2 minute read
Hulplijn 1712 sensibiliseert rond
Grensoverschrijdend gedrag in sport en cultuur, helaas nog te vaak te actueel. Hulplijn 1712 wou met de campagne #kijknietweg een omslag realiseren. Een videogetuigenis van o.a. turnster Aagje Vanwalleghem moest de aanzet geven om de zwijgcultuur in sport en cultuur te doorbreken.
Advertisement
Doelstellingen
Het gebeurt dat atleten of acteurs/actrices psychisch of fysiek lastiggevallen worden binnen hun vertrouwde omgeving. Vreemd genoeg krijgt 1712 hier relatief weinig oproepen over. De barrières om de stap te zetten naar hulpverlening blijken nog te groot. Met de campagne '#kijknietweg' wou 1712 deze barrières verkleinen en/of wegnemen.
Aanpak
#kijknietweg - Laat grensoverschrijdend gedrag niet zomaar passeren. Met deze baseline startte 1712 zijn campagne om taboes, schuld en schaamte binnen de sport- en cultuursector bespreekbaar te maken. Er werden video’s gemaakt van bekende sporters en professionals uit de cultuursector die zelf getuigen of hun schouders mee onder het project zetten.
“Naar voren treden als slachtoffer terwijl alle omstaanders stil blijven, is het eenzaamste gevoel dat er bestaat” , stelt Anemone Valcke, actrice en ambassadrice van de campagne. Haar videogetuigenis en die van turnster Aagje Vanwalleghem en atlete Louise Carton moesten omstaanders en slachtoffers inspireren en moed geven om ook hun verhaal te durven vertellen.
Confronterende affiches maken de vergelijking tussen wegkijken van het probleem en met de neus op de feiten gedrukt worden. Deze affiches werden, in samenwerking met de Vlaamse Overheid, verstuurd naar duizenden sport- en cultuurorganisaties met de vraag om die op te hangen in kleedkamers en op andere zichtbare plaatsen.
Tenslotte werd er via social media een communitygevoel gecreëerd. De campagne riep elke vereniging, sporter, muzikant, actrice, … en bij uitbreiding iedereen op om de profielfoto op sociale media aan te passen of zelf een filmpje te posten met de boodschap #kijknietweg.
Resultaten
De campagne kreeg veel visibiliteit in verschillende media zoals VRTNWS, De Morgen en De Standaard. De affiches werden massaal opgehangen in sport- en cultuurorganisaties over heel Vlaanderen en de getuigenissen op zich lokten veel andere verhalen uit van collega’s die zich ‘heel erg alleen’ voelen. Het leidde tot actieplannen in beide sectoren.
Waarom zo’n straffe case?
“Ik vind de campagne sterk op verschillende vlakken: heldere boodschap, rake slogan, duidelijke call to action. Bovendien dragen de pakkende getuigenissen van de geloofwaardige ambassadeurs (o.a. Anemone Valcke en Aagje Vanwalleghem) bij aan de emotionele 'relatability' bij het publiek, wat cruciaal is bij elke goede campagne. Voorts vind ik dat de campagne ook goed crossmediaal werd uitgespeeld (o.a. via de socials van de ambassadeurs, affiches in verenigingen, web). Bovendien zit de earned media echt wel goed.”
De keuze van
Ben De witte - Online hoofdredacteur bij Vlaams Parlement
