SkateNL Magazine 42 maart 2024

VERWARMEN MET JE AIRCO? DAT KAN! WIN NU JE AANKOOPBEDRAG TERUG!

De koudere maanden komen eraan! Wist je dat je heel energiezuinig kunt verwarmen met een airco? Geniet van een aangenaam comfort en bespaar direct op je gasrekening. Koop nu een Daikin airco, ontvang standaard 5 jaar garantie op onderdelen en maak kans om jouw aankoopbedrag terug te winnen!

Ga voor alle informatie naar daikin.nl/warmste-airco

Colofon

Hoofdredactie Eric Korver

Commercie Eric Korver

Fotografie TimsImaging, Glenn Wassenbergh

Voorpaginafoto Christian Kaspar-Bartke/ISU

Vormgeving Studio Konijn

Medewerkers Rijcko Treep

Natasja Weber

Lisa Deen

Druk Rodi Rotatiedruk BV

Oplage 20.000

De bocht blijft leeg.

Het viel mensen al op, bij die laatste marathon op de Jaap Edenbaan, afgelopen december. In die bocht, daar stond altijd Cees Lissenberg. Nu niet, en dat was raar. Want die bocht, dat wás Cees. Je vroeg je soms af of die bocht wel kon bestaan zonder hem.

Weinigen kenden toen nog de reden van zijn afwezigheid. Inmiddels wel. Cees Lissenberg was ziek, en dat moest wel heel ernstig zijn, wilde hij zijn bocht leeg laten.

Dat klopte. Op de laatste vrijdag in februari sijpelde het nieuws door bij het marathonpeloton in het Zweedse Luleå.

Cees Lissenberg overleden.

Dat kwam binnen, ook al wist ik zelf wel dat zijn gezondheid inmiddels ernstig te wensen overliet. Maar toch. Cees was die onverwoestbare, eeuwig jong van geest. De meest vitale negentiger die er bestond – al geloofde niemand dat hij dat al was, in de negentig. Maar uiteindelijk kon ook de onbreekbare breken.

De gedachten gingen meteen terug. Terug naar onze kennismaking, aan de Weissensee. Avondjes aan de bar van – toen nog – Gasthof Weissensee. Mooie verhalen, gezellige tijden. Maar pas later leerden we elkaar echt kennen. Omdat zijn zoon Yoeri informeerde of ik toevallig Cees kon meenemen naar huis. In de eigen bus ontbrak de plek. Het werd een rit die ik nooit ben vergeten, en Cees ook niet. Een rit die we nog vaak herhaalden. Ruim tien jaar lang waren we een vast koppel in reizen die geen seconde verveelden. Het was genieten van je verhalen. Over de motorcross, over het oude ambacht van timmerman, over de triatlon, over de reizen met de SISKU, over je gezin, maar vooral over schaatsen. Dat zat diep in je hart. De stille trots op zoon Yoeri, want van al te uitbundig vertoon was je niet.

En de trainingen op de Jaap Edenbaan waren je leven. Duizenden schaatsers leerden de jne kneepjes bij Cees, en zelfs wedstrijdrijders bezochten nog altijd trouw zijn trainingen. Naar de Weissensee ging de grote kist met materiaal mee, en kon iedereen bij je terecht voor hulp met een veertje of een boutje, of om te slijpen. Niemand liet je staan. Soms belde je me op. ’Hee maatje’, hoorde ik dan. Dat was je vaste aanspreekvorm geworden. Of je accordeon mee mocht. Gewoon, voor gezelligheid tijdens de avonden in Oostenrijk. ’Natuurlijk Cees, als ie niet te groot is’. Cees bezwoer van niet, maar de volgende ochtend stonden we dan om half zes in het donker te worstelen in Almere om die immense ko er erin te krijgen.

In al die ritten bouwden we een band op.

Ik leerde Cees vooral kennen als een man die een bloedhekel had aan onrecht. Er kon veel gebeuren, maar onrecht, nee, dat liet Cees nooit passeren. Daarom was hij ook tot in het diepst van zijn ziel gekrenkt toen zijn trainerslicentie werd afgenomen omdat hij zijn ’punten niet gehaald’ had. ’Ik heb al die examinatoren zelf nog het vak geleerd’, bromde Cees met dat mooie Amsterdamse accent. Gelukkig hebben we dat kunnen laten terugdraaien. Er is nog zóveel meer. De trots voor zijn gezin, voor zijn kleinkinderen. Een boek aan verhalen. De bocht blijft leeg. De stopwatch staat stil. Maar het hart zit vol herinneringen aan een onvergetelijk mens. Rust zachte lieve Cees. Eric

Verspreiding Gratis via de ijsbanen en betere schaatsspeciaalzaken

Verschijning Maandelijks van oktober tot en met maart

Redactie 06-55866441

Mail redactie@schaatsnl.nl

Uitgever Korver Media

Langebuurt 41,1911 AT Uitgeest

T 06-55866441

E info@skatenl.nl

W www.skatenl.nl

Druk

Rodi Rotatie Druk

Visseringweg 40 1121AT Diemen

T 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Gary Hekman rekent in Zweden af met een jaar vol tegenslagen

Tessa Snoek en Jeroen Janissen verdiende winnaars klassement GP op natuurijs

Karlo Timmerman won Alternatieve na strategische meesterzet Pascal Vergeer

Hanne Desmet, de Belgische troef in het WK Shorttrack

De ándere Cees Juffermans, fervent liefhebber van muziek maken. ,,We hebben in mijn tijd zóveel plezier gehad met elkaar. Ik had dat niet anders willen beleven.’’ (Foto’s Timsimaging/Neeke Smit)

Toernooidirecteur Cees Juffermans ziet shorttrack enorme vlucht nemen

Genieten van de ontwikkeling

door Eric Korver

Als topsporter maakte Cees Ju ermans mooie tijden mee. Als toernooidirecteur in het shorttrack maakt hij vooral ándere tijden mee. Hoe groots de sport momenteel ook is, hoe succesvol de Nederlanders op het hoogste niveau ook zijn, Ju ermans had niet willen ruilen. ,,Man, ik heb zó een mooie tijd gehad.’’

In het perspectief van het huidige shorttrack klinken de verhalen als die uit een heel ver en grijs verleden. Maar zó lang geleden is het nog niet dat Cees Ju ermans (42) zelf in de arena stond en de strijd aanbond met de internationale top. In de eerste jaren van deze eeuw was Ju ermans één van de beste Nederlandse shorttrackers. Hij pakte zilver op het EK van 2001 en vertegenwoordigde Nederland op de Spelen van 2002 in Salt Lake City en 2006 in Turijn.

De prestaties waren mooi, maar de tijden waren anders. ,,Mijn dochter gaat nu voor het eerst mee naar het WK in een stijf uitverkocht Ahoy’’, zegt Ju ermans. ,,Zij weet eigenlijk niet beter en denkt dat dit normaal is.’’ Hij lacht even. ,,Maar ik weet nog hoe het was een EK te rijden op de Uithof voor ouders en aanverwanten. Volgens mij was er ook nog een Worldcup langebaan bezig, dus af en toe staken er wat mensen over. En dan deden we daar gewoon mee voor de medailles hè. Ik werd tweede in het eindklassement.’’ ,,Het was toen gewoon heel anders’’, vervolgt hij. ,,Wij moesten echt roeien met de riemen die we hadden.’’ Hij moet weleens lachen als hij ziet hoeveel staf er nu rondloopt bij de Nederlandse ploeg. ,,Wij hadden één trainer langs de kant staan, en dat was het. Toen we naar de Spelen gingen,

leerden we pas op Schiphol onze fysiotherapeut kennen. Die deed dan binnen de KNSB een aantal ploegen waaronder die van ons. Tja, zo ging dat gewoon.’’

Plezier

Wie denkt dat Cees Ju ermans tandenknarsend kijkt naar de situatie voor de huidige generatie heeft het mis. ,,Welnee’’, zegt hij resoluut. ,,Ik had die tijd van ons niet willen missen. We hebben zóveel plezier gehad met elkaar. Ik had dat niet anders willen beleven. En ik heb ook gewoon op de Spelen gestaan hè, in een stadion met twintigduizend man. Dus het is niet dat ik dat niet heb meegemaakt. Ik ben daar gewoon best heel nuchter in.’’ Hij stopte in 2006, ging nog een paar jaar marathonschaatsen in de ploeg van Elfstedenwinnaar Henk Angenent, en ook dáár kon de man uit Stompwijk winnen. Maar in 2011 was het echt over. Dat was ook precies de periode waarin het shorttrack in Nederland echt stappen maakte. Een jaar later werd Ju ermans gevraagd toernooidirecteur te zijn bij de eerste World Cup ooit in Nederland. Dat werd een memorabel moment. ,,Het was super bijzonder, want alles viel daar samen. Het stadion in Dordrecht zat mooi vol, er was licht, geluid, muziek, en Nederland won met de mannen op de relay voor het eerst goud voor, zeg maar, het oog van de wereld. Er is ook beeldmateriaal dat ik met tranen in m’n ogen naar die wedstrijd zat te kijken. Zo van ’wat gebeurt hier?’ Maar daarna is de sport wel gaan doorbouwen. Iedereen voelde, en ik helemaal, dat dat de echte doorbraak van de sport was. En dat klopte. Sindsdien is het nooit meer leeg geweest.’’

Betrokken

In dat proces heeft Cees Ju ermans ook

zijn steentje bijgedragen, al is hij de eerste om zijn rol in het juiste perspectief te zetten. ,,Maar ik ben daar wel bij betrokken geweest, heb meegewerkt om die sport goed neer te zetten, te promoten. Om die evenementen goed te doen, en om alles een stapje verder te brengen. Dat vind ik leuk, en als ik zie waar de sport nu staat, daar ben ik eigenlijk ook supertrots op.’’ Die ontwikkeling ziet hij ook terug in de toernooien waarvan hij directeur is geweest. Voorheen belde hij bij zijn eigen club nog weleens mensen om met een bus naar een toernooi te komen om de hal een beetje vol te krijgen. ,,Nu verkopen we gewoon drie dagen lang Ahoy uit.’’ De rol die organisator TIG daarbij heeft gespeeld, is groot geweest. ,,Bij TIG Sports waren ze in 2012 al razend enthousiast. We zagen allemaal de potentie van de sport, want het is gewoon spektakel. KPN heeft bij het WK van 2017 ook de nek uitgestoken. Maar je zag dat investeren in de sport loonde. Dan komt er ook nog een man als Sjinkie Knegt voorbij, en worden de mannen na een olympische deceptie in Sochi datzelfde

jaar wereldkampioen op de relay. Daarna komt Suzanne Schulting erbij, nu Xandra Velzeboer. De mannenploeg presteert nu in de breedte misschien ietsje minder, maar heeft met Jens van ’t Wout ook een echt uithangbord.’’

Basis

Ju ermans ziet hoe zijn sport inmiddels is uitgegroeid tot een stabiele topsport met een organisatie waarmee je vooruit kan, een sport waar ook potentie is. ,,Alles staat nu gewoon veel beter. De aanvoer naar de nationale ploeg is nog beter geworden, er staat een heel groot begeleidingsteam, waarbij de bondscoach dan wel is gewisseld, maar daar omheen weinig is veranderd. Dat geeft alles bij elkaar wel een basis waar je op door kunt.’’ Hij lacht even. ,,Da’s toch wel anders dan na de Spelen van Salt Lake, toen er het jaar daarna gewoon geen nationale ploeg meer was. En dat was eigenlijk na Turijn nog een keer zo. Er was nooit beleid voor deze sport. Dat is nu wel zo, en dan zie je dat succes tot op zekere hoogte maakbaar is.’’

Cees Juffermans hangt een medaille om bij Xandra Velzeboer. ,,Je ziet dat succes tot op zekere hoogte maakbaar is.’’

door Lisa Deen

MHanne Desmet van ’bijna-teamgenoot’ nu echte concurrente

Teleurgesteld zonder titel

et het WK in aantocht heeft Hanne Desmet maar één doel voor ogen. De Belgische wil Rotterdam verlaten met een wereldtitel op zak. Het mondiale eindtoernooi moet voor haar de kroon worden op een seizoen vol veranderingen.

,,Ik zou teleurgesteld zijn als ik niet met een wereldtitel naar huis ga’’, zegt Hanne Desmet (27) overtuigd. ,,Ik rijd alle afstanden, dus er zijn kansen genoeg. Ik heb een heel sterk jaar gereden en dat wil ik graag mooi afsluiten.’’

De grootste kans tot slagen geeft ze zichzelf op de 1500 en de 1000 meter. ,,Maar ik wil gewoon op elke afstand goede en leuke ritten rijden. Dan zie ik vanzelf hoever ik geraak en waar ik uiteindelijk kan winnen.’’

kers te weren. Op dat moment trainden Hanne en haar broer Stijn al zo’n vijf jaar mee bij Oranje. ,,We hadden geen backup plan op het moment dat we voelden dat het misging’’, vertelt ze. ,,Toen het ocieel werd kwam dat hard aan. Maar we wisten ook dat dit niet het einde van onze carrière zou zijn: we wilden verder. Amerika en Hongarije waren sowieso opties, maar we hadden ook gehoord dat Canada op zoek was naar internationale trainingspartners.’’

Aanpassingsvermogen komt in shorttrack goed van pas.’’

Aanwinst

Dubbel

Voor Desmet is het daarom ook ’dubbel’ dat ze straks weer een grote wedstrijd in Nederland rijdt. ,,Ik was altijd een beetje onderdeel van team Nederland. Nu is dat wel anders. Dat voelt wel gek. Toch weet ik dat we kunnen rekenen op veel steun. Er is een VIP-gedeelte met allemaal Belgen en er komt zelfs een bus vol Belgische fans. Dat is tof.’’

Desmet vertrok zodoende naar NoordAmerika, waar ze de eerste helft van het seizoen trainde met de Canadezen. Tijdens de ’Europese’ periode spendeerde ze geruime tijd in Boedapest, waarna ze onlangs weer terugkeerde naar Canada. ,,Het afgelopen seizoen was vermoeiend’’, legt Desmet uit. ,,Er is veel veranderd. Het is niet gemakkelijk om de hele tijd te verhuizen en uit de ko er te moeten leven. Je voelt je eigenlijk nooit echt op je gemak. Ook qua trainingen en groep veranderde er van alles.’’

Bovendien kon ze in haar nieuwe trainingsomgeving ook rekenen op de steun van haar vriend Joey Mantia, die als assistentcoach betrokken is bij de Belgische ploeg. ,,Hij is een grote aanwinst’’, zegt Desmet. ,,Als oud-schaatser heeft hij heel veel ervaring, zowel inline als op de langebaan. Hij is veel bezig op technisch en analytisch vlak, ziet heel goed waar bewegingen fout gaan of waar ik snelheid verlies. Dat is super interessant.’’ Even lacht Desmet. ,,Mijn techniek is altijd superslecht geweest. Dus ik kan veel leren.

al had ik het in het midden van het seizoen wel wat moeilijker.’’

Dat heeft volgens Desmet alles te maken met de veranderingen waar ze het afgeloje

Daags voor vertrek naar Rotterdam doet Desmet vanuit Canada haar verhaal. ,,De voorbereidingen gaan eigenlijk heel goed’’, zegt ze. ,,Na een periode in Boedapest zijn we nu weer terug in Canada. Ik ben blij om hier weer te zijn. Het voelt als thuis. Ik ben heel tevreden met hoe het allemaal gaat, vorig jaar liet schaatsbond KNSB weten vanaf mei 2024 buitenlandse topshorttrac-

Toch brachten al die veranderingen haar ook veel, vertelt ze nu. ,,Ik heb veel geleerd. Een andere manier van trainen, een andere plek, een andere taal: het is allemaal heel interessant en leerzaam. Jarenlang was ik gewend om op een bepaalde manier te trainen. Nu doe ik dingen anders. Ook daar leer je van. Ik heb nu ervaring bij twee van de beste teams ter wereld. Dat is uniek. Ik

pen jaar mee te maken kreeg. Rond april ben sterker uit deze periode gekomen en heb geleerd me snel aan te passen aan nieuwe situaties.

Joey is bovendien heel goed met periodisering en het schrijven van schema’s. Het is jn om hem er als coach bij te hebben.’’ In de beginperiode was dat overigens wel even wennen. ,,In de zomer hadden we het ook in de vrije tijd nog veel over schaatsen, maar nu proberen we het als we thuis zijn echt even van ons af te zetten. We hebben goed geleerd om het schaatsen en ons privéleven te scheiden.’’ Ondanks het feit dat haar nieuwe omgeving al als ’thuis’ aanvoelt, mist ze Neder-

Die supporters hoopt ze dan ook iets moois te kunnen laten zien in Rotterdam. ,,Daar ligt de eerste focus’’, lacht ze. ,,Met volgend seizoen ben ik nog niet echt bezig geweest, al weet ik wel dat we weer naar Canada zullen gaan. Hoe het Europese gedeelte van het jaar eruit gaat zien weten we nog niet.’’

Het leven uit de ’valies’ zal in ieder geval minder worden. ,,Komend seizoen hebben we een huis, wat betekent dat we niet meer continu hoeven te verplaatsen van airbnb naar hotel of andersom. Na het WK blijf ik eerst nog even in Europa, maar ik ga vrij vroeg terug naar Canada. In april beginnen ze daar alweer met de ijstrainingen. Vroeger dan ik ooit begonnen ben. Daar wil ik wel klaar voor zijn.’’

land nog met regelmaat. ,,Ik heb vijf jaar met Oranje meegetraind, heb veel met de concurrenten, maar iedereen behandelde mij als een teamgenoot. Ik mis Christian Kaspar-Bartke/ISU)

Hanne Desmet in actie tijdens de Worldcup. ,,Ik was altijd een beetje onderdeel van team Nederland. Nu is dat wel anders. Dat voelt wel gek.’’ (Foto Christian Kaspar-Bartke/ISU)

de ploeg zeker.’’

Sebra Sports, de marktleider als het gaat om snijvaste kleding, is in andere handen overgegaan. Olivier Goud, de nieuwe eigenaar, is blij met de overname, net zoals zijn voorganger Wouter van Breda Vriesman tevreden is met zijn opvolger.

Olivier Goud (36) is zeker geen onbekende in de wereld van schaatsen en shorttrack. Hij is actief in het verenigingsleven en zit, vertelt hij, inmiddels al vijftien jaar in het vak. In het eerste jaar nog in dienst bij een ander bedrijf, maar daarna begon hij al voor zichzelf. ,,Dat heb ik vervolgens steeds verder uitgebreid, en in dat proces is de

overname van Sebra Sports een logische volgende stap’’, vertelt Goud. ,,Na inline en langebaan was shorttrack de volgende discipline waarin ik me specialiseerde. Dan is het een mooie kans als je de gelegenheid krijgt een toonaangevend merk als Sebra Sports over te nemen.’’

Sebra Sports, gevestigd in Leidschendam, is gespecialiseerd in snijvaste kleding. Dat is natuurlijk de beschermende onderkleding, maar nog veel meer. ,,De handschoenen, scheenbeschermer, nekbeschermers, enkelbeschermers en natuurlijk de snijvaste pakken.’’ Dat Sebra leidend is op dit gebied werd ook nog eens onderschreven door de internationale schaatsunie ISU, waar Sebra in 2002 heeft meegehol-

Sebra Sports naar Goud

pen aan de eerste safety communicatie. ,,Dat geeft aan hoever het bedrijf daarin is. Ze zijn er vanaf het allereerste begin mee bezig. En dat weten de shorttrackers ook heel goed.’’

De winkel in Leidschendam was het centrale punt. Sebra Sports gaat verhuizen, maar Goud zal zeker ook het land in gaan, net zoals zijn voorganger deed. ,,Wij zullen zeker weer de wedstrijden bezoeken. Om te beginnen staan we met een stand bij het WK in Ahoy. Daar staan we met een paar heel toffe dingen, maar ook met noviteiten. Het is dus zeker zaak even langs te lopen als je in Ahoy bent.’’

Connectie

Die wedstrijden vormen ook de connectie met de rijders, vooral waar het om shorttrack gaat. ,,Schaatsers uit de wereld van de langebaan komen over het algemeen wel naar de winkel, maar shorttrack is een stuk specifieker. Een kleinere wereld ook. Daarom gaan we naar de wedstrijden toe. Dat brengt ons ook heel kort bij de rijders. Voor mij is dat nieuw, maar ik vind dat wel heel mooi. Niets is beter dan persoonlijk de

mensen kennen en advies geven.’’

Dat is ook wat Olivier Goud hoog in het vaandel heeft staan. Service is een belangrijke pijler onder Sebra Sports. ,,Bij het bedrijf zit natuurlijk jarenlange kennis en ervaring, maar ook betrokkenheid en persoonlijke aandacht. Kijk, het is niet zo moeilijk veel te verkopen. Maar dat gaat niet samen met service. Ik vind het veel leuker topmateriaal te verkopen. Dan weet ik precies waar ik mee bezig ben en hoe ik mensen op de beste manier kan helpen. Dat persoonlijke contact, die directe lijn met de schaatsers, dat vind ik heel mooi. Waardevol. Zeker in een kleine wereld als shorttrack.’’

Bij die service hoort ook het prepareren van materiaal. ,,Benden, de rondingen. Ik zou in shorttrack eigenlijk geen andere winkel weten die dat zo doet. Sebra gaat daar heel ver in, heel precies. Zeker nu er zoveel verschillende variabele rondingen verkrijgbaar zijn. En benden doen we ook heel persoonlijk, echt op maat naar de vaardigheden van de schaatser.’’ Kijk voor meer informatie op de website sebrasports.com.

Olivier Goud: ,,Service is voor Sebra Sports heel belangrijk. Niets is beter dan persoonlijk de mensen kennen en advies geven.’’

Joost van Dobbenburg komt jubelend over de streep. Hij is een titel, vijfduizend euro én een bezoek aan Luleå rijker. (Foto’s Timsimaging/ Neeke Smit)

DStaatsloterij NK Klunen brengt Sneek terug naar Elfstedentocht

Klunen op de kade

e Geeuwkade stond iets meer dan een kwart eeuw eerder zonder twijfel bomvol voor de doorkomst van de schaatsers in de Elfstedentocht. Zó veel mensen stonden er deze keer niet in Sneek, maar het sfeertje onder de beroemde Waterpoort deed wel denken aan die vierde januari van 1997. En er werd weer gekluund. Om de Nederlandse titel nog wel, in het Staatsloterij NK Klunen. Aan het einde van de dag was het Joost van Dobbenburg die zich daar de beste in toonde.

Het geklepper van tientallen schaatsen weerklonk door het oude centrum van Sneek, natuurlijk één van de elf historische steden van dé Tocht der Tochten. Dat was al een tijdje geleden. Zó lang zelfs dat jonge generaties soms geen idee meer hebben wat klunen nu precies inhoudt. Half februari werden ze even mee teruggenomen in de tijd door het evenement dat de Staatsloterij organiseerde. ,,We hebben geprobeerd iets neer te zetten dat die speci eke sfeer weer een beetje terughaalt, een klein linkje naar de Elfstedentocht’’, vertelt Marlof Kokke, sponsormanager van Nederlandse Loterij. ,,Ik weet wel dat het niet in de buurt komt van de echte Elfstedentocht, maar het voelde hier nu allemaal wel heel leuk aan.’’

Er is ooit al eerder een NK Klunen gehouden, maar nu werd dat dus nieuw leven ingeblazen. Dat was het gevolg van een samenwerking tussen Staatsloterij en House of Sports. Kokke: ,,We vroegen ons af hoe we op een sympathieke manier aanwezig konden zijn in de schaatssport. Dit was één van de ideeën, en zo’n NK Klunen vonden wij ook het best bij ons passen.’’ En zo werd de Geeuwkade dus omgeto-

verd tot een parkoers waarover tientallen enthousiaste deelnemers een weg zochten naar het letterlijke hoogtepunt: de oude Wonderbrug over de plek waar de Stadsgracht uitkomt op De Kolk. Na de brug volgde nog een scherp bochtje naar rechts, om uit te komen onder aan de Waterpoort. Rijen dik stonden toeschouwers zich te vergapen aan de kunsten van de kluners.

Behendig

Sommigen bleken behoorlijk behendig. Zoals Sam Boon, die de 400 meter bijzonder rap voltooide. Boon is een oud-marathonschaatser, die enkele jaren op het hoogste niveau reed. ,,Ik heb net de laatste wedstrijd gemist waarin nog écht werd gekluund, maar toen ik de aankondiging van dit evenement zag, wilde ik zeker meedoen.’’ Boon, tegenwoordig brandweerman, zag kansen. ,,Ik heb er echt voor getraind. Dit moet mijn eerste titel worden’’, sprak hij na de series.

Visma. Zijn schaatsloopbaan eindigde toen de resultaten uitbleven. ,,Ik vond mijn opleiding tot arts belangrijker.’’ Maar voor het NK Klunen trok hij nog één keer de schaatsen aan. ,,Ik kon meedoen, maar dacht aanvankelijk nog dat ik niet zo mal ging doen. Tot ik hoorde van de geldprijs en de trip naar Luleå.’’

Motivatie

Maar er waren meer kapers op de kust voor de serieuze prijs voor de winnaar: een cheque van vijfduizend euro plús een bezoek aan het Zweedse Luleå tijdens de Grand Prix van de marathonschaatsers daar. Roos Tabak bijvoorbeeld, ook al iemand die ervaring heeft in het marathonpeloton. ,,De nale halen was het doel. Dat is gelukt’’, vertelt de 26-jarige Castricumse, die niet echt meer rekening hield met de titel. ,,Ik zag dat Sam Boon meedeed, en dat betekende dat de kans op de eerste prijs een stuk lager werd’’, stelde ze lachend.

Maar zekerheid bestaan niet in de sport, en ook niet bij het NK Klunen. Want in de grote nale drukte een ander zijn neus tegen het venster. Joost van Dobbenburg was de man die verrassend Boon afhield van de winst. Hij reed ooit nog in het gewest Fryslân en voor de opleidingsploeg van Jumbo-

Dat was voldoende motivatie, want bij winst kon hij dan eindelijk zijn vriendin, marathonschaatsster Tjilde Bennis, eens aan het werk zien op natuurijs. ,,Maar het was ook echt leuk om te doen. En ik ben nog steeds wel ontzettend sportief hoor. Het schaatsen zit gewoon in mijn hart. Ooit hoop ik nog de echte Elfstedentocht te rijden.’’ Voor het NK Klunen bezocht Van Dobbenburg de plaatselijke kringloopwinkel. ,,Ik heb thuis alleen maar klapschaatsen, en daar mocht je niet op meedoen. Heb ik voor een paar euro een paar oude, vaste schaatsen gekocht.’’ Lachend: ,,Dat was een lonende investering.’’ Feilloos was zijn nale niet, analyseerde de tegenwoordig in Heerenveen wonende Haastrechter. ,,Ik zag iemand naast mij behoorlijk snel z’n veters strikken. Maakt niet uit als ze niet strak zitten, dacht ik. Nou, dat maakt wel uit, want het laatste stukje kon ik niet meer lopen op links.’’ Het was voor hem duidelijk waar het om ging. ,,Als eerste de Wonderbrug af zijn. Dan heb je ook nog een kortere bocht naar de nish. Maar ik denk vooral dat het moeilijk inhalen is met klunen, dus ik wilde gewoon als eerste weg zijn. En dan is

het dus de dood of de gladiolen.’’

Van Dobbenburg had zich vermaakt, net als al die andere deelnemers. ,,Fantastisch evenement.’’ Dat vond ook Roos Tabak. ,,Heel erg leuk. Als het volgend jaar weer wordt gehouden, ben ik er zeker weer bij. En dan heb ik ook nog wat ervaring.’’

De kans dat de schaatsen volgend jaar weer kunnen worden aangetrokken, is groot. ,,Het was een vrijwel vlekkeloze eerste editie’’, zag Marlof Kokke. ,,Dus dit is zeker niet de laatste keer. Wat we een beetje in ons hoofd hebben, is elk jaar een andere stad van de elf steden aan te doen, hoewel ik ook heb begrepen dat de gemeente Sneek interesse heeft om hier volgend jaar terug te komen.’’

op. Met uitzicht op de Waterpoort, dat wel.

EOpgebrande Esther Kiel trots

sther Kiel ging in Zweden op herhaling. Een jaar geleden zegevierde ze in Luleå in de Sea Ice Classic, en nu deed ze dat opnieuw. Daarmee hielden de vergelijkingen overigens ook wel op. ,,Ik had het dit jaar echt heel zwaar’’, bekende Kiel.

echt zwaar.’’ Heel anders dan vorig jaar, toen ze in Luleå twee races won. ,,Toen voelde ik me echt oppermachtig, nu was dat zeker niet het geval.’’

Er stond een aardig rijtje ’vertrekkers’ aan de start van de laatste marathon van het seizoen. Mooie namen, stabiele factoren in het peloton. Maar die van Ineke Dedden sprong er toch uit. De rijdster van BDM-BTZ reed in elf seizoenen op het hoogste niveau een indrukwekkende erelijst bij elkaar. Bijzonder detail: al die elf seizoenen reed ze in dezelfde ploeg, die begon als Palet Schilderwerken.

In Zweden maakte Ineke Dedden (30) een beetje tussen neus en lippen door melding van haar voornemen te stoppen. ,,Dit was ook voor mij de laatste op natuurijs’’, meldde ze in het gesprek dat ging over het afscheid van ploeggenote Merel Bosma. Maar dat was slechts de timing van de mededeling. Dedden rijdt, zo blijkt, al het hele seizoen met de wetenschap dat dit haar laatste winter was als marathonrijdster. ,,Aan het begin van het seizoen wist ik al’’, vertelt Dedden. ,,Team, sponsoren en rijders gingen gewoon nog door, dus dat wilde ik

Toch stond ze op de laatste dag van de reeks Grand Prix-wedstrijden weer met een trofee in haar handen. ,,Die was toch vooral te danken aan het team, dat gewoon zó sterk is. Aan de andere kant ben ik ook echt wel trots op mezelf. Dat ik me zó slecht voel en dan toch nog zo goed rijd, en dat het ook gewoon nog lukt. Maar nogmaals, echt met dank aan het team. Want ik was het niet per se dit jaar.’’

Heerlijk

Een zwaar schaatsseizoen eist z’n tol van Esther Kiel, die op twee fronten actiever is dan ze ooit is geweest. Natuurlijk rijdt ze de marathons in dienst van BDM-BTZ, maar daarnaast reisde ze ook nog eens de wereld over om invulling te geven aan haar ambities op de langebaan. ,,Marathon, langebaan, en ook privé is het niet het makkelijkste jaar geweest’’, verzucht Kiel (27). Het telt gewoon allemaal op, en dan bén ik nu gewoon op. Ik was ook veel ziek. Na zo ongeveer elke reis kwam ik ziek terug. Moet je daar élke keer weer bovenop zien te komen. Daardoor had ik het nu in Zweden ook

Maar dat Esther Kiel en Zweden een goede combinatie vormen, is wel duidelijk. Dat beaamt de schaatsster uit Overveen ook met een stralende lach. ,,Ja, het is er echt heerlijk, en ook het natuurijs vind ik echt geweldig. Geldt voor de hele ploeg trouwens. Ik denk dat we met z’n vieren allemaal in de top tien van de beste rijdsters op natuurijs zitten. Dat biedt natuurlijk wel

Haar ploeg had plannen, dacht zelfs nog aan het klassement voor Merel Bosma, maar zag vervolgens hoe Ineke Dedden wegreed in het gezelschap van alleen Roos Markus. ,,Dat was een situatie waarin ze had kunnen winnen. Mooier kon natuurlijk niet in haar laatste koers op natuurijs. We gunden haar dat ook echt, dus deden we alles om die vlucht te laten slagen. Achteraf was ze misschien net even te vroeg weg en kwam alles weer terug.’’

Uiteindelijk belandde ze zelf, ook tot haar eigen verrassing, in een nale met Femke Mossinko . Zij was in de nale kansloos tegen Kiel, die zo toch nog een goed einde aan haar seizoen kende. ,,Sowieso was het leuk in Zweden. Ik genoot ook

van dat kleine rondje in de laatste koers, met de rechtse bochtjes. Dat geeft wat extra charme. Kan ook alleen op natuurijs en alleen in de marathon. Ik houd daar wel van.’’

de streep in de Sea Ice Classic. (Foto Timsimaging/Neeke Smit)

Diepe buiging Ineke Dedden

voor

ook nog wel een keer. We hebben het gewoon hartstikke leuk met elkaar en het ging nog goed. Maar nu is het echt mooi geweest.’’

beter.’’ Ook op kunstijs liet Dedden – in het dagelijks leven werkzaam in ziekenhuis Tjongerschans –

zich echter vaak zien. Haar palmares vormt het stille bewijs. Nadat ze precies acht jaar geleden in Alkmaar uitgerekend in de cup-

Weissensee, vijf Grand Prix-wedstrijden in

nale haar eerste race won, volgden er nog zestien zeges. Daarbij twee keer het Open Nederlands kampioenschap op de Zweden, eentje in Oostenrijk, een natuurijsbaantje in Nederland en nog eens zes alleen maar een diepe buiging maken.

Zo stoppen er toch aardig wat dames op de top van hun kunnen. Irene Schouten en Merel Bosma uiteraard, maar ook bij Dedden leek de sleet er nog helemaal niet op te zitten. Dat bleek wel in haar lange jacht op een passend afscheid. In Luleå reed ze in de slotwedstrijd tientallen kilometers op kop, samen met Roos Markus. ,,Ik heb echt mijn best gedaan om dat die dag te laten slagen, dat was echt een mooie afsluiter geweest. Het mocht helaas niet lukken.’’ Maar die dag liet Ineke Dedden wel zien dat ze nog altijd een toprijdster in het peloton is. Kwaliteit heeft dan ook niets te maken met haar besluit. ,,Ik kan inderdaad nog goed mee, heb geen blessures of andere tegenslagen. Maar het is gewoon klaar.’’ Als ze terugblikt, is het tussen al die zeges toch Zweden dat eruit springt. ,,In het coronajaar reden we daar vijf wedstrijden. Ik won er vier en het klassement. Toen was ik echt heel goed, en dat was een heel mooi jaar. Natuurijs was ook wel wat beter bij mij paste. Daar voelde ik me ook

cupwedstrijden. Dan mag je voor Dedden

de winst die haar afscheids compleet zou maken. Roos Markus volgt. (Foto Timsimaging/Neeke Smit)

Lange dag in Luleå brengt

Gary Hekman terug als winnaar

Afrekenen met de tegenslag

door Eric Korver

De erelijst van Gary Hekman heeft al een tijdje de lengte van een rol toiletpapier, maar toch zag de rijder van Reggeborgh in Zweden nog kans een noviteit toe te voegen. Nooit eerder won Hekman een race met de lengte van de Sea Ice Classic, maar na 150 kilometers koers was er ook geen enkele discussie over de vraag wie die dag de sterkste was in Luleå.

Gary Hekman lacht als zijn palmares ter sprake komt. Maar het klopt, zegt hij, dat hij álles heeft gewonnen behalve de Alternatieve Elfstedentocht. ,,Tot vorig jaar had ik zelfs nooit een wedstrijd gewonnen die langer was dan honderd kilometer’’, verklaart hij. ,,Maar toen won ik het ONK, dat was ingekort van 150 naar 120 kilometer. Dat was al een klein stapje omhoog, en nu zit ik dan aan de 150 kilometer.’’ De manier waarop Hekman de winst pakte, was indrukwekkend. Vrijwel de hele koers zat hij van voren, nadat hij al vroeg in de wedstrijd was weggereden in het gezelschap van Maikel Stam, Niels Overvoorde en Homme Jan de Groot. En het was niet eens de bedoeling weg te rijden, geeft hij toe. ,,Ik sprong eigenlijk mee om het bij elkaar te houden. Maar binnen een ronde hadden we een minuut voorsprong en dan weet je dat het voor die gasten achter je lastig wordt meteen de achtervolging in te zetten. Na twintig kilometer koers ga je geen vier man oproken. Dan weet je dat

het een lange dag gaat worden.’’ Een lange dag die uitdraaide op een potje pokeren met De Groot. ,,Die wilde niet meer rijden, en mocht niet meer rijden toen daardoor Marco van der Tuin en zijn ploeggenoot Ronald Kruijer aansloten. Tja, dan wil ik weleens zien hoe goed hij luistert, want het zijn ook zijn eigen podiumkansen die hij dan vergooit. Ik kon in ieder geval uitrusten, alsof de wedstrijd opnieuw begon. En in die laatste drie rondjes wist ik al dat ik dit echt niet meer ging weggeven.’’

Opsteker

De vreugde bij Reggeborgh en bij Hekman na diens winnende sprint vertelde trouwens ook wel een verhaal. Over Hekman zelf, maar ook over de ploeg. Die is na een geweldig vorig seizoen nu niet verwend geweest met successen, en dan was de dubbele winst in Luleå – met op zaterdag een zege van Evert Hoolwerf – een heel mooie opsteker. Maar dus inderdaad ook voor Gary Hekman zelf, die iets meer dan een jaar moest wachten op een volgende zege nadat hij vorig jaar januari op de Weissensee het ONK op zijn naam schreef. Dat is een tijdspanne die Hekman na zijn allereerste zege op het hoogste niveau – 2011 op de Weissensee datzelfde ONK – niet heeft meegemaakt. Tussen zeges van Gary Hekman zitten weken, geen maanden. En zeker geen jaar. Maar het was ook een tijd vol tegenslag, vertelt hij. ,,Ik ben dit jaar zoekende geweest. Het was moeilijk weer

je plek in het peloton te vinden, en ik heb lopen kloten met van alles en nog wat. Dan maak je een plan naar het NK op kunstijs en gaat dat faliekant mis, vervolgens word je ziek rond het ONK op de Weissensee. Dan kun je voor die dag, zeg maar, weer even een kaarsje uitblazen. Dat was wel echt heel frustrerend. Dan motiveert zo’n kopgroep in Zweden wel. Als je dan weg bent, wil je dat het liefst goed doen en goed afmaken.’’

Die gretigheid was wellicht ook de oorzaak van de onverzettelijkheid die Hekman in die Sea Ice Classic toonde. Wie hem zag rijden, had nooit het idee dat daar een man reed die de koers níet ging winnen. Zou Hekman in het seizoen al meer hebben gewonnen, was dat misschien anders geweest. ,,Ach, je bent vooral constant op zoek naar iets wat je altijd hebt gehad, maar dan eventjes weg is. Harm Visser heeft het wat dat betreft een beetje overgenomen. Betekent dat ik moet spelen met de kaarten die ik nu heb, maar het blijkt dat ik dan nog steeds kan winnen.’’

Andere insteek

Betekent wel dat Hekman zijn manier van koersen iets moet aanpassen. Lachend: ,,Eerder was het dat je niet met Hekman naar de streep reed, maar nu is het zo dat je niet met Harm Visser naar de streep rijdt. Dat is wel een beetje waar het op neerkomt. En dat houdt in dat je zelf ook niet zomaar meer gaat rijden.’’ Koersen met een andere insteek dus. ,,Zeker. En dat is ook goed hè, dat dat gebeurt. De sport

moet niet om mij draaien, en dan is dit ook wel weer mooi. Ik word nu uitgedaagd in andere dingen. Maar die tegenslag waar ik het eerder over had, dat is dan wel moeilijk. Dat hakt er ook wel in.’’

Aan de andere kant is dat ook weer brandstof voor de toekomst. Nieuwe motivatie. En waar er in de periferie van het peloton weleens discussie is over de toekomst van Gary Hekman, is die discussie er bij hemzelf nooit geweest. Hekman staat ook volgende winter op het ijs. En dan hopelijk weer helemaal t. ,,Daar moet ik voor zorgen, dat mijn lijf alles weer goed doet. Dan denk je gelijk aan wat je anders wilt doen in de zomer, en dat staat al redelijk op papier. Daar heb ik ook zin in. Ik ben gretig om nieuwe dingen te doen. Want het moet inderdaad op een iets andere manier, en dat is prima, dat is leuk.’’ Het vertrouwen in zijn lijf is er nog steeds. ,,Ja, zeker. Dat zeg ik ook in de gesprekken met Roy Boeve. Als het goed is, is het ook goed, zeg maar. Dan is het klaar. Ik heb niet het idee dat het in mijn lijf klaar is. Ik kan nog goed zijn, en ik kan blijkbaar nog winnen.’’

Het lijf is dan misschien niet klaar, in het hoofd van Hekman is dat zeker ook niet het geval. ,,Nee’’, zegt hij resoluut. ,,Ik vind dit gewoon nog veel te leuk om te doen. Als ik erover praat, krijg ik al een lach op mijn gezicht. Dus ja, dan is het nog te vroeg.’’

Gary Hekman waar hij zo vaak te vinden was: op kop. Niels Overvoorde, Homme Jan de Groot en Maike Stam volgen.

Gary Hekman viert zijn zege met Crispijn Ariëns. ,,Na al die ellende motiveert zo’n kopgroep in Zweden wel.’’ (Foto’s Timsimaging/Neeke Smit)

Alles geven doe je nooit alleen.

Wij zijn Odido. We zijn dol op technologie. En vooral van de mogelijkheden die het mensen brengt.

Maar technologie heeft ook een andere kant. Van veel beeldschermen en weinig bewegen. Als nieuwe provider vinden we dat het beter kan, menselijker. Ons digitale leven kan soms best een tikje minder. Je mobiel wegleggen. Je laptop dichtklappen. Samen in beweging komen.

Zo nemen we iedereen mee. Van de vereniging om de hoek tot de profs van TeamNL. Van hardlopers tot zwemmers. Van jong tot oud. 1 ding staat centraal: we doen het samen. Niemand kan alles geven zonder anderen.

De meiden van MO12-3 kunnen niet winnen zonder ouders die halen en brengen. De shorttrackers van TeamNL kunnen niet zonder de peptalk van hun coach. Een winnend doelpunt maak je niet zonder inzet van je teamgenoten. En geen enkele sporter kan het zonder jou als fan.

Alles geven doe je nooit alleen. Daar maken we ons sterk voor. Zo halen we het beste in iedereen naar boven.

Wat dat oplevert? Meer mensen op het veld en aan de start. Een gezonde leefstijl in een digitale wereld. Samen in beweging komen. Onze ambitie: in 2032 het sportiefste land zijn van de wereld. Daar gaan we voor. Dat beloven we. Zoals sporters kunnen vertrouwen op hun achterban, kan Nederland rekenen op onze support.

Het kan ook zo

Odido

Het team achter Xandra

Je zult ze ongetwijfeld binnenkort voorbij zien komen: de video met een rol voor Xandra Velzeboer. Géén hoofdrol. Die is namelijk voor iederéén die een rol speelt in het team achter Xandra. Odido, partner van TeamNL Shorttrack, heeft dat team prachtig voor het voetlicht gebracht in een campagne met een sterk gedachtegoed. Alles geven doe je nooit alleen.

Als partner van TeamNL Shorttrack heeft Odido eerst binnen het shorttrackteam gekeken welke mooie verhalen er zijn binnen dat gedachtegoed. De spirit van Xandra Velzeboer, samen met haar rijke verhaal en de mooie familiebanden en steun hebben ervoor gezorgd dat zij de eerste ambassadeur van Odido is geworden. De video draait om het gedachtegoed ’Alles geven doe je nooit alleen’. Je ziet vaak de sporter in de spotlights staan, maar die persoon kan het niet alleen. Daar zit een heel team achter dat ervoor zorgt dat hij of zij alles kan geven en de mooiste sportprestaties kan leveren. Samen met Xandra en haar team heeft Odido mooie verhaallijnen

gebruikt om dit in beeld en verhaal te vangen.

In de video zie je Xandra met haar zusje Michelle etsen. Zij trainen niet alleen samen maar wonen ook samen, wat op zich al best bijzonder is. Daarnaast komt Xandra uit een sportief gezin. Haar vader Marc Velzeboer behaalde als shorttracker diverse medailles. In 1994 werd hij Nederlands kampioen, drie jaar later was er Europees zilver op de a ossing. Maar ook haar tante Monique Velzeboer heeft op topniveau geschaatst. Zij reed zelfs op de Olympische Spelen van 1988 in Calgary, waar shorttrack een demonstratiesport was. Monique Velzeboer kwam thuis met goud, zilver en brons. Haar loopbaan stopte abrupt nadat ze in Frankrijk ten val kwam tijdens een training en een dwarslaesie opliep. Ook Monique helpt Xandra met tips en advies rondom het shorttrack.

Verder is haar vriend Dennis met wie ze samenwoont zelf een voormalig shorttracker en een grote steun die precies snapt wat ze voor de sport moet doen en laten. Daarnaast staan plezier en haar teamgenoten ook bovenaan. Dit alles geeft wel het gevoel rondom Xandra weer. Het zijn de mensen in

háár team. En: ’Je kan alleen kampioen worden als je een team hebt’.

Gedachtegoed

Het partnership wordt opgebouwd rondom het gedachtegoed ’Alles geven doe je niet alleen’. ,,Wat we zo mooi vinden aan dit gedachtegoed, is dat je niet alleen de sporter in de spotlights, zet maar juist ook de mensen achter de sporter laat zien. De sporter wint een gouden medaille op de Olympische of Paralympische Spelen of op een WK, maar tegelijkertijd zijn er zóveel mensen om hem of haar heen die dat moment mogelijk hebben gemaakt. Als je het van die kant bekijkt, zijn er veel meer gouden medailles te vergeven. Aan de groenteboer bijvoorbeeld, die zorgt dat er iedere dag vers fruit beschikbaar is. Aan de trainer/coach die de sporter motiveert om tot het uiterste te gaan, of aan de ouders die al sinds jaar en dag achter de sporter staan en zorgen voor emotionele ondersteuning.’’ ,,Het team behind the team, daar gaat het ons om. Deze mooie verhalen, die willen we graag vertellen. Samen met de sporters gaan we deze mooie verhalen uitlichten, zodat we die aan heel Nederland kunnen

laten zien en voor verbinding van het team kunnen zorgen. Wij hopen dat deze verhalen anderen inspireren om zelf ook in beweging te komen.’’

Het verhaal van Xandra Velzeboer is de eerste verhaallijn die Odido heeft gemaakt. ,,En we hopen dat er nog vele zullen volgen, ook richting Parijs later dit jaar.’’

Verbinden met communicatie

Verbinden doet Odido natuurlijk ook in de letterlijke zin van het woord. Zo is ook een mooie connectie gevonden met TeamNL. Odido maakt de verbinding mogelijk met the team; de online gesprekken, de whatsappjes, de support voice memo’s en telefoongesprekken. Dat betekent ook dat Odido er is voor de connectiviteit van de sporters, die in contact willen zijn met hun team behind the team. Even met hun ouders willen bellen voor en na de wedstrijd, om samen uit te huilen of te juichen.

Die rol, dat zorgen voor een menselijke verbinding, heeft Odido ook doorvertaald: ’Je netwerk is goud waard’.

Xandra Velzeboer met zusje Michelle en vader Marc Velzeboer.

’Gouden tulp’ Irene Schouten zet verrassend punt achter loopbaan

Koningin doet troonsafstand

Irene Schouten was al de koningin van de Spelen in Beijing, en ontpopte zich ook weer als de koningin van het wereldkampioenschap in Calgary. Ze haalde drie wereldtitels en een zilveren plak op in de Olympic Oval. Maar direct na die titelstrijd deed de koningin troonsafstand. Schouten kondigde verrassend het einde van haar loopbaan aan. Maar is dat een volledig en de nitief afscheid? Nee, dat niet.

Zo kwam het een week na dat WK in Calgary niet tot een huldiging tijdens het NK in Thialf, maar tot een eerbetoon als afscheid van de vrouw die de laatste jaren de Nederlandse schaatssport domineerde op met name de lange afstanden, en die het laatste decennium toonaangevend was op de marathon. Ze was sprakeloos, liet Schouten weten. Dat was precies de gemoedstoestand waarin ze zelf de

Nederlandse schaatsfans achterliet. ,,Het is klaar’’, sprak Irene Schouten (31) na het WK in Calgary. ,,Dit was mijn laatste grote toernooi als topsporter. Mijn loopbaan zit erop.’’ De mededeling kwam als een donderslag bij heldere hemel. Met wereldtitels op de drie kilometer, de ploegachtervolging en de mass-start, plus zilver op de vijf kilometer zit Schouten immers nog steeds op een piek in haar loopbaan. Een piek die ze inzette in het laatste olympisch seizoen, waar ze met drie gouden medailles ook al grootverdiener was. ,,Ik merk heel erg dat ik toe ben aan een nieuwe levensfase’’, verklaarde Schouten haar besluit. ,,Ik doe nu vijftien jaar aan topsport en ik ben toe aan andere dingen. Diep in mijn hart verlang ik daar echt naar.’’ De Spelen van 2026 in Milaan ziet ze niet meer zitten, ook al loopt haar contract bij Albert Heijn/Zaanlander nog door tot en met die Spelen. ,,Ik heb op de Spelen alles gewonnen wat ik wilde winnen, alles waarvan ik altijd heb gedroomd. Daarom heb ik ook niet

meer die droom voor nóg eens een Olympische Spelen. Ik wil daar gewoon niet meer alles voor opgeven.’’

Geen afscheid

Schouten klonk steeds heel stellig, maar de eerste haarscheurtjes in die stelligheid waren er al snel na a oop van de marathon die ze begin maart nog reed in Leeuwarden. En won, uiteraard bijna. Ze hoorde niet bij het groepje schaatssters dat in het zonnetje werd gezet vanwege een afscheid van de marathonsport. ,,Het was ook niet mijn laatste marathon’’, bekende Schouten. ,,Ik denk dat ik er volgend seizoen nog wel een paar rijd. Maar dit was wel de laatste marathon waarin ik echt t ben. En misschien ben ik er na eentje volgend seizoen ook klaar mee. Ik weet niet of ik de lat lager kan leggen voor mezelf, al wil ik dan wel rijden met de insteek anderen helpen te winnen.’’ Jillert Anema heeft ook de hoop nog niet opgegeven. Op het middenterrein van de Elfstedenhal werd de coach direct emotioneel als het afscheid van Schouten ter sprake komt. ,,Hij heeft het er amper over gehad.

Bijna niet eigenlijk’’, vertelt Schouten. ,,Hij vindt het moeilijk. Hij vindt dat ik nog niet eens aan mijn top ben en dan al stop.’’

’Oei’

Maar ook bij Schouten zelf, hoe stellig ze steeds ook is, knaagt er nog wel iets. Terwijl het peloton in Zweden zat, trainde ze zelf met Marijke Groenewoud. Honderd meter glijstartjes. ,,Ik gíng toch hard…! Even later zei Arjan Samplonius dat hij me nog nooit zo hard had zien schaatsen. Toen dacht ik wel even van ‘oei’. Maar weet je, het schaatsen is ook het probleem niet. Daar heb ik nog hartstikke veel plezier in. Het zijn de dingen er omheen. Een keer niet vroeg naar huis hoeven als je met vriendinnen weg bent, ergens op bezoek gaan zonder de angst ziek te worden. Dat soort dingen.’’

Het duurde bij haar, geeft Schouten toe, wat langer voordat ze de échte top haalde. Waar ze op de marathon al jaren verreweg de sterkste was, kwam dat op de langebaan eigenlijk pas vier jaar geleden. Twee zilveren medailles in het NK Afstanden op de 3000 en 5000 meter openden Schouten de ogen. Ze ontdekte dat ze ook op die afstanden daadwerkelijk goed genoeg was om mee te doen met de échte top, waar ze daarvoor vooral werd gezien als de specialiste op de mass-start. Het jaar daarna kwam Schouten werkelijk los met de wereldtitel op de 5000. De schaatsster in de knop bloeide razendsnel uit tot de ’gouden tulp’ die ze ook in de jaren daarna was.

,,Drie wereldtitels op de mass-start, twee op de 5000 meter, eentje op de 3000 meter, nog twee op de ploegachtervolging, de wereldtitel allround, acht Nederlandse marathontitels en natuurlijk drie olympische titels. Ik heb alles gewonnen wat ik wilde winnen. Het is mooi geweest.’’ De winst op de massastart in Calgary maakte de cirkel rond. ,,Zeker zoals dat ging. Vallen, opstaan, doorgaan en winnen. Dat was eigenlijk mijn loopbaan in een notendop.’’

2024: Irene Schouten wappert met de Hollandse driekleur in Calgary na haar wereldtitel op de mass-start. ,,Die maakte voor mij de cirkel rond.’’ (Foto Christian Kaspar-Bartke/ISU)

24 januari 2025

TJoy Beune komt tot wasdom

Patrick Roest prolongeert titel

Patrick Roest heeft lang moeten wachten op zijn eerste individuele wereldtitel, maar nu heeft de man van Reggeborgh blijkbaar de smaak te pakken. In Calgary verdedigde hij met succes de titel op de vijf kilometer die hij vorig jaar in Thialf veroverde.

variëren tussen de 28,98 en 29,55 seconden. ,,Hij was mooi vlak, ja’’, erkende Roest lachend. ,,Dat was het perfecte raceplan. Ghiotto had gewoon een heel goede tijd gereden en daar zat ik heel lang op. Maar ik wist ook dat zijn tijden in de laatste ronden best wel opliepen, dus ik moest gewoon rustig blijven en de race goed naar huis rijden.’’

ussen alle vreugde was er af en toe ook nog wat ongeloof te lezen in de ogen van Joy Beune. In de Olympic Oval van Calgary had de rijdster van Team IKO zojuist voor de grootste sensatie van het WK gezorgd. Haar gouden plak op de 5000 meter was door niemand voorzien, maar hij kwam er wél, na een geweldige rit.

maar het was genoeg om onder de 6.48 te duiken.’’ Met 6.47,72 bleef ze een ruime seconde onder de 6.49,98 van Schouten, die verbijsterd toekeek hoe Beune tekeer ging op het olympische ijs van 1988. Maar verbijstering was er ook bij Joy Beune zelf. De 24-jarige schaatsster kon zelf amper geloven wat ze had gedaan. ,,Wereldkampioen. Het staat er echt’’, zei ze met een blik op het scorebord in de Oval. ,,Ik kan het niet geloven.’’ Ze kreeg ook amper tijd om het allemaal even te laten bezinken, want een paar uur later wachtte de 1500 meter. Die leverde haar uiteindelijk een razendknappe bronzen plak op, naast de gouden medaille die ze al eerder veroverde tijdens de ploegachtervolging.

Roest (28) demonstreerde in Calgary nog maar eens waarom de vijf kilometer zijn domein is geworden. Davide Ghiotto (6.08,61) en Sander Eitrem (6.09,00) hadden de lat hoog gelegd, maar Roest was er niet te veel van onder de indruk. Hij volgde gewoon zijn eigen plan, en het resultaat was een waanzinnig vlakke rit, waarbij hij de rondentijden liet

Het zag er bij Roest allemaal makkelijk en ontspannen uit, maar zo was het niet altijd, legde hij uit. ,,Je weet het toch nooit tot je over de streep bent. Maar ik zit gewoon lekker in mijn vel en dan kan ik ook echt genieten van het schaatsen.’’ Roest hoopte nog wat te laten zien op de tien kilometer, maar daar moest hij genoegen nemen met een vierde plek op ruim elf seconden achter Ghiotto.

De wereldtitel op de vijf kilometer was gereserveerd voor Irene Schouten, daar ging iedereen in Calgary al vanuit. En daar had het ook alle schijn van nadat de Noord-Hollandse een prima tijd onder de 6.50 neerzette. Een tijd die ook Joy Beune zelf als te snel beschouwde. Ze wilde, vertelde ze, gewoon 6.50 rijden. ,,Dat was het plan, maar het ging onderweg zó goed.’’ Beunde reed snelle eerste rondjes. Zo snel dat zelfs NOS-commentator Martin Hersman oordeelde dat het te snel ging, dat ze terug moest naar de lage 32’ers in plaats van de 31’ers die Beune nu op de klokken toverde. Maar Beune wilde van geen wijken weten. ,,Langs de kant gingen mijn coaches uit dak. Ze zagen dat het echt goed ging, en zelf dacht ik ook alleen maar aan doorgaan, dat ik kón doorgaan en wilde doorgaan. Ja, natuurlijk ging ik op een gegeven moment echt op een hoop,

De kenners waren het er allemaal over eens: Joy Beune lost eindelijk de belofte in die ze al is sinds haar juniorentijd. De ene vertaalt dat was sneller naar de senioren, de ander heeft iets meer tijd nodig. Beune valt duidelijk in de laatste categorie, maar kwaad kan dat zeker niet. Integendeel. Nu ook nog eens Irene Schouten aankondigde te stoppen, is de weg vrij voor Beune om nog heel lang dergelijke topprestaties te leveren.

Kjeld Nuis zag de bui al hangen. Met een brede lach: ,,Voorheen was Joy ’de vriendin van’, maar nu zal ik voortaan doorgaan voor ’de vriend van’.’’

Femke Kok klasse apart

tweede goud mocht ze ook nog eens een Nederlands record bijschrijven:

K is een klasse apart. Dat wisten we eigenlijk al, maar de vrolijke Friezin bevestigde dat maar weer eens in Calgary, waar ze met verve haar wereldtitel op de 500 meter5 verdedigde. Kok piekte op het moment waar ze al het hele seizoen naar uitkeek, en dat is razendknap. Naast haar

een Nederlands record bijschrijven: 36,83.

De druk stond er in Calgary vol op bij Femke Kok. De 23-jarige rijdster van Reggeborgh was als titelverdedigster uiteraard één van de favorieten, maar ze moest het ook nog eens laten zien in de allerlaatste race. Aan de ene kant misschien gunstig, aan de

andere kant jubelde beste zoen reed.’’

kunnen de resultaten van de voorgaande ritten ook verlammend werken. Niet op Femke Kok. De Friezin legde één van haar beste races ooit op het ijs, als het al niet haar beste was. Haar opening van 10,31 was voor Kok in ieder geval de snelste ooit, en met een waanzinnige volle ronde knalde

ze ook nog eens door naar een nieuw Nederlands record. ,,Dit is wel heel bijzonder’’, jubelde Kok. ,,Het was echt een opluchting toen ik over de nish kwam. Die tijd, daar ben ik echt megablij mee, en ook nog een Nederlands record. Echt super jn dat ik op dit moment mijn beste race van het seiZe was zenuwachtig, stelde Kok nog maar eens. ,,Maar ik had er ook heel veel zin in. En toen ik aan de start stond, kon ik alleen maar denken aan het verdedigen van die titel. Dat heeft echt wel geholpen, want ik was meteen fel weg en rijd vervolgens mijn snelste opening ooit.’’ Voor de rest kon Kok niet veel meer terughalen. ,,Ik weet alleen maar dat ik bezig was met bij Kimi Goetz blijven. Onderweg hoorde ik Gerard van Velde ook nog een keer, maar ik voelde tijdens de rit zelf al dat het heel goed ging, dat er wat mogelijk was. En dan komt dit eruit. Geweldig.’’

Joy Beune jubelt op het middenterrein van de Olympic Oval nadat duidelijk is dat ze de wereldtitel op de vijf kilometer heeft veroverd. (Foto ISU World Speed Skating / Team IKO)

ONZE NEDERLANDSE

Suzanne Schulting

Leeftijd: 27

Xandra Velzeboer

Leeftijd: 22

Geboorteplaats: Culemborg

Selma Poutsma

Leeftijd: 24

Geboorteplaats: Den Haag

Geboorteplaats: Groningen

Lengte: 1.70

zij gaan ongeloo ijk genieten. En laat het maar door de tent schallen: SUZAAAAANNE…!

Erelijst

Nederlands kampioen: 2017, 2020, 2021

Europees kampioen: 2019, 2020, 2021

Wereldkampioen: 2018, 2021

Tja, wat moet je nog zeggen over Suzanne Schulting? We hebben het hier over de atlete die shorttrack voor vrouwen op een ongeëvenaarde manier op de kaart heeft gezet. Suzanne Schulting is uitgegroeid tot een icoon, terwijl ze pas 27 jaar is. Maar dat is niet ten koste gegaan van haar honger. Schulting eist altijd het beste van zichzelf, wil altijd en overal winnen. De ’timeout’ van een hal aar die ze heeft genomen om fysiek en mentaal weer fris te worden, heeft daar niets aan veranderd. Sterker, Schulting zal in Ahoy alleen maar gretiger aan de start staan om te bewijzen dat ze weer helemaal terug is. En dat kan maar één ding betekenen voor al die duizenden fans in Ahoy:

Europese titels 500 meter: 3 - 2020, 2021, 2023

Europese titels 1000 meter: 2 - 2020, 2021

Europese titels 1500 meter: 4 - 2019, 2020, 2021, 2023

Europese titels 3000 meter: 1 - 2019

Europese titels relay: 4 - 2016, 2019, 2020, 2023

Europese titels mixed relay: 1 - 2023

Wereldtitels 500 meter: 1 - 2021

Wereldtitels 1000 meter: 2 - 2019, 2021

Wereldtitels 1500 meter: 1 - 2021

telg uit de bekende shorttrackfamilie Velzeboer, dus genetisch al gezegend met een hoop talent. Haar zusje Michelle komt er overigens ook aan.

Erelijst

Nederlandse titel: 2 - 2023, 2024

Xandra Velzeboer greep 2023 aan om volledig door te breken, al liet ze natuurlijk in de jaren daarvoor ook uitstekende prestaties zien. Maar met vier wereldtitels in Seoul, waarvan twee op de individuele nummers 500 en 1000 meter drukte ze haar neus op indrukwekkende wijze tegen het venster. In diezelfde winter pakte ze ook nog eens twee Europese titels. Is een

Europese titel 500 meter: 1 - 2024

Europese titels relay: 2 - 2023, 2024

Europese titels mixed relay: 2 - 2023, 2024

Wereldtitel 500 meter: 1 - 2023

Wereldtitel 1000 meter: 1 - 2023

Wereldtitels relay: 2 - 2021, 2023

Wereldtitels mixed relay: 1 - 2023

Olympische Spelen 2022: Goud relay

die op de relay het wereldtoneel domineert. Ze hield er al een olympische titel en een wereldtitel aan over. Individueelheeft Poutsma een beetje de pech dat ze eerst Schulting en nu ook Xandra Velzeboer vaak voor zich moet dulden.

Wereldtitels 3000 meter: 3 - 2016, 2019, 2021

Wereldtitels relay: 1 - 2021

Olympische Spelen 2018: Goud 1000 meter, Brons relay

Olympische Spelen 2022: Goud 1000 meter, Goud relay, Zilver 500 meter, Brons 1500 meter

Selma Poutsma droeg in haar loopbaan als shorttracker niet alleen de kleuren van Nederland, maar ook die van Frankrijk. Ze woonde in haar juniorentijd in Frankrijk en reed in die tijd ook voor dat land. Als zestienjarige debuteerde ze al in de Worldcups, het EK en het WK. Sinds 2019 komt ze echter weer uit voor Nederland, en niet zonder succes. Poutsma is uitgegroeid tot een vaste waarde in de ploeg

Yara van Kerkhof

Leeftijd: 33

Geboorteplaats: Zoetermeer

Yara van Kerkhof is de nestor van de Nederlandse vrouwenploeg. Ze was er al bij in een tijd waarin eremetaal nog een zeldzaamheid was, en zeker niet zo vanzelfsprekend als dat nu soms is. Van Kerkhof is vooral de vrouw van de a ossing. Verzamelde op dat onderdeel in haar lange loopbaan maar liefst negen Europese titels. Toch had ze ook individueel uitschieters. Haar verrassende zilver

Erelijst

Europese titels relay: 1 - 2023

Europese titels mixed relay: 1- 2023

Wereldtitels relay: 1 - 2021

Olympische Spelen 2022: Goud relay

Michee Velzeboer

Leeftijd: 21

Geboorteplaats: Culemborg

op de 500 meter tijdens de Olympische Spelen van 2018 in PyeongChang staat nog helder voor de geest. Maar in Ahoy komt Van Kerkhof toch vooral weer om haar bijdrage te leveren in de teamprestatie van de relay, bij de vrouwen en wellicht ook gemengd.

Erelijst

Europese titels relay: 9 - 2011, 2012, 2013, 2014, 2016, 2019, 2020, 2023, 2024

Europese titels mixed relay: 1 - 2024

Wereldtitels relay: 2 – 2021, 2023

Olympische Spelen 2018: Zilver 500 meter, Brons 3000 meter relay

Olympische Spelen 2022: Goud relay

De jongste telg van de familie Velzeboer. Vierde minder dan een week voor de start van het WK in Ahoy haar 21e verjaardag, maar had op haar twintigste dus al een wereldtitel en een Europese titel achter haar naam staan. Michelle Velzeboer miste het Europees kampioenschap door een blessure die ze opliep tijdens de laatste World Cup voor dat EK in ZuidKorea. Liep een kwetsuur op aan een spier, maar is inmiddels en maakt dus in Rotterdam haar opwachting aan de zijde van haar oudere zes Xandra.

Erelijst

Europese titels relay: 1 - 2023

Wereldtitels relay: 1 - 2023

NEDERLANDSE TEAMS

Bondscoach Niels Kerstholt zorgde begin maart voor duidelijkheid door zijn selectie voor het Wereldkampioenschap shorttrack in Ahoy bekend te maken. Tien namen: vijf vrouwen,

vijf mannen, die drie dagen lang in Rotterdam voor spektakel mogen zorgen en hopelijk daarbij beslag leggen op medailles. Liefst veel natuurlijk.

Jens van ‘T Wout

Leeftijd: 22

Geboorteplaats: Laren

Jens van ’t Wout is de nieuwe koning van de shorttrackers. Is nog hartstikke jong, maar ook al een tijdje hartstikke goed. Heeft alles in zich om op alle afstanden goed te zijn. Hij groeide grotendeels op in Canada, samen met broer Melle, na de verhuizing van het gezin Van ’t Wout naar Bracebridge in de staat Ontario. Was daar ook heel actief als ijshockeyer. Stortte zich na terugkeer in Nederland

Itzhak de Laat

Leeftijd: 29

Geboorteplaats: Leeuwarden

Itzhak de Laat is de meest ervaren man in het Nederlandse team, maar dat is ook niet zo moeilijk als je volledig wordt omringd door jonge honden. Doet al heel lang mee in de Nederlandse top: sinds 2010 al. Mocht vijf jaar later voor het eerst naar het EK en bekroonde dat met brons op de aflossing, het onderdeel waar hij uiteindelijk al zijn internationale eremetaal wegsleepte. De Laat valt verder op

Teun Boer

Leeftijd: 22

Geboorteplaats: Nijmegen

Bezig aan een sterk seizoen, misschien zelfs wel zijn beste ooit. Heeft wellicht te maken met de ingreep die hij afgelopen zomer liet doen. Boer, vatbaar voor elk virusje dat voorbijkwam, heeft zich laten opereren aan zijn amandelen. Ziek is hij dit seizoen niet meer geweest en tijdens het NK veroverde hij de Nederlandse titel op zowel de 500 als de 1500 meter. Was

Friso Emons

Leeftijd: 25

Geboorteplaats: Tilburg

Bij het grote publiek één van de minder bekende mannen, maar wel degelijk een sterk lid van de nieuwe generatie shorttrackers. Emons is wel gewoon een rijder die pas op later leeftijd meer opbloeit. Vorig jaar bereikte hij een mijlpaal door op de 1500 meter tijdens het EK in Gdansk een bronzen plak te halen. Dit seizoen deed hij het in de Poolse havenstad opnieuw goed, maar dan tij-

Bij de vrouwen zijn alle ogen uiteraard gericht op Suzanne Schulting en Xandra Velzeboer, de twee supersterren. Ze rijden dan wel in hetzelfde pak voor hetzelfde land, maar er is er op elke afstand slechts eentje die de titel kan pakken.

helemaal op shorttrack, en met succes. Was de grote man bij het EK in het Poolse Gdansk vorig jaar. Dit jaar verliet hij die stad met een kater, nadat hij moest afhaken wegens een eerder opgelopen blessure. Het is de vraag in hoeverre hij daarvan is hersteld bij het WK. Bondscoach Niels Kerstholt liet al weten ’voorzichtig’ te zijn met zijn superster.

Erelijst

Nederlands kampioen: 2023

Europese titels 1500 meter: 1 - 2023

Europese titels relay: 1 - 2023

Europese titels mixed relay: 1 - 2023

Wereldtitels mixed relay: 1 - 2023

door zijn prachtige werk als kunstenaar. Voorziet de helmen van zichzelf en zijn teamgenoten van de mooiste tekeningen met airbrush. De Laat pakte twee wereldtitels in zijn loopbaan en deed dat beide keren in Nederland. Pakte in 2021 in Dordrecht ook twee keer zilver, op de 1500 meter en 3000 meter. Echte thuisrijder dus. Dat belooft wat.

Erelijst

Europese titels relay: 4 - 2017, 2018, 2023, 2024

Europese titels mixed relay: 1 - 2023

Wereldtitels relay: 2 - 2017, 2021

wat onfortuinlijk tijdens de Worldcup in Dresden. Tijdens de training kreeg hij de punt van de schaats van ploeggenoot Kay Huisman tegen zijn kin, wat meteen een wond opleverde. Die is inmiddels echter wel genezen, zodat Boer fris aan de start staat in Ahoy.

Erelijst

Europese titels relay: 2 - 2023, 2024 Europese titels mixed relay: 1 - 2024 Wereldtitels mixed relay: 1 - 2023

Xandra Velzeboer verdedigt die op de 1000 meter, de afstand van Suzanne Schulting. Gaat het bomvolle Ahoy een titanenstrijd zien in het gevecht om die titel? Het zou zomaar kunnen. Velzeboer verdedigt ook haar titel op de 500 meter,

terwijl Schulting die op de 1500 meter achter haar naam heeft staan. ’Suus’ is er natuurlijk een tijd uit geweest en pas kort voor het WK weer teruggekeerd in competitie. De vraag is hoe ze ervoor staat op absoluut topniveau.

En natuurlijk mikken de vrouwen samen weer op de relaytitels, zowel voor de vrouwen als de mixed met de mannen. Laten we hopen op geweldige relays met een mooi resultaat. Het publiek mag in Ahoy op de banken.

Bij de mannen is het afwachten hoe het staat met de enkel van Jens van ’t Wout, die eerder dit jaar tijdens het EK uitstapte vanwege problemen met de enkel. Hij is de grootste troef van Nederland bij de mannen, maar wat kan Van ’t Wout in deze vorm tussen de absolute wereldtop. We gaan het zien!

Op deze pagina’s stellen we de tien Nederlandse troeven voor.

Kay Huisman

Leeftijd: 26

Geboorteplaats: Monster

dens de laatste Worldcup voor het WK. De Brabander veroverde brons op de 1500 meter, en was daar bijzonder gelukkig mee. Mooie opsteker natuurlijk ook richting het WK. Met het zelfvertrouwen van Emons zal het straks in Ahoy dus wel goed zitten.

Erelijst

Europese titels relay: 3 - 2021, 2023, 2024

Kay Huisman kan zich voorbereiden op een geweldig mooi avontuur. De shorttracker uit Monster verzekerde zich van een plekje in de selectie van bondscoach Niels Kerstholt, en mag nu in een volgepakt Ahoy laten zien wat hij in huis heeft. Deed het prima tijdens de Worldcups, en dat was een flinke opsteker na de pech die hij had in de aanloop naar het seizoen. Tijdens een training werd Huisman aangereden, waarbij hij zijn sleutelbeen op twee plaatsen brak en wekenlang uit de roulatie was. Zal in die dagen zelf ook niet hebben gedacht dat hij alsnog het belangrijkste toernooi van het seizoen mag meemaken.

Erelijst

Europese

Jeroen Janissen belandde op een podium in een stad waar hij helemaal niet had willen zijn. De rijder van Okay/Interfarms had in zijn planning een bezoek aan Thialf opgenomen, wilde het NK Allround rijden. Het werden uiteindelijk de natuurijsmarathons in het Zweedse Luleå, een keuze die beloond werd met winst in het klassement van de Grand Prix op natuurijs.

Daarom schiet Jeroen Janissen ook in de lach als hem gevraagd wordt hoeveel waarde hij hecht aan dat klassement. ,,Had je dat aan het begin van het seizoen gevraagd, dan had ik gezegd eigenlijk geen. Maar mijn overwinning op de Weissensee heeft alles veranderd. De wedstrijden daarna reed ik ook hartstikke goed, en dan ben je ineens leider in het klassement.’’

Janissen ging in overleg met trainer Ron Neymann. Resultaat? Er ging een streep door het NK Allround en er werden tickets geboekt naar Luleå. ,,Maar op dat moment heb ik ook wel gezegd dat het voor mij dan echt een doel werd om dat oranje pak te veroveren’’, verklaart Janissen, die ook volgend seizoen uitkomt voor Okay/Interfarms.

Een pak dat hij in Zweden echter al snel kwijtraakte aan Christian Haasjes. Maar dat het oranje voor de man van Team Sprog geen blijvertje zou worden, was meteen duidelijk. Haasjes rijdt uit geloofsovertuiging niet op zondag, en dat was precies de dag van de Grand Prix nale. Daarin lag dus opeens alles open. Ook voor Janissen. Die kon echter een zakjapanner meenemen op het ijs, want dat er veel gerekend moest worden stond vast. ,,Mijn vriendin heeft me de avond voor de

nale helemaal gebriefd’’, vertelt Janissen. ,,Zij heeft Excel erbij gepakt en alle mogelijkheden berekend. Als bepaalde jongens wonnen wist ze hoe ik moest eindigen, als die jongens tweede werden wist ze hoe ik moest eindigen. Als ze derde werden, nou ja, je snapt het. En ik wist natuurlijk zelf wel dat ik sowieso top tien moest rijden om Haasjes in te halen.’’

Geen pijn

Janissen wist wat hem te doen stond. ,,Rijden met een oog in mijn achterzak en continu alert zijn. Er kon bijvoorbeeld ook geen groepje wegrijden met daarin Daan Gelling of Luc ter Haar. Dat zou meteen lastig zijn.’’ Maar hij zag hoe er vier mannen ontsnapten die hem geen pijn konden doen: Gary Hekman, Niels Overvoorde, Maikel Stam en Homme Jan de Groot. ,,Prima. Dat was prettig, maar nóg moest ik

opletten.’’

Maar de ontwikkelingen waren uiteindelijk gunstig voor Janissen, die met een achtste plaats uiteindelijk zes punten voor Haasjes bleef. ,,Vorig jaar was ik al blij met mijn derde plaats in het klassement van de Marathon Cup. Daar heb ik toen nog echt voor gereden. Maar dat ik nu echt een klassement win, dat vind ik echt wel heel vet. En dan nog op natuurijs. Ik zag mezelf nooit echt als een natuurijsrijder, maar ik denk dat inmiddels wel duidelijk is dat van de top vijftien op kunstijs ook vrijwel iedereen goed meekan op natuurijs. We zijn allemaal heel allround geworden. En om dat lijstje aan te voeren is wel heel gaaf.’’

Jeroen Janissen blij op het podium. ,,Dat ik nu echt een klassement win, dat vind ik echt wel heel vet.’’ (Foto Timsimaging/ Neeke Smit)

Tessa Snoek: elke race podium

r zijn in de afgelopen weken zonder twijfel momenten geweest waarop Tessa Snoek zichzelf even in de arm heeft geknepen om te weten of alles wat ze meemaakte ook werkelijkheid was.

Van een goede rijdster is Tessa Snoek (24) in korte tijd getransformeerd tot een winnaar, tot een vrouw om rekening mee te houden. En de winst in het klassement van de Grand Prix op natuurijs was daarvan het volgende

een rijder als over een winnaar die geboren was. In het geval van Snoek lijkt dat echt zo. Zelf heeft ze het idee dat meerdere dingen ten grondslag liggen aan haar transformatie. ,,Sowieso het team’’, zegt ze over haar ploeg Vreugdenhil/VGR Sport. ,,We hebben een heel leuke sfeer, een heel mooie groep. En van het trainen met de jongens heb je als vrouw gewoon veel pro jt.’’

Keuzes

Snoek lacht. Nee, zichzelf geknepen heeft ze niet. ,,Maar ik scroll af en toe weleens door mijn foto’s om te kijken of het allemaal echt is. En dan heb ik weleens momentjes waarop ik denk ’o, ben ik die meid die dat allemaal gepresteerd heeft?’ Want er is in korte tijd inderdaad veel gebeurd.’’

voor mij is dat misschien wel de grootste verandering dit jaar geweest.’’ Een les die ze leerde, was vooral mentaal. ,,Op de Weissensee, maar zeker ook in Zweden verwachtte ik echt niet dat ik ging winnen. Ik had eigenlijk een heel zware dag. Maar op het moment dat je denkt het niet te kunnen, kán je het dus wel. Er zit altijd nog iets in je dat je er doorheen trekt. Dat is wel iets dat ik in de rest van de wedstrijden meen eem.’’

Na haar zege in de Alternatieve Elfstedentocht ging Snoek ook in Zweden weer ’gewoon’ verder. Ze was de sterkste in de vierde race van de Grand Prix en veroverde daar ook meteen het leiderspak. Jillert Anema sprak na een eerste zege van

Maar ook naast het ijs pakt Snoek de zaken tegenwoordig wat anders aan. Haar vriend Harm Visser – in de Topdivisie ook wel een beetje bekend met winnen – speelt daar ook een rol in. ,,Van hem heb ik ook wel geleerd dat het heel belangrijk is goed voor je lijf te zorgen. Ik ga nu ook vaker naar de masseur of naar de fysio toe. Maar ik denk ook meer na over keuzes die ik maak buiten de koers. Dan vraag ik me bijvoorbeeld af of het wel verstandig is naar een feestje te gaan of dat je een keer een avondje rustig aan doet.’’ Ze is vanaf augustus ook minder gaan werken. ,,Nu nog 24 uur in plaats van 32. Dat lijkt misschien weinig verschil te maken, maar

En ze vulde dus haar erelijst verder aan met de winst in het klassement van de Grand Prix. ,,Heel vet’’, zegt ze enthousiast. ,,En het is gaaf dat ik alle wedstrijden waarin ik op natuurijs ben gestart op het podium heb gestaan.’’ Saillant detail daarbij is dat Snoek door ziekte zelfs de eerste twee races op de Weissensee miste. ,,Als je dan toch het oranje mee naar huis neemt, is dat geweldig.’’

Tessa Snoek kan juichen om haar derde plek in de Sea Ice Classic, die genoeg is voor het winnen van het klassement.

(Foto Timsimaging/Neeke Smit)

ECLIPSE CROSS PHEV

Met zijn behendigheid, kracht, acceleratie en S-AWC vierwieltechniek zou de Mitsubishi Eclipse Cross PHEV hoge ogen gooien op het WK Shorttrack. Er is alleen geen onderdeel voor SUV’s, hoe sportief ‘ie ook is. Voor deze nieuwe rijbeleving moet je dus bij de Mitsubishi-dealer zijn. Ready?

www.mitsubishi-motors.nl

Mitsubishi partner voor KNSB en voor de shorttrackselectie

Perfectie op ijs, perfectie in mobiliteit

Mitsubishi is sinds dit seizoen de nieuwe mobility partner van de KNSB. Maar het Japanse automerk voorziet ook de leden van de nationale selectie shorttrack van auto’s.

Met die voor drie jaar afgesloten verbintenis – tot en met de Spelen van 2026 in Milaan dus – keert Mitsubishi weer terug in de sportwereld, al is het een tijdje geleden dat het automerk daarin actief was.

Mitsubishi ASX verrast

’car guy’ Itzhak de Laat

H,,We hebben in het verleden wat kleine dingen gedaan, onder andere in surfen’’, vertelt Robbert van den Heuvel, manager marketing en communicatie bij Mitsubishi. ,,En natuurlijk heeft Mitsubishi jarenlang meegedaan in de Dakar Rally. Sowieso hebben we in de rallysport wel veel gedaan. Maar de laatste jaren zijn we niet echt actief geweest, tot nu de samenwerking met KNSB en de shorttrackselectie.’’

’Mooi partnership KNSB en Mitsubishi’

Anouk Kuiper kijkt met genoegen naar de samenwerking die de KNSB en Mitsubishi Motors Nederland zijn aangegaan. ,,Het is een mooi partnership’’, zegt de Senior Activatiemanager van de schaatsbond met zekerheid. ,,We zijn blij dat we een verdere professionaliseringsslag hebben kunnen maken in het steunen van onze shorttrackers door iedereen te voorzien van een auto.’’

De twee partijen vonden elkaar afgelopen najaar. Kuiper is content dat daar snel een deal uit voortvloeide. ,,Mitsubishi is gewoon een heel mooi A-merk dat in de KNSB een goede partner zag om op een heel andere manier hun merk naar voren te brengen. Shorttrack past qua dynamiek en merkwaarde heel goed bij Mitsubishi en uiteindelijk hebben we dit na de zomer kunnen rondmaken. Daarbij hielp het voor het groen licht vanuit Japan wel dat we in DAIKIN al een groot Japans bedrijf hebben als hoofdsponsor. Dat gaf vertrouwen in onze organisatie.’’

ij is, zegt Itzhak de Laat, best wel een ’car guy’. ,,Ik houd van auto’s, heb zelf ook twee snelle auto’s in mijn bezit gehad. En ik houd dus ook wel van een potje autorijden.’’ Daarnaast is van De Laat, de artiest onder de shorttrackers, bekend dat hij ook interesse heeft in design. De helmen die hij met airbrush bewerkt, zijn ware kunstwerken. ,,Ik vind het dus altijd belangrijk hoe iets eruit ziet. In het geval van een auto misschien nog wel meer dan hoe die rijdt.’’

De Laat was nieuwsgierig na het nieuws dat Mitsubishi het merk werd waarin de shorttrackers mochten rijden. ,,Ik ben een car guy, maar val vooral op een ontwerp. En ik kon niets anders dan met mijn hart deze ASX kiezen omdat het oprecht een prachtig design is. De Mitsubishi ASX heeft me ook met de eigenschappen echt blij verrast. Het is een jne auto om te rijden. Bovendien is het een hybride, je hebt zeg maar het optrekken van een elektrische auto, maar wel gewoon het gemak van benzine. Hij rijdt als een trein, en ik rijd er met veel plezier in rond. Alle opties zitten erop. Ik zou deze auto oprecht iedereen aanraden.’’

Uit de selectie van bondscoach Niels Kerstholt rijdt inmiddels een aantal schaatsers al in modellen van Mitsubishi. ,,Onder anderen Xandra en Michelle Velzeboer hebben al een auto van ons, net als Itzhak de Laat, Sven Roes en Kai Huisman.’’ Zij hebben zelf gekozen voor verschillende modellen. ,,Meerdere rijden in de Mitsubishi COLT en de ASX’’, vertelt Van den Heuvel. ,,Xandra Velzeboer is de enige die koos voor een Eclipse Cross PHEV. Over het algemeen wordt er gereden in een hybride of een plug-in hybride, waarmee ze dus deels elektrisch en deels op benzine kunnen rijden.’’

In de afgelopen weken zijn er al wat leuke dingen ondernomen door de KNSB, de shorttrackers en Mitsubishi, zoals een challenge die door TeamNL Shorttrack is gedeeld op Instagram. ,,Dat was de eerste activatie, maar we gaan samen zeker nog meer leuke dingen bedenken. Vlak voor het WK hebben we bijvoorbeeld ook een winactie met Friso Emons en Itzhak de Laat.’’

Parallellen

Het partnership tussen KNSB en Mitsubishi is ontstaan uit een lang contact. De keuze voor steun aan de shorttrackers is daarbij zeker geen toeval. Er zijn parallellen tussen automerk en topsporters, legt Van den Heuvel uit. ,,Mitsubishi is een mooi Japans merk, dat altijd perfectie nastreeft. Dat zien we terug in deze sport. Ook de shorttrackers zoeken naar perfectie. De perfecte bocht, de perfecte actie, de perfecte race en uiteindelijk het perfecte resultaat. Zo staan wij er op onze manier ook in. Perfectie op het ijs, perfectie in mobiliteit.’’ Als resultaat van de samenwerking is

er onlangs al een leuke video verschenen op het YouTube-kanaal van Mitsubishi Motors Nederland. Daarin nemen twee teams van shorttrackers het tegen elkaar op in drie spannende proeven. Van den Heuvel: ,,De schaatsers zijn wereldtop op het ijs, maar is dat ook zo op de weg? Dat is ontzettend leuk geworden en een voorproe e van dingen die we in de komende tijd nog met de shorttrackers gaan doen.’’

Maar eerst nog het WK, waar Mitsubishi uiteraard ook aanwezig is. Zo zijn enkele modellen van Mitsubishi te zien bij de ingang van Ahoy. Zin om zelf ook eens in een mooie Mitsubishi te rijden? Raad dan hoeveel helmen er in de auto’s op het voorterrein van Ahoy zijn gestopt. Meer info over Mitsubishi op de website: mitsubishi-motors.nl.

De shorttrackers bij Thialf met de Mitsubishi’s die ze de komende drie jaar mogen rijden. (Foto KNSB/Vincent Riemersma)

DEZE TOPPERS RIJDEN OP EEN SUPERIOR X-ROAD

Iris bedankt!

Merel

Bosma

Iris van der Stelt

Elsemieke van Maaren en Harm Visser gaan de boeken in als de winnaars van de Marathon Cup. (Foto Timsimaging/Neeke Smit)

Met een derde plaats in Leeuwarden verzekerde Elsemieke van Maaren zich van de eindzege in de DAIKIN Marathon Cup. Daarmee legde de rijdster uit Zuilichem beslag op één van de hoofdprijzen van dit seizoen. Toch knaagde er nog iets aan Van Maaren. Ze won de cup, maar is nog altijd zonder zege. ,,En dat blijft wel het grote doel.’’

De regelmaat van Van Maaren Harm Visser sluit af in stijl

goed presteren in de cupwedstrijden haast automatisch met zich meebrengt. Veel goede uitslagen rijden brengt je in het oranje leiderspak, maar dan begint het probleem pas goed. ,,Als je eenmaal dat oranje pak draagt, is het best lastig. Je valt meer op, en mensen gaan jou ook taken opdringen in de koers. Die hebben iets van: jij rijdt voor het klassement, dus ga jij het maar oplossen.’’

HElsemieke van Maaren legde beslag op de Marathon Cup zonder ook maar een enkele dagzege. Dat is bijzonder, maar niet uniek. Ook Crispijn Ariëns won het klassement al eens zonder één etappe te winnen. In beide gevallen zit de verdienste in de regelmaat. ,,Dat ik nog altijd geen wedstrijd heb kunnen winnen, is jammer, maar ik ben wel heel blij dat ik nu het klassement heb gewonnen’’, vertelde Van Maaren (27). ,,Het winnen van een wedstrijd blijft voor mij echter wel een doel.’’ Over doelen gesproken: dat was het binnenhalen van de Marathon Cup juist helemaal niet. Dat blijft toch wel een opvallend aspect van een prijs die absoluut de boeken in gaat, maar die in beginsel nooit iemand wil winnen. Zo gaat het al jaren, en dat was bij Van Maaren niet anders. ,,Het is helemaal niet leuk voor een klassement te rijden’’, stelde de rijdster van BDM-BTZ onomwonden. ,,Ook voor het team is nooit erg leuk, omdat het rijden voor een klassement je beperkt in de wedstrijden. Ik vind het ook altijd zonde als de hele ploeg zich daarvoor moet opofferen.’’ Het is een oud dilemma, een spagaat die

Maar toch, wie het oranje eenmaal draagt, voelt ook de aantrekkingskracht. Dat was bij Van Maaren niet anders. ,,Ik betrapte mezelf erop dat ik bij een sprint de laatste rondes meer op safe ging rijden. Als je valt, heb je nul punten. Dan beter degelijk finishen en punten pakken. Maar je rijdt over het geheel minder vrij, dat is zeker.’’ Pas vanaf de wedstrijd in Amsterdam is BDM-BTZ het pak van Van Maaren gaan koesteren. ,,Daar zijn we echt gaan rijden voor het uitbreiden van de voorsprong, en bij de finale in Leeuwarden had ik daardoor al veel marge.’’

Toch is het winnen van de Cup altijd een compliment voor een sterk seizoen. De Gelderse is absoluut meer allround geworden. ,,Ik heb normaal ook moeite in het begin van het seizoen, maar nu had ik al vanaf de eerste wedstrijd een stabiele vorm.’’ Van Maaren eindigde ook geen van de vijftien races buiten de punten. ,,Ik was stabiel de beste’’, zegt ze met een lach. ,,En nu ben ik ook heel trots op het winnen van de Cup.’’ Niet alleen voor zichzelf. ,,Onze trainer Jacques de Rijke begeleidt al heel lang marathonschaatsers en heeft alles gewonnen behalve de Cup. Dat hebben we nu opgelost.’’

arm Visser eindigde het seizoen geëindigd zoals hij dat begon: met een overwinning. In de finale van de DAIKIN Marathon Cup tekende de sprinter van Jumbo-Visma voor zijn negende zege in het circuit van vijftien races. In de tussenliggende weken gaf de man uit De Westereen vooral blijk van een pijlsnelle ontwikkeling. Die leverde hem bovendien voor het tweede achtereenvolgende jaar de eindzege in de Marathon Cup op.

De manier waarop Harm Visser (23) de finale in de Elfstedenhal naar zijn hand zette, was geheel in stijl. Het seizoen in een notendop eigenlijk. Waar Visser deze winter in een sprint belandde, kwam hij eigenlijk altijd als winnaar naar voren. Dat was deze keer niet anders. De oppermachtige Fries vierde zijn zege al ruim voor de streep.

Visser zette zo de kroon op een seizoen waarin hij een heel dominante factor was in het peloton. Waar hij vorige winter lang zuchtte onder de hegemonie van Reggeborgh en pas laat het winnende spoor vond, stond Visser er nu van meet af aan. Reggeborgh-coach Roy Boeve verwoordde dat mooi: ,,Wij zijn niet minder geworden, maar er is iemand anders beter geworden.’’

Harm Visser erkent dat zelf ook. Hij schat

zijn verbetering op vijf procent, stelt hij. In topsport is dat een megasprong. ,,Maar dat was nodig om wedstrijden te kunnen winnen in plaats van tweede of derde te worden, zoals me vorig seizoen vaak is overkomen.’’ Hij is sterker geworden, beter, ouder, legt Visser uit. ,,Je gaat als schaatser naar de top van je kunnen. Wanneer je niks kapot maakt en gewoon een goed trainingsschema hebt, word je als het goed is tot je 27e elk jaar beter. Dat gebeurt bij mij, en dat is een goed teken. Dat is ook de reden waarom ik graag bij Jumbo-Visma wilde blijven, omdat die lijn er nog steeds in zit. En zolang dat zo is, moet je niets anders willen.’’

Maar Visser, afgestudeerd fysiotherapeut, is ook een man die goed voor zijn lijf zorgt. Zelfs aan het einde van seizoen is er amper een spoortje vermoeidheid te ontdekken. ,,Ik laat mezelf veel behandelen’’, bekent hij. ,,Daarnaast hebben we in de ploeg veel kunde over voeding en behandelen. Dat neem je allemaal mee en daar vorm je je eigen patroon in. Daar ben ik veel mee bezig, ook na de sport. Wat mensen op het ijs zien is maar een uurtje van wat er allemaal in de rest van de week gebeurt. Want er is natuurlijk veel meer.’’

Nu het seizoen ten einde is, kan Visser met een goed gevoel terugkijken. Negen zeges op kunstijs, eentje op het ovaaltje van Winterswijk en een zege op echt natuurijs op de Weissensee. Geen slechte oogst. Lachend: ,,Het was een fijn seizoen.’’

Atze Kerkhof gebruikt verleden als shorttracker

Beetje shorttrack op het circuit

door Steven Walter

Samen met Sjinkie Knegt plaatste Atze Kerkhof zijn aanvallen op de top van het shortrack. Helaas stonden blessures een glansrijke carrière op het ijs in de weg. Die glans vond hij wel bij een andere snelle sport: de Formule 1. Kerkhof traint en racet met onder andere Max Verstappen en gebruikt daarbij zijn oude sport als inspiratie.

Een bocht in Thialf doet de shorttracker Atze Kerkhof (37) de nitief de das om. Het is 2010 als hij de ronding tijdens een WK-kwali catiewedstrijd neemt. In volle vaart verliest hij zijn balans. Het is het tijdperk dat de boarding valpartijen niet echt opvangt. Hij vliegt over het kussen en klapt op de harde grond achter de afscheiding. ,,Beton geeft niet mee hè. Ik ging knock-out. Toen ik weer bijkwam, merkte ik dat er iets niet goed zat in mijn enkel. Nou lekker dan’’, zegt Kerkhof, terugkijkend op schaatsongeluk nummer zoveel. ,,Eerlijk gezegd moest ik er wel om lachen. Uit wanhoop hoor’’, vervolgt hij. ,,Dit was typisch iets voor mij. Ik had tijdens het shorttracken al zo vaak in de lappenmand gelegen. Ik was net terug van een lange blessure. Dit betekende weer maanden van herstellen. Het vormde de druppel. Ik was wel een schaatser die de kernploeg haalde, maar had niet het natuurlijke talent. Alles deed ik op kracht. Door het

gebrek aan souplesse viel ik vaak. De laatste vier jaar van mijn shorttrackcarrière lag ik er jaarlijks eigenlijk vier tot zes maanden uit vanwege een blessure.’’

Verslavende hobby

Het behalen van een Olympisch ticket zou blijven wat het altijd was: een droom. Voor Kerkhof was het mooi geweest. Hij richtte zijn focus ging op een carrière buiten het ijs. Maar wat zou dat dan moeten zijn? Tijdens al die uren als geblesseerde topsporter had hij zich onder meer vermaakt met de computer. Sites bouwen, games spelen. Vooral in virtueel racen bleek hij een talent te zijn. ,,Bij het shorttracken vond ik het gevecht op de baan ontzettend leuk. Bij simracen is dat eigenlijk hetzelfde. Eén voordeel: je kon er niet geblesseerd door raken. Het virtueel autoracen werd een verslavende hobby.’’

Atze Kerkhof werd steeds beter en zó goed dat hij aan grote onlinewedstrijden deelnam. Regelmatig pakte hij de winst en bij het wereldkampioenschap behaalde hij zelfs de tweede plaats. ,,Het werd een bijbaan. Met dat racen kon ik mijn geld verdienen. Ongeveer drie jaar ben ik professioneel simracer geweest. Fijne bijbaan hoor.’’ Als je zo goed bent, trek je de aandacht van echte race-

teams en die willen je dan in een stoeltje van een heuse wagen plaatsen. De man uit het Groningse Ulrum kreeg zijn kansen in onder meer de Formule 3. Uiteindelijk zou het geen succes blijken. ,,Met 23 was ik relatief oud om in het racen te stappen. Daarnaast had ik niet het budget tot mijn beschikking waarmee normale coureurs hun loopbaan beginnen. Het was dus niet realistisch om verder te gaan. Onbewust was het echte racen ook niet mijn doel. Mijn uiteindelijke doel was en is altijd om heel veel te leren. Zo snel mogelijk ergens goed in te worden. E-sport groeide en is inmiddels serious business.’’

Max Verstappen

De oud-shorttracker ging de zakelijke kant op. Hij zette een trainingscentrum op om met een zeer geavanceerde racesimulator de rijkunsten van coureurs te verbeteren. Daarnaast startte hij samen met Max Verstappen Team Redline.

,,Ik durf wel te zeggen dat Team Redline het beste e-raceteam ter wereld is geworden.’’ Max leerde hij kennen toen hij Van Amersfoort Racing hielp bij het trainen van coureurs. ,,Max was toen nog best jong. Via simulatoren kan ik coureurs uitdagen. Als Max ergens van houdt en gemotiveerd van wordt, is het om uitgedaagd te worden. Inmiddels is hij de beste Formule 1-rijder ter wereld. Wat kan ik hem nu in hemelsnaam nog leren? Aan hem valt niets meer te verbeteren.’’

Progressie is wel te maken bij anderen en dat doet Kerkhof. Met zijn simulator in Tilburg, bij zijn bedrijf Adrenaline Xperience. Sinds drie jaar is de Groninger als driver performance consultant verbonden

Atze Kerkhof als shorttracker op kop tijdens het NK van 2008 in Amsterdam. (Foto Soenar Chamid)

aan het Kick Sauber-team (voorheen Alfa Romeo Racing Orlen, red.). Daarmee is hij onderdeel van het wereldwijd rondreizende Formule 1-cricus. ,,Daar kan ik een verschil maken voor coureurs als Zhou

Guanyu en Valtteri Bottas.’’ Bij de pogingen om deze rijders of andere racetalenten te laten groeien, draait alles om data. ,,Het autoracen in het algemeen en de Formule 1 in het bijzonder zijn daarin heel ver. Ik denk dat de schaatswereld veel winst kan halen uit datagebruik. Je ziet wat verschillen zijn. Je ziet hoe lijnen op de baan lopen. Als je dat soort ’Key Performance Indicators’ kent, kun je slagen maken en mensen verbeteren.’’

Beeldmateriaal

Andersom kan de gemiddelde racer ook wat opsteken van de shorttrack. Kerkhof gebruikt in zijn besprekingen vaak beeldmateriaal van schaatsers. ,,Laatst nog behandelde ik een recente 500 meter van de shorttrackdames. Ik kan zo laten zien hoe je gedoseerd omgaat met druk. In dit geval druk op de schaats. Dat vertaal ik naar druk op de banden. Als je de druk op de juiste manier op de ijzers brengt, vergroot je de grip. Zo werkt het ook met banden. Ik leer coureurs spelen met gewichtsverplaatsing om zo de snelheid te behouden, de rotatie te behouden.’’ Hoe vloeiender je schaatst en hoe mooier je techniek is, des te beter is de gewichtsverdeling. En daarmee is de sporter eciënter in het maken van snelheid, geeft Kerkhof aan. ,,Bij het racen in een wagen is het niet anders. Het gaat om hoe je remt, stuurt, schakelt. Zoeken waar tijdswinst is te boeken. Dus via schaats lmpjes laat ik bijvoorbeeld zien hoe bepaalde bochtenlijnen kunnen werken. En dat je je branden ’opvreet’ als je de gewichtsverdeling onjuist of niet optimaal toepast. Daarnaast trek je er lessen uit over rijden in slipstream.’’ De vraag is of formule-rijders wel iets oppikken van mannen en vrouwen in schaatspakken. Atze Kerkhof lacht: ,,Gelukkig heb ik inmiddels een reputatie opgebouwd, dus ze luisteren wel. Het is heel simpel. Maak iets visueel en mensen zullen herkennen wat je bedoelt. Iedereen neemt informatie op een andere manier tot zich, maar de schaats lmpjes helpen dus wel.’’

Spelletje

Het spelen met grip en gewichtsverplaatsing; daar zitten grote overeenkomsten tussen beide sporten. ,,Blokken, inhalen,

concurrenten onder druk zetten, mensen beïnvloeden. Dat spelletje is overal hetzelfde.’’ Verder kan de racerij nog iets anders oppikken van de schaatsende atleten. ,,Fysiek is niet leidend bij het racen, maar ik denk wel dat het prestaties kan verbeteren. Kijk je naar hoe schaatsers trainen… Zó professioneel. Dat is echt een stap verder dan in de racesport. Ik denk dat daar voor coureurs ook wat plusjes voor hun prestaties zijn te winnen.’’

Dit jaar staan 24 races voor Kick Sauber op het programma. Het betekent dat Atze Kerkhof zo’n 250 dagen van huis is. Voor

schaatsen is weinig tijd meer. ,,Shorttrack op zich mis ik niet. Wat ik wel uit die periode mis, is het simpele leven. Het leven was overzichtelijk. Je wordt wakker, gaat lekker trainen, eten en weer naar bed. Simpel ritme, maar het was een leuke tijd. Het was mijn jeugd en die tijd heeft mij gevormd. Het leven gaat door en ik zit nu in een andere fase.’’

Met zijn schaatsmakkers van vroeger heeft hij nog steeds contact. Freek van der Wart, Ingmar van Riel, Koen Hakkenberg en Niels Kerstholt spreekt hij wanneer het kan. ,,Het grappige is dat de jongens uit

die vriendenkring van toen eigenlijk allemaal een coachingsfunctie hebben gekregen. Niels is bondscoach van de nationale selectie shorttrack, en Ingmar is de bondscoach van België. Koen is hoofdcoach bij een regionaal shorttrackcentrum. En Freek is disciplinemanager langebaan/kortebaan bij de KNSB.’’

Zelf ziet hij een terugkeer op of naast het ijs niet gebeuren. ,,Als ik vijftien jaar geleden in de toekomst had kunnen kijken en toen zag dat ik op deze plek terecht kwam, dan is dat wel een plek die mij enorm aansprak.’’

Atze Kerkhof in de simracer. (Foto Instagram Atze Kerkhof)

Atze Kerkhof verkent het circuit van Spa-Francorchamps met coureur Zhou Guanyu. (Foto Instagram Atze Kerkhof)

Van de schaats naar de ets

Tijd voor iets nieuws! Met jarenlange ervaring in het maken van kuipschoenen voor het schaatsen introduceert Viking nu met de etsschoen een zomerlijn naast de inline-skates. Een mooi moment om te kijken hoe de schaatsen het best opgeborgen kunnen worden en de etsschoenen en skeelers weer gepakt kunnen worden.

Check je materiaal voordat je het opbergt, zo staan er volgend seizoen geen verassingen te wachten.

• Poets je schaatsschoenen met een vochtige doek of milde zeep. Gebruik nooit schoonmaakmiddelen of chemische reinigers.

Onderstel

• Check op losse boutjes.

• Check of laat de ronding checken door één van onze gespecialiseerde Vikingdealers of die nog goed is. Gemiddeld wordt een ronding tussen 20 en 24 meter [professioneel] aangehouden.

• Leg de schaatsen geslepen en ingevet weg. Invetten is misschien niet helemaal het goede woord. Gebruik een oud doekje met een beetje olie. Als je ijzers

Schaatsschoen

• Houd schaatsen bij voorkeur weg van hitte.

• Nooit naast of op de verwarming laten drogen.

• Leer is een natuurproduct. Wanneer niet in gebruik adviseren we je schaatsen op te bergen in een geventileerde ruimte zodat het materiaal kan ademen.

• Gebruik kleurloze schoenpoets. Gebruik nooit schoenpoets op natte schaatsen.

• Gebruik nooit te veel schoenpoets aangezien de poriën in het leer verstopt kunnen raken. Zo verliest het leer het vermogen te ademen.

netjes afgedroogd zijn kunnen ze in een krant of doek én op de juiste plaats prima bewaard worden tot het volgende schaatsseizoen. Als je toch bang bent voor roest, dan kun je je ijzers in de olie zetten. Olie heeft de voorkeur boven vet omdat bij invetten het vocht niet weg kan. Mocht er dan toch wat vocht op de ijzers achtergebleven zijn, dan kunnen ze van binnenuit gaan roesten.

• Droog je schaatsen altijd na het schaatsen, hoe eerder hoe beter en doe dit bij voorkeur nogmaals bij thuiskomst. Let ook op wanneer je een bezweet shirt in je tas steekt bij de schaatsen, dat door de zoutafzetting van het shirt de schaatsijzers kunnen gaan roesten. Laat je schaatstas daarom zeker niet dicht zitten bij thuiskomst.

• Berg je schaatsen op zonder beschermers. Er kan vocht achterblijven in de sto en beschermer, waardoor er alsnog kleine roestplekjes ontstaan.

• Gebruik altijd een nieuwe bout na losdraaien om speling te voorkomen. Het borgmiddel om de bout verliest zijn

Viking Cobalt RC is het topmodel etsschoen met een thermoplastische carbon kuip zoals we die kennen vanuit het schaatsen. Deze schoen is bij uitstek geschikt om op zoek te gaan naar topprestaties. Of het nu is in de Tour de France Femmes, de toertocht van de Amstel Gold Race of op de wielerbaan van Sloten: de Viking COBALT raceschoenen zijn echte toppers. Deze schoenen beschikken over uiterst stijve en lichte carbon kuipzolen. Deze zolen bieden een ongeëvenaarde krachtoverbrenging en e ciëntie. Door de thermo t carbon kuip zit de schoen als gegoten. Deze schoenen zijn voorzien van het unieke

werking na het loskomen.

• De lagers in de beugels van de Sapphire, Icon en Eclipse hoeven NIET ingevet te worden!

Vorige zomer introduceerde Viking twee verschillende modellen skeelers, de Combi en High-speed. Verkrijgbaar met verschillende onderstellen en wielmaten. Begin jij met kleine wielen of skeeler een marathon op de 125 millimeter wielen. Met de Viking skeelers neem jij natuurlijk deel aan 24 KIKA!

Nu komen er ook etsschoenen, omdat we ervan overtuigd zijn dat de (thermoplastische) kuipschoenen zoals we die kennen van onze schaatsschoenen een zeer waardevolle toevoeging zijn in het wielrennen. Niet alleen op het gebied van extra krachtoverbrenging, maar ook zeker op het gebied van comfort door een perfecte t.

A-A70 sluitingssysteem. Zo zet je jezelf schrap voor de eindsprint!

Onyx RC is de allround schoen geschikt voor iedere schaatser die op de ets stapt om in de zomer en winter de etstraining af te werken. Geen kuipschoen, maar een allround etsschoen waar je moeiteloos vele kilometers mee a egt.

O cieel is het mountainbiken natuurlijk een zomersport. Trek erop uit en rijdt routes als Leersum, Marum of ga naar de Loonse en Drunense duinen. Er zijn echter veel schaatsers die in de winter de gravel ets of mountainbike pakken om te trainen of even lekker te etsen langs de Weissensee. De MTB/Gravel schoen neemt jou mee in de ongerepte natuur. De Sienna XC is een prachtige schoen geschikt voor SPD pedalen.

die de wereld overging

HKdat was precies het geval na de Alternatieve Elfstedentocht van 2017 op de Weissensee. Wie herinnert zich niet de val van Elma de Vries, met de streep letterlijk in het zicht? Ze won daardoor niet, maar ging wel de wereld over.

Karlo Timmerman komt juichend over de streep als winnaar van de Alternatieve. ,,Later merk je nog dat dat echt een grote zege was.’’ (Foto’s Timsimaging/Neeke Smit)

Karlo Timmerman verrassende winnaar volgens plan Vergeer

arlo Timmerman was een verrassende winnaar van de Alternatieve Elfstedentocht. Op de vijfde februari van 2011 legde hij iedereen in de luren, en was hij vooral de snelste in de sprint van een grote groep. Het was voor de schaatser uit Staphorst de kroon op een toch al formidabel seizoen.

Wanneer Karlo Timmerman zijn winst in de Alternatieve ter sprake brengt, wil hij eerst even een misverstand uit de weg ruimen. Enkele jaren geleden werd naar die koers gerefereerd als een eenvoudige editie van de Alternatieve,

Het beeld bleef lang hangen: Elma de Vries die op haar buik over het ijs van de Weissensee schuift. Ze ziet de nishlijn dichterbij komen, maar tegelijkertijd ziet ze ook de winst in de Alternatieve Elfstedentocht uit beeld verdwijnen. Volkomen ontgoocheld kwam Elma de Vries uiteindelijk over de streep. Als vierde, waar ze twintig meter eerder nog haar naam al in mooie sierletters bijgeschreven zag op het bord met winnaars van de Alternatieve. Ze begreep er helemaal niets van. ,,Niet te geloven’’, stamelde Elma de Vries met een stem vol onbegrip. ,,Ik weet wat het is, heb hier al een keer gewonnen, een paar keer op het podium gestaan. Dan telt alleen de winst. En ik deed alles goed. Maar

één klein, lullig gaatje en het is over. Dit verzin je niet.’’ Ontreddering klonk in haar stem, beetje berusting ook. Maar haar ogen stonden nog vol ongeloof. ,,Voor mijn gevoel was ik er al. En ineens schuif ik zó hard over het ijs. Ik gleed ver door, zag de anderen niet komen, maar wel de nish naderen. Ik dacht dat ik het gewoon ging halen. Glijdend. Gewoon over die streep glijden. Maar tien meter voor de nish lig ik dan toch stil, zie ik de anderen komen en word ik gewoon vierde. Onvoorstelbaar.’’

heel Nederland rond. Sterker, het ging zelfs de wereld over. Wrang voor winnares Lisa van der Geest was dat vrijwel niemand sprak over haar overwinning. De val van De Vries werd overal belicht. De Duitsers trokken er op nationale televisie zelfs zo’n twintig minuten voor uit om tot in de puntjes te analyseren waar het voor de Friezin nou precies fout ging. Vertragen, herhalen, terugspoelen. Dat kan je zo vaak doen als je wilt, maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer: Elma de Vries haakte in het ijs en bleef niet op de been. Gebroken zat de rijdster van – toen nog –Palet Schilderwerken op een koelbox, midden op de nishstraat. ,,Godverdomme jongens, hoe is dit mogelijk’’, stamelde ze. ,,Ik had ‘m. Ik zag de boog, ik had ‘m.’’

een koers waarin iedereen wel mee kon. En met liefst 74 rijders aan de finish was die gedachte op zich ook helemaal niet gek. Maar van makkelijk of toeval wil de inmiddels 37-jarige Timmerman niets weten. ,,Het was gewoon een strategische meesterzet van Pascal Vergeer, onze coach bij de ploeg van SOS Kinderdorpen.’’ Vergeer had niets aan het toeval overgelaten, en in zijn plan een centrale rol bedacht voor Karlo Timmerman, de sprinter die dat seizoen zo ongeveer elke finale naar zijn hand wist te zetten. ,,Pascal was duidelijk. Hij vertelde dat hij in mij de grootste kans voor het team zag om te winnen, en daarom was het plan mij zo snel mogelijk weg

Bitter

Strategische meesterzet

te krijgen. Er kwam ook heel snel een kopgroep van een man of twintig, dertig die tot twee minuten voorsprong nam. Na 150 kilometer ben ik daaruit weggesprongen met Sander Kingma, Klaas de Weerd en een vierde man die ik even kwijt ben. Tot 190, 195 kilometer waren we vooruit, en toen kwam het hele zooitje weer terug.’’

Doping

Publiciteit

Op dat moment kreeg Timmerman nog even wat ’mentale doping’ toegediend door Pascal Vergeer. Timmerman, lachend: ,,Hij zei me dat ik dit ding moest winnen, en zo niet dan vloog ik de ploeg uit. Dat helpt wel hoor. Zoiets maakt wel dat je dan ook wint.

Een zekere zege veranderde zo in de bitterste nederlaag uit de loopbaan van Elma de Vries, die tegenwoordig samen met Imke Vormeer is neergestreken in Schotland, in de buurt van Aberdeen. Van het kopgroepje van vier, waarvan ze drie rijdsters al ruim

Maar elk nadeel heeft een voordeel, om het zo maar eens te zeggen. Nooit eerder genereerde Elma de Vries zóveel publiciteit voor zichzelf of voor haar ploeg. De iconische foto van haar val haalde alle kranten en ook op televisie was er aandacht voor het ongelooflijke misfortuin van De Vries. De publicitaire waarde van pech bleek ineens enorm, maar dat was voor Elma de Vries slechts een haal schrale troost. ,,Ik kreeg zóveel reacties na die wedstrijd. Van collega’s, vrienden, familie en zelfs van onbekenden uit binnen- en buitenland. Het is heel jn dat mensen met je meeleven. Maar het was ook heel dubbel dat

ik daarmee bekend moest worden. Ik had veel liever gewoon gewonnen. Daarvoor was ik naar de Weissensee gekomen.’’ Vijf jaar later is De Val gewoon een onderdeel geworden van het leven van Elma de Vries. Ze heeft geen verwoede pogingen ondernomen om de herinnering uit te wissen, maar hoeft er ook niet overdreven vaak aan te worden herinnerd. Toch is ze al snel tot de conclusie gekomen dat de uitkomst van die Alternatieve niet alleen maar triest was. ,,Nee, ook toen besefte ik al snel dat die val veel meer aandacht heeft opgeleverd dan wanneer ik gewoon gewonnen had. Ik kreeg ook reacties van mensen die wat verwonderd vaststelden dat wij als vrouwen ook gewoon tweehonderd kilometer reden, dat soort aandacht was er ook. In die zin is het uiteindelijk wel positief geweest. Aan de andere kant kon ik die wedstrijd onderbrengen in een lange rij van wedstrijden die ik bijna heb gewonnen. Wat dat betreft was het heel dubbel, want natúúrlijk had ik die wedstrijd ook graag gewonnen.’’ Pilote Ze wordt er niet al te vaak meer aan herinnerd, maar soms toch nog wel. Zoals in Schotland, waar De Vries in de omgeving van Aberdeen werkzaam is als helicopterpilote en zo voorziet in het transport van mensen

Maar al die tijd was het dus het plan mij voorin te krijgen en te houden. Zorgen dat ik daar zat en bleef, en dat ik niet in het hollen en stilstaan erachter terechtkwam. Want juist daar verlies je het op.’’

Hij was, vertelt Timmerman, best goed op de langere afstanden. ,,Een jaar of twee daarvoor had ik op skeelers al een keer gewonnen in Hallum met twee minuten voorsprong, dus ik wist dat ik het aankon. Het punt was dat ik moest zorgen met zo min mogelijk risico op die plek in de finale te komen. Dat lukte, en dat was ook echt het plan dat we gemaakt hadden.’’

Maar dan nog kan Vergeer een strategisch meesterlijk plan maken;

VRIENDEN VAN HET MARATHONSCHAATSEN

naar de boorplatformen voor de kust. En ze vliegt tegenwoordig echt in het ’grote werk’. ,,Grotere heli’s voor dit werk zijn er eigenlijk niet’’, legt ze uit. ,,Er kunnen bij ons negentien passagiers achterin zitten. De lengte van de heli is gewoon 21 meter. En het is best druk, maar door de huidige situatie wordt het waarschijnlijk nog drukker.’’ Maar het zijn dus haar collega’s die Elma de Vries nog weleens herinneren aan het echec op Weissensee. ,,Dan hebben ze me eens opgezocht op Google, en zien ze dat ik geschaatst heb. Maar natuurlijk zien ze dan ook het lmpje van die val voorbijkomen. In die zin word ik er nog weleens aan herinnerd. En laatst tijdens de Grand Prix in Luleå was er nog een verslaggever van Tubantia die de vergelijking maakte met Aggie Walsma die daar net voor de streep werd ingehaald.’’ YouTube blijkt inderdaad de grootste bron van inspiratie voor de mensen die nog even het leed van De Vries willen aanschouwen. ,,Dat lmpje is echt wel veel bekeken. Er zijn zelfs Hongaarse vrienden die in Canada wonen die het al wisten te

dat moet nog wel worden uitgevoerd. Timmerman moest nog wel even de vorm hebben om dat te doen, maar blijkbaar was hij ook goed in orde die dag. ,,Dat wist ik toen nog niet. Maar ik gelóófde er wel in. Ik was dat jaar steengoed, won echt ongelooflijk veel. En als je weet dat je kúnt winnen, ga je er ook zo in. Ik zeg niet dat je hem dan gaat winnen, maar zo moet je dat wel doen. Ga je een koers in met het idee van ’we zien wel’, dan ga je afstappen.’’

Dominant

Timmerman reed bovendien niet in de minste ploeg van het peloton. Wat heet, SOS Kinderdorpen was het dominante team. Naast Timmerman reden ook mannen als Douwe de Vries, Sander Kingma, Geert-Jan van der Wal en natuurlijk Sjoerd Huisman in het opvallende witte pak. ,,Douwe de Vries heeft die dag eigenlijk nooit in de wedstrijd gezeten’’, weet Timmerman nog. ,,En Sjoerd Huisman reed de koers ook niet uit. Maar het was wel een ploeg vol klasbakken. We reden gewoon harder dan de ploeg van Jillert, dat was wel mooi. We waren echt zó goed.’’ De koers stevende die dag ondertussen aan op een opmerkelijke ontknoping.

Uitgeteld

kunstje flikken. Toen het op een sprint

De toeschouwers op de Weissensee zagen in de laatste ronde een grote samensmelting, wat betekende dat er om de winst moest worden gesprint, een zeldzaamheid na 200 kilometer. Timmerman was vol vertrouwen, ook na de samenvoeging tot een grote groep. ,,Dat we met vier vooruit waren, betekende dat de toppers in de groepen achter ons zaten. Die hebben tot diep in de finale echt moeten rijden om terug te komen. Dat heeft echt heel veel mensen kracht gekost, alleen al om er weer bij te komen. Je had nog Tristan Loy, de Fransman, en de broers Jens en Ralf Zwitser. Maar bij Ralf had ik nog in de ploeg gezeten, daar kon ik goed mee. Die gunde het me wel. Hij zou wel aanvallen, maar me nooit een kunstje flikken. Toen het op een sprint aankwam, ben ik een kilometer voor de streep aangegaan. Ik

In die sprint klopte Timmerman ook al een opvallende naam: Mart Bruggink. De man die begin maart in Leeuwarden afscheid nam van het peloton, tekende toen voor z’n eerste podiumplek. Bruggink ging echt stuiterend van geluk over de streep, net voor Martijn van Es, die altijd goed was op natuurijs, maar nooit kon winnen.

Grote zege

loopbaan. Al op zijn 25ste hield hij het voor gezien, na een korte maar succesvolle carrière, die hem een erelijst opleverde waar menig schaatser jaloers op is. Hij wilde zich destijds volledig richten op zijn opleiding tot registeraccountant. Na twee jaar afwezigheid kwam Timmerman toch weer terug. Hij reed in de formatie van Stressless onder andere aan de zijde van Bart Swings.

heb gewoon zo hard mogelijk geschaatst en won ’m.’’

Dertien jaar na dato wordt Karlo Timmerman nog steeds regelmatig herinnerd aan zijn succes op de Weissensee. ,,Ja, dan merk je toch wel dat dat echt een grote zege was. Bijna iedereen in Nederland kent ook wel de Weissensee.’’ Zelfs zakelijk heeft hij er af en toe topsporter en dat is voor veel mensen interessant.’’ Met Pascal Vergeer heeft Timmerman nog altijd een meer dan goed contact. De coach is een vriend geworden. Daar zit zelfs nog wel een bijzonder verhaal aan vast rond het tweede huwelijk van Timmerman. ,,Ik ben vorig jaar getrouwd, en dat hebben we gedaan in de Cevennen in Frankrijk. Dat was de plek waar we vaak kwamen in de voorbereiding op het seizoen. En dat huwelijk is voltrokken door Pascal. Hij is buitengewoon trouwambtenaar, en voor mij was er maar één man die ons mocht trouwen. Dat was hij.’’

voorbereiding

nog voordeel van. ,,Er gaan toch deuren open die anders gesloten zouden blijven. Je bent en blijft een aan vast rond het tweede huwelijk

buitengewoon in

Overigens zette Timmerman al heel jong een punt achter zijn

In zes wedstrijden in de eerste divisie boekte Timmerman vier zeges, om vervolgens nog zeven races te rijden in de Topdivisie. Daarna was het in februari 2015 definitief over. ,,Het was goed zo. Ik was er ook wel klaar mee. Uiteindelijk heb ik daar ook geen seconde spijt meer van gehad.’’ Sindsdien trok hij nog één keer de schaatsen aan. ,,En dat was voor een foto, haha.’’ Tegenwoordig blijft zijn betrokkenheid bij de schaatssport heel beperkt. ,,Ik sponsor Yves Vergeer, de zoon van Pascal. Maar daar blijft het wel bij.’’ Bij een wedstrijd zien ze hem ook al jaren niet meer. ,,Nee, maar ik heb laatst wel het NK gekeken op televisie.’’ Dan ziet hij nog maar een paar mannen rondrijden die er ook in zijn tijd al bij waren. ,,Crispijn Ariëns en Gary Hekman. En natuurlijk Bart Mol nog, die was er ook al destijds.’’

Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen flink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. In deze editie de winst van Karlo Timmerman in de Alternatieve Elfstedentocht van 2011 op de Weissensee.

editie de winst van 2011 op de Weissensee.

VRIENDEN VAN HET MARATHONSCHAATSEN

en dolgelukkig op de ijsvloer

van de Weissensee.

Op zoek naar de perfecte ronding, de beste kromming of wilt u uw shorttrack schoenen professioneel laten vormen? Kom dan naar Sebra Sports! Met 25 jaar ervaring zijn wij DE shorttrack specialist in Europa.

Veilig en beschermd shorttracken? Graag! Bij ons vindt u het meest uitgebreide assortiment helmen, snijvaste pakken, handschoenen en accessoires.

Heeft u advies nodig over snijvaste kleding? Wij staan voor u klaar!

Nieuwe ronding nodig? De grootste keuze vindt u bij Sebra Sports. In samenwerking met Twinrocker zetten wij de meest nauwkeurige ronding in uw ijzers.

Een schaats APK! Wij bieden professionele service en onderhoud.

De one-stop shorttrack shop! Het grootste assortiment vindt u bij ons! Heel veel uit voorraad leverbaar.

Om dit te vieren kunt u hier een kortingscoupon uitknippen

Puzzel

Ook kans maken op fantastische prijzen? Los dan onderstaande puzzel op.

Puzzel opgelost? Dan het juiste antwoord bij voorkeur mailen naar info@skatenl.nl. Hoewel er dit seizoen geen nieuwe editie van SkateNL meer verschijnt, vragen we toch de oplossing in te sturen voor 13 april. De winnaar krijgt deze keer thuis bericht.

De eerste prijs is een straatje staatsloten, beschikbaar gesteld door Nederlandse Loterij, dus ook dan is een prijs gegarandeerd. Veel plezier bij het oplossen van onze puzzel. De winnaar van de vijfde puzzel in de maand februari is Awien Pereboom. De oplossing was STARTSCHOT.

Scan de QR code en stuur je antwoord in.

Samen Supporten!

Speel mee en support de schaatssport en TeamNL.