SkateNL Magazine 49 Oktober 2025 by skatenlmagazine

HET MARATHONSEIZOEN

Document De Haan Westerhoff: hoe zorgvuldige planning de ploeg naar de top bracht

Bart Swings verwikkeld in een race tegen de klok

Marijke Groenewoud is nieuwsgierig naar de echte olympische beleving

Colofon

Hoofdredactie Eric Korver

Commercie Eric Korver

Fotograﬁe Neeke Smit, Jorn Holwerda

Glenn Wassenbergh

Vormgeving Studio Konijn

Medewerkers Rijcko Treep Natasja Weber

Lisa Deen

Druk Rodi Rotatiedruk BV

Oplage 20.000

Verspreiding Gratis via de ijsbanen en betere schaatsspeciaalzaken

Verschijning Maandelijks van oktober tot en met maart

Redactie 06-55866441

Mail info@skatenl.nl

Broers Jens en Melle van ’t Wout weer herenigd op het ijs

Spanning

De voorbije weken spraken we met veel schaatsers, zowel de besten van de wereld als de goedwillende krabbelaars. Op elk niveau was er een gemeenschappelijke factor: spanning voor het nieuwe schaatsseizoen. Of ze nu uitkeken naar de dag waarop de ijsbaan voor het eerst weer openging, of wat verder vooruit naar de eerste wedstrijden.

Voor de gewone liefhebbers is het heerlijk dat ze weer hun rondjes kunnen rijden op de lokale ijsbaan. Dat geeft mensen op een actieve manier plezier en ontspanning. Voor de toppers is de spanning net zo begrijpelijk. Er komt immers een olympisch seizoen aan.

De Spelen in Milaan – grofweg in de tweede en derde week van februari – werpen z’n schaduw al vooruit. Deze én vorige maand bezochten we vrijwel alle presentaties van de topteams en overal ging het toch steeds weer over één ding. De Spelen.

Logisch natuurlijk, want de Olympische Spelen zijn nu eenmaal groter dan welk ander toernooi ook, en natuurlijk niet alleen in de schaatssport. Wereldkampioen worden is prachtig, maar dat kun je zo ongeveer elk jaar. De kans op een olympische titel krijg je maar een paar keer in je loopbaan. Als je geluk hebt.

Vraag maar aan Joy Beune. Vijf wereldtitels inmiddels, maar ze wacht nog steeds op haar olympische debuut. Of aan Kjeld Nuis, die ook zo lang moest wachten op zijn eerste Spelen. Die werden voor hem ook wel meteen onvergetelijk, en datzelfde hoopt hij nu ook voor zijn vriendin Beune. Als ze zich plaatst, want ze geeft ronduit toe dat hele kwali catietoernooi in december spannender te vinden dan de Spelen zelf.

Dat zal voor meer rijders gelden. Vooral, of misschien zelfs wel alleen in Nederland, waar het niveau inmiddels zo bizar hoog is dat helemaal niemand zeker is van een plek op de Spelen. Je kunt Nederlands kampioen zijn, wereldkampioen zelfs, en dan toch nog naast de pot piesen. Hard, maar fair.

Daarom is het OKT – Olympisch Kwali catie Toernooi – ook echt iets om naar uit te kijken. Zóveel spanning, zóveel emoties. Er zijn verhalen van schaatsers die huilend in de auto zaten, alleen nog maar op weg naar Thialf. Dat zegt wel voldoende.

Uitgever

Korver Media

Langebuurt 41

1911 AT Uitgeest

T 06-55866441

E info@skatenl.nl

W www.skatenl.nl

Druk

Rodi Rotatie Druk

Visseringweg 40 1121AT Diemen

T 020-398 0808

werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

is geproduceerd

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Maar dat is december. Eerst krijgen we nog zoveel moois. De marathonschaatsers trappen weer af in Amsterdam voor een seizoen dat inmiddels een blauwdruk is van de voorgaande jaren. Geen nieuws onder de zon, of het moet de mooie voortzetting van de Vier van Noord-Holland zijn, de vierdaagse op de Noord-Hollandse ijsbanen.

De shorttrackers zijn al bezig. Zij werkten de eerste internationale wedstrijden af in Canada, en streden voorafgaand in eigen land om de verdeling van de plaatsen voor de World Tour. En ook daar werd het emotioneel.

De langebaanrijders volgen snel. Eind oktober, begin november is het NK Afstanden in Thialf. De eerste krachtmeting, de eerste indicatie van de verhoudingen. En wees ervan verzekerd: zij zijn net zo nieuwsgierig als wij.

Veel leesplezier!

ERIC KORVER Hoofdredacteur

Kjeld Nuis wil naar de Spelen, maar dit is zijn laatste kans

Bakje koffie met gevolgen; Isabel Grevelt en Michelle de Jong bij nieuwe ploeg

Haasjes in het roodwitblauw van de Nederlands

kampioen. ,,De

stap naar deze ploeg is op alle vlakken goed geweest

Christian Haasjes start het seizoen in Amsterdam in het roodwitblauw. Gevolg van de Nederlandse titel die hij pakte in zijn eerste seizoen bij De Haan Westerho . Maar om meer redenen kijkt hij tevreden terug op de vorige winter.

,,Het was een topjaar voor mij en voor de ploeg’’, windt Christian Haasjes (23) er geen doekjes om. ,,Bij mijn vorige ploeg Sprog viel het al

een

De overgang naar De Haan Westerho was voor Niels Overvoorde daadwerkelijk een stap die zijn leven veranderde. De Zuid-Hollander verkaste naar het noorden en heeft daar inmiddels helemaal zijn draai gevonden. Ook op het ijs.

Net als Christian Haasjes heeft Niels Overvoorde (29) er inmiddels een seizoen opzitten bij de ploeg, en ook hij oordeelt louter positief. ,,Supermooi seizoen’’, klinkt het stellig. ,,Ik heb persoonlijk echt wel een stap gemaakt en ook met het team hebben we mooie prestaties geleverd. Maar ik zie ook dat er nog genoeg ruimte is voor verbetering.’’ En hij verhuisde dus, van het ZuidHollandse Delfgauw naar Heerenveen. ,,Dat waren voor mij persoonlijk wel een hoop veranderingen’’, zegt hij met een lach. Na vier jaar schaatsen in dienst van Sportchalet Viehhofen was hij in sportief

beetje op zijn plaats, maar nu heb ik me echt kunnen ontpoppen tot een heel gevaarlijke klant. Doordat het WK inline heel laat viel, moest ik eerst even op gang komen, maar daarna hebben de ploeg en ik een fantastisch kunstijsseizoen gereden. Op natuurijs viel het voor mij allemaal net even niet op z’n plek, maar voor de ploeg wel.

’Gegroeid als schaatser en als mens’

Fantastisch jaar dus.’’ De jongste Haasjes trekt ook nog een mooie conclusie. Hij heeft, zegt hij, zich bij de ploeg als schaatser én als mens ontwikkeld. ,,Als schaatser ben ik completer geworden, niet meer de plakker van vroeger. En dat wil ik ook. Ik wil medebepalend zijn in een koers, wil verder denken en meezitten op de juiste momenten. En waar ik voorheen hóópte dat ik kon sprinten, is dat nu een móeten. Dan is het een luxe dat we in zo’n situatie ook nog eens kunnen inzetten op zowel Luc ter Haar als

mijzelf.’’ Zijn ontwikkeling is voor een belangrijk deel te danken aan de trainers Piet Hijlkema en Martin van de Pol, maar ook eigen verdienste. ,,Het is een combinatie’’, vindt Haasjes. ,,Zij hebben mij de tools gegeven, maar me losgelaten om mezelf als persoon te ontwikkelen.’’ En dan is er die groei als mens. ,,Ik ben me iets meer richting voorgrond gaan bewegen. Dat zit niet echt in mijn natuur, maar als je sprinter bent in een team hoort dat er wel bij. En dat heb ik geleerd, net als het nabespreken van een koers’’, legt hij uit. ,,Ik vind het soms moeilijk kritisch te zijn op mezelf, kritisch te zijn op anderen. Zie ook iets veranderen aan mezelf al snel als negatief. Maar ook dat heb ik geleerd. Kritisch zijn op elkaar is niet erg, want zo maak je elkaar beter. De stap naar deze ploeg is op alle vlakken goed geweest voor mij.’’

Niels Overvoorde: ’Zelf nu ook topteam’

opzicht wel toe aan een andere omgeving. ,,Na vier jaar weet je precies wat je hebt, maar dan verandert wel ineens álles. Andere ploeg, verhuizen, ander werk. Maar ik moet zeggen dat het hartstikke goed is bevallen.’’

Overvoorde beschouwt zichzelf als een stabiele kracht binnen de ploeg. ,,Ik denk wel dat ik één van de motoren ben in het team, iemand die altijd wel zijn werk kan doen. Maar bij deze ploeg ga je ook zelf zeker wel kansen krijgen.’’ Eerder reed hij al eens enkele jaren bij AB Vakwerk, het huidige Reggeborgh. ,,Daar waren de kopmannen bekend en wist je precies voor wie je ging rijden. Hier is het meer open, krijgt iedereen kansen.

Dat heeft voor mij persoonlijk nog niet tot heel korte uitslagen geleid, maar dat is zeker wel het doel voor de komende winter.’’ Als hij om zich heen kijkt, ziet hij ook dat zijn ploeggenoten een stap hebben gemaakt. Het zou, zegt hij, mooi zijn als dat zich straks ook vertaalt naar het ijs. ,,Ik hoop dat we het

laatste stapje kunnen maken naar de absolute topteams, hoewel ik er wel vanuit ga dat we daar inmiddels zelf ook al toe gerekend worden. Als we kunnen doorbouwen op de weg die we vorig seizoen zijn ingeslagen, dan kunnen we mooie dingen laten zien. Ja, dat geldt ook voor mezelf.’’

Niels Overvoorde: ,,Alles in mijn leven veranderde, maar ik moet zeggen dat het hartstikke goed bevallen is.’’

Sander Eitrem jubelt met de vlag als eerste Noorse Europees kampioen allround sinds Johann Olav Koss in 1991.

TROTSE SPONSOREN SCHAATSTEAM DE HAAN WESTERHOFF

Paul Olijve en Gert van der Wiel geven schaatsploeg structuur

Van helmsponsor naar hoofdsponsor

Ze hoeven niet zo nodig op de voorgrond. De nuchterheid die de schaatsers van het team De Haan Westerho kenmerkt, is ook van toepassing op de mensen áchter de schermen. Bij de start van het nieuwe seizoen nemen Paul Olijve en Gert van der Wiel desondanks de tijd te schetsen hoe zij naar de schaatsploeg kijken.

Soms is dat kijken zelfs even letterlijk. Paul Olijve (66), hoofdsponsor en manager algemene zaken, en nancieel manager Gert van der Wiel (64) stapten begin oktober nog in de auto, reden naar Erfurt en volgden de ploeg een weekend op de voet. ,,We denken dat we er heel goed op staan’’, concluderen de beide mannen. ,,Wat ik geweldig vind’’, vervolgt Olijve, ,,is de enorm goede sfeer. Viel me in dat weekend ook weer op. Het teammanagement met Piet Hijlkema, Martin van de Pol en Ingrid Dijkstra doet daar heel veel voor en daar heb ik echt veel respect voor. Ik weet het zelf hè, in een bedrijf met 210 mensen. Geen circus zonder clown, en dat moet je maar managen. En topsporters zijn ook nog eens allemaal egoïsten. Ik vind het knap.’’

In het pittoreske hart van Joure praat Olijve zoals hij altijd is: eerlijk, rechtdoorzee en met duidelijkheid hoog in het vaandel. In Van der Wiel heeft hij een prima partner gevonden. De twee hebben dezelfde visie op de wereld, en zeker ook op de

schaatsploeg. Van der Wiel werd een paar jaar terug benaderd. Hij lacht. ,,Ik was in Joure voorzitter van de Ballonfeesten en van de winkeliersvereniging, maar met schaatsen had ik niets. Maar mijn vrouw Aa e wel. En ondanks dat ik haar had beloofd een jaar niets te doen, vond ze dat ik ’ja’ moest zeggen toen Ingrid Dijkstra bij me kwam met Piet Hijlkema, onze oude buurman in Goingarijp.’’

Grondig

Van der Wiel pakte de zaken gelijk grondig aan. ,,Het moest organisatorisch echt goed staan. We zijn begonnen met de stichting een nieuwe structuur te geven, de contracten werden allemaal opnieuw bekeken. Ik ben belastingadviseur, dus het moet scaal wel allemaal kloppen. Dat was veel werk, maar nu steekt alles heel goed in elkaar. De schaatsers staan allemaal op de loonlijst, zijn verzekerd. Alles volgens het boekje.’’ Bleef alleen staan dat Van der Wiel zich afvroeg waarom hij in vredesnaam moest kijken naar schaatsers die honderd rondjes of meer reden. ,,Maar gaandeweg begon ik de tactiek te zien, het spelletje. En ja, dan word je net zo enthousiast als de rest. Ik zag ook wat die jongens ervoor moeten doen en dat gaf mij ook energie. In de herfst van 2021 woog ik nog 106 kilo, daar ging ik ook wat aan doen.’’ Hij ziet er inmiddels slank en getraind uit. Met een knipoog: ,,Ja, dat is wel gelukt.’’ Olijve is natuurlijk een man die al jaren

bekend is in en mét de marathonsport. Hij bouwde na een verzoek van – toen ook al –Ingrid Dijkstra mee aan de ploeg Windkr88, dat vervolgens De Haan Westerho heette en later door de betrokkenheid van zijn vriend Jan Anker uitmondde in het huidige Royal A-ware. ,,Uiteindelijk hebben we even niets gedaan, maar vervolgens kwam toch weer Ingrid bij me.

Zijn we met De Haan Westerho ingestapt als helmsponsor. Maar ja, dat groeit dan langzaam, ook omdat ik zelf dan weer meer wil doen. En hier zitten we dan toch weer als hoofdsponsor.’’

Liefhebbers

Hij vindt het mooi. Net als zijn vrouw Sita. Echte liefhebbers, die ook jaarlijks langs het parkoers staan op de Weissensee. ,,Daarom doen we ook veel. En als je iets terugkrijgt van mensen die warm zijn en er echt veel voor doen, dan doe je dat ook gráág.’’

Ze zien met genoegen hoe de organisatie steeds beter staat en kwalitatief steeds beter wordt. ,,Het werk van Piet Hijlkema is heel knap. Oog voor detail en hij kan uitstekend inschatten wat nodig is om beter te worden’’, vindt Olijve. ,,Als een nieuwe assistent nodig is, komt hij met Martin, iemand die vernieuwend is en dingen doet die hij zelf niet kan. Dat zie je niet vaak.’’ Olijve herkent dat uit zijn eigen bedrijf. ,,Ik heb altijd gezegd dat ik geen honderd Paul Olijves hoef, maar wel mensen die anders en beter zijn dan mij.

En dat doet Piet in de sport. Dan ben je goed bezig.’’

Grote lijnen

Waar Hijlkema werkt met zijn vierjarenplannen, kijken Van der Wiel en Olijve ook al naar de toekomst. ,,Wij hebben ook een plan. Dat loopt nog tot en met volgend seizoen. Na dat seizoen is er in principe geen hoofdsponsor meer’’, vertelt Van der Wiel. ,,Maar we hebben wel ideeën en daar hebben we over gesproken. Wat willen we? Hoe gaan we dat invullen? De grote lijnen hebben we, de rest moet nog ontwikkeld worden. Wat in vier, vijf jaar is opgebouwd, willen we in ieder geval niet verloren laten gaan.’’ ,,Het moet wél kunnen’’, stelt Olijve. ,,Want laten we eerlijk zijn, het gaat bij ons team niet meer om honderd euro. Ik vind dat er echt veel geld in omgaat. Maar wij willen ook graag dat de jongens krijgen wat ze nodig hebben. Ik zeg ook weleens tegen Piet: als ik wil dat onze monteurs zonwering ophangen, maar ik ze wegstuur zonder bus en zonder boormachine, dan kan dat niet. Dus als ze aangeven wat nodig is om een stapje extra te doen en het ligt binnen onze mogelijkheden, dan vind ik dat we dat moeten doen.’’ Lachend: ,,Zo is er de laatste jaren wel heel veel tussendoor gedaan. We hebben ook weleens gezegd dat de begroting er is om van af te wijken. Maar het is wel leuk en het geeft heel veel plezier.’’

Het schaatsteam van De Haan Westerhoff voor het seizoen 2025-2026. ,,De organisatie is gegroeid, maar staat inmiddels wel als een huis.’’ (Foto Herman van de Bunt)

Martin van de Pol ‘bokst’ met Ronald Haasjes. ,,Mats Stoltenborg is met zijn schaatsend vermogen echt een belangrijke factor in dit team.’’

Piet Hijlkema en Martin van de Pol bouwen volgens plan bij De Haan Westerhoff

Kracht uit het gewone

Piet Hijlkema kun je zonder aarzelen de architect van het succes van schaatsteam De Haan Westerho noemen. Martin van de Pol is sinds vorig seizoen de performance coach en samen scheppen ze een omgeving waarin de schaatsers van het team optimaal kunnen presteren.

Het is minder dan twee weken voor de o ciële start van het marathonseizoen als Piet Hijlkema en Martin van de Pol hun visie geven op verleden, heden en toekomst van de marathonploeg. Het achtdaagse trainingskamp in het Duitse Erfurt zit er net op, en het is een paar dagen voor de ‘oefenmarathon’ in Hoorn, waar nieuwkomer Mats Stoltenborg zijn debuut voor de ploeg meteen opluistert met een overwinning.

De Haan Westerho is in een paar jaar tijd naar de top van het peloton geslopen. Dat is geen toeval. Hijlkema heeft als hoofdcoach steeds alles zorgvuldig gepland. ,,Maar toch, je kunt van alles plannen, het moet uiteindelijk wel passen’’, stelt de Fries, die twee keer een vierjarenplan schreef. ,,Dat was om toch een stip aan de horizon te hebben. Waar sta je volgend jaar. Maar ook waar je staat over twee, drie, vier jaar. Dat is best heel ver weg, maar dit geeft dan wat houvast: waar wil je naartoe en wat heb je daarvoor nodig?’’

Hijlkema is vanaf het begin actief bij de ploeg, zelfs nog in eerdere fases onder andere namen. ,,Dit is voor mij nu het tiende jaar’’, becijfert Hijlkema. ,,Het eerste jaar had ik niet echt een plan, maar dan leer je dat je dat eigenlijk wel moet hebben. Dus ik heb een vierjarenplan gemaakt vóór corona en eentje ná corona. Dat eindigt dit jaar, maar we kijken alweer vooruit naar hoe een nieuw plan eruit moet zien. Overigens zijn die plannen een richtlijn. Het is niet in beton gegoten.’’

Schakel

Martin van de Pol is vooraf aan het afgelopen seizoen aangesloten, maar is in korte tijd uitgegroeid tot een onmisbare schakel. Eerder was hij werkzaam bij de damesploeg Van Ramshorst. ,,Maar dan word je benaderd, ga je in gesprek met Piet om te kijken of er een klik is en dan is het mooi de keuze te kunnen maken echt naar team van de Topdivisie Heren te kunnen gaan. Er stond echt al iets en ik werd onderdeel van dat team. Dat was voor mij een nieuwe ervaring, maar vanaf het begin loopt het goed.’’

In de afgelopen jaren vond De Haan Westerho de aansluiting met de top van het marathonpeloton. ,,In het begin ben je blij met een plek in de top tien. Daarna kom je iets dichter bij het podium’’, schetst Hijlkema. En vervolgens werd er gewonnen. Luc ter Haar werd Nederlands kampioen op kunstijs, net als Christian Haasjes, er werden Open Nederlandse titels gewonnen op de Weissensee en meerdere wedstrijden in de Grand Prix. Als Hijlkema kijkt naar de ploeg die er nu staat – met Mats Stoltenborg op de plaats van de gestopte Ronald Kruijer – is hij stellig. ,,Ik denk echt dat er vijf individuele toppers staan, die met elkaar een heel sterk team kunnen vormen. Natuurlijk begint het bij het individu, maar we merken gewoon elke training dat de jongens elkaar beter maken en uitdagen. Het zijn allemaal jongens die hebben gewonnen of het podium van dichtbij hebben gezien, jongens die veel nales hebben gereden op kunstijs en natuurijs. Dat zijn allemaal ervaringen die ze meenemen. We blijven wel kritisch, maar dat zijn de jongens zelf ook. Die kijken altijd waar ze zich kunnen verbeteren. Het is een goed stel.’’

Nieuwkomer

Mats Stoltenborg is dus de enige nieuwkomer in de Topdivisieploeg,

en hij zorgde meteen voor een mooie binnenkomer door de ’oefenmarathon’ in Hoorn op zijn naam te schrijven, nadat hij toch vorig jaar lang met fysiek leed kampte en uiteindelijk werd geopereerd. ,,Alles wijst erop dat Mats wel weer op zijn oude niveau is’’, stelt Van de Pol. ,,Hij is in ieder geval echt goed in orde en supergemotiveerd. En weet je, als Mats het op de rit heeft, zijn er maar twee van dat type rijders in het peloton. Hij en Jorrit Bergsma. En dan is hij met zijn schaatsend vermogen echt een belangrijke factor in dit team, zoals tot nu toe Ronald Kruijer dat was.’’ Het team kent bovendien veel verschillende typen rijders. Van de Pol: ,,Daarmee kunnen we zowel op kunstijs als natuurijs meedoen.’’ Hijlkema vult aan: ,,Het is een heel mooie mix. Christian Haasjes is Nederlands kampioen en lijkt al heel lang mee te doen, maar hij is nog hartstikke jong. Er zit nog heel veel rek in hem. En dan hebben we ook nog drie rijders bij de Beloften, zodat we een hele mooie trein van acht rijders hebben. Dat maakt ons wel trots.’’

Stabiel

Nu sinds dit seizoen De Haan Westerho van directeur Paul Olijve formeel de hoofdsponsor is geworden, lijkt ook een stabiele toekomst gegarandeerd. Hijlkema is blij met die ontwikkeling. ,,Het team groeit, de organisatie groeit en we proberen daarin een professionaliseringsslag te maken. Paul Olijve denkt daar heel goed in mee. Het is serieuze business met een stuk noordelijke nuchterheid. Ook hij staat voor hard werken, niet zeuren en duidelijkheid. Maar ook voor het familiegevoel dat we graag willen behouden, de cultuur in het team met heel veel respect voor elkaar.’’ Hij refereert aan het trainingskamp in Erfurt, waar Olijve aanwezig was, maar

ook nancieel manager Gert van der Wiel. ,,We reden een langebaanwedstrijd en dan zit de sponsor daar op een verder lege tribune. Maar hij ziet wel zijn team gaan. En de jongens zien hem. Dat hebben ze als heel jn ervaren. Zo maakten we een paar weken geleden nog een lange etsrit naar Buitenpost, waar Paul Olijve woont. Werden we daar dor hem en zijn vrouw in de huiskamer ontvangen met een geweldige lunch. Dat vinden wij mooi, maar dat vinden zij óók mooi. Daarmee blijft het heel gewoon, en ik denk dat juiste dat gewone één van onze krachten kan zijn. Zo bouwen we echt iets moois met elkaar.’’

Piet Hijlkema: ,, Het team groeit, de organisatie groeit en we proberen daarin een professionaliseringsslag te maken.’’ (Foto’s Herman van de Bunt)

Jeroen Janissen in moeilijke tijden op weg naar schaatsseizoen

De belangrijkste bijzaak

Praten over schaatsen met Jeroen Janissen voelt een beetje als praten over zaken die er eigenlijk niet meer toe doen tegen het licht van de ziekte die zijn vrouw Dieuwke trof. Dan is sport daadwerkelijk niet meer dan de belangrijkste bijzaak in het leven.

Voor even zag hij dat zelf ook zo, maar inmiddels is Janissen toch weer volop met schaatsen bezig. ,,Het is een goede uitlaatklep. Als ik op het ijs sta, kan ik even aan niets anders denken.’’

De maanden die Jeroen Janissen (28) en zijn kersverse vrouw Dieuwke beleefden zijn moeilijk in woorden te vatten. In april waren ze gelukkig, zorgeloos en was de bruiloft in zicht. Een week voor het jawoord kreeg Dieuwke een keiharde diagnose. Borstkanker. Sindsdien hangt er een schaduw over het prille geluk en draait het leven ineens vooral onderzoeken, chemo’s en de strijd voor genezing. Schaatsen? Daar zag Janissen aanvankelijk weinig ruimte meer voor. ,,Ik had echt het idee dat dat niet zou lukken. Geen tijd, geen energie, geen zin. Heb ik ook zo tegen Dieuwke gezegd, maar die zei dat we maar eens moesten kijken hoe

het ging. Achteraf heeft ze daar gelijk in gehad. En het gaat op dit moment best lekker. Schaatsen is soms ook gewoon een a eiding. Het is bij uitstek een sport waar je ook je hoofd bij nodig hebt, dan kan ik even aan niets anders denken. Op de ets merk ik dat ik minder makkelijk loskom. Maar het is een a eiding voor ons allebei, want dan kunnen we het ook even over iets anders hebben.’’

Aanloop

Dat Janissen weer op het ijs staat in de aanloop naar een nieuw seizoen was lang ook om andere reden geen vanzelfsprekendheid. Al eind vorig jaar was er sprake van dat zijn toenmalige ploeg Okay Fashion & Jeans zou stoppen en de zoektocht naar een oplossing was lang lastig. ,,Tot de Weissensee waren er eigenlijk heel wisselende signalen, maar juist daar kregen we te horen dat ook de alternatieven niet doorgingen.’’

samenwerking met Vreugdenhil, waardoor Janissen samen met Roel Boek is overgekomen van zijn oude ploeg, terwijl Joram Verkerk, Maikel Stam en Niels Immerzeel werden toegevoegd vanuit Vreugdenhil/VGR. Janissen is enthousiast. ,,De meesten van ons draaien al een tijdje mee in de marathonsport en dan merk je dat je elkaar allemaal al weleens bent tegengekomen. Dan heb je al een voorgeschiedenis met elkaar, leer je elkaar toch opnieuw kennen en merk je dat het heel goed klikt.’’

Janissen ziet ook hoe Okay/Vreugdenhil inmiddels al veel meer is dan een noodoplossing. ,,Absoluut, en wat dat betreft ook complimenten voor de sponsoren, die elkaar daarin echt gevonden hebben. Dan merk je dat marathonschaatsen een sport is die wordt gedragen door liefhebbers, en daar zijn zowel Edward van Dijk als Sicco Roukema goede voorbeelden van, maar ook Hendrik-Jan Achterhof en Edward Galesloot, die het andere damesteam steunen. De liefde voor het schaatsen bindt ons allemaal en dan staat er uiteindelijk toch weer gewoon een heel mooie organisatie.’’

Jeroen Janissen: ,,Je merkt dat marathonschaatsen een sport is die wordt gedragen door liefhebbers, en daar zijn zowel Edward van Dijk als Sicco Roukema goede voorbeelden van.’’ (Foto’s Neeke Smit)

Hoofdsponsor Edward van Dijk had tegenover Janissen laten weten hem niet te laten vallen. ,,Dat was echt heel jn en als je ziet hoe het uiteindelijk is gelopen, heeft hij dat ook fantastisch gedaan. Maar ik heb me ook wel afgevraagd hoe het verder moest als ik de enige rijder was. Alleen kan ik echt niets, het team is altijd ontzettend belangrijk geweest. Dat is vorig seizoen ook vaker gebleken. Gelukkig staat dat er ook nu weer: een leuk team.’’

Oplossing

De oplossing werd gevonden in

Met de ploeg wil hij rijden in de stijl die hen alle vijf het beste liggend. ,,Attractief en aanvallend. Misschien nog wel meer dan andere jaren. En dan hopen dat we af en toe een mooi resultaat kunnen meepakken.’’ Steun is er in ieder geval van thuis. ,,Ik merk dat Dieuwke erachter staat en mij stimuleert. Dat is ook goed voor

Sander Eitrem jubelt met de vlag als eerste Noorse Europees kampioen allround sinds Johann Olav Koss in 1991.

Het team Okay/Vreugdenhil voor deze winter: (vlnr) Yves Vergeer, Roel Boek, Maikel Stam, Niels Immerzeel, Joram Verkerk, Jeroen Janissen.

Michelle de Jong: ‘Als geroepen’

Voor Michelle de Jong is team Staan/CTS Group een reddingsboei geweest, daarvan maakt de Friezin geen geheim. Ze ging na vorig seizoen niet verder bij IKO-X²O en het zag er vervolgens even lastig uit. En zonder ploeg zitten in een olympisch seizoen wil niemand. ,,Dit team kwam echt als geroepen.’’

Michelle de Jong (26) beaamt dat haar situatie na het vorige seizoen even penibel was. ,,Je gaat een contract aan voor twee jaar tot en met de Spelen. Alle teams leggen rijders vast tot en met Milaan en willen dan niet te veel meer schuiven. Dat is logisch. Ik kon alleen hopen dat er nog iets vrijkwam.’’

Ze heeft geen spijt van haar breuk met IKO-X²O. ,,Nee, die keuze hebben we van

beide kanten gemaakt. Het liep stroe es. Bij mij was het gevoel er niet meer, en dat is natuurlijk iets heel persoonlijks. Maar ik had niet het idee dat ik daar nog echt beter kon worden dan ik ooit was geweest. En dat wil je natuurlijk wel. Daarvoor moet je je goed voelen en in evenwicht zijn. Klinkt misschien wat zweverig, maar zo is het wel.’’

Ze kende ook de consequentie. ,,Want dan sta je in één keer met lege handen en is de vraag wat te doen. Op dat moment kwam Ian Steen met zijn plan, dat op dat moment ook nog niet meer was dan dat. Een plan. Want er was verder nog niets. Maar het groeide snel. Er kwamen sponsoren bij, kwamen rijders bij, en ook Isabel Grevelt. Dat was mooi, want wij wilden heel graag samen trainen, ook al kenden we elkaar nog niet heel goed.

Maar als je ziet wat voor niveau we nu in de trainingen laten zien, dan is dat echt super.’’

Ze is wel weer herenigd met Hein Otterspeer, bij Reggeborgh zo lang haar teamgenoot. ,,Ja, dat is wel heel jn. Hein en ik hebben drie jaar samen getraind, zijn zelfs nog samen naar de Spelen in Beijing geweest. We kennen elkaar dus goed, maar de rolverdeling is nu natuurlijk wel anders. Ik vertrouw echt op Hein. We

Isabel Grevelt:

DBakje koffie met gevolgen: nieuw team

Staan/CTS Group

Het beruchte ’zwarte gat’ gaat voorbij aan Hein Otterspeer. De voormalig topsprinter van schaatsteam Reggeborgh heeft al snel na het einde van zijn loopbaan voldoende om handen. Oorzaak: een bakkie koffie met schaatstrainer Ian Steen. De twee vonden elkaar in een oogwenk, zijn inmiddels beste maatjes en staan aan het roer van een nagelnieuwe schaatsploeg: Staan/CTS Group. Voornaamste uithangborden zijn Michelle de Jong en Isabel Grevelt.

hebben dezelfde visie op techniek en alles, voelen elkaar goed aan.’’

Die aanwezigheid van Otterspeer, Grevelt als trainingspartner; het zijn dat soort zaken die De Jong aanspreken. ,,Absoluut. Je hebt mensen om je heen nodig waarmee je op één lijn zit. Als je moet gaan omdenken of aanpassen, dat werkt niet als je het beste uit jezelf wilt halen. Nu gaat het allemaal heel soepel en dat zie ik terug op het ijs. Ik ben nog niet op het niveau waar ik ooit was, maar na al het blessureleed en de wisselingen kan dat ook eigenlijk nog niet.’’

Maar De Jong is al wel zo ver dat ze weer olympische ambities koestert. ,,Absoluut’’, zegt ze met een lach. ,,Die had ik al wel, maar nu voelt het een stuk realistischer. Natuurlijk moet ik echt wel het koppie erbij houden. Ik kan nog veel beter dan ik heb laten zien in één wedstrijd.’’

Michelle de Jong: ,,Je hebt mensen om je heen nodig waarmee je op één lijn zit.’’

(Foto Neeke Smit)

’Heb mezelf weer gevonden’

e weg van Isabel Grevelt in de schaatswereld had de laatste jaren meer weg van een achtbaan. Het talent uit NoordHolland werd van links naar rechts geslingerd, ging hard en dan weer langzaam. Maar met de aansluiting bij team Staan/CTO Group van Ian Steen en Hein Otterspeer keert de rust terug. ,,Ik heb mezelf weer gevonden’’, zegt ze stellig.

Dat impliceert meteen dat ze zichzelf ook een tijdje kwijt is geweest. Niet eens heel verwonderlijk. Isabel Grevelt is bij uitstek een gevoelsmens, en als het aan die kant niet goed zit, wordt het lastig. Bij Essent merkte ze vorig seizoen dat de match er niet was. ,,Ik had daar gewoon niet het goede gevoel’’, vertelt ze. ,,Alles was top geregeld, heel professioneel en geen kwaad woord daarover, maar ik voelde me niet jn en dat ging ten koste van de prestaties. Klinkt misschien gek, maar sommige dingen kun je niet uitleggen. Daarom heb ik besloten daar te stoppen en het seizoen te vervolgens bij Team Novus. Daar had ik eigenlijk

kunnen blijven, maar ook daar merkte ik dat het niet helemaal was wat ik zocht. Deze nieuwe ploeg kwam voor mij op het perfecte moment.’’

Staan/CO Group is de volgende halte na een woelige periode waarin ze als rijdster van het gewest Fryslân doorbrak, een Nederlandse titel pakte, de World Cups reed en naar het WK mocht. Dat bracht haar uiteindelijk bij Essent. Grevelt lacht. ,,Ik had altijd wel een mening over mensen die vaak wisselden van ploeg. Daar kon je dan naar mijn idee de chaos vanaf lezen. Maar daar kom ik op terug. Ik heb geleerd van de afgelopen tijd. Soms is het ook gewoon zoeken naar de juiste match.’’ Die denkt ze nu gevonden te hebben, zeker ook door de aanwezigheid van Ian Steen, die ze al een tijdje kent. ,,Ik heb eerder bij hem in de ploeg gezeten toen hij assistent was bij het gewest Fryslân. Hij heeft een heel warme persoonlijkheid. Niet dat andere trainers dat niet zouden hebben, maar ik merkte dat hij ook precies de dingen zei waar ik achter stond. Uiteindelijk moet je de overtuiging hebben dat je het samen kan doen.’’ Kortom, Steen raakte de juiste snaar bij

Grevelt. ,,Ja, naast het vertrouwen dat hij me geeft. Dat wil je natuurlijk het liefst uit jezelf halen, maar op het moment dat je dat zelf net even wat minder hebt is het jn als er iemand is die goede bevestigende woorden kan zeggen

goed, ik zie dat ook terug op het ijs. Ik kijk echt weer met vertrouwen naar het seizoen.’’

en dat zelf ook gelooft.’’ Grevelt beseft dat ze opnieuw niet de makkelijkste weg kiest. ,,Nee, ook nancieel gezien niet. Maar de ploeg is inmiddels al veel verder dan ik ooit had gedacht. Ik was voorbereid op een jaar waarin ik zelfs mijn eigen kleding zou moeten meenemen, maar kijk waar we nu staan. We hebben echt een heel leuk team, het gevoel is

Isabel Grevelt: ,,Deze nieuwe ploeg kwam voor mij op het perfecte moment.’’ (Foto Neeke

Smit)

Presteren kun je leren!

‘Er zijn meerdere wegen die naar Milaan leiden.’

SeSa Groep is sinds seizoen 2022-2023 trotse sponsor van Team IKO X2O. Algemeen directeur van de SeSa Groep Armand van Bercheycke en oprichters van Team IKO-X2O Martin en Erwin ten Hove tekenden een sponsorcontract voor vier jaar, tot en met de Olympische Winterspelen van 2026 in Milaan.

Team IKO X2O kenmerkt zich door de persoonlijke benadering en een eigen maatwerkroute voor sporters en sponsoren. Afgesproken kernwaarden als vertrouwen, plezier, ontwikkeling en kwaliteit vinden plaats in een veilige omgeving zodat de sporter maximaal kan presteren. Het zijn dezelfde waarden waar de SeSa Groep voor staat.

De SeSa Groep bestaat uit de bedrijven; SPV, SOBA Security Opleidingen, Safetech P&R Groep, SoSecure, House of Investigations, Exapol en Security Management. Elk bedrijf werkt volledig zelfstandig met een gemeenschappelijk doel: Nederland veiliger te maken.

Samen werken aan een veiliger Nederland

Omdat een groot deel van onze corebusiness bestaat uit opleiden, trainen en coachen is de link met Team IKO X2O snel te leggen want: presteren kun je leren!

Vanuit de SeSa Groep bieden we bedrijven en instellingen op maat gemaakte opleidingen en management- en organisatieondersteuning op het gebied van beveiliging aan. Zo werken we, net als Team IKO X2O, als groep samen aan individuele topprestaties.

Wil jij ook werken aan een veiliger Nederland? Of wil je weten hoe we jouw organisatie kunnen adviseren op het gebied van security & safety? Kijk dan op www.sesagroep.nl bij onze verschillende bedrijven.

SeSa Groep: Laten we samen werken aan een veiliger Nederland!

Bart Swings hoopt op tijd fit te zijn om Spelen te halen

Race tegen de klok

Hij is het natuurlijk gewend, Bart Swings, om te rijden tegen de klok. Maar diezelfde klok is in dit geval op een andere manier zijn vijand. De aimabele Belg overkwam wat je niet wilt in de aanloop naar een olympisch seizoen. Hij raakte geblesseerd, aan de rechterknie. En dan is het opeens een race tegen de klok om op tijd t te zijn om straks in Milaan zijn olympische titel op de mass-start te kunnen verdedigen.

te kunnen schaatsen’’, stelt Swings. De kwaal is simpel gezegd een chronisch ontsteking op een pees in zijn knie. ,,En dat doet vooral pijn als ik in de hoeken zit. Met skeeleren is dat deze zomer nog net gegaan, maar op de schaats zit ik dieper en komt er meer druk op de benen. Dat lukt gewoon niet. We bekijken nu volop wat de opties zijn om die knie weer in orde te krijgen.’’

terugvallen. Maar ja, de vraag is wanneer het moment komt dat ik de knie weer kan belasten, wanneer de behandelingen aanslaan en ik echt met de voorbereiding op het seizoen kan beginnen.’’

Sterker

dan nog niet op mijn best te zijn, kan me ook plaatsen door slim mee te koersen.’’

Realistisch

Bart Swings is altijd realistisch en open, en dat is deze keer niet anders. Ja, het is een race tegen de klok, beaamt hij. Een race tegen de tijd misschien wel. ,,Op 15 november is de eerste World Cup en dan moet ik t genoeg zijn om normaal

Hij is, erkent Swings, op zo’n twee maanden van die eerste wereldbeker meer aan het revalideren geweest dan aan het prepareren. ,,Zo is het precies. Ik ben nu echt niet heel hard aan het trainen. Dat gaat niet.’’ Hij blijft hoop hebben dat het goed komt. ,,Ja, ik geloof daar zeker nog in. En als de dag komt dat het met de knie beter gaat en ik echt weer kan beginnen met echt werken, dan kan het snel gaan. Ik heb een heel grote basis waarop ik kan

Bart Swings in actie voor België. ,,Oktober is een heel belangrijke maand. Op 15 november moet ik op een degelijk niveau staan.’’

Swings kreeg tijdens zijn behandeling een injectie om het herstel te bespoedigen. ,,Het zou ongeveer drie tot vier weken duren voor er verbetering merkbaar was, en het was niet eens zeker of dit zou aanslaan. Maar ik heb nu wel het gevoel dat het allemaal sterker wordt en ik hoop dat dat zich doorzet.’’ Hij sloeg het trainingskamp van zijn ploeg IKOX²O Badkamers in het Spaanse Calpe over. ,,Daar zouden we voornamelijk etsen en dan heb ik er meer baat bij twee weken door te trainen in België. Ik zag daar elke dag mijn fysio waarmee ik al de hele zomer in België heb gerevalideerd, en was daar aan het werk met krachttraining en op de crosstrainer. Elke week telt nu gewoon. Op 15 november moet ik op een degelijk niveau staan.’’ In België is de uitzending van Bart Swings naar de Spelen helemaal geen issue. Swings is daar natuurlijk het onbetwiste uithangbord van de schaatssport, en een zekere factor voor de Spelen. Maar ook de Belg moet voldoen aan de olympische plaatsingseisen, en die zijn, vertelt hij, allemaal gekoppeld aan presteren in de wereldbeker. Ook op de massastart, het onderdeel waarop Swings in Beijing spectaculair goud veroverde. ,,Ik moet na de eerste vier wereldbekers bij de eerste 25 staan’’, legt hij uit. ,,In Salt Lake City start ik in de A-groep. Als ik daar dan in blijf, ziet het er heel goed uit. Maar die eerste is dus wel de belangrijkste. Ik hoef

Swings zou zich normaal gesproken richten op de massastart, ploegachtervolging, vijf kilometer, tien kilometer en 1500 meter. Maar hij geeft nu al aan dat wat hem betreft de massastart en de ploegachtervolging de belangrijkste onderdelen zijn. ,,Ik moet door de knie op dit moment gewoon realistisch zijn. Uitkomen op de individuele afstanden hangt gewoon helemaal af van hoe snel mijn knie weer normaal functioneert. Ik zou natuurlijk heel graag ook nog de vijf kilometer rijden, maar daar sta je ook niet zomaar aan de start. En als het echt tegenzit, mag ik misschien al heel blij zijn als ik kan uitkomen op de massastart.’’ Letterlijk extra pijnlijk is dat Swings in zijn loopbaan eigenlijk nooit geblesseerd is. ,,Klopt’’, beaamt hij met een zucht. ,,Dit is de eerste keer dat ik echt geblesseerd ben. En volgens de specialisten is het dan ook nog eens één van de meest frustrerende blessures, die moeilijk onder controle te krijgen is. Dat blijkt. Maar ik blijf werken, blijf erin geloven. De komende weken zijn cruciaal. Oktober is een heel belangrijke maand.’’

Natuurlijk is het te hopen dat Bart Swings zijn olympische titel mag verdedigen, de titel die toch veel in zijn leven veranderde. ,,Klopt, maar het mooiste vind ik nog wel dat ik nóg meer van de sport ben gaan genieten. Topsporter zijn is echt een voorrecht en die olympische titel is de kroon op het werk dat ik al die jaren heb verzet. Dag in dag uit doe ik met heel veel plezier de dingen die ik mag doen. Tja, alleen het laatste hal aar is anders.’’

Bart Swings aan de boorden van de Maas. ,,Dit is de eerste keer dat ik echt geblesseerd ben, en volgens de specialisten is het dan ook nog eens één van de meest frustrerende blessures.’’ (Foto’s Neeke Smit)

Jeroen Janissen belandde op een podium in een stad waar hij helemaal niet had willen zijn. De rijder van Okay/Interfarms had in zijn planning een bezoek aan Thialf opgenomen, wilde het NK Allround rijden. Het werden uiteindelijk de natuurijsmarathons in het Zweedse Luleå, een keuze die beloond werd met winst in het klassement van de Grand Prix op natuurijs.

eroen Janissen belandde op een podium in een stad waar hij helemaal niet had willen zijn. De rijder van Okay/Interfarms had in zijn planning een bezoek aan Thialf opgenomen, wilde het NK Allround rijden. Het werden uiteindelijk de natuurijsmarathons in het Zweedse Luleå, een keuze die beloond werd met winst in het klassement van de Grand Prix op natuurijs.

Daarom schiet Jeroen Janissen ook in de lach als hem gevraagd wordt hoeveel waarde hij hecht aan dat klassement. ,,Had je dat aan het begin van het seizoen gevraagd, dan had ik gezegd eigenlijk geen. Maar mijn overwinning op de Weissensee heeft alles veranderd. De wedstrijden daarna reed ik ook hartstikke goed, en dan ben je ineens leider in het klassement.’’

door Eric Korver

Janissen ging in overleg met trainer Ron Neymann. Resultaat? Er ging een streep door het NK Allround en er werden tickets geboekt naar Luleå. ,,Maar op dat moment heb ik ook wel gezegd dat het voor mij dan echt een doel werd om dat oranje pak te veroveren’’, verklaart Janissen, die ook volgend seizoen uitkomt voor Okay/Interfarms.

Kjeld Nuis op zomerijs in het groen van Reggeborgh. ,,Het staat voor mij vast dat ik bij deze ploeg mijn loopbaan ga afsluiten.’’

Kjeld Nuis maakte twee heel

Kjeld Nuis wil graag samen

Jaar van de

nale helemaal gebriefd’’, vertelt Janissen. ,,Zij heeft Excel erbij gepakt en alle mogelijkheden berekend. Als bepaalde jongens wonnen wist ze hoe ik moest eindigen, als die jongens tweede werden wist ze hoe ik moest eindigen. Als ze derde werden, nou ja, je snapt het. En ik wist natuurlijk zelf wel dat ik sowieso top tien moest rijden om Haasjes in te halen.’’

Geen pijn

succesvolle Spelen mee, waarbij drie gouden medailles de klinkende oogst vormden. Is de honger daarmee gestild? Nee. Nuis is er álles aan gelegen er straks ook in Milaan bij te zijn. In de aanloop zorgde hij in ieder geval al voor een opmerkelijk feit door het wederzijdse commitment met zijn ploeg Reggeborgh vast te leggen in een ’contract voor het leven’.

Een pak dat hij in Zweden echter al snel kwijtraakte aan Christian Haasjes. Maar dat het oranje voor de man van Team Sprog geen blijvertje zou worden, was meteen duidelijk. Haasjes rijdt uit geloofsovertuiging niet op zondag, en dat was precies de dag van de Grand Prix nale. Daarin lag dus opeens alles open. Ook voor Janissen. Die kon echter een zakjapanner meenemen op het ijs, want dat er veel gerekend moest worden stond vast. ,,Mijn vriendin heeft me de avond voor de

Geen pijn

Janissen wist wat hem te doen stond. ,,Rijden met een oog in mijn achterzak en continu alert zijn. Er kon bijvoorbeeld ook geen groepje wegrijden met daarin Daan Gelling of Luc ter Haar. Dat zou meteen lastig zijn.’’ Maar hij zag hoe er vier mannen ontsnapten die hem geen pijn konden doen: Gary Hekman, Niels Overvoorde, Maikel Stam en Homme Jan de Groot. ,,Prima. Dat was prettig, maar nóg moest ik opletten.’’

Hoe dat tot stand gekomen is, en hoe dat ’voor het leven’ er dan precies uitziet, levert een brede grijns op bij Kjeld Nuis. ,,Tja, hoe krijg je verkering? Met z’n tweeën.’’ Wat serieuzer: ,,Ik heb heel lang bij Jac Orie geschaatst en op een gegeven moment voelde ik dat als ik nog eens wilde overstappen, ik dat dan moest doen. Nu rijd ik alweer vijf jaar bij Reggeborgh en ik zie mezelf nu niet meer overstappen, ook al zou ik een goed aanbod krijgen om dan nog een jaar of twee ergens anders te rijden. Ik heb het hier fantastisch naar mijn zin, heb een goede klik met Gerard van Velde, heb geweldige teamgenoten. Dan staat voor mij vast dat ik hier mijn loopbaan ga afsluiten.’’ En dat werd dus vastgelegd in dat bijzondere contract. Natuurlijk met een knipoog naar wielrenner Wout van Aert, die een jaar eerder zo’n contract tekende bij Visma-Lease a Bike. ,,Klopt’’, erkent Nuis, ,,maar buiten het feit dat we allebei een Red Bull helm dragen, heb ik daar verder niets mee te maken. Ik vind het mooi dat ik in ieder geval de eerste ben in het schaatsen die op deze manier een contract afsluit.’’

Maar dat contract voor het leven kan ook worden doorgetrokken ná die loopbaan. ,,Ook daarover hebben we met elkaar gesproken, we hebben gebrainstormd, maar al snel was de conclusie dat ik wat ik doe het allerleukste vind. Ze weten dat daar mijn passie ligt, voelen de motivatie als ik erover praat. En dus vertelden ze me dat ik lekker moest schaatsen en als ik het niet meer wil of niet meer kan, gaan we weer praten. Zo staan we er beide in en dat geeft megaveel rust.’’

Laatste kunstje

Maar de ontwikkelingen waren uiteindelijk gunstig voor Janissen, die met een achtste plaats uiteindelijk zes punten voor Haasjes bleef. ,,Vorig jaar was ik al blij met mijn derde plaats in het klassement van de Marathon Cup. Daar heb ik toen nog echt voor gereden. Maar dat ik nu echt een klassement win, dat vind ik echt wel heel vet. En dan nog op natuurijs. Ik zag mezelf nooit echt als een natuurijsrijder, maar ik denk dat inmiddels wel duidelijk is dat van de top vijftien op kunstijs ook vrijwel iedereen goed meekan op natuurijs. We zijn allemaal heel allround geworden. En om dat lijstje aan te voeren is wel heel gaaf.’’

Jeroen Janissen blij op het podium. ,,Dat ik nu echt een klassement win, dat vind ik echt wel heel vet.’’ (Foto Timsimaging/ Neeke Smit)

Nuis heeft de Spelen in Milaan steeds beschouwd als zijn laatste kunstje. ,,Daarvoor sluit je een vierjarig contract af, wat al megalang is in het schaatsen. Dat is de stip op de horizon, het grote doel. En als ik eerlijk ben ga ik zo’n groot doel niet meer halen. Dat is niet realistisch. Frankrijk 2030, net als Joy, dat is gewoon veel te ver. Dat wil ik ook helemaal niet, want die gasten komen eraan. Ik wil wél die strijd aangaan met mezelf om te zien hoe lang ik dit kan volhouden, hoe lang ik die jongens kan bijhouden en hoe lang ik meekan met de

met Joy Beune naar de Spelen laatste kans

besten van de wereld. Daar geniet ik dag in dag uit van.’’ Zijn criteria om door te gaan zijn voor Nuis heel helder. ,,Het is simpel; ik wil me met de besten van de wereld kunnen meten. Dat houdt in voor mijn land uitkomen, WK’s rijden, podiumplekken halen en medailles winnen. Dat staat voor mij gelijk aan mezelf blijven verbeteren, want als dat niet lukt haal ik dit niet meer. En afgelopen jaar lukte dat wel, in ieder geval op de 1000 meter in Heerenveen. Dus ik hoop dat dit jaar ook te doen op de 1500 meter.’’

Vrijheid

Op 10 november viert Kjeld Nuis zijn 36e verjaardag, maar van Milaan als ’laatste kunstje’ wil hij niets meer weten. ,,Dat is veranderd, ja. Ik vind dit nog steeds superleuk en er is meer dan alleen maar een heel grote wedstrijd. Ik wil gewoon de schaatssport beleven zolang ik kan. En zolang ik me kan meten met de besten van de wereld. Daar geniet ik van en dat wil ik zo lang mogelijk rekken.’’ In dat nieuwe contract is dus ook geen einddatum opgenomen, wat Nuis de vrijheid geeft

zelf te beslissen over het moment waarop hij het mooi geweest vindt. ,,Dat kan ik op elk moment zeggen. Ja, mij kennende is dat waarschijnlijk al na de eerste World Cup, haha. Nee, maar het is gewoon jn die vrijheid te hebben. Maar op dit moment is dat helemaal niet aan de orde. Ik sta er supergoed voor, heb de lijn van vorig jaar gewoon doorgetrokken en een allout VO2 Max test in juni wees dat ook uit. Dat is gewoon één mop. Ik dacht echt ‘fuck, ik ben beter dan ooit’.’’

Dat is nodig ook als Nuis nóg een wens wil verwezenlijken, namelijk samen met vriendin Joy Beune naar de Spelen gaan. ,,Daarvoor is dit echt de laatste kans. Dat geeft me absoluut nog extra motivatie. Samen naar de Spelen, dat zou ontzettend mooi zijn en ook nog wel een beetje romantisch. Als ze zich wel had geplaatst voor Beijing, dat was niks geweest. Elke dag met een schot ertussen, mondkapjes, neusdingen. Dat was gewoon helemaal niet gezellig, had niks te maken met hoe het in Pyeongchang was. Dus ja, ik zou het heel mooi vinden dat samen te beleven.’’

Kjeld Nuis: ,,Ik wil die strijd aangaan met mezelf om te zien hoe lang ik dit kan volhouden, hoe lang ik me kan meten met de besten van de wereld.’’ (Foto’s Neeke Smit)

GLOVE CUTPROOF Ook in zwart leverbaar

NIEUW! LEG-ANKLE PROTECTOR 2 in 1

Een reis waar je elke dag wakker wordt op een nieuwe bestemming. Een reis die je alles laat voelen, beleven en proeven. Vol onvergetelijke momenten. Een ervaring waar je rustig de tijd voor neemt. Gun jezelf die ultieme vakantie.

Gun jezelf een Holland America Line cruise.

7 nachten

Noorse fjorden met Sognefjord

- Rondreis Rotterdam

- Schip: Rotterdam

- 31 mei; 28 juni* 2026

Vanaf €1.599,-* p.p.

14 nachten

- Rondreis Rotterdam

14 nachten

Baltische Staten

- Rondreis Rotterdam

• Elite drankenpakket upgrade

• Premium wi pakket upgrade

• Diner(s) in specialiteitenrestaurant

- Schip: Nieuw Statendam

- 30 mei 2026

Britse Eilanden Vanaf €2.999,- p.p.

- Schip: Nieuw Statendam

- 27 juni 2026

Vanaf €3.479,- p.p.

Boek voor 31 oktober een cruise op basis van volpension, inclusief:

• Tegoed voor excursie(s)

• Crew Appreciation

• Tot $300 boordtegoed p.p.

Neem contact op met onze reserveringsafdeling via 00800-18731873, kijk op hollandamerica.com of contacteer je reisspecialist.

Joy Beune tegen de achtergrond van het cruiseschip Rotterdam. ,,Ik vind het kwalificatietoernooi vaak spannender.’’ (Foto’s Ruben Bleichrodt)

Joy Beune verlangt naar olympisch debuut

Die ene ontbrekende medaille

Je kon de afgelopen maanden weinig bladen en kranten openslaan zonder ergens de blonde krullen en stralende lach van Joy Beune tegen te komen. De topschaatsster van IKO-X²O Badkamers staat volop in de belangstelling, en dat heeft ze helemaal zelf gedaan. Beune bestormde in korte tijd de absolute top van de schaatswereld en vulde ogenschijnlijk moeiteloos de erfenis van Irene Schouten in. En daarin, beseft Beune heel goed, ontbreekt eigenlijk nog maar één ding. Olympische roem.

Het is best opportuun met Joy Beune te praten over olympisch succes, over medailles, over goud. Het is alsof de schaatsster uit Borne al op het schild wordt gehesen, terwijl de opmerkelijke realiteit is dat Beune nog geen meter olympisch heeft geschaatst. Zowel Pyeongchang 2018 als Beijing 2022 gingen aan haar voorbij. Beune reed wel de olympische kwali catietoernooien, maar zonder succes. ,,In 2018 was ik nog junior, reed ik later dat seizoen ook nog het WK voor junioren in Salt Lake City. En 2022 was gewoon niet mijn OKT’’, blikt ze terug. En dus zou Milaan 2026 het toneel moeten worden van het eerste olympische optreden van Joy Beune, die ook zelf al droogjes constateert dat er in vier jaar tijd heel veel kan veranderen. ,,Zeker weten. Zeg maar sinds de overstap naar deze ploeg zit ik echt lekker in mijn vel. De trainingen gaan heel goed, ik heb vertrouwen in wat we doen en vertrouwen

in de route die we nu a eggen richting het olympisch kwali catietoernooi en de Olympische Spelen. Dat is heel jn.’’

Alles gewonnen

De Spelen in Milaan werpen de schaduw vooruit in een seizoen waarin álles in het teken staat van olympische roem. Ook voor Beune, en misschien wel zéker voor Beune. De afgelopen twee seizoenen heeft ze haar neus zó nadrukkelijk tegen het venster gedrukt dat ze ook zonder enige olympische ervaring als titelkandidate geldt op meerdere afstanden. Vijf wereldtitels vergaarde ze in die twee winters, waarvan die in 2024 op de vijf kilometer in Calgary de eerste individuele wereldtitel was sinds ze in 2018 drie keer wereldkampioen werd tijdens het WK voor junioren. ,,Die eerste wereldtitel kwam voor mij wel heel onverwacht’’, blikt Beune terug. ,,Maar ja, inmiddels zijn we twee jaar verder en heb ik ondertussen eigenlijk wel alles gewonnen wat ik kan winnen. Supergaaf, maar dan ontbreekt nog wel zo’n olympische medaille.’’ Ze is, stelt Beune, helemaal nog niet zo bezig met die Spelen. Want ze beseft heel goed dat er eerst nog een ander appeltje te schillen valt: het olympisch kwali catietoernooi. ,,Heel eerlijk: dat vind ik vaak spannender dan het moment waarop je al op een toernooi bent. Je moet het dan echt nog maar voor elkaar zien te krijgen. Sta je al op een wedstrijd, dan hoef ik alleen nog maar, tussen aanhalingstekens, mijn kunstje te doen. Ik weet dat wanneer ik aan de start sta, ik helemaal in mijn element ben.’’ Die route moet Joy Beune dus leiden

‘Dit was niet de laatste cruise’

In de aanloop naar het olympisch seizoen genoot

Joy Beune met Kjeld en zijn zoontje Jax van een heerlijke cruise bij Holland America Line. Nadat ze weer in Rotterdam aanmeerde, was Beune dolenthousiast. ,,Dit was zeker niet de laatste cruise.’’

Beune en Nuis kozen voor de cruise langs de orden. ,,We hebben Kopenhagen aangedaan, Oslo, Kristiansand. Het was echt prachtig’’, vertelt de schaatsster, die ook genoot van het leven aan boord. ,,Dat is heerlijk. Zó luxe. Het ontbreekt je echt aan niets. De bemanning zorgt echt heel goed voor je. Die mensen waren echt geweldig. Zo vriendelijk. Dat vond ik echt heel bijzonder.’’

Op zee vermaakten Beune, Nuis en Jax zich uitstekend. ,,Er is zoveel te doen. Je kon natuurlijk lekker bij het zwembad liggen. Wij hadden ook wel wat regen en dan doen ze gewoon het dak dicht, geen probleem. De spa was ook echt heel lekker. Dat hebben we de laatste vaardag gedaan. Heel luxe, heel relaxed. Net als de massages aan boord. Zonder overdrijven: dat was de beste massage die ik ooit heb gehad. We hadden een koppelmassage, lagen naast elkaar en hebben er echt van genoten.’’

naar Milaan, waar ze haar olympisch debuut wil maken. Zeker na alles wat ze over de Spelen hoorde van haar vriend Kjeld Nuis. ,,Als ik dat allemaal hoor, is het gewoon een hele ervaring en een enorme happening. Kjeld heeft er echt veel over verteld. Als ik dat hoorde heeft Pyeongchang heel veel indruk op hem gemaakt. Hij wil heel graag dat ik dit ook allemaal een keer meemaak, net als ik hem van harte gun dat hij nog een keer de Spelen kan beleven. En het zou fantastisch zijn als we dat samen kunnen doen.’’

Joy Beune aan boord van de Rotterdam. ,,De cruise die we met dit schip maakten, was echt geweldig.’’

Net zo lekker was ook het eten. ,,Er was zoveel keuze’’, stelt Beune. ,,Allemaal verschillende restaurants. Bu etten, á la carte. Je had zelfs standjes met eten van diverse nationaliteiten. De sushi was echt verrukkelijk. We hebben van alles geprobeerd, maar Jax was zeker bij het ontbijt wel van het bu et. Lekker zelf pakken. Maar het was echt buitengewoon goed allemaal.’’

Beune genoot echt van een speciaal aspect van een cruise. ,,Wakker worden, de gordijnen opendoen en dan ineens op een andere plek zijn. Echt heel leuk. En ook heerlijk: op weg naar Oslo was ik op tijd wakker, hoorde dat Jax ook al wakker was en toen hebben we samen een halfuur, drie kwartier op een balkonnetje op het dek gezeten en lekker naar buiten gekeken. Heerlijk met het water en de wind. Dat gaf zó een rust.’’

Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen ink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. In deze editie gaan we terug naar de eerste tien jaar van deze eeuw, waarin Casper Helling niet één, twee of drie grote zeges boekte op natuurijs, maar zelfs víer.

Veel schaatsers dromen ervan ooit in hun loopbaan een keer een wedstrijd over de magische afstand van tweehonderd kilometer te winnen. Voor verreweg de meesten zal die droom nooit uitkomen. Maar voor Casper Helling ging de realiteit zelfs verder dan de droom. De schaatser uit Nijmegen won liefst drie keer een Alternatieve Elfstedentocht plus nog eens een Open Nederlands Kampioenschap.

MEMORABELE MARATHONS

‘In Finland op het Kallavesi-meer ging de één na de ander kapot’

Het kwartet van Casper Helling

Doorbraak

die de wereld overging

Bob de Vries balt de vuist als winnaar van de Nederlandse titel op natuurijs in 2010. ,,Een echte titel, die ontbrak nog op mijn erelijst.’’ (Foto Neeke Smit)

Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen ink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. In deze editie de overwinning van Bob de Vries in het NK op het natuurijs van de Belterwiede in december 2010.

De vraag is dan ook waar je het met Casper Helling (53) over moet hebben, welke koers van die vier hij zelf het hoogst waardeert. Al zullen ze hem natuurlijk allemaal dierbaar zijn. Na wat wikken en wegen grijpt Helling zelf toch als eerste terug naar zijn vuurdoop als winnaar van de Alternatieve. Dat was in 2004 in het Finse Kuopio, waar het marathonpeloton destijds nog jaarlijks neerstreek. En niet voor een rondje van vijf of tien kilometer, nee, op het immens Kallavesi-meer aan de rand van de stad kon met gemak een ronde van 25 kilometer worden uitgezet. ,,Het was daar echt altijd zwaar’’, weet Helling nog heel goed. ,,En toch was ik in Finland altijd wel goed. In Zweden is dat er opvallend genoeg nooit heel erg uitgekomen, maar die Finse wedstrijd lag me gewoon. Voor die race in 2004 had ik al een paar keer een aardige Alternatieve gereden, ook wel podium gepakt. En voor we naar Kuopio gingen stond ik op de Weissensee volgens mij ook nog op het podium, dus ik was goed in orde.’’

Dat was nodig ook, want de Finse Alternatieve was doorgaans nog een paar tandjes zwaarder. Dat was die editie ook het geval. Als het ging om een wedstrijdje tussen het meer en de schaatsers, dan was de uitkomst simpel: Kallavesi won. De ene na de andere rijder zag Helling wegvallen. ,,Jeroen de Vries was uiteindelijk alleen weg, maar hij ging helemaal kapot en stapte uit. Daarna nam Bertjan van der Veen het over, maar ook hij was helemaal gesloopt. Hij kón echt niet meer. Ik zat daar met een groepje van vier achter, samen met Arnold Gaasenbeek, Rob van Meggelen en René Ruitenberg. Ik kon daar het tempo er nog een beetje in houden en reed uiteindelijk ook weg. Ik had wel door dat Bertjan het heel slecht had, dat hij struikelde op slechte stukken, viel. Ik ging erop en erover en heb daarna alleen nog maar zo hard mogelijk geschaatst en niet meer omgekeken. Het was nog vijf tot tien kilometer, dus ik was er nog lang niet.’’ Helling stond echter al lang en breed voor de camera van de NOS toen Van der Veen binnenkwam. ,,Hij was natuurlijk al van de gevestigde orde, moest eigenlijk ook een Alternatieve gaan winnen. Maar daar kwam hij helemaal kapot over de streep, tranen in de ogen, volkomen leeg. De camera die bij mij stond, verhuisde meteen naar Bertjan, en dat zijn ook de beelden die je toch bijblijven en die ook lading geven aan die wedstrijd. Maar dat maakt het verhaal van die dag alleen maar mooier.’’

met een stem vol onbegrip. ,,Ik weet wat het

achter zich had gelaten, werd ze ineens de laatste. Zelfs geen podium, niks. Natuurlijk, De Vries weet dat blijven staan ook bij marathonschaatsen hoort. Maar in zo’n wedstrijd, op zo’n manier, en in zo’n vorm. Dat is heel bitter. ,,Ik was die dag echt de sterkste’’, zegt ze onomwonden. ,,Reed lang alleen, maar voelde dat dat te hoog gegrepen was onder die omstandigheden. Daarom liet ik me terugzakken. In dat groepje voelde ik dat ik voor de winst reed. Dan ben je er bijna en gaat het zo gruwelijk Het beeld van de vallende Elma de Vries ging heel Nederland rond. Sterker, het ging zelfs de wereld over. Wrang voor winnares Lisa van der Geest was dat vrijwel niemand sprak over haar overwinning. De val van De Vries werd overal belicht. De Duitsers trokken er op nationale televisie zelfs zo’n twintig minuten voor uit om tot in de puntjes te analyseren waar het voor de Friezin nou precies fout ging. Vertragen, herhalen, terugspoelen. Dat kan je zo vaak doen als je wilt, maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer: Elma de Vries haakte in het ijs en bleef niet op de Gebroken zat de rijdster van – toen nog –Palet Schilderwerken op een koelbox, midden op de nishstraat. ,,Godverdomme jongens, hoe is dit mogelijk’’, stamelde ze. ,,Ik had ‘m. Ik zag de boog, ik had ‘m.’’

Bitter

Een zekere zege veranderde zo in de bitterste nederlaag uit de loopbaan van Elma de Vries, die tegenwoordig samen met Imke Vormeer is neergestreken in Schotland, in de buurt van Aberdeen. Van het kopgroepje van vier, waarvan ze drie rijdsters al ruim

Voor Helling was die zege wel een doorbraak. Hij was er langzaam achter gekomen dat zijn kwaliteiten meer bij natuurijs lagen dan op kunstijs. ,,Eerst vond ik natuurijs nog niet zoveel, maar dan merk je steeds meer dat het je ligt. Ik was wel een aardige wielrenner, kon goed rechte stukken schaatsen, had inhoud. Maar ik moest er echt aan wennen. Uiteindelijk ging ik me er steeds meer op toeleggen omdat ik doorhad dat ik daar resultaten zou kunnen behalen. Die zege in Kuopio was daarvan de bevestiging.’’ Uiteindelijk reed hij in zijn loopbaan acht keer podium in een race over tweehonderd kilometer. ,,Ik was echt een diesel, kon altijd wel tot het einde goed blijven doorrijden, reed ook altijd uit. Als dan de rest om je heen wegvalt, kom je altijd wel ergens in de buurt van het podium. Om te winnen moet het dan ook wel een beetje meezitten, moet je het tactisch goed spelen en die wedstrijd naar je toe kunnen trekken.’’ Vier jaar later ging Casper Helling op herhaling. Helling lacht even. ,,Die dag herinner ik mij als één van mijn beste dagen ooit. Ik reed zó makkelijk. Ik weet nog dat er een inke groep weg was. Die hadden een gat van een minuut of twee. Zelf zat ik in het peloton, maar van daaruit ben ik naar die kopgroep gereden. Mijn ploeggenoot Geert Plender liet zich toen nog terugzakken om me op te halen, maar uiteindelijk reed hij in mijn

rug mee terug naar de kopgroep. Vervolgens heb ik die groep eigenhandig één voor één uitgedund tot alleen Martijn van Es nog bij me was. Uiteindelijk kwam dat op een sprint aan, en ik was geen sprinter. Maar ik had er wel vertrouwen in. Het was een lange sprint, maar ik raakte Van Es wel kwijt.’’

Zonde

je eigenlijk steeds meer hoe speciaal zo’n Nederlandse titel op natuurijs is. Destijds zaten we middenin een periode waarin we vaker zo’n NK hadden. Het was pas tien maanden geleden dat Jorrit Bergsma de titel pakte op het Zuidlaardermeer. En na de Belterwiede hebben we nóg twee keer een NK gereden. Dan heb je daar niet zo’n erg in. Maar nu is het alweer twaalf jaar geleden dat we het laatste NK hadden. Dan besef je dat het echt een uitzonderlijke titel is, maar ook wat voor mooie winters we in die jaren heb-

Pilote

Maar elk nadeel heeft een voordeel, om het zo maar eens te zeggen. Nooit eerder genereerde Elma de Vries zóveel publiciteit voor zichzelf of voor haar ploeg. De iconische foto van haar val haalde alle kranten en ook op televisie was er aandacht voor het ongelooflijke misfortuin van De Vries. De publicitaire waarde van pech bleek ineens enorm, maar dat was voor Elma de Vries slechts een haal schrale troost. ,,Ik kreeg zóveel reacties na die wedstrijd. Van collega’s, vrienden, familie en zelfs van onbekenden uit binnen- en buitenland. Het is heel jn dat mensen met je meeleven. Maar het was ook heel dubbel dat wedstrijd ook graag gewonnen.’’

Zo had hij ook nummer twee achter zijn naam staan. Meer werden dat er niet, omdat twee jaar later voor het laatst in Kuopio werd gereden door het marathonpeloton. Daar baalt Helling nog steeds wel van. ,,Zonde, want het waren altijd goede koersen, en zoals gezegd, het lag me daar wel.’’ Onder de naam Finland Ice Marathon wordt de wedstrijd overigens nog steeds gehouden, en het zou mooi zijn als het peloton daar in de toekomst weer eens bij zou aanhaken, bijvoorbeeld in combinatie met het Zweedse Luleå. De koek was nog niet op voor Helling. Een seizoen later had hij weer succes, deze keer op de Weissensee. Saillant detail: een half jaar daarvoor had hij bij een val met de ets zijn rug gebroken. Ook dat was voor hem een memorabele zege, vertelt Helling. ,,Ik wilde heel graag een keer die Alternatieve op de Weissensee winnen. Dat is natuurlijk ook

Terug naar die dag op de Belterwiede, vlakbij Wanneperveen. Of eigenlijk naar de avond ervoor. Bob de Vries zat met de ploeg van BAM in een huisje aan het meer en lag op de tafel bij masseur Lammert Schoonhoven. ,,En Lammert zegt zo opeens dat het ook wel tijd werd dat ik eens zo’n titel ging winnen’’, vertelt De Vries. ,,Ik dacht daar even over na, en hij had gelijk. Dat was zo. Ik had al veel gewonnen in mijn loopbaan. Al die klassementen. We reden op een gegeven moment de KNSB Cup én de Essent Cup, en ik won ze allebei. Veel losse wedstrijden, mooie koersen. Maar nog nooit een echte titel. En dan zit je daar in dat huisje in zo’n sfeer, heb je veel zelfvertrouwen omdat ik toch al in een goede vorm stak. Dan denk je daar wel aan. Maar ja, een NK echt winnen is

naar de boorplatformen voor de kust. En ze vliegt tegenwoordig echt in het ’grote werk’. ,,Grotere heli’s voor dit werk zijn er eigenlijk niet’’, legt ze uit. ,,Er kunnen bij ons negentien passagiers achterin zitten. De lengte van de heli is gewoon 21 meter. En het is best druk, maar door de huidige situatie wordt het waarschijnlijk nog drukker.’’ Maar het zijn dus haar collega’s die Elma de Vries nog weleens herinneren aan het echec op Weissensee. ,,Dan hebben ze me eens opgezocht op Google, en zien ze dat ik geschaatst heb. Maar natuurlijk zien ze dan ook het lmpje van die val voorbijkomen. In die zin word ik er nog weleens aan herinnerd. En laatst tijdens de Grand Prix in Luleå was er nog een verslaggever van Tubantia die de vergelijking maakte met Aggie Walsma die daar net voor de streep werd YouTube blijkt inderdaad de grootste bron van inspiratie voor de mensen die nog even het leed van De Vries willen aanschouwen. ,,Dat lmpje is echt

Ze wordt er niet al te vaak meer aan herinnerd, maar soms toch nog wel. Zoals in Schotland, waar De Vries in de omgeving van Aberdeen werkzaam is als helicopterpilote en zo voorziet in het transport van mensen

lmpje in slow-motion van gemaakt, en er is zelfs een creatieveling geweest die er een gi e van heeft gemaakt. Dat was nooit gebeurd als ik had gewonnen.’’

Elma de Vries probeert de teleurstelling te verwerken, maar dat viel niet mee.

Casper Helling komt juichend én solo over de streep in de Alternatieve op Weissensee. ,,Ook die wilde ik heel graag een keer winnen.’’ (Foto’s Neeke Smit)

de wedstrijd die bij de mensen het meest tot de verbeelding spreekt omdat hij veel bekender is dan die in Finland.’’ Op het Oostenrijkse bergmeer had hij twee jaar eerder al wel het Open Nederlands Kampioenschap gewonnen, een race over de halve afstand van de Alternatieve. ,,Dat was weer een wedstrijd die je op een heel andere manier rijdt. Ook daar reed ik overigens de laatste vijf kilometer wel solo, maar toen had ik echt een jagend peloton achter me aan. Ik zat toen ook volop in de voorbereiding op mijn werelduurrecord, dus ik reed best goed dat jaar. Overigens werd er toen door dooi geen tweehonderd gereden op de Weissensee, dat kwam me niet eens heel slecht uit.’’

Diesels

In 2009 dus wel, en die zege kwam weer tot stand volgens een voor Helling inmiddels beproefd recept. ,,Het was wel een wedstrijd met twee gezichten’’, weet hij nog. ,,In het eerste deel van de koers sneeuwde het nog, daarna werd het beter. Ook daar reden we met een mooie groep weg. Allemaal diesels eigenlijk. Peter van de Pol, Ralf Zwitser, Douwe de Vries. Ik heb daar gewoon weer hetzelfde gedaan als eerder in Finland. Vanaf het moment dat het zwaar werd, ben ik die gaan uitdunnen en met nog een kilometer of vijftig te gaan was ik alleen nog over met Douwe de Vries, maar die raakte ik in het laatste deel ook kwijt. In oktober daarvoor was onze zoon Klaas geboren, en mijn vrouw Francis stond met Klaas op de arm bij de nish. Heel speciaal.’’

Met die zege schaarde Helling zich in een bijzonder rijtje, een statistiek die ook bij hemzelf tot de verbeelding spreekt. ,,Als het gaat om Alternatieve Elfstedentochten is er maar één kampioen en dat is Jan Roelof Kruithof. Die heeft er maar liefst elf gewonnen. Daarna komen twee schaatsers net ieder drie overwinningen, en dat zijn Ruud Borst en ik. Daar ben ik wel trots op.’’

Helling kan wel ongeveer uitleggen wat hem zo’n goede schaatser maakte op de langste afstanden. ,,Je leert jezelf door de

jaren heen natuurlijk wel kennen. Ik ben maar een klein en licht mannetje, heb de goede spiervezels en een heel hoge zuurstofopname. Ik ben ook echt van de duurinspanning. Ik kon heel lang tempo rijden en dat tempo dan ook vasthouden. Dat lag mij het beste. Ik zat jaren in de ploeg met René Ruitenberg en dat was een heel ander type rijder. Die kon naar mij toespringen en dan moest hij ook echt even de benen stilhouden. Ik kon dat niet, eventjes makkelijk ergens naartoe springen, maar ik kon wel dat tempo heel lang volhouden.’’

Gek

Het andere deel van de winst komt uit het hoofd, vervolgd Helling. ,,Ik probeerde me altijd een beetje te verplaatsen in de anderen, probeer aan te voelen wanneer zij het zwaar hebben. Ik zei ooit eens tegen Yoeri Lissenberg, mijn ploegmaatje bij InterCarParts, dat ik straks gas ging geven. En toen was er nog 110 kilometer te gaan. Yoeri vroeg of ik gek geworden was. Maar weet je, als je er zo vroeg aan begint, dan wordt het heel zwaar en dan zijn anderen eerder geneigd af te haken. Als iemand na zeventig kilometer gaat rijden alsof het de nale is en je hebt zelf dat vertrouwen niet, denk je alleen maar aan de 130 kilometer die nog gaan komen. Ik was dus ook niet bang om dat soort acties uit te halen.

Angenent won letterlijk vanuit de eerste bocht weggereden. Voor mij ideaal. Ik heb er zelf nog wel van gedroomd om gewoon de hele 200 kilometer solo te rijden. Daar moeten de meeste anderen niet aan denken.’’

Hekman juicht, met het voor Sjoerd Huisman kenmerkende Supermanlogo op de mouw. (Foto Neeke Smit)

We zijn nog weleens in een 200 die Henk

VRIENDEN VAN HET MARATHONSCHAATSEN

Helling stopte in 2011, maar reed daarna nog wel wat koersen op natuurijs. De meeste zonder succes, tot 2016. In dat jaar was hij al coach van de marathonploeg Port of Amsterdam, die na de wedstrijden in Zweden nog startte in de Vikingarännet, een Zweedse koers over tachtig kilometer bij Sigtuna. Helling deed mee en eindigde achter zijn pupil Johan Hendriks als tweede. Op de derde plaats eindigde en Zweed die met terugwerkende heel interessant was. ,,Een taaie’’, weet Helling nog. ,,Johan en ik dachten eerst dat het Max van Boxel was die de oversteek naar ons wilde maken. We hielden de benen stil, tot we zagen dat het een ander was. We zetten meteen weer aan, maar die gast haalde ons toch bij. Daarna raakten we hem maar heel moeilijk kwijt. We hadden echt geen idee wie hij was, maar hij maakte het ons moeilijk. Uiteindelijk konden we hem lossen, maar op het podium hebben we toch even geïnformeerd wie hij was. Zijn naam? Nils van der Poel.’’ Casper Helling is nog altijd coach van het team Port of Amsterdam en geeft daarnaast sportlessen aan studenten bij het Universitair Sportcentrum in Wageningen.

Casper Helling achter de finish met vrouw Francis en hun pasgeboren zoontje Klaas

Meer weten? Kijk op: www.zandstrasport.nl

Ervaar zelf de kwaliteit van Zandstra op het ijs Binnenkort kan je op diverse ijsbanen in Nederland de Zandstra Nexa en andere producten zelf uitproberen tijdens de Zandstra Testdagen

Alle datums en locaties vind je binnenkort op Instagram en Facebook. Volg ons en mis niets! instagram - zandstrasport facebook - zandstrasport

Blij

met stap naar

Puur ICT-BTZ

Pakweg een half jaar geleden zag het ernaar uit dat Femke Mossinko deze winter deel zou uitmaken van de nieuw op te richten ploeg van Irene Schouten. Dat ging om trieste redenen niet door, maar met net zoveel goede zin haakte de Noord-Hollandse vervolgens aan bij de ploeg van Puur ICT-BTZ.

Nadat Irene Schouten zich moest terugtrekken vanwege problemen met de gezondheid van haar kindje moest Femke Mossinko (zoeken naar een oplossing. Die diende zich dus aan in de vorm van Puur ICT-BTZ. De pech van Patricia Koot bij die ploeg was misschien ook een beetje het geluk van Mossinko . Koot was net aangereden door een auto en brak daarbij haar knieschijf op het moment dat de Akerslootse ploegleider Eelco Kooistra benaderde.

,,Het was echt toeval dat we precies op dat moment contact met elkaar hadden, maar zo hebben we elkaar wel gevonden’’,

Trotse

vertelt Mossinko . ,,En ik ben echt heel blij met de keuze die ik heb gemaakt.’’

In de zomer reed ze veel wedstrijden op de mountainbike, waar Mossinko inmiddels tot de nationale top behoort. Ze reed al World Cups en pakte nu zelfs de Nederlandse titel. ,,Doordat ik op dat moment nog zonder team zat, had ik daar echt tijd voor. De focus lag ook op het etsen, maar na het NK ben ik snel aangesloten bij de schaatsploeg. Maar zo heb ik dus wel een heel goede zomer gedraaid.’’

Roos

In de afgelopen maanden blijkt de samenwerking een schot in de roos. Mossinko heeft het uitstekend naar haar zin. ,,Het is echt een heel leuke ploeg, heel gezellig en ook heel saamhorig. De meiden hebben me in het begin echt geholpen toen ik nog een beetje zoekende was na de overgang van de ets naar de schaatsen. Dat gaf mij ook meteen al een teamgevoel. Door hen heb ik echt wel

Van Koppen: ‘Natuurijs mijn nieuwe liefde’

Veerle van Koppen maakte vorig seizoen een fraaie entree bij team Puur ICT-BTZ, dat ze ook nog eens bekroonde met een prachtige overwinning in Zweden. De uitstapjes naar Weissensee en Luleå hebben indruk gemaakt op Van Koppen. ,,Ik heb een nieuwe liefde ontdekt’’, bekent ze zelfs. ,,Natuurijs.’’

Maar in dit nog prille seizoen liet Veerle van Koppen (22) al zien dat ze ook op kunstijs prima uit de voeten kan. In Hoorn werkte Puur ICT-BTZ sowieso een heel succesvolle ’proloog’ van het seizoen af. Esther Kiel bezorgde het team daar de overwinning en zag ook Van Koppen terug op het podium als de nummer drie, de plek die ze vorig jaar ook al twee keer bezette.

Daarmee trekt de studente uit Groningen de lijn door na een seizoen waarin ze grote stappen zette. ,,Daarvoor heb ik de basis gelegd in de vorige zomer, maar in de winter heb ik enorm veel geleerd door te rijden in een team dat echt kan meedoen om de winst’’, vertelt Van Koppen. ,,En natuurijs, tja, dat was nieuw voor me. Daar had ik nog nooit echt op gereden en ik had geen idee hoe het zou gaan, maar dat was echt fantastisch.’’ In Zweden boekte Van Koppen haar eerste zege op het hoogste niveau. Dat was winst met meervoudige waarde. ,,De zege zelf was natuurlijk mooi, maar het

stappen kunnen zetten, en dat is iets wat ik de laatste jaren bij andere teams niet direct heb meegemaakt.’’ Mossinko is een rijdster die bovendien Eelco Kooistra meer mogelijkheden geeft. ,,We hebben nu een ploeg met diverse rijdsters. Zelf ben ik iemand die veel in de aanval zit, Veerle van Koppen kan heel goed achter anderen aanrijden die in de aanval zijn, Gioya Lancee heeft een goede eindsprint en Esther Kiel is natuurlijk heel veelzijdig. Die kan sprinten, maar ook meegaan in een kopgroep. Zo hebben we dus van alles waarmee we elkaar sterker maken en aanvullen.’’ Mossinko gaf

was voor mij ook de bevestiging dat ik een aantal goede keuzes had gemaakt. De belangrijkste was eigenlijk om twee jaar geleden te verhuizen naar Groningen, waardoor ik meer tijd had voor het schaatsen en daardoor uiteindelijk in een heel mooi team kwam met de juiste mensen om me heen. Daar vond ik zóveel plezier en uiteindelijk leidt dat tot een overwinning.’’

Van Koppen voelt dat ze daarmee ook haar waarde voor de ploeg bewees. ,,Niet dat ik daar onzeker over was, maar het is toch een beetje aftasten wat je kunt betekenen voor de ploeg. Zeker omdat Puur ICT-BTZ een team is van naam binnen het vrouwenpeloton. Als er dan in je wordt geïnvesteerd is het jn als je iets kunt teruggeven.’’

Ook de afgelopen zomer heeft Van Koppen – nog bezig aan een studie

Biomedical Engineering – zich weer verbeterd. ,,Dat blijkt uit de data, maar mijn gevoel zegt dat ook. Nu is het zaak dat er op het ijs uit te krijgen. We zijn in Hoorn in ieder geval goed begonnen.’’ Ze wil zich laten zien op kunstijs én straks op natuurijs. ,,Daar hebben we een heel mooie ploeg voor, daar ben ik van overtuigd.’’ Ze hoopt daar zelf opnieuw een zege te kunnen binnenhalen. ,,Eén keer winnen kan toeval zijn. Een ééndagsvlieg. Er is me inge uisterd dat je pas bij twéé zeges een echte winnaar bent. Nou, laten we daaraan gaan werken.’’

bovendien vorig seizoen haar visitekaartje af op natuurijs met een zege in de Aart Koopmans Memorial op de Weissensee én topnoteringen in Zweden. De studente Maritieme Techniek heeft ook nu wat cirkeltjes in de agenda gezet. ,,Ik hoop goed te zijn in de Vierdaagse. Dat zijn allemaal banen bij mij in de buurt en ik vind dat sowieso een leuk evenement. En het NK natuurlijk. Maar verder hoop ik vooral dat we met het team goede prestaties neerzetten. Het is zo mooi als je een plan bedenkt, dat kan uitvoeren en echt laat zien dat je samen sterker staat.’’

Het team van Puur ICT-BTZ (vlnr): Patricia Koot, Esther Kiel, Femke Mossinkoff, Gioya Lancee en Veerle van Koppen. (Foto Wiebe Sietze Pekema)

Marijke

Nieuwsgierig

MMarijke Groenewoud is nuchter over het OKT: ,,Iedereen moet daar pieken en zich daar plaatsen. De besten gaan dan gewoon naar de Spelen.’’ (Foto Neeke Smit)

naar olympische beleving

arijke Groenewoud begint aan haar tweede olympische seizoen, nadat het eerste haar bijna bij verrassing naar de Spelen in Beijing leidde. Sindsdien is er veel veranderd voor de schaatsster uit Hallum, die inmiddels een vaste waarde is in de top van de langebaan. En daar, maakte ze ondubbelzinnig duidelijk tijdens de teampresentatie in het Friese Katlijk, ligt ook deze winter de volledige focus.

Tot en met de Spelen van Beijing had je weleens het gevoel dat het succes op de langebaan Marijke Groenewoud (26) overkwám. Ze was immers vooral marathonrijdster, en maakte af en toe een uitstapje. Haar wereldtitel massastart in Thialf verraste zelfs haar ook zó dat ze amper durfde te juichen. Veel veranderde met een verrassende plaatsing voor de Spelen op de 1500 meter.

,,Ik had destijds helemaal niet het idee dat ik naar de Spelen zou gaan, meer dat ik gewoon een marathonschaatsster was die af en toe een langebaanwedstrijd meepakte’’, blikt ze terug. ,,Door die plaatsing op de 1500 ging ik opeens wél heen, mocht ik ook meteen de mass-start rijden en uiteindelijk pakte ik zelfs brons met de achtervolgingsploeg. Ik denk dat dat echt het moment was van mijn doorbraak. Sindsdien ben ik meer een langebaanschaatsster geworden.’’ Veel plezier beleefde Groenewoud overigens niet aan het olympische toernooi in een vanwege corona hermetisch afgesloten Beijing. ,,Het was niet leuk’’, stelt ze. ,,Ik had ook niet het idee dat ik echt op de Olympische Spelen was geweest. Ik had natuurlijk al die verhalen gehoord, over hoe fantastisch en hoe bijzonder het was. Daar was ik benieuwd naar, maar heb ik natuurlijk niets van beleefd. Het Holland Heineken House was ik ook

heel nieuwsgierig naar. Niks van gezien.’’

Lachend: ,,Ja, als ik me nu plaats ga ik voor het Holland Heineken House. Nee, gekheid. Maar ik wil wel die olympische beleving voelen. Nu werden we in Beijing eigenlijk opgesloten. Zo voelde het wel.’’

Niet constant

Marijke Groenewoud is inmiddels ervaren genoeg om te weten dat ze dan individueel meer moet brengen dan het afgelopen seizoen. ,,Er waren wel hoogtepunten, maar het was gewoon niet constant goed.’’

Daar wordt nu aan gewerkt. ,,Ik rijd nu meer individuele rondjes. Kijk, ik ben een marathonschaatsster, altijd gewend in een groep te rijden. Ik denk dat het voor mij goed is af en toe individuele rondjes te pakken en daar mijn vertrouwen uit te halen richting langebaan. En tot nu toe heb ik de indruk dat het werkt.’’

Op de marathon zal ze dit seizoen normaal gesproken niet veel te zien zijn. Vorig

seizoen pakte ze daar nog het record voor het meeste aantal overwinningen in één seizoen; liefst zestien. Nu zal een marathon een uitzondering zijn. ,,Als het kan, zal ik rijden. Want ik vind de marathons nog steeds ontzettend leuk om te doen. Maar het zal duidelijk zijn dat in een olympisch seizoen de langebaan het zwaarste weegt. Ik wil me daar ook volledig op focussen.’’ Verder maakt de Friezin zich nog niet al te druk over dat olympische seizoen, en ook niet over het kwali catietoernooi. ,,Je kunt er een heel ding van maken, maar voor een WK moet je je ook plaatsen. Dat is nu niet anders. Ik vind wel dat het daar echt beslist moet worden. Je moet gewoon goed zijn tijdens het OKT, dat weet je. Iedereen moet daar pieken en zich daar plaatsen, dat weet je. De besten gaan dan gewoon naar de Spelen.’’ De druk die er wél is, vindt ze prima. ,,Dat moet er zijn. Een beetje spanning. Daar ga ik ook meestal wel goed op.’’

TROTSE SPONSOR VAN MARIJKE GROENEWOUD

Het Peace Memorial Statue in Nagasaki, ter herinnering aan de atoombom de daar viel in 1945.

DAIKINMARATHONCUP2

VECHTSEBANENMARATHON ZATERDAG25OKTOBER2025-VECHTSEBANEN,UTRECHT

KOMNAARDETWEEDECUPWEDSTRIJDINUTRECHT! TICKETSVIAVECHTSEBANEN.NL

750M2 FIETSAVONTUUR

17:30BELOFTENMANNEN

19:00TOPDIVISIEVROUWEN

20:15TOPDIVISIEMANNEN

VOOR FIETSERS, DOOR FIETSERS

HASKER UTGONGEN 7, 8465 SJ OUDEHASKE RACE,

Edward van Dijk gelukkig met een net zo gelukkige Crispijn Ariëns op de Weissensee. (Foto Neeke Smit)

Vreugdenhil

Vreugdenhil Dairy Foods, een internationaal familiebedrijf in melkpoeder en zuivelingrediënten, zet sport in als middel voor vitaliteit en verbinding. Sinds 2023/2024 is het actief als sponsor in de marathonschaatssport, met onder andere successen van het vrouwenteam zoals de winst van Tessa Snoek op de Weissensee. Vanaf seizoen 2025/2026 breidt Vreugdenhil haar betrokkenheid uit als medehoofdsponsor van zowel de mannen- als vrouwentopdivisie én de beloftenmannen. Deze samenwerking met Okay Fashion & Jeans onderstreept de gezamenlijke ambitie om de schaatssport te versterken. Vreugdenhil is trots om via deze sponsoring bij te dragen aan de toekomst van de sport en haar teams.

Het team van Okay/Vreugdenhil (vlnr): Sophie Kraaijeveld, Tessa Snoek, Jet Fransen, Evi Gelling. (Foto Neeke Smit)

Van de nood een deugd

Het damespeloton is een nieuwe ploeg rijker: Okay/ Vreugdenhil. Vier sterke vrouwen vonden elkaar vanuit verschillende situaties, maakten van de nood een deugd en formeerden een team dat dit seizoen best eens voor verrassingen zou kunnen zorgen. In SkateNL stellen we de rijdsters even voor.

Tessa Snoek

De loopbaan van Tessa Snoek (26) raakte de laatste jaren in een stroomversnelling, met name door prachtige zeges op natuurijs, waaronder zelfs de Alternatieve op Weissensee. Dat leverde haar een plek op in een nieuw team van Irene Schouten, tot haar kindje gezondheidsproblemen kreeg en Schouten zich terugtrok. ,,Jammer, want dat was een mooie kans. Maar alles gebeurt met een reden en ik ben net zo blij met mijn plek in deze ploeg’’, stelt Snoek. Ideaal was haar voorbereiding sowieso niet, want Snoek sloot het vorige seizoen af met een blessure. ,,Dat bleek overbelasting te zijn. Eind maart ben ik voor vier weken in onbelast gips gegaan, daarna vier weken belastbaar gips en vervolgens nog een walker. Half juni mocht ik weer een beetje gaan sporten en pas vanaf half augustus heb ik de intensiteit mogen opvoeren. Dat weerhield Snoek er niet van bij de oefenmarathon in Hoorn alweer op het

podium te staan. ,,Daar verbaasde ik mezelf over, dat het al zo lekker ging’’, zegt ze eerlijk. ,,Maar ik voel ook dat ik elke training vooruitgang boek.’’

En ze heeft ervaren wat het is niet te kúnnen sporten. Dat verschafte ook weer nieuwe inzichten. ,,Ik besef nu veel meer wat ik allemaal doe, waarom ik dat doe en dat ik het ontzettend leuk vind. Daar wil ik gewoon meer van genieten. Zeker straks op natuurijs.’’

Evi Gelling

Ze draait al een tijdje mee in het vrouwenpeloton, maar na drie seizoenen Turner maakte Evi Gelling een stap. Beetje noodgedwongen, zegt ze. ,,Turner viel uit elkaar en ik bleef over met Sophie Kraaijeveld. We wilden allebei door, waren niet klaar met deze sport. Met behulp van Gerwin Smit zijn we bij Okay/Vreugdenhil gekomen.’’

Gelling is er blij mee. ,,Dit is gewoon een heel mooie kans in een groot team met ook de mannen erbij met veel goede rijders waar ik me aan kan optrekken. En als ik naar ons eigen team kijk, is dat ook een leuke ploeg met veel kwaliteit.’’ Ze hoopt daar een stap te maken. ,,De handvatten daarvoor zijn er zeker en ik zou dat heel graag willen. Alleen kom ik uit een wat rommelig jaar waar een blessure me lang aan de kant heeft gehouden.’’ Ze scheurde vorig jaar haar enkelbanden. ,,Daardoor heb ik niets

kunnen laten zien. Het voelt daarom nu een beetje alsof ik van nul kom.’’

Gelling stond vorig seizoen al eens op het podium en dat smaakt naar meer. ,,Ik hoop echt weer mee te doen om de podiumplekken, maar ben ook blij als we met het team mooie resultaten boeken en ik daaraan mijn steentje kan bijdragen.’’

Jet Fransen

De jonge Jet Fransen zat in hetzelfde schuitje als Snoek. ,,Dat die ploeg van Schouten niet doorging, kon ik ook wel weer snel naast me neerleggen. Dan is het schakelen en zoeken naar de oplossing. Daar kwam Tessa mee, en als ik dan nu om me heen kijk denk ik alleen maar dat we heel goed terechtgekomen zijn.’’ Fransen kon nog niet heel vaak aansluiten bij de ploeg omdat ze volop in haar inlineseizoen zat en ook recent nog in actie kwam tijdens het WK in het Chinese Baideihe. ,,Na het WK heb ik even wat rust gehad en ben daarna begonnen bij de ploeg.’’ Ze heeft echter al genoeg gezien om te weten dat ze een stap vooruit heeft gezet nadat ze vorig seizoen nog uitkwam voor Team Wokke. ,,Sowieso qua trainingsmogelijkheden en ook qua ploeg. We trainen nu ook in Thialf en dat is gewoon wel heel jn.’’

Ze stapt blanco het seizoen in, stelt ze, hoewel Fransen vorig seizoen een paar keer op het podium stond. ,,Dat had ik helemaal

niet verwacht, maar natuurlijk probeer ik dat nu te herhalen. Vorig jaar had ik wel een echt grote stap gezet, ook dat zag ik helemaal niet aankomen.’’ Lachend: ,,Ik had mezelf niet eens opgesteld in de Marathon Manager.’’

Sophie Kraaijeveld

Net als Evi Gelling komt Sohie Kraaijeveld over van Turner. ,,Eerst was er de onzekerheid en dan nu zo’n mooi team. Daar ben ik alleen maar blij mee, want ik had echt nog wel de motivatie door te gaan.’’

Kraaijeveld is met haar 21 jaar nog jong en stelt daarom bewust haar doelen. ,,In de marathons kan ik gewoon nog veel leren. Verder denk ik dat ik veel kan doen voor het team. Meezitten in kopgroepen, misschien zelf een keer een goede uitslag rijden. Ook op natuurijs. Vorig jaar heb ik daar voor het eerst op gereden en dat ging meteen best wel goed. Ik houd ook van het rijden van lange stukken. De honderd kilometer ligt me wel. En natuurlijk kan ik daar bijvoorbeeld Tessa ondersteunen.’’ Ze vindt het jn dat trainer Gerwin Smit is meegekomen vanuit Turner. ,,Daar hadden we al een heel jne samenwerking en het is mooi dat we die kunnen doorzetten. Hij is heel betrokken en ik voel vertrouwen. Ik heb heel veel zin in het seizoen.’’

In het herkenbare oranje gaan de schaatsers voor KiKa het ijs van de Weissensee op. (Foto’s Hanneke Mennens)

Inschrijving weer geopend voor Weissensee 2026

Samen het ijs op voor KiKa

Ze zijn op de Weissensee niet te missen. Waar je ook kijkt, vrijwel overal zie je wel het kenmerkende oranje, de huiskleur van KiKa. Ieder jaar is er weer een grote groep schaatsers die zich inzet voor het werven van fondsen om bij te dragen aan onderzoek naar kinderkanker. Ook in 2026 is Stichting Kinderen Kankervrij er weer bij en de inschrijving voor dat evenement is nu geopend.

Als er in Nederland één goed doel is dat mensen een warm hart toedragen, dan is dat wel KiKa. De strijd tegen kinderkanker spreekt bij iedereen tot de verbeelding, en Stichting Kinderen Kankervrij zet zich daar inmiddels al bijna 25 jaar voor in. Al die jaren is er op alle mogelijke manieren, maar zeker ook via de sport geld bijeengebracht dat met name wordt gebruikt voor onderzoek. Dat wordt vooral verricht in het Prinses Máxima Centrum in Utrecht, het grootste kinderoncologisch centrum van de wereld, dat mede is ge nancierd door de donateurs van KiKa. Door de jaren heen zijn er meer dan 235 onderzoeken mogelijk gemaakt door KiKa.

De resultaten blijven niet uit. Elk jaar krijgen bijna zeshonderd kinderen in Nederland kanker. Twintig jaar geleden

overleefde één op de vier kinderen dat niet. Inmiddels is dat één op de vijf. Mede dankzij onderzoek dat KiKa nanciert is de overlevingskans gestegen van 72 procent naar 81 procent. Maar daarmee neemt de stichting nog geen genoegen. ’We streven naar honderd procent’, is het inmiddels bekende credo van KiKa. Dat zijn de cijfertjes. Op de Weissensee schaatsen de mensen áchter de getallen. De mensen die direct of indirect hun leven beïnvloed zagen door kinderkanker en zich willen inzetten om de strijd tegen de ziekte te steunen. Met tientallen schaatsen ze op de Weissensee. Allemaal met een eigen verhaal, maar verbonden door een rode draad.

Genezen

Neem Andy Rijskamp, die afgelopen winter met het hele gezin op de Weissensee waren. Inclusief hun 21-jarige dochter Jade, bij wie vijf jaar geleden leukemie werd geconstateerd. Zij is gelukkig genezen verklaard en Andy, fanatiek schaatser, zette zich in om op de Weissensee geld voor onderzoek bij elkaar te schaatsen. Hij is niet de enige, en juist dat vindt hij ook zo mooi. ,,Je bent met zó een grote groep en iedereen heeft zijn eigen verhaal, allemaal even erg en serieus. Mijn vrouw was een beetje bang dat het, zeg maar, een deprimerende ervaring zou

Onderweg om het doel te halen.

worden, maar dat was helemaal niet zo. Er heerste juist een positief gevoel en zo stond iedereen ook op het ijs. Met de blik vooruit, en met een gezamenlijk doel: geld inzamelen en schaatsen.’’ Het belang daarvan kent ook Peter Nauta. De oud-marathonschaatser was na jaren terug op het Oostenrijkse bergmeer, maar nu om te rijden voor KiKa, nadat zijn zoontje Hendrik werd getro en door kanker. ,,Vijftien jaar geleden zouden de overlevingskansen van Hendrik veel kleiner zijn geweest. Dan zie je wat dat onderzoek doet.’’

Motivatie

Maar ook als de medische wereld nog geen oplossing heeft kunnen bieden, is dat een motivatie. Zoals voor Floor Meijer, die er al jaren bij is voor haar overleden zoon. ,,Wij hopen dat andere ouders niet hoeven mee te maken wat wij hebben meegemaakt, dat je kind ziek is en niet meer beter kan worden. Daarom staan we elk jaar aan de start voor KiKa.’’ Floor Meijer is er ook straks in januari weer bij, net als vele anderen. Inge Tishauser, manager Events en Campagnes bij Stichting KiKa, ziet de groep voor 2025 al vorm krijgen. ,,Een heel diverse groep met bijvoorbeeld ook jonge studenten. Maar tegelijkertijd hebben we ook iemand van zeventig, die zelfs de échte Elfstedentocht

nog heeft geschaatst. Dat past precies bij wat we altijd zeggen, namelijk dat schaats voor KiKa voor iederéén is. In principe zijn de afstanden honderd of tweehonderd kilometer, maar als iemand tot de conclusie komt dat vijftig kilometer beter is, vinden wij dat ook prima.’’ Van ons krijg je altijd een medaille, ongeacht de afstand. Deelnemers regelen zelf reis en verblijf, maar kunnen ook terecht bij Jan en Ciska Hendriks, de initiatiefnemers van Schaats voor KiKa. Zij organiseren een verblijf in het hotel met de andere deelnemers. ,,Verder hebben we een groep op Whatsapp waarin de deelnemers contact kunnen hebben met elkaar en ook de reisopties kunnen bespreken. Sommigen reizen samen met de auto, anderen stappen met elkaar in het vliegtuig. Uiteindelijk allemaal met dezelfde bestemming en hetzelfde mooie doel.’’

Aarzel niet, schrijf in

Schrijf je nu in voor Schaats voor KiKa 2026 en lever een bijdrage in de strijd tegen kinderkanker. Inschrijven kan via de website schaatsvoorkika.nl. Daar staat ook alle verdere informatie. De tocht op de Weissensee is deze winter op vrijdag 23 januari.

Broers Van ’t Wout herenigd

Ze deden jarenlang alles samen op het ijs, maar de laatste jaren stond Jens van ’t Wout er opeens alleen voor. Broer Melle van ’t Wout kampte met slepende blessures en bleef lang aan de kant. Maar uitgerekend in dit olympische seizoen is de oudste van de broers weer terug, indrukwekkend sterk zelfs. De kans groeit dat de twee broers straks samen op het olympische ijs van Milaan staan.

Op het middenterrein van Thialf, ergens half september, kwam er op de mooiste manier een einde aan de tijd waarin de broers Melle (25) en Jens (24) van ’t Wout zo ongeveer voor het eerst een gescheiden leven leidden. In Nederland geboren opgegroeid in Canada en teruggekeerd naar het Friese Sintjohannesga deden ze alles samen: natúúrlijk ijshockey in Canada en vervolgens shorttrack in Nederland. In

die laatste discipline zijn ze de grootste talenten die we hebben.

Maar een blessure van Melle, of beter een stapeling van blessures, maakte eigenlijk al sinds het vorige olympische seizoen aan de gezamenlijke opmars een einde. Jens ging naar de Spelen in Beijing, Melle bleef thuis. Eerst speelde een rugblessure hem parten, daarna een knieblessure die nóg vervelender was. Nadat lang onduidelijk was wat er scheelde, bracht een MRI-scan de oplossing. Orthopedisch chirurg Gino Kerkho s zag wat er mis was en kon dat met een operatie verhelpen. ,,Ik heb daarna nog wel een jaar moeten revalideren en hard moeten trainen om weer op niveau te komen, maar pijn heb ik niet meer’’, stelt Melle van ’t Wout.

En dus werden ze in Heerenveen herenigd op het ijs in een o ciële wedstrijd. Het Dutch Open bezorgde de broers

onverwacht veel emoties. Dat Jens de 500 meter zou winnen, was niet onverwacht. Maar de jongste van de twee was nog veel meer onder de indruk van het zilver van zijn broer. Zodanig dat de tranen vloeiden. Van blijdschap uiteraard. Melle bleef aanvankelijk nuchter, maar de aanblik van zijn emotionele broertje werd hem ook te veel. ,,Stonden we daar ineens samen te huilen. Dat was voor mij echt één van de mooiste momenten die we samen hebben meegemaakt.’’

Melle kon de emoties van zijn broer prima plaatsen. ,,Jens weet natuurlijk precies waar ik in die jaren doorheen ben gegaan. Hij heeft dat van dichtbij meegemaakt en was nu gewoon heel trots dat ik weer terug ben. Dat we in Heerenveen goud en zilver pakten was echt een heel bijzonder moment.’’

Daarna werd het ’oude leven’ weer opgepakt. Samen op reis, samen op het ijs. De twee kwali ceerden zich uiteraard

voor de World Tour, met als eerste stop het Canadese Montreal voor twee wedstrijden. Daarmee hebben ze de eerste horde genomen op weg naar Milaan. En ze kunnen, geeft ook Jens aan, alleen nog maar beter worden. ,,Voor mij is het echt heel belangrijk dat Melle er weer bij is. Alleen dat is al voldoende om mij nog beter te maken. Dit soort dingen gewoon weer lekker samen kunnen doen geeft ons allebei wat extra.’’

Dat is prettig, want inmiddels gloort er een gezamenlijk olympisch optreden. De broers Van ’t Wout zijn de ‘Road to Milano’ in ieder geval goed begonnen. Kwali catie voor de eerste reeks World Tours zet de deur naar de Spelen open. ,,Dat was de eerste stap’’, stelt Jens. Melle durft er amper aan te denken. ,,Voor mij alles vanaf nu meegenomen, zo voelt het. Maar de Spelen, als we dat samen kunnen beleven, is dat echt een droom die uitkomt.’’

Trotse sponsor van Jens van ’t Wout, Sven Roes

Gespecialiseerd in prefab-wapening en verwerking op de bouw Vestigingen in Drachten, Kootstertille en Schuilenburg

Jens (l) en Melle van ’t Wout kunnen na de tranen weer samen lachen. Een gezamenlijk olympisch avontuur is mogelijk. (Foto’s Neeke Smit)

Jens van ’t Wout in actie in het Dutch Open.

ZATERDAG1NOVEMBER2025-ELFSTEDENHAL,LEEUWARDEN

DAIKINMARATHONCUP3

HOUTHANDELBOERSMA/WOKKEVASTGOEDMARATHON

SCHREEUWJOUWFAVORIETNAARDEOVERWINNING TICKETSVIAELFSTEDENHAL.FRL

18:00BELOFTENVROUWEN

19:00TOPDIVISIEVROUWEN

20:15TOPDIVISIEMANNEN

ZATERDAG8NOVEMBER2025-THIALF,HEERENVEEN

DAIKINMARATHONCUP4

ROYALA-WAREMARATHON

ONTDEKDESPANNINGVANDEMARATHON TICKETSVIAMARATHONSCHAATSENTHIALF.NL

16:45BELOFTENVROUWEN

17:40BELOFTENMANNEN

18:45A/BPUPILLENMEISJES

19:00TOPDIVISIEVROUWEN

20:00A/BPUPILLENJONGENS

20:15TOPDIVISIEMANNEN

Topdivisie vrouwen

A6.nl/KMC

48 Nikki Noordergraaf

Mayke Vriesinga

Lianne van Loon

Kim Talsma

Kozijnenbestellen.com

2 Floortje Mackaij 44 Kaat van Steekelenburg

OKAY / Vreugdenhil

Tessa Snoek

Jet Fransen

Puur ICT-BTZ 3 Veerle van Koppen

Femke Mossinko

Gioya Lancee

Kiel

Koot

Skadi / P&G Safety / Mark Bouman

Sanne van Heel

Lidia Tempert

Amber Siegers

Luna Jonkers

Turner

Judith Krabbenborg

Eline Cox

Iza Stekelenburg

Manon Gremmen

Myrthe de Boer

Maaike Koelewijn

Susanne Prins

Beau Wagemaker

Wokke Vastgoed

Janne Berkhout

Esmée Brommer

Pien van den Bos

Topdivisie mannen

Iris Tiben A6.nl/KMC

Colin Duivenvoorden

Miguel Bravo (PT)

Joost de Jong

Ruben Ligtenberg

De Haan Westerhoff

Ronald Haasjes

44 Mats Stoltenborg 70 Niels Overvoorde

80 Christian Haasjes

87 Luc ter Haar

Hamco / Motorama

Essent

4 Chiel Smit

31 Lars Woelders

45 Harm Visser

49 Homme Jan de Groot

66 Jordy Harink

OKAY/Vreugdenhil Dairy Foods

18 Roel Boek

39 Bart Swings

50 Niels Immerzeel

53 Jeroen Janissen

56 Joram Verkerk

61 Maikel Stam

Port of Amsterdam/SKITS

Sofia Schilder maakte de overstap van Team Wokke naar Albert Heijn/Zaanlander. (Foto Neeke Smit)

2 Jan Hamers 9 Klaas Poorting 17 Rémon Vos 19 Daan Berkhout 28 Nino van Dijk 41 Arjen van Damme

8 Koen de Best 16 Jan-Willem Broos

33 Ruben Verkerk

38 Simon de Smit

Marathonteam Reggeborgh 14 Jorian ten Cate 15 Jordy van Workum 21 Evert Hoolwerf

26 Bart Hoolwerf

76 Casper de Gier

88 Crispijn Ariëns

Royal A-ware

Daan Gelling 13 Jorrit Bergsma 22 Wisse Slendebroek

30 Hylke de Boer

51 Tjerk de Boer

82 Sjoerd den Hertog

Lars Woelders trekt met plezier het jasje aan van zijn nieuwe ploeg Essent. (Foto Neeke Smit)

KALENDER

Shorttrack

OKTOBER

16-19 oktober ISU World Tour 2 Montreal (Can)

18-19 oktober Lara van Ruijven Memorial Den Haag 24-26 oktober Star Class Bergamo (Ita)

NOVEMBER

1 november Herfsttoernooi Groningen

7-9 november Junior World Cup 1 Astana (Kaz)

8 november KNSB Cup Breed 1 Utrecht

13-15 november Junior World Cup 2 Astana (Kaz)

15 november Beneluxcup Nijmegen

20-23 november ISU World Tour 3 Gdansk (Pol)

22 november KNSB Cup Top 1 Heerenveen

27-30 november Odido Cup ISU World Tour 4 Dordrecht

Langebaan

OKTOBER

15 november Marathon Cup 5 Haarlem

20 november Vier van Noord-Holland 1 Amsterdam

21 november Vier van Noord-Holland 2 Haarlem

22 november Vier van Noord-Holland 3 Alkmaar

18-19 oktober Holland Cup 1/IJsselcup Deventer

25-26 oktober Landelijke selectie Team Pursuit ntb

NOVEMBER

31 oktober NK Afstanden Heerenveen

1-2 november NK Afstanden Heerenveen

8-9 november Twente Cup Enschede

14-16 november ISU World Cup 1 Salt Lake City (USA)

15 november Tilburg Sprint Cup/Sprint League 1 Tilburg

15-16 november Holland Cup 2A/Gruno Bokaal Groningen

21-23 november ISU World Cup 2 Calgary (CAN)

Marathon

OKTOBER

29-30 november ISU Junior World Cup 1 Milaan (ITA)

25 oktober Marathon Cup 2 Utrecht

NOVEMBER

18 oktober Marathon Cup 1 Amsterdam

1 november Marathon Cup 3 Leeuwarden

8 november Marathon Cup 4 Heerenveen

Vrouwenpeloton rechtop in Heerenveen. (Foto Neeke Smit)

23 november Vier van Noord-Holland 4 Hoorn

29 november Marathon Cup 6 Den Haag

Shorttrack: Daan Kos leidt. (Foto Neeke Smit)

Joep Wennemars, wereldkampioen op 1000 meter. (Foto Neeke Smit)

Puzzel weer gezellig met SkateNL

Zoals gebruikelijk hebben we natuurlijk weer een leuke puzzel in elke editie van SkateNL. Door de jaren heen zijn er toch veel schaatsliefhebbers die ook het oplossen van de puzzel heel leuk vinden.

Wil je ook kans maken op leuke prijzen? Los dan onderstaande puzzel op en mail het antwoord

Puzzel

naar info@skatenl.nl. Doe dat wel voor 10 november. De prijzen worden verloot onder de goede inzenders van de puzzel. Prijswinnaars krijgen bericht. Veel plezier bij het oplossen van onze puzzel.

Kom schaatsen op de ijsbanen in Noord-Holland

Ontvang nu 30% korting!

ervaar de Marathonschaatswedstrijden van dichtbij tijdens de vier van noord-holland.

Amsterdam 20 november

Haarlem 21 november

Alkmaar 22 november

Hoorn 23 november

Scan de QR-code voor meer informatie of bezoek onze website: schaatsen.nl/deviervannoordholland