De Mount Everest is het hoogste punt op deze aardkloot

Daar lag ik weer op bed. Maar nu bij mijn vriendin. Met de rug naar mij toe kleedde ze zich uit. Een heerlijk fascinerend ritueel en dat in een spanningsboog dat we weer nader tot elkaar zouden komen. Ik lag op mijn rug met dat grote, nog niet geheelde litteken op mijn borst waar het wondvocht nog op glinsterde. Ze kwam, al was het met enige voorzichtigheid, op me zitten. Zo van: ‘Zouden de wielen het nog wel houden!?’ Met een wat bezorgd gezicht en een toon van twijfel zegt ze met een blik op mijn borst werpend: ‘... kan dat wel Frank?’ Ik zeg met overtuigende stem: ‘...dit kan altijd!’ Ik hoorde haar nog ‘maar...’ zeggen. Verder kwam ze niet. Voor ons lag de Himalaya en we pakten de hoogste bergtoppen ervan, zoals de Lothse en de Annapurna. Ze had echter uiteindelijk de voorkeur voor de Everest... ‘Wat...?’, ‘Oké nog een keer de Everest dan!’

Ja, zo heel je wonden Dit samen met de tijd Een feest van 10.000 seconden En voor dat je het weet Ben je haar weer kwijt

Uit: sprookjes uit duizend- en meerdere nachten

Arnhem 14 januari 2006