Gili eilanden: dubbele moraal

Indonesië pakt drugshandel hard aan Dubbele moraal

Op de Gili feesteilanden zijn drugs nog volop verkrijgbaar

Terwijl de Indonesische autoriteiten een keiharde War on Drugs voeren, waarbij zelfs de doodstraf wordt ingezet, kunnen duizenden Westerse toeristen nog steeds ongehinderd volop drugs kopen op de Gili eilanden. Dit toont de hypocrisie en dubbele moraal van het land aan. Op het ene eiland worden buitenlanders ter dood veroordeeld, en op een ander eiland adverteren restaurants en cafés openlijk met ‘Magic Mushrooms’.

De Gili’s bestaan uit drie eilanden: Trawangan, Meno en Air. Officieel behoren ze bij het Islamitische Lombok, maar veel feestgangers komen vooral van het meer toeristische, en hindoe-boeddhistische Bali. Vanaf Schiphol is Bali met slechts een tussenstop in Singapore goed te doen. Vanaf het vliegveld reis je dan naar de kust, vanwaar je onder andere uit Padang een boot naar de Gili’s kunt nemen.

Door: Rob Tuinstra

Magic Mushrooms

Tijdens ons bezoek aan de Gili’s, begin dit jaar, is het drugsbeleid in Indonesië volop in het nieuws. Een aantal Westerlingen wordt ondanks internationaal protest ter dood gebracht door de Indonesische machthebbers. We verwachten dan ook een totale afwezigheid van drugs op deze feesteilanden, maar niets is minder waar. Restaurants en cafés adverteren openlijk met ‘Magic Mushrooms’. We kunnen zelfs pizza’s met Magic Mushrooms

bestellen. De War on Drugs heeft de feesteilanden duidelijk overgeslagen.

Corruptie

Dat heeft alles met corruptie en een dubbele moraal te maken, verklaart een Australiër ons een paar dagen later. We noemen hem Sean, want hij wil niet met zijn echte naam genoemd worden, omdat hij permanent op de Gili’s verblijft. Sean: “Het laatste wat de autoriteiten willen is dat er geen toeristen meer naar de eilanden komen. Want de hele lokale bevolking is afhankelijk van het toerisme. Dus wordt de backpackers niets in de weg gelegd. En laten we eerlijk wezen, corruptie speelt daarin ook een rol. Want backpackers leveren geld op, en iedereen wil daarvan een graantje meepikken.” Sean vervolgt: “Dat is natuurlijk best een beetje hypocriet. Aan de andere kant; wij Australiërs blijven ook gewoon naar een land komen waar onze landgenoten soms ter dood worden veroordeeld. Westerse toeristen zouden dit land natuurlijk ook kunnen boycotten. Maar kijk eens om je heen, dat is dan toch moeilijk, als zo’n tropisch paradijs als dit binnen je handbereik is.”

Tropisch paradijs

De Gili’s vallen inderdaad onder de noemer tropisch paradijs. Je vindt er prachtige stranden, het water is doorzichtig blauw, en er zijn spectaculaire riffen om te snorkelen en te duiken. Auto’s zijn niet toegestaan, dus alles verloopt met paard en wagen, alhoewel inmiddels wel de eerste elektrische scooters hun intrede hebben gedaan. Tel daarbij de vele relatief goedkope accommodaties, plus een groot drank- en drugsaanbod, en je begrijpt waarom de Gili’s zo populair zijn.

Joints

Op een van onze laatste avonden wordt het tropisch paradijs nog mooier. De avondzon en zonsondergang zijn nog mooier dan andere dagen, en we hebben via ons ‘contact’ twee supergave joints voor een paar euro kunnen scoren. Gniffelend smoken we ze op het strand op. Heerlijk; de hemel verkleurt nog mooier donkerrood, en de reggae van Bob Marley van de strandtent verderop klinkt nog beter. Langzaam high wordend zien we hoe de zon in de oceaan verdwijnt. Dat een aantal mensen die zon nooit meer op ziet gaan, vergeten we op zo’n moment liever even…

Via ons ‘contact’ scoren we twee supergave joints voor een paar euro.