Van Terneuzen tot Barcelona
Achter de schermen van De Wietindustrie Halfslachtige wetgeving voedt de hypocrisie van het gedogen De Zeeuws-Vlaming Mels Willemsen opent rond zijn twintigste zijn eerste horeca gelegenheid, ergens in de jaren zeventig. Dertig jaar later runt hij ’s werelds grootste coffeeshop Checkpoint in Terneuzen. Een pand op een A-locatie met onder elkaar een restaurant, een café en een coffeeshop, waar dagelijks 2000 tot 3000 klanten over de vloer komen en meer dan 12 kilo hasj en wiet over de toonbank gaat.
Willemsen bouwt in de jaren tachtig en negentig een carrière op als horecaondernemer. Hij is in die periode eigenaar van meerdere cafés in de binnenstad van Terneuzen. Met het laatste café dat hij opent – café Checkpoint – maakt hij in heel Europa furore, als de kroeg tien jaar na opening een mega-coffeeshop is geworden. Willemsen is in de hoogtijdagen van Checkpoint een van de grootste horecaondernemers van Zeeland. Naast eigenaar van de coffeeshop is
in Terneuzen spreken tot de verbeelding. Andere exploitanten verklaren steevast dat Checkpoint aan zijn eigen succes ten onder is gegaan. “Ik heb in mijn leven toch aardig wat gezien in coffeeshopland, maar dit was op de een of andere manier echt totaal uit de hand gelopen”, vertelt een exploitant van drie goedlopende Amsterdamse coffeeshops ons. Samen met Nicole Maalsté besluit ik om uit te zoeken wat het verhaal achter het succes en de ondergang
Tekst: Michiel Panhuysen Foto’s: Bert de Jong, redactie Highlife
wordt gebruikt. De plek ademt nog steeds de grandeur uit van de topdagen. We spreken Willemsen en zijn vrouw veelvuldig en zeer uitgebreid bij diverse rechtszaken door heel Nederland, thuis bij Willemsen in Terneuzen en in Chur (Zwitserland) en enkele keren in café Den Engel, het enige overblijfsel-in-functie van een ontmanteld horeca-imperium.
Degelijkheid zonder franje Al die urenlange gesprekken, maar bijvoorbeeld ook een lange bergwandeling samen met de Zeeuw over de Rothorn in Zwitserland, leren ons veel over hem. Het leert ons dat Willemsen een eenvoudig persoon
Het optreden van het Ministerie van Justitie is zorgwekkend. Ook daar worden spelletjes gespeeld. hij een van de drijvende krachten achter de opmerkelijke constructie die oprijst in een polder ten zuiden van Terneuzen, skihal Snowbase.
Mythe Er hangt een mythe rond deze man, die door zijn omgeving eenvoudig Meddie wordt genoemd. Na twee politie-invallen in 2007 en 2008 gaan de deuren van de Zeeuwse coffeeshop voorgoed dicht. Willemsen en enkele medewerkers belanden in de gevangenis. De gebeurtenissen
van Checkpoint is. We interviewden zo’n twintig personen die de ontwikkelingen in Terneuzen van dichtbij hebben meegemaakt: burgemeesters, beleidsmedewerkers en opsporingsambtenaren. En natuurlijk ook medewerkers en adviseurs van Checkpoint en de exploitant zelf.
Grandeur Bij ons eerste bezoek aan Terneuzen geeft Willemsen ons een rondleiding door het pand van de voormalige coffeeshop, dat inmiddels als opslagplek
is, die zich bepaald niet in weelde baadt, hoewel zijn bedrijf ooit miljoenen omzette. Het huis van Willemsen is wat groter dan een doorsnee huis, maar de inrichting van zijn woning is basaal. Degelijkheid zonder franje is het predicaat dat op vrijwel alles te plakken is binnen de privésfeer van Willemsen. Hij heeft geen rijbewijs. Als hij zich met een auto verplaatst zit zijn vrouw achter het stuur, zelf fietst hij liever. Urenlang over de Scheldedijk, of door de bergen, als hij in Zwitserland is. Want Willemsen, geboren op zeeniveau, is
