Een spatie in de zin van mijn leven

Daar lag ik op mijn valkennest te herstellen van die ingreep en de ontwenning van 40 jaar nicotine deed echt zijn plicht. Dochter- en zoonlief hadden beiden zorgverlof genomen. Op hun beurt waren ze een paar dagen bij me, zodat het aan mij niets aan zorg zou ontbreken. Daar lag ik dan ‘te wezen’. Weggerukt uit een druk bestaan, want op de vlucht was ik altijd wel. Druk zijn kan zo lekker zijn. Stilstaan in het leven was niet echt zo mijn ding. Ik keek naar het plafond. Daar zat die overgebleven oude steunbalk onder de nok tussen gipsplaten, gespaard tijdens een verbouwing, met daaroverheen gedrapeerd een sarong uit Bali. Ik dacht aan het strand op Bali. In Enturan, een vissersdorpje net boven Lovina. Ik was er vaker geweest. In gedachte bouwde ik een vlot van bamboe daar op het strand en duwde het vlot de Balizee in. Ik hoorde het bamboe schuren over het natte zilte zand, de plek waar strand en water elkaar ontmoeten in een oeverloze herhaling. De dagen die volgden bleef ik dat vlot bouwen en duwde het de Balizee in. Het herhalen van een heldere dagdroom.

Deze spatie in de zin van mijn leven Daarin pak ik toch wel mijn geest, want met 5 omleiding moet ik nog wel even Tenslotte is het leven een groot beest

Doesburg, januari 2006