1 minute read

Van revalidatie naar reanimatie

Next Article
Tot Slot

Tot Slot

Mijn ex met haar kinderen en ik ook. Wij gingen samen op vakantie naar Spanje. Een stukje rust, zon en even uit de cirkel van het dagelijks bestaan. Ook om even alle ingrijpende gebeurtenissen achter ons te laten. De wet van Murphy had immers zijn werk geleverd en de luwte van een zonnige vakantie was meer dan welkom. Murphy was schijnbaar nog niet klaar toen halverwege de vakantie mijn werkgever belde. Deze deelde mij mede dat er geen geld was voor een nieuwe dienstauto. Ik zou mijn baan als hondengeleider moeten opgeven, omdat de dienst geen geld voor een nieuwe dienstwagen had. Ook een manier van saneren of was het de trap in de buik toen ik al op de grond lag? Er ontstond in mijn denk en gevoelswereld dat mijn revalidatie een slechte ondersteuning kreeg van de dienst. Gezonde assertiviteit maakte plaats om te vechten voor mijn bestaansrecht als hondengeleider al zij het met een wat deemoedige ondertoon. Mijn wereldbaan ook nog eens aan gort. De vakantie was niet meer zo de vakantie. Rust werd een illusie. Ik stak na zeven maanden voor het eerst en voor altijd weer een sigaret op. Thuis gekomen en weer op het werk, toch maar proberen om een dienstauto los te krijgen bij mijn werkgever. Het werd een VW Caddy i.p.v. een VW Transporter. Het ‘gedoogootootje’. Dit tot groot ongenoegen van mijn collega’s, die vonden dat dit niet acceptabel en ook weer tegen de regels van het landelijk hondenbeleid in. En ik... ik was gerustgesteld dat ik door mocht gaan als hondengeleider. Er was echter zeker een toon gezet. Er ontstond een schuwheid bij mezelf dat ik deze baan eigenlijk niet meer waard was en gek genoeg het gevoel had nog beter te moeten gaan presteren. Echt een wereldbaan. Ondertussen was

dit wel het zoveelste incident dat ik door mijn werkgever buiten positie werd geplaatst en zo werd gediscrimineerd. Er overkomt mij een gevoel van ‘Sorry, dat ik hier werk met mijn beperking’. ‘Foei Douane, ...in de mand jij en pak een ander bot om op te kauwen!’

Advertisement

Het tijdvak van re-integratie Liep uit op hartreanimatie Werd ik hier weer buiten positie gesteld Het is de bezuiniging die telt... en was ik weer min één van de massa

Spanje juli 2006 / Duiven augustus 2006

This article is from: