Gebeurtenis tijdens de opleiding in oktober 2005

‘Ik weet niet of je het weet Frank, maar ze hebben vannacht je dienstauto compleet vernield!’ Dat waren de woorden van mijn teamleider toen ik op de parkeerplaats achter de AH in Doesburg mijn ogen niet kon geloven dat mijn dienstwagen weg was en ter plekke mijn werkgever belde. Die ochtend had de politie mijn dienstwagen weg laten slepen. Toen ik mijn dienstwagen terugzag bij de garage was er niets meer van over. Er was enorm veel geweld op gepleegd. De criminele wereld kwam nu wel erg dicht bij huis. Volgens het buurtonderzoek waren het twee mensen met bivakmutsen op die deze dienstauto grondig vernielden. Ik ging er maar van uit dat het tegen de dienst was gericht en niet tegen mij persoonlijk. Anders had ik echt geen leven, dacht ik zo ter compensatie van oprijzende angst. Ondertussen ‘maar toch...’ De auto die nog een waarde had van 3.000 euro voor het molest werd toch nog voor 11.000 euro opgeknapt. Voor eenieder, behalve voor mijn werkgever dan, was dit onbegrijpelijk. Ze lapten daarmee hun eigen regels van vervanging van dienstauto’s aan hun laars en werd ik buiten positie behandeld t.o.v. mijn collega’s en reed ik niet bewust in een onveiligere auto van de dienst. De externe autogordel was niet verankerd in de deurspijl en mijn buitenspiegel had een kleinere zichthoek. Dit zou later de oorzaak zijn van het ongeval met onherstelbaar hoofdletsel in het daaropvolgende jaar. En ik? Ik kon in ieder geval weer werken... en daar ging het mij om. Tenslotte ben ik niet de waakhond voor veiligheid van het wagenpark van de Douane. Veel protest van collega’s dat ik dit pikte.’ Hé Frank, je hebt recht op een nieuwe dienstauto hoor!’ Dat ik daar spijt van zou krijgen, zou spijt van achteraf zijn. Buiten

positie geplaatst of ook wel gediscrimineerd. ‘Foei Douane, ... in de mand jij en pak een ander bot om op te kauwen!’

Van ‘zij wel en ik niet’, zo doen grote mensen niet Handenwrijvend toch bespaard Op geleidertje met fout paard

Doesburg 23 oktober 2005