Mutatis mutandis

Het is drie jaar later (2014) en ik vlieg opnieuw naar Bali. Vlucht 835 van KLM met stoel 30a. Wat overtrokken had ik, haast in paniek, alles in het werk gesteld om te vliegen met veel beenruimte. Het toeval had daar geen schijn van kans in. Een zitplaats bij de nooduitgang. Echter nu met te weinig schouderruimte en wat diagonaal zitten. Ik weet nu niet meer wat erger is. Verder zou het oersaai zijn om daarover door te schrijven en het is al zo saai voor de lezer. Het was in ieder geval lijden, zoals het leven is. Een milde vorm... ’Oké!’, maar het is lijden. Aankomst op het vliegveld van Denpasar, de rijen van controles, visum en bagage. Neen, je staat niet zomaar in een vreemd land. Taxi en aankomst, naar- en in het hotel bracht luwte, zoals de basisrand van zwembad dat kan doen na lang watertrappelen. Dichtbij in eeuwigheid met kamer 09 en voor mij 08 van het Ramayana Hotel in Sanur. Hier had de tijd stilgestaan. Later na echt aangekomen te zijn lieten de details zien dat er toch meer celdeling was geweest, als dat de eerste indruk mij liet zien. Vertrouwt dat wel, maar ook onrust in mezelf, alsof de schaakstenen in een schaakpartij heimelijk waren verzet door de tegenpartij tijdens een sanitaire stop van een beginneling. Het zal zeker met mijn eigen levensloop te maken hebben van de afgelopen jaren. Het is 2014... Drie jaar later. In Ubud bestel ik 200 pollepels, laat het verschepen naar Rotterdam, ontwerp een plankje: de Doesburgse pollepel is een feit. Een proces om de winter 20142015 door te komen. Het derde en het vierde hartinfarct doen hun werk, een operatie door verkeerde celdeling en de status COPD deel drie zijn een feit. De vijfde pijnpoli zit met de handen in het haar en zeg dat ik uitgeprocedeerd ben met pijnbestrijding. Een

Foto’s boven: ‘de Cel’

pijn-psychologe stelt PTSS vast, alsof een dergelijke duiding iets uitmaakt. De cardioloog zegt dat stoppen met roken erg verstandig zou zijn. Ik heb pijn in mijn achterhoofd. Het is nieuwjaarsdag 2016. ‘Ja, maar het is al zo lang geleden!’ ...’Nee hoor, het is iedere dag gisteren gebeurd!’ Rechtszaak of schrijven? ‘Ach, je weet toch wat een goede advocaat kost!?’ Wat gebeurt er als je iets in de menigte gooit? De personen in dit stuk kunnen in associatie een vermeende herkenning hebben. Dat berust ergens op. Louter toeval is hier echter een buitenechtelijk kind.