Omdat je in de buurt bent

Arie-Pieter Schep is pionier bij Overstag in Lewenborg. Op een heel praktische manier bouwt hij met zijn pioniersteam aan een gemeenschap in deze Groningse buitenwijk: ‘Als mensen mij vragen of ik zieltjes ga winnen, dan zeg ik: nee, daar ga ik helemaal niet over.’

Bijdragen

‘Onze wijk kent grote onderlinge verschillen. Er is een deel met vooral koopwoningen, waar het de mensen aardig voor de wind gaat. En er is een deel waar mensen wonen die het best moeilijk hebben, waar de problemen behoorlijk aan de oppervlakte komen. Wat we zien is dat onze vrijwilligers vooral afkomstig zijn uit de eerste groep en dat de mensen die op onze activiteiten afkomen vooral bij die tweede groep horen. Wat we heel erg proberen is om dat patroon te doorbreken. We willen niet een pioniersplek zijn van de ene helft van de wijk voor de andere helft. In de gemeenschap die wij als kernteam voor ogen hebben trekken we samen op. Ons streven is dat iedereen aan die gemeenschap bijdraagt. Voor je het weet worden mensen afhankelijk van, zeg maar, jouw goedheid of de goedheid van de plek. En dat is niet de bedoeling. We merken dat er behoefte is aan gemeenschap, aan een plek waar mensen verantwoordelijkheid mogen dragen. We willen onze levens met elkaar delen. En dat betekent dat ik zelf ook open ben en me door anderen laat bevragen. Dat ik van de ander wil leren. Ik heb hier een keer met iemand geklust. Hij had dat boek van Klaas Hendrikse gelezen, Geloven in een God die niet bestaat. Toen ben ik het ook gaan lezen. Tijdens het klussen hebben we erover gepraat. Die man wilde toch wel van mij weten: jij hebt korte lijntjes naar boven, toch? Kun je niet zorgen dat…? En ik zei: is het niet handiger als jij dat korte lijntje zelf hebt? Soms trigger je mensen om bezig te gaan met het Evangelie. Dat kan omdat je in de buurt bent.’

Aanhaken

‘Bij Overstag zijn we geïnspireerd door het verhaal van Jezus. Daar zijn we ook uitgesproken in. Bij onze zondagse vieringen, die we Samen Ontdekken hebben genoemd, staat een Bijbelverhaal centraal. We hebben het dan over de betekenis van dat verhaal voor ons dagelijks leven En ook bij de wekelijkse sportavond voor jongeren is het een duidelijk onderdeel. In de pauze vertellen we een Bijbelverhaal, waaraan dan de vraag van de dag gekoppeld is. Bijvoorbeeld: vind je het moeilijk om anderen te vertrouwen? En daarover gaan we dan met elkaar in gesprek. Dan gebeurt het ook wel dat iemand zegt: ja, ik heb respect voor die verhalen, ik luister ernaar omdat jullie dat graag willen delen, maar van mij hoeft het niet per se. Dat kan: je hebt natuurlijk de vrijheid om niet aan te haken. Aan de andere kant merk je ook de nieuwsgierigheid. Mensen bevragen mij op mijn inspiratie. Dan vertel ik over Jezus, over de weg die hij is gegaan, dat hij mij leven heeft gegeven. Ik gun een ander ook om vanuit het goede nieuws dat mijn inspiratiebron is, te mogen leven.’

Voorleven

‘Enige tijd terug was ik op een verjaardag bij iemand uit de wijk. Verder was er alleen familie. Ik voelde me helemaal opgenomen in die kring. Dat is wel een ervaring hoor, dat mensen zo hun hart, hun leven voor je openstellen. Dat is hoe volgens mij gemeenschap ontstaat.

Ik geloof heel sterk dat het christendom met het leven van alledag te maken heeft, met samen dingen doen, er zijn. Als mensen mij vragen of ik zieltjes ga winnen, dan zeg ik: nee, daar ga ik helemaal niet over. Soms zie ik iets, ervaar ik iets, waarvan ik denk: misschien gebeurt het Evangelie hier wel gewoon. In dat verband vraag ik me ook wel eens af of we het christelijk geloof als een religie moeten blijven neerzetten, of toch eerder als een soort filosofische school, zoals dat in de eerste eeuwen van het christendom ook wel gebeurde. In die benadering is het christendom vooral een manier van leven en van naar het leven kijken. Je moet niet alleen over je geloof vertellen, maar het ook voorleven. Als je zelf vanuit die inspiratie leeft, dan groeit er iets. Dan zoek je verbinding met andere mensen in de wijk. En open je je ogen voor de mensen om je heen.’