ó ns j ð u G a g g i S
ÍSLANDSMETHAFI Í 30 ÁR Sigríður Anna Guðjónsdóttir er ansi lítillát þegar hún er spurð um glæstan feril sinn í frjálsum íþróttum: „Ég var engin íþróttamanneskja þegar ég var unglingur, en með þrotlausum æfingum og miklum vilja náði ég árangri,” segir hún. Og hún náði svo sannarlega árangri. Hún setti 14 sinnum Íslandsmet, vann til fjölmargra verðlauna og enn eru tvö met skráð á hennar nafn í metaskrá Frjálsíþróttasambands Íslands, Íslandsmet í kvennaflokki í þrístökki, bæði innan- og utanhúss.
Þ
að var hálfgerð tilviljun að hún fór að æfa frjálsar. „Ég hafði engan áhuga á íþróttum, en þegar ég var 11 ára fór ég að elta vinkonur mínar á æfingar. Ég var alveg vonlaus til að byrja með, ég var löng, óx hratt og hafði enga stjórn á útlimunum. Mamma lagði hart að mér að ég myndi fara að æfa eitthvað, hún sagði að ég þyrfti að styrkja mig, ég væri eins og lauf í vindi.” Sigríður Anna mætti á æfingar vegna félagsskaparins því hún vildi halda sér í hópnum sem var mjög skemmtilegur en árangurinn var frekar slakur fyrstu árin.
24 BRAGI ársrit Ungmennafélags Selfoss
Hún segir margt hafa breyst frá því að hún fór á sínar fyrstu æfingar. „Aðstaðan í dag er allt önnur. Við vorum að æfa á malarhringbraut með stökkgryfjum. Það hafði mikið að segja að við vorum með frábæra þjálfara. Vésteinn Hafsteinsson, Þráinn Hafsteinsson og Kári Jónsson voru frábærir en Kári er sá sem þjálfaði mig þau ár sem ég náði bestum árangri. Okkar samstarf var frábært og hann á stóran þátt í góðum árangri mínum. Stjórnun og utanumhald deildarinnar var mjög gott og félagsskapurinn á æfingunum skemmtilegur. Við æfðum í íþróttasalnum í Sandvíkurskóla. Þar var baukur við dyrnar og við borguð-
um í baukinn í hvert sinn þegar við mættum á æfingar. Umgjörðin breyttist mikið árið 1978 þegar Landsmótið var haldið á Selfossi. Þá var nýtt íþróttahús tekið í notkun og aðstaða til æfinga gerbreyttist. Aðstaðan hefur tekið miklum breytingum frá því ég var að æfa. Tvær frjálsíþróttahallir eru á höfuðborgarsvæðinu og margir vel útbúnir vellir utandyra.”
Fyrsti Íslandsmeistaratitillinn ógleymanlegur Á þessum árum var ekki sjálfgefið að fá að keppa á meistaramótum. „Það voru margir góðir í HSK á þessum árum. HSK valdi þrjá krakka í hverja grein til að keppa á meistaramótum og aðrir þurftu að sitja heima. Mótin hafa mikið breyst, það er meiri áhersla lögð á samveru fjölskyldna í dag og að allir megi vera með. Ég er mjög sátt við þá breytingu, þ.e. að leyfa öllum að spreyta sig óháð getu. Þegar ég var 13 ára var ég ekki valin á Meistaramótið en ég man að Jóhanna systir mín var valin í 800 m hlaup og vinkonur mínar voru líka allar valdar. Ég horfði á mótið og hét því að gera það ekki aftur. Ég æfði af kappi og bætti mig um 25 sm á einu ári og var valin til keppni árið 1981, þegar ég var 14 ára. Meistaramótið var haldið á Selfossvelli og er mér sú stund þegar ég varð Íslandsmeistari í fyrsta sinn algjörlega ógleymanleg. Ég stökk yfir 1,50 m en mig minnir að annað og þriðja sætið hafi líka stokkið sömu hæð. Linda Björk vinkona mín varð á sama móti Íslandsmeistari í spjótkasti og vorum við tvær ekki lítið sáttar við árangur okkar. Sama sumar varð ég þriðja í hástökki á héraðsmóti HSK og vann þar eina stelpu sem var talin betri en ég. Eftir héraðsmótið var landsmótslið HSK valið en þrír fyrstu í hverri grein unnu sér
