Een barst in m’n koppie en een haarplukje kwijt

Ik parkeerde mijn dienstauto veilig op het verlengde van de bus strook op de Doesburgse weg in Zevenaar. Ik zou gaan dienstsporten in ’s-Heerenbergh. Die maand had de gemeente Zevenaar het invoegen vanuit Doesburg naar de A12 richting grens verlegd. Bij het optrekken had ik die grote bestelbus niet gezien. Hij kwam met grote snelheid in mijn linker deurspijl. De klap was groot. Toen ik bij bewustzijn kwam was de ambulance al gewaarschuwd en kon ik haast gelijk door naar het ziekenhuis. Daar constateerden zij een hersenletsel. Een barst in de linker achter-schedel. Ik had de geleide beugel van de autogordel in mijn achterhoofd gekregen. 24 uur IC en iedere twee uur een wake up call en ik mocht weer naar huis. Toen niet wetende dat dit letsel mij de rest van mijn leven blijvende beperkingen zou opleggen en dat, wanneer bij het ongeluk van 23 oktober 2005 mijn dienstauto volgens interne regels gewoon was vervangen, mijn hoofd nooit deze beugel was tegengekomen, laat staan of het ongeluk ooit zou hebben plaatsgevonden. De spijt van achteraf deed zijn werk. In de vernieuwde versie was de beugel in de deurpost verzonken en ik had een buitenspiegel gehad met een grotere zicht hoek. En dan wil ik het nog eens niet hebben over de APK-keuring. Wat was de reden van mijn werkgever dat de bus niet vervangen werd of mijn wagen niet had voorzien van een spiegel met grotere zichthoek, terwijl er nadrukkelijk nationaal en internationaal een heet hangijzer bestond rond de dode hoek van de zijspiegels? Antwoord: besparen en erg laks met de veiligheid voor de buitendienst medewerker. Mijn collega’s waren al voorzien van deze veiligheidsaanpassing

...alleen mijn dienstauto niet. Hier werd de oorsprong gelegd voor de gevolgen van het ongeval van 23 mei 2006.

Douantje douantje, ja nu heb je spijt Een barstje in je koppie en een haar plukje kwijt En ‘als’ wordt as van verbrande turf met een overvloed aan mosterd na de maaltijd

Zevenaar 23 mei 2006