MIJN MIJN HOBBY….. HOBBY…..
‘Mijn hobby is niet het verzamelen van munten!’, zegt Ruud van Aart (1950) meteen bij onze ontmoeting. ‘Maar, ik ben wel meer dan gemiddeld geïnteresseerd in geschiedenis, en dan vooral die van de eigen omgeving. En ja, als bijvangst daarvan zou je me nu ook een kleine muntenverzamelaar kunnen noemen. Door die muntjes kun je een stukje geschreven geschiedenis toch een beetje visualiseren.
Ruud koos na de hbs-b aan het St. Janslyceum in ’s-Hertogenbosch voor een studie bedrijfseconomie aan de Katholieke Hogeschool Tilburg zoals Tilburg University toen nog heette. Niet helemaal een keuze uit vrije wil. Zijn ouders vonden het met de recente oorlog nog op hun netvlies belangrijk dat hun zoon voor zekerheid ging. Dat Ruud liever architect of industrieel ontwerper wilde worden, vonden zij daarom geen goed idee. Te onzeker. De tijden zijn in dat opzicht wel veranderd. Ruud ging in zijn tweede studiejaar op kamers bij een hospita. Een verschijnsel dat ook bijna niet meer bestaat: te veel risico op ‘gemoeder’ door iemand die niet je moeder is.
Welvaartsvast Hij is een geboren en getogen Bosschenaar - en ook al bijna 50 jaar getrouwd met Marianne, met roots in diezelfde stad. Ze leerden elkaar kennen in de bekende jongerensoos ’t Swijnshooft (19681983) in ’s-Hertogenbosch die in een pand in
28
HEVO-Magazine • maart 2022
Achter Het Wild Varken zat. Na zijn studie koos hij voor het docentschap. Ook bij die keuze speelde de toekomst mee: je was verzekerd van een baan. En een welvaartsvast pensioen, was toen nog de gedachte. Toch is Ruud niet de enige die ervaren heeft dat ‘welvaartsvast’ in ruim 40 jaar wel een andere invulling heeft gekregen. Ook dat is een deel van de geschiedenis van de economie in ons land.
Van het een komt het ander Ergens rond 2000 werd Ruud vrijwilliger bij Kasteel Nieuw Herlaar in Halder (Sint-Michielsgestel). De toenmalige eigenaar wilde activiteiten organiseren voor kinderen uit minder bedeelde gezinnen: het Kinderkasteel. Een activiteit waar Ruud wel warm voor liep. ‘Volwassen mensen zagen vooral een vervallen landgoed, maar kinderen zagen juist een prachtig kasteel.’ Op een goed moment kwam de raadsfractie van het CDA uit Sint-Michielsgestel op bezoek. Ruud werd gevraagd of hij niet iets over
