voorwaarden toegestaan. Mechanisch oogsten is alleen mogelijk op de grotere wijngaarden in de vlakten. De gemiddelde rendementen liggen tussen 30 hl/ha en 50 hl/ha. De opbrengsten in de Roussillon zijn doorgaans laag: gemiddeld nog geen 44 hl/ha. Samenvatting: Totale wijngaardareaal Languedoc-Roussillon: ± 257.000 hectare (met Gard); ± 212.000 hectare (zonder Gard)
Languedoc: ± 191.00 hectare Roussillon: ± 21.000 hectare
Voor AOC/AOP: ± 58.500 hectare
Voor IGP Pays d’Oc: ± 120.000 hectare Druivenras of terroir? Door de zeer gevarieerde natuurlijke omstandigheden in Languedoc-Roussillon zijn de
mogelijkheden voor wijnbouw heel groot. Enerzijds lenen grote delen van het gebied zich voor de relatief gemakkelijke productie van goede basiswijnen, die technisch tegenwoordig heel
goed van kwaliteit zijn. Vaak zijn ze gemaakt van een enkel druivenras (monocépagewijnen)
en drukken vooral het karakter van dat druivenras uit, in plaats van waar ze precies vandaan
komen. De beste voorbeelden daarvan zijn de ontelbare wijnen onder de noemer IGP Pays d’Oc, die heel succesvol zijn. Hun belang is groot voor de wijnbouw in Languedoc-Roussillon, meer dan louter economisch. Ze hebben de Languedoc-Roussillon weer dynamiek gegeven.
Anderzijds nodigt de diversiteit aan terroirs producenten uit om wijnen te maken die hun
herkomst meer uitdrukken en waarin druivenras minder belangrijk is. Voorwaarde voor dat soort terroirwijnen is natuurlijk wel dat druivenrassen op een juiste plek moeten staan; ze moeten
goed zijn afgestemd op hun leefomgeving om de bijzonderheden daarvan goed in hun wijn uit te drukken. Vanaf de eeuwwisseling is er groeiende aandacht voor terroir en staan druivenrassen
steeds vaker aangeplant op de juiste plek. Dat leidt ook tot specifieke combinaties van gebieden en druivenrassen, waarmee appellations zich kunnen onderscheiden. Voor de hand liggende
voorbeelden zijn picpoul blanc in Picpoul de Pinet en chardonnay in Limoux. Maar juist ook in blends –de AOC-wijnen van de Languedoc-Roussillon zijn meestal blends– is er toenemende
diversiteit. Zo heeft het minder warme en minder droge Pic Saint-Loup een affectie voor syrah en houdt Corbières-Boutenac de eer van carignan noir hoog. Ook een teken van toenemende focus op herkomst en terroir is de fragmentatie van de appellations. De overkoepelende appellation Languedoc heeft inmiddels 11 dénominations (kleinere subzones die hun naam op het etiket mogen zetten, bijvoorbeeld Languedoc-Montpeyroux), er zijn nog eens 11 sub-regionale
appellations (bijvoorbeeld Terrasses du Larzac) en 5 appellations communales (bijvoorbeeld
Minervois-La Livinière). En Saint-Chinian, vroeger één appellation, kent nu twee crus, te weten Saint-Chinian-Roquebrun en Saint-Chinian-Berlou. Dat heeft mede met terroir te maken:
‘gewone’ Saint-Chinian komt in principe van kalkrijke bodems, Roquebrun en Berlou liggen op schist.
24
Hoofdstuk 12 - Languedoc-Roussillon (2022-2023) TERUG NAAR INHOUD
