SkateNL Magazine 44 November 2024

ELKE BOCHT DE BAAS

Met zijn behendigheid, kracht, acceleratie en S-AWC vierwieltechniek zou de Mitsubishi Eclipse Cross PHEV hoge ogen gooien op het WK Shorttrack. Er is alleen geen onderdeel voor SUV’s, hoe sportief ‘ie ook is. Voor deze nieuwe rijbeleving moet je dus bij de Mitsubishi-dealer zijn. Ready?

Talent Jordy van Workum was mentaal en fysiek kapot, maar is weer terug

Vier

Noord-Holland,

Memorabele Marathons: de zege van Jolanda Langeland in Hollands Venetië

Colofon

Hoofdredactie Eric Korver

Commercie Eric Korver

Fotografie Neeke Smit, Glenn Wassenbergh

Vormgeving Studio Konijn

Medewerkers Rijcko Treep Natasja Weber Lisa Deen

Druk Rodi Rotatiedruk BV

Oplage 20.000

Verspreiding Gratis via de ijsbanen en betere schaatsspeciaalzaken

Verschijning Maandelijks van oktober tot en met maart

Redactie 06-55866441

Mail redactie@schaatsnl.nl

Sjinkie Knegt had een schop onder de kont nodig én verloor zijn rijbewijs

Tranen

Mochten we er nog aan hebben getwijfeld, dan is dat nu absoluut voorbij: het schaatsseizoen is de nitief begonnen. Na de shorttrackers en de marathonschaatsers was het nu de beurt aan de langebaanschaatsers voor de eerste belangrijke krachtmeting van het seizoen: het kwalicatietoernooi voor de World Cup.

En we werden niet teleurgesteld. Dat WCKT bracht weer alles wat we kennen van het Nederlandse schaatsseizoen. Inclusief natuurlijk het nodige drama. Dat begon zelfs al vóór het toernooi. Femke Kok moest verstek laten gaan. Ziek. Patrick Roest zegde af. Last van een getrokken verstandskies. Jammer natuurlijk, want dat zijn toppers die je graag op het ijs wilt zien. Rijders die je het ook gunt er te stáán in die eerste races waar ze zich de hele zomer op hebben voorbereid en op hebben verheugd.

Kjeld Nuis probeerde het nog met een testje. De man met het strijdershart geeft nooit zonder slag of stoot op, maar dit keer bleek een scheurtje in de lies te lastig. En de ervaren Nuis weet dondersgoed dat hij door wél te starten mogelijk – of zelfs zeer waarschijnlijk – juist méér schade had veroorzaakt. Besluit van het verstand dus, niet van het hart.

Na dag één verdween ook Joy Beune van het toneel. Ook ziek, iets waar ze mogelijk op die eerste dag van het WCKT ook al last van had in haar – zoals ze het zelf noemde –’paniekrit’ tegen Antoinette Rijpma-De Jong. En dan was er nog die andere categorie drama, bijna onontkoombaar als er zoveel sterren moeten afzeggen. Want dan is de schaatsbond genoodzaakt een bijzonder fenomeen van stal te halen.

De aanwijsplek.

Wat de uitkomst van het beraad van wijze mannen ook is, die aanwijsplek zorgt altijd voor commotie. Nu zonder enige twijfel ook. Want Kjeld Nuis kreeg twee startbewijzen toegewezen, voor zowel de 1000 als de 1500 meter. Terecht, want Nuis is een man die áltijd levert en er op het internationale podium steevast staat. Maar er zijn altijd kinderen van de rekening, en dit geval zijn dat Hein Otterspeer en Freek van der Ham. Bitter voor beide, maar zeker voor Otterspeer. De oude krijger liet in Thialf van pure vreugde over zijn vijfde plaats tranen rollen bij het vooruitzicht zich weer internationaal te kunnen meten. Daar gaat dus een streep doorheen, en buiten het zicht van de camera’s kan dat best weer tranen opleveren.

Uitgever

Korver Media

Langebuurt 41 1911 AT Uitgeest T 06-55866441

E info@skatenl.nl W www.skatenl.nl

Druk

Rodi Rotatie Druk

Visseringweg 40 1121AT Diemen T 020-398 0808

SkateNL is een uitgave van Korver Media. SkateNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

SCGM-MZ:2011.01.02

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Antoinette Rijpma-De Jong verloor ook een ticket, en wel dat op de 3000 meter. Iets waar ze na haar vijfde plaats misschien zelf al rekening mee had gehouden. Hoe dan ook was voor de volgers meteen al duidelijk dat ze met die klassering risico liep.

Voor Femke Kok en Patrick Roest zijn dan nog niet eens plaatsen ingeruimd, waarschijnlijk omdat van hen de gezondheidstoestand nog niet goed genoeg kan worden ingeschat.

Zo is er altijd wel iets te melden vanuit de Nederlandse schaatswereld. En dan is het seizoen amper begonnen.

Gelukkig hebben we in Thialf ook kunnen genieten van heel veel mooie races, zonder gekke gevolgen. Van toptijden, persoonlijke records, spannende gevechten en valpartijen. En daarvan willen we de komende maanden véél meer.

Eric Korver

Voor Antoinette Rijpma-De Jong was dit jaar het beste moment voor een overstap

Bellen met Marco en Tessa: aanvaring met het leger in Tadzjikistan

door Eric Korver

HJordy van Workum krabbelt op uit diep mentaal en fysiek dal

De regie weer in handen

eel even was daar het moment waarop de emotie de overhand kreeg. Op het podium van de Jaap Edenbaan, na een tweede plek in zijn eerste marathon van het seizoen, kreeg Jordy van Workum het even te kwaad. In dat ene moment, seconden hooguit, moet de lm van het afgelopen jaar door zijn hoofd geschoten zijn. En die lm schetste het indrukwekkende beeld van een jonge schaatser die bijna ten onder ging aan de sport. Van Workum was volledig opgebrand, slachto er van prestatieklimaat en z’n eigen ambities. Maar hij krabbelde op en ziet nu in de spiegel weer de oude Jordy.

Jordy van Workum staat voor het raam van het ouderlijk huis in Midwoud. De blik glijdt naar buiten. De tuin, het voetbalveld van de plaatselijke trots MOC, het WestFriese land. Dit is waar hij thuishoort, weet hij nu. Waar hij zichzelf kan zijn, omringd door familie en vrienden. ,,Het is jn hier te zijn. Ik ben ook veel meer thuis, kan nu beter privé en zakelijk scheiden’’, vertelt hij. ,,Dat is een grote les geweest; dat ik niet alleen maar in die bubbel kan blijven waarin je continu stress hebt en er uitein-

delijk aan onderdoor gaat.’’

Dat is iets wat hij nu bij veel sporters ziet. ,,Dat ze alleen maar in die wereld blijven hangen waarin het alleen maar over schaatsen gaat. En daar hoeft het echt niet altijd over te gaan in het leven. Het is werk, ja. Maar het is ook jn lekker thuis te zijn en met je vrienden af te spreken. Gewoon lekker kletsen, zeggen hoe het met je gaat. Even geen sport.’’

We draaien even de klok een stuk terug. Een jaar om precies te zijn. Jordy van Workum (24) bereidt zich bij Jumbo-Visma voor op zijn vierde seizoen bij de ploeg, maar tijdens een trainingskamp in Inzell gaat het mis. Daar in Zuid-Duitsland stort Van Workum mentaal en fysiek in. De jonge kerel is opeens niets meer waard. Elke inspanning is hem te veel en aan schaatsen moet hij al helemaal niet denken. Sterker, hij kan het niet eens meer zien. Alle stress, alle spanning van de jaren waarin hij alles in het werk stelt om een topschaatser op de langebaan te worden, komen eruit. ,,Ik kon niks meer’’, vertelt Van Workum. ,,Het was in één klap gewoon helemaal klaar. Niet schaatsen, niet etsen. Niks. Het was echt bizar. Ik wist niet wat me overkwam.’’

Zorgen

Jordy van Workum, thuis in West-Friesland. ,,Ik ben veel meer thuis, kan privé en zakelijk beter scheiden. Dat is een grote les geweest; dat ik niet alleen maar in die bubbel kan blijven.’’ (Foto Neeke Smit)

gehad dat het met haar zoon niet goed ging. Maar de West-Friese mentaliteit van Jordy van Workum won het van de zorgen van zijn moeder. Niet zeuren, maar doorzetten. Het kwam wel goed. Maar deze keer niet. Zijn moeder houdt nu voet bij stuk. ,,Ze vond dat ik echt naar huis moest komen, en niet naar mijn appartement in Heerenveen. En mijn ouders adviseerden mij me ziek te melden.’’

Van Workum reisde met een paar tassen vol kleren naar huis, maar verzette zich aanvankelijk nog tegen het idee zich ziek te melden. ,,Ik ging toch niet stoppen? Dat kon ik niet doen. Ik kon niet opgeven nu. Wilde lekker doorgaan, maar was wel zover at ik aan het einde van het seizoen helemaal wilde stoppen. De groeten jongens, ik kap ermee. Zo dat dat al in mijn hoofd. Was misschien niet heel rationeel, maar ik wilde gewoon een uitweg hebben.’’

Zijn moeder had wel een idee. Zij had al eerder haar zorgen geuit en het gevoel

Maar zijn moeder hield vast aan ziek melden. Dat deed Van Workum uiteindelijk, en daarmee leek opeens voor zijn lijf de laatste barrière geslecht. ,,Het was alsof de muur compleet naar beneden kwam. Vanaf dat moment ben ik in een diepe put beland. Ik kon alleen maar slapen, slapen en nog eens slapen. Als ik ook maar iets deed, was ik gelijk weer bekaf. En als ik al het woord schaatsen hoorde, was ik al klaar.’’

Bed

Hij bracht het grootste deel van de dag door in bed, sliep uren en uren. ,,Ik kon mezelf ook gewoon niet opladen om wat te doen, om even de ets te pakken of zo. Ik ben een keer een weekendje naar een vriend van me in Enschede geweest. Gingen we een avondje wat eten, en daarna was ik klaar. Het enige dat ik kon was naar huis rijden en daarna de hele week in bed liggen. Soms stapte ik toch op de ets, maar keerde ik aan het einde van de straat alweer om en dook ik weer mijn bed in.’’

Maanden was hij zo ongeveer van de wereld. ,,Van oktober tot januari heb ik helemaal niets gedaan. Kón ik niets. Slapen, herstellen, veel praten. Met mijn ouders en met een psycholoog. Ik moest mezelf hervinden.’’

Het was zwaar voor hem, maar zeker ook voor zijn ouders. ,,Absoluut’’, geeft hij volmondig toe. ,,Zij zien een jonge jongen die in de bloei van zijn leven moet zitten, en alleen maar kan slapen. Dat heeft ook heel veel impact op hen gehad. Maar als ik nu terugkijk, zijn we er met z’n allen zóveel sterker uitgekomen.’’

In december raapt Van Workum al zijn energie bij elkaar voor een skivakantie met zijn ouders. Dat pakt verrassend positief uit. ,,Die vakantie heeft me echt een inke boost gegeven. Ik merkte dat

er toch wel weer wat mogelijk is als ik gewoon de vrijheid had. Ik kon best wel weer veel, al ben ik daarna weer een put ingegaan. Maar in januari had ik het idee dat het langzaam weer een beetje kon proberen.’’

Afgesloten

Van Workum pakte zijn ets weer eens om een paar keer in de week een uurtje te etsen. ,,Dat bouwde ik langzaam op naar twee uurtjes, en soms even het bos in met gravelbike. En in februari ben ik al een beetje begonnen met skeeleren.’’ Er kwam nog wel een terugslag. ,,Ik heb nog even een periode gehad dat het echt klote ging, maar daarna ben ik toch voor het eerst weer de wereld ingegaan.’’ De wereld waarvoor hij zich maanden had afgesloten. Van Workum gooide al zijn social media opzij, keek nooit meer op z’n telefoon. ,,Die prikkels wilde ik allemaal niet. Dat was te veel.’’ Maar nu ging hij toch naar de laatste marathon van het seizoen, in Leeuwarden. ,,Dan kom je natuurlijk enorm veel mensen tegen. Daar had ik me best goed op voorbereid, dus dat ging goed.’’ Met een knipoog: ,,Maar toen wist ik al dat ik naar Reggeborgh ging.’’ Want waar hij aanvankelijk helemaal de brui aan het schaatsen wilde geven, kwam

,,Ik was op een gegeven moment echt mijlenver van mezelf afgegleden. Ik was veel te zwaar, deed veel te veel krachttraining. Herkende mezelf niet meer.’’ (Foto Neeke Smit)

na te denken. Ik voelde een klik, voelde dat ik dit gewoon moest doen. Dit is mijn plek, hier ga ik het plezier weer terugvinden.’’

Verademing

De schittering in zijn ogen zegt voldoende. Dat plezier is er weer. De zin ook, de lol. ,,Deze ploeg is voor mij zó een verademing. Het is niet te beschrijven hoe jn dat voelt. Leuke ploeg, leuke jongens, waarbij ik ook mijn hart kan luchten. Soms hang ik lekker een uur aan de telefoon met mijn coach, praten over van alles en nog wat. En betrokken sponsoren, vind ik ook belangrijk. Gewoon mensen die oprecht zijn, geïnteresseerd. Dat is voor

het gaan bekijken. Ze geven me ook de ruimte. Dat is ook de afspraak die we met elkaar hebben gemaakt. Maar we gaan ervoor, we gaan het gewoon doen.’’ Hij stapte dus ook weer op skeelers, de discipline waarin hij altijd zoveel lol had. En veel succes. Van Workum schopte het zelfs tot wereldkampioen bij de junioren. Het is de oude liefde die hij moest afzweren na zijn stap naar Jumbo-Visma, maar die hij altijd is blijven missen. Dat is voor zijn gevoel ook één van de breekpunten geweest. ,,Ik kom uit het skeeleren, en belandde daarnaast op de langebaan bij het Gewest Fryslân. Als ik dan terugkijk, is dat allemaal vanuit plezier en gezelligheid geweest. Gewoon lekker je ding doen.

door te handelen vanuit mijn sporthart. Een competitievechter, handelen op instinct. Ik ben een gevoelsmens, alles moet op gevoel. Maar dat is in die vier jaar gewoon helemaal weggevaagd. Ik was op een gegeven moment echt mijlenver van mezelf afgegleden. Ik was veel te zwaar, deed veel te veel krachttraining. Herkende mezelf niet meer. Als ik nu foto’s zie, herken ik echt mezelf niet meer. Maar inmiddels, na al die maanden, ben ik wel mezelf weer. Kan ik ook weer genieten van dingen.’’

Conformeren

Geen kwaad woord over Jumbo, stelt hij nog even duidelijk. ,,Het gaat er gewoon om dat het voor mij niet de plek is die werkte, waar dat voor anderen wel het geval is. Ik had er moeite mee mezelf te conformeren aan de aanpak. Ik wil altijd veel wedstrijden rijden, lekker koersen. Maar opeens zat ik in een cultuur waarin ik me echt moest focussen op die ene wedstrijd. In de zomer ook alleen maar trainen, geen wedstrijden meer. Zo gaat dat bij de ploeg, en dat is prima. Maar niet voor mij. Ik had gewoon geen enkele regie meer, terwijl ik vind dat een sporter die wel zou moeten hebben. Bepalen wat hij wil, doelen stellen en daar een plan omheen maken. Hebben we nu ook gedaan. Ik heb zelf de regie weer in handen en dat voelt echt heerlijk.’’

Hij reed – verrassend – zelfs het EK skeeleren in Oostende, nadat hij in april meteen de eerste landelijke baanwedstrijd won. Voorlopig richt hij zich op de marathons, gaat straks voor het eerst rijden op de Weissensee. Maar dat wil niet zeggen dat ze van Jordy van Workum af zijn. ,,Welnee. Maar ik kan nu zelf bepalen wat ik doe, samen met de ploeg. Lekker de marathons rijden, een keer een Holland Cup, een mass-start. Ik denk dat het veel beter werkt als ik continu prikkels heb.’’ Hij heeft een mooi voorbeeld bij de hand. ,,Ja, kijk naar Bart Hoolwerf. Die reed vorig jaar ook knetterhard. Dat kan ik ook, maar daar ben ik nu nog niet klaar voor. In mijn hoofd wel, maar mijn lijf heeft nog even tijd nodig.’’

VAN:

Sjinkie Knegt: ,,Vroeger kon ik nog wél gewoon een huis bouwen, auto bouwen én presteren op het ijs. Kon allemaal. Maar dat gaat nu gewoon niet meer.’’ (Foto Neeke Smit) IMPORTEUR

THE LEADER IN BLADE SHARPENINGTM

THE LEADER IN BLADE SHARPENINGTM

Sjinkie Knegt zonder rijbewijs veroordeeld tot de fiets

SSchop onder kont

jinkie Knegt blijft Sjinkie Knegt. Ook na een seizoen dat geen moment liep zoals hij dat graag gezien had, zijn de bravoure en de grijns niet verdwenen. Maar de Schicht uit Bantega spaart ook zichzelf niet als hij terugblikt. ,,Ik heb niet genoeg getraind, punt. En dat kan ik alleen mezelf kwalijk nemen.’’

Het voelde raar aan, afgelopen winter. De shorttrackers reisden de wereld rond om zich internationaal te meten,

Sjinkie Knegt als marathonschaatser. ,,Ik ga af en toe een marathon rijden. Ik heb nul ervaring, geen enkel idee, maar ik heb er wel zin in.’’ (Foto Neeke Smit)

terwijl Sjinkie Knegt thuis in Friesland zat. Niet geselecteerd, niet goed genoeg.

Dat was vreemd voor de man die het boegbeeld van zijn sport werd. Knegt kan er nu om lachen. ,,Ik wist waar het aan lag, dat was niet zo heel moeilijk. Ik had gewoon niet getraind, punt. Of in ieder geval niet genoeg getraind. Dan loop je op een gegeven moment achter de feiten aan en wordt het allemaal erg lastig.’’

Dat was, legt hij uit, een kwestie van keuzes. Knegt is een man die alles wil, en eigenlijk ook wel alles kán. En dus moest er onder andere een huis worden gebouwd. ,,Ik wilde superveel dingen tegelijk doen, wat eigenlijk niet kon. Dat was niet handig, maar het waren wel dingen die op dat moment moesten gebeuren. Zoiets moet je niet doen in een voor-olympisch seizoen. Dat is helemáál superdom. Het was dus wel één van de betere momenten om die keuzes te maken, maar het betaalde zich relatief duur uit.’’ Knegt hoopte ergens nog dat hij ermee weg zou komen, zoals in het verleden wel vaker was gebeurd. Lachend: ,,Vroeger kon ik nog wél gewoon een huis bouwen én presteren op het ijs. Auto’s bouwen, dat soort

dingen. Kon allemaal. Maar dat gaat nu gewoon niet meer.’’ Hij is inmiddels 35 en merkt dat soms ook. ,,Ik moet zuiniger met mijn lichaam omgaan.’’

En het moet gezegd: Knegt kwam ondanks alles nog dichtbij. ,,Er waren dagen dat het schaatsen best wel goed ging, maar er waren gewoon te veel ups en downs. Dat is natuurlijk funest. En in het eerste kwalificatieweekend was ik gewoon niet goed. Een week later was ik al een stuk beter en kon ik de schade nog relatief beperkt houden, maar dat eerst weekend brak op. Al weet ik natuurlijk heel goed dat dit de consequenties zijn als je je niet maximaal inspant.’’

Perfect

Maar nu, grofweg een jaar verder, is alles anders. Het huis is nog niet af, maar waar Knegt destijds mee bezig was, is wel klaar. ,,Met het huis zelf wacht ik rustig anderhalf jaar. Kijken we in 2026 wel weer verder.’’ En dus was en is Knegt weer gewoon de fulltime topsporter, die zich in de zomer weer optimaal prepareerde voor een nieuw seizoen. ,,Ik zit er wel lekker in. De zomer is goed gegaan. Ik heb veel getraind, de juiste dingen gedaan, niet geblesseerd geweest en geen training gemist. Eigenlijk wel perfect, ja. Ik ben wel tevreden met hoe het op dit moment gaat.’’

In die zomer zat hij onder andere veel op de fiets. Geen alledaagse bezigheid voor Knegt. ,,Haha, fietsen was niet echt mijn ding. Nog steeds niet. Maar ja, ik kon niet anders.’’ Dat was met dank aan zijn rechtervoet. Pikant detail: Knegt raakte namelijk zijn rijbewijs kwijt omdat hij te hard had gereden. ,,En niet één keer. Ik raakte mijn rijbewijs ook niet voor een maand kwijt of zo, ook niet voor twee, maar zelfs voor vier. Van eind maart tot einde juni. Da’s lang hoor.’’

Al die tijd moest hij dus op de iets van Bantega naar Heerenveen, een kleine twintig kilometer. Dat fietsen was ook al een beetje wat hem van een andere kant werd aangereikt. Henk-Jan Meijer, eigenaar van A6 Occasions in

Lemmer en bevlogen schaatsliefhebber, sprak Knegt al eens aan met een plannetje. ,,Hij zag ook wel dat met mij niet helemaal de juiste kant op ging en hij had samen met mijn manager Dennis een idee om me meer fietskilometers te laten maken. Ze hadden iemand die dan twee keer per week met mij zou gaan fietsen. Maar ja, zij wisten toen nog niet dat ik mijn rijbewijs kwijt was, dus dat plannetje hoefde helemaal niet meer. Maar al dat fietsen heeft wel geholpen. Ik voel echt dat ik fit ben.’’

Marathon

Toch is er daar ook iets uit voortgevloeid dat Knegt wel aanspreekt. Hij is toegevoegd aan het marathonteam A6.nl/KMC en gaat ook daadwerkelijk marathons rijden. Meijer stelde ook ronduit dat Knegt wel een keer ’een schop onder de kont’ nodig had. ,,Haha, precies dat’’, erkent Knegt met een lach. ,,En dat vond mijn manager ook. Nou goed, nu ga ik dus af en toe een marathon rijden. Na het eerste wereldbekerblok in Salt Lake en Montreal zijn we een maand thuis en dan zal het er vast van komen. Ik heb nul ervaring, geen enkel idee, maar ik heb er wel zin in. Ben ook heel benieuwd. Maar ik denk altijd positief. Cees Juffermans stopte met shorttrack en won zijn allereerste marathon, dus…’’ Zijn humor is Sjinkie Knegt zeker niet verloren, en ook niet zijn motivatie. Menigeen zou het halverwege de dertig misschien mooi hebben gevonden, maar niet Knegt. ,,Ik heb eigenlijk nooit gedacht dat dit het was, dat ik wilde stoppen. Ik wil ook niet zo eindigen, weet dat ik veel beter kan. En ik heb er ook alle vertrouwen in dat het nog steeds veel beter kán. Het is nu nog anderhalf jaar tot de Spelen. Dat betekent nog een dikke 500 dagen er vol voor gaan. Aan mijn motivatie zal het niet liggen. Die haal ik er ook uit dat ik dit nog steeds fantastisch vind. Als ik elke dag kan schaatsen… blijer kan je mij niet krijgen.’’

SKATE COVER in drie kleuren

f www.ICETEC.nl

GLOVE CUTPROOF Ook in zwart leverbaar

ANKLE SOCK

350 0 rondom enkel Dyneema, geschikt voor alle schaatsen

NIEUW! LEG-ANKLE PROTECTOR 2 in 1

Joy Beune was de revelatie van het vorig schaatsseizoen.

Maar schaatsen is net als de nanciële wereld: prestaties uit het verleden bieden geen enkele garantie voor de toekomst. Dat weet ook Beune als geen ander. Daarom had ze voor zichzelf een helder doel voor het seizoen dat inmiddels zo pril is begonnen. ,,Het moet harder en het moet beter.’’

Het jaar 2024 leverde Joy Beune tot nu toe louter magie op. Het is het jaar waarin ze afrekende met de status van eeuwige belofte, die haar na heel succesvolle jaren als junior achtervolgde. Het is het jaar van haar eerste individuele wereldtitels, waarvan ze er meteen maar twee veroverde. En wie kijkt naar haar persoonlijke records, weet meteen ook genoeg: 1500 meter, drie en vijf kilometer dateren allemaal uit de eerste drie maanden van dit jaar. Soms hebben atleten moeite met het stellen van nieuwe doelen na zo’n succesjaar. Als vrijwel alles gehaald is wat je wilde halen, tja, wat dan? Joy Beune lacht. ,,Het wordt steeds moeilijker natuurlijk, omdat je de vraag moet stellen waar je grens ligt. Als iets al heel erg goed is, wordt het steeds moeilijker te verbeteren. Maar ik heb afgelopen zomer ook weer gemerkt

dat ik mijn top niet heb bereikt, dat het nog harder kan en nog beter. En het móet ook harder en het moet beter, want de anderen gaan ieder jaar ook steeds harder. Daar moet je wel in meegroeien.’’

Eenzelfde soort gesprek had Joy Beune na haar vakantie dit voorjaar ook binnen haar team IKO-X2O. ,,Dan ga je zitten en praten, over die doelen inderdaad. Ik heb aangegeven dat ik me nog op verschillende gebieden echt wilde verbeteren.

Daarop kreeg ik wel te horen dat dat lastig zou zijn, juist omdat het allemaal al zo goed was. Maar we besloten wel daarvoor te gaan. In de zomer was ik met Robin Groot en Jesse Speijers op trainingskamp in Andorra en daar kwam ik best heel goed van terug. Uit de tests bleek dat ik echt heel grote stappen had gemaakt, conditioneel en qua kracht. De sprongcapaciteit is iets vinniger. Mijn start ziet er vaak wat stroperig uit en nu is het de bedoeling dat ik dat vinnige ook goed kwijt kan op het ijs.’’

Alledaagse routine

Ze was blij dat ze zich weer kon bezighouden met de alledaagse routine van de topschaatser. Want na het WK in Inzell merkte Beune dat haar titels veel hadden losgemaakt. ,,Er kwam best veel over me heen, wat ik zelf erg lastig vond omdat ik best

Joy Beune moet zichzelf nieuwe doelen stellen

Het moet harder, het moet beter

wel een introvert persoon ben. Ik sta niet heel graag in het middelpunt en vond het daarom heel heftig dat iedereen wat van je wilt, dat er aan je wordt getrokken, dat je steeds hetzelfde riedeltje afsteekt. Uiteindelijk wordt het een soort automatische piloot, ben je jezelf niet meer. Dat vind ik jammer. Ik vind het ook heel moeilijk ‘nee’ te zeggen, wil niet dat mensen denken van ‘nou, dat is een bitch’. De ploeg beschermt me daarin, de psycholoog beschermt me, maar Kjeld ook. Die leren me dat het helemaal niet erg is soms nee te zeggen.’’

Met haar prestaties schudde Joy Beune niet alleen het grote publiek wakker, maar ook – verrassend genoeg – haar oude werkgever, het huidige Team Essent. De ploeg van Jac Orie deed zelfs een poging Beune terug te halen. ,,Dat verbaasde mij zeker’’, erkent Beune. ,,Want dat moet ook voor Jac Orie een heel grote stap geweest zijn. Als je eerst een gesprek voert van ’dit wordt hem niet, ik laat je gaan’ en een paar jaar later vraag je iemand terug.’’

Plooien

Beune wilde het gesprek wel aangaan. ,,Om plooien glad te strijken’’, legt ze uit. ,,Ik wilde horen hoe het voor hem was in de tijd dat ik bij de ploeg zat, en ik wilde vertellen hoe dat voor mij was. Het was jn daar eens een normaal gesprek over

te voeren, want dat was er in de twee jaar sinds mijn overstap naar IKO niet van gekomen.’’ De verstandhouding tussen Beune en Orie noemt ze zelfs ongemakkelijk. ,,Komt ook omdat Orie een schaatser die bij hem vertrekt meteen ziet als een vijand. Dat is heel raar. Natuurlijk, je bent in principe een vijand, maar ik heb daar wel vier jaar geschaatst. Ik wil sportief een vijand zijn, niet menselijk. Nu kunnen we elkaar in ieder geval normaal gedag zeggen en dat is een jne uitkomst van zo’n gesprek.’’ Van een hernieuwde kennismaking met Essent kwam het in ieder geval niet. ,,Nee’’, stelt Beune. ,,Mijn keuze stond al vast. Ik zou gewoon bij IKO blijven, waar ik het enorm naar mijn zin heb. En mijn route naar de Spelen was al gepland.’’ De route naar de World Cups dit seizoen begint wel met meer hobbeltjes dan Beune zelf in gedachten had. Ze plaatste zich met een tweede plaats op de 1500 meter achter Antoinette Rijpma-De Jong, maar was verre van tevreden met haar race. Een paniekrit, noemde ze die. ,,Ik kan echt veel beter.’’ Maar Beune kreeg niet de kans dat nog te laten zien in het WCKT. De laatste twee dagen moest ze zich ziek afmelden. Het lag echter voor de hand dat de rijdster van IKO/X20 op zowel de 3000 als de 5000 meter op een aanwijsplek kan rekenen. En dat is ook gebeurd.

Jutta Leerdam op eenzame hoogte

Jutta Leerdam jubelt in Thialf. (Foto

Jutta Leerdam was helder na a oop van haar 1000 meter op het WCKT, waar ze zowel op die afstand als op de 500 meter oppermachtig was. ,,Het is me versus me’’, liet ze weten. Met andere woorden: bij het ontbreken van de zieke Femke Kok was er geen tegenstand voor de rijdster van haar nieuwe team Kafra Housing.

Vooral op de 1000 meter was er een gapend gat tussen

Leerdam en de nummer twee, nota bene de jonge Angel Daleman, en daarachter Antoinette Rijpma-De Jong en Suzanne Schulting. ,,Ik had gehoopt dat die dichterbij hadden gezeten, dat ik een beetje opgejaagd zou worden’’, verklaarde Leerdam. ,,Als het verschil kleiner wordt, is dat goed voor het Nederlandse vrouwenschaatsen en goed voor mij. Nu moet ik mezelf scherp houden. Straks als we internationaal gaan rijden zal ik meer uitgedaagd worden, maar ook dan ben ik vooral zelf bezig om beter en sneller te worden.’’

Voordat ze naar Azië reist, maakt Leerdam eerst echter een inke tussenstop in de Verenigde Staten, waar in het Texaanse Arlington de bokspartij om vele miljoenen dollars gepland staat tussen haar vriend Jake Paul en ’Iron’ Mike Tyson. Bij dat al maandenlang geplande gevecht mag en wil Leerdam uiteraard niet ontbreken. Daarna moet ze echter wel rap doorreizen naar Nagano, waar in de laatste week van november de eerste World Cup wordt gehouden.

Joy Beune: ,,Ik heb moeten leren dat het helemaal niet erg is om soms ’nee’ te zeggen. (Foto Neeke Smit)

Neeke Smit)

DekaMarkt brengt jou in beweging

Als Noord-Hollands familiebedrijf zijn wij partner van het nieuwe schaatsinitiatief De Vier van Noord-Holland. Waarom? Omdat wij als supermarktketen naast goed eten ook bewegen belangrijk vinden. DekaMarkt is tijdens de vier marathonwedstrijden op en langs de ijsbanen van Alkmaar, Hoorn, Haarlem en Amsterdam goed zichtbaar.

Schaats je mee?

We doen nog meer! Tussen 11 en 15 december bieden we kinderen van 6 tot en met 12 jaar de kans om op de ijsbanen van Alkmaar, Amsterdam, Haarlem en Hoorn met leuke spellen kennis te maken met de schaatssport. Je betaalt slechts €5,- in plaats van €15,- tot €20,-*.

Voor elk kind dat alle spellen doet ligt een medaille klaar.

*All-in prijs voor toegang schaatsbaan, huur schaatsen en huur helm.

Ook meedoen?

Scan de QR-code voor alle info én om je aan te melden. Doe dit vandaag nog, want vol = vol!

Provincie Noord-Holland enthousiaste partner ’De Vier’

’Een schaatsfeest voor iedereen’

De provincie Noord-Holland speelde een cruciale rol bij de totstandkoming van De Vier van Noord-Holland. En dan met name Jeroen Olthof, de gedeputeerde die ook sport in zijn portefeuille heeft. ,,Met vier kunstijsbanen in de provincie moesten we toch een bijzonder evenement kunnen huisvesten.’’

Jeroen Olthof was daarom ook uitermate trots bij de o ciële lancering van De Vier van Noord-Holland, tijdens het WCKT in Thialf. En hij was niet de enige. Ook bij KNSB, Staatsloterij, Unox en DekaMarkt waren louter tevreden gezichten te zien op het moment dat een idee ook écht was omgetoverd in een evenement. ,,We hebben vier kunstijsbanen in Noord-Hol-

land, zijn een echte schaatsprovincie met meer kunstijsbanen en meer KNSBleden dan welke andere provincie. Wat is er dan mooier dan deze Vier van NoordHolland te mogen organiseren?’’, meent Olthof.

Het idee ontstond vorig seizoen bij de extra Staatsloterij Schaatsmarathon op de Jaap Edenbaan. ,,Het was een donkere namiddag, een stralende sterrenhemel, de lichtjes ging aan. Het was zó een mooi plaatje. Daar moesten we in combinatie met de drie andere banen in de provincie toch iets mee kunnen doen’’, aldus Olthof. ,,Datzelfde idee leefde ook bij de schaatsbond. We hebben een afspraak gemaakt en de vonk sloeg over. Eigenlijk is enthousiasme het enige wat je nodig hebt, de drive om het te wíllen doen. En dan krijg

je een prachtig mooi resultaat.’’ Dat enthousiasme werd breed gedeeld. Niet alleen door de provincie Noord-Holland en de KNSB, maar ook door de vier betrokken ijsbanen, de gemeenten waarin zij gevestigd zijn, het Victoriefonds in Alkmaar en de drie andere partners Staatsloterij, Unox en DekaMarkt. ,,Dat enthousiasme wordt ook ingegeven door de nadrukkelijke wens van dit evenement een schaatsfeest voor iedereen te maken en niet alleen een topsportwedstrijd’’, aldus Olthof. ,,Overdag bieden we steeds een breed pakket aan voor gezinnen, voor kinderen. Wij vinden het heel belangrijk dat iedereen kan sporten, en dat begint bij de jeugd.’’

De provincie Noord-Holland maakt zich daar al sterk voor, maar Olthof is van mening dat dit meer mag zijn. ,,We zoeken

de komende tijd daarom meer de samenwerking met de gemeenten en blijven doorgaan met het sponsoren van dit soort prachtige evenementen. Door juist kinderen de kans te geven mee te doen tijdens een sportevenement, hopen we een vlammetje voor sporten aan te wakkeren bij deze jonge generatie.’’

Bij De Vier van Noord-Holland wordt daarop dus ook ingestoken. De lokale schaatsverenigingen en de ijsbanen mogen zelf een programma samenstellen, waarbij Olthof hoopt op samenwerking met scholen. ,,Vooral op donderdag en vrijdag is dat prima te combineren. In deze eerste editie zal dat misschien nog even zoeken worden, maar ik hoop uiteindelijk dat dit een evenement wordt dat lang zal bestaan.’’

Mats Stoltenborg houdt nog altijd contact met Blauwe Beugel

Belang van breedtesport

Mats Stoltenborg koerst in de marathon. ,,De hele opzet van de Vier van Noord-Holland vormt een absolute meerwaarde voor het marathonschaatsen.’’ (Foto Neeke Smit)

ls het peloton in de Vier van NoordHolland bij de derde stop Haarlem aandoet, is Mats Stoltenborg gevoelsmatig thuis. De Haarlemse ijsbaan is de plek waar hij als jong schaatsertje vele, vele rondjes draaide als lid van ijsclub De Blauwe Beugel. En de band met zijn club is er al die jaren later nog steeds.

tesport, al had bij hem schaatsen aanvankelijk niet eens de voorkeur. ,,Ik kom uit een echte voetbalfamilie’’, zegt hij met een lach. ,,Ben begonnen als linksbuiten bij de plaatselijke voetbalclub, maar was op een gegeven moment wel uitgekeken op voetbal. Heb nog heel even gehonkbald daarna, maar kreeg uiteindelijk het advies te gaan schaatsen.’’

Daarmee viel de appel niet ver van de boom, want zijn moeder reed als Irma de Jong halverwege de jaren zeventig ook al marathons met onder anderen Atje Keulen-Deelstra en Lenie van der Hoorn. Sterker nog, moeder Stoltenborg belandde in de boeken als één van de eerste winnaressen van een vroege variant op de Marathon Cup. ,,Zo ben ik begonnen bij De Blauwe Beugel in ons dorp Rijsenhout. Daar hadden ze echt een heel mooie lichting in de jeugd, met onder andere Bart van der Vlugt, waarmee ik ook nog in het voetbalteam had gezeten. Nu gingen we dan wekelijks naar de ijsbaan in Haarlem.’’

van breedtesport als voorname insteek van de Vier van Noord-Holland. ,,Als de breedte er niet is, dan is er ook geen stuwing naar boven. Dat is echt essentieel. En als jonge schaatser is het ook zo belangrijk dat je een leuke groep om je heen hebt, daar begint het mee. Dat je gewoon met plezier sport en met plezier elke keer weer naar die ijsbaan gaat.’’

Dat plezier heeft Stoltenborg nog steeds, net als de band met zijn club. ,,Als ik een wedstrijd moet rijden in Haarlem komen er nog steeds veel mensen van De Blauwe Beugel kijken. Dat is altijd leuk. En de wedstrijd daar wordt ook deels gesteund door leden van onze ijsclub. Peter Baars is één van de organisatoren en ook hij is van De Blauwe Beugel. Daar ligt dus ook nog een link.’’

Essentieel

Zoals alle topschaatsers is ook Mats Stoltenborg (32) een product van de breed-

Stoltenborg is inmiddels al 23 jaar lid, want De Blauwe Beugel bestaat nog steeds. ,,Maar ik denk wel dat ik één van de weinige wedstrijdrijders nog ben.’’ De schaatser van Team Essent onderkent het belang

En die liefhebbers krijgen nu dus een extra kans Mats Stoltenborg aan het werk te zien, nu er door de Vier van Noord-Holland een tweede wedstrijd wordt gereden in Haarlem. ,,Ik vind het echt geweldig dat deze vierdaagse tot stand gekomen is en dat we straks vier dagen op rij kunnen koersen in Noord-Holland. Alles dichtbij huis, overal veel publiek. Ja, deze hele opzet vormt een absolute meerwaarde voor het marathonschaatsen én biedt dus ook de kans aan jonge mensen om kennis te maken met de sport. Daar ben ik heel blij mee.’’

Jeroen Olthof, gedeputeerde van de provincie Noord-Holland, vertelt enthousiast over De Vier van Noord-Holland tijdens de presentatie in Thialf. (Foto Neeke Smit)

Van spruitjes via pillen naar vissen

De meerdaagse wedstrijden van de marathonschaatsers hebben altijd in het teken gestaan van bijzondere leiderspakken. Elke meerdaagse had z’n eigen, speci eke pak. Allemaal totaal verschillend, maar wel met één gemeenschappelijke factor: ze werden stuk voor stuk

Tessa Snoek zette begin dit jaar de ijsclub Gein en Omstreken in vuur en vlam. De schaatsster uit Abcoude won de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, en dát vonden ze bij de club zo bijzonder dat er spontaan een receptie werd georganiseerd. Het tekent de band die Snoek nog altijd heeft met de club waar ze begon, en waar ze nog steeds bij betrokken is.

Ze groeide vorig seizoen uit tot één van de bekende gezichten van het damespeloton, en dat wilden ze bij Gein en Omstreken maar wat graag weten. Snoek (25) is zo het perfecte boegbeeld voor de jonge schaatsertjes van de club waar ze zelf ooit begon. Dat was bijna gebruikelijk in het boerengezin, waar altijd aandacht was voor sport. ,,Ik heb drie broers en een zus, en we waren eigenlijk altijd bezig’’, vertelt Snoek. ,,We mochten kiezen wat we wil-

‘Moeder’ van alle leiderspakken in de meerdaagse is natuurlijk het befaamde spruitjespak. Dat was gekoppeld aan de Greenery Six, uit de tijd dat de marathonschaatsers nog zes dagen achtereen over het ijs raasden. Het spruitjespak werd algemeen beschouwd als foeilelijk. Twintig jaar later is het een collectors item. Een kleine tien jaar geleden werd de meerdaagse nieuw leven ingeblazen door KPN, dat speciaal voor de gelegenheid kwam met het hexapak, dat in de Trachitol Trophy een opvolger kreeg met pakken vol pillen en pijlen.

Tessa Snoek (sprintpak) en Mats Stoltenborg (leiderspak) showen de pakken voor De Vier van Noord-Holland. (Foto Neeke Smit)

Nu is er dan een mooie opvolger die De Vier van Noord-Holland kleur geeft: het vissenpak voor de leiders en voor de beste sprinters het staatslotenpak.

sprinters

schaatsen voor jong en oud & genieten van de topdivisies marathon

schaatsen.nl/deviervannoordholland

12-15 DECEMBER 2024 alkmaar hoorn haarlem amsterdam

zichzelf in voor haar ijsclub

’Belangrijk dat jeugd schaatsen’

den, maar het was over het algemeen wel voetbal, paardrijden en schaatsen.’’

Dat laatste was makkelijk met natuurijs regelmatig voor de deur. ,,Daar loopt de Gein, daar kon je dan opstappen en zo hele stukken schaatsen. Ook achter het huis. Gingen we altijd met de hele familie het ijs op. Daar hebben we heel wat rondjes gereden en wedstrijdjes gedaan. Daarvoor moesten we ook leren schaatsen en zo werden we ook lid van Gein en Omstreken.’’ Ze bewaart mooie herinneringen aan die tijd. ,,Op zaterdagochtend met mijn zus en de andere kinderen uit het dorp allemaal in de bus naar de Jaap Edenbaan in Amsterdam, waar we dan aan jeugdschaatsen deden. Dat was echt superleuk.’’

Snoek was ook zelf actief voor de club, zette zich in om háár schaatsplezier door te geven aan de jeugd. ,,Ik heb drie tot vier jaar training gegeven’’, vertelt ze. ,,Vond het echt heel leuk om de kleinsten onder me te nemen en daarmee niet heel erg technisch bezig te zijn, maar echt meer vanuit plezier en behendigheid. Spelletjes doen, gekke oefeningen, bukken, remmen en bij wijze van spreken een mini-Elfstedentocht rijden met wakken, hindernis-

sen, met bukken en klûnen. Dat vond ik het echt leukste, en dan ervaar je ook van heel nabij hoe belangrijk die breedtesport is.’’

Plezier

Ze predikt wat ze zelf van huis uit heeft meegekregen: het belang van leren schaatsen. ,,Ja, dat vind ik voor de jeugd heel belangrijk. Als we natuurijs krijgen, is er toch niets leukers dan dat je goed hebt leren schaatsen? En niet alleen voor de jeugd, maar ook voor de mensen die vroeger wel hebben geschaatst maar dan eigenlijk nooit meer doen. Schaatsen geeft zóveel plezier.’’

Wat dat betreft is ze ook met veel plezier ambassadeur van De Vier van Noord-Holland. ,,Dat is sowieso een heel goed initiatief voor het marathonschaatsen, waarmee een magere periode in de kalender wordt opgevuld. Maar het betrekken van breedtesport vind ik heel goed. En dan ziet de jeugd eens niet alleen het langebaanschaatsen zoals ze dat van televisie kennen, maar maken ze ook kennis met een andere discipline, het marathonschaatsen.’’

staatsloterij.nl speel bewust 18+

Speciale editie van Marathon Manager

Marathon Manager is al jarenlang het spel voor de échte liefhebbers van het marathonschaatsen. Elk seizoen weer worden er uit het peloton teams samengesteld waarmee wordt gestreden om de prijzen. Maar nu is er een primeur. De broers Twan en Tjeu Berlijn maakten een speciale editie van Marathon Manager enkel voor De Vier van Noord-Holland.

Speel mee!

Hoe werkt de Marathon Manager? Dat is eigenlijk vrij eenvoudig. Stel je eigen marathonploeg samen, die bestaat uit vijf schaatsers uit de Topdivisie. Addertje onder het gras is echter dat je wel binnen

het budget van 1.000.000 euro moet blijven. Strategisch kiezen is dus noodzaak. Hoe beter de rijder, hoe groter de hap uit je budget. Maak dus slimme keuzes, stel een evenwichtige ploeg samen en houd je budget in de gaten. Je ploeg verdient in de wedstrijden uiteraard punten voor je. Hoe beter ze het doen, hoe meer je op de ranglijst stijgt als manager.

Vanaf 18 november kunnen managers zich aanmelden op de site van Marathon Manager en vervolgens in de korte versie voor de vier races van De Vier van Noord-Holland meedingen naar leuke en bijzondere prijzen.

Meedoen? Kijk op: marathon-manager.nl of volg de QR-code op deze pagina.

trotse partner van TeamNL Schaatsen

Chris Huizinga was zonder enige twijfel de revelatie aan de mannelijke kant van dit kwali catietoernooi voor de wereldbekers. De Groninger toonde eindelijk zijn potentie op de lange afstanden en zette zowel de vijf als de tien kilometer volledig naar zijn hand. ,,Het kwartje is gevallen’’, verklaarde hij de reuzenstap die hij nu heeft gezet.

Een goede schaatser was Chris Huizinga altijd al. Een man die jarenlang behoorde tot de nationale top, met soms een uitschieter aan de bovenkant. Maar in Thialf presenteerde de 27-jarige schaatser van Team Essent zich als een rijder die zich internationaal kan mengen in de strijd om medailles. En dat is nieuw, ook voor Huizinga zelf.

Chris Huizinga maakte indruk in Thialf. ,,Het is de progressie van twee jaar die me hier heeft gebracht.’’ (Foto Neeke Smit)

Een échte verklaring heeft Chris Huizinga daar zelf ook niet voor, anders dan dat de jarenlange inspanningen en de jarenlange zoektocht naar de formule die voor hém werkt nu succes opleveren. Zelfs op de tien kilometer, de afstand waarmee hij altijd worstelde, maar waar hij nu met liefst dertien seconden een enorme hap uit zijn persoonlijk record haalde. ,,Die afstand was voor mij altijd moeilijk, had ik een soort haat-liefdeverhouding mee. Ik ben blij dat ook die er nu goed uitkomt.’’ Het ‘project’ loopt al langer, legt Huizinga uit. ,,Vorig jaar ging ik ook al met stappen vooruit. Toen heb ik eigenlijk echt de sprong naar voren gemaakt. Het is de progressie van twee jaar die me hier heeft gebracht.’’

Maar ook inhoudelijk zijn er voor Huizinga wel dingen veranderd. Andere trainings-

Chris Huizinga maakt echt stap naar internationale top

Kwartje is gevallen

vormen, vervolgt hij. ,,Ik ga niet helemaal in details treden, maar daar zat wel meer omvang in. We hebben zelfs een zomerkamp overgeslagen om hier in Thialf te kunnen blijven schaatsen in september.’’

Professor Maar wat het nou precies is dat zijn niveau ink omhoog heeft gebracht, weet ook Huizinga zelf niet precies, bekent hij. ,,Zo’n professor ben ik ook niet. Maar we hebben duidelijk wel iets gevonden dat voor mij werkt. Het kwartje is gevallen.’’

Dat dat gebeurt na zeven jaar onder de vleugels van Jac Orie is best opvallend te noemen. Dat heeft, gaf Huizinga voorzichtig aan, misschien ook wel te maken gehad met de aanwezigheid van wereldtoppers als Sven Kramer en Patrick Roest in de ploeg.

,,Sommige dingen werkten voor hen heel goed, maar voor mij destijds misschien wat minder. Maar ja, ik kwam toen net bij de ploeg en had al moeite genoeg om aan te haken.’’ Het is wellicht geen toeval dat Huizinga na het stoppen van Kramer en het vertrek van Roest zichzelf meer heeft kunnen ontwikkelen in een omgeving waarin er ineens voor hem meer aandacht en meer ruimte was. ,,Weet ik niet’’, twijfelt hij. ,,Als je wereldtoppers in de ploeg hebt, is het logisch dat daar de aandacht naar uitgaat. Als jochie moet je dan proberen te blijven leren. Ik heb daar wel heel veel aan gehad, en dat komt er nu uit. Daar ben ik blij mee.’’ Dat hij in die jaren misschien verkeerde dingen heeft gedaan, accepteert Huizinga. ,,Misschien wel. Maar ook mislukte jaren zijn leerzame jaren.’’

Probleem voor Angel Daleman

De lach waarmee Angel Daleman de trappen afdaalde naar de catacomben van Thialf was veelzeggend. De Jonge ZuidHollandse drukte haar neus nadrukkelijk tegen het venster in het WCKT, en wie het grote talent van de Nederlandse schaatssport nog niet kende, kent haar nu. Daleman deed een geslaagde greep in de pot met startbewijzen, maar zadelde zichzelf tegelijkertijd op met een probleem. Waar gaat ze in vredesnaam starten?

Ze is pas 17 jaar, maar Angel Daleman rijgt al jaren records en titels aan elkaar. Op de langebaan, maar zeker ook in het shorttrack. Daleman is multidisciplinair, zoals dat zo mooi heet. En op beide disciplines is ze absolute wereldtop bij de junioren, maar heeft ze álles om dat ook bij de senioren te worden.

Dat bleek in Thialf, waar ze – als stagiair van Team Essent – zich op drie individuele afstanden liet zien, om vervolgens op zowel de 1000 als de 1500 meter een startbewijs voor de wereldbeker te veroveren. Dat op de kilometer was wellicht het meest indrukwekkend. Daleman hoefde alleen Jutta Leerdam te laten voorgaan, en dat is natuurlijk geen schande. ,,Ik zat met grote

bewondering naar haar te kijken’’, bekende Daleman.

bekijken wat we gaan doen. De programma’s naast elkaar leggen en besluiten waar

De kans is groot dat die bewondering wederzijds is, want Jutta Leerdam beseft natuurlijk goed dat zij op haar zeventiende nog niet eens deelnam aan bijvoorbeeld het NK Sprint. Sterker, met haar 1.15,09 zou Daleman in het seizoen 2015-2016 – toen Leerdam dus 17 jaar was – zelfs ‘gewoon’ Nederlands kampioene zijn geworden. Kortom: een geduchte concurrente in wording. ,,Haha, ik zou het leuk vinden als ze inderdaad met bewondering naar mij heeft gekeken. Ze feliciteerde me in ieder geval wel’’, vertelde Daleman.

Zenuwachtig

Met die twee startbewijzen verraste Angel Daleman in ieder geval ook zichzelf. ,,Ik had niet gedacht dat het er zo uit zou komen. Vorig jaar reed ik hier een wat mindere 1000 meter en daar was ik toch nog wel wat zenuwachtig. Maar dat heb ik nu wel doorbroken.’’

Mooi, maar Daleman besefte ook meteen dat ze zichzelf in problemen heeft gebracht. Luxe problemen, dat wel. Want ze kán op vier fronten strijden: junioren en senioren langebaan en junioren en senioren shorttrack. In die laatste discipline maakt ze nu voor het eerst deel uit van de nationale selectie, de NTS. ,,We moeten maar eens met al mijn coaches gaan zitten en rustig

ik ga rijden.’’

Natuurlijk lijkt daarbij op het oog de wereldbeker langebaan het meest aantrekkelijk, maar dat staat voor Daleman nog niet zo vast. ,,Ik heb ook nog wel wat doelen bij de junioren, zowel langebaan als shorttrack. We gaan het bespreken, maar uiteindelijk ben ik wel

degen die de klap erop geeft.’’ Ongetwijfeld weet ze zelf al waar ze het liefst wil rijden.

Met een lach: ,,Ja. Maar dat laat ik

Angel Daleman, de revelatie van het WCKT: ,,We moeten maar eens met al mijn coaches gaan zitten en rustig bekijken wat we gaan doen.’’ (Foto Neeke

nog even open.’’ Smit)

Antoinette Rijpma-De Jong houdt het oog op de Spelen

Beste moment voor overstap

Het was even wennen om bij het kwali catietoernooi

Antoinette Rijpma-De Jong niet te zien in het vertrouwde geel, maar in het groen van Reggeborgh. De Friezin raapte na het vorige seizoen al haar moed bij elkaar en koos voor een andere weg. ,,Dit was het beste moment voor een overstap. Een jaar voor de Spelen wil je dat niet meer doen.’’

Die wisseling van Antoinette Rijpma-De Jong was enerzijds heel verrassend, maar aan de andere kant juist ook weer niet. De 29-jarige Friezin kwam immers vijf jaar lang met veel succes uit voor de ploeg van Jumbo, maar juist in het zesde seizoen kwam er zand in de motor. En dat zet sporters haast traditioneel aan het denken. Rijpma-De Jong vormde geen uitzondering. ,,Het waren echt zes goede jaren bij Jac Orie, dat vooropgesteld’’, maakt ze meteen duidelijk. ,,Maar vorig seizoen liep het gewoon niet. Fysiek was ik best in orde, had ik een supergoede basis. Ik kreeg dat alleen niet op het ijs. En dat was niet alleen bij mij zo. De hele ploeg ging natuurlijk niet goed. Orie zou dat moeten ombuigen, maar hij had ook de focus op het vinden van een nieuwe sponsor. Al met al merkte ik dat ik steeds minder plezier kreeg in het schaatsen, zin had om naar de ijsbaan te gaan. En dan ga je eens om je heen kijken en begon ik me af te vragen hoe het zou zijn bij Reggeborgh. Ik hoorde daarover natuurlijk al veel positieve verhalen van mijn zus Michelle.’’ Dat was het moment waarop het bij RijpmaDe Jong in het hoofd echt begon te borrelen, het monent waarop ze serieus begon na te denken over een vertrek bij Jumbo. De Spelen in Milaan vormden daarbij een belangrijk argument. ,,Die zijn over twee jaar, en dan was dit in mijn optiek het beste moment om te veranderen van ploeg. Dat wil je niet een jaar voor de Spelen nog doen, want dan zijn er te veel onzekerheden. Tja, dan komt dat idee en dat wordt dan steeds groter. Uiteindelijk ga je dan in gesprek, waarbij voor mij vooral de vragen waren of ze sowieso interesse hadden in me, maar

ook hoe ze mij beter konden maken.’’

Aanbieding

Het contact met de ploeg van Gerard van Velde kwam tot stand via het management van de schaatsster, die in haar achterzak ook nog een aanbieding van Jumbo had. ,,Mijn contract liep af, ik moest verlengen. Ik kon daar natuurlijk gewoon doorgaan met wat ik deed. Dan weet je precies wat je hebt. Maar het gesprek bij Reggeborgh was zó positief, dat ik voelde dat ik daar honderd procent voor moest gaan.’’

Daarmee manoeuvreerde ze zichzelf op dat moment wel in een lastige positie. Het seizoen was nog niet ten einde, en het nieuws van haar overstap kwam naar buiten tijdens het WK Allround. ,,Ik keek er echt enorm tegenop dit aan Jac Orie te moeten vertellen. Bij Jumbo gingen ze er ook wel vanuit dat ik zou blijven en dan moet je vertellen dat dat anders is. Maar ik was kapot, moest echt weg. Als Jac goed naar me gekeken had, dan had hij ook gezien dat ik al lang niet gelukkig was. Maar dat heeft hij niet gezien. Toch was hem dit vertellen voor mij het moeilijkste moment. Hij was teleurgesteld, wat logisch was. We hebben toch zes jaar samengewerkt en hij heeft me gemaakt tot de schaatsster die ik nu ben. Bij hém heb ik al mijn wereldtitels behaald.’’

Als ze nu terugkijkt, is die moeilijke missie uiteindelijk toch wel de moeite waard geweest. Antoinette Rijpma-De Jong tovert nu weer vaak die lach op haar gezicht, die bijna een winter lang niet te zien is geweest. De nieuwe omgeving doet haar goed, geeft ze volmondig toe. ,,Ik zit ook echt weer lekker in mijn vel nu, daar ben ik alleen maar blij mee. Nu merk ik ook dat ik toe was aan nieuwe impulsen, en dan heb ik het niet alleen over de trainingen maar ook over de mensen om me heen. Het was in het begin heel erg wennen, maar wel op een jne manier.’’

Juiste snaar

De ploeg raakte de juiste snaar bij het gevoelsmens Rijpma-De Jong, die tot haar verbazing regelmatig werd gebeld door trainer Robin Derks. ,,Dan wilde hij weten hoe het ging, of ik goed geslapen had, of ik

klaar was voor de training. Dat was ik helemaal niet meer gewend. Met Jac Orie belde ik niet zo vaak. Maar dit voelde wel goed.’’ Maar het was natuurlijk niet de persoonlijke aandacht alleen. Ook technisch ging Van Velde met zijn team aan de slag met de Friezin. ,,Ik moest technisch bijna weer vanaf de basis beginnen.’’ Lachend: ,,Soms dacht ik dat ik achter een rekje moest gaan schaatsen om te kijken of ik nog kon overkomen. Ik moet eigenlijk weer terug naar mijn oude techniek en dat is heel moeilijk als je dat een paar jaar anders hebt gedaan.’’ Tot het kwali catietoernooi voor de wereldbekers kon ze eigenlijk alleen maar gokken hoe ze ervoor stond. ,,Ik had geen enkele referentie meer. Bij Orie vertrouwde ik honderd procent op hem, hoefde ik niet meer na te denken. Nu moet ik wél weer denken als ik de vragen krijg wat ik vind, wat ik wil, hoe ik iets zelf zie. Dat is heel verfrissend. Ik ben er steeds meer achter gekomen dat deze stap voor mij ook als persoon heel erg nodig was. Kijk, op sportief vlak moet je altijd even afwachten waar dat naartoe

gaat, maar puur voor mezelf is dit heel goed geweest.’’

In het WCKT verzekerde Antoinette RijpmaDe Jong zich van in ieder geval twee startbewijzen voor de World Cup. Op de 1500 meter boekte ze een prachtige zege, en op de 1000 meter was een derde plek voldoende. Voor de drie kilometer zit ze meteen vijfde plek nog even in de wachtkamer.

Antoinette Rijpma-De Jong: ,,Als Jac Orie goed naar me gekeken had, dan had hij ook gezien dat ik al lang niet gelukkig was.’’ (Foto Neeke Smit)

door Eric Korver

Je hebt van die wedstrijden, van die nales die je altijd bijblijven. Het slot van Hollands Venetië valt daar zeker onder. De nish op het ijs van de Bovenwijde bij Giethoorn was zinderend, de vreugde

van winnares Jolanda Langeland intens. Ruim twaalf jaar na dato hoeft Langeland ook niet lang na te denken over de vraag of dat haar mooiste overwinning was. ,,Absoluut. Alles kwam die dag samen.’’

Stuiteren van geluk

Het is de twaalfde februari van 2012, een memorabel jaar voor de marathonschaatsers. Of beter gezegd: een memorabele maand. Vorst regeert in Nederland en opent voor het peloton de poorten naar het walhalla. Iedere dag kan er gereden worden op natuurijs, de ene koers na

de andere. Het Scheppingsverhaal rept

zevende dag werd de mooiste van Jolanda Langeland.

die de wereld overging

Liefst ácht dagen werd er achtereen gekoerst, in Duurswold, Skarsterlân, het Veluwemeer, een NK in Emmen, Appingedam. Maar die

Elke dag wordt ze nog wel even herinnerd aan die prachtige zege in Giethoorn, in een échte klassieker. Niet omdat er steeds weer mensen over beginnen. ,,De foto van de nish hangt bij ons in huis’’, vertelt Langeland. ,,Niet in de woonkamer, maar wel bovenaan de trap.

vreugde als ze met gebalde vuisten over de finish komt in Giethoorn. (Foto Neeke Smit)

Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen ink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. In deze editie kijken we terug met Jolanda Langeland naar haar prachtige zege van 2012 in Hollands Venetië.

beeld verdwijnen.

hem dagelijks, en ik vind hem nog steeds heel mooi. Maar het is niet zo dat ik er bewust mee bezig ben. Verder beginnen er ook niet vaak mensen over. Sporadisch zegt er nog eens iemand dat ze zich de dag dat ik won goed kunnen herinneren.’’ Soms is dat zelfs meer dan de inmiddels 43-jarige Langeland zelf kan terughalen. Van de koers over een grote ronde van 59 kilometer

Dus ja,

achter zich had gelaten, werd ze ineens de laatste. Zelfs geen podium, niks. Natuurlijk, De Vries weet dat blijven staan ook bij marathonschaatsen hoort. Maar in zo’n wedstrijd, op zo’n manier, en in zo’n vorm. Dat is heel bitter. ,,Ik was die dag echt de sterkste’’, zegt ze onomwonden. ,,Reed lang alleen, maar voelde dat dat te hoog gegrepen was onder die omstandigheden. Daarom liet ik me terugzakken. In dat groepje voelde ik dat ik voor de winst reed. Dan ben je er bijna en gaat het zo gruwelijk mis. Ik was er zo dichtbij…’’ Het beeld van de vallende Elma de Vries ging heel Nederland rond. Sterker, het ging zelfs de wereld over. Wrang voor winnares Lisa van der Geest was dat vrijwel niemand sprak over haar overwinning. De val van De Vries werd overal belicht. De Duitsers trokken er op nationale televisie zelfs zo’n twintig minuten voor uit om tot in de puntjes te analyseren waar het voor de Friezin nou precies fout ging. Vertragen, herhalen, terugspoelen. Dat kan je zo vaak doen als je wilt, maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer: Elma de Vries haakte in het ijs en bleef niet op de Gebroken zat de rijdster van – toen nog –Palet Schilderwerken op een koelbox, midden op de nishstraat. ,,Godverdomme jongens, hoe is dit mogelijk’’, stamelde ze. ,,Ik had ‘m. Ik zag de boog, ik had ‘m.’’

Bitter

Een zekere zege veranderde zo in de bitterste nederlaag uit de loopbaan van Elma de Vries, die tegenwoordig samen met Imke Vormeer is neergestreken in Schotland, in de buurt van Aberdeen. Van het kopgroepje van vier, waarvan ze drie rijdsters al ruim

Pilote

zijn arden blijven hangen.

je eigenlijk steeds meer hoe speciaal zo’n Nederlandse titel op natuurijs is. Destijds zaten we middenin een periode waarin we vaker zo’n NK hadden. Het was pas tien maanden geleden dat Jorrit Bergsma de titel pakte op het Zuidlaardermeer. En na de Belterwiede hebben we nóg twee keer een NK gereden. Dan heb je daar niet zo’n erg in. Maar nu is het alweer twaalf jaar geleden dat we het laatste NK hadden. Dan besef je dat het echt een uitzonderlijke titel is, maar ook wat voor mooie winters we in die jaren heb-

Maar elk nadeel heeft een voordeel, om het zo maar eens te zeggen. Nooit eerder genereerde Elma de Vries zóveel publiciteit voor zichzelf of voor haar ploeg. De iconische foto van haar val haalde alle kranten en ook op televisie was er aandacht voor het ongelooflijke misfortuin van De Vries. De publicitaire waarde van pech bleek ineens enorm, maar dat was voor Elma de Vries slechts een haal schrale troost. ,,Ik kreeg zóveel reacties na die wedstrijd. Van collega’s, vrienden, familie en zelfs van onbekenden uit binnen- en buitenland. Het is heel jn dat mensen met je meeleven. Maar het was ook heel dubbel dat wedstrijd ook graag gewonnen.’’

Terug naar die dag op de Belterwiede, vlakbij Wanneperveen. Of eigenlijk naar de avond ervoor. Bob de Vries zat met de ploeg van BAM in een huisje aan het meer en lag op de tafel bij masseur Lammert Schoonhoven. ,,En Lammert zegt zo opeens dat het ook wel tijd werd dat ik eens zo’n titel ging winnen’’, vertelt De Vries. ,,Ik dacht daar even over na, en hij had gelijk. Dat was zo. Ik had al veel gewonnen in mijn loopbaan. Al die klassementen. We reden op een gegeven moment de KNSB Cup én de Essent Cup, en ik won ze allebei. Veel losse wedstrijden, mooie koersen. Maar nog nooit een echte titel. En dan zit je daar in dat huisje in zo’n sfeer, heb je veel zelfvertrouwen omdat ik toch al in een goede vorm stak. Dan denk je daar wel aan. Maar ja, een NK echt winnen is

naar de boorplatformen voor de kust. En ze vliegt tegenwoordig echt in het ’grote werk’. ,,Grotere heli’s voor dit werk zijn er eigenlijk niet’’, legt ze uit. ,,Er kunnen bij ons negentien passagiers achterin zitten. De lengte van de heli is gewoon 21 meter. En het is best druk, maar door de huidige situatie wordt het waarschijnlijk nog drukker.’’ Maar het zijn dus haar collega’s die Elma de Vries nog weleens herinneren aan het echec op Weissensee. ,,Dan hebben ze me eens opgezocht op Google, en zien ze dat ik geschaatst

Ze wordt er niet al te vaak meer aan herinnerd, maar soms toch nog wel. Zoals in Schotland, waar De Vries in de omgeving van Aberdeen werkzaam is als helicopterpilote en zo voorziet in het transport van mensen

De week op zich staat haar nog wat beter bij. ,,Het was een hectische week, met al die wedstrijden op natuurijs overal. We waren aan de Weissensee toen het serieus begon te vriezen in Nederland en we hebben de gok genomen terug te gaan naar huis’’, vertelt ze.

Gokken

Twijfel regeerde die dagen in het peloton. Terugkeren naar Holland en gokken dat het wat zou worden daar, of blijven voor de Alternatieve op het Oostenrijkse bergmeer? ,,Ik had het erover met Foske Tamar van der Wal, en die ging terug. Dat bracht mij ook aan het twijfelen. Mijn ploeg bleef, dat was al duidelijk. Het was uiteindelijk een heel moeilijke beslissing, maar we zijn wel teruggegaan naar Nederland. Maar zelfs in de auto twijfelde ik nog. De volgende ochtend werd ik wakker in Nederland en denk je ook meteen ‘shit, iedereen rijdt nu op de Weissensee’. Maar uiteindelijk had het niet mooier kunnen uitpakken.’’ Ze heeft, vervolgt ze, echt álles kunnen rijden. Dat begon met het Gronings kampioenschap, waar ze ook al won. ,,Dat werd gehouden in mijn eigen dorp Bedum, daar moest ik wel aan de start staan dus.’’ Daarna volgde de Ronde van Duurswold. ,,Vervolgens het NK, de Ronde van Skarsterlân, de Veluwemeertocht en de Marathon van Appingedam. Dat was ook fantastisch, langs al die hangende keukens.’’ Daar in Appingedam zag Langeland haar voorbereiding op Hollands Venetië, de klassieker die de volgende dag op de rol stond, bijna in het water vallen. ,,Mijn auto ging daar kapot, dat weet ik nog heel goed. Ik kon niet meer naar huis, en dan is het eerste dat je denkt dat je de volgende dag wél in Giethoorn moet zijn om te rijden. Maar ik had een jne sponsor voor mijn auto en die heeft me heel snel geholpen met een vervangende auto. Kwam het toch nog goed.’’

Klûnen

Zo belandde Langeland toch nog in het hotel waar haar ploeg Telstar Megastores verbleef. ,,De volgende ochtend gingen we

naar de start. Het was koud en mistig.’’ Ze moet even lachen. ,,Na de start reden we al snel verkeerd. We volgden een quad van de KNSB en die reed verkeerd, waardoor we al na pakweg vierhonderd meter moesten klûnen over ijsschotsen en sneeuwranden. Daar raakten we de eerste meiden al kwijt. Bizar begin van de wedstrijd.’’

Ook het vervolg was niet heel eenvoudig. Het peloton kreeg ineens te maken met klûnen, iets wat geen van de rijdsters ooit eerder in een wedstrijd gedaan had. ,,Geweldig’’, zegt Langeland met glimmende ogen. ,,Sandra ’t Hart vond dat ook fantastisch, dus wij probeerden samen echt voorin te zitten. Was wel handig ook, want met dat klûnen moest je echt niet achterin zitten. We renden er gewoon keihard overheen, kijken of we daar het verschil konden maken. Nee, we hebben nooit geoefend. Het was gewoon verstand op nul, volle bak rennen op je schaatsen en vooral niet nadenken.’’

Fenomeen

Dat was niet de enige onbekende factor voor het peloton. Ook van het parkoers wisten de rijdsters hoegenaamd niets. Een koers met slechts één grote ronde was sowieso een nieuw fenomeen. ,,We hadden nog geen gps, hadden geen idee waar we waren of op hoeveel kilometer we zaten. Soms stond er langs de kant een bordje met het woord ‘klûnen’ erop en dan wisten we dat we van het ijs moesten. Maar zo stond er ook opeens een bordje met ’1000 meter’. Op dat moment dat ik shit, ik zit veel te ver achterin. Vanaf dat moment heb ik volle bak gesprint om voorin te komen. Daar belandde ik achter Carla Zielman, wat op zich best nog wel goed was. Foske Tamar van der Wal zat daar ook, maar die ging veel te vroeg de sprint aan. Dat gaf mij een momentje om even te herstellen en daarna ben ik volle bak naar de nish gereden.’’

Daar hield ze Carla Zielman en Mariska Huisman achter zich, maar ook toppers als Van der Wal, Elma de Vries, Wieteke Cramer, Rixt Meijer en Maria Sterk in een peloton dat wemelde van de sterke vrouwen. De

Jolanda Langeland trots op het podium. ,,Ik was echt zó blij. Natuurlijk omdat het een geweldige wedstrijd was om te winnen.’’ (Foto Neeke Smit)

vreugde-uitbarsting van Langeland staat menigeen nog op het netvlies gegrift. Langeland lacht. ,,Ik was echt zó blij. Natuurlijk omdat het een geweldige wedstrijd was om te winnen. Maar ook omdat het eindelijk een keer goed viel, na alle teleurstellingen van net weer tweede, of vierde. Een beloning voor de tijd en energie die je in de sport stopt. En ik niet alleen, ook de mensen om me heen, vooral mijn ouders en mijn partner Nick, die altijd voor me klaarstonden. Ik vond het zó mooi dat ik ze iets kon geven, had ook het gevoel dat we dit met z’n allen hadden gedaan. Ook de ploeg. En het was geweldig dat mijn ouders erbij waren. Mijn broer Peter heb ik later gebeld. Dat was een heel emotioneel gesprek.’’

Langeland ging na haar zege stuiterend van geluk over het ijs, wist van blijdschap niet waar ze het zoeken moest. Pas nadat ze op het zadel van de quad van de NOS bij verslaggever Gio Lippens zat, kwam ze iets tot rust, kwam ook het besef van het winnen van een echte natuurijsklassieker. Al sloeg ze ook toen nog regelmatig in ongeloof de handen voor de ogen. Dat de winst de kroon op haar loopbaan is, weet ze wél. ,,Absoluut. Die had ik echt niet willen missen.’’

Beloften

Hollands Venetië was de laatste grote zege van Langeland, die op dat hoogtepunt had kunnen stoppen, maar eerder al had aangegeven te gaan rijden in de ploeg van Van der Wal bij coach Thijs de Vries, waar ze elf

VRIENDEN VAN HET MARATHONSCHAATSEN

jaar eerder ook was begonnen. Dat heeft ze twee jaar gedaan, maar in het voorjaar van 2015 was het echt klaar. Tenminste, dat dacht de Groningse. Vorig seizoen dook ze echter op bij de Beloften, waar ze ook nu nog haar wedstrijden meepakt. ,,Kwam door mijn broer Peter, die ploegleider is bij Team Speelman/Exclusief Vastgoedbeheer. Ze hadden nog een plekje open. Dat blééf open en uiteindelijk vroegen ze of ik dat wilde opvullen. Ik ben altijd blijven trainen, had nog steeds een bepaalde basis, en het leek me leuk de jonge meiden wat te begeleiden en helpen in de koers.’’

Ze beleeft er nog net zo veel plezier aan als in haar beste jaren. ,,Marathonschaatsen heeft voor mij alles in zich wat sport zo mooi maakt. Het is tactisch, technisch, het is samen, maar ook weer alleen. En het sfeertje van de marathon, tja, daar houd ik gewoon van.’’

Langeland ziet met plezier hoe haar 10-jarige dochtertje Lennie ook de schaatsen heeft aangetrokken. Zo geeft ze zelf op de zaterdagochtenden ook nog jeugdtraining. ,,Zo leuk om te doen.’’ Over de roemruchte zege van haar moeder heeft Lennie weleens gehoord. Maar over haar carrière heeft Jolanda Langeland het nooit. ,,Vind ik ook weer zo groot klinken. Het was een enorm uit de hand gelopen hobby, die me wel heel veel moois heeft gebracht. En stiekem hoop ik natuurlijk wel dat ze net zoveel plezier aan deze sport gaat beleven als ik altijd heb gedaan en eigenlijk nog steeds doe.’’

ZATERDAG 23 NOVEMBER 2024 - DE WESTFRIES, HOORN

DAIKIN MARATHON CUP 6

WOKKE VASTGOED MARATHON

SUPPORT DE VROUWEN EN MANNEN VAN DE LANGE ADEM

TICKETS VERKRIJGBAAR AAN DE KASSA

17:00 BELOFTEN MANNEN

18:30 BELOFTEN VROUWEN

19:30 TOPDIVISIE VROUWEN

20:45 TOPDIVISIE MANNEN

Fietsen door de onherbergzame Bartang Valley.

De winter komt eraan, en niet alleen in Nederland. Ook in Kirgistan, het land ingeklemd tussen Kazachstan en China waar Marco en Tessa inmiddels zijn beland. En ze voelen het. Elke dag, maar vooral elke nacht. Ook weer op de dag waarop de verbinding goed genoeg is om even contact te hebben. ,,Pittig dagje’’, verzucht Marco. ,,Veel sneeuw, veel kou. We hadden vandaag een bergpas in de planning en kwam daar ook wel boven op 3175 meter, maar ja, dan moet je nog naar beneden natuurlijk. En dat viel tegen. Het ging heel geleidelijk, geen dorpjes of niks. Zo hebben we uiteindelijk toch nog 105 kilometer ge etst vandaag. Maar nu staat de tent, hebben we lekker gegeten en proberen we ons vannacht warm te houden.’’

Dat laatste is deze keer wel de rode draad door het verhaal van Marco van der Tuin. Als gehard marathonschaatser was hij wel gewend aan wat kou, maar dit is heel andere koek. Zeker ook voor Tessa, die daar veel minder mee te maken heeft gehad. ,,Dat zeg je goed. Weet je, als marathonschaatser zit je vaak een paar uurtjes in koude omstandigheden. Maar nu zitten we daar gewoon constant in. Dag en nacht.’’ Tijdens de tocht door de beruchte Bartang Valley sliepen ze elke nacht in de tent. ,,Kon niet anders, want daar ís gewoon helemaal

been met Marco & Te a

Marco van der Tuin (30) uit het Friese Ryptsjerk maakte tot vorig seizoen nog deel uit van het marathonpeloton. Daarna zette hij een punt achter zijn loopbaan, waarin hij de boeken in ging als winnaar van de Aart Koopmans Memorial van 2023 op de Weissensee. Nu legt hij een andere krachtproef af. Samen met zijn vriendin Tessa Molenaar (25) uit Spaarndam is hij op wereldreis. Op de ets… SkateNL volgt ze deze hele winter.

Kampvuur maken om een beetje warm te worden.

niks. Dan moet je voor vier, vijf uur je tent opzetten omdat het dan nog licht is en de temperatuur nog een beetje aangenaam is met een graadje of vijf tot tien. Maar zodra de zon achter de bergen zakt, gaat die hard onderuit. Binnen een uurtje is het al nul graden om verder te zakken tot min tien, min vijftien.’’

Slaapzak

Marco en Tessa nestelen zich dan in hun slaapzak, maar dat helpt niet echt, vertelt hij. ,,Volgens de slaapzak beschermt die tot min veertien, volgens ons tot nul graden, haha.’’ Ze kleden zich bovendien in veel laagjes. ,,Thermokleding, net als bij het schaatsen. Dan gaat er een trui overheen, en nog een trui, een jas en nog een jas. Dan zet je een muts op, een colletje om. Dan zit je in je slaapzak en hoop je dat je in slaap valt. In het begin gaat dat nog wel, maar als de temperatuur in de ochtend naar het laagste punt zakt, tja, dan slaap je gewoon niet meer.’’

Verrassend zijn de kou en de sneeuw niet. ,,De winter komt eraan. Het is nu half november en je zit op hoogte. Dan is het gewoon koud. Overdag is dat niet zo heel erg, dan ben je in beweging. De nachten zijn wel bar.’’ Ze zijn ook laat, weet Marco. ,,De meeste mensen etsen deze route ook op z’n laatst in september. Wij waren halverwege oktober in de Bartang Valley en dan doet al niemand dat meer. Je komt ook niemand tegen.’’

Marco van der Tuin en Tessa Molenaar in het koude en besneeuwde Kirgistan. ,,Overdag is de kou niet zo erg, maar de nachten zijn wel bar.’’ (Foto’s Marco en Tessa)

Klappertandend door de vrieskou

Die Bartang Valley hebben ze nu achter zich. Dat is een deel van de Pamir Highway van zo’n vierhonderd kilometer, waarvan driekwart onverhard is. Het is een ruig en onherbergzaam gebied. ,,Het is echt wel het hoogtepunt van die Pamir Highway’’, vertelt Marco. ,,Echt bijzonder. We hebben er negen dagen over gedaan, en het was schitterend. Prachtige uitzichten, ruig en ongerept landschap en overal om je heen besneeuwde toppen. Maar op een gegeven moment komt je zelf ook ruim boven de 3000 meter en voor je het weet zit je dan midden in een sneeuwstorm. Best heftig, want op de slechte wegen is dan ook niet meer te etsen. Dan wordt het lopen.’’

Het leger

Soms is het niet eens de natuur die voor problemen zorgt, zoals bij het passeren van de grens tussen Tadzjikistan en Kirgistan. ,,Daar ligt een soort niemandsland van pakweg twintig kilometer breed, waar wij een mooie plek zagen om te kamperen. Maar al snel had het leger ons in de gaten, en die vonden dat niet zo’n goed idee.’’ Tessa, lachend: ,,We hadden een verlaten woonstee gevonden en de tent al opgezet. Marco ontdekte een mooi open haardje dat we al lekker opstookten, helemaal top. Maar ja, die militairen wilden dat niet hebben, dat was duidelijk.’’

Marco ging – typisch Hollands – nog even in discussie. ,,Maar daar waren ze ook niet zo gecharmeerd van. We moesten mee in de

truck en toen hebben ze ons over de grens gebracht. Van daar zijn we naar Osj ge etst, waar we een weekje hebben verbleven en nu gaan we richting Bisjkek, de hoofdstad. Maar daar gaan we niet heen, wij buigen rechtsaf naar het Issyk Koelmeer. Dat is het grootste meer van Centraal Azië.’’ Eerste grote doel is nu Alma Ata in Kazachstan, de stad waar vroeger de befaamde ijsbaan lag. ,,Daar moeten we ook materiaal inslaan, want we hebben nu gewoon nieuwe spullen nodig. Daar begint namelijk ook een pittig deel van de reis, waarbij we naar Mongolië gaan, naar de hoofdstad Ulaanbaatar.’’ Even ter indicatie: dat is gewoon weer ruim 3500 kilometer door hooggelegen, onherbergzame gebieden. ,,Maar in Ulaanbaatar blijven we ook wel even. In ieder geval omdat we daar een visum voor China moeten aanvragen, maar misschien blijven we er ook wel twee maanden om de ergste koude maanden door te komen’’ Dat zal niet eens meevallen, want Ulaanbaatar staat ook nog eens bekend als de koudste hoofdstad ter wereld…

Warme kleding nodig

Marco van der Tuin en Tessa Molenaar zitten te springen om warme(re) kleding. Ze hoopten op de steun van het merk Vaude, maar hoorden daar niets meer van. Wie wil, kan iets toesturen of een nanciële bijdrage leveren via de QR-code. Marco draagt kleding maat M en schoenen maat 44-45, Tessa ook een M en schoenmaat 42. Meer info? Mail naar info@mentobecycling.nl

Reis met In Balans naar Zweden

Zweden raakt steeds meer in trek bij de liefhebbers van schaatsen op natuurijs. Bij In Balans weten ze daar alles van. De schaatsschool van de Alkmaarse Meent organiseert al ruim twintig jaar schaatsreizen naar het midden van Zweden, en de belangstelling daarvoor groeit nog elk jaar. Dit keer reist het gezelschap van 24 januari tot 2 februari weer naar Orsa.

Praat over Zweden, en Rob Baars raakt niet uitgesproken. Het enthousiasme spat er vanaf bij de eigenaar van In Balans, voor wie de schaatsreis naar Scandinavië één van de absolute hoogtepunten van de schaatswinter is. Ook nu kijkt hij alweer uit naar de reis eind januari, waarvoor de voorbereidingen in volle gang zijn. De reis gaat naar Orsa, een klein plaatsje in de omgeving van het meer bekende Mora, dat aan het prachtige Siljan-meer ligt. Siljan is een begrip in Zweden, met aan de boorden prachtige plaatsjes als Leksand

en Rattvik in het zuiden en oosten en aan de noordzijde dus Mora. De schaatsers van In Balans strijken neer in een hotel in Orsa, waar ze zo kunnen opstappen op het Orsasjön, het kleinere meer dat direct in verbinding staat met Siljan. ,,Daar ligt altijd twintig tot dertig kilometer uitstekend geprepareerd ijs. Een plezier om op te schaatsen’’, vertelt Baars. Schaatsen in Zweden is een geweldige en unieke ervaring, vervolgt hij. ,,De natuur is prachtig, en het ijs is eigenlijk altijd goed. Er ligt een enorm dikke ijsplaat, waar we ook zonder enig probleem met voertuigen op kunnen. Maar wat mensen vooral heel erg waarderen, is de rust en de ruimte. Het is absoluut genieten om daar te kunnen rijden.’’

Hondenslee

Schaatsen gebeurt meestal in de ochtend, zodat er daarna ruimte is voor andere activiteiten. Baars en z’n collega’s van In Balans nemen de mensen mee langlaufen, skiën, ze gaan erop-

uit met de hondenslee of wandelen op sneeuwschoenen. ,,En we gaan natuurlijk ook een wedstrijd kijken bij de ijshockeyclub. We hebben contactpersonen die alles voor ons regelen. En alles is vrijwillig. Je mag mee als je wilt.’’ Daarmee typeert hij ook meteen het mooie van Zweden. ,,Het land is enorm veelzijdig.’’ De reis zelf is ook al leuk om mee te maken. De bus vertrekt vanuit Alkmaar, rijdt naar het Duitse Kiel, waar de nachtboot wordt gepakt naar Göteborg. Van daar gaat het met de bus weer verder naar Orsa. Onderweg is het genieten van het prachtige Zweedse landschap. ,,Maar de gezelligheid begint eigenlijk al meteen in de bus en op de boot. Daar leren de mensen elkaar echt al ken-

nen.’’ Succes kenmerkt zich door herhaling, en als je het zo bekijkt, doet In Balans het heel goed. ,,Er zijn veel mensen die meerdere jaren meegaan. Het percentage terugkeerders ligt hoog.’’ Er is jaarlijks echter maar één reis, en als de bus vol is, dan is het klaar. Kortom, je moet er snel bij zijn. Aanmelden kan via het inschrij ormulier op de website inbalansalkmaar.nl. Overigens is er maandag 6 januari ook nog een informatiebijeenkomst voor de schaatsliefhebbers die meer willen weten. De aanvang is 20.00 uur.

Schaatsers van In Balans genieten in Zweden. ,,Dit was één van de

mooiste jaren. Fantastisch ijs en geweldig weer.’’

Välkommen

Hollands Län i Hollands Län, de knusse Bed & Breakfast van Richard van Kempen en Anita Kerkhof in het Zweedse Unnaryd. Kom bij ons schaatsen, fietsen, wandelen. Ontdek de mooie natuur en de rust. Je bent van harte welkom.

Voor boekingen kijk op de website https://hallandslan.wordpress. com/ of bel +46 76 3037127

Verblijf én schaats met Richard van Kempen in Zweden

Een unieke schaatservaring

Richard van Kempen is wel wat gewend als het om ijs gaat.

Maar de voormalig marathonschaatser valt nog altijd van de ene verbazing in de andere als hij in zijn huidige thuisland Zweden het ijs op gaat. En samen met zijn vrouw Anita Kerkhof staat hij te popelen om al dat moois te delen met de gasten van hun Bed & Breakfast Hollands Län i Hallands Län.

In de winter verschijnt er in de app regelmatig een foto of een lmpje van Richard van Kempen. Hij trekt er dan weer op uit en wil zijn avontuur op dat moment even delen. Hier in Nederland kunnen we dan

alleen maar verlekkerd kijken naar wéér een glanzende ijsvloer. ,,Maar we willen de mensen heel graag laten meegenieten van die prachtige schaatswereld hier’’, stelt Anita Kerkhof.

En die schaatswereld, vervolgt ze, is niet zoals we dat hier in Nederland gewend zijn. Nee, de uitgestrekte wateren in Zweden zijn vaak een walhalla voor Hollandse schaatsers. ,,Je gaat gewoon lekker het meer op en geniet van het weer, van de rust en van het ijs. Hier kom je geen hele hordes mensen tegen, maar ben je vaak met twee, drie of vier op een meer va achttien kilometer lang en kun je geweldige rondes schaatsen.’’

Van Kempen – met liefst 47 overwinningen alleen al op kunstijs nog altijd derde op de ranglijst aller tijden van de marathonschaatsers – en Kerkhof wonen sinds 2017 in het Zweedse dorpje Unnaryd. Ze openden een jaar later hun fraaie en gezellige Bed & Breakfast Hollands Län i Hallands län met plaats voor tien tot twaalf gasten. En die zijn altijd meer dan welkom, of het nu zomer is of winter.

Gids

In het laatste geval is schaatsen natuurlijk wel de voornaamste bezigheid, al heb je in de omgeving nog veel meer winterse mogelijkheden, tot zelfs skiën in het Isaberg Mountain Resort, dat op minder dan een uurtje rijden ligt. Maar het liefst neemt Van Kempen je toch mee het ijs op. Hij is inmiddels o cieel gids, en dat is nodig ook, want op de grote Zweedse meren is het niet de bedoeling dat je zelf je weg gaat zoeken. In de buurt van Unnaryd liggen diverse inke meren, zoals het Unnen en het Bolmen, waarbij de laatste voor Nederlandse begrippen fors is. ,,Op de grotere meren gaan er zelfs twee gidsen mee. Die doen meer dan alleen maar zeggen welke kant je op moet schaatsen. Ze leren je wat je aan moet, wat je mee moet en hoe je jezelf eventueel kunt redden. Je hebt hier op de meren te maken met

dieptes en ondieptes, met verschillende ijsdiktes in verschillende windrichtingen. Het ijs verschilt overal. En het is heel leuk te leren hoe je dat ijs kunt lezen. Hoe het klinkt, hoe het glijdt en zelfs hoe het ruikt. Het is echt een prachtige ervaring.’’ Nadeeltje is dat de schaatsvakanties bij Richard en Anita niet heel goed te plannen zijn, simpelweg omdat het ijs geen agenda heeft. ,,Als er geschaatst kan worden, moet je eigenlijk alles uit je handen laten vallen en deze kant op komen’’, stelt Anita lachend. Dat is overigens niet zo problematisch, want in een dagje ben je met de auto in Unnaryd. ,,En dan krijg je vaak wel zo´n geweldige zwarte ijsplaat voorgeschoteld. Onvergetelijk voor een echte schaatsliefhebber.’’ Maar als je nou toevallig niet zo’n schaatser bent, kun je ook op pad met de mountainbike, de gravelbike, een kayak, of gewoon lekker wandelen of zwemmen. Houd je van de natuur, van actie of juist van rust en ruimte? Dan ben je bij Richard en Anita absoluut aan het goede adres. Neem voor meer info of boekingen eens een kijkje op de website: https://hallandslan.wordpress.com/

Richard van Kempen staat ook de KNSB bij tijdens de Grand Prix in Luleå, maar is ook je gids bij hun B&B in Unnaryd. (Foto Neeke Smit)

KALENDER

Kalender shorttrack)

NOVEMBER

15-17 november ISU Junior World Cup 2 Bormio (ITA)

22-24 november Alta Valtelina Trophy Bormio (ITA)

29-30 november Star Class Oberstdorf (OOS)

DECEMBER

1 december Star Class Oberstdorf (OOS)

6-8 december ISU World Tour 3 Beijing (CHN)

6-8 december Canadian Invitational Montreal (CAN)

8 december EYOF Selectiewedstrijd Leeuwarden

13-15 december ISU World Tour 4 Seoul (KOR)

Kalender Langebaan

NOVEMBER

16-17 november Junior Kwali catie Enschede

22-24 november ISU World Cup 1 Nagano (JAP)

23-24 november HC 2B Utrecht City Bokaal Utrecht

14-15 december HC 3Av Kraantje Lek Haarlem

14-15 december HC 3Am Eindhoven Trofee Eindhoven

21 december Eur Youth Country Match Heerenveen

21-22 december Landelijke sel NK Jun Allr Hoorn

21 december Mass Start Competitie 5 Heerenveen

28-29 december NK Allround & Sprint Heerenveen

Kalender marathonschaatsen

23-24 november HC 2A Gruno Bokaal Groningen

29-30 november ISU World Cup 2 Beijing (CHN)

NOVEMBER

16 november Marathon Cup 5 Haarlem

23 november Marathon Cup 6 Hoorn

30 november Marathon Cup 7 Heerenveen

30 november ISU Junior World Cup 1 Tomaszow M (POL)

30 november NK Jun A-B-C Teamonderd. Alkmaar

DECEMBER

1 december ISU World Cup 2

DECEMBER

1 december ISU Junior World Cup 1 Tomaszow M (POL)

1 december NK Jun A-B-C Teamonderd. Alkmaar

7 december Tilburg Sprint Cup

Beijing (CHN) Tilburg

7-8 december ISU Junior World Cup 2 Tomaszow M (POL)

7 december Marathon Cup 8 Leeuwarden

12 december Vier van Noord-Holland 1 Alkmaar

13 december Vier van Noord-Holland 2 Hoorn

14 december Vier van Noord-Holland 3 Haarlem

15 december Vier van Noord-Holland 4 Amsterdam

21 december NK Masters Breda

21 december Marathon Cup 9 Breda

Wel in een iets ander jasje en voor deze winter gesteund door Stehmann Sport2000, maar wel een puzzel waaraan onze lezers net zoveel plezier beleven.

Wil je ook kans maken op mooie prijzen? Los dan onderstaande puzzel op en mail het antwoord naar info@skatenl.nl. Doe dat wel voor 11 december. De prijzen worden verloot onder de

Puzzel

goede inzenders van de puzzel, waarna we in de editie van december dan de prijswinnaars bekendmaken. Veel plezier bij het oplossen van onze puzzel.