twaalf jaar zorgen voor een moeder die moet leven met de ziekte van Alzheimer. José Franssen vertelt over het leven van alledag in het samenzijn met haar moeder, jaar in jaar uit. Over steeds weer iets verliezen en verder gaan met wat overblijft. Over het verdriet, de onmacht en de boosheid en over het door de tranen heen lachen om de waanzin van een onbegrijpelijke ziekte.

Zorggroep Noordwest-Veluwe is specialist in ouderenzorg

Zorggroep Noordwest-Veluwe

zorg en welzijn waar het nodig is, thuis, in één van onze

Telefoon: (0341) 56 80 00

in Ermelo, Harderwijk, Nunspeet en Putten. Wij bieden tien woonzorglocaties of bij Reactiveringscentrum

Klimop, Hospice Jasmijn en het Specialistisch Centrum

Postbus 15, 3850 AA Ermelo

E-mail: servicebureau@znwv.nl | Internet: www.znwv.nl

Ouderenzorg.

Redactie – Erik Gosker, Anita Kiers, Magda Olofsen en Mary Welter

Zorgfocus is een uitgave van de afdeling communicatie

Cover – Op de cover staan De heer H. Plomp en mevrouw C.E. Zeemeijer. Fotograaf Lizanne Ganzevles.

van de Zorggroep Noordwest-Veluwe.

2 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

Grafisch ontwerp – Ontwerpgroep Lale, www.lale.nl

van de redactie

Hoera, het is vandaag!

inhoudsopgave

Ik heb van die 31-jarige vrienden met een hele carrière.

Een ingenieur op Schiphol, een huisarts in Groningen en een financieel adviseur bij de Rabobank. Ze vertellen grote verhalen op zaterdag bij het voetballen. De jaren dat zij aan hun carrière werkten, hield ik mij bezig met het uitproberen van zoveel mogelijk verschillende tosti’s. En kijk eens waar mij dat gebracht heeft: op de communicatieafdeling van Zorggroep Noordwest-Veluwe. Ook een prima plek toch?

Meelopen met…

Nely van Werven, logopedist

10

Blog Margreeth Niet de eerste, niet de beste …

4

De vraag “Wat hebben de extra uren van ‘Waardigheid en trots’ opgeleverd?”

6

Dierbaar bezit

7

Lef en Lof Mariëlle en Corinda

8

Meelopen met...

Nely van Werven, logopedist

10

Je bent nooit te oud voor liefde!

Ell Pronk pleit voor helder intimiteitsbeleid

12

Kort nieuws

14

Wilco Bil: Polderjongen die minder wil polderen

15

O, we doen het dus ZO! OZOverbindzorg geeft oudere regie

16

Kort nieuws

18

Vrijwilligers Marie Bos

19

Geluksmoment

20

In die tijd dat ik hier werk, hoor en lees ik veel levensverhalen, van cliënten én collega’s. Als ik hoor over hun leven nu, of van jaren terug, dan praat iedereen, stuk voor stuk, over familie.

Soms zijn ze trots, soms verdrietig, soms hebben ze spijt dat zij niet meer tijd samen hebben doorgebracht. Bijna altijd gaat het over kinderen, kleinkinderen of partner. Als je echt met iemand praat, blijkt familie het belangrijkst.

Bij de Zorggroep Noordwest-Veluwe heb ik veel geleerd over werken, over samenwerken, over marketing en communicatie.

Maar de belangrijkste les is toch wel dat ik moet genieten van het leven. Van mijn vrouw, mijn ouders, mijn vrienden en van mijn dochter. Elke dag. Op een gegeven moment is het namelijk voorbij.

Stel dat ik 90 word. Dan interesseert het niemand meer of ik carrière heb gemaakt of niet. Ik zie het voor me dat ik dan in mijn kamer zit en opnieuw probeer uit te vinden welke tosti het lekkerste is. Alleen, met mijn vrouw of met mijn dochter, maar sowieso met iemand. Want als ik over 60 jaar ontdek dat er toch een lekkerdere tosti bestaat dan een tosti-banaan, dan zal ik familie hebben om het mee te delen. En zo niet? Dan is er een lieve dame die mijn tosti’s komt proeven. Zij heeft oprecht aandacht voor wat ik belangrijk vind, want daarom is zij in de zorg gaan werken.

Erik Gosker

Anita Kiers – Erik Gosker – Magda Olofsen – Mary Welter Nieuwstips en/of reacties:

Zorggroep Noordwest-Veluwe, socialmedia@znwv.nl postbus 15, 3850 AA Ermelo, telefoon (0341) 56 80 00

ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

|3

Niet de eerste, niet de beste … blog van Margreeth Margreeth Kasper de Kroon Raad van Bestuur

Afgelopen periode hebben we met velen van jullie gewerkt aan de

herijking van de strategie van de Zorggroep. We hebben uitgebreid

geëvalueerd wat we de afgelopen jaren allemaal hebben opgepakt.

Wat dat heeft opgeleverd voor de cliënten, voor de medewerkers, voor

de organisatie en voor de maatschappij of wel voor de inwoners op de

Noordwest-Veluwe. Conclusie is dat we pittige jaren achter de rug hebben.

Er is veel gebeurd is in de zorg. En er is veel gebeurd bij de Zorggroep.

De visie die we in 2012 samen formuleerden, was ons vertrekpunt voor de vernieuwde strategie: ‘waarde toevoegen aan vitaliteit en welbevinden’ en onze kernwaarden respect, geborgenheid en verantwoordelijkheid.

Van externe partijen ontvangen wij complimenten over hoe onze medewerkers de visie kennen en ‘leven’. Prachtig!

Maar ik hoor ook dat er medewerkers en vrijwilligers zijn die vraagtekens hebben bij ons gewaagde doel: ‘koploper in zorg en welzijn in 2020’. Dat koploperschap wil ik daarom graag nog eens uitleggen .

Toen wij de visie opstelden, zeiden wij tegen elkaar: we hoeven niet de beste te zijn, en ook niet de eerste. Wat wij wél willen, is het verschil maken voor ouderen op de Noordwest-Veluwe. Het verschil maken door waarde toe te voegen aan het, in onze sector, meestal laatste stukje van iemands leven. Waarde toevoegen op een manier die past bij de waarden waarnaar iemand geleefd heeft. Om die waarden te kennen, willen we ons verdiepen in de mens waarvoor we zorgen. Persoonsgericht en zoveel mogelijk op maat. Een mooie manier is het project levensverhalen en alles wat daaruit is voortgekomen bij de Zorggroep.

4 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

Nek uitsteken Zelf ben ik een hardloper. Ik vergelijk het dan ook graag met een groep hardlopers. Als je op kop loopt van het groepje, vang je de meeste wind. De kans dat je als eerste over de streep gaat, wordt kleiner. Dat is ook niet wat wij willen.

We hoeven niet op de bovenste tree van het podium te staan. Wat we wél willen, is onze nek uitsteken, wind vangen, anderen stimuleren om door te zetten om echt een stap vooruit te zetten met de ouderenzorg in Nederland.

Of in ieder geval op de Veluwe. Daarom zetten we ons ook in voor GezondVeluwe; een samenwerkingsverband dat mede op ons initiatief is opgericht. Een groep van het ziekenhuis, huisartsen en inmiddels veel andere zorgorganisaties die zich, over de schotten van de zorg heen, inzetten voor de inwoners onze regio. We kijken verder dan onze neus lang is. Dit is maar één voorbeeld van hoe je je als koploper kunt gedragen. Niet het winnen, maar het algemeen belang staat voorop. Het verschil maken.

Kennis inzetten voor het grote belang Bij het herijken van de strategie staat boven alles dat we hele goede, misschien wel excellente basiszorg willen

Is jou iets opgevallen binnen de organisatie of heb je vragen over het beleid? Stuur een bericht naar socialmedia@znwv.nl

verlenen aan alle cliënten die voor ons kiezen. Elke cliënt moet ervanuit kunnen gaan dat wij de best mogelijke zorg en ondersteuning volgens de nieuwste richtlijnen verlenen.

De vraag naar zorg zal groeien. Er komen steeds meer ouderen en die worden ook steeds ouder. Er is niet alleen méér zorg nodig, maar ook meer gespecialiseerde zorg. De zorg wordt complexer; dat ervaren we elke dag. Ouderen wonen langer thuis en op het moment dat zij verhuizen naar een van onze woonzorglocaties, is de zorgvraag vrijwel altijd intensief. Om zoveel mogelijk recht te doen aan de verschillen tussen mensen, moeten we misschien ook meer differentiëren in wat wij mensen kunnen bieden.

Dat noemen we behoeftegestuurd aanbod. Wat we daarin kunnen betekenen gaan we onderzoeken. Verder willen we kijken hoe we de kennis en kunde die wij als Zorggroep hebben opgebouwd als specialist in de ouderenzorg,

kunnen inzetten voor het grotere belang. Ook dat hoort bij een koploper. Een koploper die dienend is. Ambitieus, ja dat wel, maar vanuit een goed hart, vanuit een organisatie waar mensen werken met een enorme passie voor zorg.

Zo kunnen wij samen het verschil maken en waarde toevoegen. Als medewerkers van een prachtige Zorggroep!

Als je op kop

loopt van het groepje,

vang je de meeste wind.

De kans dat je als eerste over

de streep gaat, wordt kleiner.

Dat is ook niet wat wij willen.

Wat we wél willen,

is onze nek uitsteken,

wind vangen, anderen

stimuleren om door te zetten om echt een stap vooruit te zetten met de ouderenzorg in Nederland.

ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

|5

de vraag

‘‘

Wat hebben de extra uren van ‘Waardigheid en trots’ opgeleverd?

”

Renate Koelewijn, Dagbestedingscoach Putten

Jenet Bonestroo, Dagbestedingscoach Ermelo en Nunspeet

Rick van de Mars Medewerker welzijn & activering Locatie Sonnevanck

“We hebben een heel mooi aanbod aan

“Voor mij? Voor mij persoonlijk heeft

“Waardigheid en trots is binnen

activiteitenaanbod buiten de woning

maar wel een trots gevoel. Na een paar

dan op andere locaties binnen de

activiteiten in Putten, maar het reguliere sluit niet of minder aan op de wensen van sommige bewoners. Bijvoorbeeld omdat het teveel prikkels geeft om buiten de

beschermde woonvorm aan activiteiten deel te nemen. Of omdat deelname aan een groepsactiviteit niet meer lukt.

Dan is er behoefte aan een individuele activiteit. We zoeken hier meestal

vrijwilligers voor en vragen familie wat

zij kunnen betekenen, maar hiermee kun je niet altijd alle vragen invullen.

het geen extra tijd of geld opgeleverd,

gesprekken met de teams en (nieuwe)

medewerkers zijn de uren van Waardigheid en trots zó ingezet dat het iets moois oplevert voor onze bewoners: tijd,

persoonlijke aandacht voor wie dit nodig heeft en mooie waardevolle momenten.

welzijn van de bewoners!”

6 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

zorgteams en richting de familieleden van alle bewoners.

geweest. Er zijn extra handen ingezet

kan genieten op de duofiets. Een mevrouw krijgt een langere douchebeurt.

tussen zorg en welzijn te verbeteren.

bakken. Het draagt direct bij aan het

positief naar buiten gebracht richting de

Zo is er een meneer die nu elke week buiten

andere activiteiten buiten de boot vallen.

aandacht en is er meer mogelijk op een zoals een baby in bad doen, zingen of

collega Jessica Macchia en ik het project

Zo zijn bewoners van een van de woon-

Naast positieve aandacht voor de bewoners

woning om een activiteit te organiseren,

Zorggroep. Desondanks hebben mijn

Individueel ingezet, voor hen die bij

Dankzij de uren van ‘Waardigheid en

trots’ is er wel ruimte voor die individuele

Sonnevanck wat later op gang gekomen

is dit ook een kans om de samenwerking De visie van de Zorggroep past goed bij

het project Waardigheid en trots: waarde toevoegen aan welbevinden met trotse medewerkers.”

groepen als extra uitje naar de dierentuin bij de nationale pannenkoekendag.

Een bewoonster van afdeling Crocus wil graag naar een voetbalwedstrijd van Feijenoord. We zijn hier nu druk

mee bezig. Deze wens komt vanuit een wensboom die op afdeling Crocus is

geïntroduceerd. Er hangen veel wensen in de boom. Wij gaan proberen om deze wensen te realiseren.”

dierbaar bezit

dierbaar bezit: fotoboek eigendom van: de heer Mulder foto: de heer Mulder met Wandelsportvereniging Tweelingstad langs bordes Paleis Soestdijk Door Mary Welter

“Hoe bevalt het u hier?”, is mijn eerste vraag aan de heer Mulder over zijn zorgwoning bij Weideheem in Harderwijk. “Ach ziet u, ik ben een wereldburger en voel mij overal thuis.” Deze woorden komen van een goedlachse, bijna negentigjarige man die veel van de wereld heeft gezien.

Hij is geboren in Friesland en heeft als

jongeman de wereld over gevaren, van Indonesië tot Amerika, op het schip

Karimun. Het dierbare bezit is dichter bij huis, het zijn foto’s en bokalen uit

zijn tijd bij de Wandelsportvereniging Tweelingstad in Harderwijk.

Thuishaven Na alle omzwervingen heeft hij

uiteindelijk ‘aangelegd’ in Harderwijk,

met mijn broer en zo kwam ik bij de

wandelvereniging terecht.” Hij slaat een

licht vergeeld fotoboek open en in sierlijk

handschrift is bij de eerste foto het jaartal 1966 geschreven. Hoe lang hij bij de

vereniging is geweest, weet hij niet meer: “Tot het niet meer ging”.

Wandelen Hij bladert door het boek en tegelijkertijd komen de herinneringen: “Het kostte

flink wat energie, maar ik deed het voor de kinderen. Elke zaterdag trainden

wij of deden we elders mee aan een

wandeltocht.” Tussen de foto’s prijkt

Grand café

‘WSV De Tweelingstad valt in de prijzen’.

de heer Mulder zijn jasje dicht en loopt

een krantenknipsel met de kop

Aan het einde van het gesprek knoopt

“Als we strak in het gelid liepen met

mee naar buiten. Hij gaat op weg naar

nette kleding, kregen we veel punten

van de jury die tijdens de tocht langs de weg stond. De kleintjes liepen 10 en de

de thuishaven van zijn ouders en daarna groten 15 kilometer. Nu kan ik het niet ook de zijne. “Ik wandelde vaak samen

meer. Ik heb een mooie tijd gehad.”

het Grand café in Weideheem waar hij

altijd tussen de middag een vorkje mee

prikt. En wie zit er dan altijd naast hem?

Een van de oprichters van de wandelvereniging. Toeval bestaat niet!

ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

|7

lef & lof

Corinda en Mariëlle Door Erik Gosker

Afgelopen winter maakten zij 5 weken op rij,

twee dagen per week de Prins Willem Alexander

schoon. Vrijwillig. Op 22 april organiseerden zij een

sponsorloop om geld in te zamelen voor de bootreis.

En komende zomer varen zij voor het 4e jaar mee als vrijwilliger. Niet gek dat Margreeth Oudshoorn deze twee jonge collega’s nomineerde voor deze rubriek.

Mariëlle van Ark werkt op De Arcade en Corinda Kardol op Sonnevanck. Toch steken zij nog uren

vrijwilligerswerk in de zorg voor ouderen. Corinda: “Wat we op de boot voor cliënten betekenen, dat kan in het woonzorgcentrum gewoon niet.”

8 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

Mariëlle vult aan: “De week na de bootreis mis je de aanwezigheid van iedereen. Heimwee. Vooral de cliënten die genieten missen we. Ze leven helemaal op. Op de woning zijn cliënten meer in zichzelf gekeerd, maar tijdens de bootweek zie je ze opbloeien. Mensen die nauwelijks wat zeggen praten daar meer. Mensen die nog weinig lopen, willen daar wandelen. Mensen die slecht eten, genieten daar van de maaltijd.” Corinda knikt enthousiast: “De gezelligheid op het schip, de persoonlijke aandacht en een andere omgeving, dat doet een hoop met mensen.”

Opnieuw verliefd Als ik om voorbeelden vraag beginnen Mariëlle’s ogen te stralen: “Het mooiste voorbeeld? Een meneer die eigenlijk niet meer liep. Hij is rolstoelgebonden. Ineens wilde hij een stukje lopen. ‘Dat is goed’, dacht ik, ‘laten we het proberen.’

De eerste dag liep hij een paar passen in de gang. De dag daarop probeerden wij het weer. Zijn vrouw wachtte in de

“Cliënten hebben eigenlijk continu

dagbesteding. Dat is

gewoon prachtig. Ouderen

leven op, ze worden gehoord en gezien zoals ze zijn en willen zijn. ”

salon. Kwamen wij lopend die zaal binnen. Zijn vrouw wist niet wat ze zag. Huilend van blijdschap fluisterde zij liefdevol: ‘Is dat mijn man?’ Echtparen aan boord zien kanten van elkaar die ze weinig meer zien. Je ziet hen opnieuw verliefd worden.”

Onmogelijk in woonzorgcentra Aan alles komt een eind, zo ook aan de bootreis. Corinda: “Als we de cliënten weer thuis brengen, terug naar hun kamers, dan weten we dat hun mooiste week van het jaar weer achter de rug is. Dat vind ik verschrikkelijk.” Alsof zij ook al jaren samen geïnterviewd worden neemt Mariëlle het woord over: “Ik snap zo goed wat zij leuk vinden aan die reis.

Zodra mensen weer thuis zijn komen zij vaak niet meer op de markt. Bezoeken zij geen winkeltjes.” Dan Corinda weer: “Of halen niets lekkers meer bij de bakker. Op de Prins Willem Alexander doen zij dat wel. Als cliënten op een terrasje willen zitten, dan doen we dat. Willen ze een ijsje, dan halen we een ijsje. Ze zijn even geen cliënt of bewoner. We zijn samen op vakantie.” Mariëlle legt uit waarom dit tijdens de bootreis wel kan: “Je benadert cliënten toch anders dan tijdens de zorg in onze locaties. Waarom? Helaas kan het niet anders.

Op het schip zijn minder verplichtingen; geen administratie, geen overleg met artsen. Cliënten hebben eigenlijk continu dagbesteding. Iedereen komt ook lekker aan in die week. Dat is gewoon prachtig. Ouderen leven op, ze worden gehoord en gezien zoals ze zijn en willen zijn. De sfeer is anders dan in het woonzorgcentrum. Daar ben je gericht op de zorg, op het

schip op welzijn.” Corinda concludeert: “Dat kan doordat er 50 vrijwilligers mee gaan en 50 zorgvragers. Dat kun je in een woonzorgcentrum nooit wegzetten.”

De dames lachen als ik het de ideale vakantie noem. Mariëlle: “Het klinkt als een vakantie, maar het is keihard werken.

Van ’s ochtends 8.00 uur tot ’s avonds 23.00 uur ben je aan het werk. Soms heb je ook nog nachtdienst.” En Corinda: “Eigenlijk staan we de hele week paraat. Aan het eind van de week zijn we gesloopt. Maar tijdens de week leef je op de adrenaline, het is zo gezellig en leuk. Pas in de bus terug komt de vermoeidheid. Dan merk je dat je energie op is.

Je bent even blij dat je weer thuis bent.

Maar de week na de bootreis begint de heimwee. Dan mis je de aanwezigheid van iedereen. De blije mensen.

De kick van een week vroeg opstaan, de hele dag werken en dan ’s nachts met andere vrijwilligers nog nazitten aan de bar.” Waarnaar Mariëlle besluit dat al hun arbeid loont: “Het schoonmaken in de winter en de sponsorloop in het voorjaar voelen ook niet als werken. We weten dat we er een fantastische zomerweek voor terug krijgen.”

Lef verdient Lof Margreeth Oudshoorn-Vedder: “Al vele jaren organiseer

opgezet die 22 april werd gehouden om zo de benodigde

bootreis. Een prachtige week waarin we allemaal weer

Ze doen dit met onnavolgbare energie. Daar ben ik geweldig

ik met veel ‘vrijwillige collega’s’ en vrijwilligers de PWAervaren waarom we in de zorg werken. Het liefst zou ik

alle vrijwilligers voor deze rubriek nomineren. Zonder hen

kunnen wij deze week niet organiseren. Maar dat kan niet,

@ 10.000 euro aan sponsorgelden een flinke boost te geven. trots op. Meiden jullie zijn kanjers! Ik ben blij dat we met elkaar mogen samenwerken. Op naar de volgende jaren!

daarom licht er twee dames uit: Mariëlle en Corinda. Al 4

Ook iemand aanmelden voor Lef & Lof?

in deze uitdaging. Dit jaar hebben ze de sponsorloop

naar socialmedia@znwv.nl!

jaar gaan zij mee. Vanaf het begin doken zij enthousiast

Mail de naam en je motivatie voor de aanmelding

ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

|9

meelopen met...

“De weg naar herstel is topsport”, volgens mevrouw Koningsberger

Nely van Werven, logopedist Nely van Werven hoort het vaker: “Logopedie, dat is toch iets met voeten of zo?” of “Dat is toch voor kinderen?” Geen van beide is juist, want Nely is geen podoloog en ze werkt met ouderen bij Reactiveringscentrum Klimop en Sonnevanck.

Wat logopedie voor ouderen kan betekenen vat mevrouw De Beer, cliënt bij Klimop, treffend samen: “Ik heb mijn zelfvertrouwen om te praten terug”.

Taal Mevrouw Koningsberger schuift in de therapieruimte aan tafel en legt de map met oefenmateriaal neer. “U hebt al veel geoefend”, zegt Nely terwijl ze in de map bladert. Daarna oefenen ze samen verder. Nely wijst letters aan en mevrouw zegt ze hardop. Meestal doet ze het goed, maar voor

10 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

logopedist Door Mary Welter

de letter ‘r’ zegt zij prompt een ‘j’. Wat er mis gaat, is vergelijkbaar met een storing in het toetsenbord van je computer. Je kent de juiste letter, je ziet de juiste letter op het toetsenbord, je drukt op de juiste toets en toch verschijnt de verkeerde letter op het scherm. Ook is de uitspraak van de klank onjuist.

Anders dan bij een computer kun je de hersenen niet in een keer aanpassen. Het vergt veel oefening in het plannen en programmeren van je hersenen.

En dat is precies wat mevrouw Koningsberger even later aan het doen is achter de laptop: woorden oefenen, spellen en intypen. Aan het eind van de therapie omschrijft mevrouw Koningsberger de weg naar herstel met een woord: “Topsport”.

Spraak Bij mevrouw De Beer gaat het niet om taal, maar om spraak waaraan ze moet werken. De helft van haar gezicht was uitgevallen en daardoor hing haar rechter mondhoek naar beneden. Om dit te herstellen oefent zij haar mondspieren voor de spiegel. Daarna krijgt ze van Nely een flesje met een rietje om in te blazen. Dit ontspant de keelspieren en dat maakt haar stem duidelijker en minder hees. Aan het eind van de therapie gaat het gesprek over de aanstaande verhuizing van mevrouw De Beer naar Randmeer. “Wat fijn dat u straks voor de therapie naar Randmeer komt!”, zegt ze opgelucht tegen Nely, “want het zal best wennen zijn aan al die nieuwe gezichten”.

Gehoor “Gaat u mee?”, vraagt Nely na het eten aan mevrouw De Weerd. “Ik ga uw gehoor testen.” In het kantoor van logopedie, krijgt mevrouw een koptelefoon op. “Hoort u de piepjes?” Ze schudt haar hoofd. Toch lijkt ze even later het gesprek goed te kunnen volgen en zegt grappend: “Ik hoor alles, alleen de nare woorden niet, want die wil ik niet horen!” Nely legt uit hoe dat kan: “Met haar linkeroor hoort zij niet meer alle hoge tonen. Als je met een laag stemgeluid tegen haar praat in haar rechteroor, kan ze het inderdaad gewoon horen.”

“Audiometer om gehoortesten mee te doen”

Slikken Voor de volgende therapie verlegt Nely haar werkterrein naar Sonnevanck. In woning Iris 1 bezoekt zij twee vrouwen met dementie. De eerste bij wie zij aanschuift, is mevrouw Bouw die mogelijk slikproblemen heeft.

Ogenschijnlijk gaan de boterhammen met jam en het glas karnemelk er goed in. Voor de zekerheid vraagt Nely haar collega’s in de zorg om de stukjes iets kleiner te snijden en wat meer beleg te gebruiken. Ook vraagt zij hen om een week lang vast te leggen wanneer en bij welke voeding mevrouw Bouw zich verslikt.

“Tijdens de eetobservatie kijk ik ook naar de andere bewoners”

Speerpunt Aan het eind van de meeloopdag, blijkt er veel te vertellen over logopedie. Hoe valt dat te vatten in een artikel van 700 woorden? Nely antwoordt gedreven: “Vergeet niet op te nemen dat communicatie met dementerende bewoners dit jaar het speerpunt is van de vakgroep logopedie.” Als deze bewoners je niet verstaan, kan dit leiden tot onbegrepen gedrag, zoals boosheid en agressie.

“Een goed gehoor is een voorwaarde, dus trek op tijd aan de bel, ook bij problemen met taal, spraak of slikken.”

Over goed hoorbaar gesproken; de uitleg van Nely over haar werk komt luid en duidelijk over!

Wil jij dat ook? Mail dan naar socialmedia@znwv.nl.

ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

| 11

uitgelicht

Ell Pronk pleit voor helder intimiteitsbeleid

“Je bent nooit te oud voor liefde!”

Door Anita Kiers

Je moet er niet aan denken: je bent je hele leven samen geweest met je geliefde en dan ineens word je van elkaar gescheiden omdat je partner naar een verpleeghuis gaat. Na jaren verruil je je tweepersoonsbed voor een hoog-laagbed. En de romantiek maakt plaats voor een verzorgende die haar nachtelijke ronde loopt en ‘zorg conform afspraak zorgplan’ levert. Je eigen ritme, je gewoonten en behoeften krijgen ineens te maken met ‘het ritme van de zorg’.

Hoe moet het nu verder met je relatie en jullie intimiteit?

Intimiteit en seksualiteit behoren tot de basisbehoeften van mensen. Net als eten, drinken en ademhalen. Onze basisbehoeften vormen het fundament van een leefbaar leven en zijn niet aan leeftijd gebonden. Ook bij ouderen zijn intimiteit en seksualiteit belangrijke aspecten van welzijn en gezondheid. Aspecten die zich niets aantrekken van het feit dat iemand misschien in een woonzorglocatie is gaan wonen. Of van het gegeven dat iemand geen partner heeft. En hoewel we allemaal vinden dat intimiteit en seksualiteit

12 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

heel normaal zijn, lijkt er in de zorg nog te weinig oog voor dit aspect van mentaal welbevinden te zijn.

Bordje ‘niet storen’ Al in 2006 wijdde Ell Pronk, verpleegkundige in de wijk in Putten, de eindscriptie van haar VIG-opleiding aan het onderwerp ‘Intimiteit en seksualiteit binnen de instelling’. Een onderwerp dat volgens Ell nog niet de aandacht krijgt die het verdient. “Tijdens mijn stage op een somatische afdeling binnen Sonnevanck maakte ik mee dat mensen nauwelijks privacy hadden.

“Iedereen die

Een bewoner wilde zo nu en dan ongestoord naar bepaalde tv-programma’s kijken, maar werd dan regelmatig geconfronteerd met de verzorging die binnenstapte. Hij bracht dit bij mij ter sprake.

Samen bedachten we dat een bordje ‘niet storen’ aan de deur soelaas zou bieden; een afspraak die ook in zijn zorgplan kwam te staan.”

in de zorg- en welzijns-

sector werkt, krijgt te maken met intimiteit. Als goede

beroepskracht moet je dat

ook wíllen! Zonder intimiteit

Aanraking heel normaal Ell: “Nu, zo’n 10 jaar later, merk ik nog steeds dat het een ingewikkeld onderwerp is. Vooral bij de zorg voor dementerende ouderen is lichamelijkheid een van de weinige manieren waarop contact nog mogelijk is.

Daar is intimiteit een vast onderdeel van de bejegening.

Lichamelijke aanraking of een arm om iemands schouder zijn daar heel normaal. En je merkt dat mensen zich hier plezierig bij voelen en rustiger worden.” Maar juist intimiteit in de zorg kent vele grijstinten. Gedrag dat in de ene sector geaccepteerd is, vindt men grensoverschrijdend in de andere. Zoals op somatische afdelingen en in de Thuiszorg waarbij het accent op een ander vlak ligt.

“Hoe paradoxaal het misschien ook klinkt: bij iemand met een somatische aandoening is de benadering vaak juist minder fysiek. Alleen al om de schijn van ongewenste intimiteiten tegen te gaan.”

Hoe dan ook: “iedereen die in de zorg- en welzijnssector werkt, krijgt te maken met intimiteit. Als goede beroepskracht moet je dat ook wíllen! Zonder intimiteit is er immers geen vertrouwen. En vertrouwen vormt de basis van iedere hulpverlening.” Maar omgaan met intimiteit en seksualiteit zorgt in de praktijk nog wel eens voor problemen. Dat heeft te maken met verschillende oorzaken. Ell: “Die oorzaken kunnen te maken hebben met de geloofsovertuiging en normen en waarden van zorgverleners, met gedrag van de zorgvrager en met het ontbreken van beleidskaders.”

Ongeremd gedrag Als er al beleid is, richt dat zich vaak op ‘probleemsituaties’; ongeremd gedrag bijvoorbeeld. Maar omdat intimiteit en seksualiteit tot op hoge leeftijd belangrijke thema’s zijn als het gaat om gezondheid en welzijn, pleit Ell ervoor om vast te leggen hoe een positieve, ‘normale’ intimiteit- en seksualiteitsbeleving mogelijk gemaakt kan worden. Ell: “Er is een duidelijk intimiteitsbeleid nodig.

Met heldere grenzen waaraan mensen zich kunnen vasthouden: wat kan wel en wat kan niet. Nu nog moeten we, als er zich een moeilijke situatie aandient, ter plekke

is er immers geen vertrouwen.”

bedenken of iets wel geoorloofd is. Ieder probeert dan een weg te vinden tussen de behoeften van de zorgvrager en de eigen overtuigingen. We handelen altijd reactief.

Ik wil toe naar een cultuur waarin wij respectvol en professioneel omgaan met een zorgvraag op het gebied van intimiteit. Waarin er ruimte is voor dit onderwerp en waarin we helder stelling nemen over wat wel en wat niet kan. Een cultuur waarin intimiteit een vanzelfsprekende en positieve betekenis heeft. Met als bijkomend voordeel dat dit de zorgvraag van de cliënt normaliseert, wat acceptatie bevordert.”

Lef tonen Eenvoudig zal het opstellen van beleid rondom intimiteit en seksualiteit niet zijn. Er zijn maar weinig andere onderwerpen die zó samenhangen met de persoonlijke normen en waarden van medewerkers, zoals geloof, cultuur en opvoeding. Die kunnen haaks staan op professionele normen en waarden. Een open, nietoordelende, professionele houding is essentieel om dit onderwerp goed van de grond te krijgen. En dan nóg zal het niet eenvoudig zijn. “Toch moeten we lef tonen en ons helder uitspreken: zo denken wij hierover! Dan wordt het voor medewerkers ook duidelijk wat ze daarin, in voorwaardenscheppende zin, mogen doen. We kunnen vervolgens gedragswijzen ontwikkelen waarmee we in de praktijk uit de voeten kunnen. Gedragswijzen die recht doen aan de ingewikkeldheid van het onderwerp en die gebaseerd zijn op individuele normen en waarden van zorgverleners, op gedragscodes die gerelateerd zijn aan het intimiteitsbeleid van de Zorggroep, aan codes en protocollen én aan onze cultuur.”

Ell besluit: “Gevoelens van liefde en nabijheid sterken de oudere mens tegen bedreigingen van buitenaf. En in het omgaan met gevoelens van liefde en seksualiteit geldt: je bent nooit te oud voor liefde, op welke manier dan ook!”

ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

| 13

kort nieuws Eerste afgestudeerden opleiding Geriatrisch Revalidatie Zorgverpleegkundigen aan de VU Amstel Academie

Hygiënisch werken terug op de kaart!

Binnen de Zorggroep blijkt niet iedereen hygiënisch te werken volgens de richtlijnen. Niet helemaal duidelijk is of dit komt door onwetendheid of andere redenen. Hoe dan ook, het hoort bij ons vak en het zou een automatisme moeten zijn. Dit jaar gaat de hygiënecommissie er daarom weer een topprioriteit van maken. Zo gaat er binnen de Zorggroep op dit moment een UV-box van locatie naar locatie. Met die box kun je met behulp van UV-licht zelf controleren in hoeverre jij jouw handen goed hebt schoongemaakt. Ook zijn er 32 collega’s die in april en mei een scholing krijgen en vervolgens aan de slag gaan als hygiëneaandachtsvelders. Zij kunnen je informeren over hygiëne en hygiënisch werken binnen de Zorggroep. Wil je voor die tijd al meer weten? Lees dan het nieuwsbericht Waarom hygiënisch werken en doen we dat ook? op intranet. Er staat onder andere in dat er dit jaar verscherpt zal worden toegezien op de naleving van het hygiëneprotocol.

Jana Gehler en Elise de Boer beide werkzaam bij Klimop, kunnen zich als één van de allereersten in Nederland officieel geriatrisch revalidatiezorgverpleegkundige noemen. Hun specialisatie is vergelijkbaar met die van oncologie- of COPD-verpleegkundigen, maar dan op het gebied van geriatrische revalidatie. Hun deskundigheid brengt nieuwe taken met zich mee, zoals het samen met de specialist ouderengeneeskunde ‘triageren’ van potentiële revalidatiecliënten. Zo is de Zorggroep alweer een stapje dichterbij het ‘Koploperschap in 2020’ aanbeland. Elise en Jana: van harte gefeliciteerd!

Cura App een aanwinst voor de thuiszorg Eenvoudiger, sneller en prettiger,” zo omschrijft Willemien van Houten de app die haar ondersteunt op route.

Ze werkt al 14 jaar in de thuiszorg. “Cura-app gaat mijn werk een stuk makkelijker maken.” Wat is dat dan die Cura-app?

“Het is te vergelijken met het elektronisch cliëntendossier (ECD). Tijdens je route kun je alleen sneller schakelen van je route, naar je cliëntendossier en het Zorgleefplan. De app ondersteunt 80% van mijn route. Links zie ik mijn route. Via vier icoontjes kan ik snel schakelen. Als ik op de cliënt-knop klik, dan heb ik alle contactgegevens van de cliënt in beeld.

Nog een knop en ik kan direct metingen zien en invullen, zoals gewicht en bloedsuikers. Ook kan ik de rapportages van de afgelopen 8 dagen inzien. Alles in 1 scherm.

Ja, Cura-app gaat mijn werk een stuk makkelijker maken.”

14 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

uitgelicht Manager HRM Wilco Bil heeft een missie

Polderjongen die minder wil polderen Wilco Bil, 52 jaar oud, is een geboren en getogen polderjongen. Deze nieuwe manager HRM van de Zorggroep zit in zijn vrije tijd het liefst met zijn kinderen op de tractor op zijn boerderij.

Maar polderen, daaraan heeft hij een hekel.

En dat doen we veel, hier in de Zorggroep…

Wilco is een man met een missie, die gaat voor resultaat.

Hij wil de Zorggroep écht een stuk verder helpen in zelforganisatie. Dit door de regie veel meer ‘naar beneden’ te plaatsen én door te teams vanuit P&O maximaal te ondersteunen. Momenteel bouwt hij aan een nieuw, strategisch HRM-beleid. Maar ook in onze cultuur wil hij graag beweging brengen.

Dat ga ik niet doen!

“Wat ik aantrof toen ik hier startte? Een organisatie die wat uit balans is. Iedereen hier heeft zijn hart op de juiste plek en gaat voor hetzelfde: bijzonder goede zorg.

De Zorggroep is in de volle breedte een toporganisatie!

Maar op de een of andere manier lukt het de verschillende lagen in de organisatie niet altijd om met elkaar in gesprek te gaan. Om elkaar in openheid aan te spreken over zaken.

Of om eerlijk te zeggen: dat ga ik niet doen! Er leven veel veronderstellingen over wat de ander vindt of denkt.

In mijn wereld zou dat niet nodig zijn. Met voldoende respect kun je heel veel tegen elkaar zeggen.” Hij wil daarin een voorbeeldrol vervullen: “Vanuit mijn doen en laten hoop ik mensen daarin mee te nemen.

Dus: heb je iets? Zeg het dan.”

Hoe kunnen we weer wat meer met elkaar in balans komen?

“We zijn met veel zaken bezig die alles met elkaar te maken hebben. Als we hierin samenhang weten aan te brengen, zal dat rust geven. En dat hebben we nodig. Het zou helpen als we ons beperken tot een aantal heldere doelstellingen voor het komende jaar waarmee we met focus aan het werk gaan. Daardoor wordt het overzichtelijker, simpeler.”

‘Simpeler’ is ook zijn doel voor onze HRM-organisatie.

“E-HRM is een term die je de komende tijd veel uit mijn mond zult horen. De papiermolen en omslachtige procedures in de P&O-processen gaan we volledig digitaliseren waardoor zaken efficiënter zullen verlopen.

Maar ook het werven en behouden van medewerkers, het op peil houden van je kennis; e-HRM gaat helpen!”

If it is to be, it is up to me!

Tenslotte wil Wilco zijn steentje bijdragen aan een meer open cultuur met daadkracht. “Voor mij betekent werk: aanpakken. Met plezier samen je werk doen. Ik pleit ervoor dat we stoppen met het telkens weer ‘doorpolderen’ van allerlei zaken. En starten met: goed luisteren, je mening vormen, daarover leiding nemen en stappen zetten.”

Dat sluit naadloos aan bij Wilco’s lijfspreuk: If it is to be, it is up to me! “Als je iets wilt, dan moet je ervoor zorgen dat het gebeurt. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen succes. Voor je eigen ontwikkeling. Focus op je droom en ga daarvoor. Gaat iets niet naar wens? Kom in actie!

Deze positieve houding gun ik iedere individuele medewerker van de Zorggroep!”

ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

| 15

uitgelicht

OZOverbindzorg geeft oudere regie

O, we doen het dus ZO! Hoe vaak kan jij een verhaal op precies dezelfde wijze weer vertellen?

Denk aan het klassieke ‘fluisterspel’: bij iedere stap in het communicatieproces gaat er (meer) informatie verloren. De boodschap die de laatste uiteindelijk verwoordt, lijkt nog maar nauwelijks op het verhaal van de eerste. Vaak blijft slechts een lachwekkende oneliner over. Waar de miscommunicatie begint? Dat is meestal lastig te achterhalen. Op de Veluwe hebben verschillende zorg- en welzijnsorganisaties, gemeenten en cliëntenorganisaties de handen ineen geslagen om miscommunicatie te voorkomen. Zij maken gebruik van OZOverbindzorg.

Evelien Westerink, wijkverpleegkundige bij Zorggroep Noordwest-Veluwe, legt het digitale communicatiemiddel uit: “OZOverbindzorg is een beveiligde internetsite waarmee je berichten kunt versturen. Het succes zit hem in de eenvoud. Stel, mevrouw De Boer is bij ons in zorg. Zij heeft een man en een zoon die mantelzorger zijn. Daarnaast krijgt zij zorg van haar huisarts, een praktijkondersteuner en ze krijgt fysiotherapie. Al deze

16 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

Door Erik Gosker

betrokkenen zitten samen in de app. En iedereen kan via die app met elkaar communiceren.”

Ze vervolgt: “Als haar zoon een vraag heeft, maar niet precies weet wie hij moet hebben, dan kan hij bij zijn vraag meerdere personen aanvinken. Dan kiest hij bijvoorbeeld de fysiotherapeute en de wijkverpleegkundigen. Die krijgen dan het bericht met de vraag. En zij antwoorden weer via dezelfde app.

Alle informatie staat overzichtelijk bij elkaar. Je stelt je vraag of geeft antwoord op het moment dat het jou uitkomt. Zo houden we de snelheid in de communicatie.”

“Ook de zorgprofessionals kunnen met elkaar communiceren. Voor wij met deze app werkten moest ik de huisarts bellen als ik een vraag had. Tijdens een avondroute of consult kreeg ik hem niet te pakken.

Dan kon er zo een dag overheen gaan. Via de app kan de huisarts reageren op een moment dat hem past.”

Alleen voor communicatie “Het is een nieuw communicatiemiddel, waardoor het soms nog zoeken is welke berichten je er in plaatst.

OZOverbindzorg is niet bedoeld voor registratie bijvoorbeeld. Dat doen alle zorgverleners in hun eigen systemen. Ook is het niet geschikt bij spoedsituaties.

Elke vraag wordt binnen 48 uur beantwoord, dat is de afspraak. Wil je snel advies, dan pak je de telefoon.

Het is ook geen middel om met elkaar te discussiëren of om in te rapporteren. De OZO-app is bedoeld voor korte berichten. Kleine, belangrijke updates die de samenwerking verbeteren. In één oogopslag is zichtbaar wie er bij een cliënt betrokken zijn en iedereen kan op hetzelfde moment op de hoogte raken van dezelfde informatie.

Dat is de toegevoegde waarde. Daarnaast kunnen ook herhaalrecepten via OZOverbindzorg worden aangevraagd bij de apotheek. Ook hierbij zijn we niet meer afhankelijk van openingstijden. OZOverbindzorg werkt zo voor iedereen makkelijker.”

Cliënt bepaalt “Een ander uitgangspunt is dat de cliënt bepaalt wie toegang hebben. Misschien wil mevrouw De Boer niet dat haar kinderen meekijken, of juist wel dat haar buurvrouw meeleest. Cliënten bepalen. Vervolgens kun

je per bericht een keuze maken wie het mag ontvangen.

De buurvrouw hoeft bijvoorbeeld niet te weten of er meer of minder insuline gespoten mag worden, maar de wijkverpleegkundige en medewerkers van de dagbesteding wel. En als de zoon een vraag heeft, maar niet weet aan wie hij deze stellen moet, dan stuurt hij het bericht naar iedereen.”

Digitale snelweg “Het is knap hoe snel de thuiszorg het afgelopen jaar is gedigitaliseerd. Eerst kregen wij tablets met het zorgdossier mee op onze route. Rapporteren gaat hierdoor veel sneller, waardoor we meer tijd overhouden voor de cliënt. En nu kunnen we ook met andere zorgpartijen communiceren. Dat is indrukwekkend. We kunnen ook niet anders, we moeten wel. Ook de thuiszorg gaat met de digitale tijd mee.“

Iedereen enthousiast Als het interview afgelopen is stapt Linda Zoet het kantoor binnen. Zij is verpleegkundige bij Buurtzorg, net als veel andere thuiszorgorganisaties starten ook zij met dit communicatiemiddel: “OZOverbindzorg? Ja, daar zien wij de meerwaarde al van. De zorg wordt beter. We hebben het bij een aantal cliënten en hun mantelzorgers geïntroduceerd en iedereen is enthousiast. Ook huisartsen doen mee. Het is prettig dat alle betrokkenen nu eenvoudig met elkaar kunnen communiceren!”

Communiceren blijft lastig. Door een klein misverstand kan ruis ontstaan. Zeker als zorgvragers hetzelfde probleem opnieuw uit moeten leggen. Op de Veluwe hebben de zorgorganisaties elkaar daarin gevonden. Door over de eigen muren heen te kijken en de verbinding te leggen met andere partijen, wordt de communicatie voor cliënten en patiënten een stuk eenvoudiger. OZOverbindzorg geeft inwoners van Noordwest-Veluwe en Zeewolde nog meer grip op hun eigen zorg.

GezondVeluwe OZOverbindzorg is een project voor de verbetering van de zorg rondom ouderen en hun mantelzorgers binnen het programma GezondVeluwe. Dit samenwerkingsverband streeft naar samenhangende zorg en ondersteuning.

En verbindt daarom inwoners, gemeenten, zorg- en welzijnsorganisaties en cliëntorganisaties in Ermelo, Harderwijk, Nunspeet, Putten en Zeewolde.

Kijk voor meer informatie op www.gezondveluwe.nl ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

| 17

kort nieuws

Nieuw woonzorgcomplex Boerhavelaan in Harderwijk Samen met Omnia wonen zijn we druk bezig met de voorbereidingen voor het bouwen van een nieuw woonzorgcomplex. In het nieuwe gebouw komen appartementen, studio’s en gemeenschappelijke woonkamers. Het gebouw krijgt vier verdiepingen. Er wordt een mooie grote tuin aangelegd. Deze nieuwe woonlocatie is uniek vanwege de opzet. Het is kleinschalig wonen, maar de grootte en

de indelingen van de appartementen hebben ook elementen in zich van zelfstandig wonen. Zo kunnen bewoners nog meer dan voorheen hun eigen levensruimte en -sfeer behouden. Het woonzorgcomplex komt vlakbij winkelcentrum Tweelingstad. De verwachting is dat het complex eind 2018 gereed is.

Activiteitenprogramma’s op de website

Onze woonzorglocaties vervullen een wijk- en ontmoetingsfunctie. In Harderwijk, Ermelo, Nunspeet en Putten organiseren wij gezamenlijke maaltijden en activiteiten voor ouderen. Ouderen uit de wijk, mantelzorgers, bewoners van de woonzorgcentra en hun naasten zijn van harte welkom. Met of zonder indicatie.

Kijk op onze website voor het actuele aanbod.

Samenwerkingspartners op bezoek

Nieuwe strategie in wording

Volg ons

De facebookpagina van de Zorggroep houdt je op de hoogte van ontwikkelingen en gebeurtenissen in verschillende regio’s en locaties. Ook jij kunt mooie momenten, nieuws en activiteiten delen.

18 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

De afgelopen maanden heeft een dwarsdoorsnede van onze organisatie zich gebogen over de strategie 2017 - 2020 van de Zorggroep. In vervolg op een grondige evaluatie van de huidige strategie, hield de werkgroep zich bezig met vragen als: welke ontwikkelingen zien wij in de zorg en in de maatschappij? Wat kenmerkt ons als Zorggroep en welke culturen hebben wij in huis?

Waarin willen en kunnen wij uitblinken? Met wie willen wij samenwerken op welk gebied? En welke nieuwe kansen dienen zich voor ons aan? De uitkomsten hiervan zijn doorvertaald naar een concept-strategie die wij op 29 maart aan een grote groep mensen – intern en extern – hebben voorgelegd. De eerste reacties waren uiterst positief. ‘Een goed verhaal’, zo kregen wij te horen.

Binnenkort hoor je hierover heel veel meer!

vrijwilliger Marie Bos

“We halen de

bewoners op, delen

de liturgie uit, ontvangen

de dominee, de ouderling en de organist.”

Door Magda Olofsen

Wie aan het begin van de vrijdagavond het grand café van Weideheem binnenloopt, treft daar bijna altijd vrijwilliger Marie Bos. Met een paar vrijwilligers verzorgt zij de weeksluiting. “De bewoners kunnen op zondag niet meer naar de kerk. Op deze manier hebben ze toch hun wekelijkse kerkdienst. Dit is voor de bewoners heel belangrijk.”

“We halen de bewoners op, delen de liturgie uit, ontvangen de dominee, de ouderling en de organist. Wij zorgen ervoor dat de kerkdienst met respect en eerbied verloopt. Het is prachtig om samen te zingen, te bidden, te luisteren en de zegen te ontvangen. De kerkdienst duurt ongeveer een uurtje en na afloop drinken we koffie en brengen de bewoners weer naar hun kamer. Zo vieren we ook een paar keer per jaar het Heilig Avondmaal. De bewoners die niet kunnen komen krijgen het brood en de wijn op hun kamer.

Dit zijn altijd hele bijzondere diensten.”

Marie is al 31 jaar vrijwilliger bij Weideheem en hoewel ze 74 jaar is weet ze van geen ophouden. “Ik blijf dit doen, zolang mijn gezondheid dit toelaat. Ik ben 31 jaar geleden begonnen als gastvrouw bij de receptie. Er kwamen steeds meer taken bij. Zo was ik jarenlang lid van Vrienden van Weideheem. We organiseerden allerlei activiteiten voor de bewoners met als hoogtepunt ons jaarlijkse uitje.

Zo gingen we een dagje de bollenroute rijden in de Noordoostpolder. Vanwege het koude weer was er geen

Marie Bos

bloeiende bloem te zien maar we hebben wel veel schik gehad. Na afloop kregen alle bewoners ter compensatie een bosje tulpen. Ik heb zoveel meegemaakt op Weideheem. Ik kan wel een boek schrijven. Een dochter uit Australië was zo dankbaar dat ik dit allemaal voor haar moeder deed. Ze schreef me brieven en nodigde me uit voor een bezoek aan haar land. Een mooi gebaar maar Australië was me iets te ver weg.”

“Naast de kerkdiensten regel ik de maandelijkse bingo. Ik koop de prijsjes in. Elke keer weer wat anders.

De bingo wordt altijd goed bezocht. Ook door mensen van buitenaf. Na afloop een lekker drankje, een advocaatje en een hapje. Ik haal veel voldoening uit mijn vrijwilligerswerk. Je krijgt zoveel liefde terug van de bewoners.”

Naast haar vrijwilligerswerk bij de Zorggroep is Marie ook bezoekdame vanuit de Regenboogkerk in Harderwijk en op woensdagmiddag helpt ze bij de rommelmarkt.

ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

| 19

geluksmoment

Lente in Hospice Jasmijn Harderwijk...

Door Mary Welter

Begin maart was het in Hospice Jasmijn Harderwijk al een beetje lente. De handen van mevrouw Koos Vos, bewoner van het hospice, aaiden er twee lammetjes die bij haar op bed lagen.

Een bijzonder moment, omdat zij schaapherder is geweest, de eerste vrouwelijke van Nederland.

Het gezicht van mevrouw Vos sprak boekdelen.

Toch kwam ook de herder in haar naar boven: “Lammetjes moeten bij hun moeder zijn, bij de kudde!�

In het hart van de Veluwe, op Hoog Buurlo, was mevrouw Vos jarenlang schaapherder. Voor wie meer

wil lezen: over haar bijzondere leven is het boek Schaapherder Koos Vos, een bijzonder leven in woord en beeld verschenen.

De lammetjes zijn van een kennis van mevrouw Vos. Het team van het hospice werkte er graag aan mee om dit mogelijk te maken.

Mevrouw Vos was jarenlang schaapherder

@znwv

facebook.com/zorggroepnoordwestveluwe/

company/stichting-zorggroep-noordwest-veluwe

20 | ZORGFOCUS 2 | MEI 2017

www.znwv.nl