SkateNL Magazine 45 December 2024

De Nederlandse tiener Angel Daleman is de sensatie van dit prille seizoen

Marathontalent Lars Woelders laat zien dat hij is aangehaakt bij de top

IJshockeyer Marvin Timmer koestert bij de Trappers elke minuut op het ijs

Colofon

Hoofdredactie Eric Korver

Commercie Eric Korver

Fotografie Neeke Smit, Glenn Wassenbergh

Vormgeving Studio Konijn

Medewerkers Rijcko Treep Natasja Weber Lisa Deen

Druk Rodi Rotatiedruk BV

Oplage 20.000

Verspreiding Gratis via de ijsbanen en betere schaatsspeciaalzaken

Verschijning Maandelijks van oktober tot en met maart

Redactie 06-55866441

Mail redactie@schaatsnl.nl

Club van Natuurijs moet helpen Nederlands cultureel erfgoed te behouden

Hijs Hokij veroverde voor de vierde achtereenvolgende keer de nationale beker

Uitgever Korver Media

Langebuurt 41 1911 AT Uitgeest T 06-55866441

E info@skatenl.nl W www.skatenl.nl

Druk

Rodi Rotatie Druk

Visseringweg 40 1121AT Diemen T 020-398 0808

Korver Media. SkateNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

SkateNL

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Feestdagen

De feestdagen komen eraan, dat zal iedereen momenteel dagelijks ervaren. Sinterklaas had amper de hielen gelicht of de kerstartikelen lagen al in de schappen. En soms zelfs al ruim voor die tijd. Mooi, en gezellig.

Maar er komen ook feestdagen aan voor de schaatsliefhebbers. Dat merk je dan misschien niet direct elke dag, maar – meestal – buiten het zicht van de camera’s wordt daar al hard aan gewerkt. Door diverse organisaties, maar vooral ook door de schaatsers zelf.

Neem de langebaanschaatsers, die in deze periode zoals gebruikelijk het spits afbijten. Die hebben vrijwel allemaal hun heil gezocht over de grens om zich optimaal voor te bereiden op het NK Allround & Sprint. De roze brigade van Jac Orie, Team Essent, is neergestreken in het vertrouwde Collalbo, waar de ploeg ook al een deel van de zomer doorbracht. Reggeborgh zocht ook al een bekend adres op. De ploeg van Gerard van Velde reisde naar Spanje om zich in Denia te prepareren voor het dubbele NK. Het kan natuurlijk ook iets vérder over de grens. Jutta Leerdam zocht het in voor de meeste schaatsers onbekende oorden. Zij koos voor een voorbereiding in Dubai. Nee, daar zal ze geen ijsvloer vinden waar ze iets mee kon. Maar etsen deed ze daar uiteraard wel, met Jake Paul als trainingsmaatje.

Waar dat allemaal toe gaat leiden, zien we op 28 en 29 december in Thialf, waar dan ook de tickets voor de Europese kampioenschappen worden verdeeld.

Een paar dagen later, op de eerste dag van het nieuwe jaar, volgt de hoogmis voor de marathonschaatsers. Die zijn nu nog allemaal in het land, maar zodra De Vier van Noord-Holland is afgewerkt, kiezen ook veel ploegen uit het peloton voor een weekje in de zon. Toegegeven, dat is niet iedereen gegeven, simpelweg omdat de budgetten vaak niet toereikend zijn. Maar op 1 januari staan ze er absoluut allemaal, deze keer in Thialf.

Tot slot zijn er dan natuurlijk nog de shorttrackers. Zij reisden al ink over de wereld, maar komen op 10 en 11 januari in actie in Leeuwarden. In de Elfstedenhal wordt gestreden om de Nederlandse titels. Zoals het er nu uitziet zal dat gebeuren zónder Suzanne Schulting, maar mét Angel Daleman. Het multitalent heeft aangegeven dat NK te prefereren boven het NK van de langebaanschaatsers.

Betekent dus in ieder geval tegenstand voor Xandra Velzeboer, die in de eerste maanden van het seizoen veel indruk heeft gemaakt. Bij de mannen lijkt Sjinkie Knegt weer helemaal klaar om de strijd aan te gaan met de jongere generatie, dus ook dat NK herbergt een aantal mooie ingrediënten.

En het mooiste is: als liefhebber kan je werkelijk óveral zelf bij zijn. Waar je ook vandaan komt in Nederland, Friesland is nooit écht ver weg. En helemaal niet als je kunt genieten van prachtige sport.

Fijne feestdagen!

Eric Korver

Memorabele marathons: de mooiste titels van Jorrit Bergsma

door Eric Korver

KTiener Angel Daleman alleen maar gretiger door succes

Sensatie tussen wereldtop

enners hadden haar al aangekondigd als de nieuwe Nederlandse ster van de mondiale schaatswereld. Maar ja, kenners roepen weleens vaker iets en er is geen enkele garantie dat dat uitkomt. In het geval van Angel Daleman was de kans echter klein dat ze ernaast zaten. De tiener liet al jarenlang haar leeftijdsgenoten ver achter zich en bevestigde in het nu nog prille schaatsjaar bij elke gelegenheid haar geweldige kwaliteiten. Haar drie medailles tijdens de wereldbeker in Beijing waren sensationeel.

Collalbo, de eerste dagen van december. De meteorologische winter mag dan zijn begonnen, daar is in het Italiaanse bergdorpje weinig van te merken. Zeker, het is frisjes, maar de zon schijnt de meeste dagen uitbundig. Het zijn omstandigheden die Angel Daleman wel kan waarderen. Ze is in het dorp neergestreken met de ploeg van Essent, waar ze dit seizoen mag meetrainen. Geen onderdeel van het team, eigen sponsoren en een eigen logo: Angel, met twee vleugeltjes. Maar

ze is wel liefdevol opgenomen door de rest. ,,We trainen hier twee keer per dag, schaatsen of etsen. Daarnaast is het heel gezellig. Een beetje teambuilding, ja’’, vertelt Daleman, die met haar 17 jaar de jongste is van het gezelschap. Maar leeftijd zegt niets in topsport. Als je goed genoeg bent, wordt er naar de jaren achter je naam niet gekeken. En Angel Daleman is goed genoeg. Dat bewees ze wel met haar prestaties in de laatste twee WK’s voor junioren. Bij elkaar nam ze daar even twaalf (!) gouden medailles mee, en dan hebben we het nog niet eens over de successen die ze boekte als shorttrackster. Niet vreemd dus dat alle grote teams haar met meer dan gemiddelde belangstelling volgden.

zegt Daleman. ,,Dat ging best snel eigenlijk. Natuurlijk was het wel even spannend. Het is wel Team Essent, niet zomaar een team, maar één van de grootste commerciële ploegen. Dat ik er dan zo mooi tussen pas, dat had ik niet beter kunnen wensen.’’

Deze zomer sloot ze zich dus als een soort stagiaire aan bij Essent van trainer Jac Orie.

Daarmee werkte ze de voorbereiding af en daarmee is ze deze dagen dus ook in Collalbo.

Dat voelt al vertrouwd,

Uitdaging

Die samenwerking kwam tot stand nadat Daleman in het shorttrack de overstap maakte naar de nationale selectie. ,,Ik wilde ook op de langebaan een soort stap maken. Suzanne Schulting en Selma Poutsma deden dat vanuit de shorttrackselectie ook, en zij sloten zich aan bij Essent. Zo ben ik daar ook mee in contact gekomen en kreeg ik de kans mee te trainen in dezelfde ploeg als zij. Dat kwam voor mij echt op het goede moment. Ik wilde een nieuwe uitdaging, wilde méér, beter, en dat kon nu. Ik was ook heel nieuwsgierig hoe het bij zo’n grote ploeg zou zijn. Maar de stap van

Suzanne en Selma heeft dat voor mij wel versneld.’’ Ze zag hoe Schulting, vrij als ze is, direct ’aanwezig’ was. ,,Zelf ben ik toch iets meer ingetogen, net als Selma. Aan het begin was ik dat zeker ook, maar ja, ik ben zelf ook niet op mijn mondje gevallen, vind het leuk grapjes te maken met iedereen. Nu ben ik in de groep ook zeker niet meer ingetogen. Ik kan soms wel bijdehand zijn, maar wel gewoon sociaal, op een leuke manier. Vind ik zelf in ieder geval, haha. Maar in het begin was iedereen verbaasd dat ik best wel een beetje verlegen was, maar dat ben ik snel kwijtgeraakt. Vaak ben ik ook wel degene die het hardste schreeuwt, dus in die zin ben ik wel helemaal losgekomen in het team.’’ Dat is, vervolgt ze, ook een teken dat ze zich op haar gemak voelt. ,,Absoluut, zo voel ik me ook in deze groep. Op mijn gemak en heel erg veilig. Ik merk dat ik heel erg mezelf kan zijn in het team, en dat is jn. Dan zit ik lekker in mijn vel en kan ik ook de leukste versie zijn van mezelf.’’ Daardoor schaats ik ook harder.

Koffie

De eerste kennismaking met de ploeg, toevallig ook tijdens een trainingskamp

Angel Daleman ontspannen in Collalbo. ,,Natuurlijk geniet ik van succes, maar je wilt ook snel weer door. Móet door zelfs.’’ (Foto Robert Prins)

Natuurlijk geniet ik daar heel erg van, maar je wilt ook snel weer door. Móet door zelfs.’’

Angel Daleman in het treintje achter Suzanne Schulting. ,,Haar overgang naar Essent heeft mijn stap wel versneld.’’ (Foto Robert Prins) in Collalbo, verliep prima. ,,Het was heel goed dat we gelijk in een trainingskamp waren, want dan zit je langere tijd bij elkaar en leer je elkaar het beste en het snelste kennen. Dat ging ook heel erg vlot. Bij Essent doen ze veel ko etjes, daar konden we gelijk aan meedoen en dan leg je steeds meer contact met elkaar.’’ Sociaal verliep haar overgang dus heel soepel, maar fysiek had dat iets meer tijd nodig. Daar merkte Daleman toch echt wel dat ze ineens moest aanhaken bij een hoger niveau. ,,Die jongens en die meiden zijn natuurlijk hartstikke goed, en je merkt aan alles dat het stap hoger is dan bij de junioren. Fysiek kon ik het wel aan hoor, daar niet van. Maar ik had wel iets van, oké, het is nu wel even bám een tandje erbij, zeg maar. Zeker bij het wielrennen. Ik ben niet de beste etser van de wereld, heb daar zelf nooit echt veel mee gedaan, dus in het begin moest ik heel erg wennen. Maar ja, uiteindelijk is het wel een belangrijke component, zeker in de voorbereiding.’’

Dat was inderdaad een verschil met haar eigen aanpak. Daleman stond in de zomer immers altijd veel op skeelers. ,,Ik werd eigenlijk altijd best wel t door het inlinen in de zomer. Maar dat moest ik dus loslaten en dat vond ik in het begin best wel moeilijk. Ook spannend zelfs omdat ik nog nooit alleen maar ge etst had in de zomer. Nu ben ik blij dat ik het inlinen achterwege heb gelaten. Ook omdat ik merkte dat ik in de zomer echt even mijn rust wilde pakken, even mijn lichaam gewoon uit kon zetten en dan weer opbouwen.’’

Sensatie

Waar het allemaal toe leidt hebben we inmiddels gezien. Het schaatsseizoen was nog geen twee maanden ver toen Daleman zich al ontpopte als de sensatie bij de vrouwen. Het kwali catietoernooi verliep succesvol, en de twee Aziatische wereldbekers in Nagano en Beijing waren zelfs meer dan dat. Daleman rijdt met het grootste gemak tussen de volwassen wereldtoppers, en veroverde in Beijing zelfs brons op de 1000 én 1500 meter en een gouden plak op de Teamsprint. ,,Bizar’’, verzucht Daleman als ze het rijtje nog eens aanhoort, om dan meteen weer haar jonge volwassenheid te tonen. ,,Ik moet eerlijk zeggen dat ik na het WCKT wel even confused was met mezelf. Ik had echt iets van ‘wow, wat gebeurt hier?’.

Gretig

Daarvoor moest wel het plan even worden omgegooid, want dat voorzag dus niet in uitstapjes naar Japan en China. ,,Maar ja, als je dan die startbewijzen haalt, wordt alles toch anders. Daar hebben we overigens wel ink over moeten praten met z’n allen, want er waren ook wereldbekerwedstrijden shorttrack. Dat heeft echt wel twee, drie dagen geduurd. Natuurlijk heb je die twee belangen, maar ik heb ook mijn gevoel en weet wat ík het leukste vind. Dat heb ik uiteindelijk gevolgd, echt vanuit mijn hart. Daar was niet iedereen even blij mee, maar ik achteraf wel heel erg. Ik denk dat mensen vaker hun gevoel zouden moeten volgen. Dan haal je alleen maar het beste in jezelf naar boven.’’

Ouders

Daleman werd in Beijing gesteund door haar ouders. Dat vader Emile en moeder Bellina overkwamen naar China, had ze zelf ook niet zien aankomen. ,,Dat was een spontane actie, superleuk. Ik denk dat ze het wel naar hun zin hebben gehad en natuurlijk hartstikke mooi dat ze erbij waren op het moment dat ik mijn eerste medaille in de World Cup pak.’’ De band met haar ouders is heel sterk, beaamt ze. ,,We zijn allemaal heel erg hecht, hebben natuurlijk jarenlang samen door het land, door Europa gereisd. Het geeft daarom altijd een extra jn en vertrouwd gevoel als zij er ook zijn.’’

Daleman verbaasde in Nagano en Beijing de schaatswereld. Het komt zelden voor dat een jonge schaatser bij het debuut in de wereldbeker meteen al meedoet om de medailles en die zelfs ook mee naar huis neemt. Als je terugkijkt in de schaatshistorie is dat alleen de allergrootsten gegeven. Die verbazing van de buitenwacht deelt Daleman zelf ’een beetje onbewust’, zegt ze. ,,Ergens weet je natuurlijk wel dat het erin zit, dat je het kan. Maar daar ben je in zo’n World Cup ook niet mee bezig. Je stapt niet het ijs op om even te winnen of een medaille te halen. Je wilt gewoon je hardste race rijden, het beste uit jezelf halen. Dat laatste vooral eigenlijk. Al draait het uiteindelijk natuurlijk wél om de prestatie.’’

Maar ook Daleman zelf kon er niet omheen dat ze in Beijing twee keer heel kort – rond de drie tienden - achter winnares Miho Takagi zat. ,,Ja, en ik kan je vertellen dat dat me wel heel gretig maakt’’, zegt ze lachend. ,,Want je zit er inderdaad zó dichtbij dat het gaatje te dichten is. Het maakt dat ik nóg meer uit mezelf wil halen en nóg beter wil kunnen rijden. Dan is het nodig ook kritisch op jezelf te zijn, en dat ben ik zeker. Ik kijk altijd waar ik kan verbeteren, waar ik nog wat winst kan halen. Ik zie ook de foutjes in die races. Dat moet verbeteren om de stap naar een gouden medaille te kunnen maken.’’ Na haar prestaties in Azië is Angel Daleman door het grote publiek meteen omarmt als het nieuwe idool, als de ster die ons land de komende jaren heel veel succes moet brengen. Dat idee zou menig tiener benauwen, maar Daleman heeft daar geen last van. Sterker, zij is de eerste om zichzelf wat druk op te leggen. Want ze weet inmiddels verdraaid goed waar ze naartoe wil. ,,Olympisch goud’’, zegt ze onomwonden. En heel lang hoeft ze niet te wachten op het antwoord op de vraag of dat mogelijk is. Volgend seizoen al wordt immers in Milaan het olympisch eremetaal verdeeld. ,,Het was een droom, maar als je ziet wat er nu gebeurt, besef ik opeens dat het niet onmogelijk is.’’ Combineren En dan misschien wel op twee fronten. Want Daleman heeft er nooit een geheim van gemaakt dat op de Spelen ooit

langebaan én shorttrack wil combineren. ,,Precies. Ik ben benieuwd of dat kan lukken, maar ik hoop natuurlijk van wel. Ik zet me daar ook honderd procent voor in.’’ Niettemin is topsport op één discipline al lastig genoeg, laat staan op twéé disciplines op topniveau presteren. ,,Ik weet het. Dat zal moeilijker worden, maar ik denk niet dat het onmogelijk is. Zelf ben ik daar heel nuchter in. Als ik aan het shorttracken ben, denk ik aan shorttracken. En op de langebaan is dat net zo.’’ Vooralsnog richt ze zich de komende weken op shorttrack. Daleman laat het NK Sprint en dus ook het EK Sprint schieten, en hoopt zich via het NK Shorttrack te plaatsen voor het EK, half januari in Dresden.

Betekent dat ze straks zorgeloos Kerstmis kan vieren. ,,Doe ik lekker thuis met de familie. Het is lekker af en toe even uit het hele schaatswereldje te stappen en met je gezin te zijn. Gewoon gezellig met elkaar eten. Dat doet me vaak heel erg goed.’’

Daleman jubelt in Thialf tijdens het WCKT. ,,Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel even confused was met mezelf.’’ (Foto Neeke Smit)

Club van Natuurijs helpt te schaatsen zodra dat maar

kan

Cultureel erfgoed behouden

Drukte in het clubgebouw van IJsclub Ankeveen op een niet zo gebruikelijk moment. Er is namelijk nergens ijs te bekennen. Maar dat is juist ook één van de redenen dat het fraaie gebouw volstroomt: om ervoor te zorgen dat iedereen kan schaatsen als er wél ijs ligt. Daarom werd in Ankeveen de Club van Natuurijs gelanceerd.

Het idee achter die Club van Natuurijs is eigenlijk heel eenvoudig. De Club, een initiatief van de KNSB, moet ertoe bijdragen dat schaatsen op natuurijs als een soort cultureel erfgoed voor Nederland behouden blijft zodat ook toekomstige generaties daarvan kunnen genieten. Ben van der Burg, toch vooral bekend van zijn verrichtingen op kunstijs maar heel gepassioneerd als het gaat om natuurijs, weet het zeker. ,,Schaatsen op natuurijs zit in ons dna en staat symbool voor het leven, waarin alles met vallen en opstaan gaat.’’ Dat de Club van Natuurijs – waarvan iedereen voor 15 euro per jaar lid kan worden –in een behoefte voorziet, daar was iedereen in Ankeveen het wel over eens. En dat waren veel mensen met tientallen jaren bestuurlijke en organisatorische ervaring bij ijsclubs, maar ook prominenten als Elfstedenwinnaar Henk Angenent, schaatsverslaggever Herbert Dijkstra en meer oud-schaatsers. Jurre Trouw, manager Sportparticipatie van de KNSB, deed het allemaal nog eens helder uit de doeken. ,,De ijsdagen worden in Nederland steeds zeldzamer,

daar kunnen we de ogen niet voor sluiten. Dus moeten we ervoor zorgen dat we de dagen waarop we wél kunnen schaatsten optimaal benutten. Want áls er ijs ligt, staan er in ons land wel dik vier miljoen mensen op de schaats.’’

Obstakel

Betekent dat zowel KNSB als ijsclubs er klaar voor moeten zijn als het zover is. ,,Als je maar een paar dagen hebt om te schaatsen, mag je geen dag verspillen’’, aldus Trouw. ,,Daarom moeten we zorgen dat aan de voorkant zaken geregeld zijn, zodat die geen extra tijd meer kosten.’’ Maar juist die zaken ’aan de voorkant’ blijken nog weleens een obstakel. Dat maakte Jaap Wansinck van de Noordense ijsclub IJsvermaak nog eens duidelijk. ,,Vroeger gaf de veldwachter een knipoog en zei dat je maar lekker moest gaan schaatsen, maar tegenwoordig zit er een afgestudeerde hbo’er die naar bladzijde 32 van je vergunningsaanvraag bladert en zegt dat er toch nog iets aan ontbreekt. Dat maakt het allemaal niet makkelijker.’’ Trouw kent de verhalen. Henk Angenent ook trouwens. Hij liep juist aan de andere kant tegen de bureaucratie aan toen hij in zijn eigen achtertuin een tocht wilde organiseren. ,,Daar had ik de gemeente vrij snel achter me staan, maar was het uiteindelijk de KNSB zelf die moeilijk deed.’’ Dat moet allemaal verleden tijd zijn. Trouw somt feilloos alle problemen op waar organisaties en clubs tegenaan lopen. ,,Het aantal vrijwilligers loopt terug, nancieel is het soms lastig, maar het is vooral de regelgeving die

voor problemen zorgt. Zeker nu daar de laatste jaren zaken als stikstof en Natura 2000 bij zijn gekomen. Wij gaan verenigingen helpen met organiseren, maar zeker ook met die administratieve rompslomp.’’ Muziek in de oren van Angenent, die zich al jaren zorgen maakt over de problematiek rond schaatsen op natuurijs. ,,Onze sport is ontstaan op natuurijs en dat is ook waar schaatsen om draait. De rest is allemaal surrogaat. Maar helaas hebben we dat de laatste vijftien jaar een stuk minder.’’ Hij ziet een mooie rol voor de Club van Natuurijs. ,,Zeker met de juiste kennis en de juiste mensen die initiatieven nemen en hebben genomen, Jurre Trouw is daar natuurlijk een groot voorbeeld van. Dat doet hij heel goed. Dán kun je hier iets meer bereiken.’’

In hoofden

Teun Breedijk was één van de aandachtige luisteraars. De lancering van de Club van Natuurijs moet de voormalig disciplinemanager van de marathonschaatsers aanspreken. Breedijk slaagde erin vijf keer op rij een NK op natuurijs te organiseren, en bracht na zijn pensionering het boekje Natuurijsmeester uit, als een soort handleiding voor de mannen die waken over het natuurijs op de vaderlandse wateren. ,,In dat boek spreken we er ook over dat de kennis vaak in de hoofden van de mensen zit. Het is goed dat nu allemaal vast te leggen voor toekomstige generaties’’, erkent Breedijk. Hij hoopt vooral dat het nieuwe initiatief ertoe bijdraagt om dit stukje Nederlandse cultuur in stand te houden. Ook nancieel.

Want dat, vervolgt Breedijk, is soms wel een probleem. ,,Door mijn boek reis ik wat door Nederland om lezingen te houden. Daarbij merk ik dan wel dat er veel verschil zit in de draagkracht van verenigingen. Je hebt ijsclubs met voldoende middelen, maar ook armlastige ijsclubs. Maar het is wel van belang dat die clubs blijven bestaan. Ik merk ook dat regelgeving vaak een belemmering is voor het goed organiseren van evenementen door een ijsclub, zoals bijvoorbeeld ook de USA Marathon in Noord-Holland heeft ondervonden. Daar kan de Club van Natuurijs van waarde zijn.’’ Breedijk kon in zijn tijd nog pionieren zonder al te veel ’hinderlijke’ regels. Zo kwam hij ook tot vijf NK’s op diverse locaties. Dat was ingegeven door zijn achtergrond, legt hij uit. ,,Ik ben ook wedstrijdschaatser geweest en heb diverse keren het gevoel gehad van ’verdomme, we hádden toch kunnen schaatsen’. Dat wilde ik mezelf niet laten gebeuren. Daarom heb ik me altijd gericht op de plekken waar je wél kon schaatsen, al waren dat misschien niet de klassieke locaties. Dat is een manier van organiseren waarmee we misschien de tijd wat vooruit waren.’’

Weervrouw Amara Onwuka kon het gezelschap ook al niet meer hoop geven. ,,De winters worden niet alleen milder, maar ook korter. Het zal heus nog wel tot vorst komen, alleen wel minder vaak.’’ En de magische woorden waarop alle liefhebbers zaten te wachten, kwamen ook niet uit haar mond. ,,Die Elfstedentocht, dat wordt toch echt een lastig verhaal.’’

Voorvechters voor natuurijs. Vlnr: Herbert Dijkstra, Henk Angenent, Jaap Wansinck, Rieks Poelman, Ben van der Burg, Jurre Trouw. (Foto Neeke Smit)

Ouderwets rijden op natuurijs, zoals in de winter van 2021. (Foto Neeke Smit)

SKATE COVER in drie kleuren

f www.ICETEC.nl

GLOVE CUTPROOF Ook in zwart leverbaar

ANKLE SOCK

350 0 rondom enkel Dyneema, geschikt voor alle schaatsen

NIEUW! LEG-ANKLE PROTECTOR 2 in 1

Lars Woelders ontpopt zich als smaakmaker in het peloton

Aangehaakt bij de top

Elk seizoen weer staan er in het marathonpeloton rijders op die zich nadrukkelijker pro leren dan je vooraf misschien had ingeschat. Deze winter valt in ieder geval Lars Woelders in die categorie. Jong, gretig, aanvallend en elke koers wel ergens voorin te vinden. Hij jaagt, vertelt Woelders, op z’n eerste overwinning. Maar dat lijkt op deze manier een kwestie van tijd.

Na zeven koersen ziet het tussenrapport van Lars Woelders er voorbeeldig uit.

Alleen in de openingswedstrijd in Amsterdam viel hij nét buiten de top tien, de andere vijf koersen die hij reed eindigde hij daar keurig binnen. Opvallend: drie keer stond er een zeven achter zijn naam; een getal waar hij op school misschien voor tekende, maar nu niet. ,,Lijkt een beetje op een één, het cijfer waar ik naartoe wil’’, zegt hij lachend, maar wel met een serieuze ondertoon.

Dat tekent de ambitie van Lars Woelders, telg uit een echt schaatsgezin, waar ook veel liefde voor het inlineskaten was. Vader Gerjan was jarenlang als ploegleider verbonden aan het fameuze team van Ne t, met onder anderen Erik Hulzebosch, Arjan Mombarg, Cédric Michaud en Arjan Smit. Mooie herinneringen uit vervlogen tijden, want nu is hij vooral trots toeschouwer bij de wedstrijden van zoon Lars.

En Woelders senior heeft reden voor trots, want Lars Woelders is één van de smaak-

makers in dit seizoen. In de zomer stapte hij over van Okay/Interfarms naar Team Sprog, en die overgang heeft duidelijk goed uitgepakt. De 22-jarige schaatser uit Gramsbergen blijft er nuchter onder als hij een verklaring geeft voor zijn progressie. ,,Ik ben gewoon weer een jaar ouder, een jaar sterker. Daardoor heb ik een stap kunnen maken, zoals ik eigenlijk elk jaar een stap heb gemaakt.’’

Verschil

Lars Woelders in het witte pak van de beste jonge rijder. ,,Ik denk dat ik inmiddels wel mag zeggen dat ik tot de top van het peloton behoor.’’ (Foto

te hebben. Het zoeken van die balans gaat dit jaar voor mijn gevoel hartstikke goed, ook doordat ik daarin goed word begeleid

door Bram.’’

Maar hij ziet wel degelijk een verschil met al die eerdere stapjes. ,,Dit is toch wel een stapje richting de top geweest. Voor mijn gevoel in ieder geval. Maar ik denk dat ik inmiddels wel mag zeggen dat ik tot de top van het peloton behoor, ook al heb ik nog geen wedstrijd gewonnen. En dat moet dan de volgende stap worden.’’ Hij is dit seizoen in ieder geval in de juiste omgeving beland om dat te realiseren, denkt Woelders, die het uitstekend naar zijn zin heeft bij de ploeg van coach Bram Sikma en trainer Jeroen de Vries. ,,Die twee doen het echt fantastisch’’, vindt hij. ,,De afwisseling tussen Jeroen en Bram is geniaal. Jeroen maakt de schema’s en is er op maandag en dinsdag. Bram is de ploegleider en is er op donderdag en op de wedstrijddagen. Maar dat zijn twee totaal verschillende mannen met echt een verschillende aanpak. Natuurlijk hebben ze overleg met elkaar, maar naar ons werken ze onafhankelijk van elkaar.’’ Dat ze goed werk leveren, kan Woelders

ook makkelijk concluderen aan de hand van resultaten uit het verleden. In de nanciële wereld mogen die dan geen garanties geven, voor een schaatser bieden ze wél houvast. De ploeg wil jonge schaatsers opleiden en slaagt daar goed in. ,,Twee jaar geleden lukte dat met Chiel Smit, vorig seizoen hadden ze Christian Haasjes die het heel goed deed en de Alternatieve op Weissensee won.’’ Dat zijn aspecten die zijn keuze hebben bepaald, maar het zal ongetwijfeld meegewogen hebben. ,,Ik zag wel dat dit misschien de ideale plek was om de stap naar de top te maken. Een beetje in de luwte, niet de druk van het móeten presteren. Zo staan we er wel in. We kunnen misschien winnen, maar we mógen ook gewoon verliezen, want daar leren we zeker ook van. En áls we dan zouden winnen, is dat de beloning voor heel vaak verliezen. Dat is een heel jne situatie.’’

Plezier

Vanuit die positie heeft Lars Woelders ook de ruimte kleur te geven aan de koers. Vrijwel wekelijks kiest hij de aanval met een geestdrift waar het plezier vanaf spat. Lachend: ,,Dat vind ik ook mooi. Ik houd van koersen, houd van een beetje avontuur op het ijs. Maar ik mag mezelf ook best wat vaker inhouden hoor, om dan op het juiste moment ook weer energie over

Met Sikma wordt steevast doorgesproken hoe de koers moet worden aangepakt. Allerlei scenario’s passeren de revue. ,,Zodat we situaties leren herkennen en ook weten hoe we dan moeten handelen.’’ Maar toch, geeft Woelders toe, kan het nog weleens gebeuren dat er een kopgroep wordt gemist. ,,Maar dan heb ik inmiddels wel het niveau en het gevoel van macht om daar alsnog naartoe te rijden. En dan moet ik mijn energie zo goed verdelen dat ik eigenlijk gratis in de kopgroep kan komen en het dan kan proberen uit te spelen. En dan mag je dat gratis tussen aanhalingstekens zetten, want in het peloton is nooit iets gratis.’’

Woelders stond dit najaar ook aan de start in het kwali catietoernooi voor de World Cup, omdat hij net als veel anderen zichzelf ook wil testen op de langebaan. Maar daar, zegt hij, moet er nog niet al te veel van hem worden verwacht. ,,Ik heb ambities op de langebaan, zeker. Anders doe ik niet meer aan zo’n toernooi. Maar met mijn tijden doe ik niet mee met de top, al verbeterde ik mezelf op de vijf kilometer wel tien seconden.’’

Liever kijkt hij naar het komende NK op kunstijs, Nieuwjaarsdag in Thialf. Voor het eerst in zijn loopbaan zal er dan ook naar hém worden gekeken. ,,Maar daar’’, stelt hij, ,,doe ik dan ook echt mijn best voor.’’

Neeke Smit)

Lars Woelders: ,,Ik houd van koersen, houd van een beetje avontuur op het ijs.’’ (Foto Neeke Smit)

HROUWEN (NEO) | 11:30

Marathonschaatsen traditioneel op nieuwjaarsdag

In ieder geval één nieuwe kampioen

et is inmiddels net zo’n traditie als ’bord op schoot’ tijdens Studio Sport: de strijd van de marathonschaatsers om de Nederlandse kunstijstitels op nieuwjaarsdag. En waarde afgelopen jaren sommige dingen heel voorspelbaar waren, is er nu slechts één ding voorspelbaar: dat het nu eens ónvoorspelbaar is.

Er waren jaren dat je het bijna vooraf al kon invullen, de Nederlandse titels voor Arjan Stroetinga en Irene Schouten. De laatste was afgelopen winter goed voor haar achtste titel op rij, Stroetinga veroverde er zeven. Overigens gebeurde het slechts twee keer dat de twee naast elkaar met de krans stonden. De laatste titel van Stroetinga dateert alweer van 2019 en in de jaren daarna ging Schouten nog even vrolijk door met winnen. Maar ook dat is verleden tijd. Al vooraf staat het vast dat er bij de vrouwen een nieuwe

kampioen wordt gehuldigd. En juist als je denkt dat er dan een zucht van verlichting door het peloton moet gaan omdat al die andere dames ineens ook een keer een kansje denken te hebben, valt de naam van Marijke Groenewoud. De Friezin heeft op de mass-start het stokje van Schouten feilloos overgenomen, en het valt te verwachten dat ze dat ook weleens in het NK Marathonschaatsen kan gaan doen. Groenewoud stond in de eerste fase van het seizoen vijf keer aan de start en won daarvan vier races.

Anema

Bovendien staat langs de kant met Jillert Anema een coach die er zijn beroep van heeft gemaakt Nederlandse titels te winnen. Bij de mannen zijn de cijfers van Anema indrukwekkend: liefst twaalf van de laatste zestien titels gingen naar een rijder uit zijn ploeg. Bij de vrouwen dus acht van de laatste acht. Maar goed, de laatste twee jaar is de heerschappij van

Luc ter Haar was afgelopen nieuwjaarsdag de verrassende kampioen en verdedigt zijn titel. (Foto Neeke Smit)

(NEO) | 12:35

Anema’s ploeg bij de mannen wat minder. Daar lijkt de strijd nu helemaal open te liggen. Als je even vooruitblikt naar nieuwjaarsdag, dan kun je ook een heel blik kanshebbers opentrekken. Luc ter Haar is in ieder geval titelverdediger, nadat hij vorig seizoen alle schermutselingen in de hectische nale doorstond. Daarbij gingen Harm, Visser, Bart Hoolwerf en Gary Hekman tegen de grond, maar ontweek Ter Haar als een balletdanser alle glijdende lijven. Een winnende move. Zeker is dat die drie ook nu weer geduchte concurrenten zijn, met ook Evert Hoolwerf, Daan Gelling, Tjerk de Boer en Sjoerd den Hertog en op het vinkentouw nog een aantal andere mannen. Tip: houd de broers Hoolwerf in het oog. Allebei in bloedvorm.

Het NK wordt op nieuwjaarsdag verreden in Thialf. Het programma begint al om half twaalf, een vroegertje na de oudejaarsnacht. De dames starten om 14.00 uur, waarna de mannen om 15.25 aantreden.

Bente Kerkhoff bij Zaanlander in rap tempo topper in het peloton

Succesvolle sollicitatie

Bente Kerkhoff: ,,Dit is een hartstikke goede ploeg met een heel goed schema en een goed plan, en we trainen ongelooflijk hard.’’ (Foto Neeke Smit)

Bente Kerkho was een jaar geleden nog de invaller bij team Zaanlander. Mocht aan de start staan in de Topdivisie als Irene Schouten en Marijke Groenewoud avonturen beleefden over de grens. Maar in twaalf maanden tijd kan er veel veranderen. Nu is Bente Kerkho één van de revelaties op het hoogste niveau én de trotse draagster van het oranje leiderspak. En dat allemaal dankzij één succesvolle sollicitatie.

Die sollicitatie kwam na vijf seizoenen in de Topdivisie, waarin Bente Kerkho (22) vooral uitkwam voor kleinere teams in de betrekkelijke marge van het peloton. Ze zag nauwelijks kans zich in de schijnwerpers te rijden, behoudens dan een podiumplaats als 17-jarige en de Nederlandse titels die ze wél pakte bij de junioren. Na het niet gereden coronaseizoen en een winter waarin ze door een hersenschudding nauwelijks schaatste, kon ze in dienst van Wokke laten zien dat ze wel degelijk meer in haar mars had, maar daarvoor moest ze wel een stap maken. En dus trok Kerkho – vanaf eind december 23 jaar –aan de bel bij Jillert Anema.

Bente Kerkhoff leidt het peloton voor Marijke Groenewoud. ,,Als het slecht is, is het slecht. En dat hoor je dan ook. Maar goed is ook gewoon goed. Die duidelijkheid vind ik heel prettig.’’ (Foto Neeke Smit)

De coach van Zaanlander houdt er een mooi principe op na. Wie in zijn ploeg wil rijden, moet zelf ’solliciteren’. Dat deed Kerkho dus, maar niet vanuit een heel voordelige positie. ,,Na die winter van de hersenschudding ben ik in de zomer weer gaan trainen en reed ik bij KTT Noordwest weer ongeveer dezelfde tijden die ik daarvoor reed’’, kijkt Kerkho terug. ,,Maar daar zat dus geen verbetering in, ik had geen stap gemaakt. Dat was best logisch, want mijn hele basis was weg. Dan is het niet gek dat je niet harder rijdt. Maar ja, de meeste ploegen kijken wel naar wat je presteert. Daarom voelde ik de noodzaak mezelf een beetje op de kaart te zetten, ook omdat het idee had dat mijn tijden niet representatief waren voor wat ik kon. Zo kreeg ik van Sjoerd Geraets, mijn trainer destijds, het nummer van Arjan Samplonius. En vervolgens heb ik gebeld.’’

Uitgesproken types

Dat resulteerde in een afspraak bij Zaanlander, met Anema en zijn rechterhand Samplonius. ,,Ik was best zenuwachtig voor dat gesprek’’, bekent Kerkho met een lach. ,,Het zijn natuurlijk allebei uitgesproken types, en ik had ze eerder eigenlijk ook nooit gesproken.’’ Maar voor de schaatsster uit het Noord-Hollandse Oostwoud was het dui delijk waarom ze juist naar die ploeg wilde.

,,Je ziet elk jaar heel duidelijk dat het heel goed loopt met de rijdsters die ze daar opleiden. Dat wilde ik ook. Ik wil een stap maken, wilde beter worden.’’

Dat is de drive waar in ieder geval Anema wel gevoelig voor is. ,,Uit het gesprek zelf kon ik niet veel opmaken, maar achteraf hoorde ik viavia dat ze redelijk enthousiast waren.’’

Wie Bente Kerkho nu ziet rijden, snapt dat enthousiasme van Anema onmiddellijk. Bovendien heeft de kampioenenmaker uit Bontebok natuurlijk heel positieve ervaringen met rijdsters uit West-Friesland, van wie de mentaliteit aansluit bij zijn eigen beleving. Niet kletsen, maar aanpakken. ,,Klopt’’, beaamt Kerkho . ,,De nuchterheid, direct zijn. Als het slecht is, is het slecht. En dat hoor je dan ook. Maar goed is ook gewoon goed. Die duidelijkheid vind ik heel prettig.’’

Zege

En ze gedijt in die omgeving, dat is wel duidelijk, ondanks dat er toch wel veel veranderde in haar leven. Zo verruilde ze het ouderlijk huis, waar ze de jongste was in een gezin met twee broers, voor een appartementje in Heerenveen. ,,Dat bevalt goed, al ben ik ook wekelijks nog wel in WestFriesland.’’ Op het ijs steekt ze in een betere vorm dan ooit. Nadat ze vorig seizoen al eens zegevierde op het hoogste niveau, heeft ze ook nu alweer een zege te pakken – opvallend genoeg opnieuw in Haarlem. ,,Ik heb een heleboel stappen gemaakt’’, vindt ze zelf ook. ,,Dat zie je nu zowel op de marathon als op de langebaan terug.’’ Dat laatste was te zien tijdens het WCKT, waar ze derde werd op de 5000 meter en de Mass-Start zelfs op haar naam schreef. De verklaring is simpel. ,,Trainen’’, zegt ze lachend. ,,Klinkt eenvoudig, maar dat is wel de essentie. Ik rijd nu in ieder geval het hardst van al die jaren, blijkt ook uit mijn tijden op de langebaan. Op zich ook niet heel gek natuurlijk. Dit is een hartstikke goede ploeg met een heel goed schema en een duidelijk plan, en we trainen ongeloo ijk hard.’’ De trainingsmethodes van Anema en Samplonius passen goed bij haar, vindt

Kerkho . ,,Ik kom zelf uit het skeeleren, vind dat heel leuk om te doen en dan is het prettig te weten dat ik dat kan blijven doen. Ik heb zelf ook altijd geloofd dat die twee disciplines elkaar niet in de weg hoeven te staan, net zoals marathon en langebaan. In die loso e is dit team wel uniek ten opzichte van andere langebaanploegen. Ik wilde ook echt bij een ploeg die ook op de langebaan actief is, omdat ik het idee heb dat ze daar over het algemeen beter weten hoe je echt goed leert schaatsen. En dat heb ik nodig voor zowel marathon als langebaan.’’

Vaste waarde

In het team van Zaanlander is met het vertrek van Schouten en Arianne Pruisscher wel iets veranderd. Dat lijkt de weg vrij te maken voor een talent als Kerkho . ,,Nou ja, in ieder geval is het voor mij in die zin veranderd dat ik geen reserverijdster meer ben voor het geval andere meiden naar de World Cups zijn, maar dat ik nu gewoon een vaste waarde ben in de ploeg. En in de samenstelling kan altijd iets veranderen, maar ik denk dat de ziel van de ploeg hetzelfde is. Die ligt bij Jillert en Arjan en de types waarop zij selecteren. Natuurlijk heeft ieder een ander karakter, maar er wordt uiteindelijk wel geselecteerd op een bepaald type sporter. En daar zal dus niet veel veranderen.’’

Nadat voor Marijke Groenewoud de focus vooral op de World Cups ging, heeft Kerkho zich razendsnel het oranje leiderspak eigen gemaakt. Maar net als zoveel anderen betoogt de Noord-Hollandse dat dat pak geen doel is. ,,Ik zou het heel mooi vinden om het klassement te winnen, maar dat heeft nu nog geen prioriteit. We gaan ook nog op trainingskamp waarmee ik zeker een deel inlever van mijn voorsprong. Pas als we nog drie of vier wedstrijden moeten, wordt het interessant daarnaar te kijken.’’ Voorlopig is het NK op kunstijs het eerste waar de ploeg van Anema zich op richt. Oók Kerkho . En dit keer zelfs als één van de favorieten, daar kan ze zelf ook niet onderuit. ,,Het gaat hartstikke goed en ik sta dik bovenaan in de Marathon Cup. Dus ja.’’

Alleen Dolle Dries deed eerder wat Fries in twee jaar tijd volbracht

De mooiste titels van Jorrit Bergsma

Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen ink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. Deze keer neemt Jorrit Bergsma ons mee terug naar zijn zeges in het NK op natuurijs van 2010 en 2012.

door Eric Korver

Het gebeurt niet vaak dat een verliezer meer publiciteit krijgt dan een winnaar. Maar dat was precies het geval na de Alternatieve Elfstedentocht van 2017 op de Weissensee. Wie herinnert zich niet de val van Elma de Vries, met de streep letterlijk in het zicht? Ze won daardoor niet, maar ging wel de wereld over.

Dikke vlokken

die de wereld overging

Hdie ontbrak nog op mijn erelijst.’’ (Foto Neeke Smit)

et is in deze serie gebruikelijk dat er van een schaatser of schaatsster één koers wordt uitgelicht als hoogtepunt in een loopbaan. Maar ja, wat doe je als die loopbaan bijna een aaneenschakeling van hoogtepunten is? Jorrit Bergsma vragen te kiezen tussen zijn twee nationale titels op natuurijs is als iemand vragen te kiezen tussen twee kinderen. Doen we niet. Daarom gaat de Fries terug naar beide kampioenschappen. En dan hebben we het nog niet eens over de Alternatieve die hij won op de Weissensee.

Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen ink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. In deze editie de overwinning van Bob de Vries in het NK op het natuurijs van de Belterwiede in december 2010.

Het beeld bleef lang hangen: Elma de Vries die op haar buik over het ijs van de Weissensee schuift. Ze ziet de nishlijn dichterbij komen, maar tegelijkertijd ziet ze ook de winst in de Alternatieve Elfstedentocht uit beeld verdwijnen.

Jorrit Bergsma heeft inmiddels een leeftijd bereikt waarop veel topsporters terugkijken op een al dan niet mooie loopbaan.

Maar als 38-jarige is de man uit Aldeboarn nog steeds bezig nieuwe hoofdstukken toe te voegen aan een toch al schitterende carrière. Op de marathon komt hij al voor een onvoorstelbaar negentiende (!) seizoen uit op het hoogste niveau. In zijn ploeg Royal A-ware rijdt ook de 20-jarige Wisse Slendebroek. Die lag werkelijk nog in de luiers toen Bergsma al zijn eerste marathons reed. Chris de Velde is zelfs nóg jonger. ,,Bijzonder’’, zegt Bergsma met een lach. ,,Zeker als je bedenkt dat ik in 2007 mijn eerste marathon won op het hoogste niveau en deze jongens op dat moment echt nog baby’s of peuters waren.’’ Het is een signaal dat hij tegenwoordig vaker oppikt in het peloton van jonge rijders die zich als jochie hebben vergaapt aan zijn verrichtingen. ,,Dat ze hebben gekeken op televisie of in het echt, en dat ze genoten hebben.’’

Volkomen ontgoocheld kwam Elma de Vries uiteindelijk over de streep. Als vierde, waar ze twintig meter eerder nog haar naam al in mooie sierletters bijgeschreven zag op het bord met winnaars van de Alternatieve. Ze begreep er helemaal niets van. ,,Niet te geloven’’, stamelde Elma de Vries met een stem vol onbegrip. ,,Ik weet wat het is, heb hier al een keer gewonnen, een paar keer op het podium gestaan. Dan telt alleen de winst. En ik deed alles goed. Maar één klein, lullig gaatje en het is over. Dit verzin je niet.’’

Ontreddering klonk in haar stem, beetje berusting ook. Maar haar ogen stonden nog vol ongeloof. ,,Voor mijn gevoel was ik er al. En ineens schuif ik zó hard over het ijs. Ik gleed ver door, zag de anderen niet komen, maar wel de nish naderen. Ik dacht dat ik het gewoon ging halen. Glijdend. Gewoon over die streep glijden. Maar tien meter voor de nish lig ik dan toch stil, zie ik de anderen komen en word ik gewoon vierde. Onvoorstelbaar.’’

En natuurlijk wordt er dan vaak gerefereerd aan de twee Nederlandse titels van Jorrit Bergsma, waarvan hij de eerste halverwege februari 2010 veroverde op het Zuidlaardermeer bij Groningen. Bergsma – dat jaar nog rijder van de opleidingsploeg Renault Eco 2 – hoeft niet veel moeite te doen om zich dat nog voor de geest te halen. ,,Ik weet nog goed dat we de dag daarvoor op verkenning waren geweest en dat het ijs er goed bij lag. Mooie omstandigheden ook, dus we hielden al rekening met een mogelijke massasprint. Maar ja, we kwamen de volgende dag terug voor de wedstrijd en álles was totaal anders.’’

Bitter

Een zekere zege veranderde zo in de bitterste nederlaag uit de loopbaan van Elma de Vries, die tegenwoordig samen met Imke Vormeer is neergestreken in Schotland, in de buurt van Aberdeen. Van het kopgroepje van vier, waarvan ze drie rijdsters al ruim

En voor het gros van de rijders niet per se beter. De sneeuw kwam in dikke vlokken naar beneden en er stond een kse wind. ,,Het was gewoon een sneeuwstorm’’, weet Bergsma nog, ,,dus het was echt vanaf het begin koers, een harde race.’’ Niet dat hij dat zelf erg vond. ,,Zulke omstandigheden heb ik het liefst. Dan wordt het selectief voor iedereen, een echte slijtageslag. Dan komt de sterkste naar boven en in dat soort wedstrijden ben ik altijd wel in het voordeel, denk ik.’’

achter zich had gelaten, werd ze ineens de laatste. Zelfs geen podium, niks. Natuurlijk, De Vries weet dat blijven staan ook bij marathonschaatsen hoort. Maar in zo’n wedstrijd, op zo’n manier, en in zo’n vorm. Dat is heel bitter. ,,Ik was die dag echt de sterkste’’, zegt ze onomwonden. ,,Reed lang alleen, maar voelde dat dat te hoog gegrepen was onder die omstandigheden. Daarom liet ik me terugzakken. In dat groepje voelde ik dat ik voor de winst reed. Dan ben je er bijna en gaat het zo gruwelijk mis. Ik was er zo dichtbij…’’ Het beeld van de vallende Elma de Vries ging heel Nederland rond. Sterker, het ging zelfs de wereld over. Wrang voor winnares Lisa van der Geest was dat vrijwel niemand sprak over haar overwinning. De val van De Vries werd overal belicht. De Duitsers trokken er op nationale televisie zelfs zo’n twintig minuten voor uit om tot in de puntjes te analyseren waar het voor de Friezin nou precies fout ging. Vertragen, herhalen, terugspoelen. Dat kan je zo vaak doen als je wilt, maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer: Elma de Vries haakte in het ijs en bleef niet op de been.

Gebroken zat de rijdster van – toen nog –Palet Schilderwerken op een koelbox, midden op de nishstraat. ,,Godverdomme jongens, hoe is dit mogelijk’’, stamelde ze. ,,Ik had ‘m. Ik zag de boog, ik had ‘m.’’

Bergsma zag hoe al snel in de wedstrijd kopgroepen ontstonden, die elkaar afwisselden. Maar toen de echte slag werd geslagen, reageerde Bergsma alert. ,,Ik sprong daar naartoe op het moment dat het nog behapbaar was, waardoor we er met onze ploeg met drie man bij zaten. Van de BAM-ploeg zat er maar eentje bij, Willem Hut. Dus dat was niet ideaal, maar die groep werkte wel goed samen.’’

Publiciteit

Bergsma reed dat seizoen, vertelt hij, nog

Maar elk nadeel heeft een voordeel, om het zo maar eens te zeggen. Nooit eerder genereerde Elma de Vries zóveel publiciteit voor zichzelf of voor haar ploeg. De iconische foto van haar val haalde alle kranten en ook op televisie was er aandacht voor het ongelooflijke misfortuin van De Vries. De publicitaire waarde van pech bleek ineens enorm, maar dat was voor Elma de Vries slechts een haal schrale troost. ,,Ik kreeg zóveel reacties na die wedstrijd. Van collega’s, vrienden, familie en zelfs van onbekenden uit binnen- en buitenland. Het is heel jn dat mensen met je meeleven. Maar het was ook heel dubbel dat

je eigenlijk steeds meer hoe speciaal zo’n Nederlandse titel op natuurijs is. Destijds zaten we middenin een periode waarin we vaker zo’n NK hadden. Het was pas tien maanden geleden dat Jorrit Bergsma de titel pakte op het Zuidlaardermeer. En na de Belterwiede hebben we nóg twee keer een NK gereden. Dan heb je daar niet zo’n erg in. Maar nu is het alweer twaalf jaar geleden dat we het laatste NK hadden. Dan besef je dat het echt een uitzonderlijke titel is, maar ook wat voor mooie winters we in die jaren hebben gehad.’’

Tijd

Jorrit Bergsma juicht op het Zuidlaardermeer als hij in de finale Douwe de Vries heeft geklopt. ,,Dat jaar beschouw ik echt als het seizoen van mijn doorbraak.’’ (Foto Neeke Smit)

ik daarmee bekend moest worden. Ik had veel liever gewoon gewonnen. Daarvoor was ik naar de Weissensee gekomen.’’ Vijf jaar later is De Val gewoon een onderdeel geworden van het leven van Elma de Vries. Ze heeft geen verwoede pogingen ondernomen om de herinnering uit te wissen, maar hoeft er ook niet overdreven vaak aan te worden herinnerd. Toch is ze al snel tot de conclusie gekomen dat de uitkomst van die Alternatieve niet alleen maar triest was. ,,Nee, ook toen besefte ik al snel dat die val veel meer aandacht heeft opgeleverd dan wanneer ik gewoon gewonnen had. Ik kreeg ook reacties van mensen die wat verwonderd vaststelden dat wij als vrouwen ook gewoon tweehonderd kilometer reden, dat soort aandacht was er ook. In die zin is het uiteindelijk wel positief geweest. Aan de andere kant kon ik die wedstrijd onderbrengen in een lange rij van wedstrijden die ik bijna heb gewonnen. Wat dat betreft was het heel dubbel, want natúúrlijk had ik die wedstrijd ook graag gewonnen.’’

Terug naar die dag op de Belterwiede, vlakbij Wanneperveen. Of eigenlijk naar de avond ervoor. Bob de Vries zat met de ploeg van BAM in een huisje aan het meer en lag op de tafel bij masseur Lammert Schoonhoven. ,,En Lammert zegt zo opeens dat het ook wel tijd werd dat ik eens zo’n titel ging winnen’’, vertelt De Vries. ,,Ik dacht daar even over na, en hij had gelijk. Dat was zo. Ik had al veel gewonnen in mijn loopbaan. Al die klassementen. We reden op een gegeven moment de KNSB Cup én de Essent Cup, en ik won ze allebei. Veel losse wedstrijden, mooie koersen. Maar nog nooit een echte titel. En dan zit je daar in dat huisje in zo’n sfeer, heb je veel zelfvertrouwen omdat ik toch al in een goede vorm stak. Dan denk je daar wel aan. Maar ja, een NK echt winnen is nog wat anders.’’

Pilote Ze wordt er niet al te vaak meer aan herinnerd, maar soms toch nog wel. Zoals in Schotland, waar De Vries in de omgeving van Aberdeen werkzaam is als helicopterpilote en zo voorziet in het transport van mensen

naar de boorplatformen voor de kust. En ze vliegt tegenwoordig echt in het ’grote werk’. ,,Grotere heli’s voor dit werk zijn er eigenlijk niet’’, legt ze uit. ,,Er kunnen bij ons negentien passagiers achterin zitten. De lengte van de heli is gewoon 21 meter. En het is best druk, maar door de huidige situatie wordt het waarschijnlijk nog drukker.’’ Maar het zijn dus haar collega’s die Elma de Vries nog weleens herinneren aan het echec op Weissensee. ,,Dan hebben ze me eens opgezocht op Google, en zien ze dat ik geschaatst heb. Maar natuurlijk zien ze dan ook het lmpje van die val voorbijkomen. In die zin word ik er nog weleens aan herinnerd. En laatst tijdens de Grand Prix in Luleå was er nog een verslaggever van Tubantia die de vergelijking maakte met Aggie Walsma die daar net voor de streep werd ingehaald.’’ YouTube blijkt inderdaad de grootste bron van inspiratie voor de mensen die nog even het leed van De Vries willen aanschouwen. ,,Dat lmpje is echt wel veel bekeken. Er zijn zelfs Hongaarse vrienden die in Canada wonen die het al wisten te vinden. En hun familie natuurlijk ook.’’ Lachend: ,,Er is ook een lmpje in slow-motion van gemaakt, en er is zelfs een creatieveling geweest die er een gi e van heeft gemaakt. Dat was nooit gebeurd als ik had gewonnen.’’

Elma de Vries probeert de teleurstelling

verwerken, maar dat viel niet mee.

Bob de Vries balt de vuist als winnaar van de Nederlandse titel op natuurijs in 2010. ,,Een echte titel,

een beetje in de schaduw van mannen als Bob de Vries en Arjan Stroetinga, de toppers uit de BAM-ploeg. ,,Daar kon ik in die tijd nog wel een beetje van pro teren omdat er vooral naar hen werd gekeken. Dat was wel jn.’’ Lachend: ,,Maar dat was na dat seizoen ook wel over, want die winter heeft me wel heel veel succes gebracht.’’

In die ’schaduw’ probeerde Bergsma vooral slim te rijden. Na a oop liet hij zich destijds ontvallen dat hij vooral eerst het bordje van anderen had leeggegeten en pas daarna aan dat van zichzelf was begonnen. ,,Dat klopte ook. Je moet slim met je energie omgaan en je kruit als het ware droog houden. Op het moment dat Douwe de Vries in de nale wegreed wist ik dat het echt moest gaan gebeuren. Hij was natuurlijk in die jaren ook één van de kleppers in het peloton, en dan kun je je niet meer sparen. Ik moest eerst nog naar hem toe rijden en sloot op de bel bij hem aan. Dan moet je het daarna samen doen.’’

Kat en muis

op de Weissensee vormden de doorbraak in zijn loopbaan, vervolgt Bergsma. ,,In de jaren daarvoor had ik al wel twee marathons gewonnen, maar daarna heb ik ook gekwakkeld met de Ziekte van Pfei er, en ben ik overtraind geraakt. Dat jaar van het NK was mijn eerste seizoen bij Jillert en ook het eerste seizoen waarin ik echt een goede zomer had gedraaid. Dus voor het seizoen begon wist ik eigenlijk al dat ik een grote stap moest zetten. Dat lukte en daarna werd ik ook overgeheveld naar het team van BAM.’’

Dolle Dries

In het karakteristieke groen-oranje van die ploeg boekte Bergsma op twee dagen na exact twee jaar later opnieuw een groot succes. Op de Rietplas bij Emmen veroverde hij zijn tweede nationale natuurijstitel, iets wat eerder alleen icoon ’Dolle’ Dries van Wijhe was gelukt. ,,Dat was één van de mooiste winters die ik als schaatser heb meegemaakt’’, zegt hij meteen. ,,We hebben toen echt veel wedstrijden gereden, nadat we allemaal eerder terug waren gekomen van de Weissensee. Drie dagen na het NK won ik nog in Akkrum, wat voor mij echt een thuiswedstrijd was, en een dag daarna reden we in Giethoorn.’’

en dus was meteen duidelijk dat de taak van de achtervolgers geen makkelijke zou zijn. In die laatste kilometers was Bergsma de yer die hij kon zijn, danste over het ijs en wist zo weg te blijven. Al ruim voor de streep wist de Fries dat zijn tweede titel binnen was, en zo besloot hij spontaan tot iets geks: hij kwam achterstevoren over de nish. ,,Haha, ja, klopt. Had ik niet op voorhand bedacht, maar was echt een spontane ingeving. Ik moest een beetje denken aan mijn broers Ate en Aaltsen, waar ik vroeger altijd mee voetbalde op het landje van mijn oma. Als Ate me dan in één tegen één uitspeelde, stopte hij de bal voor de doellijn, ging op de grond liggen en kopte de bal dan over de lijn. Zo besloot ik op dat moment ook iets aparts te doen met die nish.’’

Een ronde lang ploegden de twee in perfecte balans door de sneeuwstorm, die geen van beide leek te deren. ,,Hij probeerde wel een keer weg te rijden, maar dat lukte hem niet. En in de laatste kilometers dwong De Vries me eigenlijk op kop. Vond ik op zich wel prima, want dan had ik het in eigen hand.’’ Het werd, weet Bergsma nog, een kat en muis spelletje. ,,Op het moment dat ik bijna de sprint zou aangaan, liet ik de snelheid even zakken zodat hij iets op me inreed. Toen dat gebeurde ben ik echt aangegaan, en het metertje dat ik had raakte ik niet meer kwijt.’’

Die historische zege op het Zuidlaardermeer én de winst in de Alternatieve die hij nog geen twee weken eerder boekte

Maar in het NK stond hij anders aan de start dan twee jaar daarvoor, weet Bergsma nog wel. ,,Ik hoorde nu bij de favorieten, zat in een ploeg met Bob de Vries en Arjan Stroetinga. Dus wij waren wel de mannen die het moesten doen. Die druk voelde ik ook wel. Zeker toen Bob en Arjan niet hun dag bleken te hebben. Daardoor kwam het in de nale echt op mij aan.’’ Als Bergsma om zich heen keek, realiseerde hij zich dat hij weg moest zien te komen. ,,Simon Schouten, Douwe de Vries, Karlo Timmerman, Rob Hadders. Het waren allemaal niet de minsten. In de sprint zou het lastig zijn, dus ik moest echt voor mezelf een kans creëren. Op een kilometer of tien van de streep pakte ik mijn moment en reed ik weg.’’

Iets geks

Bergsma was toen al één van de beste schaatsers ter wereld op de tien kilometer,

Inmiddels zijn we twaalf jaar verder. Jorrit Bergsma heeft olympisch goud op z’n naam, grossierde in wereldtitels en zeges in de World Cup, trouwde met Heather Richardson en samen hebben ze nu twee kinderen: zoontje Brent en dochtertje Barbara Jean. Maar verzadigd? Nee, nog lang niet. Wie Bergsma nu ziet rijden, ziet nog net zoveel plezier, net zoveel gretigheid en vooral ook net zoveel liefde voor de sport

als in zijn eerste seizoen. ,,Klopt’’, beaamt hij. ,,Ik zit nog steeds vol ambitie. En nu helemaal omdat het er de afgelopen twee jaar niet helemaal uit is gekomen. Sportief gezien ben ik gretiger dan ooit eigenlijk. En ik geniet er ook echt van dat ik nog steeds op zo’n manier in de rondte kan rijden. Helaas heeft het nog niet geresulteerd in een mooi resultaat, maar ik voel me weer ouderwets goed.’’

Heeft alles te maken met de terugkeer bij Jillert Anema, de man die hem olympisch kampioen maakte. ,,Zeker. Dat is toch het programma dat het beste bij me past, waar ik het beste onder gedij.’’

Eén van die ambities is een terugkeer naar de Weissensee. Daar reed hij opvallend genoeg nooit meer de Alternatieve na die zege in 2010. ,,Wel af en toe de Aart Koopmans Memorial of het ONK. Maar sinds 2016 ben ik zelfs helemaal niet meer aan de Weissensee geweest. Komt uitsluitend door verplichtingen op de langebaan, maar jammer vind ik dat natuurlijk wel. Het is altijd schitterend daar te schaatsen. Wat mij betreft kom ik daar zeker nog een keer terug, misschien met Heather en de kinderen. Dat zou het heel bijzonder maken.’’

Jorrit Bergsma kan opnieuw jubelen, nu op de Rietplas, waar hij als winnaar achterstevoren over de finish kwam. ,,Een spontane ingeving.’’ (Foto Neeke Smit)

VRIENDEN VAN HET MARATHONSCHAATSEN

Elk huis verdient een badkamer van X2O

Ga voor meer inspiratie en advies naar één van onze

20 Nederlandse showrooms of laat je online inspireren via x2o.nl

Trotse hoofdsponsor van

Robin Groot in actie tijdens het WCKT namens Team IKO-X²O Badkamers. (Foto Jorn Holwerda)

Mutsen en Ducky

Wie eerder dit seizoen het kwali catietoernooi in Thialf bezocht, kan het niet ontgaan zijn: overal in Thialf doken de gele mutsen met het eendensnaveltje op. ,,We hebben er echt héél veel uitgedeeld’’, zegt Iris Kleijburg met een lach. ,,En na het WCKT hebben we nog tientallen aanvragen gekregen van mensen die ook zo’n muts wilden. Maar ze zijn echt exclusief verkrijgbaar tijdens een aantal events in Thialf.’’

Over badkamers, schaatsen en eenden

Eenden langs het ijs. Dat opmerkelijke verschijnsel kan niemand dit schaatsseizoen zijn ontgaan. X²O Badkamers heeft haar intrede gedaan in de schaatssport, en het handelsmerk van het van oorsprong Belgische bedrijf in badkamers is een heuse badeend: Ducky. X²O Badkamers is als medehoofdsponsor verbonden aan Team IKO, dat nu dus Team IKO/X²O Badkamers heet. Dat blijkt al snel een uitstekende match. En Ducky? Die is meteen bij iederéén geliefd.

De keuze voor het team van de broers Erwin en Martin ten Hove is een heel bewuste geweest, vertelt Iris Kleijburg, marketing coördinator van X²O Badkamers, dat inmiddels ook een ink aantal lialen heeft in Nederland. ,,We wilden graag iets met sportsponsoring doen, zoals we dat in België op uitgebreide schaal doen. Daar hebben we lang over nagedacht. Als we zoiets doen, willen we dat namelijk goed doen, en niet ergens achterop een been staan.’’ X²O zocht een sport die echt Nederlands is, een warm gevoel geeft en waarbij er onderling geen haat en nijd is. ,,Dan kom je al snel op schaatsen, de sport die iedereen in Nederland wel omarmt.’’

Het kan geen toeval zijn dat juist X²O Badkamers vervolgens werd benaderd door Martin ten Hove en Andries Baks, de teammanager. ,,Daar zijn we mee gaan praten’’, vertelt

Kleijburg. ,,Vervolgens kwamen we er al snel achter dat als we instapten, we dat wel als mede-hoofdsponsor wilden doen. We wilden het, zoals gezegd, goed doen, en we wilden impact maken. Maar daarbij hebben we ook meteen gezegd dat we niet zomaar naamgever zijn en niets meer doen. Iedereen moet er wat aan hebben. Daar konden zij zich in vinden.’’ Het bleek al snel dat team en bedrijf heel goed bij elkaar pasten. ,,Belangrijk voor ons’’, stelt Kleijburg. ,,Er moet wel een persoonlijke klik zijn en een klik op visie en missie. Wij vinden het heel belangrijk dat onze klanten blij worden van hun badkamer, maar ook dat mensen die bij ons werken blij worden van hun werk. En dat is iets wat het team ook hoog in het vaandel heeft staan. De persoonlijke waarde, persoonlijke aandacht en ook de aandacht voor mentale gezondheid. Er wordt ook vaak gezegd dat dit team een familie is, en dat is ook echt zo. Wij voelen dat ook als sponsor.’’

Marktleider

Maar wie is die sponsor nou eigenlijk precies? Tijd om de nieuwste grote naam in de Nederlandse schaatssport eens voor te stellen. Zoals gezegd is X²O Badkamers een Belgisch bedrijf dat bij onze zuiderburen marktleider is als het gaat om badkamers. Bijna tien jaar geleden richtte X²O ook het vizier op Nederland, waar inmiddels twintig showrooms gevestigd zijn. ,,De laatste jaren zijn we enorm hard gegroeid’’, verklaart

Waaronder dus ook het komende NK Allround & Sprint. Er worden in die twee dagen duizenden van de nu al zeer geliefde mutsen uitgedeeld. Daarnaast verschijnt natuurlijk ook Ducky zelf in Thialf. Altijd leuk voor een bijzondere foto!

X²O Badkamers doet bij Team IKO intrede in de schaatssport

Kleijburg. ,,We hebben naast de showrooms ook een grote webshop die mensen goed weten te vinden. Er zijn ook mensen die eerst naar een showroom komen en dan via de webshop de badkamer samenstellen. Dat kan natuurlijk ook.’’ Het assortiment van X²O biedt voor elk budget een badkamer. Studentenkamer, gezinswoning of villa; voor elke situatie is een mooie oplossing. ,,Voor elk budget heb je een meubel of badkamer die voldoet aan de trends. Het is niet zo dat je met een relatief laag budget een simpel wit meubel krijgt. Ook dan zijn er meubels met kleuren en structuren.’’ Dat is wel de trend van het moment, legt Kleijburg uit. ,,Heel veel meubels met lijnstructuur. Die vind je ook bij ons. Dus voor grote badkamers, kleine badkamers, elke prijs. We hebben gewoon echt mooie dingen,’’ Ook het hogere segment wordt niet vergeten. Mooi massief hout, prachtig marmer, mooie terrazzo wastafels. Echt pareltjes, al zeg ik het zelf, haha.’’

Blij worden

Bij X²O staat het geluk van de klant voorop. Mensen moeten blij worden van hun nieuwe badkamer, zegt Kleijburg. ,,Het is een grote aankoop, die mensen maar één of twee keer in hun leven doen. Dan vinden wij het belangrijk dat die aankoop goed voelt en dat proberen we te bereiken door met de juiste producten een mooie badkamer samen te stellen. Want ja, zo’n badkamer is wel een ruimte waar je toch een

paar keer per dag bent. Dan moet dat plezierig zijn.’’

Net zoveel waarde hecht X²O Badkamers aan transparantie in de prijs. ,,Je hoeft bij ons niet te onderhandelen over de prijs. En we willen zeker niet dat mensen het gevoel krijgen dat ze te veel betalen. Dat maakt dat klanten bij ons met een vertrouwd gevoel een badkamer aanscha en, waarop ze ook nog eens tot tien jaar garantie krijgen. Dat zegt ook iets over de kwaliteit die we meegeven.’’

De insteek is vanuit X²O ook altijd duidelijk. ,,Wij vragen nooit direct naar een budget, maar willen eerst weten wat een klant mooi vindt, wat die klant nodig heeft. Daar draait het om. We verkopen niet wat we wíllen verkopen, maar wat de klant wenst of nodig heeft.’’ De waardering van klanten voor de werkwijze en de badkamers van X²O is groot. ,,Daarmee scoren we een 9,2 op 10 op Trustpilot op basis van zo’n tienduizend beoordelingen, dat zegt iets. Dat is echt ontzettend hoog, zeker in de wereld van badkamers.’’

De twintig vestigingen in Nederland zijn verdeeld over het hele land, maar wel in verhouding met de spreiding van de bevolking. Wat meer in het westen en zuiden, wat minder in het oosten en noorden, maar uiteindelijk wel óveral. Kleijburg: ,,De laatste showroom die we hebben geopend is in Leeuwarden. Achteraf bezien was dat misschien wel de eerste stap naar het schaatsen.’’

Rond de jaarwisseling is het traditioneel tijd voor Nederlandse kampioenschappen. De langebaanschaatsers komen in de laatste dagen van 2024 in actie, de marathonschaatsers op de eerste dag van het nieuwe jaar. Maar in het tweede weekeinde van januari is het de beurt aan de shorttrackers voor hún NK.

Terwijl Michelle Velzeboer, Jens van ’t Wout, Sjinkie Knegt, Itzhak de Laat, hun teamgenoten én natuurlijk de vrouw in vorm Xandra Velzeboer deze weken in Azië strijden om medailles in de World Tour, kijken de Nederlandse shorttrackfans nu al reikhalzend uit naar dat tweede weekend van januari. Dan zijn de sterren van TeamNL Shorttrack en alle andere Nederlandse toppers namelijk weer op eigen bodem te bewonderen tijdens het Daikin NK Shorttrack, dat zaterdag 11 en zondag 12 januari wordt gehouden in Leeuwarden. Sportief gezien staan in de Elfstedenhal niet alleen de nationale titels, maar ook startplekken voor het EK in Dresden – op de kalender van 17 tot en met 19 januari – op het spel.

Jolanda Langeland schreeuwt het uit van vreugde als ze met gebalde vuisten over de finish komt in Giethoorn. (Foto Neeke Smit)

De KNSB heeft besloten in navolging van de NK’s bij het langebaanschaatsen ook het NK Shorttrack van wedstrijd naar evenement te ’promoveren’. Er is een overeenkomst gesloten met Leeuwarden om het NK Shorttrack vier jaar achter elkaar in de Elfstedenhal te houden en TIG Sports is, net als bij het laatste WK in Ahoy’ en de komende World Tour-wedstrijd in Tilburg, verantwoordelijk voor de organisatie.

Voor ’echte’ Friezen als Knegt, De Laat en Sven Roes is het NK natuurlijk een thuiswedstrijd, maar zo zal dat ook voelen voor de andere rijders van de Nationale Shorttrack Selectie die immers allemaal in Heerenveen trainen. Overigens is in hetzelfde weekend als het NK Shorttrack in Thialf het EK Allround en Sprint voor de langebaan. Dus ook voor schaatsfans uit andere delen van het land een mooie kans een weekend in Friesland te combineren met een bezoekje aan twee verschillende topsportdisciplines op Fries ijs.

NK Shorttrack vol sterren

op het programma. Ook kunnen teams een gooi doen naar het NK Mixed Relay voor junioren (eveneens op de 2.000 meter).

De wedstrijden zijn zaterdag 11 januari van 13.00 uur tot circa 18.30 uur en zondag van 13.00 tot circa 15.30 uur. Deze tijden zijn nog onder voorbehoud.

Naast dat er in Leeuwarden gestreden wordt om de nationale (senioren)titels op de 500, 1.000 en 1.500 meter, staat er ook een 5.000 meter relay voor de mannen en een 2.000 meter relay mixed

Marco van der Tuin op het mytische ijs van Medeo. ,,Hoe vet zou het zijn hier een marathon te rijden?’’

Schaatsen op mythisch Medeo

met Marco & Te a

BMarco van der Tuin (30) uit het Friese Ryptsjerk maakte tot vorig seizoen nog deel uit van het marathonpeloton. Daarna zette hij een punt achter zijn loopbaan, waarin hij de boeken in ging als winnaar van de Aart Koopmans Memorial van 2023 op de Weissensee. Nu legt hij een andere krachtproef af. Samen met zijn vriendin Tessa Molenaar (25) uit Spaarndam is hij op wereldreis. Op de ets… SkateNL volgt ze deze hele winter.

loed kruipt waar het niet kan gaan, ook bij schaatsers. En als je dan eenmaal in de buurt bent, is de lokroep van een iconisch ijsstadion als het oude Medeo onweerstaanbaar. Daar, op de hooglandbaan die zich ontpopte als een fabriek voor wereldrecords, reden ooit alle grote sterren van de schaatssport. En sinds deze maand ook Marco van der Tuin.

– niet geheel toevallig – de mensen achter twee ploegen waar Marco in de laatste jaren voor reed. ,,Henk Jan Meijer en Klasina Seinstra van A6.nl helpen ons en ook Edward van Dijk van Okay Fashion & Jeans. Daarnaast krijgen we ook hulp van de outdoorwinkel Bij Folkert in Sneek. Zijn we echt superblij mee, want we hebben het eerlijk gezegd in de afgelopen weken soms meer dan koud gehad.’’

Douane

verblijven, al heeft de Kazachse metropool met ruim twee miljoen inwoners ook z’n nadelen. ,,De luchtkwaliteit, haha. Je krijgt elke dag een melding hoe slecht die is. ‘Zeer gevaarlijk’ staat er dan. Maar je ziet de rook ook letterlijk hangen. Ze rijden hier ook allemaal in die oude dieseltrucks. Van emissiezones hebben ze hier nog nooit gehoord, en van stikstof ook niet. Wel van stook maar raak.’’

Gevaarlijk

of Hoorn, zeg maar. Jammer dat het wat verwaarloosd is. Er wordt ook niet echt ijs meer gemaakt, laat staan gedweild. Wat er ligt is eigenlijk gewoon natuurijs, want dat lukt bij deze temperaturen natuurlijk wel. Ik denk dat ze alleen wat schaven met zo’n oude truck met een sneeuwschuiver ervoor.’’

Almaty, het voormalige Alma Ata, is waar Marco en Tessa zijn neergestreken. Letterlijk. Want waar in de afgelopen maanden vrijwel elk onderkomen een stop voor de nacht was, duurt het verblijf in de tweede stad van Kazachstan een stuk langer. Dat heeft een reden, legt Marco uit. ,,We zijn al een tijd bezig om goede kleding en ander materiaal te krijgen voor de winter. Denk aan jassen, broeken, schoenen, slaapzakken. Dat heb je hier nu echt keihard nodig. De afgelopen weken was het al heel koud, maar we merken heel goed dat de winter hier nu echt begint. Min twintig is heel normaal hier in Almaty en dat zal alleen maar kouder worden als we onze weg vervolgen. Maar we hebben goed nieuws: het is gelukt.’’ Marco en Tessa hebben steun gevonden bij

Maar spullen toegezegd krijgen is één ding, ze ook werkelijk in handen hebben is nog iets anders. ,,Het duurt natuurlijk langer dan je zou willen. Sommige dingen moesten echt besteld worden voor ons, en dan moet het ook nog allemaal deze kant op. Toen wij zelf op zestig kilometer van Almaty waren is het pakket verstuurd. Tja, en dan is het niet bepaald PostNL natuurlijk. We moeten zelf hier dagelijks navragen of er iets is gearriveerd. Dat is inmiddels het geval, maar nu staat alles nog bij de douane. Ook weer gedoe met invoerrechten en btw en zo. Hadden we even niet aan gedacht. Maar uiteindelijk gaat dat natuurlijk goedkomen en daar zijn we hartstikke blij mee.’’ Bovendien blijkt Almaty ook niet de beroerdste stad om te

In de twee weken dat ze nu in Almaty verblijven, hebben ze ook het nodige kunnen doen. ,,Dit is toch de laatste plek waar we voorlopig spullen kunnen inkopen. Dat hebben we inmiddels gedaan. We zijn langs de etsenmaker geweest omdat ik een nieuw zadel nodig had. Was wel grappig, want bij die ene etsenwinkel hadden ze de duurste modellen staan. Ik zag Specialized, Pinarello. Maar je ziet hier helemaal niemand op de ets. Zal misschien met de temperatuur te maken hebben, want in de zomer schijnt dat anders te zijn. In de winter zitten ze allemaal op de Tacx.’’

En dan is er natuurlijk nog Medeo. ,,Tja, het was aanvankelijk niet echt ons plan daarheen te gaan. De baan ligt ook wel een stukje buiten de stad. Maar toen bleek dat we tijd over hadden hebben we toch maar eens gevraagd waar de baan nou precies was. Zijn we er met de bus naartoe gegaan. Op het moment dat je dat stadion ziet, besef je meteen dat dit een mythische plek is. Heel wat anders dan Breda

Speciaal ,,Je kon er ook schaatsen huren, en dan is het natuurlijk wel bijzonder daar even te rijden. Hebben we gewoon gedaan. Vreselijke schaatsen. Alleen maar van die harde hockeyschaatsen, bot als het maar kan. En vrijwel niemand rijdt rondjes, alleen maar kriskras door elkaar. Maar het was echt een heel speciale ervaring. En ze hebben ook een museum. Hingen twee Nederlandse bijdragen. Een foto van een treintje met Sven Kramer, Carl Verheijen en Erben Wennemars én een vaantje van de Elfstedentocht van 1985. Onvoorstelbaar.’’ Wennemars was wellicht vóór Marco de laatste Nederlander die daar even schaatste. Die ’eer’ is nu weggelegd voor Marco, die nog wel een geweldige ingeving kreeg. ,,Hoe vet zou het zijn hier een marathon te rijden? Met het hele peloton richting Almaty, dat zou een stunt zijn zeg.’’ Na deze lange stop zijn ze ’winterhard’ en kunnen ze straks door. ,,We gaan eerst nog door Kazachstan en steken dan af door een stuk China, waarna we aankomen in Mongolië. Dan heb je Khorgaz, dat is een autonome Kazachse regio in China. Bijzonder gebied, waar we ook veel controles verwachten. Van daar gaan we dan door naar Ulaanbaatar, bekend als de koudste hoofdstad ter wereld. Zover is het nog niet. Ik denk dat we Kerstmis vieren in China.’’

Tessa in het haast polaire landschap van Kazachstan.

Filosofie van Rob Baars en jubilerende schaatsschool In Balans

‘Iedereen

Schaatsscholen heb je tegenwoordig in alle soorten en maten, maar dat is zeker niet altijd zo geweest. Het Alkmaarse In Balans, actief op ijsbaan De Meent, zette ooit de toon. De oudste schaatsschool van het land bestaat inmiddels 25 jaar, en staat daar deze winter toch even bij stil.

moet kunnen schaatsen’

Rob Baars moet even in zijn geheugen graven, maar herinnert zich nog best de tijden waarin het wereldje van schaatsers er heel anders uitzag. Voor de twee Elfstedentochten van 1985 en 1986 gebeurde er weinig, weet de oprichter van In Balans nog goed. ,,Schaatsscholen waren er nog niet, en er werd sowieso weinig op de ijsbanen gereden buiten de wedstrijden om. Maar daarna veranderde dat.’’

Oktober 2000: één van de eerste groepen leraren van In Balans. (Foto In Balans)

Vlak daarvoor al werd er op IJsbaan Haarlem het initiatief genomen om mensen schaatsles te geven. ,,Dat was door een Cios-leraar samen met een Cios-student. Zij zetten trainingen om tot recreatielessen en hadden binnen een paar weken honderd mensen, want het zag er wel erg leuk uit. Ze hebben dat programma afgemaakt samen met Frans Jansen, een leraar die hier nog steeds schaatst. Daarna wilden ze een schaatsschool beginnen, maar daar voelden ze in Haarlem niets voor. In Alkmaar waren ze vervolgens wel welkom. Met twee Elfstedentochten kort daarna groeide de boel daar als kool.’’

Dat was ook de tijd waarin Baars aanhaakte. ,,Hadden we zeven leraren. Inmiddels zijn dat er bijna vijftig.’’ In 2000 nam hij de zaak over en zag In Balans o cieel het levenslicht. De schaatsschool groeide daarna ink. ,,Zeker de laatste Elfstedentocht heeft daarvoor al een boost gegeven. Er kwamen honderden mensen per jaar bij. Maar dat was nog een cursus van twintig weken. Tegenwoordig hebben we een veel meer gevarieerd aanbod omdat mensen gewoon andere wensen hebben. Een korte cursus is heel gewild, dus hebben we cursussen van negen weken. Dat is een beetje tot aan de Kerst, en vaak hebben we dan een leuke aanbieding waarna veel mensen weer doorgaan.’’

In Balans bleek trendsetter, want inmiddels zijn er vele gevolgd. ,,Kras in Haarlem was de eerste na ons, en daarna die jongens van Duosport. Daarna is het als een olievlek verspreid. De bezoekersaantallen op de ijsbanen zijn ook enorm gegroeid. De hele dag is de baan gevuld. Dat was vroeger ondenkbaar.’’

De schaatslessen zijn z’n grote passie. ,,Ik sta nog steeds zelf op het ijs, omdat ik het geweldig vind. Ik wil ook echt dat mensen iets leren, daar doe ik het voor. Dat ze plezier hebben, betere schaatsers worden. En we geven les aan alle types schaatsers, van absolute beginners tot ervaren rotten.’’ Dat past helemaal in de loso e die Baars aanhangt. ,,Iedereen moet kunnen zwemmen, anders ga je dood. Maar daarna moet je kunnen schaatsen. De sfeer, de beleving is onvergetelijk. Op ons kantoor hangt een heel grote foto uit 2006 waarop we schaatsen door de polder. Iedereen begint over die foto. Dat is ook wat ik mensen gun, dat ze dat zelf op een goede manier kunnen beleven.’’

Het o ciële jubileum is net ná de winter, in april 2025. Maar In Balans staat er nu al bij stil. ,,We gaan cadeautjes uitdelen aan de mensen die les volgen bij ons. Hopelijk kunnen we daar vanaf de Kerst mee beginnen.’’

Voor Talent Marvin Timmer zit er bij Trappers een les in elke wedstrijd

IJstijd is goud waard

door Eric Korver

De ijshal op Stappegoor van de Tilburg Trappers is bijna tot de laatste plaats bezet. Het is weer een ’avondje’ Trappers, een avondje competitie in de Oberliga. Daarin doet de Brabantse ploeg het uitstekend, en ook deze avond weer, tegen de gasten uit Duisburg. De winst is dik, het kwaliteitsverschil op het ijs is groot, en dat e ent het pad voor Marvin Timmer om regelmatig wat speelminuten mee te pakken. Het jonge talent geniet volop.

Er wordt weleens geroepen dat Nederlands talent op de ijshockeyvloer schaars is. Kan zijn, maar Marvin Timmer behoort in ieder geval wel tot die categorie. De pas 21-jarige speler uit Schijndel is al bezig aan zijn vijfde seizoen bij de Tilburgse hoofdmacht, en zijn derde als speler in de Oberliga. Ook deze avond pakt de Brabander weer zijn minuten mee. Dat zijn er misschien nog niet heel veel, maar hij beseft als geen ander dat letterlijk elke minuut op het ijs telt. Zeker in wedstrijden als deze, die het niveau van de vaderlandse eredivisie en de CEHL duidelijk overstijgen. ,,Iedere wedstrijd is sowieso belangrijk voor je ontwikkeling’’,

stelt Timmer. ,,En ik weet heel goed dat het in deze competitie vaak heel dicht bij elkaar zit. Maar als de score een beetje oploopt, hoop je inderdaad op meer ijstijd. Want je wilt natuurlijk gewoon zoveel mogelijk spelen. Dat wil iedere topsporter.’’

Timmer is de Benjamin van Trappers, de jongste van het stel. Dat verschaft hem geen ’status aparte’. Hij wordt net als iedereen afgerekend op zijn prestaties, maar gezien het feit dat hij afgelopen zomer weer zijn contract verlengde, zien ze bij Tilburg toekomst in de forward. ,,Ik word niet voorzichtig gebracht of zo, maar probeer wel bij alles te leren van de oudere spelers. Maak ik een keer een fout, dan vraag ik hoe ik dat volgende keer beter kan doen. En ze helpen mij altijd met goed advies.’’

Helpen

Hij heeft een goede band met Max Hermens, vertelt Timmer. ,,En met Phil Marinaccio ga ik veel naar de

sportschool. Ik haal hem ook altijd op voor de training en zet hem thuis weer af. Dan heb je wel tijd voor een praatje. Over het weekend, over trainingen, wedstrijden. Die twee helpen mij echt wel. Met de coaches is dat weer anders. Natuurlijk weet ik: als je het goed doet, dan speel je. Maak je fouten, dan kun je ook verwachten dat je niet speelt. Ik probeer gewoon mijn best te doen en als ik gewoon laat zien wat ik kan, hoef ik daarvoor in ieder geval niet met de coach te praten.’’

Marvin Timmer wordt in Tilburg wel beschouwd als een kind van de club, ook al zette hij zijn eerste stappen op het ijs bij Den Bosch. Maar hij doorliep wel de jeugdopleiding bij Trappers en klom langzaam in de hiërarchie. ,,In de tijd waarin ik net bij het eerste team kwam kijken, heb ik altijd nog wel ook met het tweede team gespeeld. Kwam ik gewoon uit in de Nederlandse competitie, en dat draagt bij aan je groei als speler. Daar kreeg ik ook echt de kans veel minuten te maken, ervaring op te doen. Achteraf ben ik daar heel blij mee, want zo ben ik langzaam naar een volledige status bij het eerste team gegroeid.’’

Hij ziet hoe andere talenten nu die optie niet meer hebben. ,,Nu mag je onder de 21 jaar nog wel wisselen tussen competities, maar vanaf je 21e niet meer. Vind ik echt jammer, want dat remt spelers in hun ontwikkeling. Als speler maak je in mijn ogen de meeste progressie, steek je het meeste op tot pakweg 23, 24 jaar. Dan leer je echt veel. Ik heb achteraf geluk gehad, maar het zou voor talenten gewoon goed zijn als ze die kans weer krijgen.’’

Feedback

Timmer heeft nog een klein voordeeltje: ijshockey zit ook wel in zijn genen. Vader Armand speelde ooit bij Den Bosch en Utrecht en heeft twee nationale titels achter zijn naam staan. Zijn vader is ook iemand met wie hij geregeld praat. ,,Hij heeft er natuurlijk ook wel kijk op. Ik

krijg altijd fijne feedback van hem. En natuurlijk hoor ik ook weleens dat hij al twee Nederlandse titels heeft en ik nog niks.’’ Hij heeft zijn vader nooit in actie gezien, ook niet op oude beelden. Lachend: ,,Had ik graag willen zien, want als ik hem moet geloven was hij aardig goed. Maar ja, dat zijn zijn verhalen.’’ Hoe dan ook ging Marvin Timmer als klein ventje al met zijn vader mee naar de ijsbaan. ,,Ik was meteen verliefd op de sport. Da’s bijna niet uit te leggen waarom, maar het is zó een geweldig spelletje. Het is snel, het is fysiek, het is tactisch. En dan nog het teamgevoel. Als ik zie hoe hecht wij zijn in de kleedkamer, dan denk ik niet dat je op veel plekken zó een groep jongens bij elkaar kan krijgen. We gaan echt voor elkaar door het vuur, en dat is ook wel een kracht van dit team.’’

Oranje

Het talent van Timmer is bij de bondscoaches niet onopgemerkt gebleven. De Brabander was er inmiddels al bij tijdens twee WK’s. ,,Dat was een supermooie ervaring en ook echt een eer. Als klein jongetje droom je daar toch van, om het hoogst haalbare te bereiken. Ben ik ook zeker trots op, maar er is ook nog veel werk aan de winkel, want uiteindelijk wil je natuurlijk een belangrijke en bepalende speler worden voor het team. Dat is ook waarvoor ik nu zo hard aan het werk ben.’’ En kom bij Timmer niet aan met de constatering dat er in Nederland weinig talent is. ,,Ik denk dat er talenten genoeg zijn. Het is in Nederland alleen heel moeilijk jezelf te ontwikkelen. De meest clubs trainen misschien twee keer in de week, spelen een wedstrijd. Dat is niet veel. Als jonge speler moet je gewoon zoveel mogelijk op het ijs staan, zoveel mogelijk minuten maken. Daarom is het zo jammer dat we nu, zoals ik eerder zei, jonge talenten gaan beperken door ze op te leggen een keuze te maken. Daardoor stagneert een ontwikkeling van een speler en maken we niet optimaal gebruik van talent dat er wél is.’’

Gepersonaliseerde schaatshoezen zijn altijd leuk

Schaatsen zijn een kostbaar bezit voor schaatsers, en die wil je natuurlijk goed behandelen. Dat begint met goed onderhoud, maar ook met goede bescherming. Daar weten ze bij Schaatshoes.nl alles van. Voor iedereen is daar een leuke hoes voor de schaatsen te vinden, eventueel helemaal naar wens ontworpen.

Dat personaliseren van schaatshoezen wordt steeds populairder, vertelt Editha Takken van Schaatshoes.nl. Niet alleen voor individuele schaatsers, maar juist ook voor grotere groepen. Niets zo leuk natuurlijk als een paar schaatshoezen cadeau doen die helemaal persoonlijk gemaakt zijn voor de ontvanger. Want elke hoes is echt handwerk. Ze worden stuk voor stuk met de hand in elkaar gezet. Dat hebben de topschaatsers van Team Essent ook gemerkt. Zij hebben dit seizoen allemaal een door Editha Takken gemaakte hoes om hun ijzers.

Zo wachtte er vorige winter een inke klus voor Takken, die werd benaderd door de schaatsschool van de Jaap Edenbaan. Het leek een leuk idee alle instructeurs een paar gepersonaliseerde hoezen te geven. Takken kon zich heerlijk uitleven in een prachtig eigen ontwerp. ,,Daar moest natuurlijk wel het logo van de school op terugkomen. Maar ook die prachtige lichtjes die zo kenmerkend zijn voor de Jaap Edenbaan. En tot slot hebben we nog de naam van iedere instructeur toegevoegd aan de hoezen. Zo ontstond er dus een

heel kenmerkend was voor de Jaap Edenbaan, maar ook nog eens onderscheidend was voor elke instructeur op zich.’’ Bij dat laatste verbaasde Takken zich overigens wel behoorlijk, vertelt ze. ,,Ik vond het echt verrassend hoeveel instructeurs betrokken waren bij die schaatsschool. Dat waren er maar liefst 172. Onvoorstelbaar.’’ En met een lach: ,,Betekende uiteindelijk wel dat er 344 hoezen moesten worden gemaakt. Een heel leuke klus en de mensen van de schaatsschool waren er zelf ook heel enthousiast over.’’

voorzet voor andere ijsbanen met schaatsscholen of ijsclubs die ook zo’n originele manier hun instructeurs of leden willen verrassen. En een goede hoes blijft natuurlijk belangrijk voor het behoud van je schaatsen. ,,De hoes beschermt uiteraard de ijzers in je tas’’, vertelt Editha Takken. ,,Verder neemt de hoes eventueel vocht op dat is achtergebleven na het drogen van de ijzers, en tot slot bescherm je met de hoezen ook je tas zelf.’’ Op de mooie website staat een ink aantal ontwerpen kant en klaar. De populairste? ,,Dat is de hoes met ’It Giet Oan’, van de Elfstedentocht. Maar ook de aardbeien en de kleurtjes doen het goed.’’ Een bestelling van de website die op voorraad is, hebben de klanten binnen één tot twee werkdagen in huis. Moet de hoes echt op maat worden gemaakt met een naam of een tekst, dan is de levertijd tien tot veertien werkdagen.

De gepersonaliseerde hoezen voor de instructeurs van de schaatsschool op de Jaap Edenbaan.

schaatshoes die

De actie van de Jaap Edenbaan is mis-

Karakter en mentaliteit weer handelsmerk van Hijs Hokij

Op z’n Haags naar vierde beker

De succesvolle ploeg van Hijs Hokij na de vierde bekertriomf op rij. (Foto Edwin Blaauwboer)

door Eric Korver

Met veel rook en confetti ging in de Haagse Uithof de grote cup weer omhoog. Het is een beeld waar ze bij Hijs Hokij inmiddels bijna aan gewend zijn. De winst in de beker nale was alweer de vierde op rij in een decennium waarin de Haagse trots tot nu toe op veel vlakken ongenaakbaar is.

Ongenaakbaar betekent echter niet altijd oppermachtig. Zeker niet in deze Inventum Technologies Cup nale, waarin de oude rivaal Unis Flyers opnieuw een meer dan geduchte tegenstander bleek. Ultimair Hijs Hokij koesterde lang een magere voorsprong na een tre er van Eric Backman in de eerste periode, maar in het tweede deel van de wedstrijd groeide goalie Brett Magnus uit tot de meest opvallende man aan Haagse kant. En als een doelman die rol kan pakken, is dat vaak veelzeggend. Het vuurwerk zat eigenlijk in de laatste periode. Met de gelijkmaker van de Fin Tuukka Rajamäki lag ineens alles weer open, maar dat duurde niet lang. Binnen een minuut tijd braken Raymond van der Schuit en Nick Verschuren het Friese verzet. En zo kon Van der Schuit voor de tweede keer na zijn terugkeer naar Den Haag de trofee tonen aan de Haagse fans. Joey Oosterveld bekeek het feestje met een lach. Voor de alweer acht jaar voor Hijs uitkomende Amsterdammer is het winnen van een beker inmiddels gesneden koek. Oosterveld zag in die jaren de wat afgebrokkelde Haagse grootmacht weer helemaal opleven tot een ploeg die de laatste vier seizoenen in veel opzichten de concurrentie de wil oplegt. Cijfers zeggen misschien niet altijd alles, maar met vier bekers, drie landstitels en vier keer de Ron Berteling Schaal is het niet gek te zeggen dat Hijs binnen de eigen landsgrenzen domineert.

Ontwikkeling

De 35-jarige Oosterveld kijkt met plezier naar de ontwikkeling die zijn team doormaakt. Ook vooraf aan dit seizoen waren er weer de nodige wijzigingen in de ploeg, maar die is daar alleen maar sterker door geworden, vindt de routinier. ,,Zeker als je vergelijkt met voorgaande jaren is er afgelopen zomer best veel veranderd. Maar dan staat er ook nu toch weer groep die er vól voor gaat, en dat is dit seizoen misschien nog wel meer dan andere jaren. Dat blijkt dan wel in dit soort wedstrijden.’’

Oosterveld maakte ook de magere jaren van Hijs mee, de pakweg acht jaar waarin alleen het seizoen 2017-2018 extreem succesvol was. Maar sinds de coronapandemie ziet Oosterveld zijn ploeg eigenlijk elk jaar beter worden. ,,Dat is toch een proces dat doorloopt’’, vindt hij. ,,We bouwen ergens aan en dan is er groei door ook juist dit soort wedstrijden te spelen. Door de jaren heen stoppen er jongens en dat probeer je dan steeds beter op te vullen en zo te blijven bouwen aan het team. Dat doen we nog steeds goed, vind ik.’’

Organisatie

coach en kon dus al vroeg in het seizoen zijn eerste hoofdprijs bijschrijven. ,,Na het vertrek van een aantal spelers was er afgelopen zomer twijfel over de kwaliteit van het team’’, memoreerde Van den Broeck nog eens. ,,Maar ik denk dat de vechtlust in deze ploeg heel veel goedmaakt. Dat hebben we in deze nale ook weer kunnen zien.’’

Overleg

Van den Broeck had niet veel tijd om het team naar zijn hand te zetten, maar deed dat wel volledig volgens zijn eigen opvattingen. ,,Daarin is ruimte voor heel veel overleg met de spelers. Je moet ze laten weten dat zij het belangrijkste onderdeel zijn van de groep, en dat niet ík beslis, maar dat we samen kiezen voor bepaalde systeem, voor bepaalde ideeën. Dat doen we als groep en daar staan we dan ook als groep achter. De geloven de jongens ook in zichzelf, en dat vind ik belangrijk.’’

Hij kan en wil niet direct zeggen dat de huidige ploeg misschien wel het beste team is waarmee hij ooit speelde in Haagse dienst. ,,Er staat in ieder geval een goed team waarmee veel mogelijk is. Maar de beste, dan doe je toch ploegen uit andere jaren tekort. In 2017 hadden we ook een geweldige ploeg staan. Maar het is niet alleen de spelersgroep hè, ook bij het management zie je dat er nog elk jaar een stap wordt gezet en dat de organisatie steeds beter staat.’’ Met een lach: ,,En of dit de beste groep is, laten we daar achteraf over oordelen.’’

Voor Kristo van den Broeck was de bekerwinst ook een bijzonder moment. De Belg keerde als opvolger van Marco Kronenburg na vijftien jaar afwezigheid terug als

Dat maakt Van den Broek eigenlijk meer een manager dan een pure coach, vindt hij ook zelf. ,,Ja. Ik geloof er heilig in dat het autoritaire leiding geven verleden tijd is. Natuurlijk moet je wel af en toe de touwtjes in handen nemen en durven te beslissen.’’ Ook in de beker nale ziet hij weer de speci eke eigenschappen van Hijs Hokij komen bovendrijven. ,,Het is de vechtlust, de mentaliteit. Die geeft echt een extra drive.’’ Dat zag de Belg ook terug na de gelijkmaker van Unis Flyers. ,,In plaats van in elkaar te zak-

ken, staan ze dan op en laten zien dat ze ervoor willen gaan. Dat betaalt zich dan ook terug.’’ Joey Oosterveld is nog steeds één van de mannen die dan vooropgaat in de strijd. De Amsterdammer oogt nog net zo gretig en t als in zijn beste jaren. ,,Als je dat niet meer hebt, dan moet je stoppen. Zo simpel is het’’, stelt hij onomwonden. ,,Wanneer je niet meer de motivatie en de drive hebt om je voor dit soort wedstrijden op te laden, dan heb je op dit niveau niets meer te zoeken.’’ Maar dat moment lijkt bij Oosterveld nog héél ver weg. ,,Ik vind dit nog steeds prachtig, kan hier enorm van genieten. En dat doen nog wel even met het hele team.’’

Raymond van der Schuit viert de tweede treffer van Hijs Hokij met de Haagse aanhang. (Foto Edwin

Blaauwboer)

KALENDER

Kalender shorttrack)

DECEMBER

13-15 december ISU World Tour 4 Seoul (KOR)

JANUARI

10 januari Kwali catie Time Trials Heerenveen

11-12 januari NK Shorttrack Leeuwarden

17-19 januari ISU EK Shorttrack Dresden (DUI)

17 januari Time Trials Shorttrack Leeuwarden

18-19 januari Selectiewedstrijd Shorttrack Heerenveen

19-21 januari Universiade Turijn (ITA)

25 januari KNSB Cup 2 Leiden

Kalender Langebaan

DECEMBER

14-15 december HC 3Av Kraantje Lek Haarlem

14-15 december HC 3Am Eindhoven Trofee Eindhoven

21 december Eur Youth Country Match Heerenveen

21-22 december Landelijke sel NK Jun Allr Hoorn

18-19 januari NK Jun A/B Allr + Afstanden Enschede

24-26 januari ISU World Cup 3 Calgary (CAN)

25-26 januari NK Pure Sprint Supersprint Eindhoven

31 januari ISU World Cup 4 Milwaukee (USA)

Kalender marathonschaatsen

DECEMBER

12 december Vier van Noord-Holland 1 Alkmaar

13 december Vier van Noord-Holland 2 Hoorn

14 december Vier van Noord-Holland 3 Haarlem

15 december Vier van Noord-Holland 4 Amsterdam

21 december NK Masters Breda

21 december Marathon Cup 9 Breda

JANUARI

1 januari NK Marathon Heerenveen

4 januari Marathon Cup 10 Enschede

10 januari Marathon Cup 11 Eindhoven

11 januari Marathon Cup 12 Tilburg

21 december Mass Start Competitie 5 Heerenveen

28-29 december NK Allround & Sprint Heerenveen

JANUARI

4-5 januari Sprint League 2 Alkmaar

10-12 januari EK Sprint & Allround Heerenveen

18 januari Marathon Cup 13 Deventer

23 januari GP 1 Aart Koopmans Memorial Weissensee

23 januari ONK Masters Weissensee

25 januari ONK Marathon Weissensee

27 januari GP 2 Sprint Weissensee

29 januari GP 3 Alternatieve Elfstedentocht Weissensee

-Noord

Ook deze editie natuurlijk weer een leuke puzzel, die deze

De oplossing van de vorige editie was ‘wereldbekercircuit’.

Daarop kwamen veel goede oplossingen binnen. Onder de inzenders verloten we de prijsjes van Stehmann Sport2000.

De winnaars krijgen via e-mail bericht. Wil je ook kans maken op mooie prijzen? Los dan onderstaande puzzel op en mail het antwoord naar info@skatenl.nl. Doe dat wel voor 9 januari.

De prijzen worden verloot onder de goede inzenders van de puzzel, waarna we in januari 2025 dan de prijswinnaars bekendmaken. Veel plezier bij het oplossen van onze puzzel.