Spigul, mei 2024

Dromen, Durven en Doen!

Verdieping

Leven in en met gemeenschappen

Achtergrond De droom van Jan

Achtergrond Het levensverhaal

Voorwoord Redactie

Dromen, durven, doen.... D eze woorden vormden de leidraad voor de inhoud van deze Spigul. Als je al wat langer bij Aveleijn werkt, herken je ze misschien nog uit het innovatieprogramma. Het zijn woorden die je in veel verhalen in onze organisatie terug hoort.

Het maakt niet uit of je cliënt bent of medewerker; dromen hebben we allemaal. Op het gebied van werk, gezondheid, relaties, persoonlijke ontwikkeling enzovoort. Invulling geven aan die dromen draagt bij aan een leven vol betekenis. Bij Aveleijn zeggen we vaak ‘groots dromen of denken, klein doen’. Dat begint soms heel eenvoudig met het inzichtelijk maken van een droom. Dat kan op allerlei manieren. Zo maakte een moodboard duidelijk dat Jan ervan droomde om weer ober te zijn. En die droom kwam dankzij de durf en daadkracht van zijn begeleiders en anderen uit. Nu serveert hij op

zijn 87e nog vijf dagen in de week koffie en drankjes aan de bezoekers in het clubhuis van Quick ’20 in Oldenzaal.

Om de stap van dromen naar durven en uiteindelijk naar doen te zetten is soms ook iets extra’s nodig. Zo kreeg collega Jorien binnen Aveleijn de ruimte in haar baan als HR adviseur om zich om te scholen naar regisserend jeugd- en gezinsbegeleider. En dankzij de positieve ondersteuning van gedragskundige Marin durfde Kaan het aan om helemaal zelfstandig naar zijn familie in Turkije te vliegen. ‘Ik heb het maar mooi gedaan’, luiden zijn trotse woorden. Dromen moet je bij ook tijdig vangen. Collega’s Saskia en Margot benadrukken het belang van het levensverhaal in het werken met dementerende cliënten.

Als organisatie dromen we ook. Onder meer over een groene, duurzame wereld.

We durven te investeren om zo letterlijk een steentje bij te dragen. Op bestaande locaties als Rohaan en in onze nieuwbouwprojecten bijvoorbeeld. Maar liefst vijf duurzame gebouwen staan op de planning om gerealiseerd te worden. Wil je zelf ook duurzaam bijdragen, maar ben je een beetje lui aangelegd als het gaat om veranderen? Check dan onze boekentip op pagina 15.

Heb jij een inspirerend verhaal? Of een les die je geleerd hebt en wil delen? Mail naar communicatie@aveleijn.nl

Colofon

Redactie communicatie@aveleijn.nl

Redactie

Elles Kamp, Chris Grootjans, Inge Masselink, Marianne Exterkate, Julia Regtop-Mulder.

Met bijdragen van en dank aan

Rob Kemper, Björn, Tamara, Kevin, Gerda, Henk, Peter, [vader van Peter], Yaren, Marleen Olde Monnikhof, Saskia Leemreis, Margot Oude Nijhuis, Anne Peters, Jan, Kaan, Ellen van Heek, Marin Mulder, Jorien Reints.

Beeldmateriaal

Marly Koggel

Ontwerp

Chris Grootjans

Druk

GI Business Promotors

Reuring bij Rohaan

Door de nieuwbouw op het terrein is er veel positieve reuring onder cliënten en begeleiders.

Een nieuw gebouw voor vier cliënten, een nieuwe kamer voor slaapdiensten en een kantoor; nog even en het nieuwe gebouw op het terrein van Rohaan is klaar. Rob Kemper is als begeleider actief betrokken bij het proces. Rob werkt sinds 2007 bij Rohaan en houdt wel van een uitdaging. Vandaar ook zijn betrokkenheid bij de nieuwbouw: ‘Op mijn eigen verzoek ben ik actief bij de nieuwbouw betrokken. Ik houd ervan om naast mijn werk als begeleider extra taken en uitdagingen te hebben. Dat maakt mijn werk nog mooier.’ Rob weet v rijwel alles over de nieuwbouw, hoewel soms een van de toekomstige bewoners van het gebouw het beter weet: ‘Het hout komt op maandag!’ zo hoorde Rob. ‘Ikzelf wist alleen dat het ergens deze week kwam’, vertelt Rob lachend.

Rob verbindt het nieuwbouwgebeuren, de cliënten en de collega’s met elkaar. ‘Dat is de meerwaarde als een begeleider zo betrokken is bij zo’n project. Je kunt meteen inspelen op wat er gebeurt. Zo zijn de stenen in het gebouw nogal nat geweest en had dit tijd nodig om te drogen. Dit hoor je dan van de bouwvakkers en kun je zelf vervolgens uitleggen aan cliënten en collega’s. Hiermee ondervang je spanning of onrust, waardoor er vooral positieve reacties zijn.’

D e nieuwbouw brengt de cliënten, mede door de nabije begeleiding van Rob, nauwelijks onrust. Het brengt juist sociale interacties, ziet Rob: ‘De bouwvakkers en cliënten leren elkaar kennen en zoeken elkaar regelmatig op voor een praatje, soms met een lekker bakkie koffie erbij. Cliënten reageren vooral enthousiast op de reuring.’

Er zijn vier woonplekken, waarvan twee voor eventuele stellen. Die cliënten die er gaan wonen kijken er erg naar uit dat het af is . Rob: ‘Het wordt steeds concreter. De ruimtes worden meer zichtbaar. Zo hielp het toen de tegels gelegd waren, het hout op de buitenmuur kwam etc. Als het tijd is voor de verhuizing, zal er wel wat meer spanning zijn. Natuurlijk helpen we dan de cliënten. Het feit dat we het hebben gedaan zoals we het hebben gedaan, heeft zoveel voorkomen dat er geen volle emmers met spanning zijn, dus daar komen we samen wel doorheen.’

Bouwstenen van onze vastgoed visie

Onze visie op vastgoed is gebaseerd op de overtuiging dat de fysieke omgeving een cruciale rol speelt in het creëren van een omgeving die de gezondheid bevordert: een leef- en werkomgeving voor cliënten en medewerkers die veilig, mensgericht en comfortabel is. Daarmee faciliteren we onze kernwaarden Ontmoeten, Ontwikkelen en Ondersteunen.

Levensloopbestendig

Onze gebouwen worden ontworpen met het oog op de lange termijn. We streven naar levensloopbestendig vastgoed dat zonder aanpassingen tegemoet komt aan de veranderende behoeften en zorgvereisten.

Samenwerking en Gemeenschap

We vinden het belangrijk om alle belanghebbenden, waaronder cliënten, families, medewerkers en lokale partners, te betrekken. Door samen te werken en participatie te stimuleren, willen we gebouwen creëren die aansluiten bij de behoeften van de gemeenschappen waarin wij actief zijn. We willen een brug slaan tussen onze cliënten en de lokale gemeenschap door ruimtes te creëren waarin interactie en samenwerking kan plaatsvinden.

Toegankelijk en inclusief

We streven naar gebouwen met zo min mogelijk belemmeringen in het gebruik. Ze zijn geschikt voor mensen met een (fysieke) beperking en bieden de mogelijkheid voor gemeenschapsactiviteiten en (dagelijkse) rituelen.

Kwaliteit en ruimte

We geloven in het belang van individuele privacy en comfort. Ons vastgoed zal daarom bij voorkeur ruime persoonlijke ruimtes bieden, die gebruikers de mogelijkheid geven om zich terug te trekken, te ontspannen en zich thuis te voelen.

Duurzaam en gezondheid bevorderend Duurzaamheid noemen wij Aardewerk. Aardewerk is een integraal onderdeel van onze organisatie en daarmee ook van onze vastgoedvisie. Met Aardewerk bedoelen wij dat Aveleijn zich realiseert dat er één aarde is, waar we goed voor moeten zorgen en dat Aveleijn haar verantwoordelijkheid hierin neemt. Bij alle keuzes die wij maken, kijken wij naar het effect op de lange termijn.

De nieuwe gebouwen bij Aveleijn zijn een droom voor veel cliënten die er gaan wonen of werken. De ruimtes, de materialen en het groen geven een welkom en ruimtelijk gevoel, waardoor de nieuwe plek een sfeer creëert waarin cliënten zichzelf kunnen zijn en zij in een woon- of werkomgeving zijn die hen een gevoel van vrijheid en veiligheid geeft.

Nieuwbouw Woonlocatie Thijstate in Oldenzaal

In de wijk De Thij in OIdenzaal realiseren we aan de Bernard van Meursstraat een nieuwe woonlocatie voor 24 bewoners.

Start bouw: maart 2023

Oplevering: april 2024 (inmiddels is de locatie opgeleverd)

Nieuwbouw Daglocatie de Bussenkamp in Hengelo

In de wijk Groot Driene in Hengelo realiseren we aan de Isaac da Costastraat een nieuwe daglocatie voor een betekenisvolle dag voor 50 personen.

Start bouw: maart 2024

Oplevering: eind 2024

Vervangt oude locatie Bussenkamp

Vervangt de Citadel

Nieuwbouw woonlocatie Geessinkbrink in Enschede

Aan de Geessinkbrink in Enschede Zuid realiseren we een nieuwe woonlocatie voor 32 bewoners.

Start bouw: medio 2024

Oplevering: medio 2025

Nieuwbouw Woonlocatie Meidoornstraat in Goor

In de wijk ’t Gijmink in Goor (Gemeente Hof van Twente) realiseren we aan de Meidoornstraat een nieuwe woonlocatie voor 24 bewoners.

Start bouw: medio 2024

Oplevering: medio 2025

Nieuwbouw Daglocatie in Goor

In de wijk ’t Gijmink in Goor (Gemeente Hof van Twente) realiseren we aan de Wilgenstraat een nieuwe daglocatie voor een betekenisvolle dag voor 50 personen.

Start bouw: medio 2024

Oplevering: medio 2025

Meer weten over de nieuwbouwlocaties van Aveleijn? Kijk op: www.aveleijn.nl/nieuwbouwlocaties

Ontwerp volgt op onze website

Vervangt woonlocatie ‘t Reef

Vervangt daglocatie de Roos

Leven in en met gemeenschappen

Ieder mens maakt deel uit van verschillende systemen of gemeenschappen. Zoals je gezin, familie (natuurlijke gemeenschap) en je werk of dagbesteding (organisatorische gemeenschap), je vriendenclub of vereniging waar je lid van bent (persoonlijke gemeenschap).

Veel van onze bewuste en onbewuste overtuigingen, gedragingen en patronen komen voort uit die verbindingen en contacten. We kijken bij onze ondersteuning daarom naar de mens in zijn omgeving, naar waar iemand vandaan komt en wie om hem heen staan.

L even vol betekenis komt tot stand in relatie met anderen. Cliënten, begeleiders,

verwanten, vrijwilligers; iedereen maakt vanuit zijn eigen rol gelijkwaardig deel uit van de gemeenschap waarin zij zich samen bevinden. We zien het als een uitdaging om bij te dragen aan een zo goed mogelijk samenspel binnen en tussen de verschillende gemeenschappen. Hoe zorgen we ervoor dat we het goede gesprek voeren met alle betrokkenen en belanghebbenden? Dat we begrip en compassie hebben voor elkaar? En dat we binnen onze eigen cirkel van invloed de goede dingen doen?

Eind vorig jaar bracht fotograaf Mark Isarin dit gedachtengoed prachtig in beeld. Hij maakte verschillende portretten van cliënten in hun natuurlijke, organisatorische of persoonlijke gemeenschap.

B jörn in zijn persoonlijke gemeenschap

Tamara: ‘Bjorn kan heel leuk lachen naar mij. Hij kan niet praten, maar hij kan mij wel plagen. Als je het weet wat hij wil zeggen, dan zie je het. Bjorn is heel lief.’

Kevin: ‘Bjorn is mijn beste vriend. Wij krijgen elke dinsdag de televisiegids. Dan streep ik samen met hem aan wat hij allemaal wil zien. Bjorn kan met zijn hand op het blad van zijn rolstoel tikken. Dat betekent ‘Ja’. Hij kan ook wat aanwijzen op de spraakcomputer. We hebben het gewoon gezellig.

We wonen bij dezelfde locatie, doen spelletjes en eten samen. En ‘s ochtends wacht ik bij hem op de taxi, dan gaan we samen in de taxi.’

Bjorn: ‘Ik wil graag Samson en Gert kijken.’

gerda i n haar organisatorische gemeenschap

Gerda: ‘Ik vind het heel leuk met de mensen hier bij de Slijpsteen. We hadden gelijk een klik, Henk en ik. Een beetje plagen en lachen. We worden niet boos op elkaar. Ik ken heel veel begeleiders en bewoners al heel lang. Met Henk kan ik gein trappen, met Leonie en Angelien kan ik goed praten. Dat betekent alles voor mij. We gaan ook samen uit eten of naar het terras. Ik ga ook veel naar mijn kinderen en ben dol op mijn twee kleinkinderen. Eerder ging ik nog weleens naar mijn zus in Amsterdam. Met de trein, maar dat doe ik niet meer want de laatste keer zat ik bijna met mijn tas en koffer tussen de deur. Eigenlijk wil ik met pensioen. Ik weet alles wat ik weet. Ik hoef geen doelen meer bij te leren. Maar ik kom hier nog voor Henk en heb hier vrienden.’

H enk: ‘Ik vind het belangrijk dat ze blijft komen. Anders zit ze de hele week op haar appartementje. Het is waardevol, de sociale contacten die ze hier heeft. De dingen die je kunt delen. We zitten op dezelfde golflengte. Wij kennen elkaar ook al zo lang, we hebben al veel lief en leed gedeeld. Eerst was ik meer echt de begeleider. Nu ben ik meer een vriend die er voor haar is. Ze gaat haar eigen gang, en dat is prima. Wij worden ouder, maar het werk is ook veranderd. We kijken anders naar mensen en naar wat belangrijk is het leven. We hebben ook al afgesproken dat als ik straks niet meer werk en Gerda echt wil stoppen, dat we af en toe nog gewoon ergens een kopje koffie gaan drinken.’

peter i n zijn natuurlijke gemeenschap

‘We merken dat de woonlocatie in Denekamp nu echt zijn huis is. Maar wij zijn als ouders ook nog steeds heel belangrijk voor hem. Behalve dat we allerlei dingen voor hem regelen, Facetimen we ook elke dag met elkaar. Peter wil dan alles van ons weten. Wat we gegeten hebben, wie we gezien hebben. Hij vertelt ons ook graag over zijn dag. Die wederzijdse betrokkenheid, die blijft altijd.

Peter is heel trots op zijn familie, en wij op hem. De dingen die wij in ons gezin hadden en hebben, dat blijft gewoon. Peter hoort er altijd bij. Als wij het een keer niet regelen, bij een verjaardag ofzo, dan regelt hij het zelf wel. Hij weet dat ook

precies, wie wanneer jarig is. Dan wil hij een kaart sturen. Dat attente, dat hebben we allemaal vanuit huis mee gekregen. Het is niet vanzelfsprekend dat iemand als Peter zelf zoveel initiatief neemt in relaties. Hij vindt dat heel belangrijk.

M ensen in Denekamp kennen Peter ook. Eerder liep hij vaak in zijn eentje naar de kerk omdat hij fan is van kerkklokken.

Maar alleen in de stad lopen is niet handig. Toen is het gewoon opgenomen in zijn dagprogramma, elke zaterdagavond gaan ze met een groepje helpen met de klokken luiden. Hij is zo goed op zijn plek, zit lekker in zijn vel, dat is voor ons als gezin heel fijn.’

De balans van Yaren

Wat doe je wanneer uitdagingen je dromen overschaduwen?

Hoe is het wanneer juist dat wat goed voor je is, zoals sporten, je vijand blijkt? Yaren leerde hoe zij zelf de regie kon pakken om haar sport op een aangepaste manier tóch uit te oefenen en daarmee meer balans in haar leven te krijgen.

Yaren is een jonge vrouw van 27 jaar. Ze is getest als zwakbegaafd en heeft chronisch vermoeidheidsyndroom (CVS/ME) en fybromyalgie. Ze is van Turkse komaf, heeft een ingewikkelde relatie met haar ouders en heeft veel gemist in haar jeugd als het gaat om basisbehoeften (o.a. verbondenheid, veiligheid, grenzen). Yaren woont samen met haar moeder, haar vader woont elders en ze heeft een volwassen zus die niet meer thuis woont. Ze krijgt ambulante ondersteuning en doet zelf vrijwilligerswerk.

Vriend en vijand

Yaren sport veel om zich beter te voelen, wanneer ruim vier jaar geleden de diagnose chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS/ ME) wordt gesteld. Een team van specialisten behandelt haar, met het advies te stoppen met sporten; het zou haar alleen maar verder uitputten. Ze stopt, maar haar situatie en klachten blijven onveranderd. Totdat

ze voor iets anders een fysiotherapeut bezoekt. Samen ontdekken ze wat sport voor Yaren betekende, maar wat tegelijkertijd de moeilijkheden waren door CVS/ME. De fysiotherapeut moedigt haar aan om voorzichtig weer wat te gaan sporten, afgestemd op wat haar lichaam haar toestaat. Wat volgt is een lange zoektocht naar balans tussen de hoeveelheid sporten en stabiliteit in emoties en gedachten; met sporten als vriend en als vijand.

Behandeling

Yaren wordt aangemeld bij het Behandel- en Adviescentrum van Aveleijn, omdat ze het moeilijk vindt om met haar emoties en met anderen om te gaan. Ze was somber en had veel last van veel negatieve opvattingen over zichzelf en anderen. Hierdoor is haar idee over de toekomst ook negatief (het wordt nooit anders, ik kan niets, ik ben altijd anders dan anderen, niemand vindt me leuk). Yaren is al een tijdje bezig met haar behandeling,

waarbij oefeningen uit Acceptance Commitment Therapie gebruikt worden.

Balans

Het lukt Yaren steeds beter om te gaan met haar emoties (acceptatie en mindfulness). Ook lukt het haar beter om van een afstandje naar zichzelf te kijken (defusie) en haar gedrag aan te passen op een manier die meer volwassen en meer in balans is (zelf als context). Daarnaast is ze bezig om verdriet, boosheid en pijn over het verleden te verwerken, zodat deze minder in het hier en nu opspelen (acceptatie). Ze kan nu beter alleen zijn (mindfulness) en keuzes maken die passen bij haar (in plaats van wat een ander van haar verwacht; waarden) en bij een betere balans (toegewijde actie). Tijdens de laatste sessie benoemde ze ontroerd dat ze weer net zo lenig is als eerder, iets wat ze niet gedacht had nog terug te krijgen.

Acceptatie

Het actief uitnodigen van vervelende gedachten, gevoelens en omstandigheden. Defusie Loskomen van je gedachten, zodat deze je minder zullen raken.

Mindfulness

In contact komen met het hier en nu.

Waarden

Ontdekken wat je werkelijk belangrijk vindt in het leven.

Psychologische exibiliteit

Toegewijde actie Dingen gaan ondernemen op basis van je waarden.

Zelf als context

Een andere, meer exibele relatie met jezelf creëren.

‘Ik sport in de sportschool en doe mee aan de groepslessen yoga en Body Balance. Sporten is voor mij zelfontwikkeling. Ik kan dat zelf doen, alleen. Ik ben met onbekende mensen die ook komen voor een uurtje sport. Het valt me op dat ik snel in contact kom met mensen. Ik merk dat ik er dan toch bij hoor, dat ik weer ergens goed in ben; mijn zelfvertrouwen gaat omhoog. Mensen zien mij zoals ik ben, zonder alle sociale vakjes waar ik in moet horen of wat ik allemaal niet kan. Gewoon gezellig kletsen over een willekeurig onderwerp. Het voordeel is dat deze sport individueel is, niet een teamsport. Iedereen is verschillend en doet de dingen op zijn niveau. Ook de sfeer is goed, niemand wordt afgewezen omdat hij dingen (nog) niet kan, iedereen mag er zijn.

Sporten geeft me rust en voldoening. Tijdens het sporten voel ik balans en focus. Het is zwaar, maar het is het waard. Ik weet dat ik oplaad als ik sport, door de rust en het plezier en dat ik aan kracht opbouw. Het is goed qua duur en intensiteit, even een uurtje. Het zorgt ervoor dat ik het leven makkelijker aankan, ondanks dat ik er lichamelijk wel een prijs voor moet betalen. Ik kan dit niet structureel doen met mijn lichaam, dus ik moet steeds afwegen of en hoe vaak ik ga sporten.

Vroeger ging ik altijd meerdere keren per week. Het voelde als iets van levensbelang. Ik werd boos op mijzelf als het niet lukte of wanneer mijn lichaam mij remde. Nu lukt het me steeds beter om luchtig te kijken naar of ik die dag kan gaan, ook aangepast op wat ik

Acceptance and Commitment Therapie wordt ook wel ACT genoemd. Dit is gedragstherapie die cliënten helpt om op een flexibele manier om te gaan met de obstakels die ze tegenkomen (Acceptance), zodat ze kunnen blijven investeren in de dingen die ze écht belangrijk vinden (Commitment). ACT bestaat uit zes verschillende processen / vaardigheden, vaak uitgebeeld in het ACThexaflex (zie afbeelding links).

verder die dag doe. Ik maak keuzes en geef er minder gewicht aan. Ik laat ook andermans mening meer los. Ik heb geleerd op mijn eigen gevoel af te gaan, durf op mijzelf te vertrouwen en eigen keuzes te maken, zowel met de sport als ook steeds meer thuis. Mijn doorzettingsvermogen, sociale vaardigheden en focus helpen mij. En zelfinzicht en intuïtie (voelen hoe je voelt) om steeds beter te worden in het vinden van de juiste balans. Doorzettingsvermogen helpt mij ook om de therapie die ik krijg aan te gaan.

En misschien kan het me helpen in mijn werk of richting een studie. Als me dit met sporten lukt, dan moet het toch ook breder kunnen! Je moet je niet laten leiden door angst. Je moet je eigen keuzes maken.’

Yaren

Pointer

Documentaire

Waar moeten mensen die 24 uur per dag van een ander afhankelijk zijn naartoe? In grote zorginstellingen is beperkt plek en het aantal mensen dat in die instellingen werkt, loopt ook al jaren terug. De aandacht, regelmaat en structuur van thuis kunnen in zo’n instelling dus niet worden gegarandeerd. Gezinnen staan voor een dilemma: thuishouden, ook als dat eigenlijk niet meer gaat, of toch het heft in eigen hand nemen?

Overal in Nederland bundelen ouders de krachten in kleinschalige wooninitiatieven, die zorg en onderdak combineren. Hoe haalbaar en betaalbaar is dit soort alternatieven?

Aan welke knoppen kan er worden gedraaid en door wie?

De documentaire is terug te kijken op NPO Start.

Ezra Film

Stand-upcomedian Max heeft niet alleen een onverstandige carrièreswitch gemaakt, hij heeft ook zijn huwelijk opgeblazen en woont weer bij zijn vader. Max wordt geconfronteerd met een belangrijke beslissing over de toekomst van zijn autistische zoon Ezra. Door een conflict met zijn ex over de behoeften van zoon Ezra, besluit Max hem te ontvoeren en op roadtrip mee te nemen van New York naar Los Angeles. Met hilarisch desastreuze gevolgen.

De film is vanaf 30 mei 2024 in de bioscoop te zien.

Watch One to

Heb jij inspiratie voor je collega’s?

Laat het weten via communicatie@aveleijn.nl

De Terugreis

Film

Jaap is al bijna 50 jaar samen met Maartje. Waar de nukkige Jaap niet veel zin meer heeft om dingen te ondernemen, zit de soms wat verwarde Maartje nog vol levenslust. Als het echtpaar een brief ontvangt van een oude vakantievriend, laat Jaap zich met gepaste tegenzin overhalen om hem op te zoeken in Zuid-Europa. Zoveel jaar later reizen de twee in hun oude auto door een totaal veranderd Europa; kibbelend, maar ook de ene herinnering na de andere ophalend.

Onderweg komt Jaap tot het pijnlijke besef dat zijn vrouw dementerend is. Zich realiserend dat alles wellicht anders gaat worden, leren ze opnieuw waarom ze elkaar liefhebben.

De film is sinds maart 2024 te zien in de bioscoop.

Veranderen voor luie mensen

Leestip

leaf

Neem eens een kijkje op boekenbalie.nl. Hier worden tweedehands boeken aangeboden voor een aantrekkelijke prijs.

Gelukkig kunnen wij ons brein ook vóór ons laten werken in plaats van tegen ons! Dat leggen neurowetenschapper Ayca Szapora en filosoof Paul Smit op heldere en humoristische wijze uit in dit boekje. Of het nu gaat om persoonlijke verandering of om verandermanagement, straks weet je precies waarom het jou tot nu niet helemaal is gelukt, en hoe je dat met één inzicht voorgoed om kunt draaien.

Het boek is te bestellen via bol.com

Verward

Documentaire

Wat is verward en wat moeten we daar als maatschappij mee? In de zesdelige documentaire serie Verward onderzoekt documentairemaker Jessica Villerius drie jaar lang wat er aan hulp beschikbaar is voor verwarde mensen en waar het eventueel spaak loopt. Dit soms met vreselijke incidenten tot gevolg, gepleegd door mensen die soms al een uitgebreide psychiatrische geschiedenis hebben.

Je kunt de QR code scannen om direct naar NPO Start te gaan.

Ouder worden bij Aveleijn

Het levensverhaal

Hoe geef je invulling aan onze missie ‘leven vol betekenis’ als cliënten ouder worden? Een uitdagende vraag. Bij Aveleijn formuleerden we acht beloften die hierbij ondersteunend zijn. Eén van die beloften is het levensverhaal. Op De Schors in Losser zijn de collega’s er enthousiast mee bezig.

Saskia Leemreis werkt ruim 13 jaar bij Aveleijn en is persoonlijk begeleider op de intensieve zorg groep bij De Schors. Recent volgde zij de opleiding sociaal werk in de zorg. ‘Voor deze opleiding kreeg ik de opdracht om een verandering op de werkvloer in te zetten die bijdraagt aan de kwaliteit van de ondersteuning. Best een complexe opdracht, want waar begin je dan.’

Al brainstormend met Margot Oude Nijhuis, gedragskundige bij De Schors, ontstond het idee om in te zetten op het belang van het levensverhaal voor een betekenisvol leven.

‘We werken hier op een locatie met cliënten die ouder worden. Als daar bijvoorbeeld dementie bij komt en de communicatie met de cliënt lastiger wordt, dan is het niet zo makkelijk om te achterhalen wat een betekenisvol leven precies voor iemand inhoudt. Het is dan ook belangrijk om dit zo vroeg mogelijk goed te bespreken met de cliënt en de verwanten, het liefst al vanaf de intake’, legt Margot uit. ‘We denken er nu vaak pas aan als het écht nodig is en dat is eigenlijk te laat.’

Levenspad

Saskia en Margot gaven samen een presentatie aan collega’s over de effecten van het levensverhaal op de ondersteuning van cliënten met dementie. ‘We deden oefeningen met de begeleiders rondom hun eigen verhaal, om de bewustwording op gang te brengen. Je zag dat collega’s er enthousiast van werden en zin kregen om er (opnieuw) mee aan de slag te gaan. We hebben natuurlijk een basisformat in ONS. Dat is mooi en helpend, maar wel vrij minimaal. De aanvulling van een

Soc iaal netwerk

Laatstelevensfase

EigenRegie

Een leven vol betekenis, ook als je ouder wordt.

T ekenen van veroudering

ONDERSTEUNEN

Prettigeenveilige woongeving

levensverhaal is wat mij betreft essentieel’, vindt Saskia. ‘Je ziet ook dat nieuwe begeleiders niet direct de tijd hebben om diep in het dossier duiken. Dat heeft tijd nodig. Als er een goed levensverhaal ligt, biedt dat al direct veel aanknopingspunten om de cliënt goed te kunnen ondersteunen. Het gaat niet alleen om het verhaal, maar ook om wat cliënten erbij voelen en ervaren. Ik zie bij mijn eigen cliënten hoe het helpt om bepaald gedrag of dingen die ze zeggen goed te kunnen duiden. Zo kan ik er veel beter op reageren. Het biedt handvatten om te prikkelen. Wij doen dat op allerlei manieren, bijvoorbeeld met foto’s, maar het benoemen van een element uit het levensverhaal kan ook heel prikkelend zijn en iemand ineens alert maken.’

Betekenisvolledag

Op De Schors is de oproep van Saskia en Margot voortvarend opgepakt. Alle begeleiders zijn in gesprek gegaan met cliënten en verwanten om het levensverhaal verder uit te werken. ‘Omdat dit een opdracht vanuit mijn studie was zat er best wel druk op’, lacht Saskia. ‘Het moest in een periode van 10 weken plaatsvinden. Normaal gesproken kun je er uiteraard langer de tijd voor nemen.’ Margot merkt op dat er ook wel wat drempels zijn om te beginnen. ‘Het lijkt een grote taak. Maar als je het onderdeel maakt van je dagelijks werk vanuit de kernwaarden, dan is het helemaal niet zo groot of spannend. Je doet er bovendien de cliënt, verwanten, collega’s en jezelf een heel groot plezier mee. Het is ook niet iets dat je één keer maakt en dan af is. Het leven gaat immers door. Ook als je ouder bent. En het verhaal schrijft zichzelf dus ook verder.’

Een levensverhaal kun je op allerlei manieren vastleggen en vormgeven. Zowel digitaal als in een fysiek levensboek. Zo kun je iets kiezen dat passend is voor jouw cliënt. Een mooi idee is een schatkist vol leven. In de schatkist verzamel je tastbare herinneringen. De uitleg vind je op ket Kennisplein

Gehandicaptensector: Methode ‘Een schatkist vol leven’.

Scan de QR code om direct de website te bezoeken.

‘Ik wol zo gearn weer ober word’n.

En da’s noe lukt.’

Hoe

de droom van cliënt Jan in vervulling ging.

‘Als je energie wilt stoppen in een situatie, dan is er vaak zoveel mogelijk!’, weet Anne Peters (33 jaar). Met een collega heeft ze als begeleider dagactiviteiten opgezet die bijdragen aan een betekenisvolle dag.

Dit doet Anne in het clubgebouw van voetbalvereniging Quick’20 in Oldenzaal. Anne kent Jan al heel lang. ‘Ik weet nog hoe hij genoot van zijn werk bij Café de Gulle lach, een mooie ontmoetingsplek van Aveleijn. Maar na sluiting van het café in 2016 hield, helaas voor Jan, zijn werk daar op. Jan moet echt onder de mensen zijn. Hij houdt van gezelligheid. Dan bloeit hij helemaal op. Bij daglocatie De Marke werd het te druk. Zeker in coronatijd. Dus gingen we op zoek naar alternatieven in Oldenzaal. Jan wilde zo graag weer koffie schenken.’

Voor het echte thuisgevoel

‘Hoe oald bin ‘ie noe?’, vraagt Anne. Jan recht z’n rug en zegt: ‘Op 26 augustus word ik 87 joar. Ik bun geboren in Deurningen.’ De klik tussen Jan en zijn begeleider is er overduidelijk. Anne: ‘Zelf ben ik opgegroeid in Rossum en woon nu in Lattrop. Dus ja, als ik wil, kan ik ‘oemeunig plat kuiern’. Dat vinden veel cliënten fijn, zeker de wat oudere mensen die bij voorkeur de streektaal spreken.’ Anne richt zich weer tot Jan. ‘En hoe vaak kom ie hier dan?’ Jan gaat vijf dagen per week naar het clubgebouw van Quick’20. Tussen de middag doet hij soms een dutje op de bank achter de bar. En ’s

middags na tweeën, een uur voordat de dagactiviteiten eindigen, gaat de geheime zender op 10. Anne zet een van zijn favoriete liedjes in: ‘Onze poes en buurman’s kater, maken het iedere avond later….’ Jan glimlacht van oor tot oor en neuriet mee: ‘in de tuin,… bij ons in de tuin.’ Dan opeens zegt hij: ‘In hoes zitt’n is ok nich wat. Het leefste bun ik hier.’ Op woensdagmorgen als de kaartclub naar de club komt, gaat Jan op chic, zoals Anne dat noemt. Die middag draagt hij een mooie witte blouse, zwarte broek, gilet en vlinderdas. Het gilet is voorzien van het logo van Quick’20 en van Aveleijn, net als de shirts die Jan op ‘gewone’ dagen draagt.

Oplossingsgericht samenwerken

In september 2022 lukte het, in goed overleg, om een daglocatie op te starten bij Quick’20. ‘De samenwerking met Desiree en Jeroen, medewerkers van het clubhuis, is heel fijn. In goed overleg is er veel mogelijk. Sinds Jan wat minder goed ter been is, kan hij met zijn loopfiets en een rollator prima uit de voeten. Maar het serveren van koffie op een dienblad werd te zwaar. Dit hebben we opgelost door een serveerkar aan te schaffen. Echt een uitkomst voor ‘ober Jan’.’ Voor hoeveel mensen hij koffie schenkt? Jan denkt even na: ‘mangs an 10 katers, mangs wal an 20.’ Later op de dag schenkt hij koffie aan de mensen van de archiefclub. Jan glimlacht en begint met het opsommen van achternamen. Hij kent de leden allemaal bij naam. Tussen de tafels door sjokt ‘Quickhond’ Nala. Jan aait even over haar brede rug. ‘Ze is hier elke dag en iedereen is aan haar

gehecht. Het is een lief en gezellig beest’, vindt ook Anne.

Over en weer

De samenwerking tussen Aveleijn en Quick’20 voelt wederzijds goed. Cliënten doen klusjes voor de club. Een voorbeeld daarvan is het verzamelen van afval langs de voetbalvelden en op de parkeerplaats. Daarvoor stelt de club veiligheidshesjes, afvalgrijpers en sluitringen beschikbaar waarin vuilniszakken vastgeklemd worden. ‘ Voor sommige cliënten een mooie activiteit, en voor de club heel fijn dat het daarna weer netjes is. Afgelopen zomer hebben we samen een gezellige BBQ georganiseerd voor de vrijwilligers van Quick’20 en voor alle mensen van Aveleijn. De relatie is goed’, vertelt Anne. Aveleijn heeft een vast honk, achterin het clubhuis. ‘Daar staan onze tafels en hebben we kastruimte. Eerst hadden we

één kast, maar al snel bleek dat niet genoeg om onze spullen in op te ruimen. Sommige cliënten doen hier creatieve activiteiten. Ze maken kaarten, werken met de braintrainer en doen klusjes zoals het sorteren van schroeven. Dan is het fijn om alles hier een plek te kunnen geven in afsluitbare kasten. Ook maken ze snoepzakjes die in het clubhuis verkocht worden aan de gasten.’ Dan roept Anne: ‘Hé Laurens, wil jij even koffie bijzetten?’ En tegen een van de andere cliënten. ‘Annie, heb je nog hulp nodig bij het poetsen, of lukt dat wel?’ Annie knikt. Ze maakt grapjes door haar emmertje met water schuin te houden, zodat het dreigt om te vallen. Maar dat gebeurt niet. Anne lacht. ‘Humor is heel belangrijk ’, vindt ze. ‘Maar ook gelijkwaardigheid en we houden hier niet van betutteling. De cliënten kunnen heel veel zelf. Ze willen ‘normaal’ behandeld worden. Als volwassenen, en niet als kinderen. En zit

ons iets dwars, of vinden we iets niet fijn, dan zeggen we dat tegen elkaar. Die omgang en die erkenning vindt iedereen fijn om te ervaren, toch?’

Dromen waarmaken

Cliënten vinden het ook fijn om mee te praten over activiteiten en toekomstplannen, weet Anne. ‘Een vergadering daarover kun je op verschillende manieren inrichten. Wij kozen ervoor om met de cliënten moodboards te maken. Later hebben we dromenvangers gemaakt. Prachtige activiteiten die waardevolle informatie opleverden.’ Ook de droom van Jan om weer ober te worden kwam naar voren, tijdens het maken van een moodboard. Cliënten zochten plaatjes van dingen die ze mooi en belangrijk vonden. Ook vertelden ze in eigen woorden over hun ‘lievelingsplek’ en over hun dromen. Veel voorkomend was de wens om samen te kunnen bakken en koken. ‘Lekkere dingen maken en samen opeten, dat brengt veel gezelligheid met zich mee’, benadrukt Anne. ‘We mogen af en toe taart bakken in de keuken van het clubhuis, en dat waarderen we enorm. ’

Elkaar inspireren

De 24 cliënten die verspreid over verschillende dagen deelnemen aan activiteiten in het clubgebouw wonen veelal bij Aveleijn, maar niet allemaal. ‘Sommige cliënten komen via J.P. van der Bent bij ons of via De Twentse Zorgcentra. Die onderlinge samenwerking gaat steeds beter. Vaak weten we elkaar wel te vinden, ook als begeleiders. Soms gaan we bij elkaar op de locatie kijken, hoe anderen dagactiviteiten organiseren. Je leert van elkaar en inspireert elkaar. Sinds we bij Aveleijn werken in het registratiesysteem ONS, is de overdracht en afstemming tussen wonen en dagactiviteiten ook beter. Dat vind ik écht een voordeel voor ‘onze cliënten’ ten opzichte van cliënten die via andere zorginstellingen bij ons komen. Van die cliënten weet je namelijk minder goed hoe bepaalde dingen gaan in de woonsituatie en van dingen waar je rekening mee moet houden. We staan ook altijd open voor nieuwe deelnemers, mits we ruimte hebben in de betreffende groep op de gewenste dagdelen.

Vorige week hebben we nog kennis gemaakt met een cliënt en z’n persoonlijk begeleider van een Aveleijn woonlocatie. We hebben samen wat gedronken en ondertussen konden ze een beetje rondkijken, vragen stellen en sfeerproeven. Ook trajectbegeleider Astrid Olde Monnickhoff komt wel eens met een cliënt bij ons langs. Zo lukt het om cliënten bewust wel of niet te laten kiezen voor deelname aan activiteiten bij ons.’ Waar Anne zelf over droomt? ‘Een eigen plek waar we echt ons eigen ding mogen en kunnen doen. Dus een mooie keuken waar we zelf lekkere broodjes kunnen maken en uitserveren aan gasten die hier komen. Het zou fijn zijn als onze cliënten nog wat meer onder de mensen komen.’ Dan richt ze zich tot Jan: ‘Wo’s du nog wat zegg’n, Jan?’. Hij kijkt Anne glimlachend aan. ‘Ik bun blie dat alles hier geliekvloers is. En … dat ik mie hier zo welkom veul.’

Kort nieuws

Ondernemingsraad

Van links naar rechts bovenste rij: Robert van Beek, Frida Rozema, Michel Arfman, Magdaleen Koenderink, Erik ter Steege, Louise Eekers, Hans Hoekstra, Danielle Hovestad, Mirjam van Santen (AS), Carolien Plegt, Steven Delamore

Zittend van links naar rechts: Rutger Tenhagen, Laura Rooselaar, Tirza de Wilde (voorzitter), Danielle Stegers (vice-voorzitter) en Bryan Marsman-Beekhuis.

op volle kracht vooruit!

Vorig jaar vertrokken vijf leden van de OR, waardoor tussentijdse verkiezingen werden uitgeschreven.

Inmiddels zijn vijf nieuwe leden benoemd tot lid van de Ondernemingsraad van Aveleijn. Tijdens een tweedaagse maakten de leden uitgebreid kennis met elkaar. De nieuwe leden zijn:

1. Louise Eekers

2. Robert van Beek

3. Michel Arfman

4. Steven Delamore

5. L aura Rooselaar

Het Manifest

Tijdens de tweedaagse werd samen ook een eerste stap gezet richting een Manifest; De OR denkt graag mee en wil input leveren op verschillende, voor collega’s en de organisatie, belangrijke onderwerpen. Deze worden in 2024 gebundeld in een manifest.

Denk hierbij aan: Een gezonde werkplek (roosterbeleid/werkdruk, agressie, vitaliteit en verzuim; Het (beter) gebruik maken van de kennis van onze collega’s; Het inrichten van één plek voor al je vragen.

De Ondernemingsraad gaat de komende maanden zeer intensief met deze onderwerpen aan het werk. Hiervoor zal ook bij de achterban informatie worden opgehaald en verwerkt. Uiteindelijk wordt het manifest in het najaar van 2024 gepresenteerd aan collega’s, de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht. Vanzelfsprekend houdt de OR de collega’s van de voortgang op de hoogte.

Heb je vragen en/of opmerkingen of wil je iets delen met de OR? Dat kan, neem gerust contact op via OR@aveleijn.nl of via 06-41421935.

Dromen over een reis naar familie in Turkije

Deze droom van Kaan bevatte twee grote uitdagingen: zijn vliegangst en zelfstandig reizen. Samen met gedragswetenschapper Marin deelt hij met ons hoe hem dit lukte

Overdenkingen

Mijn naam is Kaan en ik ben 27 jaar. Ik had een droom: mijn familie in Turkije bezoeken. Dat lijkt misschien niet moeilijk, maar ik heb last van vliegangst. Durf ik naar Turkije te vliegen? En zo ja, wat heb ik nodig om het ook werkelijk te doen en me tijdens de reis veilig te voelen?

De eerste stappen

De eerste stap was om met mijn begeleider in gesprek te gaan om aan te geven dat ik deze droom heb en uit te leggen waarom ik het eng vind. Bij dit gesprek was ook mijn gedragskundige Marin aanwezig. Eerst bespraken we de praktische zaken, zoals het vliegticket en vanaf waar je kan vliegen. Deze taak kon ik samen met mijn begeleider oppakken. De enige optie was om vanuit Düsseldorf te vliegen. Het verblijf in Turkije was geen probleem, omdat ik daar kon verblijven bij familie.

De uitdagingen

Hoe kom ik naar Düsseldorf; Dat was de eerste uitdaging. Wat heel fijn was, was dat mijn begeleider mij naar het vliegveld bracht. Dat scheelde veel spanning. We spraken af dat hij mij zou begeleiden tot aan de douane. Dit vind ik een spannend stukje van het reizen, omdat ik bang ben dat ze mij uit de rij halen. Ik kan zelf geen Duits, dus ik kan dan niet vertellen wie ik ben. Samen met de begeleiding heb ik daarom een document gemaakt in het Duits, waarin ik vertel wie ik ben en waarom ik naar Turkije wilde vliegen. Als ze me dan aan zouden houden, kon ik dit laten zien. Dat gaf mij rust.

Het was ook een uitdaging hoe ik de vlucht zou beleven. Ik zou een paar uur alleen in het vliegtuig zitten, met mijn vliegangst. In overleg met de gedragskundige besloten we dat ik een rustgevend tabletje kon nemen en naar mijn eigen muziek zou luisteren tijdens de reis.

Geland!

Mijn familie haalde mij op bij het vliegveld. Ik was in Turkije voor 3,5 week. Daarnaast wilde ik nog graag naar Istanboel en met een neef naar een voetbalwedstrijd. Maar 3,5 weken zonder begeleiding is voor mij best lang. Daarom belde ik regelmatig met mijn begeleider. Ik kon alles vertellen, en als ik ergens moeite mee had waren ze er ook voor mij. Ik vond dat een hele fijne oplossing, vooral omdat we hadden afgesproken wanneer deze gesprekken zouden zijn.

Al met al heb ik een hele mooie vakantie gehad met familie. Ik heb veel gezien, waaronder de grote stad Istanboel en de voetbalwedstrijd. En het was zó fijn om mijn moeder weer te zien en de rest van de familie. Ik heb dit maar mooi gedaan!

Toelichting Marin Mulder, gedragskundige de Wonde.

Kijken naar mogelijkheden kenmerkt woonlocatie De Wonde. Hierbij staat de relatie met de cliënt centraal; we voeren open gesprekken vanuit gelijkwaardigheid. Samen met de cliënt ontdekken we diens wensen en dromen en hoe we als begeleiders en gedragskundigen hierbij kunnen ondersteunen.

Stil staan

Ik ben gedragskundige bij De Wonde en werd betrokken bij de wens van Kaan, een van de cliënten, om naar Turkije te gaan. Hij wilde graag zijn familie bezoeken. Niet een wens waarvan je metéén zegt: ‘Natuurlijk doen we dat.’ Maar wel een waarvan wij zeiden: ‘Laten we goed kijken wat zijn wens is, wat erachter zit, wat hij zelf kan, wat hij nodig heeft en waarin wij hem kunnen ondersteunen.’ Eerst even stil staan bij de daadwerkelijke vraag.

Concrete stappen

In gesprek met Kaan en de begeleider ontdekten we welke momenten in zijn reis spanning of onduidelijkheid zouden kunnen geven. Hiervan maakten we kleine stapjes, zodat we concreet konden kijken wat nodig was. Hiermee hoopten we de kans op succes te maximaliseren.

We kwamen tot een paar duidelijke acties, zoals hem wegbrengen naar het vliegveld. Steeds weer stonden we stil bij wat Kaan zelf kon en hoe we ervoor konden zorgen dat we zo min mogelijk van hem over zouden hoeven nemen.

Uiteindelijk was bij elke stap wel een vorm van ondersteuning nodig. Samen met hem is het ticket geboekt, de begeleider die hem naar het vliegveld bracht is bij hem gebleven tot de gate en heeft met hem gefacetimed toen hij in de buurt van de douane was, voor hem het meest spannende stuk.

Loslaten en vertrouwen Kaan reisde alleen. Dat was voor hemzelf spannend, want hij reisde via Duitsland en sprak de taal niet. Maar het was ook spannend voor de begeleiders, want de enige optie was loslaten en vertrouwen. Het belangrijkste hulpmiddel voor Kaan was de brief die hij bij zich droeg, waarin in het Duits stond beschreven wie hij was, waar hij woonde en wat hij nodig had. Ook gaf hem houvast dat er facetime momenten waren ingepland, zodat hij wist dat er altijd iemand voor hem was.

Samenspel

Dit hele proces kon alleen maar goed verlopen door het goede samenspel tussen Kaan, de begeleider en de gedragswetenschapper. ‘Goed luisteren en kijken naar elkaar was onmisbaar, juist omdat je vooruit moet denken en moet ‘gokken’ wat de uitdagingen kunnen zijn. Ik ben er trots op dat dit zo goed gegaan is, maar bovenal op hoe het Kaan zelf gelukt is! Het is nogal wat: zo’n reis maken in je eentje’, aldus Marin.

Reflectie

Misschien inspireert de mooie reis van Kaan, en de manier waarop dit met hem mogelijk is gemaakt, jou. Welk element uit dit verhaal is voor jou juist wel of niet vanzelfsprekend?

Kun je daar nog in leren of juist anderen iets leren? Heb je daar in je werk nog iets mee te doen? Of op je locatie? Misschien kun je hierdoor een stap zetten die je eerder nog niet zette.

Een rouwbox ondersteunt

bij verlies

Verlies en rouw, vroeg of laat maken we het helaas allemaal mee. Dat geldt ook voor cliënten. Een verlieservaring heeft veel impact en er komen veel gevoelens

bij kijken. Als begeleider kun je je cliënt hierbij ondersteunen. Uiteraard door te luisteren en erover te praten, maar ook met iets tastbaars. Een mooi voorbeeld

hiervan is het maken van een rouwbox. We maakten hiervoor een speciale instructie. Die vind je hieronder. Kijk ook in het kwaliteitshandboek voor de handreiking ‘Rouwverwerking cliënten’.

Benodigdheden

1. Een stevige doos.

2. Verschillende items en methodes die kunnen helpen bij rouwverwerking, zoals:

• Sensorische materialen (bijvoorbeeld stressballen, zachte stoffen, fidget toys)

• Visuele stimulatie (bijvoorbeeld kaarsen, foto’s, gekleurde linten)

• Geluidsstimulatie (bijvoorbeeld rustgevende muziek, meditatie cd’s)

• Tactiele stimulatie (bijvoorbeeld aromatherapieoliën, massagehandschoenen)

• Creatieve materialen (bijvoorbeeld kleurboeken, schrijf- en tekenmateriaal)

• Informatieve bronnen over rouwverwerking en ondersteuning (bijvoorbeeld het wensenboekje, de website allesoverdedood.nl, vrijwilligersorganisatie Leendert Vriel)

• Praktische materialen (bijvoorbeeld een tandenborstel, telefoonoplader)

• Religieuze materialen (bijvoorbeeld een bijbel of ander religieus boek, een rozenkrant of gebedssnoer, gebedskaarten met inspirerende teksten en een afbeelding of beeldje van een heilige of spiritueel symbool)

Let op! Het is belangrijk om te onthouden dat rouwverwerking een persoonlijk proces is en dat niet alle items in de rouwbox voor iedereen geschikt zullen zijn. Het is raadzaam om ieder die de rouwbox wil gebruiken, aan te moedigen om zelf te kiezen welke items hem of haar het meest helpen. Zorg ervoor dat de inhoud van de rouwbox gevarieerd is en verschillende benaderingen van rouwverwerking ondersteunt.

Instructie: het maken van een rouwbox

1. Kies een geschikte doos, koffer of mand die groot genoeg is voor verschillende items. Zorg ervoor dat de doos stevig is en een deksel heeft, zodat de items veilig bewaard worden.

2. Verzamel een variatie aan items die kunnen helpen bij rouwverwerking en geschikt zijn voor algemeen gebruik. Overweeg de behoeften en voorkeuren van zowel cliënten, verwanten als medewerkers. (Zie lijst met benodigdheden.)

3. Plaats de items zorgvuldig in de box. Organiseer ze op een overzichtelijke en

toegankelijke manier. Houd rekening met de veiligheid en zorg ervoor dat eventuele losse onderdelen goed bevestigd zijn.

4. Voeg eventueel informatie of instructies toe over het gebruik van de verschillende items en hoe ze kunnen helpen bij rouwverwerking. Dit kan nuttig zijn voor ieder die de rouwbox wil gebruiken en meer wil weten over de beschikbare hulpmiddelen.

5. Sluit de box af met een deksel en zorg ervoor dat deze goed vastzit. Voeg eventueel een persoonlijke boodschap of een kaartje toe

om te laten weten dat deze rouwbox met zorg is samengesteld en ter ondersteuning dient.

6. Plaats de rouwbox op een toegankelijke locatie, zodat cliënten, verwanten en medewerkers er gemakkelijk bij kunnen wanneer ze het nodig hebben. Zorg ervoor dat de privacy en behoeften van de gebruikers altijd worden gerespecteerd.

Van HR-adviseur naar

Regisserend jeugd- en gezinsbegeleider

De carrièreswitch van collega Jorien Reints

Van een staffunctie naar het werken in het primaire proces; dat is de switch die collega Jorien Reints maakte. Na een carrière van 26 jaar als HR-adviseur, waarvan negen bij Aveleijn, besloot Jorien het roer om te gooien. Ze koos voor de studie Social Work en begon onlangs als Regisserend jeugd- en gezinsbegeleider Hengelo. Hoe haar droom werkelijkheid is geworden? Jorien deelt graag haar verhaal.

Beginnende droom

Jorien was HR-adviseur voor onder andere Kind, Jeugd en Gezin. ‘Ik draaide daar regelmatig diensten mee om te zien wat er speelt op de werkvloer, en zo was ik toegankelijk voor medewerkers.’ Jorien ontdekte dat dit niet alleen toegevoegde waarde had voor haar werk, maar ook iets raakte in haarzelf. Toen de functie Regisserend Jeugd- en Gezinsbegeleider werd geïntroduceerd binnen Aveleijn, werd Jorien betrokken bij de projectgroep. ‘Ik zat in de projectgroep vanuit HR, maar mijn interesse en vragen gingen ook de andere kant uit.’ Jorien zat bij sollicitatiegesprekken en vroeg de sollicitanten naar hun ambitie en competenties. ‘Wanneer ik hun mooie antwoorden en ervaringen uit de praktijk hoorde, dacht ik: dit is ook iets voor mij!’

Kleur bekennen

‘Bij HR had ik een superleuke functie binnen een fijn team, maar ik merkte dat ik directer van betekenis wilde zijn. Mijn hart klopte sneller voor de inhoud van de zorg. Ik voelde dat ik hier iets mee moest doen. Ik vond het best ingewikkeld om kleur te bekennen. Ik had nog een tijdelijke arbeidsovereenkomst en net een nieuwe HR-manager, maar vond het wel zo eerlijk om transparant te zijn. Mijn manager gaf mij de ruimte, zodat ik kon onderzoeken of werken in het primaire proces iets voor mij zou zijn ’ Een tijdje later begon Jorien aan de deeltijdopleiding Social Work, naast haar werk als HR-adviseur.

‘Ik was benieuwd naar de reacties van mijn collega’s en de managers die ik ondersteunde. Ik kreeg zoveel steun van hen! Als HRadviseur probeerde ik altijd uit te dragen dat

‘Ik merkte dat ik directer van betekenis wilde zijn. Mijn hart klopte sneller voor de inhoud van de zorg.’

Aveleijn een organisatie is die je steunt als je iets vanuit een passie wilt doen of bijdragen. Nu voelde ik het zelf ook echt.’

Jeugd heeft de toekomst

Vanaf het begin van de opleiding had Jorien de doelgroep Jeugd en Gezin voor ogen. ‘Als je relatief vroeg in het leven van een jeugdige samen met de ouders ‘de juiste dingen’ doet,

kun je echt van betekenis zijn. Ik vind het mooi om ouders te ondersteunen in hun opvoeder- en ouderschap en daarbij naar hun gehele systeem te kijken. Daarnaast zie je de ontwikkelingsfasen van kinderen; een jong kind vraagt heel wat anders dan een puber en hetzelfde geldt voor hun ouders. Die diversiteit en dynamiek maken het werk nooit saai.’

Tijdens haar opleiding liep Jorien stage bij ouder-kindhuis De Schubertstraat, een 24-uurslocatie waar opvoedingsondersteuning wordt geboden aan ouders met een verstandelijke beperking en/of een lage sociale redzaamheid en hun kinderen. Ook werkte zij met een regisserend jeugd- en gezinsbegeleider in een ambulante setting.

‘Het is zo waardevol om cliënten zelf te laten ervaren waar hun eigen kracht ligt. Ik begeleidde een tienermeisje met forse angstproblematiek. Ze durfde bijvoorbeeld de straat niet op. Maar ze had één grote liefde: dieren. Daar kon ik op inspelen met mijn hond (Anton) met verlatingsangst. Op een dag nam ik hem mee, om samen met het meisje te wandelen. Ik wilde haar een

mogelijkheid geven haar angst om naar buiten te gaan te overwinnen, waarbij zij de regie had: gingen we wel of niet, waar liepen we naartoe, wanneer gingen we weer terug. We zijn een uur op pad geweest. Door de steun die ze ervaarde van Anton aan de lijn lukte het haar om zich heen te kijken en zelfs voorbijgangers te groeten. Over veel dingen in haar leven had ze weinig controle, maar dit was een mooie succeservaring.’

Samen reflecteren

Naderhand keek Jorien er samen met het meisje op terug. ‘Ze besefte dat ze een grote stap had gemaakt. Ik vroeg haar tips te geven hoe je een hond met verlatingsangst kon ondersteunen. Vanuit haar eigen ervaring met angstgevoelens gaf ze antwoorden voor mijn hond, als een spiegel. Vervolgens kon ik invoelen wat zíj nodig had. Het raakte me dat ze zichzelf complimenten kon geven en haar gevoel kon verwoorden. Ze is enorm gegroeid.’ Uiteindelijk kreeg het meisje zelf een hondje, dat ook met haar mee naar school mocht. Jorien merkt op: ‘Groei geeft voldoening, maar soms is dit er niet of is het moeilijker te zien. Ook dat hoort bij het werk. Je moet het in de kleine dingen vinden.’

Adempauze

Naast haar studie werkte Jorien nog vier jaar als HR-adviseur bij Aveleijn. ‘Het was best een kluif om zo lang alles te combineren. Op enig moment werkte ik drie dagen op de HRafdeling, liep ik minimaal twee dagen stage en was ik in het weekend aan het studeren’, aldus Jorien. Aan het eind van de opleiding bleek dat teveel en laste ze een pauze in van een aantal maanden. ‘Dat vond ik best lastig te accepteren. Eerst zocht ik oplossingen om de opleiding tóch binnen de tijd af te ronden, zoals onbetaald verlof. Maar wat ik echt nodig had, was een adempauze. Daar stuurde mijn HR-manager dan ook op aan. Eenmaal op adem kreeg ik weer de energie en zin om af te studeren.’

Ontdekkingstocht

In 2023 is Jorien afgestudeerd. ‘Vervolgens ben ik ben rond gaan kijken; zie ik mezelf als hulpverlener, regievoerder, adviseur, behandelaar of anders? Ik heb veel gesprekken gevoerd binnen en buiten Aveleijn en meegelopen met collega’s op de werkvloer’, vertelt ze. Op een gegeven moment was er een vacature voor Regisserend Jeugd- en Gezinsbegeleider bij Ambulant Hengelo. Jorien werd gevraagd

te solliciteren. ‘Ik moest eerst even schakelen, omdat ik voor mijn gevoel nog op ontdekkingstocht was, maar ik realiseerde me ook dat juist deze functie de reden was geweest voor mijn loopbaanswitch. Ik ben het gesprek aangegaan en werd weer heel enthousiast voor deze functie. En toen kreeg ik de baan!’

Passie

Terwijl Jorien haar verhaal deelt, werkt ze slechts ruim een week als Regisserend Jeugden gezinsbegeleider. Wat haar nu al opvalt? ‘Ik bewonder de betrokkenheid en passie waarmee collega’s hun werk doen. Volgens mij kun je dat over elke locatie van Aveleijn zeggen. Collega’s zijn kritisch op hun eigen inzet en staan er voor open om met elkaar te leren en reflecteren.’

‘Zelf de betekenis voelen die ik anderen hoop te kunnen geven; dat wens ik voor mijn toekomst. En vooral dat cliënten en collega’s in het team dat gaan ervaren. Met elkaar in kleine stapjes van betekenis zijn: dat is belangrijk voor mij. En mijn ultieme droom? Ik zeg altijd: als ik later groot ben, wil ik als raadsonderzoeker bij de Raad voor de

Kinderbescherming aan de slag. Ik denk dat hierbij zowel mijn ervaring als HR-adviseur, als begeleider in het primair proces en de kennis vanuit de opleiding mooi samenkomen.’

‘Zelf de betekenis voelen die ik anderen hoop te kunnen geven; dat wens ik voor mijn toekomst.’

Ga het ontdekken!

Jorien vertelt hoe ze de switch heeft ervaren: ‘Het was spannend en ik heb me echt kwetsbaar moeten opstellen. Maar er is zoveel positiefs uit voortgekomen. En ik ben niet de enige met zo’n verhaal.’ Graag deelt ze een boodschap met collega’s die ook nadenken over een nieuwe stap of carrièreswitch: ‘Als HR-adviseur adviseerde ik collega’s wel eens om te kijken bij ‘Sterk in

je werk’ (Vitapleijn), wanneer zij ‘twijfelden’. Je kunt dan met een loopbaanadviseur laagdrempelig, zonder dat je organisatie dit weet, twee loopbaangesprekken voeren om te ontdekken wat je precies wilt. Wanneer dat meer helder voor je is en je meer stevigheid voelt, kun je misschien het gesprek aangaan met je manager. Daarvoor moet je wel de stap durven nemen, luisteren naar je gevoel en dat open gooien. Als je het voelt, ga het ontdekken!’

Betekenisvolle dag Haaksbergen

Handbeschilderd en herbruikbare boodschappentas

Gefröbelde sleutelhangers in vrolijke kleuren

De producten van Daglocatie Haaksbergen zijn te koop bij SV Bon Boys (Kolenbranderweg 11, Haaksbergen). Geopend op weekdagen tussen 10:00 en 15:00 uur. € 3,50 € 2,50 € 1,50

Wenskaarten in verschillende uitvoeringen

Jouw leven vol betekenis

Iedereen heeft dromen, wensen en talenten, maar deze laten uitkomen is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Dat is de eerste zin uit onze missie. We willen mensen met een verstandelijke beperking en/ of een lage sociale redzaamheid helpen om de volle rijkdom van het leven te ervaren.

Een leven waarin je van betekenis bent:

• omdat je er bent, door wie je bent, omdat je iets betekent voor een ander;

• omdat je iets bijdraagt door wat je doet.

Een leven waarin je betekenis ervaart:

• door te genieten van wat het gewone en het goede leven te bieden heeft;

• door leuke dingen te doen en ervaren, door mee te kunnen doen.

Polaroid Project

Er zijn in onze gemeenschap heel veel verschillende verhalen over hoe we vanuit een goede ontmoeting bijdragen aan betekenisvol leven. Vaak zien we dat geluk zit in de kleine dingen, in creativiteit, in bij elkaar zijn. Om hier meer over te leren vroegen we aan collega’s en cliënten: Wie of wat draagt bij aan jouw leven vol betekenis?

7 polaroidcamera’s reisden langs meer dan 45 locaties. Hier maakten zo’n 70 fotografen meer dan 350 foto’s van wat betekenis geeft in hun leven.

De dromenvangers zijn gemaakt door cliënten van Quick’20 in Oldenzaal.

De dromenvangers met foto’s waren onderdeel van de expositie op de Waardendag 14 november 2023.

Bekijk de evenementen voor de komende periode

1.) DAG VAN DE ZORG 12 mei

2.) UITSLAG CCR-C VERKIEZINGEN 22 mei

3.) VRIJWILLIGERSFEEST 29 mei Theaterhotel Almelo

4.) INNOVATOR CAFÉ 10 juni

5.) FINALE AVELEIJN’S GOT TALENT 22 juni Muziekkwartier, Enschede

6.) VOLLEYBALTOERNOOI MEDEWERKERS 14 Veldenjuni Webton Beach Twente