SkateNL Magazine 47 Februari 2025

en Esther Kiel

op

Memorabele Marathons: Ingmar Berga over zijn winst in het ONK van 2017

Antoinette Rijpma-De Jong mag eindelijk eens in de arrenslee

Colofon

Hoofdredactie Eric Korver

Commercie Eric Korver

Fotografie Neeke Smit, Glenn Wassenbergh

Vormgeving Studio Konijn

Medewerkers Rijcko Treep Natasja Weber Lisa Deen

Druk Rodi Rotatiedruk BV

Oplage 20.000

Verspreiding Gratis via de ijsbanen en betere schaatsspeciaalzaken

Verschijning Maandelijks van oktober tot en met maart

Redactie 06-55866441

Mail info@skatenl.nl

Europese titel Sander Eitrem boost voor het Noorse schaatsen, hoopt Bjarne Rykkje

van der

Schouten

Opeens sijpelde het nieuws binnen. Het kwam al door voor de o ciële bekendmaking, maar dat is niet zo gek. De media zit bovenop de schaatssport, nog altijd één van de sporten met de meeste mediawaarde in ons land. En dus ging het gerucht over de op handen zijn terugkeer van Irene Schouten al rond onder de volgers vóórdat ze dat zelf bevestigde op social media.

Irene Schouten is dus terug. Onverwacht? Nee. Verrassend op dit moment? Ja.

Dat een terugkeer in het verschiet lag, werd al duidelijk bij het traditionele afscheidsrondje bij de laatste marathon van vorig seizoen. In de Elfstedenhal kwamen alle ’vertrekkers’ met bloemen het ijs op voor een ereronde. Schouten bleef aan de kant. Geen bloemen, geen rondje. Haar beennummer 82 behield ze, het contract bij Zaanlander bleef doorlopen tot en met de Spelen in Milaan.

Maar nú terug op het ijs, drie wedstrijden voor het einde?

Het voedde de theorie dat het de Noord-Hollandse te doen zou zijn om het recordaantal zeges op kunstijs, dat nu nog in handen in van Atje Keulen-Deelstra. Schouten loopt er twee achter, heeft er dus drie nodig om de iconische Friezin uit de boeken te rijden. En hoeveel marathons waren er nog vanaf de rentree in Heerenveen? Drie.

Kan dus zijn, al is het helemaal niet aannemelijk dat Irene Schouten twee maanden na haar bevalling weer dacht in te schuiven in het peloton en meteen te winnen. Ze weet heel goed dat het niveau daarvoor te hoog ligt.

Het werd hoe dan ook een beetje vreemde rentree. Een andere rentree dan Schouten met haar staat van dienst verdient.

Jillert Anema was niet blij, en maakte daar – zoals altijd –geen geheim van. De man uit Bontebok stelde haar zelfs niet op bij Zaanlander, ook al kwam de ploeg slechts met drie vrouwen op het ijs. Jillert blijft immers Jillert. Niet klaar voor is niet klaar voor, ook al heb je dan drie olympische titels.

Uitgever

Korver Media

Langebuurt 41

1911 AT Uitgeest

T 06-55866441

E info@skatenl.nl

W www.skatenl.nl

Druk

Rodi Rotatie Druk

Visseringweg 40 1121AT Diemen

T 020-398 0808

milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

SkateNL is geproduceerd onder gecontroleerde

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Maar misschien nam Anema gewoon wel zijn ploeg in bescherming, zijn andere rijdsters die al het hele seizoen op de marathon uitkomen. Met de ongenaakbare Marijke Groenewoud voorop. Want met het opstellen van Schouten zou de hele dynamiek in dat team veranderen. Zou Groenewoud, goed voor dertien (!) zeges op dat moment, dan weer in dienst van Schouten moeten rijden? Dat deed ze jarenlang zonder morren, maar na het vertrek van Schouten is zij gewoon de onbetwiste kopvrouw. Of zou Schouten dan in dienst hebben moeten rijden van Groenewoud? De vraag is of ze dat kan. En wíl.

Daarom is Anema best te volgen.

Stoïcijns keek hij toe hoe Schouten in een zwart pak als eenling op het ijs verscheen. De twee hadden geen woord gewisseld en deden dat na a oop ook niet. Kwam nog wel, bij een bak ko e, bromde Anema.

Zo is er veel gezegd en geschreven over de rentree van Schouten, die – linksom of rechtsom – natuurlijk wél goed nieuws is voor de sport.

Maar we zijn wel héél benieuwd hoe dit verder gaat.

Veel leesplezier!

ERIC KORVER

Hoofdredacteur SkateNL

Het EK Sprint draait uit op een emotioneel weekend voor Jenning de Boo

Wisse Slendebroek

pakken

Weissensee de winst in het ONK

Marco

Tuin pakt in China de ferry naar een andere wereld

Esther Kiel sprint op Weissensee naar winst in ONK

Weer een tegeltje aan de muur

Met een fenomenale sprint zette Esther Kiel op de Oostenrijkse Weissensee een voorlopige kroon op haar seizoen. Ze zegevierde in het Open Nederlands kampioenschap en legde daarmee beslag op een heuse hoofdprijs, die zeker ook weer goed is voor een tegeltje aan de muur bij ploegleider Eelco Kooistra. In de zinderende strijd om de titel klopte Kiel de restanten van het peloton en liet Tessa Snoek en Elsemieke van Maaren achter zich.

nummers twee Ineke Dedden en Mariska Huisman – niet de minste namen – al tot op twee zeges genaderd in een lijstje dat soeverein wordt aangevoerd door Carla Ketellapper-Zielman. Zij was liefst elf keer de sterkste.

een punt achter hun loopbaan en dat betekent dat Kiel nu zelf de voornaamste blikvanger is in een ploeg waarin verder Gioya Lancee zich uitstekend ontwikkelt, en Evelien Vijn en Veerle van Koppen de nieuwkomers zijn. ,,Aan de ene kant voel ik die druk wel, maar aan de andere kant weet ik dat ik best goed uit de voeten kan op natuurijs, en dat geeft weer zelfvertrouwen’’, meent Kiel. ,,Dat vertrouwen krijg ik ook van de ploeg, die steunt mij echt optimaal.’’

Sterksten

Daarmee had ze een vooruitziende blik in een race die ze omschreef als een afvalkoers. ,,Op het oog gebeurde er lange tijd niet zo heel veel. Er waren wat speldenprikjes, wat meiden die het alleen probeerden, maar het tempo lag over de hele wedstrijd best hoog. En dan zie je dat na honderd kilometer toch alleen de sterksten overblijven.’’

De met goud beloonde krachtsinspanning op de laatste honderden meters betekende dat Esther Kiel (28) gewoon weer doorging waar ze vorig seizoen gebleven was. Destijds toonde ze zich ijzersterk op het natuurijs bij het Zweedse Luleå, waar Kiel eerst de vijfde race in de Grand Prix op haar naam schreef en een dag later de sterkste was in de altijd loodzware Sea Ice Classic over honderd kilometer. Ook in Oostenrijk demonstreerde de rijdster van Puur ICT/BTZ nog maar eens dat ze bijzonder allround is. Kiel verzamelde in niet al te veel seizoenen namelijk ook al acht overwinningen op kunstijs, terwijl ze ook op de langebaan tot de top behoort en al uitkwam op de World Cup. Op natuurijs staat de teller nu op vijf zeges in de Grand Prix en daarmee is ze

Maar goed, Esther Kiel deed het op de Weissensee dus gewoon wéér, voor de ogen van haar enthousiaste collega’s van Puur ICT zelfs. Daar houdt de overeenkomst met afgelopen winter ook wel op, stelde Kiel. ,,Vorig jaar had ik een heel andere ploeg om me heen met meiden die allemáál konden winnen. Ineke Dedden was altijd heel sterk op natuurijs, Merel Bosma ook. En die wonnen vorige winter ook allebei hier in Oostenrijk. Nu is het toch anders. Als de koers nu wat zwaarder wordt, komt het toch meer op mij aan. Dat ik dat dan kan waarmaken, maakt me wel heel erg blij.’’

Blikvanger

Meer dan in het verleden het geval was, voelt Kiel nu wel de druk van de ploeg op haar schouders. De ’grote mevrouwen’ Dedden en Bosma zetten immers

Esther Kiel wint de sprint om de Nederlandse titel. ,,Het lukte niet weg te komen, dus heb ik me verder wat rustig gehouden omdat ik weet dat ik ook sterk ben in de sprint.’’ (Foto’s Neeke Smit)

Angel Daleman ontspannen in Collalbo. ,,Natuurlijk geniet ik van succes, maar je wilt ook snel weer door. Móet door zelfs.’’

rijden’’, Maar keer

Niettemin is wel duidelijk dat Esther Kiel én de ploeg nog steeds leren. Niet heel vreemd, want Kiel mag dan wel bezig zijn aan haar tiende seizoen op het hoogste niveau, de eerste zeven daarvan speelden zich voornamelijk af in de kantlijn van het peloton. Logisch dat er soms nog iets mis gaat, zoals in de Aart Koopmans Memorial een paar dagen eerder, toen Kiel weliswaar ook de sprint van de groep won, maar dat deed voor plek twee omdat Femke Mossinko al solo was weggereden. De les daaruit was duidelijk. ,,Nou, vooral dat we dat soort groepjes niet moeten laten rijden’’, verklaarde Kiel met een lach. ,,Dat hebben we in het ONK ook niet gedaan. Maar ik voelde dat ik zelf sterk was, heb ook een paar keer aangevallen. Het lukte niet weg te komen, dus heb ik me verder wat rustig gehouden omdat ik weet dat ik ook sterk ben in de sprint.’’

Dat Kiel daarbij hoorde, was nauwelijks verrassend te noemen. Ze won al eerder dit seizoen de cupwedstrijd in Hoorn, stak in goede vorm, maar wist natuurlijk dondersgoed dat er nooit garanties bestaan op natuurijs. ,,Op kunstijs ging het inderdaad goed en rijd ik prima mee in de wedstrijden, maar natuurijs is echt weer wat anders’’, beaamde ze. ,,Je ziet hier ook dat de verhoudingen in het peloton anders liggen en dan moet je maar afwachten hoe het uitpakt. Maar vandaag voelde ik me vanaf het begin heel erg goed en dan kun je toch meer je stempel drukken op de wedstrijd.’’Betekent dat er in huize Kooistra weer ruimte moet worden gemaakt op de muur. De ploegleider koestert daar al jaren een bijzondere verzameling. De mooiste zeges van zijn rijdsters worden vereeuwigd in keramieken tegeltjes op de muur. Met een brede lach trok Kooistra al snel na de nish van Kiel zijn conclusie. ,,Dit wordt zeker een nieuw tegeltje’’, ver ,,Want dit is een heel mooie.’’

Het podium van het ONK bij de dames: (vlnr) Tessa Snoek, Esther Kiel en Elsemieke van Maaren.

(Foto Robert Prins)

Wisse Slendebroek juicht, maar kan het amper geloven. ,,Onvoorstelbaar. Dit gevoel is echt onbeschrijflijk.’’ (Foto’s Neeke Smit)

Talent Royal A-ware verrast met Nederlandse titel op Weissensee

Slendebroek baart opzien

Wisse Slendebroek heeft in een paar maanden tijd zijn naam gevestigd als topper in het marathonpeloton. Dat is best verrassend. De man van Royal A-ware is een talent, dat was wel bekend. Maar dat hij na eerder dit seizoen al een cupwedstrijd op zijn naam te hebben geschreven, nu op de Weissensee een geslaagde greep deed naar de Open Nederlandse titel was op zijn zachtst gezegd opzienbarend.

Het zijn cijfers die je met trots kunt overleggen als debutant op het hoogste niveau. Want voor we het vergeten: vorig seizoen reed de Noord-Hollander nog in het pak van Okay Fashion & Jeans bij de Beloften, als de nieuwste ontdekking van ’talentscout’ Edward van Dijk. Maar ook Jillert Anema zelf zag al snel de mogelijkheden van Wisse Slendebroek en hevelde hem deze zomer over naar zijn Royal A-ware. Met succes dus. Slendebroek ontwikkelt zich in sneltreinvaart. Dat hij op het Oostenrijkse bergmeer iets bijzonders had gepresteerd, realiseerde Slendebroek zich ook meteen nadat hij na honderdvijftig kilometer koers in de sprint van een kopgroep van zes Ronald Haasjes en Jeroen Janissen achter zich had gelaten. Hij sloeg vol ongeloof de handen voor de ogen, schreeuwde het uit van vreugde en liet zich bij verzorger Lammert Schoonhoven languit op het ijs vallen. ,,Bizar’’, stamelde Slendebroek, die met zijn twintig jaar en drie maanden ook nog eens de op één na jongste winnaar ooit werd in het ONK – alleen Bart Hoolwerf was exact op de dag van zijn twintigste verjaardag jonger. ,,Ik heb dit dan mis-

schien wel durven dromen, maar nooit willen uitspreken. Onvoorstelbaar. Dit gevoel is echt onbeschrij ijk.’’ Hij had wat gekwakkeld na zijn overwinning op het kunstijs in Hoorn. ,,Beetje met de gezondheid, beetje koorts gehad. Dat wil je eigenlijk niet in de aanloop naar natuurijs, maar de laatste wedstrijden merkte ik alweer dat het beter ging.’’

Feestje

slag gereden. Maar ja, vorig jaar was ik ook ziek, alleen wat ernstiger. Destijds miste ik echt theid hier. Technisch kon ik er wel goed overheen, dat merkte ik wel.’’

Breken

je ooit eens in dat roodwitblauwe kampioenspak mag rijden. Maar dat dat nu al zou zijn, had ik echt niet verwacht.’’

Dat bewees hij op de Weissensee al met de tweede plaats in de Aart Koopmans Memorial, waar ploeggenoot Sjoerd den Hertog na een fraaie vlucht de winst pakte en Slendebroek het feestje voor Royal A-ware compleet maakte. De zege van Slendebroek zelf betekende twee uit twee voor Royal A-ware, dat op kunstijs juist iets achter was gebleven. Dat verhulde een beetje de kwaliteiten van zijn team, vond Slendebroek. ,,De ploeg is echt heel goed in orde, alleen kwam dat er op kunstijs niet helemaal uit. Als je niet de allerrapste sprinter hebt, wordt het daar moeilijk om overwinningen te pakken. Hier zie je wel dat we momenteel heel sterk zijn en dan wordt dat ook beloond.’’

Zijn ploegleider Bertjan van der Veen, zelf ooit winnaar van de Alternatieve op Weissensee, kon dat wel duiden. ,,Op kunstijs zijn we ook heel goed, maar missen we een snelle man om dat af te maken. Hier zijn we net zo goed, maar op natuurijs komt uiteindelijk wel de sterkste bovendrijven.’’

Dat die sterkste Slendebroek zou zijn, had Van der Veen ook niet bedacht. Slendebroek zelf trouwens ook niet. ,,Ik dacht dat ik wel goed zou kunnen zijn op natuurijs, maar de cijfers onderbouwden dat niet. Tot nu toe had ik geen enkele goede uit-

In de nale deed de jonge Slendebroek eigenlijk alles goed, samen met ploeggenoot Jordy Harink. ,,We hadden natuurlijk Evert Hoolwerf in de groep, en dat is een man die in ieder geval mij er in een sprint oplegt. Daarom probeerden we de groep te laten breken. Dat lukte, maar Jordy kwam achterin te zitten met de favorieten. Dat was eigenlijk niet zo gunstig voor ons. Ik probeerde me daarna rustig te houden zodat ik wat over zou hebben voor de sprint.’’ Maar zelf moest hij nog afrekenen met Ronald Haasjes en Jeroen Janissen, ook niet de minsten. ,,Rappe mannen, klopt. Het was onrustig tegen het einde. Steeds gingen we weer overeind en dan kwam er weer een aanval. En je kunt niet alles ver laten weggaan, maar je wilt ook niet dat anderen alleen maar pro teren.’’ Met een lach: ,,Maar ik denk dat het zo prima was.’’

Onder de vleugels van Anema maakte Slendebroek de afgelopen maanden grote stappen., en dat bewees hij op het Oostenrijkse bergmeer. ,,Ik heb echt veel vooruitgang geboekt. Maar het scheelt ook dat ik overdag niet meer naar school ga. De studie heb ik op een wat lager pitje gezet en nu kan ik volledig de focus op schaatsen leggen.’’ Het gevolg is dat hij zich nu op de Weissensee kan meten met de besten. En dus ook de kans die hij had meteen kon verzilveren. Slendebroek, met een brede lach: ,,Je hoopt dat

Slendebroek is kapot op het ijs gezakt en wordt overeind gehouden door teammanager Leonie Lubbinge.

Marathonpeloton maakt zich op voor zinderende Cupfinales

et marathonseizoen

Hwordt dit keer afgesloten in Groningen, en de apotheose van de Marathon Cup belooft een spannende aangelegenheid te worden. Want anders dan vaak in andere jaren het geval was, zal er op zaterdag 1 maart in Kardinge nog wél serieus worden gestreden om de eindzege in de Cup. In Groningen is de organisatie in ieder geval vastbesloten er een geweldige avond van te maken en de boodschap is duidelijk: dit mag je niet missen.

Dat die geweldige avond in Kardinge er ook daadwerkelijk gaat komen, lijkt wel zeker. Natuurlijk is het nog een beetje ko edik kijken met op moment van schrijven nog de wedstrijden in Heerenveen en Utrecht te gaan, maar de contouren van een geweldige strijd om de laatste hoofdprijs van het seizoen teke-

nen zich duidelijk af. Als we even kijken naar de Topdivisie bij de mannen, dan zijn er nog drie kandidaten voor de eindzege. Luc ter Haar voert op dit moment de strijd aan, na zijn overwinning in de spectaculaire Marathon Cup 14 in Thialf. Maar hij wordt op de voet gevolgd door titelverdediger Harm Visser en ook Evert Hoolwerf. De verschillen zijn klein. Visser volgt Ter Haar op precies twee schamele puntjes. Maar Visser voelt op zijn beurt de hete adem van Evert Hoolwerf in zijn nek. Die heeft dan wel achttien punten achterstand op plek twee en twintig op Luc ter Haar, maar ook de oudste Hoolwerf verkeert momenteel in uitstekende vorm. Bij de vrouwen is het minder spannend, maar nog zeker geen gelopen koers. Daar Bente Kerkho bovenaan, met ruim 22 punten voorsprong op Marijke Groenewoud, die in Thialf door haar negende Cupzege Esther Kiel passeerde. Kiel staat nu ruim vijf punten achter Groenewoud, die nooit eerder in haar loopbaan de Cup

Spectaculair slot in Kardinge

won. Wil ze dat nu wel, dan gaat dat ten koste van ploeggenote Kerkho . Er is in ieder geval nog veel mogelijk. We gaan de ontknoping zien in Kardinge. ,,Het ziet er naar uit dat we de spannende ontknoping krijgen die we graag willen’’, stelt Ewoud Buist van de marathoncommissie Groningen. Er was Buist en zijn collega’s veel aan gelegen de nale naar Groningen te halen. ,,Omdat het mooi is het slot van de competitie bij ons te rijden, maar ook om wat aandacht te vestigen op Kardinge, waarvan het voortbestaan al een tijdje onder druk staat. Daarvoor hebben we ook wat extra boarding van BIJK, Behoud IJsbaan Kardinge.’’

,,Verder is het natuurlijk een mooie thuiswedstrijd voor de ploegen van Bouwselect-De Haan Westerho en OCRE’’, vervolgt Buist. ,,We hopen dat deze teams ook veel fans meebrengen en dat het een volle bak wordt tijdens de nale.’’

Grootse afterparty

Geen nale zonder een afterparty, en daar is straks in Groningen zeker in voorzien. Na de wedstrijd wordt het seizoen eerst feestelijk afgesloten in Kardinge zelf, waar onder andere een heuse dansvloer wordt neergelegd.

Daarna is het de bedoeling dat het feest zich verplaatst naar de binnenstad. ,,We hopen daarvoor een centrale locatie te regelen’’, aldus Ewoud Buist. ,,Het moet echt een geweldig feest worden en daarom adviseren we de ploegen er een echt teamuitje van te maken. En boek lekker een hotel, want de studentenkamer van Daan Gelling is te klein voor iedereen.’’

DAIKINMARATHONCUPFINALE

DAIKIN MARATHON CUP FINALE

Wonderlijke Weissensee

Ook al ben je er voor de tiende, twintigste of zelfs dertigste keer: de Weissensee blijft bijzonder. De Spielplatz der Natur verveelt nooit, ook al kan de Weissensee wonderlijk in elkaar steken.

De ene week fantastisch weer en geweldig ijs, om de week erna een heel ander gezicht te laten zien. Het peloton maakte er ook nu weer kennis mee, waardoor helaas de Alternatieve Elfstedentocht geen doorgang kon

vinden. Maar… surprise, surprise: tegen alle verwachtingen in bleek er donderdag toch een prachtige ijsvloer te liggen. Wonderlijk.

In ieder geval kijken we nog even terug met de mooie beelden die op netvlies gegrifd blijven staan. De schoonheid van de Weissensee bij het ochtendgloren, de overwinningen van Femke Mossinko en Tessa Snoek, de winnende sprint van Luc ter Haar en het prachtige moment van vader en zoon Den Hertog na de winst in de AKM. Weissensee, auf Wiedersehen!

(Foto’s Neeke Smit)

Tessa Snoek.

Sjoerd den Hertog.

Femke Mossinkoff.

Luc ter Haar.

Bjarne Rykkje beleeft historisch EK met titel Sander Eitrem

Boost voor Noorse schaatsen

door Eric Korver

Het Noorse schaatsen beleefde een historisch weekend in Thialf, dat door Sander Eitrem werd bekroond met de eerste Europese allroundtitel in liefst 34 jaar. Maar het was ook meteen een historisch weekend voor Bjarne Rykkje, de man die al zeven jaar leiding geeft aan de Noorse nationale ploeg. Hij wordt toch beschouwd als de architect van de successen die de huidige Noorse generatie boekt.

Er moest even ink gegraven worden in de geschiedenisboeken van de schaatssport. Want een Noord die zich kroonde tot Europees kampioen allroundschaatsen, dat was toch alweer een tijdje geleden. Om precies te zijn 34 jaar. Niemand minder dan Johann Olav Koss was in 1991 de laatste Noor die de Europese titel op zijn naam schreef. En nu maakte de jonge Sander Eitrem (22) dan een einde aan die lange droogte. Het was daarom niet gek dat Bjarne Rykkje (46) even trots als ook wat verbouwereerd terugkeek op een bijzonder toernooi. ,,Ik heb daar van tevoren nog helemaal niet over nagedacht’’, reageerde de in het Noorse Bergen geboren, maar in Haarlem opgegroeid coach op de vraag wat dit betekende voor het Noorse schaatsen. ,,Je gaat er toch altijd vanuit dat er iets misgaat. Maar nee, dit is natuurlijk ongelooflijk sterk. En dit heeft impact ook, gezien de media-aandacht. Ik denk wel dat dit groots opgepakt zal worden.’’

De titel van Eitrem geeft ook een gouden randje aan het werk van Rykkje zelf, al

bleef de coach daar bescheiden onder. ,,Ik vind het gewoon leuk met die jongens te werken, en ik ben natuurlijk vanuit Nederland ook wel het een en ander gewend. Maar voor de jongens is dit natuurlijk fantastisch.’’ Want Rykkje zag ook nog Peder Kongshaug het zilver veroveren, waarmee de Noorse heerschappij in dit toernooi compleet werd gemaakt.

Bescheiden

Over zijn eigen inbreng blijft Bjarne Rykkje wat bescheiden. ,,Ik kwam eigenlijk bij de ploeg toen het al heel goed ging’’, vertelt hij. ,,Die heb ik vervolgens overgenomen en daarna bleef het redelijk goed gaan. Maar we hebben na twee jaar wel de ploeg gerenoveerd en op dat moment kwamen ook deze twee jongens erbij. Eitrem en Kongshaug hebben zich heel geleidelijk doorontwikkeld tot de rij-

ders die ze nu zijn. Dat is ook steeds de bedoeling geweest hè, om ze te brengen via de weg van de geleidelijkheid. En nu zijn ze gewoon fantastisch.’’ Dat is, stelt Rykkje, vooral de verdienste van Eitrem en Kongshaug zelf. ,,Ik ga mezelf hier niet omhoog praten. Die jongens hebben ongeloo ijk veel talent, anders win je hier ook niet. Ze hebben een heel goed respons op training, zoals eigenlijk alle toppers. Maar we doen zeker niets verkeerd, anders hadden we hier niet gestaan.’’

Dan is het toch vooral de vraag wat de Noren goed doen, want de huidige generatie – met bij de vrouwen natuurlijk ook Ragne Wiklund – heeft zich voortre elijk ontwikkeld. ,,Wat ik in ieder geval heb ingevoerd, is dat we een combinatie hebben van de Noorse school en de Nederlandse school’’,

legt Rykkje uit. ,,Ik ben natuurlijk opgegroeid in Nederland, heb van jongs af aan het traject van het gewest naar de kernploeg meegemaakt. Dus ik weet hoe de Nederlandse school eruit ziet. Maar dan kom je in Noorwegen en dan hebben ze daar totaal andere methodes om goed te worden. Er wordt veel meer getraind, veel harder getraind. Heel vaak wel zonder goede gedachten erachter. De loso e is gewoon ’hoe meer, hoe beter’. Dat heb ik een beetje naar de achtergrond geduwd. Aan de andere kant zie ik ook dat deze jongens in de jeugd op een andere manier goed zijn geworden dan de jeugd

Sander Eitrem jubelt met de vlag als eerste Noorse Europees kampioen allround sinds Johann Olav Koss in 1991.

Bjarne Rykkje ziet langs de kant dat het goed gaat. ,,Eitrem en Kongshaug hebben ongelooflijk veel talent, anders win je hier ook niet.’’ (Foto’s Neeke Smit)

in Nederland, en dus hebben ze ook iets anders nodig. Daar heb ik een heel goede mix in gevonden.’’ Rykkje combineert dus eigenlijk het beste van twee werelden. ,,Nou ja, het is niet helemaal zoals ik dat van tevoren had bedacht. Voor mij was gewoon de vraag wat die jongens nodig hebben om hard te rijden. Daar is dit dan uitgekomen. Dat gaat al een aantal jaar heel goed, maar nog nooit zo goed als nu.’’

Problemen

Toch was de weg naar het huidige succes verre van gemakkelijk. Rykkje stuitte in Scandinavië op een bond die organisatorisch nog wel wat stappen kon maken, zowel qua structuur als nancieel. Dat laatste is nog altijd lastig, stelt Rykkje. ,,We hebben nog steeds grote problemen. De Noorse bond is nog altijd geen luxe, laat ik het zo maar zeggen. Er komt gewoon te weinig sponsorgeld binnen en dat maakt de beschikbare budgetten krap.’’ Hij heeft goede hoop dat het meest recente succes, en dan natuurlijk vooral de Europese titel van Eitrem een kentering teweeg kan brengen. ,,Ja, ik denk absoluut dat dit dingen kan veranderen. Waarom? In de eerste plaats omdat een allround kampioenschap heel groot is in Noorwegen. Groter dan succes op een individuele afstand. Dat is een kwestie van traditie. Noorwegen is groot geworden met heel veel allroundtitels en daarna zijn er eigenlijk vooral eenlingen geweest die afstanden hebben gewon-

In zijn ogen de situatie nu anders. ,,We hebben natuurlijk Ragne Wiklund die heel regelmatig wat wint, we hebben de ploegachtervolging die ook regelmatig wat wint. Maar er was gewoon meer voor nodig om iets los te maken, en ik denk dat dít datgene is. Dat je een aantal jongens hebben die dit kunnen, niet een eenling. Sverre-Lunde Pedersen was in zijn eentje, Håvard Bøkko was in zijn eentje. Daar is wel veel aandacht voor geweest, maar die konden het alleen ook niet dragen. Dat heeft nooit die boost gege-

ven die het Noorse schaatsen vroeger ooit wel had.’’

Verzilveren

Dan is dit ook het moment dat Rykkje en de bond het succes zouden moeten verzilveren. Daar werd zelfs al vóór het toernooi aan gewerkt, stelt de bondscoach. ,,Er is een nieuwe directeur bij de bond die heel erg is gefocust op vernieuwing, op het zichtbaar maken van het Noorse schaatsen in de media. Hij is nu vijf maanden in dienst en ik vind dat hij al ongeloo ijk goed werk heeft afgeleverd. Er wordt nu geïnvesteerd in, zeg maar, marketing. Er is nu iemand die contact zoekt met de pers, en dat werkt goed. Daar moet je ook wel net de goede persoon voor hebben, want als je die niet hebt, hebben ze ook geen zin om te komen.’’

Opvallend in dat opzicht was dat in Thialf de Noorse schaatspers nog schitterde door afwezigheid. ,,Klopt’’, geeft Rykkje schoorvoetend toe. ,,Maar ze volgen het wel van afstand. Ik denk dat dat vanaf nu wel gaat veranderen, dat ze er ook spijt van hebben dat ze hier nu niet zijn. Straks bij het WK in Hamar pakken ze ongetwijfeld weer groots uit, net als twee jaar geleden bij het EK. Alle televisiestations waren er, alle kranten. Maar als het dan in het buitenland is, is dat net weer even te ver van hun bed.’’

Rykkje koestert de hoop en wellicht ook de verwachtingen dat het Europese succes iets losmaakt in Noorwegen, en dat de nanciele positie daardoor verbetert. Extra budget is meer dan welkom, en Rykkje heeft ook al een idee hoe hij dat wil besteden, al legt hij daarmee ook in één zin de best schrijnende situatie van het Noorse schaatsen bloot. ,,In de eerste plaats zouden de rijders geen geld meer hoeven te betalen om mee te gaan naar de World Cups’’, zegt Rykkje stellig. ,,De allerbesten hoeven dat nu niet, maar in de breedte, bij

Peder Kongshaug heeft ook reden om te juichen. Hij wordt tweede in het EK.

de jongens die in een B-groep moeten starten wel. Die kunnen dat soms gewoon niet betalen, en dan wordt er wel geholpen vanuit de clubs, maar dan gaat het weer ten koste van hun budget en uiteindelijk dus van de breedtesport omdat daar minder te besteden is. Daardoor voelen rijders zich soms weer bezwaard. Dat maakt ook dat ze soms aangeven dat ze niet weten of ze mee kunnen naar Calgary, of naar Milwaukee.’’

Johann Olav Koss

Met eventueel extra budget kan Bjarne Rykkje ervoor kiezen de basis te verbreden of de top te versterken. ,,In eerste instantie was ik dan heel erg voor de breedte. Dat ben ik nog steeds wel, want zonder breedte heb je geen top. Dus op de langere termijn is dat heel belangrijk. Maar als je voor deze jongens iets wil betekenen, ook naar de Spelen toe, moet je nu ook aan de toppers denken. Die zijn ook weer heel belangrijk om nieuwe aanwas te krijgen, om kleine kinderen naar ze te laten opkijken en ook zo te

Dood is het Noorse schaatsen nooit geweest, vertelt Rykkje. ,,Het is wel slapende gehouden. Maar de belangstelling is er altijd. Zodra er buiten geschaatst kan worden, zie je de mensen komen. Alleen als het om de top gaat, hebben ze een aantal jaren geleden de fout gemaakt Koss als voorbeeld te nemen voor wat er moest gebeuren om heel goed te kunnen schaatsen. En Koss was natuurlijk geweldig, maar Koss

deed ook echt heel

extreme dingen. Net zoals Nils van der Poel dat deed. Als we nu allemaal Van der Poel gaan nadoen, valt ook iedereen af. Niemand kan dat. Maar hij heeft in Zweden niet zo’n heel grote achterban, dus daar kan je niet zoveel kapotmaken. Maar in Noorwegen wél. Koss heeft het geweldig gedaan, maar Koss heeft het wél op zijn manier gedaan. En dat is de manier waarop jarenlang iedereen zich heeft blindgestaard.’’

Erfenis

Als je dat zo hoort, krijg je het gevoel dat Rykkje – en voor hem een man als Peter Mueller – hebben moeten strijden tegen de erfenis van Koss. ,,Dat heb ik wel zo gevoeld, ja’’, erkent Rykkje na enig nadenken. ,,Maar vóór Koss deden ze het ook al zo, met héél hard trainen. Dat is voor Noren de weg die naar succes leidt. En Koss deed dat nog wat extremer. In Noorwegen wordt dat dan als waarheid aangenomen, terwijl wij hier in Nederland diverse commerciële ploegen hebben die het allemaal net op een andere manier doen en ook goede schaatsers op het ijs krijgen. Maar Noren hebben dan heel sterk één gedachte: zó moet het.’’ Past ook wel een beetje bij het karakter van het volk, vervolgt hij. Lachend: ,,Als ze denken dat ze de waarheid in pacht hebben, dan gaan ze ook alleen maar daarvoor. Maar goed, we zitten nu in een moderne tijd, iedereen heeft internet, iedereen communiceert met elkaar, dus daar komen ook weer nieuwe inzichten. Ze zijn niet achterlijk.’’

Vreugde bij Sander Eitrem als hij ziet dat

titel binnen is.

Bart Hoolwerf heeft tijdens de AKM wel een lach over voor de vrijwilligers van de EHBO, (Foto Neeke Smit)

De logo’s op het speciale pak van Evert Hoolwerf. (Foto Reggeborgh)

Reggeborgh steunt EHBO met veiling en blijk van waardering

Oog voor de vrijwilliger

In de lange traditie van goede doelen die worden gesteund door de Reggeborgh Foundation is dit keer het oog gevallen op de EHBO. Dat is geen toeval. Een bezoek aan de Weissensee zette topvrouw Inge Wessels op het spoor van de veelal vrijwilligers die hulp verlenen in geval van fysiek leed.

Iets meer dan een jaar geleden was Inge Wessels met haar partner op het Oostenrijkse bergmeer. ,,Samen met Willem Hoolwerf, de vader van Evert en Bart, wilden ze honderd kilometer rijden’’, vertelt Wessels. ,,Maar het ijs werd zó slecht dat veel mensen vielen. Mijn man maakte ook een uitglijder, Willem Hoolwerf brak een paar ribben. Er landde regelmatig een helicopter om gewonde schaatsers weg te brengen. Dan zie je dus ter plekke welk goed werk de EHBO’ers doen. Op dat moment hebben we gezegd dat we daar iets mee moesten doen.’’

Overigens kwam dat niet helemaal uit de lucht vallen. Wessels: ,,Vorig jaar hadden we al besloten dat we iets wilden doen voor vrijwilligers, want die hebben we echt nodig in deze samenleving. Daarom hopen we ook dat dit iets teweeg brengt bij andere mensen, dat daar een gedachte uitkomt dat ook zij bijvoorbeeld een EHBOcursus willen doen.’’ Daarom is het zo mooi dat de opbrengst van de geveilde pakken ook door de koepels wordt ingezet voor jeugd-EHBO, vult Maaike Heethaar, directeur van de Reggeborgh Foundation, aan. ,,Voor de toekomst is het belangrijk dat jeugd dit ook oppikt.’’

Bij Reggeborgh wordt veel waarde gehecht aan vrijwilligerswerk, en niet

alleen in woord. ,,Wij voeren dat door in de hele organisatie. Iedereen die bij ons een contract tekent, moet standaard ook vrijwilligerswerk doen’’, stelt Wessels ,,En dat geldt ook voor de sporters die aan ons verbonden zijn: de talenten, of de Groene Appeltjes zoals wij die noemen, de schaatsers, de olympische en paralympische sporters. We vinden het mooi dat ze zich ontwikkelen als sporter, maar als mens ook al worden meegenomen in onze maatschappelijke missie.’’

Eenvoudig gebaar

De waardering die bij Marathonteam Reggeborgh wordt gevoeld voor de mensen van de EHBO wordt fysiek uitgedrukt door Marthijn Mulder. Hij is de rijder die bij elke wedstrijd even de tijd neemt om de EHBOers van dienst op te zoeken. ,,Het is een eenvoudig gebaar, maar bij elke wedstrijd bedanken we die mensen gewoon voor het feit dat ze er zijn en dat ze vrijwillig hun tijd beschikbaar stellen om te waken over ons welzijn’’, vertelt Mulder. ,,We doen dat door bij elke baan aan de EHBO’ers een pakketje te overhandigen met wat leuke dingen en een kaartje, als blijk van waardering.’’

Zeker nadat het team zelf ook de EHBOcursus volgde, vindt Mulder het belangrijk dat de EHBO’ers erkenning krijgen voor hun inzet. ,,En het is ook mooi te zien hoe de mensen reageren. Verbaasd, verrast. Ik geef dan ook vaak aan dat wij zonder hen niets kunnen, dat er geen wedstrijden mogelijk zouden zijn. Je merkt echt dat ze dat waarderen, dat ze het goed vinden dat te horen.’’

Uit de reacties blijkt precies waarom het gebaar van Reggeborgh zo mooi is. De

aanwezigheid van EHBO’ers wordt altijd als vanzelfsprekend beschouwd, maar is dat natuurlijk helemaal niet. ,,Mensen staan er gewoon niet bij stil, en dat heeft ook altijd voor mij gegolden’’, zegt Mulder. ,,Ze zijn er, je ziet ze altijd, maar je denkt nooit na over wat ze doen en waarom ze dat doen. We vinden het allemaal maar normaal. Maar dat is het natuurlijk helemaal niet als mensen vrijwillig zo’n taak op zich nemen.’’

EHBO-cursus

Roy Boeve, coach van het Marathonteam Reggeborgh, is altijd een man bij wie interesse altijd verder gaat dan sport alleen. Het idee van de Reggeborgh Foundation om het vitale vrijwilligerswerk van EHBOers te ondersteunen sprak hem daarom meteen aan. Eén van de initiatieven was de leden van het team zelf te laten deelnemen aan een EHBO-cursus. ,,Dat hebben we gedaan, waarmee we dus nu allemaal semi-gecerti ceerd zijn.’’ De cursus was leuk en leerzaam, stelt Boeve. ,,We hebben twee avonden les gekregen, onder andere met de poppen voor het reanimeren. Verder leerden we verbanden leggen, drukverbanden leggen. Eigenlijk alles waarmee je in bepaalde situaties weet wat je moet doen. Dan besef je eens temeer het belang van de aanwezigheid van mensen van de EHBO en wat zij doen.’’ Boeve zag hoe zijn team twee avonden op ging in de kennis en kunde van de eerste hulp. ,,We hebben echt wel gelachen, maar het verbaasde mij ook hoeveel oprechte interesse er was voor wat er gebeurde. We hebben op deze manier echt meer inzicht gekregen in wat de mensen doen, en dat leverde veel respect op vanuit de ploeg.

Die mensen zijn er bij wedstrijden altijd, en gelukkig meestal op de achtergrond. Daar hoef je niet altijd bij stil te staan, maar soms is het ook goed dat eens wél te doen.’’

Bewustwording

De aandacht voor het werk van EHBO’ers, de cursus, dat heeft bij Gary Hekman wel allemaal bijgedragen aan meer bewustwording. ,,Het punt van EHBO’ers is dat mensen pas doorhebben dat ze er zijn wanneer er iets mis is. Dat was bij mij ook het geval. Nu weet ik beter, en als je dan terugdenkt komen er echt wel momenten voorbij waarop je graag de kennis van nu had willen hebben. Dan had je geweten hoe je had kunnen handelen. Bijvoorbeeld toen Crispijn Ariëns afgelopen zomer onderuitging en zijn scheenbeen brak. Dan ligt hij daar op maandagochtend op zo’n baan. Wat doe je dan? Dat zijn wel dingen waar je nu veel meer over nadenkt. Voor mij is deze cursus in ieder geval een eye-opener geweest.’’

Hekman zou wensen dat meer teams het voorbeeld van Reggeborgh volgen. ,,Bij ons is er absoluut iets veranderd. Ons team neemt nu bijvoorbeeld standaard een EHBO-tas mee naar trainingskampen. Voorheen werd daar nooit over nagedacht, terwijl het eigenlijk heel normaal is. Maar hoeveel teams hebben dat? Vaak hebben ze wel een rolletje verband mee, maar wordt de schaar al vergeten.’’ Maar hij ziet de voordelen niet alleen binnen de ploeg of zelfs binnen het peloton. ,,De kennis van EHBO is veel vaker nuttig, zeker als je zelf kinderen hebt. Ik weet heus wel dat EHBO soms een beetje stofg imago heeft, maar het werk is juist ontzettend belangrijk. Daarom is het heel goed daar eens extra bij stil te staan en de waardering te geven die de mensen verdienen.’’

De waardering voor de EHBO werd uitgedrukt in een speciaal schaatspak. Bij de Aart Koopmans Memorial op de Weissensee stond het volledige team Reggeborgh aan de start in een pak dat weliswaar het vertrouwde groen toonde, maar dat verder volledig was gewijd aan de EHBO met de logo’s van de diverse bonden daarop. Die pakken zijn vervolgens geveild en de opbrengst wordt verdeeld onder de bonden.

(Foto Reggeborgh)

Jens van ‘t Wout gouddelver van World Tour in Brabant

Op de troon in Tilburg

door Eric Korver

Tilburg is de stad van Koning Willem II, maar tijdens de ISU World Tour werd de Brabantse stad voor even die van Koning Jens I. De shorttracker gaf eigenhandig de Odido Cup kleur met prestaties die de Tilburgse arena in vuur en vlam zetten. Na brons en zilver tekende Jens van ’t Wout op de afsluitende zondag voor drie keer goud en eiste daarmee de troon voor zich op.

‘No excuses, you always nd a way’, was de boodschap op het pak van Jens van ’t Wout, meegegeven door zijn ouders. Woorden die de shorttracker goed in zijn oren knoopte, want op het ijs in Tilburg vond Van ’t Wout inderdaad vaak zijn weg. Naar het podium wel te verstaan. Met vijf plakken werd hij dus de tijdelijke heerser van Tilburg, waar die rol vooraf juist leek weggelegd voor William Dandjinou, de Canadees die zich dit seizoen ontpopte als de beste shorttracker ter wereld.

– normaal gesproken de arena van de ijshockeyers van de Tilburg Trappers. ,,Ik rijd graag tegen hem. We zijn een beetje hetzelfde type rijders, en dat maakt het interessant’’, stelt Van ’t Wout. ,,Hij wil op kop rijden, ik wil op kop rijden. Als we bij elkaar zitten, wil hij voor mij rijden en dus moet ik zorgen dat ik voor hém rijd. Het zijn mooie duels en ik heb het gevoel dat ik steeds dichter bij hem kom.’’

Jens van ’t Wout: ,,Ik heb er vooraf gekeken naar de races die we samen reden om te zien waar ik de fouten maak en waar hij juist de goede beslissingen neemt.’’ (Foto Neeke Smit)

Dandjinou al jaren. ,,Sinds ongeveer 2017 eigenlijk al.’’ Hij heeft wel een klik met zijn Canadese rivaal. ,,Ook buiten het schaatsen hebben we wel contact, net als ik dat heb met Steven Dubois. Steven is echt een ko efreak, net als ik. Praten we vaak over, of we doen een ko etje ergens. En met William kletsen we ook over van alles en nog wat. Eigenlijk heel veel, behalve schaatsen.’’

betere herinneringen aan de Brabantse stad. ,,Ik denk dat deze World Tour voor mij de mooiste ooit is geweest.’’

Oogst

Maar in de aanloop naar de World Tour in Brabant deed Van ’t Wout thuis in Sintjohannesga zijn huiswerk door nog eens goed te kijken naar de races van Dandjinou. ,,Ik heb er vooral op gelet in de races die we samen reden waar ik de fouten maak en waar hij juist de goede beslissingen neemt. Dan blijkt dat het vooral zijn kracht is gewoon vroegtijdig op kop te durven rijden en energie verspillen om precies daar te komen waar hij wil zijn. Ik ben dan nog te veel bezig met een eindschot hebben, terwijl hij in principe de laatste rondjes al helemaal dood is, maar dan ligt hij wel op kop en hoeft hij niet meer in te halen. Dan moet je alleen zo hard mogelijk schaatsen. Dat is wel de manier waarop het op ons niveau werkt op dit moment.’’

Van ’t Wout – net als Dandjinou 23 jaar – had uitgekeken naar de confrontaties met de Canadees, vertelde hij vooraf aan de races op het ijs in Tilburg

Koffie

Van ’t Wout, zelf samen met zijn nog altijd geblesseerde broer Melle opgegroeid in Canada, kent William

Hij typeert Dandjinou als ’superlief’. ,,Op het ijs kan hij soms een beetje arrogant overkomen met die vleugelbewegingen en zo. Maar hij is echt heel aardig. Vraagt ook altijd hoe het gaat. Toen ik met mijn enkelblessure zat, kreeg ik meerdere berichten van hem om te vragen hoe het met mijn revalidatie ging.’’ Lachend: ,,Ik krijg ook altijd Maple Syrup van hem, esdoornsiroop. Hij weet dat ik dat echt lekker vind, dus neemt hij dat voor me mee. Hij is echt een chille gast.’’ Maar laat er geen misverstanden over bestaan: zodra de ijzers ondergebonden zijn, is het strijd. Van ’t Wout demonstreerde dat in de bomvolle hal in Tilburg nog maar eens. Geen moment liet hij onbenut om Dandjinou het leven zuur te maken. En dat er dan in Tilburg wordt gereden in plaats van op de supersnelle arena’s van de wereld maakt Van ’t Wout niets uit. ,,Dit is een leuk baantje. En ijs is ijs.’’ Na drie dagen racen heeft Van ’t Wout plotseling veel

Heeft natuurlijk alles te maken met zijn oogst. In het oog sprong uiteraard de individuele winst op de 1000 meter, waarin Van ’t Wout samen met Daan Kos de strijd aanbond met Dandjinou en diens landgenoot Felix Roussel. Die laatste ging zelfstandig tegen het ijs, terwijl Dandjinou een val van Kos veroorzaakte en een penalty achter zijn naam kreeg. Dat leverde Kos nog brons op, maar Van ’t Wout pakte goud.

Diezelfde kleur was er ook voor de mixed relay en vervolgens ook nog voor de mannenrelay. Die drie gouden plakken zetten de ijshal in Tilburg op z’n kop in een orkaan van stampende beats en dolenthousiaste fans, die een dag eerder al waren getrakteerd op goud van de vrouwen in de relay. Xandra Velzeboer had al individueel zilver op de 500 meter en brons op de 1000 meter op zak. ,,Een prachtig toernooi voor ons’’, concludeerde Van ’t Wout. ,,Ik denk dat het niet veel beter had gekund.’’

Jens van ’t Wout komt juichend over de streep. Met drie keer goud was hij de eindbaas in deze World Tour. (Foto Orange Pictures/André Weening)

voor de uitdaging zoveel mogelijk kilometers te rijden voor KiKa. (Foto

Tientallen schaatsers rijden op Weissensee geld bij elkaar voor KiKa

Voor patiëntjes van de toekomst

Ze zijn op de Weissensee niet te missen. Waar je ook kijkt, vrijwel overal zie je wel het kenmerkende oranje, de huiskleur van KiKa. Ook dit jaar was er weer een grote groep schaatsers die zich inzette voor het werven van fondsen om bij te dragen aan onderzoek naar kinderkanker. Al die mensen, allemaal met een eigen verhaal, maar verbonden door een rode draad.

Het is niet de gelukkigste dag voor de schaatsers van KiKa. De toertocht deze vrijdag gaat de boeken in als een editie met vooral na de ochtend bar slecht ijs. Dat betekent vaak een streep door de ambities van de schaatsers, want alleen de sterksten zullen deze dag de volledige Alternatieve Elfstedentocht voltooien. Een tegenvaller, maar die doet niks af aan het werkelijke doel waarvoor iedereen naar het Oostenrijkse bergmeer is gekomen. Zoals Peter Nauta. De voormalig marathonschaatser uit Friesland vertelde al in september in dit magazine het verhaal van zijn zoontje Hendrik en kondigde toen ook aan te rijden voor KiKa. Nauta is vastbesloten veel geld bij elkaar te rijden. Dat lukt, maar het einde haalt de pechvolle Fries niet. Hij komt hard ten val en moet de strijd staken. ,,En ik wilde doorgaan, wilde de afstand volmaken’’, vertelt Nauta, die daags voor de tocht werd verrast door de komst van vrouw Aukje-Antsje, zoontje Hendrik en broer Frederik – zelf ook een oud-marathonschaatser. ,,Hij was na pakweg 130 kilometer net bij me aangesloten, wilde me het laatste stuk helpen. Maar goed ook, want hij had door dat het na die val niet goed was met me.’’ Nauta baalt, maar ziet ook de mooie kanten van het schaatsen met KiKa. Zoals de inspanningen die hij samen met collega’s van musical De Tocht leverde. ,,We waren daar met een groep van dertig guranten, waarmee we veel acties hebben gedaan. Uiteindelijk mochten we een cheque van

een ton overhandigen aan KiKa. En dan lopen er nog steeds acties. Dan weet je wel waarvoor je dit doet met elkaar.’’

Emoties

Rond die uitreiking zorgde Hendrik ook nog voor emoties. In een lmpje herkende hij het Prinses Maxima Centrum en reageerde daar meteen op. ,,Hij zag die heel kleurrijke brug van het ziekenhuis en zei meteen dat hij ’weer naar dokter’ wilde. Dat vertelde ik op het podium bij de uitreiking van de cheque, en dat raakte mensen toch.’’

wie vijf jaar geleden leukemie werd geconstateerd. Zij is gelukkig genezen verklaard en Andy, fanatiek schaatser, zet zich nu in om op de Weissensee geld voor onderzoek bij elkaar te schaatsen. Hij is niet de enige, en juist dat vindt hij ook zo mooi. ,,Je bent met zó een grote groep en iedereen heeft zijn eigen verhaal, allemaal even erg en serieus. Mijn vrouw was een beetje bang dat het, zeg maar, een deprimerende ervaring zou worden, maar dat was juist helemaal niet zo.’’

Heling

Dat gezamenlijk doel zal ook in 2026 weer worden nagestreefd. Hopelijk nog met meer mensen, hopelijk met een nóg hogere opbrengst om meer onderzoek mogelijk te maken. Peter Nauta ondervond aan den lijve hoe belangrijk dat is. ,,Vijftien jaar geleden zouden de overlevingskansen van Hendrik veel kleiner zijn geweest. Dan zie je wat dat onderzoek doet.’’ Daarom: wie in 2026 een steentje wil bijdragen; aarzel niet en schrijf in.

Het was soms afzien op de Weissensee, maar de schaatsers van KiKa knokten door. (Foto Hanneke Mennens)

met elkaar voor de patiëntjes van de toe-

En natuurlijk waren er meer emotionele momenten. ,,Ik werd nog aangesproken door een man die wel zijn zoontje was verloren. Nou jongen, dat is wel heftig hoor’’, vertelt Peter met een brok in zijn keel. ,,Op die momenten voel je wel heel sterk dat je daar met z’n allen bent om iets voor elkaar te krijgen. Natuurlijk ben ik daar gekomen door Hendrik, maar uiteindelijk doe je het komst, voor de kindjes die het nog krijgen. Dat is heel speciaal. Zoals ik de hele sfeer

met al die mensen heel bijzonder vond.’’

Natuurlijk is er ruimte om verhalen te delen. Andy spreekt over een vorm van heling. ,,Dat is iets dat gewoon gebeurt, denk ik. Door te praten, door de ervaringen van anderen te horen. Er mag ook gehuild worden, da’s onderdeel van de belevenis van de ernst van de zaken. En

toch stond iedereen er met een positief gevoel. Met de blik vooruit, en met een

ook niet van. ,,Ik ben bijna over de

opnieuw te proberen. ,,Ik hoop die natuurlijk. Mijn vader reed die ook twee keer, en dat blijft toch wel het mooiste.’’

see, waar ze met het hele gezin waren. Inclusief hun 20-jarige dochter Jade, bij

Klaar

Hanneke Mennens)

Talent ziet ontwikkeling in drie jaar bij IKO-X²O

Kayo Vos legt de puzzel

In zijn derde seizoen bij Team IKO-X²O Badkamers begint Kayo Vos steeds meer zijn draai te vinden. Het is, zegt hij, als het leggen van puzzelstukjes en die beginnen meer en meer op de goede plek te vallen. De keuze is gevallen op andere afstanden. ,,En daarbij zijn we ook tot de conclusie gekomen dat ik anders moet trainen. Dat werpt nu vruchten af.’’

Kayo Vos (21) heeft als schaatser een kleine gedaanteverwisseling ondergaan sinds hij drie jaar geleden na een succesvol WK voor junioren binnenkwam bij de ploeg van Erwin en Martin ten Hove. Hij stond te boek als een echte allrounder, stelt hij zelf. ,,Maar we hebben toch al snel de keuze gemaakt te specialiseren op de middellange afstand, de 1000 en 1500 meter. Daarbij trokken we ook de conclusie dat ik anders moest trainen. Het eerste jaar heb ik nog veel met de allrounders getraind. Het tweede jaar hebben we dat andersom gedaan, en ben ik meer gaan trainen met de sprinters en heb ik af en toe wat uitstapjes gemaakt naar de allrounders. En nu train ik volledig mee met de sprinters.’’ Dat klinkt allemaal makkelijker dan het is, legt Vos uit. ,,Ondanks dat er binnen de ploeg voor iedereen een individueel schema is, blijkt het is lastig een schema te vinden dat precies bij mij past. Komt

omdat ik een vrij allround schaatser ben, geen pure sprinter.’’ Hij kan eigenlijk alles

En dat heeft weer alles te maken met zijn achtergrond als inliner. Want het talent uit Puttershoek begon toch vooral met skeeleren, een liefde die hij inmiddels heeft geparkeerd. ,,Afgelopen zomer heb ik voor het eerst niet op skeelers gestaan. Dat was wel even vreemd.’’

tot resultaat leidt. ,,Ik heb op de 500 meter mijn eerste 34’er gere-

dan even wat taaier als je daar wat minder op traint.’’ Die eer-

ste 500 meter onder de 35 seconden was wel even een momentje, zegt hij met een lach. ,,Die had ik helemaal niet verwacht. Het gebeurde in een trainingswedstrijdje voor het NK, maar tijdens het NK deed ik het wéér. Ben ik blij mee. Ik ben ook van mening dat dat nodig is om een betere schaatser te worden op de andere afstanden. Je ziet dat de 1000 meter ook steeds beter gaat. Ik open sneller dan ooit.’’

Alleen is er dan nog die 1500 meter waar hij zich graag wil laten zien, maar wat er nog niet helemaal uitkomt. Maar niet voor niets vinden veel schaatsers dat ook de moeilijkste afstand, juist omdat er zóveel samenkomt. ,,Dat is toch een afstand die je moet leren onder de knie te krijgen, waar je een beetje in moet groeien. Maar daarom moet je er ook op trainen. En dat dit de moeilijkste afstand is, dat vind ik juist best mooi om de uitdaging aan te gaan.’’ Zo blijft het ook voor de coaches een kwestie van puzzelen om bij Vos op de juiste knoppen te drukken. ,,We zijn inderdaad een puzzel aan het leggen. Proberen en wegstrepen wat niet werkt. Dat kost wel tijd en ik ben heel blij dat ik die bij IKO-X²O krijg. Want dat is niet vanzelfsprekend. Dat geeft mij rust, maar er spreekt ook vertrouwen uit van de coaches.’’

Evolueren

In drie seizoenen bij de ploeg heeft niet alleen Kayo Vos zelf zich ontwikkeld, maar heeft hij ook het team zien evolueren. ,,Absoluut. En dat maakt me ook wel trots’’, stelt hij. ,,Na de Spelen is het over een andere boeg

één van de nieuwelingen die erbij kwam. Dat paste ook in de loso e om jonge rijders aan te nemen en op te leiden. Ik vind het mooi om te zien dat dit werkt. Dat vind ik ook wel het mooie van IKO-X²O. En je ziet dat dat ertoe leidt dat steeds meer talenten voor onze ploeg kiezen, maar ook wat grotere namen. Die zien ook wat er bij ons gebeurt.’’

Op zijn weg naar de top wordt hij dit seizoen gesteund door zijn persoonlijke sponsor Breustedt Chemie. Dat is een verbintenis die bijna klassiek tot stand is gekomen. ,,Best een grappig verhaal’’, vindt Vos. ,,Els Strijker en haar man Niels zijn lid van de businessclub van IKO-X²O en werden dus net als alle sponsors uitgenodigd bij het eerste trainingskamp van de zomer. De laatste avond eten we dan met z’n allen en daar zat ik naast hen. Zo begon het balletje te rollen.’’ De ondersteuning van Breustedt Chemie is heel waardevol voor hem, vertelt Vos ,,Dat helpt enorm om de kosten te kunnen dekken die de sport nog met zich meebrengt. Denk dan aan ijzers, schoenen, de sportvoeding die niet van het team komt. Zonder Breustedt Chemie zou het echt moeilijk worden.’’

Kayo Vos: ,, We zijn inderdaad een puzzel aan het leggen. Dat kost wel tijd en ik ben heel blij dat ik die bij IKO-X²O krijg.’’ (Foto Neeke Smit)

Mijn sponsor

Als echte schaatsliefhebbers maakten Els Strijker en haar man Niels al deel uit van de businessclub van Team IKO-X²O Badkamers. Zo kwamen ze ook in contact met Kayo Vos. ,,Bij het eten tijdens een trainingskamp raakten we aan de praat met Kayo, waarbij aan de orde kwam dat hij nog een persoonlijke sponsor zocht’’, vertelt Els Strijker. ,,Wij dragen het schaatsen een warm hart toe en wilden hem graag steunen. Dat doen we vooral op de achtergrond. Wij zijn wel altijd bij de wedstrijden en als Kayo dan in de IKO-X²O lounge komt, spreken we elkaar wel even en horen we hoe het gaat. Het is gewoon leuk hem te volgen. Net als het marathonteam van Bouwbedrijf Speelman, dat we ook steunen.’’

Breustedt Chemie is een bedrijf dat industriële chemicaliën levert aan een breed scala van gebruikers, zoals wasserijen, wellnesscentra, tuinbouw, bodemsanering, veehouderijen en gladheidsbestrijding. Elk bedrijf dat chamicaliën wil bestellen, opslagruimte zoekt voor chemische producten of gewoon deskundig advies wil, is bij Breustedt aan het juiste adres. Maar dat is niet alles. Ook voor het mengen, oplossen of verdunnen van chemicaliën kun je bij het bedrijf uit Apeldoorn terecht. Breustedt Chemie is niet voor niets al zeventig jaar lang dé specialist in distributie van industriële chemicaliën.

die de wereld overging

et gebeurt niet vaak dat een verliezer meer publiciteit krijgt dan een winnaar. Maar dat was precies het geval na de Alternatieve Elfstedentocht van 2017 op de Weissensee. Wie herinnert zich niet de val van Elma de Vries, met de streep

reed liefst achttien jaar op het hoogste niveau en bouwde in die jaren een indrukwekkende erelijst op. Daarop staat ook het Open Nederlands kampioen-

schap van 2017, zijn

vreugde na zijn zege in het ONK. Achter hem jubelt ploeggenoot Crispijn Ariëns mee. Hij werd derde. (Foto’s Neeke Smit)

laatste overwinning op natuurijs. En tussen al die prijzen neemt juist die zege een belangrijke plek in bij Berga. ,,Dat was voor mij één van de mooiste zeges uit

mijn loopbaan.’’

in drie wedstrijden op natuurijs – vier als je Haaksbergen ook meetelt. En dan hebben we het nog niet eens over al die successen op skeelers, waar Berga ook nog eens beslag legde op een Europese titel. En toch springt die ene zege op de Weissensee er voor Berga uit.

een sport die boeit. Op kunstijs, maar het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen ink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. In deze editie gaan we terug naar 2017, het jaar waarin Ingmar Berga voor de tweede keer op de Weissensee het ONK op zijn naam schreef.

Bitter

Een zekere zege veranderde zo in de bitterste nederlaag uit de loopbaan van Elma de Vries, die tegenwoordig samen met Imke Vormeer is neergestreken in Schotland, in de buurt van Aberdeen. Van het kopgroepje van vier, waarvan ze drie rijdsters al ruim

Dat is een uitspraak die best wel verrast, want Ingmar Berga heeft toch wel wat moois achter zijn naam staan. Pak alleen al de twee Nederlandse titels op kunstijs; de eerste als broekie in het peloton al in 2007, de tweede op de tweede kerstdag van 2012. Hij won negentien marathons op kunstijs, zegevierde

waarde van pech bleek ineens enorm, maar dat was voor Elma de Vries slechts een haal schrale troost. ,,Ik kreeg zóveel reacties na die wedstrijd. Van collega’s, vrienden, familie en zelfs van onbekenden uit binnen- en buitenland. Het is heel jn dat mensen met je meeleven. Maar het was ook heel dubbel dat

je eigenlijk steeds meer hoe speciaal zo’n Nederlandse titel op natuurijs is. Destijds zaten we middenin een periode waarin we vaker zo’n NK hadden. Het was pas tien maanden geleden dat Jorrit Bergsma de titel pakte op het Zuidlaardermeer. En na de Belterwiede hebben we nóg twee keer een NK gereden. Dan heb je daar niet zo’n erg in. Maar nu is het alweer twaalf jaar geleden dat we het laatste NK hadden. Dan besef je dat het echt een uitzonderlijke titel is, maar ook wat voor mooie winters we in die jaren hebben gehad.’’

helemaal

je

,,Mensen zeggen weleens tegen mij dat ik er meer uit had kunnen halen als ik slimmer had gereden’’, bekent Berga – 40 jaar inmiddels, maar nog altijd met de uitstraling en de bravoure van de jonge twintiger die in het peloton debuteerde. ,,Misschien hebben ze daar wel gelijk in. Maar als ik terugkijk, zou ik helemaal niets aan mijn loopbaan veranderen. Dit was mijn manier van koersen, mijn rijstijl. En ik heb altijd gezegd: dan pak je de mooiste. Ik heb mijn sport ook bedreven zoals ik zelf was: gedreven, altijd koersen voor de winst, maar ook met ruimte om plezier te maken. Zonder plezier kan sport voor mij niet bestaan. En ik heb in al die jaren echt ontzettend veel plezier gehad.’’

ik daarmee bekend moest worden. Ik had veel liever gewoon gewonnen. Daarvoor was Vijf jaar later is De Val gewoon een onderdeel geworden van het leven van Elma de Vries. Ze heeft geen verwoede pogingen ondernomen om de herinnering uit te wissen, maar hoeft er ook niet overdreven vaak aan te worden herinnerd. Toch is ze al snel tot de conclusie gekomen dat de uitkomst van die Alternatieve niet alleen maar triest was. ,,Nee, ook toen besefte ik al snel dat die val veel meer aandacht heeft opgeleverd dan wanneer ik gewoon gewonnen had. Ik kreeg ook reacties van mensen die wat verwonderd vaststelden dat wij als vrouwen ook gewoon tweehonderd kilometer reden, dat soort aandacht was er ook. In die zin is het uiteindelijk wel positief geweest. Aan de andere kant kon ik die wedstrijd onderbrengen in een lange rij van wedstrijden die ik bijna heb gewonnen. Wat dat betreft was het heel dubbel, want natúúrlijk had ik die wedstrijd ook graag gewonnen.’’

Pilote

Baggerseizoen

Terug naar die dag op de Belterwiede, vlakbij Wanneperveen. Of eigenlijk naar de avond ervoor. Bob de Vries zat met de ploeg van BAM in een huisje aan het meer en lag op de tafel bij masseur Lammert Schoonhoven. ,,En Lammert zegt zo opeens dat het ook wel tijd werd dat ik eens zo’n titel ging winnen’’, vertelt De Vries. ,,Ik dacht daar even over na, en hij had gelijk. Dat was zo. Ik had al veel gewonnen in mijn loopbaan. Al die klassementen. We reden op een gegeven moment de KNSB Cup én de Essent Cup, en ik won ze allebei. Veel losse wedstrijden, mooie koersen. Maar nog nooit een echte titel. En dan zit je daar in dat huisje in zo’n sfeer, heb je veel zelfvertrouwen omdat ik toch al in een goede vorm stak. Dan denk je daar wel aan. Maar ja, een NK echt winnen is nog wat anders.’’

Dat gold overigens niet voor die winter van 2016 op 2017, vertelt hij er meteen maar bij. De ploeg van Okay Fashion & Jeans stond bol van de kwaliteit, was misschien wel de beste ploeg in het peloton, maar het wilde allemaal niet zo vlotten. ,,Het was een baggerseizoen’’, stelt Berga ronduit. ,,Op kunstijs wilde het allemaal niet echt lukken. Uiteindelijk deden we daar rare dingen om de ban te breken.’’ Hij schiet in de

Ze wordt er niet al te vaak meer aan herinnerd, maar soms toch nog wel. Zoals in Schotland, waar De Vries in de omgeving van Aberdeen werkzaam is als helicopterpilote en zo voorziet in het transport van mensen

En laatst tijdens de Grand Prix in Luleå zijn zelfs Hongaarse

Berga

Ingmar Berga bijna vanuit het niets naar tweede zege

in ONK

’Ik raakte echt helemaal niks’

lach. ,,De laatste wedstrijd voor de Weissensee was in Groningen. Marcel van Ham was bij ons altijd van het demarreren, en wij zeiden juist altijd dat hij zich rustig moest houden. Maar die avond gingen we er allemaal als een stel dollen in. Van Ham vroeg zich alleen maar af wat wij voor idioten waren.

hield mezelf gewoon een beetje op de achtergrond en uiteindelijk heb ik daardoor veel energie gespaard.’’

Fantastisch.’’

In Groningen lukte het nog niet, maar op de Weissensee bleken ineens alle puzzelstukjes op z’n plek te vallen. ,,Het was ongeloo ijk. We wonnen daar die winter dus álle wedstrijden. Echt álle. Het begon bij mij met dan ONK, daarna won Bart Hoolwerf het Open Oostenrijkse kampioenschap en Crispijn Ariëns sloot af met de Alternatieve. Tussendoor wonnen we ook nog de tijdrit op het meer. Ik geloof niet dat er ooit een ploeg is geweest die dat ook heeft gepresteerd. Maar dat paste ook wel een beetje in de aanpak van Pascal Vergeer, onze trainer. Op de een of andere manier kreeg hij iedereen altijd goed tegen de tijd dat we naar de Weissensee gingen.’’

Toch was Berga zelf allerminst overtuigd van zijn vorm op dat moment. ,,Ik raakte daar in de trainingen helemaal niks, schaatste gewoon niet lekker. Heb ik de avond voor de wedstrijd in de bespreking ook gezegd. ’Als ik zo slecht ga als dit, dan doe ik de hele wedstrijd niks, want dat heeft toch geen zin’. In de wedstrijd zag ik vervolgens dat die andere jongens allemaal goed waren. Frankie Vreugdenhil, Ariëns, Van Ham; ze reden allemaal supergoed. Ik

’Rot op’

Weer een lach. ,,Met nog tien kilometer te gaan, vroeg Robert Bovenhuis aan me of ik er een beetje klaar voor was. En ik weet ook nog precies wat ik terugriep: ’Rot op Bovenhuis, het gaat voor geen meter’, haha. Maar met nog acht kilometer te gaan, dacht ik dat ik toch maar eens naar voren moest rijden. In de nale viel het vervolgens op precies 1500 meter stil. Ik heb niet nagedacht, voelde alleen ’dit is hem’ en ben weggereden. En uiteindelijk was dat hem ook. Ik heb niet één keer achterom gekeken, ging gewoon vol naar de streep. Als ik terugdenk, waren die laatste honderd meter nog mijn beste van de dag.’’

Hij noemt het een unieke overwinning. ,,Omdat ik al redelijk veel had gewonnen, durfde ik op dat moment de keuze te maken om weg te rijden. Als ik op de sprint zou wachten, dan had ik top vijf of misschien het podium, maar de overwinning zou lastig worden. Daar deed ik het niet voor. Ik voelde dat dit mijn kans was, de dood of de gladiolen.’’

Het zorgde na a oop voor een zeldzaam moment: een geëmotioneerde Ingmar Berga. ,,Ja klopt’’, weet hij zelf ook nog. ,,Weet je, als je de hele winter hard werkt, maar het gaat klote, dat vreet aan je. En ik was natuurlijk ook een sporter die het

alleen leuk vond als ik kon meedoen voor de overwinning. Als dat niet lukt, baal je daarvan. En dan komt het er ineens wél uit en pak je een overwinning waarmee je eigenlijk in een wedstrijd het hele seizoen goed maakt. En dat ook nog eens met een mooie ploeg waarin de sfeer top is. Tja, dan komt het er allemaal eventjes uit.’’

Enkelbreuk

Het was voor Berga de tweede keer dat hij het ONK op zijn naam schreef. De eerste keer deed de man uit Hoogeveen dat in 2014, en ook dat was een overwinning met een verhaal. ,,Dat seizoen brak ik in september mijn enkel en won ik vier maanden later de Nederlandse titel op de Weissensee. Dus ja, dat was ook wel een mooie.’’ Berga is nu vijf jaar gestopt. Reed – heel toepasselijk – zijn laatste wedstrijd op de Weissensee. In de periode daarna bleef hij bij de sport betrokken door een rol in de ploegleiding van Jumbo-Visma. Ook daar kwamen zijn successen nog weleens ter sprake. ,,Maar dan vooral mijn laatste zege op kunstijs, waarbij ik Mats Stoltenborg versloeg. Die zat natuurlijk ook in de ploeg bij Jumbo, en zo herinnerden we hem daar regelmatig aan. Remco Stam stuurde laatst ook nog eens de beelden. Dat is humor.

VRIENDEN VAN HET MARATHONSCHAATSEN

Maar aan de ONK word ik verder eigenlijk niet zo vaak herinnerd.’’ Hij heeft tegenwoordig een etsenzaak in Dedemsvaart. Sinds april is hij daar fulltime mee bezig. ,,Daarvoor deed ik dat er een beetje bij, was ik toch vooral met Jumbo bezig. Ik verkocht wel etsschoenen en af en toe een ets, maar ik was gewoon te veel van huis om dat goed te doen. Dat gaat nu een stuk beter.’’ Hij heeft prachtige etsen in zijn ruime showroom staan. ,,We hebben echt mooie merken als Colnago, Cippolini, Orbea. En we doen ook het onderhoud er nog bij.’’ Zijn vrouw Valentina – een veelvoudig wereldkampioene skeeleren – is ook nog steeds actief in de schaatswereld. En met zijn oudste dochter Asia (14) is de volgende Berga onderweg. ,,Zij is vooral van het skeeleren. Schaatsen doet ze ook wel, maar dat vindt ze gewoon minder leuk. Eigenlijk net zoals ik er zelf vroeger in stond. Maar ze is wel een echte sprinter. Vorig jaar werd ze al Nederlands kampioene op de honderd meter. En Chiara, de jongste, kan echt goed skeeleren en schaatsen, maar die heeft haar passie gevonden in streetdance. En dat is ook gewoon supermooi. Ze zitten in de schaatswereld toch altijd vast aan de naam Berga, en daar heeft ze nu helemaal geen last van.’’

Berga heeft alle reden om te lachen. ,,Ik heb veel gewonnen, maar dit was wel één van de mooiste overwinningen.’’

Kom beslagen ten ijs met een badkamer van X²O

Ga voor meer inspiratie en advies naar één van onze

20 Nederlandse showrooms of laat je online inspireren via x2o.nl

Trotse hoofdsponsor van

De top drie van X²O Badkamers

Iets over de helft van het schaatsseizoen is de naam van X²O Badkamers al een stuk bekender geworden bij de schaatsliefhebbers. De kenmerkende badeend Ducky is misschien al de populairste mascotte in de ijsstadions en de rijders van team IKO-X²O Badkamers doen behoorlijk van zich spreken.

Wellicht is dat ’iets over de helft van het schaatsseizoen’ ook wel een mooi moment om X²O Badkamers nog even verder te introduceren. X²O Badkamers is een van origine Belgisch bedrijf dat bij onze zuiderburen marktleider is als het gaat om badkamers. Bijna tien jaar geleden richtte X²O ook het vizier op Nederland, waar inmiddels twintig showrooms gevestigd zijn. Maar het bedrijf gaat ook over andere landsgrenzen en opende showrooms in Duitsland en sinds deze maand ook in Frankrijk, onder de rook van Parijs. ,,Het jne is dat we voor elk budget een badkamer hebben’’, vertelt Iris Kleijburg, marketing coördinator van X²O Badkamers. ,,En we hebben ook de laatste trends op gebied van badkamers. Daarmee kun je dus voor elk budget een heel eigentijdse badkamer samenstellen.’’ Het bedrijf heeft een aantal speerpunten. ,,We vinden het heel belangrijk dat iemand echt blij wordt van een badkamer én dat je met vertrouwen een badkamer koopt. Daarom geven we ook tot

tien jaar garantie op ons assortiment. Verder geven we tot vijftig procent voordeel op de adviesprijs vanuit de leverancier. Die laagste prijsgarantie, daar hechten we veel waarde aan.’’ X²O Badkamers denkt ook graag mee. ,,Daarom slaan we producten tot twaalf maanden gratis op. Heel prettig als je wacht op bijvoorbeeld de oplevering van een nieuwe woning’’, vertelt Kleijburg.

In de showrooms staan altijd ongeveer zeventig badkamers op realistische grootte. Daarop is het principe ’mix en match’ van toepassing. ,,Zo kun je een badkamer helemaal naar je eigen smaak samenstellen.’’

1. Balmani Moon Badkamermeubel

Dit mooie badkamermeubel kenmerkt zich door afgeronde hoeken. Echt een pareltje. Verkrijgbaar in massief notenhout en naturel eiken. Ook is het meubel verkrijgbaar in het wit, saliegroen en zijdegrijs. Wij hebben daarnaast prachtige, bijpassende wastafelbladen en wastafel in bijvoorbeeld terrazzo en Solid Surface. Solid Surface is een strak en duurzaam materiaal en heeft een mat uiterlijk. De laden hebben een softclose-systeem en het mooie is dat je ook de binnenlade helemaal kunt uitschuiven. Ideaal. Het Balmani Moon meubel is exclusief verkrijgbaar bij X²O.

2. Storke Spiegelkast

Om een klein handje te helpen, stelde Ritchie, manager van de showroom in Wateringen, speciaal voor SkateNL Magazine zijn eigen top drie van dit moment samen. Die ziet er als volgt uit:

Deze spiegelkasten in een leuke vorm hebben we nog niet zo lang in de collectie en vormen een mooi alternatief wanneer je iets anders wilt dan een rechthoekige kast. De kasten zijn er met verlichting en ook zonder verlichting, en die laatste is ook nog eens gezellig geprijsd. Deze spiegelkasten zijn ideaal om het mooie te combineren met het functionele. Een goede en stijlvolle manier om extra opbergruimte te creëren!

3. Balmani Modular Douchewand

Dit is een wand voor een inloopdouche die voldoet aan de laatste trends. Standaard is die gewoon rechthoekig, maar deze heeft een afgeronde hoek aan de bovenzijde. Dat is misschien een klein detail, maar het geeft een subtiele designtouch aan je inloopdouche. Je kunt de douchewand afwerken met pro elen in de dezelfde kleur als je douchekraan. Vaak heb je de keuze tussen chroom en zwart, maar in dit geval ook champagne goud, rosé goud of gunmetal.

Michelle en Janno kunnen niet wachten op hun badkamer

Schaatskoppel Michelle de Jong en Janno Botman betrekt na het seizoen hun eerste nieuwbouwwoning. Deze winter benutten ze om alles piek jn in orde te brengen, en dat betekent dus ook een nieuwe badkamer samenstellen. Natuurlijk doen ze dat bij X²O Badkamers.

,,Het is fantastisch om zelf een badkamer helemaal te kunnen inrichten naar je eigen smaak’’, vertelt Michelle de Jong, die sinds dit seizoen ook uitkomt voor team IKO-X²O Badkamers. Vriend Janno Botman rijdt voor Reggeborgh, maar over badkamers denken ze gelukkig hetzelfde. ,,We zijn erachter gekomen dat onze smaak wel een beetje gelijk is, dus dat is prettig. Het was echt heel leuk de showroom in Leeuwarden te bezoeken en daar te kiezen uit al die mooie collecties. We houden allebei van een beetje donkerbruin hout met wat lichte details en accenten. Daarin konden we geweldig slagen.’’ ,,We hebben vervolgens een afspraak gemaakt om te bekijken wat we allemaal precies nodig hebben en hoe dat zou

passen. Daarvoor is ook een 3D-tekening gemaakt, echt handig. Vervolgens hebben we alle details nog uitgewerkt en na een volgende afspraak alles besteld. Dat ging dus heel goed allemaal.’’ ,,Onze keuze is uiteindelijk gevallen op de lijn Balmani, met donker hout in een geribbelde structuur en een licht blad met daarop de wastafel. Dat is wel de stijl

Michelle de Jong: ,,We kunnen niet wachten tot de badkamer geïnstalleerd is, zijn echt heel benieuwd.’’ (Foto Neeke Smit)

die wij leuk vinden. We hebben gekozen voor een heel grote spiegel met een anticondens functie en mooi licht, zodat het geheel ook nog wat ruimtelijker lijkt.’’ ,,We waren wel verrast door het grote aanbod in de showroom, met zóveel verschillende badkamers. Echt iedereen kan daar zijn eigen stijl vinden. Ons is dat in ieder geval heel goed gelukt. We kunnen

niet wachten tot de badkamer geïnstalleerd is, zijn echt heel benieuwd hoe alles tot uiting komt.’’

Benieuwd naar het eindresultaat? Volg Michelle de Jong en X²O Badkamers op Instagram: @_michelledejong @x2o_badkamers_nederland

Ritchie, manager van de showroom in Wateringen, stelde zijn top drie van X²O Badkamers samen.

Leuke suggesties voor bijvoorbeeld Jenning de Boo: zijn Nederlands record op de 1000 meter of zijn tijd van het snelste rondje ooit op die 1000 meter. Alles kan bij Schaatshoes.nl

Bedankt coach!

et nog een aantal wedstrijden op de kalender is het einde van het schaatsseizoen alweer in zicht. De hoogste tijd om je trainer, coach of vrijwilliger van de ijsclub te bedanken met een origineel cadeau.

Daar weten ze bij Schaatshoes.nl alles van. ,,Begin februari beginnen de bestellingen binnen te komen van verenigingen die hun vrijwilligers willen bedanken of van een ijsclub die het jubileumjaar viert’’, vertelt Editha Takken enthousiast. Ze zijn op zoek naar een passend cadeau. ,,Uiteraard zijn er al vele schaatshoesdesigns verkrijgbaar in onze webshop en mocht daar niet de gewenste bij zitten, maken we graag een mooi ontwerp in de gewenste kleuren

en logo’s. Afgelopen winter zijn al schaatshoezen gemaakt voor verschillende verenigingen, zoals de Jaap Eden Schaatsschool en ook schaatsteams, waaronder Team Essent.’’

Ook is er een groot aantal schaatshoezen verkrijgbaar in leuke designs. ,,De hoezen zijn allemaal te personaliseren met eigen naam of een tekst. Laatst had ik een verzoek van een enthousiaste moeder die voor haar zoon een set schaatshoezen wilde bestellen met het nieuwe persoonlijke record wat hij kortgeleden had geschaatst. Dat vond ik ook een superleuk idee. Of een slogan als ’Hogerop’ of ’Hard linksom’. Ik ben benieuwd met welke originele ideeën de klanten nu komen It giet oan!’’

over de hele wereld

Ton de Raaff brengt diamantplaten DMT

Jordan Stolz wil niks anders

door Eric Korver

Best grappig als je bedenkt dat Ton de Raa tientallen topschaatsers per jaar voorziet van het beste materiaal om met scherpe schaatsen op het ijs te komen, maar dat hij zonder zijn kenmerkende jas anoniem langs de baan kan bewegen. Allemaal kennen ze de slijpstenen van DITO, bijna niemand kent de man erachter. Hoeft ook niet voor Ton de Raa , uitgezonderd de paar mensen met wie hij een band heeft. ,,Shani Davis is een vriend geworden en voor Marijke Groenewoud hebt ik ook een zwak.’’

Ton de Raa dus. Brabander uit het knusse Eersel, en van huis uit zeker geen schaatser. ,,Ik kan niet schaatsen, maar heb het wel altijd gevolgd’’, bekent hij. Zijn connectie met de schaatssport veranderde ruim vijftien jaar geleden drastisch met de overname van het bedrijf DITO. ,,Ik kende meneer Dito – ja, zo heette hij echt – al lang en kreeg in 2008 het eerste bericht dat hij zijn bedrijf wilde verkopen. Vanwege de connectie die we hadden wilde hij als eerste met mij aan tafel zitten en uiteindelijk was het april 2009 toen de zaak beklonken was. En één van de redenen voor mij om het bedrijf over te nemen, was dat hij diamant gereedschappen leverde aan de schaatssport. Dat was voor mij een heel interessante aanvulling.’’ Maar zonder geluk vaart niemand wel, en ook Ton de Raa niet. Zijn mazzeltje was Simon Kuipers, destijds schaatser bij het DSB-team. ,,Zes weken na de overname kwam hij bij me en vroeg of ik inder-

daad DMT leverde uit Amerika. Mark Tuitert had dat blijkbaar eens meegenomen voor ze, en hij had gezien dat ik de importeur was. Of ik hun team wilde sponsoren met slijpgereedschap. Tja, en dat was dus een team met onder andere Marianne Timmer, Stefan Groothuis, Tuitert en Kuiper. Ik heb ze daarna diamantplaten van DMT geleverd, en zij gingen dat promoten. Andere schaatsers werden vervolgens weer nieuwsgierig.’’

Scherper

De Raa snapt de interesse voor de diamantplaten heel goed, want die hebben veel voordelen. ,,Schaatsers slepen die slijpstenen de hele wereld over, maar een diamantplaat weegt de helft. Je slijpt bovendien je schaatsen veel sneller en veel scherper. Zeker omdat de hedendaagse schaats allemaal PM-staal is, wat écht gehard is, kan je dat met een normale slijpsteen eigenlijk niet meer op topniveau slijpen. Dat moet je met diamant slijpen.’’

Zelf bouwde De Raa ook aan een netwerk. Inmiddels heeft hij meer dan dertig dealers in Nederland, maar ook dealers in Europa. Hij merkte ook dat de schaatswereld, die voor hem voorheen zo onbekend was, hem langzaam leerde kennen. ,,Steeds meer dealers en steeds meer topschaatsers leerden mijn naam en de rmanaam kennen. Zo kwam ik ook in aanraking met Jochem Uytdehaage en Skate4Air. Dat was reden om de Weissensee te bezoeken.’’ Hij schiet in de lach. ,,De eerste keer was in 2014. We raakten meteen ingesneeuwd. Mooie vuurdoop.’’ Maar hij stelde Uytdehaage wél voor Skate4Air nancieel wat ondersteuning te geven.

,,Doen we nog steeds. Inmiddels dus tien jaar.’’

Tevreden

De Raa merkte dat de topschaatsers, maar ook de betere recreanten, zijn producten kennen en waarderen. ,,Ik was een keer op een beurs die helemaal niets met schaatsen te maken had. Kom ik daar Evert Hoolwerf tegen, die meteen op me afkomt en zegt dat hij een plaat heeft gekocht en heel tevreden is. Of een recreant die vertelt dat hij twee seconden per rondje sneller rijdt en onze plaat vijf jaar eerder had moeten gebruiken. Dat doet wel deugd.’’

De reputatie van de diamantplaten van DMT is snel gegroeid in de schaatswereld, waarin De Raa inmiddels tussen de vierhonderd en zeshonderd platen per jaar afzet. ,,Incidenteel hebben we grote opdrachten, zoals bijvoorbeeld naar China. Daar gaan dan ineens ruim honderd platen naartoe. Momenteel zijn we ook bezig met Japan. Maar het is duidelijk dat topschaatsers over de hele wereld onze platen gebruiken. Dat geeft wel aan hoe goed dat product is.’’

Shani Davis

De Raa zit inmiddels ook vol met mooie verhalen. Zoals die over Shani Davis, de Amerikaanse schaatsheld. Ze liepen elkaar tegen het lijf in Thialf. ,,Shani zag DMT staan op mijn jas, een Amerikaans product. Hij is Amerikaan, slijpt z’n hele leven al met DMT, maar kon dat in Amerika bijna niet meer krijgen. En de grote Shani Davis wilde in mijn yer staan. Daar stond Stefan Groothuis in, maar hij was dat die stopte. Hij wilde zó graag dat hij

per ongeluk liet vallen dat hij naar de Spelen in Korea ging. Wist nog niemand. Wij hebben dat natuurlijk stilgehouden, maar we maakten ook een deal, waarvan ik dacht dat die me veel geld ging kosten. Maar nee, ik heb hem gesponsord met DMT-platen. Die kreeg hij van me. En dat contact met Shani Davis, dat is vriendschap geworden. We hebben nog steeds contact.’’

Zo zijn er meer. Marijke Groenewoud kent De Raa ook al lang. ,,Sinds haar vijftiende of zestiende. Heb ik een speciale band mee.’’ Via Davis leerde hij ook Jordan Stolz kennen. ,,Twee jaar geleden stond ik met zijn ouders en zijn opa te praten tijdens een World Cup in Thialf. Die mensen keken hun ogen uit, hadden van hun leven nog nooit zestienduizend man bij een schaatswedstrijd gezien. En Stolz kent ons product, kent ons bedrijf. Hij slijpt ook met onze DMT platen, die leveren wij hem. Ik ga niet vaak met iemand op de foto, maar voor Jordan Stolz heb ik een uitzondering gemaakt.’’ Stolz slijpt dus met de diamantplaat van DMT en wint daarmee wellicht een paar honderdsten of misschien zelfs een tiende aan tijd. Een paar weken terug tijdens de World Cup kwam Jenning de Boo tweehonderdste tekort ten opzichte van de Amerikaanse geweldenaar. Maar De Boo slijpt voor zover bekend niet met DMT. Die plaat zou dus misschien het gaatje kunnen dichten. De Raa lacht. ,,Kan ik niet zeggen. Maar het zou dan mooi zijn als de DMT plaat Jenning de Boo nog sneller maakt. Hij mag het altijd komen proberen. Net zoals voor hem al tientallen anderen hebben gedaan.’’ Meer weten? Kijk op dito.nl.

Ton de Raaff met de bij topschaatsers populaire diamantplaten van DMT. ,,Shani Davis wilde per sé in onze flyer staan.’’ (Foto Neeke Smit)

Emotioneel weekeinde Jenning de Boo

Jenning de Boo heeft zijn eerste internationale titel op een vierkamp te pakken. In een afgeladen Thialf verzekerde hij zich van de Europese titel, mede door op drie van de vier afstanden de snelste te zijn. Maar het was een raar en emotioneel toernooi voor de Groninger, die in de week voor het EK zijn opa verloor.

Natuurlijk was Jenning de Boo – die een week na het EK zijn 21e verjaardag vierde – vooraf de torenhoge favoriet voor de Europese sprinttitel. Net als bij de vrouwen stond eigenlijk wel vast dat de concurrentie toch vooral uit eigen land moest komen, in de personen van zijn ploeggenoot Tim Prins en titelverdediger Merijn

Scheperkamp. Dat kwam in de praktijk ook precies zo uit, maar die twee waren niet bij machte De Boo daadwerkelijk af te houden van de titel.

Dat De Boo in Thialf zo goed voor de dag kwam, verdiende overigens wel alle respect. In de week voorafgaand aan het toernooi verloor de rijder van Reggeborgh zijn opa van moeders kant, maar desondanks stond hij vrijdag en zaterdag aan de start. ,,Mijn opa had nog duidelijk aangegeven dat ik niets voor de sport moest laten omdat hij ziek was’’, vertelt De Boo. ,,Het was echt zijn wens dat ik nog zou rijden hier.’’

Dat deed hij, en met succes. Op de eerste dag legde De Boo al een stevige basis voor de eindzege. Winst op de 500 meter, winst op de 1000 meter, waarmee hij al

een gaatje sloeg ten opzichte van Scheperkamp en Prins. Een dag later mocht De Boo het afmaken. Na opnieuw winst op de 500 meter zal niemand meer hebben getwijfeld aan de uitkomst van het sprinttoernooi. De laatste kilometer leverde nu eens geen winst op voor De Boo, maar wel voor Prins. In de eindrangschikking moest die niettemin Scheperkamp laten voorgaan voor plaats twee, Prins eindigde als derde.

Vermoeid

Winst op alle vier afstanden was wel iets wat in het hoofd zat van De Boo, maar niet meer in zijn benen. ,,Ik wilde echt wel, maar het lijf was echt vermoeid. Het zat er gewoon niet meer in. Zo’n toernooi met vier afstanden in twee dagen is gewoon

best pittig. Ik ben nog tevreden over de tijd die ik er op de 1000 meter uitsleepte, maar ik ben vooral heel blij dat ik dit toernooi heb kunnen winnen. In een vol Thialf, waar het dak eraf gaat als je over de streep komt, is dat echt geweldig.’’

De Boo werd in dat weekend wel heen en weer geslingerd tussen emoties, want een dag later volgde al de uitvaart van zijn opa. ,,Hij was van huis uit geen schaatser, maar volgde wel alles wat ik deed. Het NK heeft hij in het ziekenhuis nog van de eerste tot de laatste meter gezien. En als ik het goed had gedaan, stuurde hij me altijd nog een mailtje. Ja, een mail. Hij was nog niet van de generatie van de appjes. Maar ik vind het wel mooi dat ik deze titel ook nog voor hem heb kunnen winnen.’’

Smit)

Het lachje waarmee Jutta Leerdam de felicitaties in ontvangst nam, was wat cynisch. Ja, ze had zojuist voor de derde keer op rij de Europese sprinttitel gewonnen, maar nee, ze was allerminst te spreken over de manier waarop ze dat deed. Met name haar laatste duizend meter wekte wat ergernis op bij Leerdam, die daarmee eigenlijk alleen maar aangaf hoe hoog ze de lat legt voor zichzelf.

Leerdam blij met titel, baalt van tijden

Het is veelzeggend dat gewoon winnen niet meer voldoende is voor Jutta Leerdam. Nee, het moet wel op háár manier: winnen gekoppeld aan races die voldoen aan haar standaard. En daar paste de afsluitende duizend meter niet in. Dat leverde onvrede op bij Leerdam, die uiteindelijk wel dat gevoel aan de kant kon zetten om toch die derde Europese titel te verwelkomen. ,,Maar het was gewoon een slechte race’’, blikte ze nog even terug. ,,Ik weet niet wat ik aan het doen was, maar ik heb geen slag geraakt. De laatste ronde gleed ik nog wel een soort van door, dus dat was prima. En gelukkig had ik genoeg marge, al heb ik het zelf nog behoorlijk spannend gemaakt.’’ Femke Kok kwam inderdaad nog gevaarlijk dicht in de buurt van de titel, om slechts op een paar honderdsten Leerdam

te moeten laten voorgaan. De drievoudig kampioene refereerde na a oop weer naar haar schoenen, waarover het ook al ging na het NK eind december. ,,Ik ga in ieder geval weer terug naar mijn oude schoenen. Dat is mijn conclusie op basis van het NK en dit EK. Ik wil geen 1.14 meer rijden op de duizend meter. En ook geen 1.13. Ik wil terug naar de 1.12 of liever nog de 1.11. Daar moet ik nu aan werken. Wennen aan mijn schoenen, werken aan mijn techniek en dan op naar het WK.’’

Het was uiteindelijk inderdaad een bijzonder spannende ontknoping van een EK waarvan de titel al op voorhand leek gereserveerd voor Leerdam. Maar Femke Kok zorgde steeds voor voordelige marge door beide 500 meters te winnen. Aan het einde van de dag was de voordelige marge van Leerdam slechts een paar honderdsten. Suzanne Schulting legde beslag op de derde plaats in haar eerste internationale meerkamp.

Jenning de Boo rijdt een verdiende ereronde door Thialf met de Nederlandse driekleur.

(Foto’s Neeke Smit)

Jutta Leerdam kan toch lachen in Thialf na haar derde Europese sprinttitel.

(Foto Neeke

EK ALLROUND

ADe

blijheid spat er vanaf na haar vierde Europese titel allroundschaatsen.

Vierde Europese titel Antoinette Rijpma-De Jong na mooi gevecht met Joy Beune

Eindelijk in de arrenslee

l zó vaak had Antoinette Rijpma-De Jong de beelden gezien van kampioenen die in de arrenslee door een kolkend Thialf werden gereden. Waarschijnlijk was er geen schaatser voor wie dat zoveel betekende als voor de echte paardenliefhebster. Maar voor Rijpma-De Jong kwam die droom nooit uit. Tot nu. Want na haar vierde Europese allroundtitel mocht de Friezin dan eindelijk in die arrenslee.

Dat het sluitstuk van een zinderend Europees kampioenschap voor Antoinette Rijpma-De Jong een ritje in de slee achter de stoere Fries zou zijn, lag niet echt in de lijn der verwachtingen. Joy Beune leek immers de voornaamste kandidaat. De rijdster van IKO-X2O stelde ook niet teleur, maar het was eerder dat Rijpma-De Jong verraste.

iets meer willen pakken op die 1500 meter. Daarna zie je dan een verschil staan van 5,7 seconden ten opzichte van Joy Beune, en toen wist ik wel dat het moeilijk zou worden.’’

Maar als het moeilijk wordt, lijkt er altijd iets extra’s los te komen in Rijpma-de Jong. Dat was ook nu in het volgepakte Thialf weer het geval. ,,Ja, de knop ging echt om, en dan wordt het vechten voor elke meter. Dan gaat er een soort vechtmodus aan en komt er iets in mijn hoofd dat niet wil opgeven. Zit een beetje in de familie ook. Zowel aan de kant van mijn moeder als van mijn vader zit er een heel grote vechtersmentaliteit. Michelle heeft die ook overgenomen. We zijn soms een beetje eigenwijs, maar we vechten voor alles wat we waard zijn. Dat kan mij heel veel brengen, zoals nu. Soms wordt het ook te veel. Dan ga ik technisch foutjes maken waardoor ik mezelf ook weer in de weg zit. Het is dus een voor- en een nadeel.’’

Dat vond de Friezin overigens zelf ook, moest ze toegeven. Niet voor niets was ze in tranen na de laatste rit. ,,Ik had ook nooit verwacht dat dit me nog zou lukken’’, erkende de emotionele rijdster van Reggeborgh. ,,Het is steeds moeilijker voor mij om die lange afstanden te rijden. Dat lukte gewoon steeds niet. Maar nu lukte die drie kilometer wel, en dat gaf me wel weer wat meer hoop. Ik had daarna alleen graag

met alles wat ze had voor haar kansen op de titel. Dat leverde een meeslepend gevecht op in de allerlaatste rit van het vrouwentoernooi. Beune leek de overhand te hebben, snoepte heel regelmatig tienden van secondes weg van de voorsprong die haar rivale koesterde. Maar juist op het moment dat het de kant van Beune op leek te gaan, toonde Rijpma-De Jong veerkracht.

Meeslepend gevecht

Dit keer haf ze die mentaliteit ook nodig, want ook Joy Beune knokte

Maar dat moest van ver komen, gaf de viervoudig kampioene toe. ,,Na vier rondjes dacht ik echt ’shit’. Maar met nog vier rondjes te gaan had ik het idee dat het goed kon komen als ik elke binnenbocht goed bleef aanvallen en het gat kleiner kon maken of in ieder geval hetzelfde kon houden. Ik heb me er echt in vastgebeten, probeerde ook technisch goed te blijven rijden. Bij de bel voelde ik gewoon dat het erin zat, maar ik moest álles geven. Het hoefde niet mooi, het mocht lelijk, maar het gas moest er wél op. En dan kom je over de streep en zie je die 1 staan bij het klassement. Dat was een emotioneel moment.’’

Paarden

En dat maakte weer plaats voor een ander mooi moment: het besef dat ze eindelijk in de arrenslee door Thialf zou worden

gereden. ,,Dat wilde ik zó graag. Ik vind dat heel bijzonder namelijk, wan t ik ben een echte liefhebster van paarden. Ben met paarden opgegroeid en we hebben nu ook nog steeds paarden thuis.’’ Bij haar eerste Europese titel in Thialf kwam dat er niet van. ,,Dat was tijdens corona, zaten we in de bubbel en was er niemand in de hal. Moest ik een beetje zwaaien naar zo’n stomme robot en me dan maar inbeelden dat dat mijn ouders waren of zo. Maar die zaten thuis, mochten we niet zien. Die keer dacht ik wel dat ik eigenlijk in die slee had gemogen. Dat ging dus niet door.’’ Bij haar andere twee titels had ze ook pech. ,,De eerste was in Collalbo, werden we rondgereden in een auto. En de derde was in Hamar. Daar gebeurde verder niks.’’ Rijpma-De Jong bewees in Thialf in ieder geval wel dat haar overstap naar Reggeborgh voor haar goed heeft gewerkt. Al had ze dus blijkbaar wel even een periode nodig om te wennen aan een nieuwe aanpak, om te groeien in het seizoen. ,,Zeker. Het is niet alleen een ander schema, maar je moet ook uitzoeken wat handig is voor mij, wanneer ik iets gas moet terugnemen of juist iets meer gas moet geven. We moeten elkaar nog goed leren kennen en daar nemen we dit seizoen ook de tijd voor zodat we volgende winter echt de puntjes op de i kunnen zetten.’’

Antoinette Rijpma-De Jong heeft na jaren wachten mogen plaatsnemen in de arrenslee en zwaait uitbundig naar de fans in Thialf.

krans van de Nederlands kampioen. (Foto Neeke Smit)

(Foto’s Neeke Smit)

Superior, de fiets die klopt

Wie de prachtige showroom in Wijk en Aalburg ziet zou het niet direct geloven, maar Peter Vos noemt zijn etsenhandel een ’uit de hand gelopen hobby’. Maar ook een hobby kan tot mooie dingen leiden, zo blijkt. Peer Race etsen voert het bijzondere merk Superior, en dat is de moeite waard om een keer de rit naar Wijk en Aalburg te maken.

Praat over etsen of praat over schaatsen, en Peter Vos wordt meteen enthousiast. In beide sporten heeft hij een passie gevonden, en het zijn toevallig ook beide spor-

ten die hebben geleid tot het begin van Peer Race etsen. ,,Bij ons ijsclub De IJsvrienden hadden ze eigenlijk nooit kinder etsjes, en daar ben ik mee begonnen, om die te verhuren binnen de vereniging. Maar dat waren er binnen een mum van tijd 25. Van daaruit was het een keer een etsje kopen, een etsje verkopen. Zo is het een beetje ontstaan.’’

Vos was eigenlijk altijd actief binnen het segment van tweedehands etsen, maar dat veranderde zo’n zes jaar geleden. ,,Voor corona zijn wij met het merk Superior in aanraking gekomen. We vonden dat een mooi merk, wilden daar graag in handelen en inmiddels zijn we premium dea-

Fietsen en accessoires te kust en te keur bij Peer Racefietsen.

ler van Superior.’’ Hij houdt het ook bij dat ene merk, stelt hij. ,,Want voor mij is het simpel. Je staat ergens achter of je staat er niet achter.’’

Het valt Vos niet moeilijk uit te leggen wat Superior zo’n mooi merk maakt. ,,De ets klopt’’, stelt hij kort en krachtig. Om dat toch even nader te verklaren. ,,Het is echt een goede ets. We krijgen nooit klachten, de service is goed. Dit jaar sponsorden ze ook het WK Gravel in Leuven. Dat was een prachtig uithangbord. Net als Bram Tankink, die ambassadeur is van Superior. Een echte gravelman. Eerst hadden ze een gravel ets waarmee je ook kon race, maar sinds dit jaar is er ook een echt racemodel toegevoegd aan de collectie. Zo blijft Superior altijd in ontwikkeling.’’

Bij Peer Race etsen staan altijd zo’n vijftig etsen in de showroom, die Vos overigens eigenhandig bouwde. ,,De hele collectie van Superior, mountainbikes, gravelbikes en race etsen. Alleen maar sport etsen dus. Veel groter willen we ook niet worden. Dit is prima.’’ Hij runt de zaak samen met zijn vrouw Arianne, die ook de passie voor etsen deelt.

En soms komen de twee passies nog weleens samen, zoals bij de sponsoring van het marathonteam Turner, met de topschaatssters Iris van der Stelt, Lisa van der

Geest, Merel Bosma en Dieuwertje van Kalken. ,,Die hebben tot heel veel tevredenheid heel veel kilometers gemaakt op Superior etsen.’’ En vorig seizoen was er een eigen ’tweevrouws’ ploeg, met Iris van der Stelt in de Topdivisie en Lianne van Gammeren als Belofte. ,,Van dat seizoen hebben we ook echt volop genoten.’’ Veel meer doet Vos ook niet aan reclame. Geen social media, maar gewoon mond tot mond reclame. ,,Daar moeten we het van hebben en dat heeft ons regionaal heel bekend gemaakt.’’ Fietsen en accessoires te kust en te keur bij Peer Racefietsen.

Testdagen in maart

Peer Race etsen houdt straks in maart weer de jaarlijkse testdagen. Op vrijdag 21 (10.00-19.00) en zaterdag 22 maart (10.00-16.00) is iedereen welkom in de showroom in Wijk en Aalburg om kennis te maken met de etsen van Superior en de modellen naar keuze uitgebreid te testen.

Kom ook zelf eens kijken aan de Maasdijk 147 in Wijk en Aalburg. Bezoek ook de website: peerrace etsen.nl

been met Marco & Te a

Nu

Marco van der Tuin (30) uit het Friese Ryptsjerk maakte tot vorig seizoen nog deel uit van het marathonpeloton. Daarna zette hij een punt achter zijn loopbaan, waarin hij de boeken in ging als winnaar van de Aart Koopmans Memorial van 2023 op de Weissensee. Nu legt hij een andere krachtproef af. Samen met zijn vriendin Tessa Molenaar (25) uit Spaarndam is hij op wereldreis. Op de ets… SkateNL volgt ze deze hele winter. loopbaan,

Eén boottochtje. Zestien uur op zee. En dan aanmeren in een compleet andere wereld. Het is voor Marco van der Tuin en Tessa Molenaar soms nog steeds moeilijk te begrijpen hoe groot het verschil is tussen het China dat ze achter zich hebben gelaten en Zuid-Korea dat ze nu doorkruisen. Misschien net zo moeilijk als het is voor gewone Hollanders om op de aardbol te zien dat de twee nu echt aan de andere kant van de wereld zijn. En dat op de ets…

Hoewel, de ets kwam er niet echt aan te pas in de laatste etappe door China. ,,We hebben de trein genomen’’, bekent Marco. ,,Dat was noodgedwongen. We kwamen erachter dat door het Chinese nieuwjaar de ferry naar Zuid-Korea een aantal dagen niet ging, tot 6 februari. Als we dat zouden afwachten, zaten we precies buiten de geldigheidsduur van ons visum. Er zat dus niets anders op dan halsoverkop de plannen te veranderen, de trein te nemen van Xi’an naar Qingdao, de havenplaats waar de ferry naar Incheon in Zuid-Korea vertrekt.’’ Gelukkig hadden ze voor die tijd als de moeite genomen de grootste bezienswaardigheid van Xi’an te bezoeken. ,,Het befaamde terracotta leger. Ja, dat was wel echt de moeite waard hoor. We hadden het alleen niet helemaal slim gepland. Op een zondag, in de vakantie. Het was echt overal kneiterdruk. En dat in China, waar het toch altijd en overal al een enorme drukte is.’’ Marco is nog steeds onder de indruk van

het graf van de eerste Chinese keizer Qin Shi Huangdi. ,,Je weet niet wat je ziet. Er zijn vier grote tombes die je kunt bekijken. Daarin staan dus ruim achtduizend terracotta guren die ze tot nu toe hebben kunnen opgraven. Dat zijn soldaten, maar ook paarden en zelfs vogels die meegingen in het graf. Er is in totaal aan gewerkt door 700.000 arbeiders, twee keer zoveel als bij de bouw van de Chinese Muur. Die tombe was ook nog eens een groot geheim. Daarom zijn de mensen die eraan hebben gewerkt ook levend begraven in het ondergrondse paleis. Maar dat ging ook nog vrijwillig hè. Omdat ze het een eer vonden mee te gaan met hun keizer. Echt waanzin als je je dat bedenkt. Maar het was ook enorm indrukwekkend dat allemaal te zien.’’

Voor de rest zullen ze China niet heel erg missen. ,,We hebben bijna anderhalve maand door het land gereden. Dat is echt zó gigantisch groot. Maar het was niet altijd een plezier. We moesten altijd opletten dat we niet per ongeluk in een gebied belandden waar we niet mochten zijn, het was altijd uitkijken bij het zoeken naar een campspot, en de drukte op de wegen met constant vrachtwagens dicht langs je, dat was ook niet echt jn. Mooie dingen gezien, maar uiteindelijk vonden we het ook wel goed.’’

,,Qingdao was wel weer verfrissend, hoewel ook dat weer echt een megastad was. Het was sowieso goed weer eens een zee te zien. We hebben daar een paar nachten geslapen, belandden via het platform Warm Showers bij iemand thuis, en dat zijn vaak mensen die zelf ook iets hebben met

etsen. In ons geval was dat Tim, en die heeft ons de stad laten zien. We waren twaalf uur op pad, maar het was wel leuk. Je maakt dan echt van alles mee qua cultuur, qua eten. Zij weten precies wat uniek is natuurlijk. Eén ding hebben we wel geleerd. Wat wij in Nederland Chinees eten noemen, lijkt niet eens op wat ze hier eten, haha. Ze hebben in China als basis gewoon noodles, wel in veel soorten, en dat is de basis die ze gebruiken voor de maaltijd. Bami of zo hebben ze hier nog nooit van gehoord.’’ ,,We zijn in Qingdao ook nog naar het Olympic Center geweest, want het bleek dat tijdens de Olympische Spelen van Beijing in 2008 alle watersporten werden afgewerkt in Qingdao. Wat we zagen was echt niet normaal. Al die gebouwen helemaal vol licht. Het was echt een lichtshow. En alles stond er nog, tot de olympische ringen aan toe. Ook heel bijzonder: alle gebouwen staan echt strak tegen het strand aan.’’ Uiteindelijk stapten ze daar aan boord van de ferry naar het Zuid-Koreaanse Incheon. Ook dat was weer een bijzonder avontuur. ,,Het was eerst al een hele klus de etsen en alles aan boord te krijgen, maar gelukkig kregen we daar een upgrade van onze hut. We snapten al snel waarom. Er was gewoon niemand aan boord. Tien mensen, hooguit. Er was veel meer personeel, echt bizar.’’

Ferry naar een andere wereld

Marco en Tessa met het bakkersechtpaar in Zuid-Korea.

Maar meer

dan een grote stad met een ijsbaan was het een volstrekt andere wereld. ,,Waar het in China altijd chaos is met drukte, schreeuwende mensen, is het in Zuid-Korea ineens rustig en heel gestructureerd. Ze hebben hier zelfs overal geweldige etspaden. Nou, dat is een verademing hoor. En het was mooi weer. Een graadje of dertien voelde aan als zomer.’’

De volgende dag meerden ze aan in Incheon, waar ook de schaatsers nog weleens zijn neergestreken voor een World

Maar met allebei was het snel gedaan. ,,Op het moment dat we weer gingen etsen zakte de temperatuur naar min tien en was er een sneeuwstorm. Lokale bevolking snapte er niets van. Zo koud was het nog nooit geweest. En die mooie etspaden konden we niet gebruiken omdat die onder een dik pak sneeuw lagen. Hadden wij weer.’’

Ze volgden een beroemde etsroute van de Vier Rivieren. Die loopt helemaal van Incheon naar Buson, in het zuiden. ,,Prachtige route langs mooie steden. Via Yeoju en Gumi belandden we in Daegu. Onderweg hebben we weer bij lieve mensen overnacht, een stel met een eigen bakkerijtje. Hadden ze ook Europese broodjes. Heerlijk. Nu gaan we door naar Busan en daar pakken we de ferry naar Fukuoka en beginnen we aan een nieuw avontuur: Japan.’’

Het beroemde terracotta leger bij Xi’an. ,,Soldaten, paarden en zelfs vogels gingen mee in het graf van de keizer.’’

Kleurrijk én Olympisch Qingdao vanaf de ferry. Een prachtig gezicht.

Cup.

HARTEKINDSKATE

Zaterdag22maart/Thialf,Heerenveen

Hartekind Skate

Zaterdag 22 maart Thialf Heerenveen

Schaatsalleenofmeteenteam150rondjes,voorelkoverledenhartekind één.Elkjaaroverlijdennogsteeds150kinderenaandegevolgenvaneen hartafwijkingendatmaakteenhartafwijkingdoodsoorzaaknummer1bij

StichtingHartekindfinanciertnoodzakelijkonderzoekomde overlevingskansenvandezehartekinderentevergroten.

Bijdeelnamevolgjegratiseenclinicvanéénvandetopschaatsers!

Doorhetgebruikvantranspondersstajealtijdsamenophetijs Schaatsalleenofverdeelderondesalsteam(collega's/gezin/vrienden) BeleefeenonvergetelijkdaginhetschaatshartvanEuropa

Scan de QR-code voor meer informatie of om je in te schrijven

ScandeQR-codevoormeer informatieofomjeinteschijven!

De uitdaging

Schaats alleen of met een team 150 rondjes, voor elk overleden hartekind één. Elk jaar overlijden nog steeds 150 kinderen aan de gevolgen van een hartafwijking en dat maakt een hartafwijking doodsoorzaak nummer 1 bij kinderen tot 15 jaar.

Stichting Hartekind

Stichting Hartekind nanciert noodzakelijk onderzoek om de overlevingskansen van deze hartekinderen te vergroten.

Bij deelname volg je gratis een clinic van één van de topschaatsers!

● Door het gebruik van transponders sta je altijd samen op het ijs

● Schaats alleen of verdeel de rondes als team (collega’s/gezin/vrienden)

● Beleef een onvergetelijk dag in het schaatshart van Europa

● Een geheel verzorgd dagprogramma

Supporters zijn van harte welkom

Yara van Kerkhof ook op 22 maart weer actief tijdens Hartekind Skate 2025 Gouden ambassadrice

Yara van Kerkhof bewees zichzelf jarenlang als shorttracker op het allerhoogste niveau, tot zelfs olympisch eremetaal aan toe. Maar tegelijkertijd bewees Yara van Kerkhof voor heel veel anderen dat het leven niet ophoudt wanneer je als kind te maken hebt met een hartafwijking. Ze was zelf ooit een o cieus Hartekind, nu is ze ambassadrice voor Stichting Hartekind.

Ze was nog jong toen er bij Yara van Kerkhof (34) een hartafwijking werd geconstateerd. ,,Atriumseptumdefect, of wel ASD’’, vertelt ze. ,,Ik had een gaatje in mijn hart, tussen mijn boezems. Daar kwamen ze achter toen ik drie was. Vervolgens heb ik de dag na mijn zevende verjaardag een openhartoperatie ondergaan om dat gaatje dicht te maken.’’

Stichting Hartekind bestond destijds nog niet. ,,Mijn ouders kregen de informatie over mijn operatie gewoon via het ziekenhuis, en dat is ook prima. Maar het is wel heel jn dat de stichting er nu is om ook ouders te informeren.’’

Een veel mooier voorbeeld dan Yara van Kerkhof kunnen Hartekinderen waarschijnlijk niet hebben. Ze herstelde volledig, bedreef veertien jaar lang topsport en veroverde onder andere olympisch goud tijdens de Spelen van Beijing naast diverse wereldtitels en veel Europese titels. Inmiddels is ze gestopt met topsport, maar zet ze zich als ambassadrice wel in voor Stichting Hartekind. ,,Ik ben zo dankbaar dat voor mij één operatie voldoende was om gewoon mijn dromen te kunnen volgen en dat ik daarin ook nooit beperkt ben geweest. Dat gun ik echt ieder kind. Daarom vind ik het heel mooi op deze

Zmanier iets terug te kunnen doen.’’

Zo had ze vorig jaar het logo van Stichting Hartekind op haar schaatskleding om iets bij te dragen aan de naamsbekend. ,,De stichting is nog niet heel bekend, terwijl een hartafwijking wel doodsoorzaak nummer één is bij kinderen onder de vijftien jaar. En ik zet me in via clinics of deel mijn ervaringen in een praatje. Dat is vooral jn voor ouders, want die vinden het geruststellend een goed voorbeeld te horen en ik vind het bijzonder dat ik dat kan zijn.’’

Hartekind Skate

beter gemonitord kan worden. Het probleem is dat die allemaal voor volwassenen zijn getest, maar nooit voor kinderen. En de uitkomst was dat het veelbelovende apparaatjes zijn om de hartslag te meten bij kinderen. Heel veelbelovend, en het zou mooi zijn als die gebruikt kunnen worden. Dan kunnen kinderen weer gewoon lekker sporten en spelen.’’

Yara van Kerkhof: ,,Ik ben zo dankbaar dat voor mij één operatie voldoende was om gewoon mijn dromen te kunnen volgen.’’

(Foto Neeke Smit)

Van Kerkhof is er op 22 maart ook bij als in Thialf de Hartekind Skate 2025 plaatsheeft. ,,Daar geef ik een clinic, er is een persconferentie voor kinderen en we gaan natuurlijk schaatsen. Het doel is die dag 150 rondjes te schaatsen, waarbij elk rondje staat voor één kind dat per jaar overlijdt aan een hartafwijking. Dat zijn er natuurlijk veel te veel en op die manier willen we meer bewustwording creëren, maar natuurlijk ook geld ophalen voor onderzoek én gewoon een leuke dag hebben met elkaar.’’ Ook haar voormalig teamgenoot Avalon Aardoom is aanwezig. Zij moest haar loopbaan al vroeg afbreken wegens hartproblemen. Het bijzondere van Yara van Kerkhof is dat ze vorig jaar zelf is afgestudeerd op onderzoek bij Hartekinderen tijdens haar Master Bewegingswetenschappen. ,,In het Sophia Kinderziekenhuis, waar ik zelf ook geopereerd ben, heb ik onderzoek gedaan naar het gebruik van wearables bij kinderen met een aangeboren hartafwijking. Dat is dus een polsbandje dat de hartslag meet, waardoor dat veel

Doe mee aan de Hartekind Skate

Stichting Hartekind houdt zaterdag 22 maart in Thialf Heerenveen samen met Zeeuw&Zeeuw de vierde editie van de Hartekind Skate. Wil je meedoen en je steentje bijdragen voor het onderzoek naar hartafwijkingen bij kinderen? Dat kan.

De uitdaging is alleen of met een team 150 rondjes te schaatsen, eentje voor elk Hartekind dat jaarlijks overlijdt. Werf sponsoren, schaats je rondjes en zorg samen voor een topopbrengst voor het nancieren van belangrijk wetenschappelijk onderzoek. Daarnaast kun je onder andere een clinic volgen bij één van de topschaatsers. Inschrijven kan op de website hartekind. nl/hartekindskate of door de QRcode te scannen.

Strijders op de Weissensee

e vielen op, daar op de Weissensee in Oostenrijk. De roodwitte schaatspakken zag je al van ver. Rijders voor de Stichting Hartekind. Of beter gezegd: strijders. Want op het ijs van het bergmeer haalden ze alles uit de kast om hun steentje bij te dragen voor het onderzoek naar hartafwijkingen bij kinderen.

Sjanie Versluis kijkt naar het ijs van de Weissensee, waar het altijd een feestje is, maar dat nu door de hoge temperaturen ten prooi gevallen is aan dooi. ,,Zo jammer’’, verzucht ze. ,,Veel deelnemers zijn teleurgesteld omdat ze hun doel niet halen, maar dat komt echt door de omstandigheden. Maar dat heb je nu eenmaal niet in de hand. Daarom focussen we maar op wat wél gehaald is.’’

Versluis, vrijwilliger in de organisatie van Stichting Hartekind, is al voor de tiende keer op de Weissensee. De vrouw uit Hoogblokland maakt deel uit van een groep van bijna veertig mensen die zich inzetten voor de stichting. ,,We hebben 31 mensen op het ijs en acht mensen in de verzorging. En allemaal hebben ze wel een connectie met hartekind. Of ze hebben een kind in het gezin, in de klas of in de omgeving, of het zijn vrienden of kennissen van gezinnen in die situatie. Maar allemaal willen ze één ding: bijdragen aan het onderzoek naar hartafwijkingen bij kinderen.’’

Zelf is Sjanie Versluis moeder van een hartekind. Suze (16) is ook aan de Weissensee. ,,Voor de tweede keer’’, vertelt ze. Met Suze gaat het nu goed. ,,Vroeger had ik de aangeboren hartafwijking VSD, nu heb ik ’alleen’ nog een vernauwing van de

aorta. Daardoor heb ik iets minder conditie.’’ Ze vindt het mooi de schaatsers te helpen, zorgt dat ze onderweg eten en drinken krijgen. ,,Ik vind het echt vet dat al die schaatsers hier zijn, vastberaden om hun doel te halen. Dat is echt mooi. En ik ben heel dankbaar dat ik hierbij mag zijn.’’ Moeder Sjanie is blij dat ze in aanraking zijn gekomen met Stichting Hartekind. ,,We zaten in het ziekenhuis tijdens de levensreddende operatie van Suze toen mijn man een artikeltje las in een patiëntenblaadje. ‘Dat ga ik doen’, zei hij. ‘Schaatsen en geld ophalen om te zorgen dat zo min mogelijk mensen hoeven mee te maken wat wij hebben meegemaakt’. En kijk om je heen. We zijn niet de enigen die ons inzetten. En volgend jaar zijn we er weer.’’

De groep schaatsers van Stichting Hartekind op de Weissensee.

Een mooie en veilige ijsbaan vormt zich niet vanzelf.

Behoud schaatsen op natuurijs. Word lid.

per jaar

Met jouw bijdrage:

• Delen we kennis met natuurijsvernigingen

• Leiden we vrijwilligers op tot ijsmeesters

• Verbeteren we natuurijsbanen

• Krijg jij 4 uur voorrang op de aanschaf van een toertochtstartbewijs

De Club van Natuurijs zet zich in voor het behoud van schaatsen op natuurijs, zodat wij en toekomstige generaties hiervan kunnen blijven genieten. Samen kunnen we zorgdragen voor het behoud van natuurijs. Wij zijn al begonnen. Maar hebben jouw hulp hard nodig. Dus sluit je aan. Samen ijzersterk.

HNatuurijsmeesters in actie. Door de cursus van de KNSB blijft hun vakmanschap bestaan.

KNSB leidt deze winter meer dan 150 natuurijsmeesters op

’Natuurijsmeester’

eindelijk in Van Dale

et is een opvallend gegeven: het woord natuurijsmeester bestond o cieel niet eens tot afgelopen december. IJsmeester, dat was tot begin jaren zestig per de nitie een functie die zich op natuurijs afspeelde. Pas met de komst van kunstijsbanen ontstond de noodzaak het woord ’natuur’ toe te voegen, want het is een vak apart. Eindelijk is het woord nu opgenomen in de Dikke van Dale en nog belangrijker: het aantal door de KNSB opgeleide natuurijsmeesters groeit gestaag.

In de afgelopen maanden zijn honderden natuurijsmeesters aan het werk geweest om hun schaatsbanen (skeelerbanen, weilanden en plassen) voor te bereiden op de komst van vorst. Dat was hard werken geblazen. Door de inzet van vele vrijwilligers kon er op sommige plekken al even geschaatst worden. Een hedendaagse natuurijsmeester moet van alle markten thuis zijn: naast kennis van ijs, stromingen en weer, moet je goed op de hoogte zijn van de wereld van vergunningen, veiligheid en moderne communicatie. De tijd van kennisoverdracht van vader op zoon lijkt voorgoed voorbij, maar dankzij de cursus Natuurijsmeester van de KNSB blijft het vakmanschap bestaan.

'Over de ijsvloer bij...' Deze winter worden er 113 vrijwilligers opgeleid tot natuurijsmeester. En om bestaande natuurijsmeesters verder te verdiepen in hun vak, organiseert de KNSB deze winter een aantal bijscholingsdagen. Het vak blijft zich immers vernieuwen: nieuwe technieken worden uitgevonden, bestaande methoden verbeterd en gedeeld met andere natuurijsmeesters. ‘Over de ijsvloer bij...’ biedt natuurijsmeesters een uniek kijkje in de keuken van collega’s elders in het land. Natuurijsmeesters gaan bij elkaar op bezoek om contacten te leggen en te leren: hoe gaat het eraan toe bij de verschillende typen natuurijsbanen: de combibaan, landijsbaan en diepwaterbaan en wat zijn de nieuwste technologieën.

De in december 2024 door de KNSB opgerichte Club van Natuurijs richt zich op het behoud van schaatsen op natuurijs. Wie dit cultureel erfgoed een warm hart toedraagt kan lid worden van de Club. Met de contributieopbrengsten kan de KNSB onder andere opleidingen als deze gaan vergoeden.

Jurre Trouw, manager sportparticipatie van de KNSB: ,,We willen dat er zoveel mogelijk geschaatst kan worden, ondanks de klimaatverandering. Daarvoor moeten we continu innoveren en vrijwilligers blijven opleiden, zodat we spaarzame momenten optimaal benutten. Daarom hebben we de Club van Natuurijs opgericht. Hoe meer mensen lid worden, hoe meer vrijwilligers we kunnen opleiden en kennis kunnen delen. Met drie lidmaatschappen kan de Club van Natuurijs bijvoorbeeld een natuurijsvereniging de cursus Natuurijsmeester gratis aanbieden en hiermee stimuleren wij kennisoverdracht.’’

Kennisoverdracht

Op die kennisoverdracht hamert docent Natuurijsmeester en auteur van het bijbehorende lesboek ‘De Natuurijsmeester’ Teun Breedijk. Kennisoverdracht, inspelen op nieuwe situaties en vooral het zoveel mogelijk borgen van veiligheid. Het is waar mededocent Dirk de Groot ook graag op focust. ,,De rol van natuurijsmeester is nu belangrijker dan ooit’’, zegt Breedijk, die zijn sporen verdiende als wedstrijdleider marathonschaatsen. ,,Er zullen altijd weerextremen blijven, met korte, felle winters. Dat betekent dat kennis van ijs en onderkenning van gevaren cruciaal is. Mensen krijgen namelijk geen tijd om aan het ijs te wennen. Een goede natuurijsmeester kan inspelen op die korte vorstperiodes. Dat doet hij door snel te schakelen, zodat er in no-time geschaatst kan worden.’’

Doeners

,,Natuurijsmensen hebben niet zoveel met draaiboeken; het zijn echte doeners’’, weet Dirk de Groot, die jaarlijks tientallen natuurijsmeesters opleidt. Het zijn doeners, maar tegenwoordig zit er toch ook wel een aar-

dige theoretische component aan, vertelt hij. ,,We proberen er systematiek in te brengen, door te focussen op onderwerpen als sterk ijs. Zodat toekomstige natuurijsmeesters nadenken over bijvoorbeeld ijsdikte in relatie tot het gewicht dat erop komt. Als de natuurijsmeesters slagen in het optimaliseren van het schaatsplezier, dan gaat het goed.’’

Zo’n doener is Piet Vervoort van ijsclub Siberia in Warmond. Hij volgde begin januari de cursus in Warmond, waar Dirk de Groot les gaf aan 25 cursisten. Hen ’nieuwe natuurijsmeesters’ noemen, doet mensen als Piet tekort, gezien hun soms lange staat van dienst. ,,Ik ben al een paar jaar bezig met Over 1-Nacht IJs’’, vertelt hij over het project op de Warmondse skeelerbaan waar met een zelf ontwikkelde techniek snel ijs gelegd kan worden. ,,We kunnen in één nacht bij twee of drie graden vorst een ijsbaan neerleggen. Dus we hebben daar al wat ervaring op het gebied van ’natuurijs’.’’

Nieuwe technieken

Vervoort en zijn clubgenoten zijn het levende voorbeeld van mensen uit het werkveld die hun kennis met de cursus aanvullen. ,,Ervaring doe je natuurlijk vooral op binnen de vereniging zelf’’, zegt Teun Breedijk. ,,Je moet pragmatisch ingesteld zijn, technische kennis hebben van machines die het ijs onderhouden en interesse hebben in weer en klimaat. Kunnen doorzetten is een belangrijke eigenschap van de natuurijsmeester. Kijk alleen al naar de ontwikkeling van de combibanen en hoe natuurijsmeesters vernieuwend zijn in het maken van het ijs. Die ontwikkeling is al jaren aan de gang en zal ook niet stoppen. Nieuwe technieken, zoals in Winterswijk met het schuimbeton onder de baan als isolator, zijn nog maar het begin van deze ontwikkeling.’’

Dat die nieuwe ontwikkelingen ook in de cursus aan bod kwamen, beviel Piet Vervoort het meest. ,,Het technische deel over metingen, zoals op vier plaatsen meten in Winterswijk, was voor ons interessant’’, geeft hij aan. ,,Metingen, isolatiewaarden en al die

dingen meer, dat hebben we in Warmond gelijk opgepikt. We gaan gewoon ook een paar extra meetpunten in het schuimbeton zetten.’’ Zo heeft de cursus voor iedere aankomende ijsmeester wel onderdelen die helpen je verder te ontwikkelen, zag Vervoort. ,,Het was een heel divers gezelschap. Er zaten mensen van landijsbanen en mensen met diep water die zitten te wachten tot er inke vorst komt.’’

Wat hem misschien nog wel het meest beviel, was het relatief jonge publiek dat zich liet opleiden tot natuurijsmeester. ,,Ik was blij dat er wat jongere mensen bij zaten. Het is een essentiële cursus, want er zit natuurlijk veel kennis bij de hele oude generatie die opgegroeid is met natuurijs. Het stokje moet doorgegeven worden. Ik was blij dat er bij ons mensen zaten van een jaar of veertig.”

Prachtige verhalen

Het is een trend die Breedijk ook ziet. ,,Ik zie veel jonge natuurijsmeesters op de cursus. Onlangs in Utrecht bijvoorbeeld had ik drie jonge vrouwen onder de cursisten, dat is heel mooi. Uiteindelijk gaat het daar om: dat de kennis wordt doorgegeven en verdiept. Om uiteindelijk als het vriest, te kunnen handelen en mensen de mooiste buitensportbeleving te geven die er bestaat. Het is heel belangrijk dat de natuurijsmeester het cultureel erfgoed natuurijs bewaakt’’, besluit Breedijk. ,,Zodat als het vriest, heel Nederland geniet. Nederlanders mopperen op dit soort dagen niet meer op elkaar, maar we genieten van het oergevoel van natuurijs. Dat nemen we mee en dat worden uiteindelijk prachtige verhalen.’’

De Club van Natuurijs helpt natuurijsverenigingen kennis delen, stimuleert innovatie en zorgt dat we met z’n allen vaker en sneller van natuurijs kunnen genieten. Help mee om schaatsen op natuurijs te behouden en sluit je aan bij de Club van Natuurijs. Bovendien krijg jij als lid van de Club van Natuurijs voorrang op de aanschaf van een toertochtstartbewijs als deze verreden kan worden.

www.clubvannaturuijs.nl/word-lid

Shorttrack

FEBRUARI

9-16 februari European Youth Ol Festival Bakuriani (GEO)

14-16 februari ISU World Tour 6 Milaan (ITA)

15 februari KNSB Relay & Mixed R Cup Dordrecht

15-16 februari Speculaas Cup Hasselt (BEL)

21-23 februari Star Class Heerenveen

21-23 februari ISU Junior WC 3 Final Quebec (CAN)

27-28 februari ISU WK Junioren Shorttrack Calgary (CAN)

MAART

1-2 maart ISU WK Junioren Shorttrack Calgary (CAN)

1-2 maart Dutch Challenger Open Leeuwarden

2 maart Beneluxcup Tilburg Langebaan

FEBRUARI

14-16 februari NK Afstanden Heerenveen

21-23 februari ISU World Cup 5 Tomaszow M (POL)

22-23 februari Holland Cup Finale Breda

22-23 februari WK Masters Sprint Milwaukee (USA)

28 februari ISU World Cup 6 Heerenveen

MAART

1-2 maart ISU World Cup 6 Heerenveen

1-2 maart NK Jun A/B Spr+Lange afst Alkmaar

1-2 maart NK Junioren C Allround Alkmaar

7-8 maart Vikingrace Heerenveen

7-9 maart WK Masters Allround Stavanger (NOO)

9 maart Bob de Jong Bokaal Haarlem

Marathonschaatsen

FEBRUARI

15 februari NK Jeugd Marathon Utrecht

15 februari Marathon Cup 15 Utrecht

19 februari Grand Prix 4 Luleå

21 februari Grand Prix 5 Luleå

22 februari Grand Prix Finale Luleå

MAART

1 maart Marathon Cup Finale Groningen

In februari strijkt het peloton weer neer in het Zweedse Luleå. De meeste schaatsers kennen daar het Quality Hotel Luleå inmiddels goed. En ze keren er graag weer terug. Dat is niet voor niets. Het hotel is een jne uitvalsbasis om stad en omgeving te verkennen. In winter én zomer.

De ligging van het Quality Hotel Luleå – dat in 1977 werd geopend als het eerste SAShotel ter wereld – is perfect. Aan de Storegatan, de grote winkelstraat van het stadje. Je loopt in een paar minuten naar het ijs, of in de zomer naar het water. Dat is zelfs aan twee kanten bereikbaar, omdat het hart van Luleå op een schiereilandje ligt. In de winter kun je vanuit het Quality Hotel allerlei

activiteiten ondernemen. Natuurlijk schaatsen, maar er is veel meer binnen handbereik. Huur een sneeuwscooter voor tochten over het ijs, waar de eilandjes gezellige en openbare voorzieningen hebben om boven een houtvuurtje worstjes of vlees te roosteren. Of boek een toch met een hondenslee, wat absoluut een fantastische ervaring is. Bezoek zoals veel inwoners van de stad eens een thuiswedstrijdje van Luleå, de ijshockeyclub die tot de top van Zweden behoort. En ga natuurlijk op zoek naar het noorderlicht, dat fantastische fenomeen dat bij veel mensen op de bucketlist staat. Bui-ten de stad is de kans wat groter,

maar als je mazzel hebt kun je het aurora borealis gewoon vanaf het ijs zien. Dan moet je overigens wel ergens tussen eind september en eind maart komen.

In de zomer is Luleå gewoon een gezellige badplaats met, hoe noordelijk de stad ook ligt, een heel aangenaam klimaat. Niet voor niets komen er ook dan veel toeristen naar het stadje. Om te winkelen, uit eten te gaan of gewoon lekker te zwemmen. En een leuk voordeel: in de zomer zijn de dagen lang tot zelfs oneindig. Geniet van de midzomernacht in Lapland.

Het Quality Hotel Luleå heeft 220 kamers in diverse categorieën, van de ruime standaard kamer tot een bruidssuite. De familiekamers zijn populair tijdens evenementen als Schaatsen Luleå. Het ontbijt is inbegrepen en zowel uitgebreid als uitstekend. Er is een bar

Ontdek Lapland vanuit Quality Luleå

rant waar op weekdagen een dagschotel wordt geserveerd aan zakelijke klanten. Daarnaast is er het à la carte restaurant The Cook’s Krog, één van de oudste en beste restaurants van Luleå. Verder is het zowel winter als zomer genieten in de spa van het hotel.

Het Quality Hotel Luleå aan de centrale Storegatan in Luleå.

Ook deze editie natuurlijk weer een

En natuurlijk sluiten we ook deze editie weer af met de puzzel, die deze winter wordt gesteund door Stehmann Sport2000, de sportwinkel en schaatsspecialist uit Zaltbommel. De oplossing van de editie januari was ’WEISSENSEE’. Ook dit keer werden we weer overspoeld door mailtjes met het goede antwoord. De prijswinnaars krijgen bericht. Wil je ook kans maken op mooie prijzen? Los dan onderstaande puzzel

op en mail het antwoord naar info@skatenl.nl. Doe dat wel voor 4 maart. De prijzen worden verloot onder de goede inzenders van de puzzel. Veel plezier bij het oplossen van onze puzzel.